Mam mały problem, podatnik w postępowaniu na podstawie art. 20, powołał sie na transakcję pozorną. Pierwotnie kupił dom od rodziców (akt notarialny) nie miał pokrycia w przychodach. W postępowaniu twierdzi, że to była darowizna a sprzedaż była czynnością pozorną aby uniknąć podatku od darowizny (rzeczywi ście musiałby go zapłacić), wnosi o przesłuchanie rodziców.
Czy trzymać się dowodu w postaci aktu notarialnego?, czy może terzeba go wzruszyć (jak?)?

art. 199a § 3 Ordynacji podatkowej dotyczy sytuacji, gdy zachodzą wątpliwości co do istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, z którym związane są skutki podatkowe. Jeżeli z dowodów zgromadzonych w toku postępowania, w szczególności zeznań strony wynikają te wątpliwości, organ podatkowy występuje do sądu powszechnego o ustalenie istnienia lub nieistnienia tego stosunku prawnego lub prawa

Volenti non fit iniuria ("Chcącemu nie dzieje się krzywda") tak więc jeśli zawarł taka pozorną umowę to czemu teraz Skarb Państwa (czyli organ podatkowy) ma wnosić o stwierdzenie niestnienia stsosunku prawnego? Jak chce się uchylać od pozornego oswiadczenia woli, to niech sam przeprowadzi to postepowanie w trybie 189 k.p.c. Według mnie zawsze się wybronisz twierdzeniem, że akt notarialny jako dokument urzędowy sporządzony przy udziale oficjalnego i profesjonalnego funkcjonariusza (jak to się określa notariuszy) stanowi dowód na treść oswiadczeń woli złożonych w tym dokumencie.

Trzeba też uswiadomić Podatnikowi, że takie zachowanie wyczerpuje znamiona przestępstwa wyłudzenia poswiadczenia nieprawdy. Organ zobowiazany jest w takiej sytuacji do zawiadomienia prokuratury o możliwości popełnienia przestępstwa. Potem należałoby zastanowić się czy nie stanowi owo postępowanie tzw. zagadnienia wstępnego i zawiesić postepowanie podatkowe. Przy ewentualnym zastosowaniu art.199a OP pamietać należy, że organ wystepuje do sądu gdy ma wątpliwości. Gdy nie ma sam rozstrzyga o rodzaju czynności prawnej. Potwierdza to wiele orzeczen NSA. Łatwo je znaleźć w Lexie lub na www.orzeczenia.nsa gov.pl.

Zgadzam sie betoven z tezą, że wprowadzenie w błąd notariusza jako funkcjonariusza publicznego może być ścigane z art. 272 KK (tak też np. Sąd Apelacyjny w Katowicach z dnia 17 marca 2010 r. II AKz 107/10) ale na razie poza gołosłownymi oświadczeniami podatnika, że była to darowizna, to nie ma w sprawie niczego. Na nim ciąży ciężar dowodu, że umowa była pozorna, a nie może tego udowadaniać dowodem z przesłuchania świadków, bo jest na to dokument urzędowy - akt notarialny. Ja bym w takim postępowaniu, dopóki podatnik nie przedłoży wyroku sądu stwierdzającego nieważność dokonanej czynności prawnej, palcem w bucie nie kiwnął w kierunku art. 199a o.p.
A w tamtym roku był taki wyrok SN III CZP 79/11 (dostępny na www.sn.pl ) że pozorna umowa darowizny ukryta pod formą umowy sprzedaży jest także nieważna.