|
Teraz jest 06 wrz 2025, 12:53 |
|
KSAP zawsze ma rację...
Moderator: moderatorzy
|
Strona 3 z 7 |
[ Posty: 87 ] | idź do strony: Poprzednia strona 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 Następna strona |
| Drukuj | Poprzedni | Następny |
KSAP zawsze ma rację...
| Autor | Treść postu | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
  
|
 Re: KSAP zawsze ma rację...Jeden organ zwala winę na KSAP a ta nie chce przyznać się do błędu i pozwala jedynie by sąd to zrobił. Sąd nie ma wyjścia musi się sprawą zająć - mam nadzieje , że media i parlamentarzystów ta sensacja również zaintryguje i wpłynie to na organizację kolejnych egzaminów.
A utajnianie testów psychologicznych to już jest korupcjogenne. Sprawa dla CBA. ____________________________________ "Tylko zmiana jest niezmienna" - Heraklit |
||||||||||||||||||
| 23 gru 2010, 15:28 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
 
|
Re: KSAP zawsze ma rację... No i umarło... A co na to Sąd? Jaki finał? Bo się zaczytałem, muszę przyznać...
|
||||||||||||||||||
| 24 paź 2011, 20:10 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
 
|
Re: KSAP zawsze ma rację... VII SA/Wa 2264/10 - Postanowienie WSA w Warszawie Data orzeczenia 2011-04-20 orzeczenie nieprawomocne Sąd Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie Sędziowie Bożena Więch-Baranowska Elżbieta Zielińska-Śpiewak /przewodniczący sprawozdawca/ Mirosława Kowalska I OSK 1705/11 - Postanowienie NSA z 2011-10-12 Skarżony organ Szef Służby Cywilnej Treść wyniku Odrzucono skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Zielińska – Śpiewak (spr.), Sędzia WSA Mirosława Kowalska, Sędzia WSA Bożena Więch – Baranowska, Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Foks - Skopińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi T.G. w przedmiocie braku mianowania przez Szefa Służby Cywilnej na urzędnika służby cywilnej postanawia: skargę odrzucić Uzasadnienie Pismem z dnia [...] października 2010r., T.G. wniósł do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie skargę na brak mianowania na urzędnika służby cywilnej w 2009r., pomimo udzielenia prawidłowych odpowiedzi w teście wiedzy w ilości wystarczającej do uzyskania pozytywnego wyniku, który był warunkiem uzyskania mianowania. Zdaniem skarżącego doszło do nie uznania przez prowadzącą egzamin Krajową Szkołę Administracji Publicznej prawidłowej odpowiedzi na jedno z pytań testowych. Skutkiem tego był negatywny wynik postępowania kwalifikacyjnego. Błędna ocena udzielonej odpowiedzi, jako nieprawidłowej, pozbawiła skarżącego nabycia uprawnień do mianowania na urzędnika służby cywilnej. W odpowiedzi na skargę Szef Służby Cywilnej wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie oddalenie. Zdaniem organu brak mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej nie narusza prawa. Osoba ubiegająca się o mianowanie musi spełniać warunki określone w przepisach prawa, w tym uzyskać pozytywny wynik z postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie. Ponieważ skarżący nie uzyskał pozytywnego wyniku brak było podstaw do uznania, że spełnił warunki uprawniające go do mianowania. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Skarga podlega odrzuceniu. Zgodnie z treścią art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na : 1. decyzje administracyjne, 2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, 3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, 4. inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. 5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, 6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, 7. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, 8. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4, Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach (art. 3 § 3). W niniejszej sprawie T.G. przedmiotem skargi uczynił brak mianowania przez Szefa Służby Cywilnej na urzędnika służby cywilnej. Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 21 października 2008r., o służbie cywilnej ( Dz. U. nr 227, poz. 1505 ze zm.) członkami korpusu służby cywilnej są pracownicy służby cywilnej oraz urzędnicy służby cywilnej. W związku z powyższym należy odróżnić postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o minowanie od postępowania konkursowego, które służy obsadzaniu wyższych stanowisk w służbie cywilnej. Pracownikiem minowanym w służbie cywilnej można zostać przez uzyskanie dyplomu Krajowej Szkoły Administracji Publicznej bądź w wyniku uzyskania odpowiedniej liczby punktów ( uprawniającej do mianowania) w tzw. postępowaniu kwalifikacyjnym dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie, przeprowadzanym corocznie przez Krajową Szkołę Administracji Publicznej. Celem tego postępowania jest wyłonienie, spośród pracowników służby cywilnej, kandydatów do mianowania na urzędnika służby cywilnej. Uzyskanie statusu urzędnika służby cywilnej powoduje, że dotychczasowy stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej nawiązany w drodze umowy o pracę przekształca się w stosunek pracy z mianowania. Zgodnie z art. 9 powołanej ustawy, w sprawach wynikających ze stosunku pracy nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu pracy i inne przepisy prawa pracy. Spory o roszczenia dotyczące stosunku pracy w służbie cywilnej rozpatrywane są przez sądy pracy . W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest brak mianowania na urzędnika służby cywilnej przy czym z uzasadnienia skargi oraz pism kierowanych do Szefa Służby Cywilnej oraz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej wynika, że skarżący w istocie kwestionuje wynik postępowania kwalifikacyjnego. Odnosząc się do tej kwestii podkreślić należy, że ani sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, ani wynik tego postępowania nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego. Wskazać należy, że zarówno ustawa z dnia 21 października 2008r., o służbie cywilnej, jak i wydane na jej podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2009r., w sprawie sposobu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, nie przewidują prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego w trybie przepisów kpa. Dopiero ukończenie w danym roku postępowania kwalifikacyjnego z wynikiem pozytywnym i z miejscem uprawniającym do mianowania lub ukończenie Krajowej Szkoły Administracji Państwowej stanowi podstawę do mianowania ( art. 48 ustawy). W tej sytuacji zarówno wynik przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego, jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie może być przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego. Powyższe wskazuje zatem, że wynik badania dopuszczalności skargi w świetle art. 5 pkt 3 ustawy- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi jest negatywny, a to z kolei przesadza o braku właściwości sadu administracyjnego w niniejszej sprawie. Z tych względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji postanowienia. ----------------------------------------- VII SA/Wa 2354/10 - Postanowienie WSA w Warszawie Data orzeczenia 2011-06-13 orzeczenie nieprawomocne Sąd Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie Sędziowie Agnieszka Wilczewska-Rzepecka /przewodniczący/ Krystyna Tomaszewska Mirosława Kowalska /sprawozdawca/ Sygn. powiązane I OSK 1934/11 - Postanowienie NSA z 2011-10-12 Treść wyniku Odrzucono skargę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka, Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), Sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, Protokolant ref. staż. Jakub Szczepkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi T. G. w przedmiocie braku mianowania na urzędnika służby cywilnej postanawia: skargę odrzucić Uzasadnienie Pismem z dnia [...] października 2010r., T. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na brak mianowania na urzędnika służby cywilnej w 2009r., pomimo udzielenia prawidłowych odpowiedzi w teście wiedzy w ilości wystarczającej do uzyskania pozytywnego wyniku, który był warunkiem uzyskania mianowania. W opinii skarżącego doszło do nie uznania przez prowadzącą egzamin Krajową Szkołę Administracji Publicznej prawidłowej odpowiedzi na jedno z pytań testowych. Wskutek przyjęcia błędnego klucza odpowiedzi lub błędnie sformułowanego pytania testowego, wynik testu i zarazem całego postępowania kwalifikacyjnego był negatywny. Błędna ocena udzielonej odpowiedzi, jako nieprawidłowej, pozbawiła skarżącego nabycia uprawnień do mianowania na urzędnika służby cywilnej. Skarżący wniósł o nakazanie usunięcia naruszenia czyli, uznania pozytywnego wyniku postępowania kwalifikacyjnego w 2009 r. i mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej z dniem 1 grudnia 2009 r. W odpowiedzi na skargę Krajowa Szkoła Administracji Publicznej wniosła o jej odrzucenie, albo oddalenie wraz z zasądzeniem kosztów postępowania. Wskazała, że brak mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej nie narusza prawa. Osoba ubiegająca się o mianowanie musi spełniać warunki określone w przepisach prawa, w tym uzyskać pozytywny wynik z postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie. Ponieważ skarżący nie uzyskał pozytywnego wyniku brak było podstaw do uznania, że spełnił warunki uprawniające go do mianowania. Ponadto Krajowa Szkoła Administracji Publicznej nie jest organem uprawnionym do mianowania pracownika służby cywilnej jest tylko jednostką prowadzącą postępowanie kwalifikacyjne w sprawie mianowania. Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2011 r. w sprawie o sygn. VII SA/Wa 2264/10, odrzucił skargę. T. G., skierowaną wobec Szefa Służby Cywilnej, w przedmiocie braku mianowania na urzędnika służby Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Skarga podlega odrzuceniu. Zgodnie z treścią art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2)postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a. § 3. Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach. W niniejszej sprawie T. G. zaskarżył do Sądu w stosunku do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w przedmiocie braku mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej i wniósł o uznania pozytywnego wyniku postępowania kwalifikacyjnego w 2009 r. i mianowanie go na urzędnika służby cywilnej z dniem 1 grudnia 2009 r. Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 21 października 2008r. o służbie cywilnej ( Dz. U. nr 227, poz. 1505 ze zm.) członkami korpusu służby cywilnej są pracownicy służby cywilnej oraz urzędnicy służby cywilnej. W związku z powyższym należy odróżnić postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie od postępowania konkursowego, które służy obsadzaniu wyższych stanowisk w służbie cywilnej. Pracownikiem mianowanym w służbie cywilnej można zostać przez uzyskanie dyplomu Krajowej Szkoły Administracji Publicznej bądź w wyniku uzyskania odpowiedniej liczby punktów (uprawniającej do mianowania) w tzw. postępowaniu kwalifikacyjnym dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie, przeprowadzanym corocznie przez Krajową Szkołę Administracji Publicznej. Uzyskanie statusu urzędnika służby cywilnej powoduje, że dotychczasowy stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej nawiązany w drodze umowy o pracę przekształca się w stosunek pracy z mianowania. Zgodnie z art. 9 powołanej ustawy, w sprawach wynikających ze stosunku pracy nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu pracy i inne przepisy prawa pracy. Spory o roszczenia dotyczące stosunku pracy w służbie cywilnej rozpatrywane są przez sądy pracy . W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest brak mianowania na urzędnika służby cywilnej przy czym z uzasadnienia skargi oraz pism kierowanych do Szefa Służby Cywilnej oraz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej wynika, że skarżący w istocie kwestionuje wynik postępowania kwalifikacyjnego. Należy jednak wskazać, że zarówno sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, jak i wynik tego postępowania nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego. Wskazać należy, że zarówno ustawa z dnia 21 października 2008r., o służbie cywilnej, jak i wydane na jej podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2009r., w sprawie sposobu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, nie przewidują prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego w trybie przepisów kpa. Dopiero ukończenie w danym roku postępowania kwalifikacyjnego z wynikiem pozytywnym i z miejscem uprawniającym do mianowania lub ukończenie Krajowej Szkoły Administracji Państwowej stanowi podstawę do mianowania ( art. 48 ustawy). Tym samym zarówno wynik przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego, jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie podlega kontroli Sądu Administracyjnego i w związku z tym nie może być przedmiotem skutecznej skargi do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego. Ustalenie powyższych okoliczności wskazuje zatem, że wynik badania dopuszczalności skargi w świetle art. 5 pkt 3 p.p.s.a jest negatywny, a to z kolei przesadza o braku właściwości sadu administracyjnego w niniejszej sprawie. Z tych względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono, jak w sentencji postanowienia. Poszły skargi kasacyjne do NSA. Sprawa w toku... |
||||||||||||||||||
| 24 paź 2011, 21:13 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
Re: KSAP zawsze ma rację... __________, 01.07.2011 r.
__________, 29.07.2011 r. Do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Gabriela Piotra Boduena 3/5 00-011 Warszawa za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4 00-013 Warszawa Strona wnosząca skargę kasacyjną: _______________ _______________ _______________ reprezentowany przez radcę prawnego __________ (ustanowioną do sporządzenia skargi kasacyjnej) Strona przeciwna: Szef Służby Cywilnej Al. Ujazdowskie 1/3 00-853 Warszawa Sygn. akt Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: VII SA/Wa 2264/10 Strona przeciwna: Krajowa Szkoła Administracji Publicznej ul.Wawelska 56 1/3 00-922 Warszawa Sygn. akt Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: VII SA/Wa 2354/10 Wartość przedmiotu zaskarżenia: 200,00 zł SKARGA KASACYJNA od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 roku (sygn. akt VII SA/Wa 2264/10) doręczonego w dniu 4.06.2011 roku od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2011 roku (sygn. akt VII SA/Wa 2354/10) doręczonego w dniu 2.07.2011 roku Na podstawie art. 173 § 1 i art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002 r. Nr 153 poz. 1270 ze zm.), działając na podstawie pełnomocnictwa szczególnego wyłącznie do sporządzenia niniejszej skargi kasacyjnej, w imieniu ................. (pełnomocnictwo w załączeniu), zaskarżam w całości postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 roku (sygn. akt VII SA/Wa 2264/10), doręczone w dniu 4.06.2011 r. (z dnia 13 czerwca 2011 roku (sygn. akt VII SA/Wa 2354/10), doręczone w dniu 2.07.2011 r.). Na podstawie art. 176 w zw. z art. 185 § 1 powołanej ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wnoszę o: 1) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2) zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam: 1) na podstawie art. 174 pkt 1) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (zwanej dalej p.p.s.a.), naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 9 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2008r., Nr 227, poz. 1505 z późn. zm.) poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że wynik prowadzonego postępowania kwalifikacyjnego jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego, podczas gdy postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie jest postępowaniem z zakresu administracji publicznej podlegającym kognicji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego; 2) na podstawie art. 174 pkt 2) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (zwanej dalej p.p.s.a.), naruszenie przepisów prawa postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 145 § 1 pkt 1 lit c) p.p.s.a. w zw. art. 3 § 1 i § 2 pkt 4) i 8) p.p.s.a. i art. 149 p.p.s.a. art. 5 pkt 3) p.p.a.a. w zw. z art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a., w zw. z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, polegające na nie wykonaniu prawidłowo obowiązku kontroli legalności i błędnym uznaniu, że w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 5 pkt 3) p.p.s.a., podczas gdy winien uznać, po przeprowadzeniu weryfikacji oceny testu wiedzy Skarżącego, że doszło do nieuzasadnionej bezczynności organu w postaci braku mianowania Skarżącego na urzędnika służby cywilnej. Uzasadnienie Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2011 roku (sygn. akt VII SA/Wa 2264/10) (z dnia 13 czerwca 2011 roku (sygn. akt VII SA/Wa 2354/10)) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę T.G. przeciwko Szefowi Służby Cywilnej (Krajowej Szkole Administracji Publicznej) w przedmiocie braku mianowania na urzędnika służby cywilnej, uznając, że przedmiotowa sprawa nie może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego. Z zaskarżonym postanowieniem nie można się zgodzić. Zgodnie z treścią art. 9 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2008 r., Nr 227, poz. 1505 z późn. zm.) 1. W sprawach dotyczących stosunku pracy w służbie cywilnej, nieuregulowanych w ustawie, stosuje się przepisy Kodeksu pracy i inne przepisy prawa pracy. 2. Spory o roszczenia dotyczące stosunku pracy w służbie cywilnej rozpatrywane są przez sądy pracy. Strona Skarżąca podziela stanowisko i ocenę prawną zawartą w uchwale z dnia 29 czerwca 2006 r. (sygn. akt III PZP 1/06) gdzie Sąd Najwyższy, przytaczając również postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 maja 2001 r. (II SA 3381/00) uznał na gruncie analogicznego przepisu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. 1999.49.483), że kognicji sądów pracy poddane są wyłącznie sprawy o roszczenia ze stosunku pracy. Postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie jest w przekonaniu Sądu postępowaniem z zakresu administracji publicznej. W ww. postanowieniu NSA w Warszawie z dnia 9.05.200l r. stwierdzono ponadto, że sąd nie podzielił natomiast zarzutów przedstawionych w odpowiedzi na skargę o braku kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawach postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie. Przepis art. 7 ust. 2 o służbie cywilnej poddaje bowiem właściwości sądów pracy jedynie spory o roszczenia ze stosunku pracy członka korpusu służby cywilnej. Pojęcie takiego roszczenia ma określoną treść prawną i nie odnosi się do wszystkich uprawnień ze stosunku pracy, co potwierdza treść art. 476 § 1 kpc odróżniającego sprawy o roszczenia ze stosunku pracy od roszeń związanych ze stosunkiem pracy. W art. 7 ust. 2 ustawy o służbie cywilnej kognicji sądów pracy poddane są zaś wyłącznie sprawy o roszenia ze stosunku pracy. Postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie jest w przekonaniu Sądu postępowaniem z zakresu administracji publicznej. Tej oceny nie może podważać fakt, iż jest prowadzone na podstawie ustawy - pragmatyki zaliczonej do prawa pracy, a podejmowane w nim rozstrzygnięcia mają związek ze stosunkiem pracy. Nie ulega wątpliwości, że nie cała materia regulowana ustawą o służbie cywilnej da się pomieścić w ramach stosunku pracy. Poza stosunkiem pracy pozostaje postępowanie kwalifikacyjne poprzedzające uzyskanie mianowania w służbie cywilnej. Chodzi w nim jedynie o sprawdzenie kwalifikacji kandydata do mianowania na określone stanowisko, a nie mianowania na to stanowisko. Postępowanie kwalifikacyjne prowadzone przez Szefa Służby Cywilnej dzieli się na dwa odrębne pod względem prawnym etapy. Ustalenie kwalifikacji do mianowania na stanowisko w służbie cywilnej to jedna sprawa, a mianowanie na stanowisko to druga sprawa. Postępowanie to poprzedza powstanie stosunku pracy na podstawie mianowania i kończy się rozstrzygnięciem - ustaleniem wyników. W niniejszej sprawie WSA w Warszawie, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi, pomimo wynikającego z art. 134 p.p.s.a. obowiązku rozpatrzenia i oceny całokształtu sprawy, pomimo stosunkowo jednoznacznej treści skargi, która wyraźnie kwestionuje sposób przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego i wadliwe ustalenie braku kwalifikacji do mianowania wskutek błędu w przeprowadzonym egzaminie, uznał że niniejsza sprawa dotyczy samego faktu mianowania. Tymczasem zupełnie pominął okoliczność, że nastąpiła wadliwość postępowania kwalifikacyjnego prowadzonego przez Szefa Służby Cywilnej w pierwszym etapie, czyli ustalenie kwalifikacji do mianowania na podstawie wyników postępowania w zakresie sprawdzianu wiedzy. Skarżący wyraźnie wskazał w żądaniu skargi z dnia 21.10.2010 r., że kwestionuje „brak mianowania" wynikający z zastosowania błędnego klucza odpowiedzi w teście wiedzy, wskutek czego został pozbawiony jednego punktu, wystarczającego do uzyskania pozytywnego wyniku uprawniającego uzyskania mianowania. Wynika z tego niezbicie, że skarżący kwestionuje prawidłowość pierwszego etapu postępowania kwalifikacyjnego, w toku którego doszło do błędu w ocenie sprawdzianu wiedzy, czyli błędnym ustaleniem wyników postępowania kwalifikacyjnego. W tym zakresie skarga do sądu administracyjnego jest jak najbardziej dopuszczalna albowiem mieści się w zakresie działania administracji publicznej podlegającym kontroli sądowo-administracyjnej, gdyż poza stosunkiem pracy pozostaje sprawdzenie kwalifikacji kandydata do uzyskania mianowania na urzędnika służby cywilnej. Skarżący zakwestionował sposób oceny pytania dotyczącego bezrobocia strukturalnego, na które udzielił prawidłowej odpowiedzi, nie uznanej jednak przez KSAP, jako różniącej się od przygotowanego wzorca. Ocena taka pozbawiła skarżącego jednego punktu potrzebnego do uzyskania minimalnego pułapu punktów z testu wiedzy, koniecznego do uzyskania pozytywnego wyniku z całego egzaminu. Skarżący uzyskał szereg dowodów, ekspertyz, opinii i stanowisk (w tym rządowych), załączonych do skargi, potwierdzających prawidłowość udzielonej przez niego odpowiedzi. Skarga z dnia 21.10.2010 r. miała zrewidować wynik testu wiedzy i w taki sposób winna zostać oceniona przez WSA w Warszawie. Jakkolwiek niezgrabnie zostało to sformułowane, Skarżący domagał się sądowej weryfikacji prawidłowości sprawdzenia poprawności udzielonej przez niego odpowiedzi, o czym świadczy treść petitum skargi, a zwłaszcza jej uzasadnienie, celem doprowadzenia do pozytywnej weryfikacji wyników postępowania kwalifikacyjnego. I w tym znaczeniu doszło do naruszenia przez WSA w Warszawie przepisów prawa materialnego, tj. art. 9 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2008r., Nr 227, poz. 1505 z późn. zm.) poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że wynik prowadzonego postępowania kwalifikacyjnego jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego, podczas gdy postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie jest postępowaniem z zakresu administracji publicznej podlegającym kognicji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Ponadto, w niniejszej sprawie WSA w Warszawie dopuścił się naruszenia przepisów prawa postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 145 § 1 pkt 1 lit c) p.p.s.a. w zw. art. 3 § 1 i § 2 pkt 4) i 8) p.p.s.a. i art. 149 p.p.s.a. i art. 5 pkt 3) p.p.a.a. w zw. z art. 134 § 1 p.p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 p.p.s.a., w zw. z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, polegające na nie wykonaniu prawidłowo obowiązku kontroli legalności i błędnym uznaniu, że w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 5 pkt 3) p.p.s.a. podczas gdy winien uznać, po przeprowadzeniu weryfikacji oceny testu wiedzy Skarżącego, że doszło do nieuzasadnionej bezczynności w postaci braku mianowania Skarżącego na urzędnika służby cywilnej. Sąd winien dokonać oceny prawidłowości przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego w zakresie sprawdzenie kwalifikacji kandydata do mianowania na urzędnika służby cywilnej poprzez weryfikację testu wiedzy i uznanie pytania dotyczącego bezrobocia strukturalnego i na tej podstawie, w trybie art. 149 p.p.s.a. zobowiązać organ do uznania pozytywnego wyniku postępowania kwalifikacyjnego i mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej. Sąd pomimo dyspozycji art. 134 § 1 p.p.s.a. zaniechał weryfikacji zaskarżonej czynności w tym zakresie, co stanowi naruszenie uzasadniające skargę kasacyjną. Wobec powyższego wnoszę jak na wstępie. Radca Prawny ____________ Zał. - pełnomocnictwo do sporządzenia skargi, - odpis skargi kasacyjnej / x 2. Treści obu skarg są identyczne, różnice zostały oznaczone kursywą. W obu przypadkach NSA uchylił 12 października 2011 r. postanowienia WSA w Warszawie i przekazał do ponownego rozpatrzenia. Czekamy na dokładną treść wyroków wraz z uzasadnieniem. |
||||||||||||||||||
| 31 paź 2011, 10:40 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
Re: KSAP zawsze ma rację... I OSK 1934/11 - Postanowienie NSA
Data orzeczenia 2011-10-12 orzeczenie prawomocne Sąd Naczelny Sąd Administracyjny Sędziowie Anna Łukaszewska - Macioch /przewodniczący sprawozdawca/ VII SA/Wa 2354/10 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2011-06-13 Treść wyniku Uchylono zaskarżone postanowienie i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w... Sentencja Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch po rozpoznaniu w dniu 12 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 2354/10 o odrzuceniu skargi T. G. w przedmiocie braku mianowania na urzędnika służby cywilnej postanawia: 1) uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2) nie uwzględnić wniosku o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Uzasadnienie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 13 czerwca 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 2354/10 - na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "P.p.s.a." - odrzucił skargę T. G. w przedmiocie braku mianowania na urzędnika służby cywilnej. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że pismem z dnia 21 października 2010 r. T. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na brak mianowania na urzędnika służby cywilnej w 2009 roku, pomimo udzielenia prawidłowych odpowiedzi w teście wiedzy w ilości wystarczającej do uzyskania pozytywnego wyniku, który był warunkiem mianowania. W opinii skarżącego, doszło do nieuznania przez prowadzącą Krajową Szkołę Administracji Publicznej prawidłowej odpowiedzi na jedno z pytań testowych. Wskutek błędnego przyjęcia klucza odpowiedzi lub błędnie sformułowanego pytania testowego wynik testu i zarazem całego postępowania kwalifikacyjnego był negatywny. Pozbawiło to skarżącego nabycia uprawnień do mianowania na urzędnika służby cywilnej. Skarżący wniósł o nakazanie usunięcia naruszenia, czyli uznania pozytywnego wyniku postępowania kwalifikacyjnego w 2009 roku i mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej z dniem 1 grudnia 2009 r. W odpowiedzi na skargę Krajowa Szkoła Administracji Publicznej wniosła o jej odrzucenie albo oddalenie wraz z zasądzeniem kosztów postępowania. Wskazała, że skarżący nie uzyskał pozytywnego wyniku z postępowania kwalifikacyjnego, zatem brak było podstaw do uznania, że spełnił warunki uprawniające do mianowania. Poza tym Krajowa Szkoła Administracji Publicznej nie jest organem uprawnionym do mianowania pracownika służby cywilnej; jest tylko jednostką prowadzącą postępowanie kwalifikacyjne w sprawie mianowania. Skargę T. G. skierowaną wobec Szefa Służby Cywilnej w sprawie braku mianowania Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt VI SA/Wa 2264/10. Powołanym na wstępie postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę T. G. W uzasadnieniu postanowienia Sąd przytoczył treść art. 3 § 1 – 3 P.p.s.a. określający rzeczowy zakres kognicji sądów administracyjnych i stwierdził, że w niniejszej sprawie skarżący "zaskarżył do Sądu w stosunku do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w przedmiocie braku mianowania na urzędnika służby cywilnej i wniósł o uznania pozytywnego wyniku postępowania kwalifikacyjnego w 2009 r. i mianowanie go na urzędnika służby cywilnej z dniem 1 grudnia 2009 r.". Sąd wskazał, że zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 21 października 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505 ze zm.) członkami korpusu służby cywilnej są pracownicy służby cywilnej oraz urzędnicy służby cywilnej. W związku z powyższym należy odróżnić postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie od postępowania konkursowego, które służy obsadzaniu wyższych stanowisk w służbie cywilnej. Pracownikiem mianowanym w służbie cywilnej można zostać poprzez uzyskanie dyplomu Krajowej Szkoły Administracji Publicznej bądź w wyniku uzyskania odpowiedniej liczby punktów (uprawniającej do mianowania) w tzw. postępowaniu kwalifikacyjnym dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie, przeprowadzanym corocznie przez Krajową Szkołę Administracji Publicznej. Celem tego postępowania jest wyłonienie, spośród pracowników służby cywilnej, kandydatów do mianowania na urzędnika służby cywilnej. Uzyskanie statusu urzędnika służby cywilnej powoduje, że dotychczasowy stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej nawiązany w drodze umowy o pracę przekształca się w stosunek pracy z mianowania. Zgodnie z art. 9 ustawy o służbie cywilnej, w sprawach wynikających ze stosunku pracy nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu pracy i inne przepisy prawa pracy. Spory o roszczenia dotyczące stosunku pracy w służbie cywilnej rozpatrywane są przez sądy pracy . W rozpoznawanej sprawie przedmiotem skargi jest brak mianowania na urzędnika służby cywilnej przy czym z uzasadnienia skargi oraz pism kierowanych do Szefa Służby Cywilnej oraz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej wynika, że skarżący w istocie kwestionuje wynik postępowania kwalifikacyjnego. Powołał się na fakt udzielenia prawidłowych odpowiedzi w teście wiedzy w ilości wystarczającej do uzyskania pozytywnego wyniku, który był warunkiem uzyskania mianowania. Zdaniem skarżącego doszło do nieuznania przez prowadzącą egzamin - Krajową Szkołę Administracji Publicznej - prawidłowej odpowiedzi na jedno z pytań testowych. Skutkiem tego był negatywny wynik postępowania kwalifikacyjnego. Odnosząc się do tej kwestii Sąd podkreślił, że ani sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, ani wynik tego postępowania nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego. Sąd wskazał, że zarówno ustawa o służbie cywilnej, jak i wydane na jej podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie sposobu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, nie przewidują prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego w trybie przepisów K.p.a. Dopiero ukończenie w danym roku postępowania kwalifikacyjnego z wynikiem pozytywnym i z miejscem uprawniającym do mianowania lub ukończenie Krajowej Szkoły Administracji Państwowej stanowi podstawę do mianowania (art. 48 ustawy o służbie cywilnej). W tej sytuacji zarówno wynik przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego, jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie może być przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Ustalenie powyższych okoliczności wskazuje zatem, że wynik badania dopuszczalności skargi w świetle art. 5 pkt 3 P.p.s.a. jest negatywny, a to z kolei przesądza o braku właściwości sądu administracyjnego w niniejszej sprawie. Od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie T. G., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł skargę kasacyjną. Zaskarżając postanowienie w całości, zarzucił: 1) naruszenie prawa materialnego, tj. art. 9 ustawy o służbie cywilnej przez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że wynik prowadzonego postępowania kwalifikacyjnego jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego, podczas gdy postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie jest postępowaniem z zakresu administracji publicznej podlegającym kognicji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego; 2) naruszenie przepisów prawa postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit c w zw. art. 3 § 1 i § 2 pkt 4 i 8, art. 149, art. 5 pkt 3 w zw. z art. 134 § 1 w zw. z art. 141 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, polegające na niewykonaniu prawidłowo obowiązku kontroli legalności i błędnym uznaniu, że w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 5 pkt 3 P.p.s.a. podczas gdy winien uznać - po przeprowadzeniu weryfikacji oceny testu wiedzy skarżącego - że doszło do nieuzasadnionej bezczynności organu w postaci braku mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej. Powołując się na te zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej powołując się na stanowisko orzecznictwa sądowego (uchwała SN z dnia 29 czerwca 2006 r., III PZP 1/06 oraz postanowienie NSA z dnia 9 maja 2001 r., II SA 3381/00) podniesiono, że Sąd pierwszej instancji - nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi, pomimo wynikającego z art. 134 P.p.s.a. obowiązku rozpatrzenia i oceny całokształtu sprawy błędnie uznał, że sprawa dotyczy samego faktu mianowania pomijając podnoszoną okoliczność, tj. wadliwość postępowania kwalifikacyjnego prowadzonego przez Szefa Służby Cywilnej w pierwszym etapie, czyli ustalenie kwalifikacji do mianowania na podstawie wyników postępowania w zakresie sprawdzianu wiedzy. Skarżący wyraźnie wskazał w żądaniu skargi, że kwestionuje "brak mianowania" wynikający z zastosowania błędnego klucza odpowiedzi w teście wiedzy, wskutek czego został pozbawiony jednego punktu, wystarczającego do uzyskania pozytywnego wyniku uprawniającego do uzyskania mianowania. W tym zakresie skarga do sądu administracyjnego jest dopuszczalna, albowiem mieści się w zakresie działania administracji publicznej podlegającym kontroli sądowadministracyjnej, gdyż poza stosunkiem pracy pozostaje sprawdzenie kwalifikacji kandydata do uzyskania mianowania na urzędnika służby cywilnej. Skarga miała na celu podważyć wynik testu wiedzy. W tym znaczeniu doszło do naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów prawa materialnego, tj. art. 9 ustawy o służbie cywilnej przez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że wynik prowadzonego postępowania kwalifikacyjnego jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego. Ponadto, zdaniem skarżącego, Sąd pierwszej instancji dopuścił się naruszenia przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. art. 3 § 1 i § 2 pkt 4 i 8 i art. 149 i art. 5 pkt 3 w zw. z art. 134 § 1 w zw. z art. 141 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, polegające na niewykonaniu obowiązku kontroli legalności oraz błędnym uznaniu, że w tej sprawie ma zastosowanie art. 5 pkt 3 P.p.s.a., podczas gdy winien uznać, że doszło do nieuzasadnionej bezczynności w postaci braku mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej. Sąd winien dokonać oceny prawidłowości przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego w zakresie sprawdzenia kwalifikacji kandydata do mianowania na urzędnika służby cywilnej przez weryfikację testu wiedzy przez uznanie pytania dotyczącego bezrobocia strukturalnego i na tej podstawie, w trybie art. 149 P.p.s.a. zobowiązać organ do uznania pozytywnego wyniku postępowania kwalifikacyjnego i mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Rozpoznawana skarga kasacyjna oparta jest na usprawiedliwionej podstawie i w związku z tym zasługuje na uwzględnienie, chociaż nie można w całości podzielić zaprezentowanego w niej stanowiska. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego jest ograniczony; stosownie bowiem do treści art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej; z urzędu bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania sądowego. Oceniając w tym aspekcie podstawy skargi kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny za uzasadnione uznał zarzuty odnoszące się do naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, tj. art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 149, art. 5 pkt 3 i art. 141 § 4 P.p.s.a. Należy podkreślić, że wniesienie skargi powoduje wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego, jednak na wstępie sąd obowiązany jest z urzędu zbadać dopuszczalność skargi poprzez sprawdzenie, czy nie zachodzi którakolwiek z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 P.p.s.a. Pierwszą z przesłanek wymienionych w tym przepisie (pkt 1) jest brak właściwości sądu administracyjnego w sprawie, której dotyczy skarga. Stwierdzenie przez sąd niedopuszczalności skargi z powodu braku właściwości sądu administracyjnego, gdy - tak jak w niniejszej sprawie - chodzi o właściwość rzeczową sądu administracyjnego, wymaga w pierwszej kolejności ustalenia przedmiotu skargi. Sprowadza się to do zakwalifikowania przedmiotu zaskarżenia do jednej z kategorii aktów lub czynności określonych w art. 3 § 2 pkt 1-7 P.p.s.a., albo bezczynności organów administracji (pkt 8), bądź wynikających z przepisów szczególnych (§ 3), albo stwierdzenia, że przedmiot skargi pozostaje poza katalogiem wyznaczającym zakres właściwości rzeczowej sądów administracyjnych. Z treści skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wynika, że przedmiot zaskarżenia został określony przez skarżącego jako "brak mianowania mnie na stanowisko urzędnika służby cywilnej w 2009 roku, pomimo udzielenia prawidłowych odpowiedzi w teście wiedzy w ilości wystarczającej do uzyskania pozytywnego wyniku, który był warunkiem uzyskania mianowania. Jest to spowodowane nieprawidłowym przeprowadzeniem postępowania kwalifikacyjnego do służby cywilnej w 2009 roku polegającym na zastosowaniu nieprawidłowego klucza odpowiedzi w teście wiedzy". Sąd pierwszej instancji postanowieniem wydanym na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. odrzucił skargę "w przedmiocie braku mianowania na urzędnika służby cywilnej" argumentując, że zarówno wynik przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie podlega kontroli sądu administracyjnego, gdyż wynik badania dopuszczalności skargi w świetle art. 5 pkt 3 P.p.s.a., jest negatywny, a to z kolei przesądza o braku właściwości sądu administracyjnego w tej sprawie. Powyższe rozstrzygnięcie należy uznać za co najmniej przedwczesne, gdyż - jak na to wskazuje treść rozważań zawartych w uzasadnieniu postanowienia - Wojewódzki Sąd Administracyjny przede wszystkim nie dokonał w prawidłowy sposób ustalenia przedmiotu wniesionej skargi. Sąd wprawdzie na wstępie przytoczył całą treść art. 3 § 1 i § 2 P.p.s.a., jednak nie wywiódł z tego żadnego wniosku w odniesieniu do przedmiotowej skargi. Analizując zaś treść art. 3 ustawy o służbie cywilnej Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę na konieczność odróżnienia "postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie od postępowania konkursowego, które służy obsadzaniu wyższych stanowisk w służbie cywilnej" i ustalił, że skarżący w istocie kwestionuje wynik postępowania kwalifikacyjnego, a "zarówno sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, jak i wynik tego postępowania nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu K.p.a.". Pomijając istotne uproszczenie takiego wnioskowania, gdyż poza decyzjami administracyjnymi przedmiotem zaskarżenia w świetle cytowanego wcześniej przez Sąd pierwszej instancji art. 3 § 2 P.p.s.a. mogą być jeszcze - inne niż decyzje - akty, jak również czynności, a także bezczynność organów administracji, stwierdzić należy, że rozumowanie Sądu pierwszej instancji jest pozbawione konsekwencji. W świetle zaakcentowanej przez Sąd odrębności spraw o mianowanie na urzędnika służby cywilnej od mianowania na wyższe stanowisko w służbie cywilnej i jednoznacznego ustalenia, że skarżący kwestionuje wynik postępowania kwalifikacyjnego (choć w sentencji zaskarżonego postanowienia jest to "brak mianowania na urzędnika służby cywilnej"), niezrozumiałe jest oparcie przez Sąd poglądu o braku właściwości sądu administracyjnego na przepisie art. 5 pkt 3 P.p.s.a., który wyłącza właściwość sądów administracyjnych w sprawach odmowy mianowania na stanowiska lub powołania do pełnienia funkcji w organach administracji publicznej. Sąd pierwszej instancji, przyjmując art. 5 pkt 3 P.p.s.a. za podstawę oceny swojej właściwości do orzekania w przedmiocie skargi T.G., nie wyjaśnił, z jakich względów sprawę "mianowania na urzędnika służby cywilnej" (w tym przypadku - "braku mianowania na urzędnika służby cywilnej)" należy zakwalifikować do kategorii spraw dotyczących "mianowania na stanowisko lub powołania do pełnienia funkcji w administracji publicznej", wyłączonych z mocy art. 5 pkt 3 P.p.s.a. spod właściwości sądów administracyjnych. Przedstawiony stan sprawy wskazuje, że zasadny jest zarzut skargi kasacyjnej dotyczący naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 5 pkt 3 P.p.s.a. Za uzasadniony należy także uznać zarzut odnoszący się do art. 3 § 2 pkt 4 oraz pkt 8 w związku z art. 149 P.p.s.a., ponieważ przed wydaniem postanowienia o odrzuceniu skargi nie doszło do ustalenia w sposób jednoznaczny przedmiotu skargi kasacyjnej wniesionej przez T. G. Należy przy tym zważyć, że przedmiot zaskarżenia w sentencji zaskarżonego postanowienia został określony przez Sąd jako "brak mianowania na stanowisko w służbie cywilnej". Właśnie tak sformułowany przedmiot mógł dać podstawę do powzięcia wątpliwości, czy wniesiony środek nie jest skargą na bezczynność w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, mając na względzie treść art. 6 P.p.s.a. który stanowi, że sąd administracyjny powinien udzielać stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz pouczać ich o skutkach prawnych tych czynności i skutkach zaniedbań, zobligowany był zwrócić się do skarżącego, działającego w sprawie bez pełnomocnika, o sprecyzowanie skargi. Dalsze zaś postępowanie w sprawie powinno być podjęte na zasadach przewidzianych dla doprecyzowanego przez skarżącego przedmiotu zaskarżenia. Sąd pierwszej instancji naruszył także art. 141 § 4 P.p.s.a. przez brak spójności oraz jasności wywodu, a w związku z tym niewyjaśnienia w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia podstawy prawnej przyjętego rozstrzygnięcia. Wykazane uchybienia Sądu pierwszej instancji mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co oznacza, że zarzuty skargi kasacyjnej odnoszące się do naruszeń przepisów postępowania, okazały się skuteczne. Naczelny Sąd Administracyjny pozostawił poza rozpoznaniem zarzut skargi kasacyjnej dotyczący naruszenia prawa materialnego, ponieważ dopiero po ustaleniu stanu faktycznego sprawy możliwe jest skontrolowanie prawidłowości subsumcji ustalonego stanu faktycznego pod zastosowany przepis prawa materialnego. Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 182 § 1 P.p.s.a. O zwrocie kosztów postępowania kasacyjnego Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł, ponieważ o kosztach postępowania kasacyjnego Sąd orzeka jedynie wówczas, gdy rozpoznaje skargę kasacyjną od wyroku, albowiem art. 203 i art. 204 P.p.s.a. wiążą zwrot kosztów postępowania kasacyjnego z wyrokiem Sądu pierwszej instancji oddalającym lub uwzględniającym skargę, co nie ma miejsca w przypadku rozpoznawania skargi kasacyjnej od postanowienia odrzucającego skargę lub umarzającego postępowanie sądowoadministracyjne (por. uchwała Składu Siedmiu Sędziów NSA z 4 lutego 2008 r., sygn. akt I OPS 4/07, ONSAiWSA 2008, nr 3, poz. 42). ____________________________________ Mów otwarcie i otwarcie działaj, gdy w kraju dobre panują rządy.Otwarcie działaj, lecz mów ostrożnie, gdy rządy są złe... |
||||||||||||||||||
| 16 lis 2011, 16:14 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
 
|
Re: KSAP zawsze ma rację...
Czyli nadzieja cały czas jest! Ale T.G. się obłowi jak sprawa zakończy się sukcesem!  ____________________________________ Nie jesteś tym, kim myślisz, że jesteś - lecz tym, kim się stajesz, gdy myślisz kim jesteś. |
||||||||||||||||||
| 16 lis 2011, 17:06 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
Re: KSAP zawsze ma rację...
Chyba, że zanim dostanie upragnione mianowanie, zdążą odebrać dodatki dla urzędników służby cywilnej. Z mocą wstecz od początku powstania służby. Ci, którzy wzięli będą musieli zwrócić.  ____________________________________ "Wszelkie poglądy, opinie czy wnioski wyciągnięte zostały wyłącznie na podstawie obserwacji poczynionych na własnym podwórku, o ile w treści postu nie zostało wskazane wprost, że jest inaczej" |
||||||||||||||||||
| 16 lis 2011, 22:30 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
Re: KSAP zawsze ma rację...
Weź Ty się ugryź w w w język!  ____________________________________ Nie jesteś tym, kim myślisz, że jesteś - lecz tym, kim się stajesz, gdy myślisz kim jesteś. |
||||||||||||||||||
| 16 lis 2011, 22:49 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
Re: KSAP zawsze ma rację... Zastanawiam się co było przyczyną błędu w postanowieniu sądu niższej instancji? Niejasne przepisy? Urok KSAP? Ciekawe ile było wokand i ile na ilu z nich były merytoryczne zapytania sędziego? Bo przyznajcie - dosyć długo to trwało.
____________________________________ "Tylko zmiana jest niezmienna" - Heraklit |
||||||||||||||||||
| 16 lis 2011, 23:02 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
Re: KSAP zawsze ma rację...
No dobrze, żartowałem, gryzę się. Chociaż z drugiej strony ... przy obecnej władzy ... nigdy nie mów nigdy. Są pomysłowi i szukają oszczędności  , Jaś Fasola i Frank Drebin to przy nich pikuś. Pan Pikuś.____________________________________ "Wszelkie poglądy, opinie czy wnioski wyciągnięte zostały wyłącznie na podstawie obserwacji poczynionych na własnym podwórku, o ile w treści postu nie zostało wskazane wprost, że jest inaczej" |
||||||||||||||||||
| 17 lis 2011, 00:14 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
Re: KSAP zawsze ma rację... I OSK 1705/11 - Postanowienie NSA Data orzeczenia 2011-10-12 orzeczenie prawomocne Sąd Naczelny Sąd Administracyjny Sędziowie Anna Łukaszewska - Macioch /przewodniczący sprawozdawca/ Treść wyniku Uchylono zaskarżone postanowienie i przekazano sprawę do ponownego rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w... Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch po rozpoznaniu w dniu 12 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 2264/10 o odrzuceniu skargi T.G. w przedmiocie braku mianowania przez Szefa Służby Cywilnej na urzędnika służby cywilnej postanawia: 1) uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie; 2) nie uwzględnić wniosku o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Uzasadnienie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 2264/10, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.", odrzucił skargę T.G. w przedmiocie braku mianowania przez Szefa Służby Cywilnej na urzędnika służby cywilnej. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że pismem z dnia 21 października 2010 r. T. G. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na brak mianowania na urzędnika służby cywilnej w 2009 roku, pomimo udzielenia prawidłowych odpowiedzi w teście wiedzy w ilości wystarczającej do uzyskania pozytywnego wyniku, który był warunkiem mianowania. Zdaniem skarżącego, doszło do nieuznania przez prowadzącą Krajową Szkołę Administracji Publicznej prawidłowej odpowiedzi na jedno z pytań testowych. Skutkiem tego był negatywny wynik postępowania kwalifikacyjnego. Błędna ocena udzielonej odpowiedzi, jako nieprawidłowej, pozbawiła skarżącego nabycia uprawnień do mianowania na urzędnika służby cywilnej. W odpowiedzi na skargę Szef Służby Cywilnej wniósł o jej odrzucenie ewentualnie oddalenie. Zdaniem organu, brak mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej nie narusza prawa. Osoba ubiegająca się o mianowanie musi spełniać warunki określone w przepisach prawa, w tym uzyskać pozytywny wynik z postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie. Ponieważ skarżący nie uzyskał pozytywnego wyniku, brak było podstaw do uznania, że spełnił warunki uprawniające go do mianowania. Powołanym na wstępie postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę T. G.. W uzasadnieniu postanowienia Sąd przytoczył treść art. 3 § 1 – 3 P.p.s.a. określający rzeczowy zakres kognicji sądów administracyjnych i stwierdził, że w niniejszej sprawie skarżący przedmiotem skargi uczynił brak mianowania przez Szefa Służby Cywilnej na urzędnika służby cywilnej. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 21 października 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505 ze zm.) członkami korpusu służby cywilnej są pracownicy służby cywilnej oraz urzędnicy służby cywilnej. W związku z powyższym należy odróżnić postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie od postępowania konkursowego, które służy obsadzaniu wyższych stanowisk w służbie cywilnej. Pracownikiem mianowanym w służbie cywilnej można zostać poprzez uzyskanie dyplomu Krajowej Szkoły Administracji Publicznej bądź w wyniku uzyskania odpowiedniej liczby punktów (uprawniającej do mianowania) w tzw. postępowaniu kwalifikacyjnym dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie, przeprowadzanym corocznie przez Krajową Szkołę Administracji Publicznej. Celem tego postępowania jest wyłonienie, spośród pracowników służby cywilnej, kandydatów do mianowania na urzędnika służby cywilnej. Uzyskanie statusu urzędnika służby cywilnej powoduje, że dotychczasowy stosunek pracy członka korpusu służby cywilnej nawiązany w drodze umowy o pracę przekształca się w stosunek pracy z mianowania. Zgodnie z art. 9 ustawy o służbie cywilnej, w sprawach wynikających ze stosunku pracy nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu pracy i inne przepisy prawa pracy. Spory o roszczenia dotyczące stosunku pracy w służbie cywilnej rozpatrywane są przez sądy pracy. W niniejszej sprawie przedmiotem skargi jest brak mianowania na urzędnika służby cywilnej przy czym z uzasadnienia skargi oraz pism kierowanych do Szefa Służby Cywilnej oraz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej wynika, że skarżący w istocie kwestionuje wynik postępowania kwalifikacyjnego. Odnosząc się do tej kwestii Sąd podkreślił, że ani sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, ani wynik tego postępowania nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego. Sąd wskazał, że zarówno ustawa z dnia 21 października 2008 r. o służbie cywilnej, jak i wydane na jej podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie sposobu przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, nie przewidują prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego w trybie przepisów K.p.a. Dopiero ukończenie w danym roku postępowania kwalifikacyjnego z wynikiem pozytywnym i z miejscem uprawniającym do mianowania lub ukończenie Krajowej Szkoły Administracji Państwowej stanowi podstawę do mianowania (art. 48 ustawy). W tej sytuacji zarówno wynik przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego, jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie może być przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Powyższe wskazuje zatem, że wynik badania dopuszczalności skargi w świetle art. 5 pkt 3 P.p.s.a. jest negatywny, a to z kolei przesądza o braku właściwości sądu administracyjnego w niniejszej sprawie. Od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie T. G., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł skargę kasacyjną. Zaskarżając postanowienie w całości, zarzucił: 1) naruszenie prawa materialnego, tj. art. 9 ustawy o służbie cywilnej przez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że wynik prowadzonego postępowania kwalifikacyjnego jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego, podczas gdy postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie jest postępowaniem z zakresu administracji publicznej podlegającym kognicji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego; 2) naruszenie przepisów prawa postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit c w zw. art. 3 § 1 i § 2 pkt 4 i 8, art. 149, art. 5 pkt 3 w zw. z art. 134 § 1 w zw. z art. 141 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, polegające na niewykonaniu prawidłowo obowiązku kontroli legalności i błędnym uznaniu, że w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 5 pkt 3 P.p.s.a. podczas gdy winien uznać - po przeprowadzeniu weryfikacji oceny testu wiedzy skarżącego - że doszło do nieuzasadnionej bezczynności organu w postaci braku mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej. Powołując się na te zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej powołując się na stanowisko orzecznictwa sądowego (uchwała SN z dnia 29 czerwca 2006 r., III PZP 1/06 oraz postanowienie NSA z dnia 9 maja 2001 r., II SA 3381/00) podniesiono, że Sąd pierwszej instancji - nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi, pomimo wynikającego z art. 134 P.p.s.a. obowiązku rozpatrzenia i oceny całokształtu sprawy błędnie uznał, że sprawa dotyczy samego faktu mianowania pomijając podnoszoną okoliczność, tj. wadliwość postępowania kwalifikacyjnego prowadzonego przez Szefa Służby Cywilnej w pierwszym etapie, czyli ustalenie kwalifikacji do mianowania na podstawie wyników postępowania w zakresie sprawdzianu wiedzy. Skarżący wyraźnie wskazał w żądaniu skargi, że kwestionuje "brak mianowania" wynikający z zastosowania błędnego klucza odpowiedzi w teście wiedzy, wskutek czego został pozbawiony jednego punktu, wystarczającego do uzyskania pozytywnego wyniku uprawniającego do uzyskania mianowania. W tym zakresie skarga do sądu administracyjnego jest dopuszczalna, albowiem mieści się w zakresie działania administracji publicznej podlegającym kontroli sądowadministracyjnej, gdyż poza stosunkiem pracy pozostaje sprawdzenie kwalifikacji kandydata do uzyskania mianowania na urzędnika służby cywilnej. Skarga miała na celu zrewidować wynik testu wiedzy. W tym znaczeniu doszło do naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów prawa materialnego, tj. art. 9 ustawy o służbie cywilnej przez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że wynik prowadzonego postępowania kwalifikacyjnego jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie może być przedmiotem skargi do sądu administracyjnego. Ponadto, zdaniem skarżącego, Sąd pierwszej instancji dopuścił się naruszenia przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. art. 3 § 1 i § 2 pkt 4 i 8 i art. 149 i art. 5 pkt 3 w zw. z art. 134 § 1 w zw. z art. 141 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. 1 ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, polegające na niewykonaniu obowiązku kontroli legalności oraz błędnym uznaniu, że w tej sprawie ma zastosowanie art. 5 pkt 3 P.p.s.a., podczas gdy winien uznać, po przeprowadzeniu weryfikacji oceny testu wiedzy skarżącego, że doszło do nieuzasadnionej bezczynności w postaci braku mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej. Sąd winien dokonać oceny prawidłowości przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego w zakresie sprawdzenia kwalifikacji kandydata do mianowania na urzędnika służby cywilnej przez weryfikację testu wiedzy przez uznanie pytania dotyczącego bezrobocia strukturalnego i na tej podstawie, w trybie art. 149 P.p.s.a. zobowiązać organ do uznania pozytywnego wyniku postępowania kwalifikacyjnego i mianowania skarżącego na urzędnika służby cywilnej. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Rozpoznawana skarga kasacyjna oparta jest na usprawiedliwionej podstawie i w związku z tym zasługuje na uwzględnienie, chociaż nie można w całości podzielić zaprezentowanego w niej stanowiska. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że zakres kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego jest ograniczony; stosownie bowiem do treści art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej; z urzędu bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania sądowego. Oceniając w tym aspekcie podstawy skargi kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny za uzasadnione uznał zarzuty odnoszące się do naruszenia przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, tj. art. 3 § 2 pkt 8 w zw. z art. 149, art. 5 pkt 3 i art. 141 § 4 P.p.s.a. Należy podkreślić, że wniesienie skargi powoduje wszczęcie postępowania sądowoadministracyjnego, jednak na wstępie sąd obowiązany jest z urzędu zbadać dopuszczalność skargi poprzez sprawdzenie, czy nie zachodzi którakolwiek z przesłanek do jej odrzucenia, wymienionych enumeratywnie w art. 58 § 1 P.p.s.a. Pierwszą z przesłanek wymienionych w tym przepisie (pkt 1) jest brak właściwości sądu administracyjnego w sprawie, której dotyczy skarga. Stwierdzenie przez sąd niedopuszczalności skargi z powodu braku właściwości sądu administracyjnego, gdy - tak jak w niniejszej sprawie - chodzi o właściwość rzeczową sądu administracyjnego, wymaga w pierwszej kolejności ustalenia przedmiotu skargi. Sprowadza się to do zakwalifikowania przedmiotu zaskarżenia do jednej z kategorii aktów lub czynności określonych w art. 3 § 2 pkt 1-7 P.p.s.a., albo bezczynności organów administracji (pkt 8), bądź wynikających z przepisów szczególnych (§ 3), albo stwierdzenia, że przedmiot skargi pozostaje poza katalogiem wyznaczającym zakres właściwości rzeczowej sądów administracyjnych. Z treści skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wynika, że przedmiot zaskarżenia został określony przez skarżącego jako "brak mianowania mnie na stanowisko urzędnika służby cywilnej w 2009 roku, pomimo udzielenia prawidłowych odpowiedzi w teście wiedzy w ilości wystarczającej do uzyskania pozytywnego wyniku, który był warunkiem uzyskania mianowania. Jest to spowodowane nieprawidłowym przeprowadzeniem postępowania kwalifikacyjnego do służby cywilnej w 2009 roku polegającym na zastosowaniu nieprawidłowego klucza odpowiedzi w teście wiedzy". Sąd pierwszej instancji postanowieniem wydanym na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a. odrzucił skargę "w przedmiocie braku mianowania przez Szefa Służby Cywilnej na urzędnika służby cywilnej" argumentując, że zarówno wynik przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego jak i brak mianowania na urzędnika służby cywilnej nie podlega kontroli sądu administracyjnego, gdyż wynik badania dopuszczalności skargi w świetle art. 5 pkt 3 P.p.s.a., jest negatywny, a to z kolei przesądza o braku właściwości sądu administracyjnego w tej sprawie. Powyższe rozstrzygnięcie należy uznać za co najmniej przedwczesne, gdyż - jak na to wskazuje treść rozważań zawartych w uzasadnieniu postanowienia - Wojewódzki Sąd Administracyjny przede wszystkim nie dokonał w prawidłowy sposób ustalenia przedmiotu wniesionej skargi. Sąd wprawdzie na wstępie przytoczył całą treść art. 3 § 1 i § 2 P.p.s.a., jednak nie wywiódł z tego żadnego wniosku w odniesieniu do przedmiotowej skargi. Analizując zaś treść art. 3 ustawy o służbie cywilnej Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę na konieczność odróżnienia "postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie od postępowania konkursowego, które służy obsadzaniu wyższych stanowisk w służbie cywilnej" i ustalił, że skarżący w istocie kwestionuje wynik postępowania kwalifikacyjnego, a "zarówno sposób przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, jak i wynik tego postępowania nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu K.p.a.". Pomijając istotne uproszczenie takiego wnioskowania, gdyż poza decyzjami administracyjnymi przedmiotem zaskarżenia w świetle cytowanego wcześniej przez Sąd pierwszej instancji art. 3 § 2 P.p.s.a. mogą być jeszcze - inne niż decyzje - akty, jak również czynności, a także bezczynność organów administracji, stwierdzić należy, że rozumowanie Sądu pierwszej instancji jest pozbawione konsekwencji. W świetle zaakcentowanej przez Sąd odrębności spraw o mianowanie na urzędnika służby cywilnej od mianowania na wyższe stanowisko w służbie cywilnej i jednoznacznego ustalenia, że skarżący kwestionuje wynik postępowania kwalifikacyjnego (choć w sentencji zaskarżonego postanowienia jest to "brak mianowania przez Szefa Służby Cywilnej na urzędnika służby cywilnej"), niezrozumiałe jest oparcie przez Sąd poglądu o braku właściwości sądu administracyjnego na przepisie art. 5 pkt 3 P.p.s.a., który wyłącza właściwość sądów administracyjnych w sprawach odmowy mianowania na stanowiska lub powołania do pełnienia funkcji w organach administracji publicznej. Sąd pierwszej instancji, przyjmując art. 5 pkt 3 P.p.s.a. za podstawę oceny swojej właściwości do orzekania w przedmiocie skargi T. G., nie wyjaśnił, z jakich względów sprawę "mianowania na urzędnika służby cywilnej" (w tym przypadku - "braku mianowania na urzędnika służby cywilnej)" należy zakwalifikować do kategorii spraw dotyczących "mianowania na stanowisko lub powołania do pełnienia funkcji w administracji publicznej", wyłączonych z mocy art. 5 pkt 3 P.p.s.a. spod właściwości sądów administracyjnych. Przedstawiony stan sprawy wskazuje, że zasadny jest zarzut skargi kasacyjnej dotyczący naruszenia przez Sąd pierwszej instancji art. 5 pkt 3 P.p.s.a. Za uzasadniony należy także uznać zarzut odnoszący się do art. 3 § 2 pkt 4 oraz pkt 8 w związku z art. 149 P.p.s.a., ponieważ przed wydaniem postanowienia o odrzuceniu skargi nie doszło do ustalenia w sposób jednoznaczny przedmiotu skargi kasacyjnej wniesionej przez T. G.. Należy przy tym zważyć, że przedmiot zaskarżenia w sentencji zaskarżonego postanowienia został określony przez Sąd jako "brak mianowania przez Szefa Służby Cywilnej na stanowisko w służbie cywilnej". Właśnie tak sformułowany przedmiot mógł dać podstawę do powzięcia wątpliwości, czy wniesiony środek nie jest skargą na bezczynność w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, mając na względzie treść art. 6 P.p.s.a. który stanowi, że sąd administracyjny powinien udzielać stronom występującym w sprawie bez adwokata lub radcy prawnego potrzebnych wskazówek co do czynności procesowych oraz pouczać ich o skutkach prawnych tych czynności i skutkach zaniedbań, zobligowany był zwrócić się do skarżącego, działającego w sprawie bez pełnomocnika, o sprecyzowanie skargi. Dalsze zaś postępowanie w sprawie powinno być podjęte na zasadach przewidzianych dla doprecyzowanego przez skarżącego przedmiotu zaskarżenia. Sąd pierwszej instancji naruszył także art. 141 § 4 P.p.s.a. przez brak spójności oraz jasności wywodu, a w związku z tym niewyjaśnienia w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia podstawy prawnej przyjętego rozstrzygnięcia. Wykazane uchybienia Sądu pierwszej instancji mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co oznacza, że zarzuty skargi kasacyjnej odnoszące się do naruszeń przepisów postępowania, okazały się skuteczne. Naczelny Sąd Administracyjny pozostawił poza rozpoznaniem zarzut skargi kasacyjnej dotyczący naruszenia prawa materialnego, ponieważ dopiero po ustaleniu stanu faktycznego sprawy możliwe jest skontrolowanie prawidłowości subsumcji ustalonego stanu faktycznego pod zastosowany przepis prawa materialnego. Z uwagi na powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 185 § 1 w zw. z art. 182 § 1 P.p.s.a. O zwrocie kosztów postępowania kasacyjnego Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł, ponieważ o kosztach postępowania kasacyjnego Sąd orzeka jedynie wówczas, gdy rozpoznaje skargę kasacyjną od wyroku, albowiem art. 203 i art. 204 P.p.s.a. wiążą zwrot kosztów postępowania kasacyjnego z wyrokiem Sądu pierwszej instancji oddalającym lub uwzględniającym skargę, co nie ma miejsca w przypadku rozpoznawania skargi kasacyjnej od postanowienia odrzucającego skargę lub umarzającego postępowanie sądowoadministracyjne (por. uchwała Składu Siedmiu Sędziów NSA z 4 lutego 2008 r., sygn. akt I OPS 4/07, ONSAiWSA 2008, nr 3, poz. 42). ____________________________________ Mów otwarcie i otwarcie działaj, gdy w kraju dobre panują rządy.Otwarcie działaj, lecz mów ostrożnie, gdy rządy są złe... |
||||||||||||||||||
| 17 lis 2011, 09:45 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
Re: KSAP zawsze ma rację... Wojewódzki Sąd Administracyjny Dnia 04 stycznia 2012 r. w Warszawie 00-013 Warszawa, ul. Jasna 2/4 WYDZIAŁ VII tel. (0-22) 553-70-70, 553-70-71, 553-78-86 Sygn. akt VII SA/Wa 2577/11 Sygn. akt VII SA/Wa 2578/11 _______________ _______________ _______________ W wykonaniu zarządzenia Sędziego Wydziału VII z dnia 2 stycznia 2012 r. sekretariat Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie w związku z postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 października 2011 r. sygn. akt I OSK 1934/11 wzywa do usunięcia braków formalnych skargi z dnia 21 października 2010 r. w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, pod rygorem odrzucenia skargi (art. 58 § 1 pkt. 3 p.p.s.a.) przez wskazanie numeru i daty zaskarżonego aktu (decyzji, postanowienia, innego aktu) lub zaskarżonej czynności ew. poprzez wskazanie, jakiej decyzji, postanowienia ew. innego aktu organ nie wydał lub jakiej czynności organ nie podjął, pomimo ciążącego na nim obowiązku. -------------------------------- __________, 18.01.2012r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ul. Jasna 2/4 00-013 Warszawa Strona wnosząca skargę: _______________ _______________ _______________ Strona przeciwna: Szef Służby Cywilnej Al. Ujazdowskie 1/3 00-853 Warszawa Krajowa Szkoła Administracji Publicznej ul. Wawelska 56 00-922 Warszawa Sygn. akt: VII SA/Wa 2577/11 Sygn. akt: VII SA/Wa 2578/11 PISMO STRONY SKARŻĄCEJ W odpowiedzi na wezwanie z 4.01.2012 r, (doręczone 11.01.2012 r.) wskazuję, że przedmiotem mojej skargi jest: 1) na podstawie art. 3 § 2 pkt 8) - bezczynność organu administracji przejawiająca się w braku mianowania mnie na urzędnika służby cywilnej w 2009 roku pomimo spełnienia przesłanek do mianowania, a to wskutek błędnej oceny przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego, 2) na podstawie art. 3 § 2 pkt 4) - wadliwość przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego dla pracownika służby cywilnej ubiegającego się o mianowanie, wynikającą z zastosowania błędnego klucza odpowiedzi w teście wiedzy, wskutek czego został pozbawiony jednego punktu, wystarczającego do uzyskania pozytywnego wyniku uprawniającego do uzyskania mianowania. Skarżący kwestionuje prawidłowość pierwszego etapu postępowania kwalifikacyjnego, w toku którego doszło do błędu w ocenie sprawdzianu wiedzy, czyli błędnego ustalenia wyników postępowania kwalifikacyjnego. Skarżący zakwestionował sposób oceny pytania dotyczącego bezrobocia strukturalnego, na które udzielił prawidłowej odpowiedzi, nie uznanej jednak przez KSAP, jako różniącej się od przygotowanego wzorca. Ocena taka pozbawiła skarżącego jednego punktu potrzebnego do uzyskania minimalnego pułapu punktów z testu wiedzy, koniecznego do uzyskania pozytywnego wyniku z całego egzaminu. _______________ ____________________________________ Mów otwarcie i otwarcie działaj, gdy w kraju dobre panują rządy.Otwarcie działaj, lecz mów ostrożnie, gdy rządy są złe... |
||||||||||||||||||
| 05 cze 2012, 18:08 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
Re: KSAP zawsze ma rację... __________, 31.05.2012r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie Strona wnosząca skargę: _______________ _______________ _______________ Strona przeciwna: Szef Służby Cywilnej Al. Ujazdowskie 1/3 00-853 Warszawa Krajowa Szkoła Administracji Publicznej ul. Wawelska 56 00-922 Warszawa Sygn. akt: VII SA/Wa 2577/11 Sygn. akt: VII SA/Wa 2578/11 Sygn. akt: VII SAB/Wa 44/12 Sygn. akt: VII SAB/Wa 45/12 Pismo strony skarżącej Na podst. art. 106 § 3 ustawy „Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi” wnoszę o przeprowadzenie dowodu z niżej wymienionych dokumentów na okoliczność prawidłowości odpowiedzi udzielonej przez wnioskodawcę w teście wiedzy w pytaniu dotyczącym bezrobocia strukturalnego. Uprzejmie informuję, że Krajowa Szkoła Administracji Publicznej wydała co najmniej dwie publikacje naukowe, zawierające dowody na nieprawidłowe przeprowadzenie postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w 2009 roku przez Krajową Szkołę Administracji Publicznej, poprzez zastosowanie wadliwego klucza poprawnych odpowiedzi w teście wiedzy. Wspomniane publikacje to: 1) „Bieżące problemy polityki społecznej i gospodarczej państwa” pod redakcją merytoryczną dr. Sławomira Peszkowskiego, Warszawa 2010, 2) „Pociąg do pracy i inne studia przypadku do nauczania ekonomii” pod redakcją naukową Bogusława Czarnego, Warszawa 2010. Na stronach 68-69 pierwszej publikacji znajdujemy następujący fragment: „Wysoki poziom osiągnęła zwłaszcza stopa bezrobocia długoterminowego. Na rynku pracy widoczne jest niedopasowanie istniejącego zasobu kwalifikacji zawodowych do potrzeb gospodarki. Istnieje rozbieżność między kwalifikacjami, których oczekują pracodawcy, a kwalifikacjami, których dostarcza system kształcenia i doskonalenia zawodowego.”. Zatem w jednej definicji bezrobocia, obok siebie, wystąpiły stwierdzenia uznawane przez Krajową Szkołę Administracji Publicznej za poprawne (drugie zdanie), jak i niepoprawne (trzecie zdanie). Na stronach 74-79 drugiej publikacji zamieszczony jest rozdział „Pociąg do pracy” autorstwa Izabeli Kaczmarskiej, zawierający zadanie dla studentów z zagadnień związanych m.in. z definicjami bezrobocia. W rozwiązaniu zadania na stronie 77 mamy informację, iż bezrobotnym strukturalnym jest pasażer nr 1, który „jest bezrobotnym, a pracy nie może znaleźć z powodu braku zapotrzebowania na specyficzne kwalifikacje, które posiada.”. Jest to niepodważalny dowód na prawidłowość odpowiedzi, jakiej udzieliłem w spornym pytaniu i jednocześnie dowód, że Krajowa Szkoła Administracji Publicznej jest dokładnie tego samego zdania. W tym stanie rzeczy można i należy stwierdzić, że Krajowa Szkoła Administracji Publicznej, wydając wspomniane publikacje w cytowanym brzmieniu, przyznała, że zastosowała wadliwy klucz odpowiedzi w teście wiedzy, użytym podczas postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w 2009 roku – oczywiście pod warunkiem, że nie podważy tym razem własnych materiałów naukowych. Co nie jest wcale wykluczone, mając na uwadze, że dotychczas kwestionowała bądź ignorowała źródła wiedzy: profesorów kierunków ekonomicznych, władzy ustawodawczej i władzy wykonawczej. _______________ Załączniki: 1) „Bieżące problemy polityki społecznej i gospodarczej państwa” pod redakcją merytoryczną dr. Sławomira Peszkowskiego, Warszawa 2010 (fragmenty), 2) „Pociąg do pracy i inne studia przypadku do nauczania ekonomii” pod redakcją naukową Bogusława Czarnego, Warszawa 2010 (fragmenty). Obydwie publikacje dostępne są na stronie internetowej Krajowej Szkoły Administracji Publicznej pod adresami: http://www.ksap.gov.pl/ksap/file/publik ... oblemy.pdf (stan na 31 maja 2012 r.), http://www.ksap.gov.pl/ksap/file/publik ... _pracy.pdf (stan na 31 maja 2012 r.). Otrzymują: 1) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt. VII SA/Wa 2577/11, VII SA/Wa 2578/11, VII SAB/Wa 44/12, VII SAB/Wa 45/12, 2) Prezes Rady Ministrów, 3) Szef Służby Cywilnej, 4) Przewodniczący i Członkowie Rady Służby Cywilnej, 5) Krajowa Szkoła Administracji Publicznej, 6) Rada Sekcji Krajowej NSZZ „Solidarność” Pracowników Skarbowych. ____________________________________ Mów otwarcie i otwarcie działaj, gdy w kraju dobre panują rządy.Otwarcie działaj, lecz mów ostrożnie, gdy rządy są złe... |
||||||||||||||||||
| 05 cze 2012, 18:32 |
|
||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
|
|
Re: KSAP zawsze ma rację... Swoje stanowisko zawarłem tutaj:
viewtopic.php?p=60877#p60877 i nadal je podtrzymuję. Sprawa jest oczywista: skarżący udzielił poprawnej odpowiedzi, tylko teraz KSAP ma problem co z tym fantem zrobić. Austeen słusznie zauważył jeden post dalej, że KSAP posłużył się definicją z Wikipedii: "bezrobocie strukturalne - to takie bezrobocie, które powstaje na tle strukturalnych rozbieżności między podażą pracy i popytem na pracę". Ale nawet z tej definicji również wynika, że "bezrobocie strukturalne" jest wynikiem "strukturalnych rozbieżności"! Tylko ktoś uważając za poprawną odpowiedź: "istnieje rozbieżność między podażą pracy i popytem na pracę" pomija "na tle strukturalnych rozbieżności". Jeszcze raz powtórzę: to, że istnieje rozbieżność między podażą pracy i popytem na pracę, to jest definicja BEZROBOCIA. A nie bezrobocia strukturalnego. KAŻDE bezrobocie polega na tym, że "istnieje rozbieżność między podażą pracy i popytem na pracę". Tylko, że powody tego bywają różne. Stąd różne typy bezrobocia. KSAP nie zawsze ma rację. Nikt nie ma patentu na nieomylność...  ____________________________________ Nie jesteś tym, kim myślisz, że jesteś - lecz tym, kim się stajesz, gdy myślisz kim jesteś. |
||||||||||||||||||
| 05 cze 2012, 21:04 |
|
||||||||||||||||||
inspektor 
|
|
Strona 3 z 7 |
[ Posty: 87 ] | idź do strony: Poprzednia strona 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 Następna strona |
|
 Nie możesz rozpoczynać nowych wątków Nie możesz odpowiadać w wątkach Nie możesz edytować swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz dodawać załączników |