DIAS w Katowicach po raz kolejny bezczynny...

W realiach rozpoznawanej sprawy zaistniała sytuacja tego rodzaju, że odpowiadając na wniosek Zakładowej Organizacji Związkowej pismem z 8 lutego 2024r. DIAS nie udzielił pełnej odpowiedzi. Nie wydał bowiem rozstrzygnięcia w przedmiocie udostępnienia informacji o aktualnej wysokości mnożników kwoty bazowej przyznanych pracownikom i funkcjonariuszom świadczącym pracę oraz pełniącym służbę w IAS wraz ze wszystkimi podległymi jednostkami. DIAS powinien był załatwić wniosek przez udostępnienie żądanej informacji publicznej w drodze czynności materialno-technicznej lub przez wydanie decyzji odmownej, jeśli stwierdziłby okoliczności wskazane w art. 16 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 2 u.d.i.p., skutkujące zaistnieniem ustawowych przeszkód do udzielenia tej informacji w całości lub w części. Wobec powyższego Sąd stwierdził w pkt. 1 sentencji wyroku, że organ dopuścił się bezczynności w rozpoznaniu wniosku.

WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2024 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym:

Sędzia NSA Krzysztof Wujek Sędzia WSA Dorota Fleszer (spr.); Asesor WSA Adam Pawlyta

po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 3 października 2024 r.

sprawy ze skargi Zakładowej Organizacji Związkowej NSZZ Solidarność Pracowników Administracji Podatkowej Województwa Śląskiego w Katowicach

na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach

w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej

stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności bez rażącego naruszenia prawa;

zobowiązuje organ do rozpatrzenia wniosku w terminie 14 dni od daty zwrotu akt wraz z prawomocnym wyrokiem;

zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzeczstrony skarżącej 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Pismem z 31 maja 2024 r. Zakładowa Organizacja Związkowa NSZZ „Solidarność” Pracowników Administracji Podatkowej Województwa Śląskiego w Katowicach (dalej: Zakładowa Organizacja Związkowa) złożyła skargę na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej: DIAS) w zakresie rozpatrzenia jej wniosku z 11 stycznia 2024r., znak: OZ-4/01/2024 o udostępnienie informacji publicznej (dalej: wniosek).

Z akt administracyjnych wynika, że pismem z 11 stycznia 2024 r. Zakładowa Organizacja Związkowa wystąpiła do DIAS o udostępnienie informacji o aktualnej wysokości mnożników kwoty bazowej przyznanych pracownikom i funkcjonariuszom świadczącym pracę oraz pełniącym służbę w Izbie Administracji Skarbowej w Katowicach (dalej: IAS) wraz ze wszystkimi podległymi jednostkami. Powyższa informacja miała być sporządzona w układzie: dział/referat/nazwa stanowiska/ wysokość mnożnika kwoty bazowej w pliku Excel.

W związku z koniecznością przygotowania odpowiedzi DIAS pismem z 25 stycznia 2024 r. poinformował Zakładową Organizację Związkową, że sprawa nie może zostać załatwiona w ustawowym terminie i wskazał nowy termin na załatwienie sprawy.

Odpowiedź na wniosek została udzielona przez DIAS w piśmie z 8 lutego 2024 r. Przekazał w nim wykaz aktualnej średniej wysokości mnożników kwoty bazowej pracowników i funkcjonariuszy świadczących pracę oraz pełniących służbę w Izbie Administracji Skarbowej w Katowicach wraz z podległymi jednostkami. Jednocześnie poinformował, że informację publiczną nie stanowią informacje ad personam. Przekazanie wnioskowanych informacji prowadziłoby do udostępnienia informacji o konkretnych osobach, a nie danych o funkcjonowaniu organu administracji publicznej. Zakres udostępnionej informacji uwzględnia ww. ograniczenie. Wnioskowane informacje zostały udostępnione wyłącznie w takim zakresie w jakim stanowią informację publiczną.

Pismem z 31 maja 2024 r. (data wpływu: 5 czerwca 2024 r.) Zakładowa Organizacja Związkowa złożyła skargę na bezczynność DIAS w udostępnieniu informacji publicznej, domagając się:

1)zobowiązania DIAS do udzielenia w terminie 14 dni od daty otrzymania akt sprawy odpowiedzi na ww. wniosek w postaci udostępnienia informacji publicznej wskazanej w tym wniosku,

2) zasądzenie na rzecz Zakładowej Organizacji Związkowej kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zakładowa Organizacja Związkowa nie zgodziła się z DIAS co do tego, że informacje dotyczące wysokości mnożników pracowników i funkcjonariuszy IAS we wnioskowanym układzie nie stanowią informacji publicznej. Dodatkowo podała, że uprzednio (przez prawie 10 lat) wielokrotnie DIAS udzielał tych informacji, na potwierdzenie czego złożyła pismo z 10 maja 2023 r.

W skardze Zakładowa Organizacja Związkowa wskazując na art. 6 u.d.i.p. podniosła, że informacje o organizacji podmiotów wskazanych w art. 4 u.d.i.p., osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach, ich majątku (a więc także wydatkach) to informacje publiczne.

Ponadto wskazane przez DIAS ograniczenia prawa do udostępnienie informacji publicznej, nie podparte na dodatek żadnym konkretnym przepisem prawa, w obecnej sprawie nie obowiązują. Żądane informacje publiczne mają związek z wykonywanymi przez funkcjonariuszy publicznych zadaniami, za które zresztą otrzymują wynagrodzenie lub uposażenie ze środków publicznych.

Nie do przyjęcia jest twierdzenie DIAS, że udostępnienie informacji publicznej we wnioskowanym układzie doprowadziłoby do udostępnienia informacji o konkretnych osobach. Nie można ograniczać dostępu do informacji ze względu na ochronę interesu strony, jeżeli postępowanie dotyczy osób pełniących funkcje publiczne - w zakresie tych zadań lub funkcji. Według Zakładowej Organizacji Związkowej przedmiotem wniosku bez wątpienia jest informacja publiczna, a DIAS obowiązany do jej udostępnienia nie udostępnił jej w terminie wskazanym w art. 13 ust. 1 u.d.i.p. Co więcej, nie wydał decyzji o odmowie udostępnienia informacji w żądanej formie, czym naruszył art. 16 ust. 1 u.d.i.p.

W odpowiedzi na skargę DIAS nie stwierdzając podstaw do uznania skargi za zasadną wniósł o jej oddalenie.

W jego ocenie sporną kwestią jest interpretacji i zakres prawa do informacji publicznej i wykształconego w orzecznictwie sądów administracyjnych pojęcia informacji ad personam. N oparciu o regulacje prawne dotyczące informacji publicznej oraz orzecznictwo sądowoadministracyjne przedstawił pojęcie informacji publicznej, sprawy publicznej, prawa do informacji publicznej.

Po analizie wniosku Zakładowej Organizacji Związkowej DIAS stwierdził, że informacje jakich udostępnieniem była ona zainteresowana dotyczą sfery ad personam konkretnych pracowników i funkcjonariuszy IAS i podległych urzędów. Na taką ocenę nie ma wpływu fakt, że Zakładowa Organizacja Związkowa nie żąda udostępnienia informacji o pracownikach i funkcjonariuszach świadczących pracę oraz pełniących służbę w IAS. Układ wnioskowanych danych pozwala bowiem na ich identyfikację i przyporządkowanie mnożnika kwoty bazowej do konkretnej osoby. W wielu komórkach organizacyjnych izby lub urzędów stanowiska występują pojedynczo. To powoduje, że uzyskanie takich danych umożliwia przypisanie imienia i nazwiska danej osoby do mnożnika kwoty bazowej. Informacje, których udostępnieniem jest zainteresowana Zakładowa Organizacja Związkowa nie dotyczą działalności czy funkcjonowania organów czy stanowisk związanych z wykonywaniem określonych funkcji w ramach realizowania zadań publicznych.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 13 i 16 u.d.i.p., DIAS nie stwierdził podstaw do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Z uwagi na przedmiot wniosku pismem z 8 lutego 2024 r. poinformował Zakładową Organizację Związkową, że wnioskowane przez niego informacje nie stanowią informacji publicznej podlegającej udostępnieniu w trybie u.d.i.p.

Za nieuzasadniony DIAS uznał także zarzut bezczynności. Załatwiając wniosek o udostępnienie informacji publicznej dotrzymał wszelkich terminów przewidzianych przepisami prawa.

Dodatkowo - zdaniem organu - pomocne w rozpatrywanej sprawie będzie zbadanie relacji między regulacjami występującymi w ustawie o związkach zawodowych dotyczącymi prawa związku zawodowego do uzyskania informacji niezbędnych do prowadzenia działalności związkowej a prawem do informacji publicznej. W tym miejscu DIAS przywołał art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 854), na podstawie którego pracodawca jest obowiązany udzielić na wniosek zakładowej organizacji związkowej informacji niezbędnych do prowadzenia działalności związkowej, w szczególności informacji dotyczących warunków pracy i zasad wynagradzania.

DIAS zauważył także, że oczekiwanie przez Zakładową Organizację Związkową udostępnienia informacji o aktualnej wysokości mnożników kwoty bazowej przyznanych pracownikom i funkcjonariuszom świadczącym pracę oraz pełniącym służbę w IAS wraz ze wszystkimi podległymi jednostkami należy zakwalifikować jako próbę nadużycia prawa do informacji publicznej.

Wskazał także na brak jednolitego stanowiska w orzecznictwie w kwestii jawności wynagrodzeń.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył co następuje

Sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej; kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej - art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 1267 z późn. zm.).

Sądowoadministracyjna kontrola działalności administracji obejmuje także brak efektywnych działań administracji w sytuacji, gdy obowiązujące przepisy nakładają na jej organy obowiązek załatwienia sprawy administracyjnej w określonym czasie i w określonej formie - art. 3 § 2 pkt 8 i 9 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej: p.p.s.a.).

W postępowaniu przed sądem wszczętym na podstawie skargi na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przedmiotem kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji publicznej lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w określonej formie i w przewidzianym przez prawo terminie (wyrok WSA w Gliwicach z 21 maja 2021 r., sygn. akt II SAB/GI 34/21). Zatem z bezczynnością organu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, ani nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych, a mających na celu usuniecie przeszkody do wydania decyzji (vide: T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz, Wydawnictwo prawnicze Lexis Nexis, 2005). Celem skargi na bezczynność organu administracji jest więc zwalczanie braku działania (zwłoki) w załatwieniu sprawy administracyjnej.

W doktrynie oraz orzecznictwie powszechnie przyjmuje się, że o bezczynności organu administracji możemy mówić wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadząc postępowanie mimo istnienia ustawowego obowiązku nie kończy go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, czy też nie podejmuje innej stosownej czynności. Dla stwierdzenia bezczynności nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana a w szczególności, czy bezczynność spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością w ich podjęciu lub dokonaniu czy też wiąże się z przeświadczeniem, że nie istnieje obowiązek wydania stosowanego aktu lub podjęcia określonej czynności. Skarga na bezczynność organu ma bowiem na celu przede wszystkim wymuszenie na organie administracji załatwienia sprawy.

Sąd wskazał, że dla dopuszczalności wniesienia skargi na bezczynność organu w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej nie jest wymagane poprzedzenie jej jakimkolwiek środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej, ani wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, o jakim mowa w art. 52 § 3 p.p.s.a.

Wobec powyższego skargę wniesioną w niniejszej sprawie Sąd uznał za dopuszczalną.

Stosownie do art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a:

zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności;
zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa;
stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.

Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa (art. 149 § 1a p.p.s.a.).

Ponadto sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 lub przyznać od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 (por. art. 149 § 2 p.p.s.a.).

Sprawa została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym. Jak wynika bowiem z art. 119 pkt 4 p.p.s.a., sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania. W trybie uproszczonym sąd rozpoznaje sprawy na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów.

Przedmiotem niniejszego postępowania jest bezczynność DIAS w sprawie udostępnienia informacji publicznej, o którą wystąpiła Zakładowa Organizacja Związkowa we wniosku z 11 stycznia 2024r.

Przed przystąpieniem do rozpoznania sprawy podnieść należy, że realizacja prawa do informacji publicznej w przewidzianych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r. poz. 902; dalej: u.d.i.p.) jest uzależniona od jednoczesnego, kumulatywnego spełnienia trzech przesłanek. Po pierwsze: przedmiotem żądania informacji musi być informacja publiczna w rozumieniu art. 1 oraz art. 3 ust. 2 u.d.i.p.; po drugie: adresatem żądania udostępnienia informacji publicznej jest podmiot, o którym mowa w art. 4 u.d.i.p. Po trzecie zaś, co wynika z art. 4 ust. 3 u.d.i.p. - obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji (wyrok WSA w Warszawie z 6 maja 2011 r. sygn. akt II SAB/Wa 104/11). Oznacza to, że w przypadku złożenia skargi na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji publicznej, obowiązkiem Sądu jest w pierwszej kolejności zbadanie, czy sprawa mieści się w zakresie podmiotowym i przedmiotowym u.d.i.p. Dopiero stwierdzenie, że podmiot, do którego zwróciła się strona skarżąca, był obowiązany do udzielenia informacji publicznej oraz że żądana przez nią informacja miała charakter informacji publicznej w rozumieniu przepisów u.d.i.p., pozwala na dokonanie oceny, czy w konkretnej sprawie można skutecznie zarzucić wskazanemu podmiotowi bezczynność.

W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że DIAS jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej. Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne. Natomiast według art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (tekst jedn. Dz. U. 2023 r., poz. 615 ze zm.; dalej: ustawa KAS) dyrektor izby administracji skarbowej jest organem Krajowej Administracji Skarbowej, który wykonuje zadania publiczne, o których mowa w art. 25 powołanej ustawy.

Sporną kwestią jest natomiast to, czy żądane przez Zakładową Organizację Związkową informacje o aktualnej wysokości mnożników kwoty bazowej przyznanych pracownikom i funkcjonariuszom świadczącym pracę oraz pełniącym służbę w IAS wraz wszystkimi podległymi jednostkami są informacjami publicznymi. Według DIAS nie, ponieważ jest to informacja ad personam (tj. o konkretnym pracowniku). Odmienne stanowisko zajmuje Zakładowa Organizacja Związkowa przyjmując, że informacje publiczne mają związek z wykonywanymi przez funkcjonariuszy publicznych zadaniami, za które otrzymują wynagrodzenie i nagrody kwartalne ze środków publicznych.

Analizę tak zarysowanego sporu należy rozpocząć od wyznaczenia zakresu przedmiotowego pojęcia "informacji publicznej". Został on określony w art. 1 ust. 1 u.d.i.p. oraz następnie uszczegółowiony w art. 6 u.d.i.p. I tak - co wynika z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. - każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Z art. 6 ust. 1 u.d.i.p. wynika, że udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach (art. 6 ust. 1 pkt. 2 lit. d u.d.i.p.); zasadach funkcjonowania podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 (art. 6 ust. 1 pkt. 3 u.d.i.p.) oraz o majątku publicznym (art. 6 ust. 1 pkt. 5 u.d.i.p.).

Podkreślenia wymaga, że przedmiotem wniosku Zakładowej Organizacji Związkowej jest informacja o aktualnej wysokości mnożników kwoty bazowej przyznanych pracownikom i funkcjonariuszom świadczącym pracę oraz pełniącym służbę w Izbie Administracji Skarbowej w Katowicach wraz ze wszystkimi podległymi jednostkami. Według art. 223 ust. 1 ustawy KAS prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania funkcjonariusza do służby. Następnie - o czym mowa w art. 223 ust. 2 ustawy KAS - z tytułu pełnienia służby funkcjonariusz otrzymuje uposażenie i inne świadczenia pieniężne określone w ustawie. Z kolei przeciętne uposażenie funkcjonariusza stanowi wielokrotność kwoty bazowej. Wysokość kwoty bazowej ustalonej według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa (por. art. 223 ust. 3 ustawy KAS). Wielokrotność kwoty bazowej to tzw. mnożnik, który jest wyrażony liczbowo. Przez liczbę tę mnożona jest kwota bazowa określana w corocznej ustawie budżetowej (R. Bucholski [w:] Ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej.

Komentarz, red. A. Melezini, K. Teszner, Warszawa 2024, art. 223). Wielokrotność kwoty bazowej służącej do ustalenia wysokości uposażenia funkcjonariuszy jest obecnie określona w rozporządzeniu Rady Ministrów z 27 czerwca 2024 r. w sprawie wielokrotności kwoty bazowej stanowiącej przeciętne uposażenie funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej (Dz.U. z 2024 poz.973).

Warto wskazać na oparty na art. 1 ust. 1 u.d.i.p. pogląd, zgodnie z którym informacja o wysokości środków publicznych przeznaczonych na wynagrodzenia osób pełniących funkcje publiczne stanowi informację publiczną (por. wyrok NSA z 18 września 2014 r., sygn. akt I OSK 59/14; wyrok NSA z 30 września 2015 r., sygn. akt I OSK 1853/14; wyrok NSA z 28 kwietnia 2016 r., sygn. akt I OSK 2755/14). Sąd orzekający w niniejszej sprawie popiera swoje stanowisko wyrażone w wyroku z 25 września 2024r. sygn. akt III SAB/GI 519/24 w którym uznał, że informacja o wynagrodzeniach, w tym nagrody pracowników administracji publicznej, jako informacja o majątku publicznym stanowią informację publiczną. Wobec powyższego zgodzić się należy z Zakładową Organizacją Związkową, że określone przez nią we wniosku informacje są informacjami publicznymi.

Nie bez znaczenia w sprawie ma okoliczność, w której - wbrew deklaracji DIAS o nieposiadaniu informacji o wysokości przydzielonych nagród zawartej w piśmie z 19 stycznia 2024r. - DIAS żądane informacje faktycznie pozyskał, był w ich posiadaniu. W związku z tym nie ma zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 4 ust. 3 u.d.i.p. i ciąży na nim obowiązek udostępnienia wnioskowanej informacji publicznej.

Niezależnie od już przeprowadzonych ustaleń należy dokonać analizy zarzutu bezczynności DIAS w realizacji wniosku Zakładowej Organizacji Związkowej. Stosownie do art. 13 ust. 1 u.d.i.p udostępnianie informacji publicznej na wniosek powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 u.d.i.p. Przy czym u.d.i.p. nie przewiduje żadnej szczególnej formy udzielenia informacji publicznej i jej udostępnienie jest czynnością materialno-techniczną. W art. 16 ust. 1 u.d.i.p. przewidziana została forma decyzji dla odmowy udostępnienia informacji publicznej oraz dla umorzenia postępowania w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 u.d.i.p.

Bezczynność podmiotu zobowiązanego do rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej ma miejsce wówczas, gdy organ będąc w posiadaniu żądanej informacji publicznej, nie podejmuje stosownej czynności materialno-technicznej w postaci udzielenia tej informacji (art. 10 ust. 1 u.d.i.p.) lub nie wydaje decyzji o odmowie jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.). Natomiast w formie zwykłego pisma informuje się wnioskodawcę o tym, że podmiot nie jest zobowiązany do udostępnienia informacji publicznych, dana informacja nie jest informacją publiczną, organ lub podmiot zobowiązany taką informacją nie dysponuje, ze wskazaniem przyczyn takiego stanu rzeczy, czy też, że zachodzi sytuacja wskazana w art. 1 ust. 2 u.d.i.p., a więc, że informacja publiczna podlega udostępnieniu na podstawie innych ustaw, które ten tryb odmiennie regulują (por. wyrok WSA w Olsztynie z 11 stycznia 2022 r., sygn. akt II SAB/OI 166/21; wyrok NSA z 27 września 2017 r., sygn. akt I OSK7/17).

Zaznaczyć należy, że przy badaniu zasadności skargi na bezczynność organu administracji nie ma znaczenia, z jakich powodów określony akt czy czynność nie została dokonana przez organ. Wskazać należy, że Sąd bierze pod uwagę stan sprawy istniejący w chwili orzekania. Skarga na bezczynność organu ma bowiem na celu przede wszystkim wymuszenie na organie administracji załatwienie sprawy (por. wyrok WSA w Opolu z 2 czerwca 2016 r., sygn. akt II SAB/Op 32/16; wyrok WSA w Warszawie z 5 grudnia 2018 r., II SAB/Wa 379/18).

Zauważyć także należy, że na przyjęty sposób rozstrzygnięcia nie mogły mieć wpływu podnoszone na etapie postępowania sądowoadministracyjnego w odpowiedzi na skargę argumenty o nadużyciu prawa do informacji publicznej oraz art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych. Sąd - o czym stanowi art. 133 § 1 p.p.s.a. - orzeka na podstawie akt sprawy, a te kwestie na etapie postępowania przed DIAS w ogóle nie zostały podniesione

Jednocześnie dokonując oceny charakteru stwierdzonej bezczynności Sąd uznał, że naruszenie prawa w tym zakresie, nie miało rażącego charakteru. Sąd miał bowiem na względzie, że o rażącym naruszeniu prawa można mówić, gdy zwłoka w załatwieniu sprawy jest znaczna i jest efektem działań (zaniechań) organów, które można zinterpretować jako unikanie podejmowania rozstrzygnięcia, bądź lekceważenie praw strony. W orzecznictwie przyjmuje się, że z rażącym naruszeniem prawa będzie stan, w którym bez żadnej wątpliwości można stwierdzić, że naruszono prawo w sposób oczywisty. Dla uznania, rażącego naruszenia prawa nie jest wystarczające zaś samo przekroczenie ustawowych obowiązków, w tym terminu do załatwienia sprawy, ale musi być ono znaczne bądź też przejawiać się w całkowitym braku reakcji na wniosek strony (por. wyrok NSA z 21 czerwca 2012 r., sygn. I OSK 675/12; postanowienie NSA z 27 marca 2013 r., sygn. akt II OSK 468/13). Zdaniem Sądu, bezczynność DIAS nie wynikała z celowego działania tego organu, czy też lekceważącego podejścia do obowiązku udostępnienia informacji publicznej, a jedynie z zakwalifikowania żądanej informacji jako nie podlegającej przepisom u.d.i.p., z którą Sąd się nie zgodził. Nie można zatem uznać, że stwierdzona bezczynność organu w sposób rażący uchybia przepisom u.d.i.p. Także sposób przedstawienia swojego stanowiska w sprawie, zaprezentowanego przez DIAS w odpowiedzi na skargę wskazuje, że nie ma podstaw do przyjęcia, że po jego stronie zachodziła zła wola świadcząca o rażącym naruszeniu prawa.

Ponieważ DIAS do dnia rozpoznania przez Sąd niniejszej skargi na bezczynność nie zakończył postępowania w żadnej z prawem przewidzianych form, to zasadne jest uznanie, że nadal pozostaje w bezczynności w kwestii rozpatrzenia wniosku. W aktach sądowych brak jest bowiem informacji odnoszącej się do wydania przez DIAS decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej lub też jej faktycznym udostępnieniu. W konsekwencji w punkcie 2 sentencji wyroku Sąd, zobowiązał DIAS do realizacji wniosku w terminie 14 dni od daty otrzymania akt sądowych.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a. w związku z § 2 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu

przed sądami administracyjnymi (tekstjedn.: Dz. U. z 2021 r. poz. 535). Zasądzona kwota 100 zł stanowi zwrot wp^u od |argi ^^<^