Poniżej część 2 projektu. Na razie nie dotarliśmy do przepisów wprowadzających ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej

------

Rozdział 6

Szczególne uprawnienia  funkcjonariuszy KAS

Art. 139. 1. Funkcjonariusze Krajowej Administracji Skarbowej, zwani dalej "funkcjonariuszami KAS" mają prawo do:

1)    legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości;

2)  zatrzymywania i przeszukiwania osób oraz przeszukiwania pomieszczeń, bagażu i ładunku w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i Kodeksu karnego skarbowego;

3)   zatrzymywania pojazdów i innych środków przewozowych w celu przeprowadzenia kontroli przewożonych towarów lub dokumentów przewozowych dotyczących tych towarów, a także badania towarów i pobierania ich próbek, oraz przeprowadzenia kontroli rodzaju używanego paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu mechanicznego;

4)  przeprowadzania doprowadzenia, o którym mowa w art. 4 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz. 628, z późn. zm.), lub konwoju, o którym mowa w art. 4 pkt 3 tej ustawy;

5)     zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek organizacyjnych, przedsiębiorców i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;

5)     dokonywania transakcji celowej;

6)     nakładania zamknięć urzędowych;

7)     konwoju i strzeżenia towarów;

8)     zatrzymywania statków;

9)     kontroli przesyłek pocztowych.

1a. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przysługują funkcjonariuszom KAS wyłącznie w związku z realizacją zadań ustawowych określonych w art.…………………. ustawy o KAS  ( obecnie art. 2 ust. 1 pkt 2, 3 i 14b, art. 10 ust. 2 pkt 13 oraz art. 11 ust. 2 pkt 7 ustawy o KS ), w tym również w związku z wszczętym postępowaniem kontrolnym lub postępowaniem w sprawach o przestępstwa i wykroczenia oraz o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe.

2. Jeżeli przy dokonywaniu czynności służbowych zaistniała konieczność zdjęcia nałożonych uprzednio zamknięć celnych, funkcjonariusze KAS mają obowiązek ponownego nałożenia zamknięć celnych i odnotowania tego faktu w treści odpowiedniego dokumentu.

3. Osoba posiadająca towary jest zobowiązana, na jej koszt, do wykonywania czynności umożliwiających przeprowadzenie kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3, a w szczególności do rozładowania, okazania oraz załadowania towaru po zakończeniu czynności.

4.  Osobie przysługuje zażalenie do Szefa KAS na zasadność lub sposób dokonania czynności, o której mowa w ust. 3.

5. Funkcjonariusze KAS wykonujący zadania w zakresie przeprowadzania doprowadzenia lub konwoju, jeżeli jest to niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa tego doprowadzenia lub konwoju, mają prawo wydawania poleceń określonego zachowania się.

(Przepis konsumuje w części art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy o S.C.)

Art. 140. 1. W toku wykonywania czynności służbowych funkcjonariusze KAS są zobowiązani do poszanowania godności człowieka oraz respektowania innych praw i wolności obywatelskich.

2. Funkcjonariusze KAS są zobowiązani do wykonywania czynności służbowych w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste i majątkowe osób i przedsiębiorców, których te czynności dotyczą.

3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki pozostające w dyspozycji organów KAS i funkcjonariuszy KAS są bezcelowe lub okazały się nieskuteczne.

4. W razie uzasadnionej potrzeby zatrzymaną osobę należy niezwłocznie poddać badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.

5. Zatrzymanie pojazdów mechanicznych i innych środków przewozowych może być dokonywane tylko przez umundurowanych funkcjonariuszy KAS, znajdujących się w pobliżu oznakowanego pojazdu służbowego.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób oznakowania pojazdów służbowych, uwzględniając w szczególności zapewnienie jednoznacznej identyfikacji pojazdów.

7. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, tryb przeprowadzania badań lekarskich, o których mowa w ust. 4, przypadki uzasadniające potrzebę niezwłocznego udzielenia osobie zatrzymanej pierwszej pomocy medycznej lub potrzebę poddania jej niezbędnym badaniom lekarskim, a także czas i organizację tych badań oraz sposób ich dokumentowania, mając na celu ochronę zdrowia osoby zatrzymanej.

Art. 141. 1. Organ może dokonywać nabycia towarów i usług o wartości do 500 zł (transakcja celowa) w celu zbadania wywiązywania się z obowiązku rejestrowania sprzedaży przy użyciu kas rejestrujących oraz ujawnienia transakcji w księgach podatkowych.

2. Weryfikacji transakcji dokonuje się na podstawie złożonej przez podatnika deklaracji.

3. Organy kontroli dokonują transakcji celowych na obszarze ich terytorialnego zasięgu działania.

5.  Po zakończeniu transakcji celowej funkcjonariusz sporządza, w terminie 3 dni od dnia przeprowadzenia transakcji celowej, protokół z przeprowadzonych czynności, który włącza do akt kontroli.

6. Zgromadzone podczas przeprowadzania transakcji celowej materiały niezawierające dowodów potwierdzających zaistnienie przypadków, o których mowa w ust. 1 podlegają niezwłocznie protokolarnemu zniszczeniu. Zniszczenie materiałów przeprowadza właściwy organ kontroli.

7. Po przeprowadzeniu transakcji celowej można dokonać zwrotu zakupu przeprowadzonego w ramach transakcji celowej. Dokonanie zwrotu następuje bez zbędnej zwłoki pod warunkiem, że:

1)           towary i usługi znajdują się w stanie nie pogorszonym i nie ulegają łatwo zepsuciu oraz;

2)           zwrot nie wiąże się z poniesieniem kosztów przez osobę, w stosunku do której przeprowadzano transakcję celową. Nie stanowią kosztów, kwoty będące równowartością ceny zwróconych ruchomości.

7. Kwoty należne z tytułu dokonanego zwrotu, o którym mowa w ust. 6 stanowią niepodatkową należność budżetu państwa, a w przypadku, gdy zwrotu zakupu nie można dokonać, nabyte ruchomości mogą zostać sprzedane w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Wszelkie prawa nabyte w wyniku przeprowadzenia transakcji celowej przechodzą na rzecz Skarbu Państwa.

Art. 142. 1. Zamknięcia urzędowe, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 11, są nakładane w szczególności, gdy jest to niezbędne do:

1)           zapewnienia przestrzegania warunków procedury celnej, do której towar został zgłoszony;

2)           zabezpieczenia urządzeń, pomieszczeń i naczyń wykorzystywanych do prowadzenia działalności podlegającej kontroli;

3)           zabezpieczenia dokumentacji związanej z urządzeniami, wyrobami i towarami lub czynnościami podlegającymi kontroli;

2. Zamknięcia urzędowe mogą zostać usunięte lub zniszczone wyłącznie przez organ kontroli lub za jego zgodą, z zastrzeżeniem ust. 4, chyba że w następstwie niedających się przewidzieć okoliczności ich usunięcie lub zniszczenie okaże się niezbędne do zapewnienia ochrony towarów, urządzeń, środków transportu lub jest to konieczne ze względu na ryzyko awarii lub bezpieczeństwo osób i mienia.

3. Każda osoba będąca w posiadaniu wyrobu, towaru, urządzenia, środka transportu lub osoba odpowiedzialna za wykonanie obowiązków podlegających kontroli jest obowiązana do niezwłocznego zawiadomienia organu kontroli o stwierdzeniu naruszenia, usunięcia lub zniszczenia zamknięć urzędowych bez zgody organu kontroli.

4. Zamknięcia urzędowe mogą być nakładane i zdejmowane przez podmioty upoważnione przez organ kontroli.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres i tryb nakładania i zdejmowania zamknięć urzędowych, rodzaje lub formy tych zamknięć oraz rodzaje podmiotów, o których mowa w ust. 4, i warunki które te podmioty muszą spełniać, uwzględniając potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa obrotu, tożsamości towaru, urządzenia oraz uniemożliwienie usunięcia zamknięcia bez jego zniszczenia, jak również konieczność identyfikacji zamknięć urzędowych nakładanych przez upoważnione podmioty.

Art. 143. 1. Organ, w drodze decyzji, może zarządzić na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej konwój towarów, w przypadku gdy:

1)           niemożliwe jest nałożenie zamknięć urzędowych, a zachowanie tożsamości towaru jest niezbędne do przestrzegania warunków procedury celnej, procedury zawieszenia poboru podatku akcyzowego lub istnieje uzasadnione podejrzenie, że towar może zostać usunięty spod dozoru celnego, o którym mowa we wspólnotowych przepisach celnych;

2)           istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary nie zostaną dostarczone do urzędu celnego albo miejsca uznanego lub wyznaczonego przez organ celny;

3)           istnieje uzasadnione podejrzenie, że towary nie zostaną dostarczone do miejsca wskazanego w dokumencie towarzyszącym przesyłce;

4)           kwota należności publicznoprawnych mogących powstać w związku z przewozem towarów podlegających kontroli jest wyższa niż kwota zabezpieczenia;

5)           przewożone są towary, których przewóz jest związany ze zwiększonym ryzykiem.

2. Organ może zobowiązać osobę odpowiedzialną za wykonywanie czynności przewidzianych przepisami prawa celnego lub podatkowego w zakresie przemieszczania niektórych wyrobów akcyzowych, aby określone czynności w ramach konwoju wykonywały wyspecjalizowane jednostki działające w zakresie ochrony osób lub mienia.

3. Koszty konwoju ponosi osoba odpowiedzialna za wykonywanie obowiązków przewidzianych przepisami prawa celnego lub podatkowego w zakresie przemieszczania niektórych wyrobów akcyzowych.

Art. 144. 1. Właściwy organ, w drodze decyzji, może zarządzić strzeżenie przez funkcjonariuszy towarów, w przypadku gdy:

1)           towar wprowadzony na obszar celny Unii Europejskiej na skutek nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej nie zostanie dostarczony do urzędu celnego albo miejsca wyznaczonego lub uznanego przez organ celny;

2)           towar wprowadzony na obszar celny Unii Europejskiej wymaga przeładunku;

3)           towar czasowo składowany nie może zostać przekazany do depozytu lub do magazynu czasowego składowania;

4)           istnieje potrzeba przeładunku towaru przemieszczanego w procedurze zawieszenia poboru podatku akcyzowego.

2. W przypadku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 1, organ kontroli zamiast konwoju może zarządzić strzeżenie towaru.

3. Koszty strzeżenia towaru ponosi osoba odpowiedzialna za wykonywanie obowiązków przewidzianych przepisami prawa celnego lub podatkowego w zakresie przemieszczania niektórych wyrobów akcyzowych.

Art. 145. 1. W celu wykonania kontroli do zatrzymania pojazdów i innych środków transportu stosuje się przepisy rozdziału 1 działu V ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym.

2. W zakresie nieuregulowanym w przepisach, o których mowa w ust. 1, zatrzymanie środków transportu może być dokonane tylko przez umundurowanych funkcjonariuszy znajdujących się w oznakowanym pojeździe będącym w ruchu albo w pobliżu oznakowanego pojazdu.

3. Po zatrzymaniu środka transportu funkcjonariusz może:

1)           kontrolować dokumenty i dane dotyczące środka transportu oraz osoby kierującej środkiem transportu, jak i innych osób korzystających ze środka transportu;

2)           kontrolować dokumenty dotyczące przewożonych towarów;

3)           sprawdzać zamknięcia urzędowe, jeżeli z dokumentów wynika, że zostały one nałożone;

4)           przeprowadzać rewizję bagażu przewożonego przez kierującego środkiem transportu i pasażerów;

5)           dokonać kontroli rodzaju paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu lub innego środka przewozowego;

6)           dokonywać kontroli transportu drogowego na zasadach określonych w odrębnych przepisach;

7)           wykonywać inne czynności określone w art. 32.

4. Zatrzymywanie środków transportu innych niż środki transportu przemieszczające się po drodze publicznej lub wewnętrznej odbywa się przy udziale innych służb lub instytucji, w szczególności:

1)           Policji;

2)           Straży Granicznej;

3)           służb lotniczych;

4)           Straży Ochrony Kolei.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór i sposób oznakowania pojazdów służbowych organu kontroli, uwzględniając w szczególności zapewnienie jednoznacznej identyfikacji pojazdów.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób oraz tryb przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 3 pkt 5, uwzględniając konieczność stosowania skutecznych metod technicznych w tym zakresie.

Art. 146. 1. Zatrzymywanie statków przemieszczających się po morskich wodach wewnętrznych, morzu terytorialnym lub wodach śródlądowych może być dokonane tylko przez pełniące służbę, oznakowane jednostki pływające organu kontroli, zwane dalej "jednostkami pływającymi".

1a.  Zatrzymanie statku w strefie przyległej przez jednostki pływające może nastąpić jedynie w celu zapobiegania naruszaniu przepisów celnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2.  Dowódca jednostki pływającej na morskich wodach wewnętrznych, morzu terytorialnym, strefie przyległej i śródlądowych drogach wodnych ma prawo:

1)           wezwać statek do zmniejszenia prędkości przepływu, zatrzymania się do kontroli oraz zastosowania się do wskazanego kursu przepływu;

2)           zatrzymać statek, wejść na jego pokład, sprawdzić dokumenty dotyczące statku i ładunku, wylegitymować załogę statku oraz znajdujących się na nim pasażerów, zbadać ładunek i przeszukać pomieszczenia statku, a także zatrzymać osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa;

3)           zmusić statek do zawinięcia do wskazanego portu, jeżeli kapitan nie stosuje się do wydanych poleceń.

3. Dowódca jednostki pływającej ma prawo do podejmowania działań, o których mowa w ust. 2, w szczególności, gdy statek:

1)           przyjmuje na pokład lub wysadza osoby wbrew obowiązującym przepisom lub dokonuje załadunku lub wyładunku towarów poza miejscami do tego wyznaczonymi;

2)           opuszcza port bez kontroli;

3)           zachodzi obawa, że nawiązuje łączność z wybrzeżem w celach sprzecznych z przepisami prawa karnego;

4)           zakotwicza poza miejscem do tego przeznaczonym.

4. W celu zatrzymania statku dowódca jednostki pływającej, z odległości umożliwiającej odebranie sygnału, przekazuje wizualny i dźwiękowy sygnał polecający zatrzymanie się statku.

5. Jednostki pływające, w celu zatrzymywania statków, stosują sygnały międzynarodowego kodu sygnałowego, zapalając światło niebieskie błyskowe widoczne dookoła widnokręgu.

6. W przypadku gdy mimo wezwania do zatrzymania, o którym mowa w ust. 4, statek nie zatrzyma się, dowódca jednostki pływającej wzywa jednostkę pływającą Straży Granicznej w celu udzielenia pomocy przy zatrzymaniu statku.

7. Jeżeli przed podjęciem czynności kontrolnych uzyskano wiarygodne informacje wskazujące na możliwość niezatrzymania się statku lub możliwość ostrzelania lub wystąpienia zagrożenia przejęcia jednostki pływającej, właściwy organ kontroli może wystąpić z wnioskiem o przydzielenie jednostce pływającej asysty jednostki pływającej Straży Granicznej.

8. Przepisów ust. 1-7 nie stosuje się do jednostek pływających określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2013 r. poz. 934 i 1014) oraz w przypadku czynności wykonywanych przez organy kontroli, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 1 ust. 3.

9. Jednostki pływające w czasie wykonywania zadań podnoszą jako banderę flagę państwową z godłem Rzeczypospolitej Polskiej oraz, w celu identyfikacji, flagę organu kontroli określoną w odrębnych przepisach.

10. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób oznakowania jednostek pływających, uwzględniając zapewnienie ich szybkiej identyfikacji.

11. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki i tryb współdziałania organu i Straży Granicznej w zakresie zadań wykonywanych na podstawie ust. 6 i 7, uwzględniając konieczność zapewnienia bezpieczeństwa i zdrowia funkcjonariuszy, przestrzegania przepisów prawa oraz sprawnego wykonywania kontroli.

Art. 147. 1. Kontroli podlegają przesyłki pocztowe w rozumieniu art. 3 pkt 21 ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. poz. 1529). W tym zakresie właściwy organ może w szczególności kontrolować dokumenty dotyczące przesyłek pocztowych oraz sprawdzać liczbę przywożonych lub wywożonych przesyłek pocztowych z liczbą wskazaną w wykazie zdawczym.

Art. 148. 1. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 1 i 3, przysługuje zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora rejonowego.

2. Z czynności wymienionych w art. 11a ust. 1 pkt 2-4 sporządza się protokół, a z czynności wymienionej w art. 11a ust. 1 pkt 1 - notatkę służbową.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określa, w drodze rozporządzenia:

1)   warunki, sposób i szczegółowy tryb wykonywania czynności, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 1-3 i ust. 2,

2)   sposób i tryb współpracy z Policją w zakresie wykonywanych czynności,

3)   wzory dokumentów stosowanych w sprawach zatrzymania osoby i kontroli rodzaju paliwa używanego do napędu pojazdu mechanicznego

- biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia sprawności i skuteczności wykonywanych czynności oraz zasady zatrzymywania pojazdów obowiązujące w Policji.

Art. 149. Jednostki/komórki organizacyjne KAS oraz funkcjonariusze otrzymują uzbrojenie oraz wyposażenie, w tym wyposażenie specjalne niezbędne do wykonywania przez funkcjonariuszy czynności służbowych.

Art. 150. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 11 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. poz. 628, z późn. zm.), funkcjonariusze mogą użyć środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1, 2, 5, 7, 9, 11, pkt 12 lit. a, pkt 13, 17 i 18 tej ustawy, lub wykorzystać te środki, oraz środków przeznaczonych do pokonywania zamknięć budowlanych i innych przeszkód, z wyłączeniem materiałów wybuchowych, lub wykorzystać te środki.

2. Na użycie lub wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego przysługuje zażalenie do prokuratora rejonowego właściwego dla miejsca zdarzenia.

(Połączenie przepisu powyższego z art. 66 ust. 1 i 2 ustawy o sc)

3. Funkcjonariusze KAS mogą użyć broni palnej lub ją wykorzystać:

1) w przypadkach, o których mowa w art. 45 pkt 1 lit. a, b, e i pkt 2 oraz art. 47 pkt 1, pkt 2 lit. a i pkt 3-6 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej;

2)   w bezpośrednim pościgu za osobą, wobec której użycie broni palnej było dopuszczalne w przypadkach określonych w art. 45 pkt 1 lit. a, b, c i pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej;3)   w celu ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej, jeżeli ucieczka tej osoby stwarza zagrożenie życia lub zdrowia funkcjonariusza KAS lub innej osoby lub istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba zatrzymana może użyć materiałów wybuchowych, broni palnej lub innego niebezpiecznego przedmiotu.

4. W broń palną może być wyposażony, przeszkolony w zakresie związanym z jej używaniem, funkcjonariusz KAS zatrudniony w wyodrębnionej komórce, o której mowa w art. 11g ust. 1….?

5. Użycie i wykorzystanie środków przymusu bezpośredniego i broni palnej oraz dokumentowanie tego użycia i wykorzystania odbywa się na zasadach określonych w ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.

(Przepis powyższy konsumuje art. 66 ust. 3,4,5 ustawa o SC)

Art. 151. 1. Uprawnienia, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 2, 3 i 3a oraz art. 11f ust. 1 i 2, przysługują funkcjonariuszom KAS zatrudnionym w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych KAS. Funkcjonariuszom KAS tym przysługuje umundurowanie służbowe i broń służbowa. Art. 11f ust. 4 stosuje się odpowiednio.

2. W urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych działa komórka organizacyjna właściwa do prowadzenia działań na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej

3. Dyrektor urzędu KAS może realizować zadania wykonywane przez komórki organizacyjne, o których mowa w ust. 1, poza obszarem swojego działania za zgodą Szefa KAS .

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia:

1)   uzbrojenie przysługujące funkcjonariuszom KAS, o których mowa w ust. 1;

2)   kryteria i tryb przydziału broni  palnej i normy uzbrojenia oraz sposób jej magazynowania, przechowywania i zapewniania właściwego stanu technicznego, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia bezpieczeństwa i uniemożliwienie użycia broni palnej przez osobę nieuprawnioną.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   wzory, kolory oraz rodzaje umundurowania,

2)  wzory, kolory oraz rodzaje oznaczeń stopni służbowych i znaków identyfikacji osobistej funkcjonariuszy,

3)   przypisanie składnikom umundurowania liczby punktów przeliczeniowych,

4)   tryb przydziału składników umundurowania,

5)  wykaz składników umundurowania, za które przysługuje równoważnik pieniężny, oraz wysokość tego równoważnika,

6) warunki przyznawania równoważnika pieniężnego w zamian za składniki umundurowania oraz za okresowe czyszczenie umundurowania,

7) sposób noszenia poszczególnych rodzajów umundurowania, oznaczeń stopni służbowych oraz znaków identyfikacji osobistej funkcjonariuszy,

8)   normy umundurowania, uwzględniając okres używalności jego składników;

9)   normy wyposażenia niezbędnego do wykonywania czynności służbowych, zasady jego przyznawania i użytkowania

10) przypadki, w których funkcjonariusz może zostać zwolniony z obowiązku wykonywania obowiązków służbowych w umundurowaniu,

11)   wartość punktu przeliczeniowego

- uwzględniając we wzorach umundurowania wizerunek orła białego ustalony dla godła państwowego oraz biorąc pod uwagę zastosowanie określonego rodzaju umundurowania funkcjonariusza do realizowanych przez niego zadań.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze zarządzenia, wykaz komórek organizacyjnych, o których mowa w ust. 1, oraz liczbę zatrudnionych w nich funkcjonariuszy KAS.

Art. 152. 1. Funkcjonariusz KAS, w celu realizacji zadań, o których mowa w art. ………… ustawy o KAS oprócz uprawnień określonych w art. ……….., ustawy o KAS  ma prawo:

1)    zatrzymywania osób wskutek pościgu, o którym mowa w artykule 20 Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wzajemnej pomocy i współpracy między administracjami celnymi, sporządzonej w Brukseli dnia 18 grudnia 1997 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 6, poz. 31), w celu niezwłocznego przekazania ich funkcjonariuszom administracji celnej właściwego państwa członkowskiego;

2)   zatrzymywania osób i przedmiotów, których dane wprowadzone zostały do systemów, o których mowa w ustawie z dnia 24 sierpnia 2007 r. o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w Systemie Informacyjnym Schengen oraz Wizowym Systemie Informacyjnym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1203), w celu podjęcia wnioskowanych we wpisie działań albo do bezzwłocznego przekazania osoby lub przedmiotu uprawnionemu organowi;

3)   nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia i wykroczenia skarbowe, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia i Kodeksie karnym skarbowym;

4)   zwracania się o niezbędną pomoc do jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.-ten pkt zdaje się konsumować uprawnienie wskazane w ar. 11a pkt 4

2. Osobie zatrzymanej lub osobie, wobec której dokonano przeszukania, przysługują uprawnienia odpowiednio osoby zatrzymanej lub osoby, której prawa zostały naruszone, przewidziane w Kodeksie postępowania karnego.

3. Zatrzymanie osoby może być zastosowane tylko wówczas, gdy inne środki okazały się bezcelowe lub nieskuteczne. Osobę zatrzymaną po wykonaniu niezbędnych czynności procesowych należy niezwłocznie doprowadzić do najbliższej jednostki Policji lub Straży Granicznej lub zwolnić po ustaniu przyczyn zatrzymania.

4. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste i prawa majątkowe osoby, wobec której zostały podjęte.

5. W przypadku uzasadnionej potrzeby lub na prośbę osoby zatrzymanej, osobę tę należy niezwłocznie poddać badaniu lekarskiemu lub udzielić jej pierwszej pomocy medycznej.

6. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2 i ust. 3 oraz tryb i zakres współpracy KAS z Policją i Strażą Graniczną, uwzględniając potrzebę zapewnienia odpowiedniej skuteczności podejmowanych przez funkcjonariuszy czynności, a także potrzebę ochrony dóbr osobistych i praw majątkowych osoby, wobec której zostały podjęte.

Art. 153. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1-3, w terminie 7 dni od dnia ich dokonania, przysługuje zażalenie do prokuratora właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia czynności. Do zażalenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego w zakresie dotyczącym postępowania odwoławczego.

Art. 154. 1. Dane dotyczące osób korzystających z usług pocztowych oraz dane dotyczące faktu i okoliczności świadczenia lub korzystania z tych usług mogą być ujawnione organom KAS i przez nie przetwarzane wyłącznie w celu realizacji zadań, o których mowa w art. …….. ustawy o KAS.

2. Ujawnianie danych, o których mowa w ust. 1, następuje na:

1)   pisemny wniosek Szefa KAS lub dyrektora KAS(obecnie izby celnej)  ;

2)   żądanie funkcjonariusza mającego pisemne upoważnienie osób, o których mowa w pkt 1.

3. Przedsiębiorcy świadczący usługi pocztowe na podstawie ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. - Prawo pocztowe są obowiązani do udostępniania danych określonych w ust. 1 funkcjonariuszowi wskazanemu we wniosku organu KAS.

DZIAŁ VI

SŁUŻBA W KRAJOWEJ ADMINISTRACJI SKARBOWEJ

Rozdział 1

Przebieg służby w Krajowej Administracji Skarbowej

Art. 57. 1. W KAS pełnią służbę urzędnicy skarbowi.

2. Urzędnicy skarbowi wykonujący zadania, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt…. oraz nadzorujący realizację tych zadań są funkcjonariuszami.

Art. 58. Urzędnikiem skarbowym może być osoba, która:

1)   posiada obywatelstwo polskie;

2)   posiada pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw publicznych;

3)   ma nieposzlakowaną opinię;

4)   nie była skazana prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

5)   posiada wyższe wykształcenie lub średnie o wymaganych, na danym stanowisku, kwalifikacjach zawodowych;

6)   ma stan zdrowia pozwalający na pełnienie służby na określonym stanowisku.

Art. 59. 1. Każdy obywatel ma prawo do informacji o wolnych stanowiskach służbowych w KAS, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Informacje o wolnych stanowiskach w KAS na których są realizowane zadania określone w art. …(dotychczasowy wywiad, obserwacja, realizacja...), oraz o kandydatach zgłaszających się na te stanowiska a także o nawiązaniu stosunku służbowego w wyniku naboru nie podlegają upowszechnianiu i udostępnianiu.

Art. 60. 1. Postępowanie rekrutacyjne na wolne stanowiska służbowe w KAS, zwane dalej „postępowaniem rekrutacyjnym”, jest otwarte i konkurencyjne i ma na celu sprawdzenie posiadania wymaganych kwalifikacji i umiejętności zgodnie z informacją o wolnych stanowiskach służbowych.

2. Na postępowanie rekrutacyjne składa się:

1) złożenie podania o przyjęcie do służby, kwestionariusza osobowego, a także dokumentów stwierdzających wymagane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe oraz zawierających dane o uprzednim zatrudnieniu;

2)   sprawdzenie wiedzy;

3)   przeprowadzenie rozmowy rekrutacyjnej.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   kryteria i szczegółowy tryb postępowania rekrutacyjnego do służby oraz zakres tematyczny sprawdzenia wiedzy;

2)   wzór kwestionariusza osobowego, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.

4. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 6, minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględni powszechność dostępu do informacji, zakres zadań wykonywanych na poszczególnych stanowiskach służbowych i wymagań związanych z tymi stanowiskami oraz zasadność ujednolicenia formularzy stosowanych w trakcie postępowania rekrutacyjnego.

Art. 61. 1. W przypadku kandydata na funkcjonariusza postępowanie rekrutacyjne obejmuje dodatkowo:

1)   test sprawności fizycznej;

2)   test psychologiczny,

3)   przeprowadzenie postępowania sprawdzającego określonego w przepisach o ochronie informacji niejawnych;

4)   ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej do służby.

2. Zdolność fizyczną i psychiczną, o której mowa w ust. 1 pkt 4, ustalają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz chorób i ułomności wraz z kategoriami zdolności do pełnienia służby na poszczególnych stanowiskach, na podstawie którego jest wydawane orzeczenie o stanie zdrowia, o zdolności lub niezdolności funkcjonariusza do pełnienia służby oraz do pełnienia służby na danym stanowisku.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza skierowania funkcjonariusza do komisji lekarskiej, o której mowa w ust. 2.

Art. 62. 1.  Postępowanie rekrutacyjne prowadzi:

1) Szef Krajowej Administracji Skarbowej - do komórek organizacyjnych właściwych w sprawach KAS w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych;

2) dyrektor izby administracji skarbowej - do izby i nadzorowanych urzędów administracji skarbowej oraz urzędów celno-skarbowych;

3) kierownik jednostki organizacyjnej - do Krajowej Informacji Skarbowej, Szkoły i Centrum.

2. Ogłoszenie o postępowaniu rekrutacyjnym zamieszcza się w Biuletynie Informacji Publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 64, poz. 565 i Nr 132, poz. 1110), oraz w miejscu powszechnie dostępnym w jednostce organizacyjnej KAS, która prowadzi postępowanie rekrutacyjne.

3. Ogłoszenie o postępowaniu rekrutacyjnym powinno zawierać:

1) nazwę i adres jednostki organizacyjnej;

2) określenie stanowiska służbowego;

3) wymagania związane ze stanowiskiem służbowym;

4) zakres zadań wykonywanych na stanowisku służbowym;

5) informację o warunkach pracy na danym stanowisku pracy;

6) informację czy w miesiącu poprzedzającym datę upublicznienia ogłoszenia wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych w rozumieniu przepisów o rehabilitacji wynosi co najmniej 6%;

5) wskazanie wymaganych dokumentów;

6) termin i miejsce składania dokumentów.

4. Termin do składania dokumentów, określony w ogłoszeniu o postępowaniu rekrutacyjnym, nie może być krótszy niż 10 dni od dnia opublikowania tego ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej.

5. Po upływie terminu do składania dokumentów określonego w ogłoszeniu o postępowaniu rekrutacyjnym niezwłocznie upowszechnia się listę kandydatów, którzy spełniają wymagania formalne określone w ogłoszeniu, przez umieszczenie jej w miejscu powszechnie dostępnym w jednostce organizacyjnej, w której jest prowadzone postępowanie rekrutacyjne, a także przez opublikowanie w Biuletynie Informacji Publicznej.

6. Lista, o której mowa w ust. 5, zawiera imię i nazwisko kandydata oraz jego miejsce zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Art. 63. 1. Z przeprowadzonego postępowania rekrutacyjnego sporządza się protokół.

2. Protokół zawiera w szczególności:

1)  określenie stanowiska służbowego, na które było prowadzone postępowanie rekrutacyjne, liczbę kandydatów oraz imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 5 najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o postępowaniu rekrutacyjnym;

2)  uzasadnienie dokonanego wyboru.

Art. 64. 1. Informację o wyniku postępowania rekrutacyjnego stanowi informację publiczną.

2. Informację, o której mowa w ust. 1, upowszechnia się w:

1) terminie 14 dni od dnia nawiązania stosunku służbowego z wybranym kandydatem albo zakończenia postępowania rekrutacyjnego, w przypadku gdy w jego wyniku nie doszło do nawiązania stosunku służbowego z żadnym kandydatem;

2) Biuletynie Informacji Publicznej i w miejscu powszechnie dostępnym w jednostce organizacyjnej, w której było prowadzone postępowanie rekrutacyjne.

3. Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:

1)  nazwę i adres jednostki organizacyjnej;

2)  określenie stanowiska służbowego;

3)  imię i nazwisko kandydata oraz jego miejsce zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Art. 65. Stosunek służbowy urzędnika skarbowego powstaje w drodze mianowania.

Art. 66. 1. Osobę przyjętą do służby mianuje się na urzędnika skarbowego w służbie przygotowawczej.

2. Urzędnika skarbowego wykonującego zadania, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt…. mianuje się na funkcjonariusza służby przygotowawczej w stopniu służbowym aplikanta.

Art. 67. 1. Służba przygotowawcza trwa dla:

1) urzędnika skarbowego - dwanaście miesięcy,

2) funkcjonariusza – dwa lata

- z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

2. W trakcie służby przygotowawczej urzędnik skarbowy jest obowiązany:

1)     ukończyć szkolenie w Szkole;

2)     odbyć przeszkolenie praktyczne w jednostkach organizacyjnych KAS;

3)     zdać egzamin, obejmujący sprawdzenie nabytej wiedzy i umiejętności.

3. W przypadkach uzasadnionych szczególnymi kwalifikacjami i umiejętnościami Szef Krajowej Administracji Skarbowej:

1)  może skrócić okres służby przygotowawczej;

2) zwolnić urzędnika skarbowego lub funkcjonariusza z odbywania tej służby;

3) zwolnić urzędnika skarbowego lub funkcjonariusza z obowiązku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lub 2.

4. W razie przerwy w służbie urzędnika skarbowego lub funkcjonariusza, trwającej dłużej niż trzy miesiące, Szef Krajowej Administracji Skarbowej na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej lub dyrektora właściwej w sprawach KAS komórki organizacyjnej w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może przedłużyć okres służby przygotowawczej o okres tej przerwy.

Art. 68. 1. W okresie służby przygotowawczej funkcjonariusz podlega okresowemu opiniowaniu służbowemu, nie rzadziej niż co 6 miesięcy. Opinię wydaje bezpośredni przełożony w porozumieniu z opiekunem funkcjonariusza.

2. Funkcjonariusz zapoznaje się z opinią okresową w terminie 14 dni od dnia jej sporządzenia. Funkcjonariusz może, w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z opinią, wnieść odwołanie do kierownika jednostki organizacyjnej.

3. W przypadku gdy opinię wydaje kierownik jednostki organizacyjnej funkcjonariusz może złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z opinią.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, program przebiegu służby przygotowawczej, tryb opiniowania, tryb rozpatrywania odwołań od opinii okresowych, szczegółowe warunki i tryb egzaminu, biorąc pod uwagę konieczność sprawdzenia w służbie przygotowawczej wiedzy, umiejętności wymaganych od urzędnika skarbowego oraz uwzględniając specyfikę zadań realizowanych przez urzędnika skarbowego.

Art. 69. 1. Mianowania urzędnika skarbowego do służby przygotowawczej albo służby stałej dokonuje Szef Krajowej Administracji Skarbowej lub upoważniony przez niego kierownik jednostki organizacyjnej.

2. Akt mianowania zawiera:

1)imię i nazwisko;

2) datę mianowania;

3)rodzaj służby.

3. Dokonując mianowania Szef Krajowej Administracji Skarbowej albo upoważniony przez niego kierownik jednostki organizacyjnej wskazuje jednostkę organizacyjną, w której urzędnik będzie pełnił służbę.

4. Po zakończeniu służby przygotowawczej, z zastrzeżeniem art. 67 ust. 2 pkt 1 lub 2, urzędnik skarbowy zostaje mianowany do służby stałej.

5. Kierownik jednostki organizacyjnej, w której urzędnik będzie pełnił służbę stałą, w terminie nie dłuższym niż siedem dni od daty mianowania, określi stopień służbowy, stanowisko, uposażenie urzędnika skarbowego oraz zakres jego obowiązków służbowych.

6. Urzędnikowi skarbowemu mianowanemu do służby stałej nadaje się najniższy stopień służbowy urzędnika skarbowego.

Art. 70. 1. Urzędnik skarbowy mianowany do służby stałej otrzymuje legitymację służbową.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór legitymacji służbowej urzędnika skarbowego, mając na względzie potrzebę zapewnienia możliwości identyfikacji tego urzędnika wykonującego czynności służbowe.

Art. 71. 1. Przed podjęciem służby urzędnik skarbowy składa pisemne ślubowanie według następującej roty:

„Świadomy podejmowanych obowiązków urzędnika skarbowego ślubuję służyć wiernie Państwu Polskiemu, przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, sumiennie i bezstronnie wykonywać obowiązki urzędnika skarbowego Krajowej Administracji Skarbowej zgodnie z najlepszą wiedzą i wolą, a także strzec honoru i godności służby oraz  dobrego imienia Krajowej Administracji Skarbowej oraz przestrzegać zasad etyki zawodowej.".

2. Do treści ślubowania, o którym mowa w ust. 1, urzędnik skarbowy może dodać słowa „Tak mi dopomóż Bóg.".

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze zarządzenia, ceremoniał Krajowej Administracji Skarbowej

Art. 72. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzi dokumentację przebiegu służby urzędnika skarbowego i gromadzi ją w aktach osobowych.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia dokumentacji, o której mowa w ust. 1, mając na uwadze zapewnienie prawidłowego udokumentowania przebiegu służby.

Art. 73. 1. Przeniesienie urzędnika skarbowego do innej jednostki organizacyjnej, także w innej miejscowości, na jego wniosek lub za jego zgodą, może nastąpić w każdym czasie.

2. Przeniesienia, o którym mowa w ust. 1, dokonuje kierownik jednostki organizacyjnej, w której urzędnik skarbowy ma pełnić służbę, w porozumieniu z kierownikiem jednostki organizacyjnej, w której dotychczas pełni służbę.

Art. 74. 1. Jeżeli wymagają tego potrzeby KAS, funkcjonariuszowi można powierzyć pełnienie obowiązków służbowych na innym stanowisku na okres do 6 miesięcy, zgodnie z jego kwalifikacjami. W szczególnie uzasadnionych przypadkach powierzenie obowiązków może zostać przedłużone do 12 miesięcy.

2. Jeżeli wymagają tego potrzeby KAS, funkcjonariusza można przenieść na takie samo lub równorzędne stanowisko do innej jednostki organizacyjnej w tej samej lub innej miejscowości.

3. Przeniesienia, o którym mowa w ust. 2, można dokonać również na pisemny wniosek funkcjonariusza, jeżeli potrzeby KAS nie stanowią przeszkody.

4. Funkcjonariuszowi, w związku z przeniesieniem do służby w innej miejscowości, przysługuje jednorazowe świadczenie pieniężne na zagospodarowanie w wysokości jednomiesięcznego uposażenia, w przypadku gdy łączy się z tym zmiana miejsca zamieszkania. Przepisu tego nie stosuje się w przypadku, o którym mowa w ust. 3.

5. Jeżeli wymagają tego potrzeby KAS funkcjonariusza można przenieść czasowo, na okres do 6 miesięcy w roku kalendarzowym, do innej jednostki organizacyjnej KAS w tej samej lub innej miejscowości. W okresie 2 lat od przeniesienia do pełnienia służby stałej w innej miejscowości, funkcjonariusz może być, po raz kolejny, przeniesiony do pełnienia służby w następnej miejscowości. Jeżeli dojazd do miejsca zamieszkania z tej następnej miejscowości jest znacznie utrudniony - tylko za pisemną zgodą funkcjonariusza.

6. W przypadkach określonych w ust. 1, 2 i 5 funkcjonariuszowi przysługuje uposażenie stosownie do wykonywanych obowiązków służbowych, lecz nie niższe od dotychczas otrzymywanego.

7. Przeniesień, o których mowa w ust. 2, 3 i 5, dokonuje kierownik jednostki organizacyjnej, a w sytuacji, gdy łączą się one z przeniesieniem do innej jednostki organizacyjnej, przeniesień tych dokonuje Szef  KAS.

Art. 75. 1. Funkcjonariusza można, za jego pisemną zgodą, oddelegować do wykonywania pracy poza KAS.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   warunki i tryb oddelegowania, przyznawania uposażenia oraz innych świadczeń przysługujących funkcjonariuszowi w czasie oddelegowania,

2)   tryb postępowania w przypadku zmiany warunków oddelegowania, w tym w zakresie ustalania i wypłaty uposażenia oraz prawa do urlopu,

3)   tryb odwołania funkcjonariusza z oddelegowania,

4)   podmioty uprawnione do występowania z wnioskiem o oddelegowanie funkcjonariusza

- uwzględniając charakter zadań wykonywanych poza KAS, do wykonywania których funkcjonariusz może być oddelegowany.

Art. 76. 1. Urzędnik skarbowy służby stałej, po uzyskaniu pisemnej zgody kierownika jednostki organizacyjnej, może ubiegać się o pracę w instytucjach Unii Europejskiej, jednostkach utworzonych przez Unię Europejską lub organizacjach międzynarodowych.

2. Urzędnik skarbowy, którego kandydatura została zaakceptowana przez instytucję Unii Europejskiej, jednostkę utworzoną przez Unię Europejską lub organizację międzynarodową, kierownik jednostki organizacyjnej oddelegowuje do pracy w tej instytucji, jednostce lub organizacji. Oddelegowanie urzędnika skarbowego następuje po uzyskaniu pisemnej informacji o zaakceptowaniu jego kandydatury przez instytucję Unii Europejskiej, jednostkę utworzoną przez Unię Europejską lub organizację międzynarodową.

3. Oddelegowanie następuje na czas wykonywania pracy. W trakcie oddelegowania urzędnikowi skarbowemu przysługują świadczenia wynikające z ustawy, z wyjątkiem prawa do urlopów określonych w art. …., chyba że instytucja Unii Europejskiej, jednostka utworzona przez Unię Europejską lub organizacja międzynarodowa nie zapewniła oddelegowanemu urzędnikowi skarbowemu prawa do urlopu wypoczynkowego.

4. Wzajemne prawa i obowiązki urzędnika skarbowego i instytucji Unii Europejskiej lub jednostki utworzonej przez Unię Europejską lub organizacji międzynarodowej, do której urzędnik skarbowy został oddelegowany, określają przepisy obowiązujące w tej instytucji, jednostce lub organizacji.

5. Okres oddelegowania urzędnika skarbowego wlicza się do okresu służby w KAS.

Art. 77. Szef  KAS może udzielić pisemnej zgody na oddelegowanie urzędnika skarbowego służby stałej do pełnienia funkcji przedstawiciela KAS przy polskich placówkach dyplomatycznych. Art. 76 ust. 3 i 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 78. 1. Szef KAS, po uzyskaniu zgody ministra właściwego do spraw finansów publicznych, może oddelegować funkcjonariusza, na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy, do pełnienia służby na terytorium innego państwa w celu wykonania określonych zadań zleconych przez Szefa KAS. Przepis art. 80 stosuje się odpowiednio.

2. Funkcjonariuszowi oddelegowanemu do pełnienia służby na terytorium innego państwa w trakcie oddelegowania przysługują świadczenia wynikające z ustawy oraz:

1)   związane z rozpoczęciem i zakończeniem służby na terytorium innego państwa, w drodze do kraju lub innego państwa w celu załatwienia spraw służbowych:

a)  diety na pokrycie kosztów wyżywienia,

b)  zwrot kosztów przejazdu,

c)  zwrot kosztów noclegu,

d)  zwrot kosztów przewozu bagażu;

2)   ryczałt na pokrycie kosztów wyżywienia i zakwaterowania w miejscu pełnienia służby na terytorium innego państwa;

3)   zwrot udokumentowanych kosztów niezbędnego leczenia poniesionych na terytorium innego państwa, z wyłączeniem kosztów zakupu leków, których nabycie za granicą nie było konieczne, kosztów zabiegów chirurgii plastycznej i kosmetycznych oraz kosztów nabycia protez ortopedycznych, dentystycznych lub okularów, z zastrzeżeniem ust. 4;

4)   zwrot kosztów rozmów telefonicznych.

3. Do należności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

4. Zwrot kosztów leczenia, o których mowa w ust. 2 pkt 3, nie przysługuje, jeżeli funkcjonariusz jest uprawniony, na podstawie odrębnych przepisów, do leczenia za granicą lub gdy koszty jego leczenia są finansowane ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia.

5. W razie śmierci funkcjonariusza oddelegowanego na terytorium innego państwa koszt transportu jego zwłok do kraju pokrywa KAS.

Art. 79. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość przyznawanych świadczeń, o których mowa w art. 78, uwzględniając koszty związane z pełnieniem służby przez funkcjonariusza na terytorium innego państwa.

Art. 80. Nie można bez zgody zainteresowanego przenieść do pełnienia służby w innej miejscowości:

1)   funkcjonariusza-kobiety w ciąży;

2)   funkcjonariusza samodzielnie sprawującego opiekę nad dzieckiem do lat 18;

3)   funkcjonariusza, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres służby umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.

Art. 81. 1. Przeniesienie funkcjonariusza do innej miejscowości, z której dojazd do miejsca zamieszkania jest znacznie utrudniony, wymaga zapewnienia funkcjonariuszowi odpowiednich warunków mieszkaniowych, z uwzględnieniem jego sytuacji rodzinnej.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów przeniesienia, w tym zwrot kosztów podróży.

3. Dojazd uznany będzie za znacznie utrudniony, jeżeli czas dojazdu publicznymi środkami transportu zbiorowego, przewidziany w rozkładzie jazdy od stacji (przystanku) zlokalizowanej najbliżej miejsca zamieszkania do stacji (przystanku) zlokalizowanej najbliżej miejsca pełnienia służby łącznie z przesiadkami, przekracza w obie strony 2 godziny.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki przyznawania świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, ich wysokość oraz sposób udokumentowania przez funkcjonariusza poniesionych kosztów przeniesienia, w tym kosztów podróży, uwzględniając prawidłowość przyznawania tych świadczeń oraz ochronę interesów Skarbu Państwa.

Art. 82. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 81 ust. 1, jeżeli zapewnienie funkcjonariuszowi odpowiednich warunków mieszkaniowych jest niemożliwe lub utrudnione oraz jeżeli on sam lub jego małżonek nie posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub w miejscowości pobliskiej, funkcjonariuszowi przysługuje zwrot udokumentowanych kosztów przeniesienia lub równoważnik pieniężny.

2. Miejscowością pobliską jest miejscowość, od której granic administracyjnych najkrótsza odległość drogą publiczną do granic administracyjnych miejscowości pełnienia służby nie przekracza 30 km.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   wysokość oraz warunki przyznawania i zwracania równoważnika pieniężnego, o którym mowa w ust. 1,

2)   wzory wymaganych dokumentów, niezbędnych do otrzymania równoważnika pieniężnego

- mając na względzie terminowe przyznawanie równoważnika pieniężnego oraz prawidłowość zwracania tego równoważnika.

informacje o jednostce

akty wykonawcze z Dz.U. i M.P.

Art. 83. Przepisów art. 81 i 82 nie stosuje się w przypadku przeniesienia funkcjonariusza na jego wniosek.

Art. 84. 1. W przypadku reorganizacji jednostki organizacyjnej, urzędnika skarbowego można przenieść na inne lub równorzędne stanowisko służbowe, odpowiadające jego kwalifikacjom, jeżeli nie jest możliwe pełnienie służby na dotychczasowym stanowisku.

2. Po przeniesieniu urzędnikowi skarbowemu przysługuje przez okres 6 miesięcy uposażenie nie niższe od dotychczasowego.

Art. 85. 1. W przypadku zniesienia jednostki organizacyjnej kierownik jednostki organizacyjnej wstępujący w prawa i obowiązki kierownika znoszonej jednostki organizacyjnej staje się stroną w dotychczasowych stosunkach służbowych.

2. W terminie 30 dni od dnia zniesienia jednostki organizacyjnej kierownik jednostki, o którym mowa w ust. 1, proponuje urzędnikowi skarbowemu warunki pełnienia służby, uwzględniające jego kwalifikacje i doświadczenie, oraz wskazuje termin - nie krótszy niż 14 dni - do którego urzędnik skarbowy może złożyć oświadczenie o przyjęciu bądź odmowie przyjęcia proponowanych warunków.

3. Niezłożenie oświadczenia, o którym mowa w ust. 2, we wskazanym terminie jest równoznaczne z odmową przyjęcia proponowanych warunków.

4. W przypadku odmowy przyjęcia proponowanych warunków urzędnika skarbowego zwalnia się ze służby po upływie:

1)   2 tygodni - w przypadku urzędnika skarbowego w służbie przygotowawczej,

2)   3 miesięcy - w przypadku urzędnika skarbowego w służbie stałej

- od dnia złożenia oświadczenia o odmowie przyjęcia proponowanych warunków.

5. W przypadku złożenia oświadczenia o przyjęciu proponowanych warunków, w terminie 30 dni od dnia złożenia tego oświadczenia, kierownik jednostki organizacyjnej wydaje decyzję określającą warunki pełnienia służby, z tym że przez okres 6 miesięcy od dnia wydania decyzji urzędnikowi skarbowemu przysługuje uposażenie nie niższe od dotychczasowego.

Art. 86. 1. Urzędnik skarbowy może otrzymać propozycję przeniesienia do pracy w korpusie służby cywilnej w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

2. Z wnioskiem o przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, może wystąpić także urzędnik skarbowy.

3. Propozycję, o której mowa w ust. 1, przedstawia dyrektor generalny.

4. Propozycja, o której mowa w ust. 1, powinna określać:

1)   datę przekształcenia stosunku służbowego w stosunek pracy;

2)   miejsce pracy;

3)   rodzaj umowy o pracę;

4)   stanowisko pracy;

5)   wynagrodzenie.

5. Urzędnik skarbowy w terminie 7 dni od dnia otrzymania propozycji, o której mowa w ust. 1, składa pisemne oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji.

6. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić za zgodą kierownika jednostki organizacyjnej, w której urzędnik skarbowy pełni służbę.

7. Dotychczasowy stosunek służbowy urzędnika skarbowego, który przyjął propozycję, o której mowa w ust. 1, przekształca się w stosunek pracy w służbie cywilnej.

8. Urzędnikowi skarbowemu, który stał się członkiem korpusu służby cywilnej, okres służby w KAS wlicza się do stażu pracy w służbie cywilnej.

9. Stosunek służbowy urzędnika skarbowego, który odmówił przyjęcia złożonej propozycji nie ulega zmianie.

Art. 87. 1. Członek korpusu służby cywilnej zatrudniony w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych może otrzymać propozycję pełnienia służby w KAS.

2. W przypadku otrzymania propozycji pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej członek korpusu służby cywilnej podlega obowiązkom, o których mowa w art. 61 ust. 1. 

3. Z wnioskiem o pełnienie służby w KAS, może wystąpić także członek korpusu służby cywilnej.

3. Propozycję, o której mowa w ust. 1, przedstawia kierownik jednostki organizacyjnej.

4. Propozycja, o której mowa w ust. 1, powinna określać:

1)   datę przekształcenia stosunku pracy w stosunek służbowy;

2)   miejsce służby;

3)   rodzaj służby;

4)   stanowisko służbowe;

5)   stopień służbowy;

6)   uposażenie.

5. Członek korpusu służby cywilnej w terminie 7 dni od dnia otrzymania propozycji, o której mowa w ust. 1, składa pisemne oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji.

6. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić za zgodą dyrektora generalnego urzędu, w którym członek korpusu służby cywilnej jest zatrudniony.

7. Dotychczasowy stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej, który przyjął propozycję, o której mowa w ust. 1, przekształca się w stosunek służbowy na podstawie aktu mianowania.

8. Członkowi korpusu służby cywilnej, który stał się urzędnikiem skarbowym, okres stażu pracy w służbie cywilnej wlicza się do okresu służby w KAS, z zastrzeżeniem przepisów emerytalnych.

9. Stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej, który odmówił przyjęcia złożonej propozycji nie ulega zmianie.

Art. 88. 1. Urzędnik skarbowy może otrzymać propozycję pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej.

2. W przypadku otrzymania propozycji pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej urzędnik skarbowy podlega obowiązkom, o których mowa w art. 61 ust. 1. 

3. Z wnioskiem o pełnienie służby w Służbie Celno-Skarbowej może wystąpić urzędnik skarbowy.

4. Propozycję, o której mowa w ust. 1, przedstawia kierownik jednostki organizacyjnej.

5. Propozycja, o której mowa w ust. 1, powinna określać:

1)   datę przekształcenia stosunku służbowego;

2)   miejsce służby;

3)   rodzaj służby;

4)   stanowisko służbowe;

5)   stopień służbowy;

6)   uposażenie.

6. Urzędnik skarbowy w terminie 7 dni od dnia otrzymania propozycji, o której mowa w ust. 1, składa pisemne oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia propozycji.

7. Przeniesienie, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić za zgodą dyrektora generalnego urzędu, w którym członek korpusu służby cywilnej jest zatrudniony.

8. Urzędnikowi skarbowemu, który stał się funkcjonariuszem, okres służby w KAS wlicza się do okresu służby w KAS, z zastrzeżeniem przepisów emerytalnych.

9. Stosunek służby urzędnika skarbowego, który odmówił przyjęcia złożonej propozycji nie ulega zmianie.

Art. 89. 1. Urzędnika skarbowego można przenieść na niższe stanowisko służbowe w przypadku:

1)   niewywiązywania się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku służbowym, stwierdzonego w okresie służby stałej w dwóch kolejnych ocenach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 3 miesiące;

2)   likwidacji zajmowanego stanowiska służbowego, gdy nie ma możliwości przeniesienia go na równorzędne stanowisko służbowe;

3) pisemnego wniosku urzędnika.

2. W przypadku funkcjonariuszy przeniesienie na niższe stanowisko może nastąpić także w przypadku trwałej utraty zdolności do służby na zajmowanym stanowisku służbowym, stwierdzonej orzeczeniem lekarskim, z zastrzeżeniem, że przez okres 6 miesięcy funkcjonariusz zachowuje prawo do dotychczasowego uposażenia; w przypadku poddania funkcjonariusza rehabilitacji zdrowotnej lub przygotowaniu do innych obowiązków służbowych, zachowuje on prawo do dotychczasowego uposażenia przez okres rehabilitacji lub przygotowywania nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.

3. Urzędnika skarbowego przenosi się na niższe stanowisko służbowe także w razie wymierzenia kary dyscyplinarnej przeniesienia na niższe stanowisko służbowe.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 - 3 urzędnik skarbowy otrzymuje wynagrodzenie w wysokości przysługującej na nowym stanowisku służbowym.

5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 - 4, kierownik jednostki organizacyjnej ustala nowe warunki służby.

Art. 90. 1. Urzędnika skarbowego zawiesza się w pełnieniu obowiązków służbowych na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, w przypadku wszczęcia przeciwko niemu:

1)   postępowania karnego w sprawie o przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub

2) postępowania karnego skarbowego w sprawie o umyślne przestępstwo skarbowe.

2. Urzędnika skarbowego można zawiesić w pełnieniu obowiązków służbowych, na czas nie dłuższy niż 3 miesiące, w razie wszczęcia przeciwko niemu:

1)   postępowania karnego w sprawie o przestępstwo nieumyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub

2)   postępowania karnego skarbowego w sprawie o nieumyślne przestępstwo skarbowe lub

3)   postępowania dyscyplinarnego

- jeżeli jest to celowe z uwagi na dobro postępowania lub dobro służby.

3. W razie wniesienia przeciwko urzędnikowi skarbowemu aktu oskarżenia określonego w art. 55 § 1 Kodeksu postępowania karnego przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych można przedłużyć do czasu zakończenia postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego.

5. Okres zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych wlicza się do okresu pełnienia służby, od którego zależą uprawnienia urzędnika skarbowego.

6. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, okres zawieszenia jest wliczany do okresu pełnienia służby tylko wówczas, gdy w postępowaniu karnym lub postępowaniu karnym skarbowym urzędnik skarbowy został uniewinniony albo postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego, a także w przypadku uchylenia prawomocnego wyroku skazującego.

7. Wniesienie środka odwoławczego od decyzji o zawieszeniu nie wstrzymuje jej wykonania.

8. Zawieszenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, polega na odsunięciu urzędnika skarbowego od wykonywania dotychczasowych obowiązków. W okresie zawieszenia można powierzyć urzędnikowi skarbowemu wykonywanie innych obowiązków służbowych.

9. Urzędnik skarbowy, którego stosunek służbowy został zawieszony jest obowiązany niezwłocznie zdać legitymację służbową oraz przedmioty, sprzęt i urządzenia związane z wykonywanymi przez niego zadaniami, a w szczególności akta i inne dokumenty prowadzonych przez niego spraw.

Art. 91. Stosunek służbowy urzędnika skarbowego wygasa:

1)   z dniem śmierci urzędnika skarbowego;

2)   w przypadku niezgłoszenia się urzędnika skarbowego do służby - z upływem 7 dni od dnia:

a)  doręczenia decyzji o uchyleniu decyzji o zwolnieniu ze służby albo

b)  doręczenia decyzji o stwierdzeniu nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby, albo

c)  doręczenia prawomocnego wyroku sądu uchylającego decyzję o zwolnieniu ze służby albo orzeczenie dyscyplinarne o wydaleniu ze służby.

Art. 92. Urzędnika skarbowego zwalnia się ze służby w przypadku:

1)   orzeczenia trwałej niezdolności do służby, z zastrzeżeniem ust. 2;

2)   skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie lub umyślne przestępstwo skarbowe;

3)   zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;

4)   nieprzydatności do służby, stwierdzonej w opinii okresowej w służbie przygotowawczej;

5)   niespełnienia wymogów określonych w art. 67 ust. 2 z wyjątkami, o których mowa w art. 67 ust. 3 pkt 2 i 3;

6)   odmowy złożenia ślubowania;

7)   prawomocnego orzeczenia pozbawienia praw publicznych;

8)   prawomocnego orzeczenia zakazu wykonywania zawodu funkcjonariusza;

9)   odmowy wykonania decyzji w sprawie przeniesienia, o którym mowa w art. 74 ust. 2 i 5;

10)  pisemnego zgłoszenia przez urzędnika skarbowego żądania zwolnienia ze służby;

11)  trwałej utraty zdolności fizycznej lub psychicznej do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, a w przypadku funkcjonariuszy wykonujących zadania, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4-6 - przez komisję lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, jeżeli nie ma możliwości pełnienia służby przez funkcjonariusza na innym stanowisku odpowiednim do jego stanu zdrowia i kwalifikacji zawodowych albo gdy funkcjonariusz odmawia przejścia na inne stanowisko;

12)  niezgłoszenia się do służby w terminie 14 dni od dnia zakończenia okresu oddelegowania, o którym mowa w art. 76, art. 77 i art. 78.

Art. 93. 1. Urzędnika skarbowego można zwolnić ze służby w przypadku:

1)   niewywiązywania się z obowiązków służbowych w służbie stałej, stwierdzonego w dwóch następujących po sobie ocenach okresowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy;

2)   skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo inne niż określone w art. 92 pkt 2;

3)   powołania do innej służby państwowej, objęcia funkcji z wyboru w organach wykonawczych samorządu terytorialnego, podjęcia pracy w instytucji Unii Europejskiej, jednostce utworzonej przez Unię Europejską lub organizacji międzynarodowej;

4)   nabycia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy;

5)   niewyrażenia zgody na przeniesienie na niższe stanowisko służbowe;

6)   nieobecności w służbie z powodu choroby trwającej dłużej niż rok;

7)   warunkowego umorzenia postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego, jeżeli popełniony czyn stanowił przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe;

8) upływu 12 miesięcy okresu zawieszenia w pełnieniu obowiązków służbowych, jeżeli nie ustąpiły przyczyny będące podstawą zawieszenia.

2. Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się w odniesieniu do urzędnika skarbowego oddelegowanego na podstawie art. 76 ust. 2.

3. Funkcjonariusza można zwolnić ze służby także w przypadku:

1) dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na badania, o których mowa w art. 130 ust. 3, lub niepoddania się im, a także w przypadku dwukrotnego nieusprawiedliwionego niestawienia się na obserwację, o której mowa w art. 130 ust. 4, chyba że skierowanie do komisji lekarskiej nastąpiło na wniosek funkcjonariusza;

2) zaistnienia innej, niż określone w ust. 1 pkt 1-8, ważnej przyczyny, jeżeli dalsze pozostawanie w służbie nie gwarantuje należytego wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności gdy wymaga tego dobro służby lub gdy nastąpiła utrata zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków służbowych: zwolnienie funkcjonariusza ze służby może nastąpić w tym przypadku po zasięgnięciu opinii związku zawodowego funkcjonariuszy.

Art. 94. 1. Urzędnika skarbowego nie można zwolnić ze służby w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego, z wyjątkiem przypadków określonych w art. 81, art. 92 pkt 2 i 10, art. 93 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 3 pkt 2 w przypadku wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby.

2. W razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 81 lub art. 93 ust. 3 pkt 2 w okresie ciąży, w czasie urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego lub urlopu rodzicielskiego przysługuje mu uposażenie do końca okresu ciąży oraz trwania wymienionego urlopu.

Art. 95. 1. W przypadkach, o których mowa w art. 104 ust. 1 pkt 10 i 12 oraz w art. 105 ust. 1 pkt 1, 4, 5, 8 i 9, zwolnienie ze służby następuje po upływie odpowiednio:

1)   2 tygodni - w przypadku urzędników skarbowych służby przygotowawczej,

2)   3 miesięcy - w przypadku urzędników skarbowych służby stałej

- od dnia doręczenia decyzji o zwolnieniu ze służby.

2. Po doręczeniu decyzji, o której mowa w ust. 1, jeżeli jest to uzasadnione dobrem służby, urzędnik skarbowy może być zwolniony od pełnienia służby z zachowaniem prawa do uposażenia.

3. Termin określony w ust. 1 może zostać skrócony na wniosek urzędnika skarbowego, jeżeli zwolnienie ze służby następuje w związku z jego pisemnym zgłoszeniem zwolnienia ze służby.

Art. 92. 1. W przypadku uchylenia lub stwierdzenia nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby, kierownik jednostki organizacyjnej niezwłocznie wyznacza urzędnika skarbowego na stanowisko służbowe zgodne z jego kwalifikacjami i dotychczasowym przebiegiem służby oraz określa termin podjęcia służby, miejsce pełnienia służby oraz stopień służbowy i uposażenie nie niższe od dotychczasowego.

2. Prawo do uposażenia powstaje z dniem podjęcia służby, chyba że po zgłoszeniu się do służby zaistniały okoliczności usprawiedliwiające jej niepodjęcie.

3. W przypadkach o których mowa w ust. 1, urzędnikowi skarbowemu przywróconemu do służby przysługuje za okres pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku zajmowanym przed zwolnieniem, nie więcej jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za miesiąc. Świadczenie pieniężne wypłaca się w terminie 14 dni od dnia złożenia przez urzędnika skarbowego pisemnego wniosku wraz z dokumentem potwierdzającym fakt przywrócenia do służby.

4. Okres pozostawania poza służbą, z zastrzeżeniem ust. 5, wlicza się do okresu służby, od którego zależą uprawnienia i świadczenia należne urzędnikowi skarbowemu.

5. Za okres pozostawania poza służbą urzędnikowi skarbowemu nie przysługuje prawo do urlopów, o których mowa w art. 138.

Art. 93. 1. W przypadku prawomocnego:

1)   umorzenia postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego,

2)   uniewinnienia,

3)   uchylenia prawomocnego wyroku skazującego

- urzędnika skarbowego, na jego wniosek, przywraca się do służby na poprzednich warunkach a jeżeli nie jest to możliwe to  na stanowisko równorzędne z poprzednio zajmowanym, albo inne zgodne z jego kwalifikacjami.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, urzędnik skarbowy powinien zgłosić się do służby w terminie 14 dni od dnia uprawomocnienia się wyroku.

3. Przepis art. 183 stosuje się odpowiednio.

Art. 94. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej, na wniosek urzędnika skarbowego zwolnionego ze służby w związku z powołaniem do innej służby państwowej, objęciem funkcji z wyboru w organach wykonawczych samorządu terytorialnego, podjęciem pracy w instytucji Unii Europejskiej, jednostce utworzonej przez Unię Europejską lub organizacji międzynarodowej, po zakończeniu pracy w tej instytucji, jednostce lub organizacji przywraca do służby tego urzędnika skarbowego.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, urzędnik skarbowy powinien złożyć w terminie 14 dni od dnia zakończenia pracy w instytucjach, jednostkach lub organizacjach, o których mowa w ust. 1.

3. Przepisy art. 92 ust. 1, 2, 4 i 5 oraz art. 93 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 95. W przypadku uchylenia kary dyscyplinarnej:

1)   przeniesienia na niższe stanowisko służbowe,

2)   obniżenia stopnia służbowego,

3)   pozbawienia funkcjonariusza stopnia oficerskiego lub generalskiego,

4)   wydalenia ze służby w KAS

- stosuje się odpowiednio przepis art. 92.

Art. 96. 1. Urzędnik skarbowy zwolniony ze służby lub którego stosunek służbowy wygasł na podstawie art. 106 pkt 2, lub wydalony ze służby w KAS na podstawie prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej, otrzymuje niezwłocznie świadectwo służby.

2. Urzędnik skarbowy może żądać sprostowania świadectwa służby.

3. W przypadku śmierci urzędnika skarbowego, z żądaniem:

1)   wydania świadectwa służby,

2)   sprostowania świadectwa służby

- mogą wystąpić osoby, o których mowa w art. 164 ust. 1.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe dane, które powinno zawierać świadectwo służby, tryb wydawania i dokonywania sprostowań świadectwa służby, informacje, które są zamieszczane w świadectwie służby na żądanie urzędnika skarbowego, oraz wzór formularza świadectwa służby, mając na względzie zapewnienie prawidłowości wydawanych świadectw.

Art. 97. W sytuacji wymagającej podwyższonej gotowości, w szczególności w przypadkach zagrożenia ochrony i bezpieczeństwa Unii Europejskiej, w tym zgodności z prawem przywozu towarów na ten obszar oraz wywozu towarów z tego obszaru, Szef KAS może skierować funkcjonariusza do pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym.

2. W czasie trwania służby w systemie nadzwyczajnym funkcjonariusz pozostaje w ciągłej dyspozycji przełożonego.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   organizację pełnienia służby w systemie nadzwyczajnym,

2)   warunki i tryb kierowania do pełnienia tej służby oraz sposób jej pełnienia,

3)   dzienny tok służby, częstotliwość i wymiar przerw między okresami pełnienia służby oraz rodzaje dokumentów związanych z pełnieniem służby w systemie nadzwyczajnym

- uwzględniając prawidłowość dokumentowania przebiegu służby w systemie nadzwyczajnym, prawidłową realizację zadań KAS w tym systemie oraz mając na uwadze przepisy odrębne.

Art. 98. 1. Do służby Celno-Skarbowej może być na własną prośbę przeniesiony funkcjonariusz Policji lub Straży Granicznej, jeżeli ma on szczególne kwalifikacje do jej pełnienia.

2. Funkcjonariusza, o którym mowa w ust. 1, do służby Celno-Skarbowej przenosi Szef  KAS w porozumieniu z Komendantem Głównym Policji albo Komendantem Głównym Straży Granicznej.

3. Funkcjonariusz przeniesiony do służby Celno-Skarbowej nabywa uprawnienia określone w ustawie, z uwzględnieniem stażu służby w Policji lub w Straży Granicznej.

4. Funkcjonariuszowi przenoszonemu w trybie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje odprawa i inne świadczenia przewidziane dla funkcjonariuszy odchodzących ze służby.

5. Przeniesienie funkcjonariusza w trybie, o którym mowa w ust. 1, może być poprzedzone przeprowadzeniem czynności, o których mowa w art. 157 ust. 5, w celu potwierdzenia jego przydatności i szczególnych kwalifikacji do pełnienia służby Celno-Skarbowej.

6. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   szczegółowy sposób i tryb przenoszenia do służby Celno-Skarbowej funkcjonariuszy, o których mowa w ust. 1,

2)   równorzędność okresów służby, stażu i uzyskanych w dotychczasowych jednostkach kwalifikacji zawodowych,

3)   rodzaje kwalifikacji, które mogą zostać uznane za szczególnie przydatne w służbie Celno-Skarbowej

- mając na względzie sprawne przeniesienie pomiędzy służbami oraz przydatność funkcjonariuszy do służby Celno-Skarbowej.

Art. 99. Kierownik jednostki organizacyjnej, w zakresie swojej właściwości, jest uprawniony do określania warunków pełnienia służby, przenoszenia, delegowania, zawieszania uchylania zawieszenia w czynnościach służbowych, rozwiązania stosunku służbowego oraz stwierdzania wygaśnięcia stosunku służbowego.

2. Do wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1 w odniesieniu do dyrektora, zastępcy dyrektora oraz urzędników pełniących służbę w jednostce organizacyjnej obsługującej ministra właściwego do spraw finansów publicznych, uprawniony jest Szef KAS.

Art. 100. 1. Czas pełnienia służby urzędnika skarbowego jest określony wymiarem jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.

2. Dla celów rozliczania czasu służby:

1)   przez dobę - należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której urzędnik skarbowy rozpoczyna służbę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu służby;

2)   przez tydzień - należy rozumieć 7 kolejnych dni, poczynając od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego.

3. Czas pełnienia służby urzędnika skarbowego wynosi przeciętnie 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie dłuższym niż 3 miesiące.

4. Czas pełnienia służby urzędnika skarbowego może być przedłużony przeciętnie do 48 godzin tygodniowo, w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 2, na polecenie przełożonego, w celu wykonania czynności służbowych.

5. Pełnienie służby w przedłużonym czasie służby jest dopuszczalne, gdy wymagają tego szczególne potrzeby służby.

6. Norma przedłużonego czasu służby, o którym mowa w ust. 3, nie może przekroczyć dla funkcjonariusza 400 godzin w roku kalendarzowym.

7. Urzędnikowi skarbowemu przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, z zastrzeżeniem ust. 4. Przepisu nie stosuje się do funkcjonariusza pełniącego służbę w składzie załogi jednostki pływającej KAS, o którym mowa w ust. 13-16.

8. W przypadku gdy pełnienie służby w przedłużonym czasie służby skutkuje skróceniem dobowego okresu nieprzerwanego odpoczynku, o którym mowa w ust. 7, urzędnikowi przysługuje w następnej dobie dodatkowy czas na odpoczynek w wymiarze zapewniającym wyrównanie przysługującego mu okresu nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Przepis ust. 7 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

9. Urzędnikowi skarbowemu przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, z wyłączeniem funkcjonariusza pełniącego służbę w składzie załogi jednostki pływającej KAS, o którym mowa w ust. 13-16.

10. Jeżeli dobowy czas służby wynosi co najmniej 6 godzin, urzędnik skarbowy ma prawo do przerwy w służbie trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu służby.

11. Za przedłużony czas służby urzędnika skarbowego przyznaje się, według jego wyboru, czas wolny od służby w tym samym wymiarze albo uposażenie za przedłużony czas służby. W przypadkach uzasadnionych potrzebami służby o przyznaniu czasu wolnego od służby albo uposażenia za przedłużony czas służby decyduje kierownik jednostki organizacyjnej.

12. W przypadkach uzasadnionych specyfiką służby i jej organizacją może być stosowany system zmianowy.

13. Czas pełnienia służby funkcjonariusza pełniącego służbę w składzie załogi jednostki pływającej KAS może wynieść 24 godziny lub dłużej.

14. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w składzie załogi jednostki pływającej KAS przez okres 24 godzin lub dłuższy przysługuje co najmniej 8 godzin odpoczynku w ciągu doby.

15. Po zakończeniu służby w składzie załogi jednostki pływającej KAS funkcjonariuszowi udziela się czasu na odpoczynek w wymiarze nie mniejszym niż czas służby pełnionej w składzie załogi.

16. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w składzie załogi jednostki pływającej KAS przysługuje za każdy tydzień minimalny okres nieprzerwanego odpoczynku w wymiarze 24 godzin, wykorzystywany w dwutygodniowym okresie rozliczeniowym.

17. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzi ewidencję czasu służby urzędnika skarbowego w celu prawidłowego ustalenia jego uposażenia za przedłużony czas służby i innych świadczeń związanych ze służbą. Kierownik jednostki organizacyjnej udostępnia tę ewidencję urzędnikowi skarbowemu, na jego żądanie.

18. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   rozkład czasu służby,

2)   sposób ustalania wysokości uposażenia za przedłużony czas służby,

3)   tryb udzielania czasu wolnego za przedłużony czas służby albo wypłacania uposażenia za przedłużony czas służby,

4)   sposób prowadzenia ewidencji czasu służby

- biorąc pod uwagę zagwarantowanie prawa do wypoczynku oraz prawidłową realizację zadań służby w KAS, a także terminowe wypłacanie uposażenia oraz rzetelne dokumentowanie dokonywanych czynności.

Art. 101. 1. Urzędnik skarbowy może być skierowany przez kierownika jednostki organizacyjnej, z urzędu lub na własną prośbę, do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w celu określenia jego stanu zdrowia oraz ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku poszczególnych schorzeń ze służbą przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

2. Urzędnik skarbowy pełniący służbę w jednostce analizy finansowej oraz komórkach organizacyjnych, o których mowa w art. 122 ust. 1 i art. 132 ust. 3, może być również poddany badaniom, o których mowa w art. 160 ust. 1 pkt 2 lit c), za jego zgodą. O skierowaniu urzędnika skarbowego na badania, decyduje minister właściwy do spraw finansów publicznych.

3. Urzędnik skarbowy może być skierowany przez kierownika jednostki organizacyjnej, na własną prośbę na badania, o których mowa w art. 160 ust. 1 pkt 2 lit c.

Rozdział 2

Stanowiska i stopnie służbowe urzędników skarbowych

Art. 102. 1. Urzędnicy skarbowi pełnią służbę na stanowiskach służbowych.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   wykaz i kategorie stanowisk służbowych urzędników skarbowych,

2)   wymagane kwalifikacje do zajmowania stanowisk służbowych,

3)   dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów, o których mowa w pkt 2,

4)   tryb awansowania na stanowiska służbowe,

5)   tryb dokonywania zmian na stanowiskach służbowych

- uwzględniając zakres zadań wykonywanych na określonym stanowisku służbowym, oceny okresowe i opinie służbowe oraz przebieg służby.

3. Stanowiska służbowe urzędników skarbowych podlegają opisowi i wartościowaniu.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze zarządzenia, zasady dokonywania opisów i wartościowania stanowisk służbowych.

Art. 103. 1. Ustanawia się 16 stopni służbowych urzędnika skarbowego, z zastrzeżeniem art. 171.

2. Najniższym stopniem służbowym urzędnika skarbowego jest XVI stopień.

3. Nadanie urzędnikowi skarbowemu kolejnych stopni służbowych, następuje nie częściej niż co 2 lata i jest uzależnione od zajmowanego stanowiska, oceny służbowej i posiadanych kwalifikacji zawodowych. Wniosek o nadanie kolejnego stopnia sporządza bezpośredni przełożony.

4. Na wniosek kierownika jednostki organizacyjnej umotywowany szczególnymi kwalifikacjami lub osiągnięciami w służbie, Szef KAS  może wyrazić zgodę na wcześniejsze przyznanie wyższego stopnia służbowego. W przypadku komórki organizacyjnej w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych wniosek składa dyrektor tej komórki.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stanowiska służbowe, wymagania w zakresie wykształcenia i kwalifikacji zawodowych, jakim powinni odpowiadać urzędnicy skarbowi na poszczególnych stanowiskach służbowych, z uwzględnieniem szczegółowego modelu kompetencyjnego, a także szczegółowy tryb nadawania stopni urzędnikom skarbowym.

 W przypadkach uzasadnionych szczególnymi kwalifikacjami i umiejętnościami urzędnika skarbowego, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może nadać wyższy stopień służbowy.

 Art. 104. W KAS obowiązują następujące korpusy i stopnie służbowe dla funkcjonariuszy:

1)   korpus szeregowych służby Celno-Skarbowej:

a)  aplikant,

b)  starszy aplikant;

2)   korpus podoficerów służby Celno-Skarbowej:

a)  młodszy rewident,

b)  rewident,

c)  starszy rewident,

d)  młodszy rachmistrz,

e)  rachmistrz,

f)  starszy rachmistrz;

3)   korpus aspirantów służby Celno-Skarbowej:

a)  młodszy aspirant,

b)  aspirant,

c)  starszy aspirant;

4)   korpus oficerów młodszych służby Celno-Skarbowej:

a)  podkomisarz,

b)  komisarz,

c)  nadkomisarz;

5)   korpus oficerów starszych służby Celno-Skarbowej:

a)  podinspektor,

b)  młodszy inspektor,

c)  inspektor;

6)   korpus generałów służby Celno-Skarbowej,

a)  nadinspektor,

b)  generał służby Celno-Skarbowej.

2. Na pierwszy stopień służbowy w korpusie oficerów młodszych służby Celno-Skarbowej oraz na stopnie służbowe w korpusie generałów służby Celno-Skarbowej mianuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Na pozostałe stopnie służbowe w korpusie oficerów młodszych służby Celno-Skarbowej oraz w korpusie oficerów starszych służby Celno-Skarbowej mianuje Szef  KAS.

3. Szefa KAS oraz Zastępcę Szefa KAS mianuje na stopnie służbowe minister właściwy do spraw finansów publicznych.

4. Dyrektorów izb administracji skarbowej, naczelników urzędów administracji skarbowej oraz ich zastępców mianuje na stopnie służbowe Szef  KAS.

5. W przypadkach innych niż wymienione w ust. 2-4 na stopnie służbowe mianuje kierownik jednostki organizacyjnej.

6. Mianowanie na stopnie służbowe uzależnione jest od opinii służbowej i zajmowanego stanowiska służbowego, a na pierwszy stopień w korpusie podoficerów służby Celno-Skarbowej również od mianowania do służby stałej.

7. Na pierwszy stopień w korpusie aspirantów służby Celno-Skarbowej może być mianowany funkcjonariusz, który odbył szkolenie specjalistyczne i potwierdził egzaminem ukończenie tego szkolenia.

8. Na pierwszy stopień służbowy w korpusie oficerów młodszych służby Celno-Skarbowej może być mianowany funkcjonariusz, który posiada wykształcenie wyższe oraz odbył szkolenie specjalistyczne i potwierdził egzaminem ukończenie tego szkolenia.

9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   zakres i sposób prowadzenia szkolenia specjalistycznego dla poszczególnych korpusów oraz zasady rekrutacji uczestników szkolenia,

2)   zakres wiedzy oraz umiejętności podlegających sprawdzeniu, sposób przeprowadzenia egzaminu, a także jednostki uprawnione do prowadzenia szkoleń

- uwzględniając specyfikę szkolenia dla poszczególnych korpusów, konieczność zdobycia przez uczestników szkolenia niezbędnej wiedzy w danym zakresie oraz rzetelne przeprowadzenie egzaminu.

Art. 105. 1. Stopnie służbowe funkcjonariuszy są dożywotnie.

2. Funkcjonariusz zwolniony ze służby może używać stopnia służbowego, z dodaniem określenia „w stanie spoczynku", chyba że nastąpiła utrata tego stopnia.

Art. 106. Utrata stopnia służbowego przez funkcjonariusza następuje w przypadku:

1)   zrzeczenia się obywatelstwa polskiego;

2)   orzeczenia prawomocnym wyrokiem sądu środka karnego pozbawienia praw publicznych;

3)   skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe;

4)   prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby KAS.

Art. 107. 1. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek ministra właściwego do spraw finansów publicznych, pozbawia stopnia służbowego nadinspektora i generała służby Celno-Skarbowej.

2. Szef KAS pozbawia stopnia służbowego funkcjonariuszy z korpusu oficerów młodszych służby Celno-Skarbowej i korpusu oficerów starszych służby Celno-Skarbowej.

3. Kierownik urzędu obniża stopień służbowy oraz pozbawia stopnia służbowego w przypadkach innych niż określone w ust. 1 i 2.

Art. 108. 1. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień służbowy w przypadku uchylenia:

1)   prawomocnego wyroku sądu orzekającego środek karny pozbawienia praw publicznych;

2)   prawomocnego wyroku skazującego za przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe;

3)   prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby KAS;

4)   prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej pozbawienia stopnia oficerskiego lub generalskiego;

5)   prawomocnego orzeczenia kary dyscyplinarnej obniżenia stopnia służbowego.

2. W przypadku przywrócenia stopnia służbowego przepis art. 174 stosuje się odpowiednio.

Art. 109. 1. Mianowanie na wyższy stopień służbowy następuje odpowiednio do zajmowanego stanowiska służbowego, posiadanych kwalifikacji zawodowych oraz opinii służbowej i nie może nastąpić po odbyciu służby w stopniach: szeregowych, podoficerów i aspirantów wcześniej niż po odbyciu służby w stopniu:

1)   starszy aplikant - roku;

2)   młodszy rewident - roku;

3)   rewident - roku;

4)   starszy rewident - roku;

5)   młodszy rachmistrz - roku;

6)   rachmistrz - roku;

7)   starszy rachmistrz - roku;

8)   młodszy aspirant - 2 lat;

9)   aspirant - 2 lat;

10)  starszy aspirant - 2 lat;

11)  podkomisarz - 2 lat;

12)  komisarz - 2 lat;

13)  nadkomisarz - 2 lat;

14)  podinspektor - 3 lat;

15)  młodszy inspektor - 3 lat;

16)  inspektor - 3 lat.

2. Funkcjonariusza zwalnianego ze służby, w przypadkach o których mowa w art. 104 ust. 1 pkt 10 oraz art. 105 ust. 1 pkt 3 i 4, za zgodą Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, można mianować na wyższy stopień służbowy za szczególne zasługi w Służbie Celno-Skarbowej.

3. W uzasadnionych przypadkach funkcjonariusza można pośmiertnie mianować na wyższy stopień służbowy.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   tryb mianowania funkcjonariusza na stopień służbowy,

2)   osoby uprawnione do składania wniosków,

3)   terminy dokonywania mianowań,

4)   wzór wniosku o mianowanie

- kierując się posiadanym przez funkcjonariusza doświadczeniem i umiejętnościami oraz uwzględniając prawidłowość awansowania na stopień służbowy, właściwość przełożonych w tym zakresie.

Art. 110. 1. Funkcjonariusza Policji albo funkcjonariusza Straży Granicznej przyjmowanego do służby, mianuje się na stopień służbowy w służbie KAS, o którym mowa w art. 171, równorzędny z posiadanym stopniem służbowym, jeżeli osoba ta ma kwalifikacje i umiejętności szczególnie przydatne do pełnienia służby w służbie KAS.

2. Mianowanie funkcjonariusza Policji albo funkcjonariusza Straży Granicznej na stopień służbowy w służbie KAS, o którym mowa w art. 171, może być uzależnione od odbycia szkolenia wymaganego do mianowania na dany stopień służbowy.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, równorzędność stopni, o których mowa w ust. 1, uwzględniając równorzędność okresów służby i stażu oraz uzyskanych w dotychczasowych jednostkach kwalifikacji zawodowych z kwalifikacjami w służbie KAS.

Rozdział 2

Prawa i obowiązki urzędników skarbowych

Art. 111. 1. Urzędnik skarbowy jest obowiązany w szczególności:

1)przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i innych przepisów prawa;

2)dochować obowiązków wynikających z roty złożonego ślubowania;

3)rzetelnie i bezstronnie, sprawnie i terminowo wykonywać powierzone zadania;

4)dochowywać tajemnicy ustawowo chronionej;

5)racjonalnie gospodarować środkami publicznymi;

6)podnosić kwalifikacje zawodowe;

7)godnie zachowywać się w służbie oraz poza nią;

8)przestrzegać zasad etyki zawodowej urzędnika KAS.

2. Urzędnik skarbowy jest obowiązany zachować w tajemnicy informacje, które uzyskał w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Obowiązek zachowania tajemnicy trwa również po ustaniu służby.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze zarządzenia, Kodeks Etyki Urzędnika Krajowej Administracji Skarbowej.

Art. 112. 1. Urzędnik skarbowy jest obowiązany wypełniać polecenia służbowe przełożonych.

2. Jeżeli polecenie służbowe, w przekonaniu urzędnika skarbowego, jest niezgodne z prawem, godzi w interes społeczny lub zawiera znamiona pomyłki, urzędnik skarbowy powinien przedstawić swoje zastrzeżenia przełożonemu na piśmie. W razie pisemnego potwierdzenia polecenia urzędnik skarbowy powinien je wykonać.

3. Urzędnik skarbowy nie wykonuje polecenia, jeśli jego wykonanie prowadziłoby do popełnienia przestępstwa lub wykroczenia.

4. O odmowie wykonania polecenia, o którym mowa w ust. 3, urzędnik skarbowy jest obowiązany zawiadomić Szefa KAS z pominięciem drogi służbowej.

Art. 113. Przepisy art. 115 § 18 oraz art. 318 Kodeksu karnego stosuje się odpowiednio do funkcjonariuszy.

Art. 114. 1. Urzędnik skarbowy może wykonywać dodatkowe zajęcia zarobkowe jedynie za zgodą kierownika jednostki organizacyjnej. W odniesieniu do dyrektora komórki organizacyjnej w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych oraz dyrektora izby administracji skarbowej lub jego zastępcy zgody udziela Szef KAS.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze zarządzenia, rodzaje zajęć zarobkowych, które nie wymagają zgody kierownika jednostki organizacyjnej.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, urzędnik skarbowy jest zobowiązany poinformować kierownika jednostki organizacyjnej przed podjęciem tego zajęcia.

Art. 115. 1. Urzędnik skarbowy podlega ocenie okresowej przez bezpośredniego przełożonego przynajmniej raz na dwa lata, jednak nie częściej niż raz na rok. W przypadku oceny negatywnej kolejna ocena nie może nastąpić wcześniej niż po upływie sześciu miesięcy od dnia doręczenia oceny negatywnej. 

2. W przypadku nieobecności urzędnika skarbowego w służbie, bieg terminu, o którym mowa w ust. 1, zawiesza się na czas trwania tej nieobecności.

3. Pozytywna ocena okresowa zawiera wniosek o dokonanie awansu na wyższy stopień służbowy. Wniosek przedstawia się kierownikowi jednostki organizacyjnej, który dokonuje awansu albo uzasadnia odmowę jego dokonania.

Art. 116. 1. Ocena okresowa jest sporządzana w razie zmiany stanowiska pracy, wiążącej się z istotną zmianą zakresu obowiązków, jeżeli od dnia sporządzenia ostatniej oceny okresowej upłynęło więcej niż 6 miesięcy. W przypadku osób ocenianych po raz pierwszy, ocenę sporządza się, jeżeli okres podlegający ocenie jest dłuższy niż 6 miesięcy.

2. Oceniający może zmienić termin oceny, o którym mowa w art. 187 ust. 1, w przypadku:

1)   zmiany na stanowisku oceniającego w trakcie okresu, w którym oceniany podlega ocenie,

2)   przewidywanej, dłuższej, usprawiedliwionej nieobecności w pracy ocenianego, która może uniemożliwić przeprowadzenie oceny,

3)   przewidywanej, dłuższej, usprawiedliwionej nieobecności w pracy oceniającego, która może utrudnić przeprowadzenie oceny,

4)   złożenia przez ocenianego wniosku o zmianę terminu przeprowadzenia oceny

- jeżeli od dnia sporządzenia ostatniej oceny okresowej upłynęło więcej niż 6 miesięcy, a w przypadku osób ocenianych po raz pierwszy, jeżeli okres podlegający ocenie jest dłuższy niż 6 miesięcy.

Art. 117. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   kryteria, na podstawie których są sporządzane oceny,

2)   skalę ocen i przesłanki, które uwzględnia się w procesie oceniania,

3)   wzór kwestionariusza oceny okresowej,

4)   tryb przeprowadzenia oceny okresowej oraz tryb rozpatrywania wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczących tej oceny

- uwzględniając przesłanki dokonywania oceny oraz udział organizacji społecznych w procesie oceniania.

Art. 118. 1. Urzędnik skarbowy może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia oceny służbowej, wnieść sprzeciw do kierownika jednostki organizacyjnej albo dyrektora komórki organizacyjnej w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w której pełni służbę.

2. Sprzeciw rozpatruje się w terminie 14 dni od dnia wniesienia.

3. W razie uwzględnienia sprzeciwu ocenę służbową zmienia się, albo sporządza się po raz drugi. Przepis ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

4. W razie nierozpatrzenia sprzeciwu w terminie albo jego nieuwzględnienia oceniany może, w terminie 14 dni od dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 2, albo od dnia doręczenia decyzji o nieuwzględnieniu sprzeciwu, odwołać się do sądu pracy.

Art. 119. 1. O zdolności fizycznej i psychicznej funkcjonariusza do pełnienia służby na stanowisku, na którym są wykonywane zadania, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4-6, orzekają komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, o których mowa w ustawie z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz. U. poz. 1822).

2. Funkcjonariusz może być skierowany do komisji lekarskiej, o której mowa w ust. 1:

1)   z urzędu lub na jego wniosek - w celu ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia służby na stanowisku, na którym są wykonywane zadania, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4-6;

2)   z urzędu - w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego.

3. Funkcjonariusz jest obowiązany poddać się badaniom zleconym przez komisję lekarską, o której mowa w ust. 1, w tym również badaniom specjalistycznym, psychologicznym i dodatkowym.

4. W przypadku gdy przeprowadzone badania i zgromadzona dokumentacja nie pozwalają na wydanie orzeczenia, funkcjonariusz może zostać skierowany na obserwację w podmiocie leczniczym, jeżeli wyrazi na to zgodę.

5. Skierowanie do komisji lekarskiej, o której mowa w ust. 1, wydaje kierownik jednostki organizacyjnej, w której funkcjonariusz pełni służbę.

6. Koszty zleconych badań są pokrywane z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw finansów publicznych.

7. W sprawach dotyczących ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej do pełnienia służby na stanowisku, na którym są wykonywane zadania, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4-6, oraz do sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego stosuje się odpowiednio przepisy działu II rozdziałów 1 i 4 oraz działów III i IV ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych.

8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wykaz chorób i ułomności wraz z kategoriami zdolności do pełnienia służby na stanowisku, na którym są wykonywane zadania, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4-6, na podstawie którego jest wydawane orzeczenie o stanie zdrowia, o zdolności lub niezdolności funkcjonariusza do pełnienia służby na tym stanowisku, uwzględniając potrzebę ustalenia w toku badania przez komisję lekarską, o której mowa w ust. 1, przydatności i predyspozycji do służby z uwagi na charakter i warunki pełnienia tej służby.

9. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza skierowania funkcjonariusza do komisji lekarskiej, o której mowa w ust. 1, uwzględniając potrzebę zawarcia w nim informacji niezbędnych do oceny zdolności fizycznej i psychicznej funkcjonariusza do pełnienia służby na stanowisku, na którym są wykonywane zadania, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4-6.

Art. 120. Urzędnik skarbowy przy wykonywaniu obowiązków służbowych nie może:

1)   kierować się interesem jednostkowym lub grupowym;

2)   uczestniczyć w strajku, a także w działalności zakłócającej normalną pracę urzędu;

3)   publicznie manifestować poglądów politycznych.

Art. 121. Urzędnik skarbowy nie może:

1)      być członkiem partii politycznej;

2)      być zatrudniony lub wykonywać innych zajęć, które mogłyby wywołać podejrzenie o jego stronniczość lub interesowność albo pozostawałyby w sprzeczności z jego obowiązkami służbowymi;

3)      być członkiem zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółek prawa handlowego;

4)      być członkiem zarządów, rad nadzorczych lub komisji rewizyjnych spółdzielni, z wyjątkiem rad nadzorczych spółdzielni mieszkaniowych;

5)      być członkiem zarządów fundacji prowadzących działalność gospodarczą;

6)   posiadać w spółkach prawa handlowego więcej niż 10% akcji lub udziałów przedstawiających więcej niż 10% kapitału zakładowego - w każdej z tych spółek;

7)   prowadzić działalności gospodarczej na własny rachunek lub wspólnie z innymi osobami, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności; nie dotyczy to działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej w formie i zakresie gospodarstwa rodzinnego;

8)   sprawować funkcji w podmiotach, których działalność jest związana z obrotem towarami z zagranicą lub obrotem krajowym towarami pochodzącymi z zagranicy, lub świadczyć pracy na rzecz tych podmiotów albo na rzecz przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych lub innych osób zagranicznych prowadzących działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 122. Urzędnicy skarbowi, z wyjątkiem kierowników jednostek organizacyjnych, mają prawo zrzeszania się w związkach zawodowych. Przepisy ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79 poz. 854, z późn. zm.⁶⁾) stosuje się odpowiednio.

Art. 123. Małżonkowie oraz osoby pozostające ze sobą w stosunku pokrewieństwa do drugiego stopnia włącznie albo powinowactwa pierwszego stopnia, a także osoby prowadzące wspólne gospodarstwo domowe nie mogą pełnić służby albo być zatrudnione w jednostkach organizacyjnych, jeżeli powstałby między tymi osobami stosunek podległości służbowej.

Art. 124. 1. Urzędnicy skarbowi pełniący służbę są obowiązani do złożenia kierownikowi jednostki organizacyjnej pisemnej informacji o zaistnieniu przesłanek określonych w art. …190.

2. Informacja, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności imię i nazwisko składającego informację, imię i nazwisko urzędnika skarbowego będącego jego małżonkiem, osobą pozostającą z nim w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa albo osobą prowadzącą z nim wspólne gospodarstwo domowe.

3. Informację, o której mowa w ust. 1, należy złożyć bezzwłocznie po zaistnieniu przesłanek powodujących powstanie obowiązku złożenia tej informacji albo uzyskaniu wiedzy uzasadniającej złożenie takiej informacji.

4. Do informacji, o której mowa w ust. 1, przepisy art. 123 ust. 4, 5 i 7 stosuje się odpowiednio.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji, o której mowa w ust. 1, wraz z objaśnieniami, uwzględniając zakres danych objętych informacją.

Art. 125. Urzędnik skarbowy, w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, korzysta z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.

Art. 126. 1. Urzędnikowi skarbowemu przysługuje zwrot kosztów poniesionych na ochronę prawną, jeżeli postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu o przestępstwo popełnione w związku z wykonywaniem czynności służbowych zostanie zakończone prawomocnym orzeczeniem o umorzeniu postępowania wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia przestępstwa albo wyrokiem uniewinniającym.

2. Koszty, w wysokości odpowiadającej wynagrodzeniu jednego obrońcy, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2015 r. poz. 615) zwraca się ze środków Skarbu Państwa.

Art. 127. 1. Funkcjonariusz jest obowiązany wykonywać obowiązki służbowe w umundurowaniu.

2. Umundurowanie, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz otrzymuje do bezpłatnego korzystania. Składniki umundurowania są wyceniane w sposób bezwalutowy poprzez przypisanie im odpowiedniej liczby punktów przeliczeniowych. W przypadkach zwolnienia ze służby z przyczyn, o których mowa w art. 104 ust. 1 pkt 2-10 i 12 oraz art. 105 ust. 1 pkt 1, 2 i 5-10, funkcjonariusz jest obowiązany do zwrotu równowartości pieniężnej składników umundurowania, z wyłączeniem zwolnienia funkcjonariusza na podstawie art. 104 ust. 1 pkt 10 w związku z przejściem na emeryturę albo rentę.

3. W uzasadnionych przypadkach kierownik jednostki organizacyjnej może zwolnić funkcjonariusza od wykonywania obowiązków służbowych w umundurowaniu.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1)   wzory, kolory oraz rodzaje umundurowania,

2)   wzory, kolory oraz rodzaje oznaczeń stopni służbowych i znaków identyfikacji osobistej funkcjonariuszy,

3)   przypisanie składnikom umundurowania liczby punktów przeliczeniowych,

4)   tryb przydziału składników umundurowania,

5)   wykaz składników umundurowania, za które przysługuje równoważnik pieniężny, oraz wysokość tego równoważnika,

6)   warunki przyznawania równoważnika pieniężnego w zamian za składniki umundurowania oraz za okresowe czyszczenie umundurowania,

7)   sposób noszenia poszczególnych rodzajów umundurowania, oznaczeń stopni służbowych oraz znaków identyfikacji osobistej funkcjonariuszy,

8)   przypadki, w których funkcjonariusz może zostać zwolniony z obowiązku wykonywania obowiązków służbowych w umundurowaniu,

9)   wartość punktu przeliczeniowego

- uwzględniając we wzorach umundurowania wizerunek orła białego ustalony dla godła państwowego oraz biorąc pod uwagę zastosowanie określonego rodzaju umundurowania funkcjonariusza do realizowanych przez niego zadań.

Art. 128. 1. Urzędnik skarbowy, który został zwolniony ze służby przed upływem 3 lat od ukończenia nauki w formach szkolnych i pozaszkolnych oraz na kursach zawodowych w służbie przygotowawczej, której koszty zostały poniesione przez kierownika jednostki organizacyjnej jest obowiązany do zwrotu tych kosztów zmniejszonych proporcjonalnie w stosunku do okresu pozostawania w stosunku służbowym po ukończeniu nauki.

2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie w przypadku:

1)   zwolnienia ze służby urzędnika skarbowego z przyczyn, o których mowa w art. 104 ust. 1 pkt 2-10 i pkt 12 oraz art. 105 ust. 1 pkt 1, 2 i 5-10;

2)   orzeczenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze Służby w KAS;

3)   wygaśnięcia stosunku służbowego z przyczyn, o których mowa w art. 106 pkt 2.

3. W uzasadnionych przypadkach Szef KAS może zwolnić osobę zobowiązaną do zwrotu kosztów określonych w ust. 1 z obowiązku ich zwrotu.

Art. 129. 1. Urzędnikom skarbowym i członkom ich rodzin, byłym urzędnikom skarbowym, w tym emerytom i rencistom i członkom ich rodzin, mogą być przyznawane świadczenia socjalne.

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, podmioty uprawnione do wypłaty świadczeń socjalnych, rodzaj i zakres tych świadczeń, sposób obliczania i ich wysokość, terminy rozliczeń oraz wypłaty, uwzględniając prawidłowość wypłacanych świadczeń oraz warunki korzystania z tych świadczeń.

Art. 130. 1. Funkcjonariusze w czasie wykonywania zadań służbowych mogą otrzymywać nieodpłatnie wyżywienie oraz napoje, zwane dalej „wyżywieniem", lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których funkcjonariusz otrzymuje wyżywienie lub równoważnik pieniężny w zamian za wyżywienie, normy wyżywienia i wysokość równoważnika pieniężnego, sposób ustalania wartości pieniężnej równoważnika, warunki i tryb jego wypłacania, a także organy właściwe w tych sprawach, uwzględniając zakres i specyfikę zadań służbowych wykonywanych przez funkcjonariuszy.

Art. 131. Do urzędnika skarbowego stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 i 1662), zwanej dalej "Kodeksem pracy", dotyczące uprawnień pracowników związanych z rodzicielstwem, chyba że przepisy ustawy są korzystniejsze.

Art. 132. Jeżeli zachodzi konieczność zastępstwa urzędnika skarbowego w czasie jego nieobecności w służbie w związku z przebywaniem na urlopie macierzyńskim, dodatkowym urlopie macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowym urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie ojcowskim, urlopie rodzicielskim lub urlopie wychowawczym, można w tym celu zatrudnić pracownika na podstawie umowy o pracę na czas określony, obejmujący czas tej nieobecności.

Art. 133. 1. Funkcjonariusz realizujący zadania, o których mowa w art. 122 ust. 1, otrzymuje nieodpłatnie uzbrojenie, środki i wyposażenie.

2. Funkcjonariusz może otrzymać wyposażenie niezbędne do wykonywania czynności służbowych.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, normy wyposażenia i uzbrojenia, szczegółowe zasady dostępu do uzbrojenia, jego przyznawania i użytkowania.

4. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki otrzymywania i wysokość równoważnika pieniężnego w zamian za niektóre przedmioty wyposażenia, uwzględniając okresy używalności tych przedmiotów, terminy ich wydawania lub wypłacania równoważnika pieniężnego, biorąc pod uwagę ilość i rodzaje składników umundurowania oraz okres używalności tych składników.

Art. 134. 1. Funkcjonariusz realizujący zadania, o których mowa w art. 122 ust. 1, art. 132 ust. 3, po 15 latach pełnienia służby nabywa prawo do emerytury.

2. Funkcjonariusz, który stał się inwalidą, jest uprawniony do renty inwalidzkiej.

3. Członkowie rodzin po zmarłych funkcjonariuszach są uprawnieni do renty rodzinnej.

4. Zasady przyznawania świadczeń określonych w ust. 2-4 normują przepisy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Krajowej Administracji Skarbowej oraz ich rodzin.

Art. 135. 1. Urzędnikowi skarbowemu przysługuje prawo do corocznego płatnego urlopu wypoczynkowego na zasadach określonych w Kodeksie pracy, z wyłączeniem art. 167².

2. Kierownik jednostki organizacyjnej jest obowiązany udzielić na żądanie urzędnika skarbowego i w terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku kalendarzowym. Urzędnik skarbowy zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu rozpoczęcia urlopu.

3. Odmowa udzielenia urlopu, o którym mowa w ust. 2, może nastąpić w sytuacji, gdy nieobecność urzędnika skarbowego w służbie wpłynie na ciągłość wykonywania zadań w jednostce organizacyjnej KAS.

4. Urzędnikowi skarbowemu, który osiągnął określony staż służby w KAS przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w każdym roku kalendarzowym w wymiarze:

1)   5 dni, jeżeli pełni służbę co najmniej 15 lat;

2)   10 dni, jeżeli pełni służbę co najmniej 20 lat.

5. Łączny wymiar dodatkowego urlopu wypoczynkowego, o którym mowa w ust. 4, nie może przekroczyć 10 dni rocznie.

6. Funkcjonariuszowi przenoszonemu z urzędu do innej miejscowości, jeżeli z przeniesieniem wiąże się zmiana jego miejsca zamieszkania udziela się płatnego urlopu okolicznościowego.

7. Urlopu okolicznościowego, o którym mowa w ust. 6, udziela się w wymiarze 4 dni. Urlop okolicznościowy może być na wniosek funkcjonariusza wykorzystany w częściach.

Art. 136. Funkcjonariuszowi, po upływie 5 lat służby, przysługuje płatny urlop zdrowotny z zachowaniem prawa do uposażenia. Urlopu zdrowotnego udziela kierownik jednostki organizacyjnej na podstawie skierowania na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową na okres ustalony w tym skierowaniu, nieprzekraczający jednak 30 kolejnych dni w każdym roku kalendarzowym.

Art. 137. 1. Do stażu służby, o którym mowa w art. 135 i 136, zalicza się urzędnikowi skarbowemu, dotychczasowy staż pracy lub służby w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, a także w innych jednostkach organizacyjnych, które były lub są podległe temu ministrowi lub były lub są przez niego nadzorowane oraz w jednostkach, nad którymi nadzór, w wyniku zmian przepisów prawa, został przejęty przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb udzielania urzędnikowi skarbowemu urlopów, o których mowa w art. 135 i 136, uwzględniając potrzebę zapewnienia ciągłości i płynności działania KAS.

Art. 138. 1. Kierownik jednostki organizacyjnej może, z ważnych przyczyn, udzielić urzędnikowi skarbowemu urlopu bezpłatnego.

2. Okresu urlopu bezpłatnego nie zalicza się do okresu służby, od którego zależą uprawnienia urzędnika skarbowego.

3. Urzędnikowi skarbowemu, który rozpoczyna urlop bezpłatny w ciągu miesiąca kalendarzowego, przysługuje uposażenie w wysokości 1/30 uposażenia miesięcznego za każdy dzień poprzedzający dzień rozpoczęcia urlopu bezpłatnego. Jeżeli urzędnik skarbowy pobrał już uposażenie za czas urlopu bezpłatnego, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie uposażenia.

Art. 139. 1. Urzędnikowi skarbowemu, który przejawia inicjatywę i osiąga znaczące wyniki w służbie, mogą być udzielane wyróżnienia:

1)     dyplom;

2)     krótkoterminowy, dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze nieprzekraczającym 7 dni roboczych w ciągu roku;

3)     nagroda pieniężna lub rzeczowa;

4)     mianowanie na wyższy stopień służbowy;

5)     nadanie odznaki „Zasłużony dla Krajowej Administracji Skarbowej”;

6)     przedstawienie do orderu lub odznaczenia państwowego.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb udzielania wyróżnień funkcjonariuszom, uwzględniając właściwość przełożonych w tych sprawach, sposób udzielania wyróżnień oraz terminy ich przyznawania.

Art. 140. 1. Nagroda pieniężna, o której mowa w art. 139 ust. 1 pkt 3, jest przyznawana z funduszu nagród za szczególne osiągnięcia w KAS.

2. Fundusz nagród, o którym mowa w ust. 1, wynosi nie mniej niż 3 % planowanych wynagrodzeń osobowych i pozostaje w dyspozycji kierownika jednostki organizacyjnej.

3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, tworzy fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w KAS, określając w szczególności źródło środków na ten fundusz oraz jego wysokość, tryb przyznawania nagród, mając na względzie charakter wykonywanych zadań przez urzędników skarbowych, a także okoliczności przyznawania nagrody.

Art. 141. 1. Środki finansowe w wysokości 30 % dochodów uzyskanych przez Skarb Państwa tytułem przepadku rzeczy lub korzyści majątkowych pochodzących z ujawnionych przez KAS przestępstw i wykroczeń przeznacza się na fundusz motywacyjny na nagrody dla urzędników skarbowych, którzy przyczynili się bezpośrednio do ich ujawnienia.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze zarządzenia, szczegółowe zasady przyznawania i wypłacania nagród, o których mowa w ust. 1, uwzględniając relację indywidualnych nagród do uzyskanych dochodów, nakład pracy, okoliczności dokonania czynności przez poszczególnych urzędników skarbowych.

Art. 142. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki bezpieczeństwa i higieny służby, biorąc pod uwagę charakter wykonywanych zadań przez urzędników skarbowych oraz miejsce i czas pełnienia służby.

Rozdział 3

Uposażenie i inne świadczenia pieniężne urzędników skarbowych

Art. 143. 1. Prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania urzędnika skarbowego do służby.

2. Z tytułu pełnienia służby urzędnik skarbowy otrzymuje uposażenie i inne świadczenia pieniężne określone w ustawie.

3. Przeciętne uposażenie urzędnika skarbowego stanowi wielokrotność kwoty bazowej, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.

4. Wielokrotność kwoty bazowej, o której mowa w ust. 3, określa Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, kierując się szczególnymi zadaniami, jakie wykonuje KAS.

5. Przez przeciętne uposażenie, o którym mowa w ust. 3, rozumie się uposażenie wraz z 1/12 równowartości nagrody rocznej.

Art. 144. 1. Uposażenie urzędnika skarbowego, zwane dalej „uposażeniem", składa się z uposażenia zasadniczego i dodatków do uposażenia.

2. Uposażenie zasadnicze urzędnika skarbowego XVI stopnia nie może być niższe niż trzykrotność minimalnego wynagrodzenia.

3. Uposażenie jest płatne miesięcznie.

Art. 145. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia:

1)   grupy uposażenia zasadniczego urzędników skarbowych oraz funkcjonariuszy,

2)   zaszeregowanie stanowisk służbowych do poszczególnych grup uposażenia zasadniczego oraz odpowiadające im wysokości tego uposażenia ustalone z zastosowaniem mnożników kwoty bazowej

- uwzględniając zróżnicowanie uposażenia zasadniczego w poszczególnych grupach tego uposażenia, a także charakter i rodzaje stanowisk służbowych w poszczególnych jednostkach organizacyjnych.

 Art. 146. 1. Urzędnik skarbowy odwołany ze stanowiska służbowego lub przeniesiony na stanowisko służbowe zaszeregowane do niższej grupy uposażenia zasadniczego zachowuje prawo do uposażenia zasadniczego pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku przez okres 3 miesięcy.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do urzędników skarbowych przeniesionych na niższe stanowisko służbowe na podstawie art. 167 ust. 1 pkt 7 oraz urzędników skarbowych przeniesionych na własną prośbę.

Art. 147. 1. Urzędnikowi skarbowemu zawiesza się uposażenie w przypadku:

1)   samowolnego opuszczenia miejsca pełnienia służby;

2)   niepodjęcia służby;

3)   zawinionej niemożności pełnienia służby.

2. W przypadku gdy okoliczności, o których mowa w ust. 1, zostaną uznane za usprawiedliwione, urzędnikowi skarbowemu wypłaca się zawieszone uposażenie. W przypadku nieobecności nieusprawiedliwionej urzędnik skarbowy traci za każdy dzień nieobecności 1/30 część uposażenia miesięcznego. Jeżeli urzędnik skarbowy pobrał już za czas nieusprawiedliwionej nieobecności uposażenie, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie.

 Art. 148. 1. Urzędnicy skarbowi otrzymują następujące dodatki do uposażenia zasadniczego:

1)   dodatek za wieloletnią służbę;

2)   dodatek za stopień służbowy w wysokości uzależnionej od posiadanego stopnia;

3)   dodatek funkcyjny na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym;

4)   dodatki uzasadnione szczególnymi właściwościami, kwalifikacjami i umiejętnościami;

5)   dodatki uzasadnione szczególnymi zadaniami, warunkami lub miejscem pełnienia służby.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, warunki otrzymywania dodatków do uposażenia, o których mowa w ust. 1 pkt 2-5, wysokość dodatków, uwzględniając okoliczności uzasadniające przyznanie dodatków, okresowe podwyższenie lub obniżenie tych dodatków, jak również rodzaje i wysokość dodatków przysługujących urzędnikowi skarbowemu ze względu na szczególne właściwości, kwalifikacje, umiejętności, zadania, warunki albo miejsce pełnienia służby.

Art. 149. Funkcjonariuszowi służby stałej, w związku z mianowaniem do tej służby, przysługują środki na zagospodarowanie w wysokości jednomiesięcznego uposażenia należnego w dniu tego mianowania.

Art. 150. 1. Urzędnikowi skarbowemu przeprowadzającemu kontrolę, o której mowa w ustawie o kontroli..…, jako podstawowe zadanie o charakterze ciągłym, przysługuje dodatek kontrolerski do uposażenia w wysokości do 50% uposażenia zasadniczego.

2. Kierownikowi komórki kontroli podatkowej, który dokonuje osobiście czynności kontrolnych, czynności przygotowawczych do kontroli, opracowuje dokumentację prowadzonych kontroli lub dokonuje weryfikacji dokumentacji przeprowadzonych kontroli w zakresie jej zgodności z prawem, przysługuje dodatek kontrolerski w wysokości do 20% uposażenia zasadniczego.

3. Kierownikowi komórki kontroli podatkowej przysługuje dodatek kontrolerski, jeżeli dokonuje czynności, o których mowa w ust. 2, w wymiarze co najmniej 20% czasu pracy.

4. Dodatek kontrolerski jest przyznawany według stawek określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 14, na okres roku kalendarzowego.

5. Wysokość stawki dodatku kontrolerskiego jest uzależniona od wyników oceny, o której mowa w ust. 7 albo 8.

6. Urzędnikowi skarbowemu, który nabywa uprawnienie do dodatku kontrolerskiego po raz pierwszy, dodatek kontrolerski jest przyznawany według najniższej stawki wynikającej z przepisów wydanych na podstawie ust. 14.

7. Oceny urzędnika skarbowego, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się, biorąc pod uwagę:

1)   znajomość procedury i poprawność zastosowania przepisów prawa podatkowego w ustaleniach kontroli podatkowej;

2)   stopień trudności i złożoności kontroli podatkowej;

3)   kwalifikacje i doświadczenie w przeprowadzaniu kontroli podatkowej;

4)   umiejętność rozwiązywania problemów i inicjatywę.

8. Oceny kierownika komórki kontroli podatkowej dokonuje się biorąc pod uwagę stopień realizacji zadań komórki kontroli podatkowej i wyznaczonych celów.

9. Ocena, o której mowa w ust. 7 i 8, jest dokonywana kwartalnie, według skali: bardzo dobra, dobra, zadowalająca i niezadowalająca.

10. Wysokość stawki dodatku kontrolerskiego może być zmieniona, jeżeli urzędnik skarbowy w ocenianym okresie uzyskał ocenę, o której mowa w ust. 7 albo 8, bardzo dobrą albo niezadowalającą.

11. Wysokość stawki dodatku kontrolerskiego może być zmieniona również jeżeli urzędnik skarbowy w ocenianym okresie był nieobecny w służbie dłużej niż miesiąc, z innych przyczyn niż urlop wypoczynkowy.

12. Urzędnik skarbowy traci uprawnienie do dodatku kontrolerskiego, jeżeli:

1)   przestanie spełniać warunki określone w ust. 1 albo ust. 2 i 3;

2)   jego nieobecność w służbie przekracza 3 miesiące.

13. Utrata dodatku albo zmiana jego stawki następuje z końcem miesiąca kalendarzowego, w którym nastąpiło zdarzenie, o którym mowa w ust. 10, 11 lub 12.

14. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, stawki dodatku kontrolerskiego, tryb przyznawania, wypłaty, zmiany oraz utraty dodatku kontrolerskiego, a także sposób i tryb dokonywania oceny, o której mowa w ust. 7 i 8, uwzględniając potrzebę zwiększenia skuteczności kontroli podatkowej przez zapewnienie motywacji urzędników skarbowych do jej sprawnego wykonywania oraz rzetelność dokonywania oceny.

Art. 151. 1. Dodatek za wieloletnią służbę przysługuje po 2 latach służby, w wysokości wynoszącej 2% uposażenia zasadniczego.

2. Dodatek, o którym mowa w ust. 1, wzrasta o 1% za każdy dalszy rok służby, aż do osiągnięcia 20% uposażenia zasadniczego po 20 latach służby, oraz o 0,5% za każdy następny rok służby - łącznie do wysokości 25% po 30 latach służby.

3. Do okresów służby uprawniających do dodatku, o którym mowa w ust. 1, wlicza się poprzednie zakończone okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

4. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 1 i 2, nie wlicza się okresów zatrudnienia w partii komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej), a także w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2013 r. poz. 1388).

5. Dodatek za wieloletnią służbę jest wypłacany, począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym urzędnik skarbowy nabył prawo do tego dodatku lub wyższej stawki dodatku, jeżeli nabycie prawa nastąpiło w ciągu miesiąca.

Art. 215.1. Urzędnikowi skarbowemu przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości liczonej od miesięcznego uposażenia:

            1)        po 20 latach służby - 75 %;

            2)        po 25 latach służby - 100 %;

            3)        po 30 latach służby - 150 %;

            4)        po 35 latach służby - 200 %;

            5)        po 40 latach służby - 300 %;

            6)        po 45 latach służby - 400 %.

2. Do okresów uprawniających do dodatku za wieloletnią służbę i nagrody jubileuszowej, wlicza się wszystkie poprzednie zakończone okresy służby lub zatrudnienia oraz inne udowodnione okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. Do okresów pracy, o których mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów zatrudnienia w partii komunistycznej (Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej), a także w organach bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów.

4. Urzędnikowi skarbowemu zwalnianemu ze służby w związku z przejściem na emeryturę albo rentę z tytułu niezdolności do służby przysługuje prawo do nagrody jubileuszowej przed upływem okresu służby wymaganego do nabycia tego prawa, jeżeli w dniu zwolnienia ze służby do wymaganego okresu służby brakuje nie więcej niż 12 miesięcy.

5. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, sposób obliczania i wypłacania nagrody jubileuszowej, biorąc pod uwagę udokumentowanie okresów pełnienia służby lub zatrudnienia uprawniające do nagrody jubileuszowej w określonej wysokości.

Art. 152. 1. Urzędnikowi skarbowemu za służbę pełnioną w danym roku kalendarzowym przysługuje nagroda roczna w wysokości 1/12 uposażenia otrzymanego w roku kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.

2. Nagroda roczna przysługuje, jeżeli urzędnik skarbowy w danym roku kalendarzowym pełnił służbę przez okres co najmniej 6 miesięcy kalendarzowych. Okresy służby krótsze od miesiąca kalendarzowego sumuje się, przyjmując, że każde 30 dni służby stanowi pełny miesiąc kalendarzowy.

3. Pełnienie służby przez co najmniej 6 miesięcy warunkujących nabycie prawa do nagrody rocznej nie jest wymagane, w przypadku gdy urzędnik skarbowy w danym roku kalendarzowym korzystał:

1)   z urlopu wychowawczego, urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego;

2)   ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z przyczyn, o których mowa w art. 185 § 2 lub art. 188 Kodeksu pracy;

3)   ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych w razie urodzenia się dziecka, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 298² Kodeksu pracy;

4)   ze zwolnienia od wykonywania zajęć służbowych z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 33 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

4. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 2, nie wlicza się okresów:

1)  korzystania przez urzędnika skarbowego z urlopu bezpłatnego;

2)   zawieszenia urzędnika skarbowego w pełnieniu obowiązków służbowych w przypadkach, o których mowa w art. 103, chyba że:

a)  w postępowaniu dyscyplinarnym urzędnik skarbowy został uniewinniony albo gdy postępowanie takie zostało umorzone wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia czynu,

b)  w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym urzędnik skarbowy został uniewinniony albo gdy takie postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego.

5. Do uposażenia, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się uposażenia otrzymanego w okresie zawieszenia urzędnika skarbowego w pełnieniu obowiązków służbowych w przypadkach, o których mowa w art. 103, chyba że:

1)   w postępowaniu dyscyplinarnym urzędnik skarbowy został uniewinniony albo takie postępowanie zostało umorzone wobec braku ustawowych znamion czynu zabronionego lub niepopełnienia czynu;

2)   w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym urzędnik skarbowy został uniewinniony albo takie postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego.

6. Nagrody rocznej nie przyznaje się w przypadku:

1)   popełnienia przez urzędnika skarbowego, ściganego z oskarżenia publicznego przestępstwa umyślnego lub umyślnego przestępstwa skarbowego, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu;

2)   wymierzenia urzędnikowi skarbowemu prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym kary, o której mowa w art. 167 ust. 1 pkt 4-10;

3)   zwolnienia urzędnika skarbowego ze służby w przypadkach, o których mowa w art. 104 ust. 1 pkt 4 albo w art. 105 ust. 1 pkt 2.

7. Nagroda roczna może ulec obniżeniu od 20% do 50% w stosunku do wysokości określonej w ust. 1 w przypadku:

1)   popełnienia przez urzędnika skarbowego przestępstwa, innego niż określone w ust. 5 pkt 1, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem sądu;

2)   wymierzenia urzędnikowi skarbowemu prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym kary, o której mowa w art. 167 ust. 1 pkt 1-3;

3)   niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej, stwierdzonego w dwóch następujących po sobie ocenach okresowych lub opiniach służbowych, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy.

8. Przyznanie nagrody rocznej zawiesza się, jeżeli przeciwko urzędnikowi skarbowemu toczy się postępowanie karne, karne skarbowe lub dyscyplinarne o czyn popełniony w roku kalendarzowym, za który nagroda jest przyznawana - do czasu zakończenia tego postępowania.

9. W przypadkach, o których mowa w ust. 6 i 7, nagrody rocznej nie przyznaje się lub się ją obniża za rok kalendarzowy, w którym urzędnik skarbowy:

1)   popełnił przestępstwo stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu;

2)   naruszył obowiązki służbowe, za co został ukarany prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym;

3)   otrzymał drugą kolejną negatywną opinię lub ocenę z powodu niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby.

10. O nieprzyznaniu lub obniżeniu nagrody rocznej decyduje kierownik jednostki organizacyjnej.

11. W przypadku pełnienia przez urzędnika skarbowego w roku kalendarzowym służby w różnych jednostkach organizacyjnych nagrodę roczną za cały okres służby w danym roku kalendarzowym wypłaca jednostka, w której urzędnik skarbowy pełni służbę w dniu wypłaty nagrody.

12. Nagrodę roczną wypłaca się do dnia 31 marca roku następującego po roku, za który przysługuje nagroda.

Art. 153. 1. Miesięczne uposażenie urzędnika skarbowego za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu macierzyńskiego, okres dodatkowego urlopu macierzyńskiego, okres urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, okres dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego oraz okres urlopu ojcowskiego wynosi 100% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1.

2. Miesięczne uposażenie urzędnika skarbowego za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu rodzicielskiego wynosi 60% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1.

3. Miesięczne uposażenie urzędnika skarbowego-kobiety, która we wniosku, złożonym nie później niż 14 dni po porodzie, wystąpi o udzielenie jej, bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, dodatkowego urlopu macierzyńskiego w pełnym wymiarze, a bezpośrednio po takim urlopie - urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, wynosi 80% miesięcznego uposażenia, o którym mowa w art. 152 ust. 1, za cały okres odpowiadający okresowi tych urlopów.

4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do urzędnika skarbowego, który we wniosku, złożonym nie później niż 14 dni po przyjęciu dziecka na wychowanie i wystąpieniu do sądu opiekuńczego z wnioskiem o wszczęcie postępowania w sprawie przysposobienia dziecka lub po przyjęciu dziecka na wychowanie jako rodzina zastępcza, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, wystąpi o udzielenie mu, bezpośrednio po urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego w pełnym wymiarze, a bezpośrednio po takim urlopie - urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze.

5. Urzędnikowi skarbowemu, który z uwagi na wniosek złożony w trybie ust. 3 albo 4 otrzymał 80% uposażenia, o którym mowa w ust. 3, w przypadku rezygnacji z dodatkowego urlopu macierzyńskiego w pełnym wymiarze lub jego części albo w przypadku rezygnacji z dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego w pełnym wymiarze lub jego części lub w przypadku rezygnacji z urlopu rodzicielskiego w pełnym wymiarze, przysługuje jednorazowe wyrównanie otrzymywanego uposażenia, o którym mowa w ust. 3, do wysokości 100%, pod warunkiem niepobrania uposażenia za okres odpowiadający okresom tych urlopów.

 Art. 154. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusz otrzymuje uposażenie chorobowe.

2. Podstawę obliczenia uposażenia chorobowego stanowi uposażenie zasadnicze wraz z dodatkiem za wieloletnią służbę, dodatkiem za stopień służbowy, dodatkiem funkcyjnym na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym oraz dodatkiem za opiekę nad psem służbowym, przysługujące funkcjonariuszowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających wpływ na prawo do uposażenia lub jego wysokość.

3. Przy obliczaniu uposażenia chorobowego za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim przyjmuje się, że uposażenie chorobowe za jeden dzień przebywania na zwolnieniu lekarskim stanowi 1/30 uposażenia chorobowego, którego wysokość określa art. 152d.

Art. 155. 1. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, przez który funkcjonariusz jest zwolniony od pełnienia służby z powodu:

1)   choroby i innych przyczyn niezdolności do służby traktowanych na równi z niezdolnością do służby z powodu choroby, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 159), innych niż określone w pkt 6 i 7;

2)   konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem własnym lub małżonka, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8. roku życia w przypadku:

a)  zaistnienia przyczyn, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa,

b)  porodu lub choroby małżonka stale opiekującego się dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi sprawowanie opieki nad dzieckiem,

c)  pobytu małżonka stale opiekującego się dzieckiem w podmiocie leczniczym wykonującym działalność polegającą na udzielaniu stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych;

3)   konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym lub małżonka, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14. roku życia;

4)   konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny; za członków rodziny uważa się małżonka, rodziców, dziadków, teściów, wnuki, rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem w okresie sprawowania opieki;

5)   poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów;

6)   wypadku w drodze do miejsca pełnienia służby lub w drodze powrotnej ze służby;

7)   choroby przypadającej w czasie ciąży.

2. Zwolnienie od pełnienia służby w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przysługuje przez okres nie dłuższy niż 60 dni w roku kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 - przez okres nie dłuższy niż 14 dni w roku kalendarzowym, przy czym okresy te łącznie nie mogą przekroczyć 60 dni w roku kalendarzowym.

3. Przepis ust. 2 stosuje się bez względu na liczbę dzieci i innych członków rodziny wymagających opieki.

Art. 156. 1. Funkcjonariusz otrzymuje uposażenie chorobowe w wysokości 80% podstawy, o której mowa w art. 152b ust. 2, w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim z powodów, o których mowa w art. 152c ust. 1 pkt 1-4.

2. Funkcjonariusz otrzymuje uposażenie chorobowe w wysokości 100% podstawy, o której mowa w art. 152b ust. 2, w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim z powodów, o których mowa w art. 152c ust. 1 pkt 5, 6 i 7.

3. Prawo do uposażenia chorobowego w wysokości 100% podstawy, o której mowa w art. 152b ust. 2, przysługuje również, gdy zwolnienie od pełnienia służby zostało spowodowane przez inną osobę w wyniku popełnienia przez nią umyślnego czynu zabronionego w związku z pełnioną służbą przez funkcjonariusza, stwierdzonego orzeczeniem wydanym przez uprawniony organ.

Art. 157. 1. Okres przebywania na zwolnieniu lekarskim stwierdza się na podstawie zaświadczenia lekarskiego wystawionego zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, z tym że:

1)   przyczynę niezdolności do służby wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz niezdolności do służby wskutek poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów dokumentuje zaświadczenie wystawione przez lekarza na zwykłym druku, zgodnie z art. 53 ust. 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;

2)   dokumentem stanowiącym podstawę usprawiedliwienia nieobecności w służbie z powodu okoliczności określonych:

a)  w art. 152c ust. 1 pkt 2 lit. a - jest pisemne oświadczenie funkcjonariusza,

b)  w art. 152c ust. 1 pkt 2 lit. b i c - jest zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza na zwykłym druku;

3)   dokumentem stanowiącym podstawę usprawiedliwienia nieobecności w służbie w przypadku, o którym mowa w art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jest decyzja wydana przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

2. Funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć kierownikowi urzędu zaświadczenie lekarskie lub decyzję, o których mowa w ust. 1, w terminie 7 dni od dnia ich otrzymania.

3. Funkcjonariusz jest obowiązany dostarczyć kierownikowi urzędu oświadczenie o wystąpieniu okoliczności, o których mowa w art. 152c ust. 1 pkt 2 lit. a, w terminie 7 dni od dnia ich zaistnienia.

4. Niedopełnienie obowiązków, o których mowa w ust. 2 i 3, skutkuje uznaniem nieobecności w służbie za nieusprawiedliwioną, chyba że niedostarczenie zaświadczenia, decyzji lub oświadczenia w terminie nastąpiło z przyczyn niezależnych od funkcjonariusza.

Art. 158. 1. Prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby, prawidłowość wykorzystania zwolnienia lekarskiego, spełnienie wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2 lit. a, mogą podlegać kontroli.

2. Kontrolę przeprowadzają:

1)   komisje lekarskie podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby oraz prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego;

2)   kierownik urzędu - w zakresie prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego i spełnienia wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich oraz w zakresie oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2 lit. a.

3. Jeżeli w wyniku kontroli komisja lekarska ustali datę ustania niezdolności do służby wcześniejszą niż data orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, funkcjonariusz traci prawo do uposażenia chorobowego za okres od tej daty do końca zwolnienia.

4. Funkcjonariusz traci prawo do uposażenia chorobowego za cały okres zwolnienia, jeżeli w wyniku kontroli zostanie ustalone:

1)   że oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2 lit. a, zostało złożone niezgodnie z prawdą;

2)   nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego;

3)   że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane.

5. Kontrola prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich polega na ustaleniu, czy funkcjonariusz w okresie orzeczonej niezdolności do służby, w tym sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym członkiem rodziny, nie wykorzystuje zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny z jego celem, a w szczególności czy nie wykonuje pracy zarobkowej.

6. Kontrola oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2 lit. a, polega na ustaleniu, czy zaistniały przyczyny, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

7. Kontrolę prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego oraz oświadczenia funkcjonariusza, o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2 lit. a, przeprowadza osoba upoważniona przez kierownika urzędu.

8. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że funkcjonariusz wykonuje pracę zarobkową albo wykorzystuje zwolnienie lekarskie w inny sposób niezgodny z jego celem, osoba kontrolująca, o której mowa w ust. 7, sporządza protokół, w którym podaje, na czym polegało nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego.

9. W razie stwierdzenia w trakcie kontroli, że oświadczenie funkcjonariusza, o którym mowa w art. 152e ust. 1 pkt 2 lit. a, nie jest zgodne z prawdą, osoba kontrolująca, o której mowa w ust. 7, sporządza protokół.

10. Protokół przedstawia się funkcjonariuszowi. Funkcjonariusz może wnieść do niego uwagi. Wniesienie uwag funkcjonariusz potwierdza własnoręcznym podpisem.

11. Na podstawie ustaleń zawartych w protokole oraz uwag, o których mowa w ust. 10, kierownik urzędu stwierdza utratę prawa do uposażenia chorobowego za okres, o którym mowa w ust. 4 pkt 1 lub 2. Przepis stosuje się odpowiednio w przypadku zawiadomienia kierownika urzędu przez komisję lekarską podległą ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w wyniku przeprowadzenia przez tę komisję kontroli o nieprawidłowościach w wykorzystaniu zwolnienia lekarskiego.

12. W przypadku stwierdzenia utraty prawa do uposażenia, o którym mowa w ust. 11, funkcjonariusz może złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy do kierownika urzędu w terminie 14 dni od dnia zapoznania się z tym stwierdzeniem.

13. Kontrola wymogów formalnych zaświadczeń lekarskich polega na sprawdzeniu, czy zaświadczenie:

1)   nie zostało sfałszowane;

2)   zostało wydane zgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich.

14. Jeżeli w wyniku kontroli, o której mowa w ust. 13:

1)   pkt 1, zachodzi podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie zostało sfałszowane - kierownik urzędu występuje do lekarza, który wystawił zaświadczenie lekarskie, o wyjaśnienie sprawy;

2)   pkt 2, zachodzi podejrzenie, że zaświadczenie lekarskie wydane zostało niezgodnie z przepisami w sprawie zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich - kierownik urzędu występuje o wyjaśnienie sprawy do terenowej jednostki organizacyjnej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Art. 159. 1. W przypadku gdy funkcjonariusz pobrał już uposażenie za okres, w którym przebywał na zwolnieniu lekarskim, potrąca mu się odpowiednią część uposażenia przy najbliższej wypłacie uposażenia.

2. Funkcjonariuszowi, który przebywał na zwolnieniu lekarskim w ostatnim miesiącu pełnienia służby, potrąca się odpowiednią część uposażenia z należności przysługujących mu z tytułu zwolnienia ze służby albo funkcjonariusz ten zwraca odpowiednią część uposażenia w dniu ustania stosunku służbowego.

3. W przypadkach, o których mowa w art. 152f ust. 3 i 4, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 160. Środki finansowe uzyskane z tytułu zmniejszenia uposażeń funkcjonariuszy w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim przeznacza się na fundusz nagród za szczególne osiągnięcia w KAS, utworzony na podstawie art. 142 ust. 2.

Art. 161. W zakresie nieuregulowanym przepisami ustawy do usprawiedliwiania nieobecności w służbie oraz udzielania urzędnikom skarbowym zwolnień od pełnienia służby stosuje się odpowiednio przepisy prawa pracy dotyczące sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy.

Art. 162. 1. Urzędnikowi skarbowemu odbywającemu podróże służbowe na obszarze kraju przysługują należności z tytułu podróży służbowych.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia:

1)   zakres pojęcia podróży służbowej,

2)   warunki ustalania należności, o których mowa w ust. 1, ich wysokość, a także sposób rozliczania się urzędnika skarbowego

- uwzględniając potrzebę uzależnienia wysokości należności od czasu trwania podróży służbowej, zwrot rzeczywiście poniesionych wydatków oraz określenie terminów wypłaty należności w sposób ułatwiający dokonywanie rozliczeń.

Art. 163. 1. Funkcjonariuszowi przysługuje równoważnik z tytułu dojazdu do miejsca pełnienia służby, jeżeli on sam lub jego małżonek nie zamieszkują lub nie posiadają lokalu mieszkalnego w miejscu pełnienia służby lub miejscowości pobliskiej.

2. Równoważnik nie przysługuje:

1)   funkcjonariuszom pełniącym służbę w komórkach organizacyjnych w urzędzie obsługującym ministra;

2)   funkcjonariuszom, którzy otrzymują równoważnik pieniężny, o którym mowa w art. 93 ust. 1;

3)   jeżeli dojazd do miejsca pełnienia służby jest możliwy środkami komunikacji publicznej i nie jest znacznie utrudniony.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki, wysokość oraz tryb i terminy wypłaty równoważnika, uwzględniając w szczególności potrzebę jego odniesienia do cen biletów za przejazd koleją lub autobusami, wzory wymaganych dokumentów oraz potrzebę właściwego dokumentowania poniesionych kosztów.

Art. 164. 1. Urzędnikowi skarbowemu może być przyznane prawo do ryczałtu związanego z używaniem pojazdów niepozostających w dyspozycji KAS do celów służbowych na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1414, z późn. zm.).

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje zadań, do których wykonywania dopuszcza się użycie pojazdów do celów służbowych oraz szczegółowe warunki używania tych pojazdów, uwzględniając potrzebę sprawnej realizacji zadań KAS.

Art. 165. 1. W zakresie odbywania przez urzędnika skarbowego zagranicznych podróży służbowych stosuje się odpowiednio przepisy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju wydane na podstawie art. 77⁵ § 2 Kodeksu pracy, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. W przypadku zagranicznych podróży służbowych realizowanych w ramach programów lub projektów Unii Europejskiej stosuje się odpowiednio rozwiązania przewidziane w tych programach lub projektach.

Art. 166. 1. Funkcjonariuszowi, który wykonuje stałe zadania służbowe poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przysługuje ryczałt na pokrycie kosztów wyżywienia i innych drobnych wydatków.

2. Wykonywanie stałych zadań służbowych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w dobowym wymiarze czasu służby nieprzekraczającym 24 godzin, nie stanowi podróży służbowej w rozumieniu przepisów, o których mowa w art. 159.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, walutę i wysokość ryczałtu, uwzględniając kraj oraz liczbę godzin wykonywania zadań przez funkcjonariusza.

Art. 167. 1. Urzędnik skarbowy zawieszony w pełnieniu obowiązków służbowych i zwolniony od pełnienia innych obowiązków służbowych otrzymuje od dnia zawieszenia 50% uposażenia przysługującego w dniu zawieszenia.

2. Po zakończeniu postępowania karnego, postępowania karnego skarbowego lub dyscyplinarnego, będącego przyczyną zawieszenia w czynnościach służbowych, urzędnik skarbowy otrzymuje wstrzymaną część uposażenia oraz obligatoryjne podwyżki wprowadzane w okresie zawieszenia, jeżeli w postępowaniu karnym lub karnym skarbowym urzędnik skarbowy został uniewinniony albo gdy takie postępowanie zostało umorzone ze względu na okoliczności wymienione w art. 17 § 1 pkt 1, 2 i 6 Kodeksu postępowania karnego, a w postępowaniu dyscyplinarnym nie został ukarany karą dyscyplinarną wydalenia ze służby.

3. W przypadku wykonywania innych obowiązków służbowych w okresie zawieszenia urzędnikowi skarbowemu przysługuje uposażenie nie niższe od dotychczas otrzymywanego.

Art. 168. Z uposażenia urzędnika skarbowego mogą być dokonywane potrącenia na podstawie sądowych i administracyjnych tytułów wykonawczych oraz na podstawie przepisów szczególnych - na zasadach określonych w przepisach o egzekucji sądowej lub postępowaniu egzekucyjnym w administracji albo w innych przepisach szczególnych.

Art. 169. 1. Urzędnikowi skarbowemu zwolnionemu ze służby w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości trzymiesięcznego uposażenia. Odprawa ulega zwiększeniu o 20% miesięcznego uposażenia za każdy pełny rok pełnienia służby ponad 5 lat nieprzerwanej służby, nie więcej niż do wysokości sześciomiesięcznego uposażenia.

2. Do okresu służby, o którym mowa w ust. 1, wlicza się poprzednie zakończone okresy służby lub zatrudnienia oraz inne okresy, jeżeli z mocy odrębnych przepisów podlegają one wliczeniu do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

3. Odprawę, o której mowa w ust. 1, oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy, na zasadach określonych w przepisach wydanych na podstawie Kodeksu pracy.

4. Urzędnikowi skarbowemu w służbie stałej, zwolnionemu ze służby w związku ze zniesieniem lub reorganizacją jednostki organizacyjnej, przysługuje odprawa na zasadach i w wysokości określonych w ust. 1-3.

Art. 170. 1. W przypadku śmierci urzędnika skarbowego małżonkowi lub jego dzieciom uprawnionym do renty rodzinnej na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przysługuje odprawa pośmiertna.

2. W przypadku braku osób, o których mowa w ust. 1, odprawa pośmiertna przysługuje dorosłym dzieciom zmarłego urzędnika skarbowego, dzieciom przysposobionym i dzieciom przyjętym na wychowanie przez zmarłego urzędnika skarbowego.

3. W przypadku braku osób, o których mowa w ust. 1 i 2, odprawa pośmiertna przysługuje rodzicom urzędnika skarbowego.

4. Małżonek rozwiedziony oraz małżonek pozostający w separacji nie są uprawnieni do otrzymania odprawy pośmiertnej.

5. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do:

1)   uposażenia należnego za okres do dnia wygaśnięcia stosunku służbowego,

2)   ekwiwalentu za przysługujący do dnia wygaśnięcia stosunku służbowego urlop wypoczynkowy, nie więcej niż za ostatnie 3 lata,

3)   uposażenia za przedłużony czas służby, o którym mowa w art. 112 ust. 9,

4)   nagrody jubileuszowej, o której mowa w art. 154,

5)   nagrody rocznej, o której mowa w art. 155

- o ile nie zostały wypłacone urzędnikowi skarbowemu.

6. Wysokość odprawy pośmiertnej ustala się zgodnie z zasadami określonymi w art. 163 ust. 1-3.

7. Odprawę pośmiertną oraz świadczenia określone w ust. 5 dzieli się w częściach równych pomiędzy wszystkich uprawnionych.

8. W przypadku nieujawnienia osób, o których mowa w ust. 1-3, świadczenia określone w ust. 1 i 5 wchodzą w skład masy spadkowej.

9. Dokumentem uprawniającym do wypłaty odprawy pośmiertnej oraz świadczeń, o których mowa w ust. 5, jest zupełny akt zgonu.

Art. 171. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

2. Kierownik jednostki organizacyjnej może nie uwzględnić terminu przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione wyjątkowymi okolicznościami.

3. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych przerywa:

1)   każda czynność przed kierownikiem jednostki organizacyjnej, podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;

2)   uznanie roszczenia.

4. W przypadku zwłoki w wypłacie uposażenia, innych świadczeń oraz należności pieniężnych urzędnikowi skarbowemu przysługują odsetki ustawowe od dnia, w którym uposażenie, inne świadczenie lub należność pieniężna stały się wymagalne.

Art. 172. 1. Urzędnikom skarbowym przysługują świadczenia emerytalne i rentowe na zasadach określonych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z zastrzeżeniem art. 193.

2. Funkcjonariuszom przysługują świadczenia emerytalne i rentowe na zasadach określonych w przepisach o ………

Art. 173. 1. Urzędnik skarbowy jest obowiązany złożyć oświadczenie o swoim stanie majątkowym w następujących przypadkach:

1)   przy nawiązywaniu stosunku służbowego i przy zwalnianiu ze służby;

2)   co najmniej raz w roku, w terminie wskazanym w ust. 3, oraz

3)   na żądanie kierownika jednostki organizacyjnej.

2. Treść oświadczenia o stanie majątkowym stanowi tajemnicę prawnie chronioną i podlega ochronie przewidzianej dla informacji niejawnych o klauzuli tajności „zastrzeżone" określonej w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

3. Urzędnik skarbowy jest obowiązany corocznie, w terminie do dnia 31 marca, składać oświadczenia o stanie majątkowym. Oświadczenie należy składać według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedniego. Oświadczenie składa się kierownikowi jednostki organizacyjnej, w której urzędnik skarbowy pełni służbę.

4. Kierownicy jednostek organizacyjnych, ich zastępcy oraz urzędnicy skarbowi pełniący służbę w komórkach organizacyjnych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych składają oświadczenia o stanie majątkowym Szefowi KAS.

5. W przypadku niezłożenia oświadczenia o stanie majątkowym w terminie, o którym mowa w ust. 3, z powodu nieobecności w służbie, urzędnik skarbowy składa oświadczenie majątkowe pierwszego dnia po stawieniu się do służby.

6. Oświadczenie o stanie majątkowym powinno zawierać informacje o źródłach i wysokości uzyskanych przychodów, posiadanych zasobach pieniężnych, nieruchomościach, uczestnictwie w spółkach cywilnych lub spółkach prawa handlowego, posiadanych udziałach lub akcjach w tych spółkach, mieniu nabytym od Skarbu Państwa, innej państwowej osoby prawnej, gminy lub związku międzygminnego, które podlegało zbyciu w drodze przetargu, mieniu ruchomym, innych prawach majątkowych oraz o zobowiązaniach pieniężnych.

7. Prawo wglądu do złożonych oświadczeń o stanie majątkowym przysługuje ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych, Szefowi KAS, kierownikowi jednostki organizacyjnej oraz osobom przez nich pisemnie upoważnionym w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia analizy oświadczeń.

8. Do dokonywania analizy oświadczeń składanych przez urzędników skarbowych uprawnieni są kierownicy jednostek organizacyjnych oraz właściwa komórka organizacyjna urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, realizująca zadania w zakresie oświadczeń o stanie majątkowym.

9. Oświadczenie o stanie majątkowym przechowuje się przez okres 10 lat.

10. Oświadczenia o stanie majątkowym osób pełniących funkcję organów KAS są publikowane bez ich zgody na właściwych stronach Biuletynu Informacji Publicznej, z wyłączeniem danych dotyczących daty i miejsca urodzenia, numeru PESEL, miejsca zamieszkania i położenia nieruchomości.

11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawach oświadczeń o stanie majątkowym, sposób ich analizy, a także wzór oświadczenia o stanie majątkowym wraz z objaśnieniami oraz pouczeniem o odpowiedzialności za podanie informacji niezgodnych ze stanem faktycznym, uwzględniając zakres danych objętych oświadczeniem. Wydając rozporządzenie minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględni zapewnienie prawidłowego składania i przechowywania oświadczeń o stanie majątkowym oraz ograniczenie dostępności do tych oświadczeń.

Rozdział 4

Rozpatrywanie sporów o roszczenia urzędników skarbowych ze stosunku służbowego

Art. 174. 1. W przypadku wydania decyzji o przeniesieniu, powierzeniu pełnienia obowiązków służbowych na innym stanowisku, przeniesieniu na niższe stanowisko, przeniesieniu na inne lub równorzędne stanowisko służbowe w związku z reorganizacją jednostki organizacyjnej, określeniu warunków pełnienia służby w związku ze zniesieniem jednostki organizacyjnej bądź zawieszeniu w pełnieniu obowiązków służbowych, urzędnik skarbowy może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

2. W przypadku wydania decyzji o zwolnieniu ze służby, urzędnik skarbowy może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, złożyć odwołanie do Szefa KAS.

3. W przypadku, gdy decyzję o zwolnieniu ze służby wydaje Szef KAS, urzędnik skarbowy może, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

4. Złożenie wniosków, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz odwołania, o którym mowa w ust. 2, nie wstrzymuje wykonania decyzji.

5. Do postępowań w sprawach, o których mowa w ust. 1-3, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.).

6. Od decyzji wydanej w postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydanej w wyniku odwołania przysługuje prawo do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 175. Spory o roszczenia ze stosunku służbowego urzędników skarbowych w sprawach niewymienionych w art. 238 ust. 1 rozpatruje sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy.

Rozdział 7

Zasób Kadrowy Krajowej Administracji Skarbowej

Art. 197. Tworzy się skarbowy zasób kadrowy w celu zapewnienia zawodowego i rzetelnego wykonywania zadań w KAS na stanowiskach:

1)     dyrektora i zastępcy dyrektora w komórkach organizacyjnych właściwych w sprawach KAS w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych;

2)     dyrektora i zastępcy dyrektora izby administracji skarbowej;

3)     dyrektora i zastępcy dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej;

4)     naczelnika i zastępcy naczelnika urzędu administracji skarbowej;

5)     naczelnika i zastępcy naczelnika urzędu celno-skarbowego;

6)     dyrektora Szkoły;

7)     dyrektora Centrum.

Art. 198. 1. Do zasobu kadrowego należy urzędnik skarbowy, który spełnia łącznie następujące kryteria:

1)   ma obywatelstwo polskie;

2)   korzysta z pełni praw publicznych;

3)   nie był skazany prawomocnym wyrokiem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

4)   nie był karany zakazem zajmowania stanowisk kierowniczych w urzędach organów władzy publicznej lub pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi;

5)   posiada kwalifikacje drugiego stopnia w zakresie prawa, administracji, ekonomii, zarządzania lub w innym zakresie uzupełnione studiami podyplomowymi w zakresie prawa, ekonomii lub zarządzania;

6)   ma co najmniej pięcioletni staż pracy w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych albo w urzędach mu podległych lub przez niego nadzorowanych, w tym co najmniej trzyletni staż pracy na stanowisku kierowniczym;

7)   ma nieposzlakowaną opinię;

8)   ma wiedzę zawodową odpowiadającą zakresowi zadań wykonywanych na danym stanowisku;

9)   posiada kompetencje kierownicze;

10)  ukończył z wynikiem pozytywnym postępowanie kwalifikacyjne do zasobu kadrowego.

2. Do zasobu kadrowego wchodzą funkcjonariusze z korpusu aspirantów Służby Celno-Skarbowej, korpusu oficerów młodszych Służby Celno-Skarbowej, korpusu oficerów starszych Służby Celno-Skarbowej oraz korpusu generałów Służby Celno-Skarbowej.  

Art. 199. Szkoła prowadzi co najmniej raz w roku postępowanie kwalifikacyjne do zasobu kadrowego, zwane dalej „postępowaniem kwalifikacyjnym”.

Art. 200. 1. Osoba przystępująca do postępowania kwalifikacyjnego wnosi opłatę w wysokości nie większej niż 50% minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

2. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa.

Art. 201. Potwierdzeniem ukończenia z wynikiem pozytywnym postępowania kwalifikacyjnego jest zaświadczenie.

Art. 202. 1. Ewidencję osób należących do zasobu kadrowego prowadzi Szef KAS.

2. Ewidencja obejmuje w szczególności imię i nazwisko osoby oraz informacje, o których mowa w art. 198 ust. 1 pkt 1 - 10.

Art. 203.  Minister właściwy do spraw finansów publicznych, uwzględniając potrzebę zapewnienia obiektywności postępowania kwalifikacyjnego, sprawności jego przeprowadzania, rzetelnej oceny wiedzy kandydatów i ich kompetencji kierowniczych, a także koszt tego postępowania, określi, w drodze rozporządzenia:

1)     zakres tematyczny postępowania kwalifikacyjnego;

2)     sposób badania zdolności organizatorskich i predyspozycji do kierowania zespołami ludzkimi;

3)     organizację i sposób przeprowadzania postępowania oraz sposób ustalania ocen, w tym najniższą ocenę pozytywną warunkującą ukończenie postępowania kwalifikacyjnego z wynikiem pozytywnym;

4)     wysokość opłaty, o której mowa w art. 200, oraz sposób jej wnoszenia;

5)     wzór zaświadczenia, o którym mowa w art. 201.

Rozdział 5

Odpowiedzialność dyscyplinarna

Art. 176. Urzędnicy skarbowi podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie obowiązków służbowych, w szczególności za:

1)   niedopełnienie obowiązków służbowych lub wynikających ze złożonego ślubowania oraz przepisów prawa;

2)   przekroczenie uprawnień określonych w przepisach prawa;

3)   odmowę wykonania lub niewykonanie polecenia, z zastrzeżeniem przypadków wskazanych w art. 127 ust. 2 i 3;

4)   zaniechanie czynności służbowej albo wykonanie jej w sposób niedbały lub nieprawidłowy;

5)   wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego urzędnika skarbowego, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę służbie, urzędnikowi skarbowemu lub innej osobie;

6)   nadużycie zajmowanego stanowiska dla osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej;

7)   nieusprawiedliwione niestawienie się lub opuszczenie miejsca pełnienia służby;

8)   wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania zadania służbowego albo uniemożliwiający jego wykonanie;

9)   utratę służbowej broni palnej;

10)  umyślne naruszenie dóbr osobistych innego urzędnika skarbowego w czasie pełnienia służby;

11)  stosowanie mobbingu w rozumieniu art. 94³ § 2 Kodeksu pracy.

Art. 177. 1. Karami dyscyplinarnymi są:

1)   upomnienie;

2)   nagana;

3)   nagana z ostrzeżeniem;

4)   zakaz podwyższania stopnia służbowego przez 2 lata;

5)   zakaz awansowania na wyższe stanowisko przez 2 lata;

6)   obniżenie stopnia służbowego;

7) pozbawienie stopnia oficerskiego lub generalskiego;

8)   przeniesienie na niższe stanowisko;

9)   obniżenie uposażenia zasadniczego, nie więcej niż o 25% - przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy;

10)   zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych przez 2 lata;

11)  wydalenie ze służby w KAS.

2. Prawomocne orzeczenie kary wymienionej w ust. 1 pkt 11 powoduje zakaz przyjęcia do służby w KAS przez okres 10 lat.

3. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę przeniesienia na niższe stanowisko z karą obniżenia stopnia służbowego.

4. Wymierzona kara powinna być współmierna do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego i stopnia zawinienia, w szczególności powinna uwzględniać okoliczności popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego skutki, w tym następstwa dla służby, rodzaj i stopień naruszenia obowiązków ciążących na urzędniku skarbowym, pobudki jego działania, zachowanie urzędnika skarbowego przed popełnieniem przewinienia dyscyplinarnego i po jego popełnieniu oraz dotychczasowy przebieg służby.

5. Na zaostrzenie wymiaru kary mają wpływ:

1)   działanie z motywacji zasługującej na szczególne potępienie albo w stanie po spożyciu alkoholu lub użyciu innego podobnie działającego środka;

2)   popełnienie przewinienia dyscyplinarnego przez urzędnika skarbowego przed zatarciem wymierzonej mu kary dyscyplinarnej;

3)   poważne skutki przewinienia dyscyplinarnego, zwłaszcza istotne zakłócenie realizacji zadań KAS lub naruszenie dobrego imienia KAS;

4)   działanie w obecności podwładnego, wspólnie z nim lub na jego szkodę.

6. Na złagodzenie wymiaru kary mają wpływ:

1)   nieumyślność popełnienia przewinienia dyscyplinarnego;

2)   podjęcie przez urzędnika skarbowego starań o zmniejszenie skutków przewinienia;

3)   brak należytego doświadczenia zawodowego lub dostatecznych umiejętności zawodowych;

4)   dobrowolne poinformowanie przełożonego o popełnieniu przewinienia dyscyplinarnego przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego.

7. Przy wymierzeniu kary uwzględnia się okoliczności, o których mowa w ust. 4-6, wyłącznie w stosunku do urzędnika skarbowego, którego one dotyczą.

Art. 178. 1. W przypadku czynu stanowiącego przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi osoba uprawniona do orzekania kar dyscyplinarnych może odstąpić od wszczęcia postępowania i przeprowadzić ze sprawcą przewinienia dyscyplinarnego rozmowę dyscyplinującą udokumentowaną w formie notatki.

2. Notatkę, o której mowa w ust. 1, włącza się do akt osobowych i podlega ona zniszczeniu po upływie 6 miesięcy od dnia przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej.

3. Na wniosek sprawcy przewinienia dyscyplinarnego zniszczenie notatki, o której mowa w ust. 1, może nastąpić po upływie 3 miesięcy od dnia przeprowadzenia rozmowy dyscyplinującej.

Art. 179. 1. Orzekanie kar dyscyplinarnych należy do naczelnika urzędu administracji skarbowej, naczelnika urzędu celno-skarbowego, dyrektora izby administracji skarbowej, dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej lub Szefa KAS, zwanych dalej „organami dyscyplinarnymi", w odniesieniu do podległych im urzędników skarbowych.

2. W stosunku do naczelnika urzędu administracji skarbowej i jego zastępcy, naczelnika urzędu celno-skarbowego i jego zastępcy kary dyscyplinarne orzeka dyrektor izby administracji skarbowej lub upoważniony przez niego zastępca.

3. W stosunku do dyrektora izby administracji skarbowej i jego zastępcy, urzędników skarbowych pełniących służbę w komórkach organizacyjnych w urzędzie obsługującym ministra, dyrektora Szkoły i jego zastępcy oraz dyrektora Centrum i jego zastępcy kary dyscyplinarne orzeka Szef KAS lub upoważniony przez niego zastępca.

4. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne dotyczy urzędnika skarbowego pełniącego służbę w:

1)   urzędzie administracji skarbowej - naczelnik urzędu administracji skarbowej może upoważnić do orzekania kary dyscyplinarnej zastępcę naczelnika urzędu;

2) urzędzie celno-skarbowym - naczelnik urzędu celno-skarbowego może upoważnić do orzekania kary dyscyplinarnej zastępcę naczelnika urzędu;

3)   izbie administracji skarbowej - dyrektor izby administracji skarbowej może upoważnić do orzekania kary dyscyplinarnej zastępcę dyrektora izby administracji skarbowej.

5. Orzekanie kar, o których mowa w art. 167 ust. 1 pkt 6-10, należy wyłącznie do właściwości organów dyscyplinarnych.

Art. 180. W szczególnie uzasadnionych przypadkach Szef Krajowej Administracji Skarbowej może wszcząć lub przejąć do prowadzenia postępowanie wyjaśniające lub dyscyplinarne oraz wydać orzeczenie w stosunku do urzędników skarbowych pełniących służbę w jednostkach organizacyjnych KAS.

Art. 181. 1. Postępowanie wyjaśniające przeprowadza rzecznik dyscyplinarny powoływany przez właściwy organ dyscyplinarny na okres 3 lat.

2. W przypadku niemożności prowadzenia postępowania przez rzecznika dyscyplinarnego lub wszczęcia przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego, postępowanie wyjaśniające prowadzi urzędnik skarbowy, spełniający warunki określone w art. 172 ust. 1, wyznaczony przez właściwy organ dyscyplinarny.

Art. 182. 1. Rzecznik dyscyplinarny powinien mieć co najmniej pięcioletni okres służby z nieposzlakowaną opinią.

2. Rzecznik dyscyplinarny może zostać odwołany przed upływem okresu, o którym mowa w art. 171 ust. 1, w przypadku:

1)   zaistnienia okoliczności, które stanowią podstawę zwolnienia ze służby;

2)   ukarania karą dyscyplinarną;

3)   przeniesienia do innej jednostki organizacyjnej;

4)   złożenia rezygnacji.

Art. 183. 1. Jeżeli zachodzą wątpliwości co do popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, jego kwalifikacji prawnej albo tożsamości sprawcy, przed wszczęciem postępowania dyscyplinarnego organ dyscyplinarny zleca rzecznikowi dyscyplinarnemu przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego, które powinno być zakończone w terminie 14 dni od dnia jego wszczęcia.

2. O wszczęciu postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny zawiadamia osobę, której ono dotyczy.

3. Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny składa wniosek do właściwego organu dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego albo o umorzenie postępowania wyjaśniającego.

Art. 184. 1. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna właściwy organ dyscyplinarny.

2. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się z dniem wydania postanowienia o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego. Urzędnika skarbowego, co do którego wydano postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, uważa się za obwinionego.

3. Postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego zawiera:

1)   oznaczenie organu dyscyplinarnego;

2)   datę wydania postanowienia;

3)   imię i nazwisko, stopień służbowy oraz stanowisko służbowe obwinionego;

4)   opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z jego kwalifikacją prawną;

5)   uzasadnienie faktyczne zarzucanego przewinienia dyscyplinarnego;

6)   oznaczenie urzędnika skarbowego prowadzącego postępowanie dyscyplinarne;

7)   podpis z podaniem imienia i nazwiska, stopnia służbowego i stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego;

8)   pouczenie o uprawnieniach przysługujących obwinionemu w toku postępowania dyscyplinarnego.

Art. 185. 1. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie 3 miesięcy od dnia powzięcia przez organ dyscyplinarny wiadomości o naruszeniu obowiązków służbowych przez urzędnika skarbowego oraz po upływie 2 lat od popełnienia czynu, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

2. Jeżeli z powodu nieobecności w służbie urzędnik skarbowy nie ma możliwości złożenia wyjaśnień, może je złożyć prowadzącemu postępowanie dyscyplinarne w każdym innym miejscu.

3. W przypadku usprawiedliwionej chorobą nieobecności w służbie, wyjaśnienia mogą zostać złożone po uprzednim zasięgnięciu opinii lekarza.

4. Terminy określone w ust. 1 nie biegną w przypadku nieobecności urzędnika skarbowego w służbie.

5. Jeżeli czyn urzędnika skarbowego zawiera znamiona przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, przedawnienie postępowania dyscyplinarnego następuje nie wcześniej niż przedawnienie przewidziane w Kodeksie karnym lub w Kodeksie karnym skarbowym dla tego przestępstwa.

Art. 186. 1. Obwiniony ma prawo do obrony, w szczególności może wybrać obrońcę spośród urzędników skarbowych lub ustanowić swoim obrońcą radcę prawnego lub adwokata. Obrońca jest uprawniony do reprezentowania obwinionego w granicach udzielonego na piśmie pełnomocnictwa.

2. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia ze służby, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, właściwy organ dyscyplinarny wyznacza obrońcę spośród urzędników skarbowych.

Art. 186. 1. Czynności dowodowe w postępowaniu dyscyplinarnym powinny być zakończone w terminie 3 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. Organ wyższego stopnia w stosunku do organu dyscyplinarnego może, w formie postanowienia, przedłużyć termin prowadzenia czynności dowodowych, nie dłużej jednak niż o 3 miesiące. W przypadku gdy postępowanie dyscyplinarne jest prowadzone przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, postanowienie o przedłużeniu prowadzenia czynności dowodowych wydaje Szef KAS.

2. Po zakończeniu postępowania dyscyplinarnego obwinionego zapoznaje się z aktami postępowania.

3. Rzecznik dyscyplinarny po zakończeniu postępowania sporządza sprawozdanie, które:

1)   wskazuje organ dyscyplinarny, który wydał postanowienie o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego oraz osobę prowadzącą postępowanie;

2)   wskazuje obwinionego oraz określa zarzucane mu przewinienie dyscyplinarne, z opisem stanu faktycznego ustalonym na podstawie zebranych dowodów;

3)   przedstawia wnioski dotyczące:

a)  uniewinnienia albo

b)  odstąpienia od ukarania, albo

c)  ukarania obwinionego, albo

d)  umorzenia postępowania.

Art. 187. 1. Orzeczenie dyscyplinarne wydaje się po wysłuchaniu rzecznika dyscyplinarnego i obwinionego oraz jego obrońcy, jeżeli został ustanowiony, a także po rozpatrzeniu innych dowodów mających znaczenie w sprawie.

2. Jeżeli obwiniony zawiadomiony o terminie wysłuchania oświadcza, że nie weźmie udziału w wysłuchaniu lub nie stawia się na wysłuchanie bez usprawiedliwienia, można przeprowadzić wysłuchanie bez jego udziału. W takim przypadku za wystarczające uznaje się odczytanie jego poprzednio złożonych wyjaśnień.

3. Orzeczenie dyscyplinarne powinno zawierać:

1)   oznaczenie organu dyscyplinarnego;

2)   datę wydania orzeczenia;

3)   imię i nazwisko, stopień służbowy oraz stanowisko służbowe obwinionego;

4)   opis przewinienia dyscyplinarnego zarzucanego obwinionemu wraz z kwalifikacją prawną;

5)   rozstrzygnięcie;

6)   uzasadnienie faktyczne i prawne;

7)   pouczenie o prawie, terminie i trybie wniesienia środka zaskarżenia;

8)   podpis z podaniem imienia i nazwiska, stopnia służbowego i stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania orzeczenia dyscyplinarnego, oraz pieczęć organu dyscyplinarnego.

Art. 188. 1. Orzeczenie dyscyplinarne wraz z uzasadnieniem doręcza się urzędnikowi skarbowemu w terminie 14 dni od dnia jego wydania.

2. Od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego przez naczelnika urzędu administracji skarbowej oraz naczelnika urzędu celno-skarbowego, urzędnik skarbowy może wnieść odwołanie do dyrektora izby administracji skarbowej w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

3. Od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego przez dyrektora izby administracji skarbowej, dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, urzędnik skarbowy może wnieść odwołanie do Szefa KAS w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

4. Od orzeczenia dyscyplinarnego wydanego przez Szefa KAS urzędnik skarbowy może złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia doręczenia orzeczenia.

5. Do orzekania kary w postępowaniu odwoławczym Szef KAS może upoważnić swojego zastępcę, dyrektora departamentu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych lub dyrektora izby administracji skarbowej, który nie wydał orzeczenia dyscyplinarnego w pierwszej instancji. Przepis art. 169 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 189. W postępowaniu odwoławczym nie można wymierzyć kary surowszej niż orzeczona w zaskarżonym orzeczeniu dyscyplinarnym.

Art. 190. Od orzeczeń dyscyplinarnych wydanych w postępowaniu odwoławczym lub postępowaniu z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy przysługuje prawo do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 191. Kary orzeczone w postępowaniu dyscyplinarnym wykonuje kierownik jednostki organizacyjnej z dniem uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego.

Art. 192. 1. Kara dyscyplinarna, o której mowa w art. 167 ust. 1 pkt 1, ulega zatarciu po upływie 6 miesięcy od dnia doręczenia prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego.

2. Kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 167 ust. 1 pkt 2 i 3, ulegają zatarciu po upływie 12 miesięcy od dnia doręczenia prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego.

3. Kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 167 ust. 1 pkt 6, 7 i 9, ulegają zatarciu po upływie 2 lat od dnia doręczenia prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego.

4. Kary dyscyplinarne, o których mowa w art. 167 ust. 1 pkt 4, 5 i 8, ulegają zatarciu po upływie 2 lat od wykonania tych kar.

5. Na wniosek ukaranego zatarcie może nastąpić po upływie roku od dnia wykonania kary.

6. Zatarcie kary dyscyplinarnej wydalenia z KASi zniszczenie odpisu orzeczenia dyscyplinarnego następuje z upływem okresu, o którym mowa w art. 167 ust. 2.

7. Odpisy orzeczeń dyscyplinarnych dołączone do akt osobowych podlegają zniszczeniu z upływem terminów, o których mowa w ust. 1-6.

Art. 193. Jeżeli urzędnik skarbowy zostanie ponownie ukarany dyscyplinarnie przed zatarciem poprzednio wymierzonej kary dyscyplinarnej, okres wymagany do zatarcia tej kary liczy się od dnia wykonania nowej kary.

Art. 194. Koszty biegłych powołanych przez organ dyscyplinarny i koszty zleconych przez organ dyscyplinarny ekspertyz ponosi ten organ.

Art. 195. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb przeprowadzania postępowania wyjaśniającego, dyscyplinarnego, postępowania odwoławczego, orzekania kar dyscyplinarnych, ich wykonywania, mając na względzie rzetelność i sprawność prowadzonego postępowania.

Art. 196. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.

DZIAŁ IX

PRZEPISY KOŃCOWE

Art.231. Uprawnienia przewidziane w art. 5, art. 28 ust. 9, art. 33, art. 35, art. 169 ust. 5, art. 171 ust. 6, art. 172 ust. 3, art. 174 ust. 7, art. 183 ust.3, art. 196 ust. 8, art. 198 ust. 2, art. 230 ust.1 minister właściwy do spraw finansów publicznych wykonuje po zasięgnięciu opinii ogólnopolskich związków zawodowych funkcjonujących w KAS

Art. 232. Ustawa wchodzi w życie w terminie i na zasadach określonych w ustawie z dnia .............   Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. Nr ....., poz.   ).