Poniżej wyrok WSA w Gliwicach stwierdzający bezczynność DIAS w Katowicach w zakresie udzielenia informacji o uposażeniu funkcjonariusza SCS M.Gojnego.

 

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 kwietnia 2024 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik

Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz (spr.)

Asesor WSA Adam Pawlyta

po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi Rady Krajowej Sekcji Administracji Skarbowej NSZZ „S” na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej

• stwierdza bezczynność organu bez rażącego naruszenia prawa,
• zobowiązuje organ do załatwienia wniosku w zakresie pkt 1,2,5 w terminie 14 dni od daty zwrotu akt wraz z prawomocnym wyrokiem,
• oddala skargę w pozostałym zakresie,
• zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

 

UZASADNIENIE

Pismem z 20 stycznia 2024r. skarżący Tomasz Ludwiński wniósł skargę na bezczynność Dyrektora Izy Administracji Skarbowej w Katowicach w rozpoznaniu jego wniosku z 23 grudnia 2023r. o udostępnienie informacji publicznej.

W skardze zarzucił organowi naruszenie:

• 7, art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
• 5, art. 4, art. 6 ust. 1 pkt 3, art. 10 ust. 1, art. 13, art. 14 oraz art. 16 ust. 1

ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

W związku z powyższym wniósł o:

• zobowiązanie przez Sąd Dyrektora do udzielenia w terminie 14 dni od daty otrzymania akt sprawy odpowiedzi na ww. wniosek w postaci udostępnienia informacji publicznej wskazanej w tym wniosku,
• zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania według norm przepisanych;
• zobowiązanie przez Sąd Dyrektora do przedstawienia zakresu czynności i obowiązków funkcjonariusza Służby Ceino-Skarbowej M.G. w celu zbadania, czy Jego obowiązki sytuują go w kręgu funkcjonariuszy publicznych,
• wymierzenie przez Sąd grzywny Dyrektorowi, jako organowi obowiązanemu do udostępnienia informacji publicznej.

W uzasadnieniu skargi przedstawił dotychczasowy przebieg postępowania

Stwierdził, że w piśmie z 23 grudnia 2023r. zwrócił się do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej o udostępnienie informacji publicznej o:

1. Wysokości mnożnika uposażenia zasadniczego posiadanego przez funkcjonariusza M.G.
2. Wysokości mnożnika za stopień służbowy posiadanego przez tego funkcjonariusza.
3. Na jakich zasadach podjął on służbę w IAS w Zielonej Górze

(przeniesienie służbowe, inne)?

4. Od kiedy, na jakim stanowisku służbowym i w jakiej komórceorganizacyjnej funkcjonariusz M.G. objął służbę w IAS w Zielonej Górze?

5. Czy funkcjonariusz M.G. otrzymał nagrodę w IAS w Katowicach za szczególne osiągnięcia w grudniu 2023 roku? Jeżeli tak, to w jakiej wysokości?

5 stycznia 2024 r. skarżący otrzymał pismo Dyrektora IAS z tego samego dnia, w którym poinformowano go, że „w związku koniecznością dokonania dodatkowej analizy prawnej, wniosek nie może zostać załatwiony w ustawowym terminie.” Jednocześnie organ wyznaczył nowy termin na załatwienie sprawy na 19 stycznia 2024r.

19 stycznia 2024 r. Dyrektor przesłał stronie pismo datowane również na 19 stycznia 2024r., w którym poinformował, że informacje dotyczące:

• wysokości mnożnika uposażenia zasadniczego posiadanego przez funkcjonariusza określonego we wniosku,
• wysokości mnożnika za stopień służbowy posiadanego przez ww. funkcjonariusza,
• czy ww. funkcjonariusz otrzymał nagrodę w IAS w Katowicach za szczególne osiągnięcia w grudniu 2023 roku? Jeżeli tak, w jakiej wysokości?

- nie podlegają udostępnieniu na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż nie są informacją publiczną, o której mowa w art. 1 ww. ustawy. Organ stwierdził, że „sprawą publiczną” jest działalność organów władzy publicznej, samorządów oraz osób i jednostek organizacyjnych w zakresie wykonywania zadań władzy publicznej oraz gospodarowania mieniem publicznym, czyli mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa.

Natomiast sprawami publicznymi nie są:

• konkretne indywidualne sprawy danej osoby,
• sprawy o charakterze prywatnym,
• sprawy podmiotu niebędącego władzą publiczną lub innym podmiotem wykonującym zadania publiczne.

Informacją publiczną będzie zatem informacja o działalności podmiotów w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, a więc m.in. informacja o wysokości środków z budżetu państwa przeznaczanych na wynagrodzenia, nagrody i premie, które związane są z wykonywaniem określonych funkcji w ramach realizowania zadań publicznych.

Natomiast informacji publicznej nie stanowi informacja o wysokości wynagrodzenia, nagród i premii wypłacanych konkretnym osobom w konkretnym czasie. Taki wniosek nie jest skierowany na uzyskanie wiedzy, w jaki sposób premiowana jest działalność na określonym stanowisku związanym z wykonywaniem określonych funkcji w ramach realizowania zadań publicznych, lecz zmierza do uzyskania wiedzy o kwotach wypłacanych konkretnym osobom.

Tym samym informacje o wysokości mnożnika uposażenia zasadniczego posiadanego przez funkcjonariusza określonego we wniosku, wysokości mnożnika za stopień służbowy posiadanego przez tego funkcjonariusza oraz kwestii otrzymania przez niego nagrody w IAS w Katowicach za szczególne osiągnięcia w grudniu 2023 r. nie stanowią informacji publicznej. Nie dotyczą one bowiem jawności wydatkowania środków publicznych, lecz zindywidualizowanego świadczenia wypłacanego konkretnej osobie. Jak natomiast wskazują sądy administracyjne żądanie ujawnienia prywatnych danych dotyczących konkretnego zatrudnionego pracownika bądź innego podmiotu nie jest tożsame z żądaniem niespersonifikowanej informacji o wysokości środków finansowych przeznaczanych na działalność i funkcjonowanie organu.

Natomiast w odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 4 organ poinformował, że nie dotyczą one działalności Izby Administracji Skarbowej w Katowicach, lecz działalności Izby Administracji Skarbowej w Zielonej Górze.

W skardze skarżący nie zgodził się z Dyrektorem, że informacje dotyczące:

• wysokości mnożnika uposażenia zasadniczego posiadanego przez funkcjonariusza SCS,
• wysokości mnożnika za stopień służbowy posiadanego przez funkcjonariusza SCS,
• faktu otrzymania nagrody w IAS w Katowicach za szczególne osiągnięcia w grudniu 2023 r. przez wskazanego funkcjonariusza SCS,
• wysokości otrzymanej nagrody w przypadku wskazanego funkcjonariusza SCS nie stanowią informacji publicznej.

Skarżący wskazał, że zgodnie z art 6 UDIP informacje o organizacji podmiotów wskazanych w art. 4 UDIP, osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach, ich majątku (a więc także wydatkach) - to informacje publiczne Dotyczy to także dokumentów urzędowych, a więc na przykład zakresu czynności pełniących służbę funkcjonariuszy.

Wskazane przez Dyrektora ograniczenia prawa do udostępnienie informacji publicznej, nie podparte na dodatek żadnym konkretnym przepisem prawa, w obecnej sprawie nie obowiązują.

Dyrektor, odmawiając informacji publicznej, wybiórczo odniósł się do treści art. 5 UDIP pomijając ust. 3 tego artykułu, który w sposób wyraźny wyłącza wskazane przez Dyrektora przyczyny odmowy udostępnienia informacji publicznej. Jak wynika bowiem z art. 5 ust. 3 UDIP, nie można ograniczać dostępu do informacji ze względu na ochronę interesu strony, jeżeli postępowanie dotyczy osób pełniących funkcje publiczne - w zakresie tych zadań lub funkcji.

Bez wątpienia żądane informacje publiczne mają związek z wykonywanymi przez funkcjonariusza publicznego zadaniami, za które zresztą otrzymuje uposażenie ze środków publicznych.

W odpowiedzi nie ma żadnego opisu stanu faktycznego uzasadniającego tezę, że osoba, której dotyczy zapytanie nie jest funkcjonariuszem publicznym, brak też wskazania dlaczego nie udzielono odpowiedzi nawet na te pytania, które nie wymagają do ich udzielenia, aby osoba, której dotyczą, była funkcjonariuszem publicznym (sam fakt otrzymania nagrody).

Nie do przyjęcia jest to, że Dyrektor wskazuje, iż funkcjonariusz Służby Celno- Skarbowej mający bardzo wysoki stopień służbowy (inspektor Służby Celno- Skarbowej), były Zastępca Szefa Krajowej Administracji Skarbowej i osoba pełniąca wcześniej wysokie funkcje w administracji skarbowej nie jest funkcjonariuszem publicznym, a to właśnie decyduje o tym, czy wszystkie dane, o które wnosił skarżący, stanowią informację publiczna podlegającą udostępnieniu, czy tyko niektóre z nich.

Osoba, której dotyczyło zapytanie, jako funkcjonariusz Służby Celno- Skarbowej, jest z pewnością funkcjonariuszem publicznym (trudno przypuszczać, że zajmuje stanowisko jedynie pomocnicze, np. sprzątacz, magazynier, dozorca, kierowca, itp.). Skoro podmiot obowiązany do udostępnienia informacji nie udostępnił jej w terminie wskazanym wart. 13 ust. 1 UDIP ani nie wydał decyzji o odmowie udostępnienia informacji w żądanej formie, to naruszył art. 16 ust. 1 UDIP.

W konkluzji skarżący stwierdził, że Dyrektor jest podmiotem wskazanym w art. 4 ust. 1 pkt 1 UDIP, obowiązanym do udostępniania informacji publicznej na zasadach i w trybie UDIP, jednak w terminie ustawowym nie wykonał żadnej czynności, która prowadziłaby do przekazania wnioskodawcy żądanej informacji, co świadczy o zasadności skargi.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie skargi. Podtrzymał prezentowane dotychczas stanowisko, że indywidualne sprawy danej osoby, sprawy o charakterze prywatnym nie są sprawami publicznymi. Informacje o wskazanym z imienia i nazwiska funkcjonariuszu publicznym dot. wypłacanych mu świadczeń, dokumentów związanych z zatrudnieniem czy innych danych dotyczących konkretnego pracownika nie odzwierciedlają wysokości środków z majątku publicznego, wydatkowanych w związku z wykonywaniem określonych funkcji w ramach realizacji zadań publicznych. Natomiast wniosek skarżącego nie zmierza do uzyskania wiedzy w jaki sposób premiowana jest działalność na określonym stanowisku, lecz o kwotach wypłaconych konkretnym osobom. Dlatego stwierdził, że skoro uznał, że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej, to nie było konieczności odwoływania się do przepisów udip, dot. ograniczenia prawa dostępu do informacji publicznej, tym samym nie było też podstaw do wydania decyzji administracyjnej, której wydanie jest konieczne w sytuacji odmowy dostępu do informacji będącej informacją publiczną. Wskazał też że podjął reakcję na wniosek w terminie wynikającym z udip, co wyklucza zarzut bezczynności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2492 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Natomiast zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1643 ze zm., dalej: p.p.s.a.), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1 - 4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a cytowanego art. 3 § 2 tej ustawy.

Na wstępie przypomnieć należy, ze prawo do uzyskania informacji publicznej wynika z art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej stanowiącego w ust. 1 zd. 1, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne.

Zasady realizacji tego prawa zawiera ustawa z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j.: Dz. U. z 2022r., poz. 902, dalej "udip").

Udip w art. 1 ust. 1 stanowi, że każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie.

Ustawa ta nie definiuje jednak pojęcia bezczynności.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa zgodnie podkreśla się, iż organ administracji publicznej pozostaje w bezczynności w każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 k.p.a. lub przepisach szczególnych, jeżeli nie dopełnił czynności określonych w art. 36 k.p.a. lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych mających na celu usunięcie przeszkody w wydaniu decyzji (por. np.: wyroki NSA z 20 lipca 1999 r„ sygn. akt I SAB 60/99; 8 lutego 2017 r., sygn., akt II GSK 5346/16; W. Chróścielewski, Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 kwietnia 2015 r. sygn. akt I FSK 1881/14, "OSP" 2015, z. 12, poz. 116 oraz przywołana tam literatura).

Zatem dla oceny, czy adresat wniosku pozostaje w bezczynności istotne jest ustalenie, czy jest on zobligowany do żądanego działania. W przypadku informacji publicznej zbadania wymaga, czy należy on do grupy podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji publicznej, czy żądana informacja stanowi informację publiczną a także czy nie zachodzą przesłanki do odmowy ujawnienia informacji.

Analizując kolejno przesłanki, których spełnienie wskazuje na konieczność rozpoznania wniosku strony w trybie udip wskazać należy, że adresatem wniosku był DIAS. Zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 4 ustawy z 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2023r., poz. 615), Dyrektor Izby Administracji Skarbowej jest organem Krajowej Administracji Skarbowej. Z kolei stosownie do art. 1 ust. 2 tej ustawy, KAS stanowi wyspecjalizowaną administrację rządową wykonującą zadania z zakresu realizacji dochodów z tytułu podatków, należności celnych, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych (...). Zatem DIAS jest organem administracji rządowej niezespolonej, podlegającym ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych i wykonującym zadania znajdujące się w zakresie właściwości KAS.

Z powyższego wynika, ze wniosek o udzielenie informacji został skierowany do podmiotu zobowiązanego do udzielenia informacji a zatem, że została spełniona przesłanka podmiotowa, czego zresztą organ nie kwestionował.

Odnośnie przesłanki przedmiotowej, tj. charakteru żądanych informacji przypomnieć należy, że wniosek zawierał 5 pytań dotyczących - ogólnie rzecz ujmując - wynagrodzenia, nagrody i zasad przeniesienia między dwiema IAS wskazanego imiennie funkcjonariusza Służby Celno - Skarbowej.

Zgodnie z art 13 ust. 1 i 2 udip, udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 15 ust. 2. Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku.

Oznacza to, że wniosek o udip winien spotkać się z reakcją jego adresata w terminie 14 dni od wpływu wniosku, która - w zależności od okoliczności danej sprawy - może polegać na przekazaniu żądanych danych w drodze czynności materialne - technicznej, dokonanej decyzją administracyjną odmowie przekazania, pisemnym przedłużeniu terminu do załatwienia sprawy w trybie art. 13 ust. 2 udip. powiadomieniu o konieczności wniesienia opłaty wynikającej ze wskazanego we wniosku sposobu lub formy przekazania informacji zgodnie z art. 15 ust 2 udip, powiadomieniu, ze żądana informacja nie może być udostępniona w sposób lub w formie wskazanej we wniosku stosownie do art 14 ust. 2 udip albo że informacja nie stanowi informacji publicznej albo że adresat wniosku nią nie dysponuje

Wniosek o udzielenie informacji wpłynął do organu w formie elektronicznej 23 grudnia 2023r., a 5 stycznia 2024r. - a więc z zachowaniem terminu wynikającego z udip - organ przedłużył termin do załatwienia sprawy do 19 stycznia 2024r.

W tym dniu, zgodnie z terminem przedłużenia i nie przekraczając okresu dwóch miesięcy od wpływu wniosku, udzielił odpowiedzi na wniosek. Tym niemniej w ocenie Sądu sposób załatwienia sprawy nie był prawidłowy.

Stosownie do art. 1 ust. 1 udip, informacją publiczną w rozumieniu ustawy, podlegającą udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie jest każda informacja o sprawach publicznych.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że sprawy publiczne to sprawy związane z istnieniem i funkcjonowaniem określonej wspólnoty publicznoprawnej. Określenie sprawy jako publicznej wskazuje, że jest to sprawa ogółu i koresponduje z pojęciem dobra wspólnego. Pojęcie to obejmuje taką aktywność podmiotów zobowiązanych do ujawniania informacji publicznej, która ukierunkowana jest na wypełnianie określonych zadań publicznych i realizację celów i interesów publicznych, w tym gospodarowania mieniem publicznym.

Pojęciu spraw publicznych przeciwstawiane są sprawy sfery prywatnej tj. dotyczące kwestii prywatnych, osobistych, intymnych. Jako przykład wskazuje się dane osobowe, życie prywatne, rodzinne (tak wyrok NSA z 5 października 2017r., sygn. akt I OSK 3255/15 oraz powołane tam piśmiennictwo).

W wyroku z 18 lutego 2015r. o sygn. akt I OSK 695/14 NSA stwierdził, że żądana przez skarżącego informacja o wysokości zarobków osoby zatrudnionej przez podmiot publiczny, a takim jest niewątpliwie dyrektor ZGK w B., stanowi informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p. Nadto w wyroku tym NSA pośrednio odniósł się do możliwości utajnienia takiej informacji mimo jej publicznego charakteru. Stwierdził bowiem, że o ile ujawnienie wynagrodzenia "zasadniczego" funkcjonariusza nie będzie ograniczone prawem do prywatności to już różnego rodzaju dodatki np. o charakterze pomocy socjalnej mogą być taką ochroną objęte (np. świadczenia związane w chorobą członka rodziny). Potencjalnie ochronie będą podlegać także potrącenia np. z tytułu alimentów.

NSA odróżnił zatem wyraźnie charakter informacji o wysokości wynagrodzenia jako informacji publicznej, od konieczności jego ujawnienia, co może podlegać ograniczeniom w sytuacji, gdy poprzez podanie informacji o wynagrodzeniu może dojść do ujawnienia wiadomości dotyczących sfery prywatnej, takich jak dotyczące alimentów, zapomóg, potrąceń egzekucyjnych, a które mogą być objęte ochroną jako dotyczące danych prywatnych, intymnych w rozumieniu przyjętym w powołanym już wyroku NSA z 5 października 2017r., sygn. akt I OSK 3255/15.

Ponadto pytanie o wynagrodzenia czy nagrody jest także pytaniem o majątek, którym dysponują podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej (art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. f w zw. z art. art. 4 ust. 1 udip) i sposób dysponowania nim. Co do zasady jest to zatem informacja publiczna, zatem odmowa jej ujawnienia dokonana w formie pisemnej z powołaniem się na fakt, że dane o wynagrodzeniu funkcjonariuszy nie stanowią sprawy publicznej jest podwójnie wadliwe: po pierwsze dlatego, że takie

dane stanowią informacje publiczne, a po drugie dlatego, ze ewentualna odmowa ich ujawnienia winna nastąpić w trybie decyzji administracyjnej, o czym stanowi art. 16 ust. 1 udip. Zatem nie ujawniając żądanej informacji ani nie wydając decyzji w przedmiocie odmowy, organ popadł w bezczynność, o czym Sąd orzekł w pkt 1 wyroku.

Z tego też powodu Sąd w punkcie 2. na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 p.p s a. zobowiązał organ do załatwienia wniosku, ale jedynie w zakresie punktów 1. 2 i 5 wniosku, gdyż uwzględnił wyjaśnienie organu, że informacjami stanowiącymi odpowiedź na pytania 3 i 4 dysponuje inna Izba Administracji Skarbowej.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że zobowiązania do załatwienia sprawy nie należy odczytywać jako obowiązku udzielenia odpowiedzi zgodnie z wnioskiem, gdyż przedmiotem niniejszego postępowania jest jedynie ocena, czy nastąpiła bezczynność w jej załatwieniu; Sąd rozpoznając skargę na opieszałość w działaniu organu nie może go zastępować w załatwieniu sprawy.

Można jedynie wspomnieć, że stosownie do art. 5 ust. 2 udip, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to n e dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa

Z powyższego wynika, ze kluczowy dla sposobu załatwienia wniosku będzie wynik oceny, czy wniosek dotyczy osoby pełniącej funkcje publiczne czy też nie, a w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pierwsze z tych pytań, czy informacja ta ma związek z pełnieniem tych funkcji. Ta ocena na obecnym etapie sprawy nie jest możliwa, gdyż wkraczałaby w kompetencje organu do załatwienia sprawy, ponadto Sąd nie posiada żadnych informacji co do funkcji, kompetencji czy zakresu zadań realizowanych przez funkcjonariusza, którego pytanie dotyczy Nie ma więc także podstaw faktycznych do oceny, czy posiada on status funkcjonariusza publicznego, czy też nie.

Sąd nie stwierdził, aby bezczynność miała charakter rażący, gdyż - po pierwsze - była ona wynikiem błędnej interpretacji prawa i brak jest podstaw do przyjęcia, że organ celowo unikał jej udzielenia, a po wtóre organ przystąpił do załatwienia sprawy niezwłocznie i z zachowaniem terminów wynikających z udip, tyle tylko, że nie uczynił tego właściwie, o czym Sąd orzekł w punkcie 1 wyroku na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 w zw. z art. 149 § 1a p.p.s.a.

Natomiast wniosek skargi o wymierzenie organowi grzywny i zobowiązanie go do przedstawienia zakresu czynności Sąd oddalił.

Odnośnie grzywny stanął na stanowisku, że jej wymierzenie byłoby uzasadnione w sytuacji szczególnie rażącego zaniedbania obowiązków DIAS czy w przypadku unikania załatwienia sprawy, czego nie stwierdził, zatem wymierzenie grzywny nie jest uzasadnione okolicznościami faktycznymi.

Co do zobowiązania organu do przedłożenia zakresu czynności funkcjonariusza Sąd stwierdza, że brak jest dla takiego działania podstawy prawnej w art. 149 ppsa. Nadto zagadnienie to nie było przedmiotem ani wniosku o udzielenie informacji publicznej, ani odpowiedzi organu, zatem nie ma związku z badaną sprawą w takim kształcie, w jakim znajduje się w dniu orzekania.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 205 § 1 p.p.s.a., przy czym składa się nie jedynie wpis od skargi, gdyż strony działały osobiście.

Na oryginale właściwe podpisy
Za zgodność z oryginałem

Agnieszki. Górecka