coś tu nie gra...jeśli ktoś analizuje deklarację Vat-7 za dany okres, to wiadomo iż taka deklaracja nie jest zatwierdzona w Poltax (ma status W lub ZI. Żeby były z niej dane wczytane do VIES musi mieć min. status ZD). Analizę zwrotu z Kontroli w formie tego wydruku z ilomaś tam punktami m.in. rozbieżnościami robi się wcześniej,  wiec wtedy gdy dane z niej nie są wczytane do VIES. zawsze będą rozbieżności, aż do momentu zaksięgowania deklaracji. Ja pracuję w OB i zajmuję się wyjaśnianiem rozbieżności, ale zupełnie bez związku ze zwrotami VAT. U nas osoba, która weryfikuje te zwroty podejrzewam, że nawet nie czyta tych analiz z podsystemu Kontrola, a co za tym idzie nie pyta mnie w ogóle o rozbieżności. A zwroty są w PP.

jeśli jest wątpliwość co do niezgodność to podejmujący tę wątpliwość odpala VIES i sprawdza czy wszystko jest oki. Jeśli nie - idzie do osób wyjaśniających niezgodności. Jeśli niezgodność jest prawie żadna - nie zawraca sobie tym głowy.

Dzięki za odpowiedzi. Potwierdziły w 100 proc.to co ja mam do powiedzenia na ten temat. Sam  wydruk nawet bez odpalania VIES pozwala ustalić, czy jest wszystko ok. czy nie ( z porównania danych  w zestawieniu rozliczeń VIES z danymi z deklaracji VAT tymi ze statusem  Z i W. W naszym urzędzie są odporni na taką wiedzę a często wygodni.

Napiszcie proszę, ile co miesiąc macie VAT-UE i ile osób je wprowadza i kto je zatwierdza.

U nas deklaracje są przyjmowane w OB i tam paczkowane oraz wprowadzane, na Viesie są dwie osoby, jedna na przetwarzaniu danych wprowadza je do systemu. Deklaracji jest dużo, ile szt. to dokładnie nie wiem. Rozbieżności pomiędzy VAT a Vies analizują osoby z VAT (tez z OB).
4 miesiące czekamy już na uprawnienia do VIES i VAT-Refund dla nowych osób po reorganizacji. I to jest super!!!!!! Jak się planuje reorganizację to trzeba wspomóc US , przynajmiej w tym. A nie jeszcze upominać nas, że wnioski czekają 5 dni...........  

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE RADY (UE) NR 282/2011
z dnia 15 marca 2011 r.
ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej

Miejsce świadczenia usług – nowe zasady określania po 1 lipca 2011 r.
Podmioty, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL w ramach dokonywanych transakcji wewnątrzwspólnotowych. Numer identyfikacji podatkowej, którym posługuje się nabywca wskazuje również, że w dokonywanej transakcji mamy do czynienia z podmiotem, który prowadzi działalność gospodarczą. Posłużenie się europejskim NIP przez nabywcę usługi rodzi określone konsekwencje podatkowe w zakresie miejsca opodatkowania tej transakcji.
Zasadą generalną jest, że miejscem świadczenia w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. Zatem prawidłowe ustalenie miejsca świadczenia usługi, a co za tym idzie w tym przypadku, miejsce jego opodatkowania, uzależnione zostało od miejsca siedziby usługobiorcy jak i stałego miejsca zamieszkania. Podatnikiem natomiast, jest m.in. podmiot, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności. Najczęściej dla polskiego podatnika, który świadczy usługi na rzecz podatnika z UE, odnośnikiem do stwierdzenia czy ma do czynienia z podatnikiem czy nie, jest indywidualny numer identyfikacyjny VAT (dalej NIP UE), którym posłużył się usługobiorca.
Opodatkowanie w miejscu siedziby usługobiorcy lub usługodawcy
Z brzmienia ustawy o VAT wynika, że zastosowanie podstawowej zasady przy opodatkowaniu usług, tj. opodatkowanie jej w miejscu siedziby bądź zamieszkania usługobiorcy uzależnione jest od tego, czy dane świadczenie usług jest wykonywane na rzecz podmiotu, który prowadzi działalność gospodarczą, zatem nie musi być to podmiot posługujący się NIP UE. Z kolei miejscem opodatkowania usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. Ustalenie miejsca opodatkowania świadczonych usług uzależnione jest od charakteru w jakim występuje usługobiorca.
Ważny status usługobiorcy
Nieposłużenie się przez usługobiorcę numerem NIP UE nie oznacza, że z tego tytułu podatnikiem stanie się usługodawca. Prawidłowe stosowanie przepisów regulujących miejsce świadczenia usług jest zasadniczo uzależnione od statusu usługobiorcy, będącego podatnikiem lub nie, oraz od charakteru, w jakim działa. Aby poprawnie ustalić miejsce świadczenia usług, w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, które wejdzie w życie 1 lipca 2011 roku, określono, jakie okoliczności oraz czynności dokonane przez usługodawcę mogą przesądzać o prawidłowym ustaleniu miejsca świadczenia.
Zmiany od 1 lipca 2011 r.
Należy zaznaczyć, iż samo posłużenie się NIP UE rodzi istotne konsekwencje w przypadku świadczenia usług. W celu bezspornego ustalenia miejsca ich świadczenia ustawodawca europejski w rozporządzeniu 282/2011 przyjął domniemanie, że samo przekazanie usługodawcy przez usługobiorcę numeru identyfikacyjnego VAT pozwala stwierdzić, że usługobiorca działa w charakterze podatnika, a co za tym idzie, to po jego stronie, przyjmując zasady ogólne, będzie leżał ciężar opodatkowania transakcji. Posłużenie się przez usługobiorcę NIP UE w sytuacji, gdy nie było jego celem występowanie w transakcji w charakterze podatnika, rodzi konieczność opodatkowania transakcji przez usługodawcę (np. wykorzystanie nabytych usług na cele prywatne usługobiorcy). Podsumowując stwierdzić więc należy, że posłużenie się przez usługobiorcę numerem NIP UE oznacza zastosowanie głównej zasady przy określaniu miejsca świadczenia usług, o ile usługodawca nie posiada odmiennych informacji na temat charakteru, w jakim w danej transakcji wystąpił podatnik (usługobiorca). Posłużenie się przez usługobiorcę numerem NIP UE, co do zasady, oznaczać będzie transakcje z podatnikiem jak i nabycie usług na cele związane z działalnością gospodarczą. Ważnym jest również, aby usługodawca uzyskał potwierdzenie ważności numeru identyfikacyjnego, a także nazwiska/ nazwy i adresu przypisanych temu numerowi. W przypadku, gdy usługobiorca nie poda tego numeru – usługodawca będzie mógł potraktować usługę jako świadczoną dla podmiotu, który nie jest podatnikiem i opodatkować ją według zasad obowiązujących w jego kraju.
Fakt nieposłużenia się przez usługobiorcę numerem NIP UE nie oznacza, iż usługa bezwzględnie będzie podlegała opodatkowaniu w kraju usługodawcy. W takiej jednak sytuacji, aby opodatkowanie transakcji miało miejsce w kraju usługobiorcy, tj. aby usługodawca mógł wskazać, że świadczona przez niego usługa nie podlega opodatkowaniu w jego kraju, wymagać będzie od niego dokonania pewnych czynności i zebrania odpowiednich dowodów. W praktyce zdarzają się sytuacje, w których odbiorca usług, w szczególności rozpoczynający działalność bądź świadczenie usług dla zagranicznych podmiotów, nie dokonuje odpowiedniej rejestracji na potrzeby handlu wewnątrzwspólnotowego. Zatem w sytuacji, gdy usługobiorca nie będzie jeszcze posiadał indywidualnego numeru identyfikacyjnego VAT, ale poinformuje usługodawcę, że zwrócił się z wnioskiem o jego nadanie, możliwym będzie przyjęcie, iż usługodawca ma do czynienia z podatnikiem. Informacja ta będzie musiała być jednak poparta jakimkolwiek dowodem, który potwierdzi status usługobiorcy jako prowadzącego działalność gospodarczą, jak i dokonaniem weryfikacji rzetelności przedstawionych przez usługobiorcę danych. Zatem niepodleganie opodatkowaniu w kraju usługodawcy świadczonej przez niego usługi, w przypadku gdy usługobiorca nie posłuży się numerem NIP UE, będzie rodziło po stronie świadczącego usługę obowiązek posiadania dowodów, że transakcja ma miejsce pomiędzy podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą.
Podmioty spoza Unii
Tak jak podatnicy mający siedzibę na terytorium UE dokonujący ze sobą transakcji mają łatwiejsze zadanie w zakresie identyfikacji podmiotu jako prowadzącego działalność bądź nie, poprzez istnienie europejskiego numeru NIP, tak w przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotu spoza UE może pojawiać się wątpliwość, jakie dowody mogą świadczyć o zastosowaniu poprawnego modelu opodatkowania. Zgodnie z rozporządzeniem dowodem takim będzie zaświadczenie wydane przez właściwe organy podatkowe usługobiorcy, potwierdzające, że usługobiorca prowadzi działalność gospodarczą i uprawniające go do otrzymania zwrotu VAT na mocy dyrektywy Rady 86/560/EWG z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych – warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty. Możliwość opodatkowania transakcji w kraju usługobiorcy powstanie również wtedy, gdy usługobiorca nie będzie posiadać zaświadczenia o którym mowa wyżej, ale będzie dysponować numerem VAT lub podobnym numerem nadanym usługobiorcy przez państwo siedziby służący identyfikacji przedsiębiorców lub dowolnym innym dowodem potwierdzającym, że usługobiorca jest podatnikiem oraz jeżeli świadczący usługę dokona w rozsądnym zakresie weryfikacji rzetelności przedstawionych przez usługobiorcę danych za pomocą zwykłych, handlowych środków bezpieczeństwa, takich jak środki dotyczące kontroli tożsamości lub płatności.
Rozporządzenie wskazuje również, że przeznaczenie przez usługobiorcę nabytych usług wyłącznie do użytku prywatnego, w tym jego personelu, pozwala uznać podatnika będącego usługobiorcą za osobę niebędącą podatnikiem, zatem zastosowanie znajdzie tutaj zasada opodatkowania usług przez usługodawcę. Ponadto, w przypadku gdy jedna i ta sama usługa jest przeznaczona jednocześnie do użytku prywatnego usługobiorcy, w tym jego personelu, jak i do celów związanych z działalnością gospodarczą podatnika, świadczenie tej usługi powinno być objęte wyłącznie art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE, czyli opodatkowane według zasad świadczenia usługi na rzecz podatnika.
Krzysztof Kaźmierski

Mam małe pytanie do Viesovców.
Zalewa mnie co kwartał fala zgłaszanych przez Włochów i Francuzów WDT na rzecz polskich podatników. Oczywiście po polskiej stronie nie ma wykazanego WNT. Wzywam więc. Okazuje się, że za każdym razem sa to nabycia samochodów a zasadach vat- marża co przecież nie stanowi WNT po polskiej stronie. Co kwartał mam kilkadziesiąt takich transakcji. Czy w którymś z tych krajów może być taki zapis, że sprzedaż na fakturę VAT-marża uznaje się po stronie sprzedawcy za WDT i umieszcza na VAT- UE? Kwoty za małe na SCAC, a ludzie zaczynają się denerwować tymi ciągłymi wezwaniami...

w kazdym kraju UE dostawa na zasadzie marzy nie stanowi WDT. Ja załatwiłem problem tak, iż poinformowałem podatnika, że dopóki jego kontrahent bedzie zeznawal bzdury, to do tej pory będę go wzywał. Na dzień dzisiejszy nie mam już tego problemu. Dogadali się (kwartalnie było to ok 180 000 zł niezgodności). Zastanawiam się czy ruszać niezgodności dodatnie pon. 60 000 zł (ok 15000EUR)...

Co myślicie o zgodności art. 100 ust. 1 pkt 4 z art. 100 ust. 8 pkt 2  ?
Chodzi o brak obowiązku podawania w informacji numeru unijnego kontrahenta, przy świadczeniu usług "na rzecz podatników podatku od wartości dodanej".

A gdzie jest mowa o braku takiego obowiązku hmmmm

Miejsce świadczenia usług – nowe zasady określania po 1 lipca 2011 r.
Zasadą generalną jest, że miejscem świadczenia w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. Zatem prawidłowe ustalenie miejsca świadczenia usługi, a co za tym idzie w tym przypadku, miejsce jego opodatkowania, uzależnione zostało od miejsca siedziby usługobiorcy jak i stałego miejsca zamieszkania. Podatnikiem natomiast, jest m.in. podmiot, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności. Najczęściej dla polskiego podatnika, który świadczy usługi na rzecz podatnika z UE, odnośnikiem do stwierdzenia czy ma do czynienia z podatnikiem czy nie, jest indywidualny numer identyfikacyjny VAT (dalej NIP UE), którym posłużył się usługobiorca.
Z brzmienia ustawy o VAT wynika, że zastosowanie podstawowej zasady przy opodatkowaniu usług, tj. opodatkowanie jej w miejscu siedziby bądź zamieszkania usługobiorcy uzależnione jest od tego, czy dane świadczenie usług jest wykonywane na rzecz podmiotu, który prowadzi działalność gospodarczą, zatem nie musi być to podmiot posługujący się NIP UE. Z kolei miejscem opodatkowania usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania. Ustalenie miejsca opodatkowania świadczonych usług uzależnione jest od charakteru w jakim występuje usługobiorca.
Nieposłużenie się przez usługobiorcę numerem NIP UE nie oznacza, że z tego tytułu podatnikiem stanie się usługodawca.

http://www.podatki.biz/artykuly/4_14356.htm?idKom=0

zasadą generalną świadczenia usług na rzecz podatników jest ich opodatkowanie, co do zasady, w kraju siedziby usługobiorcy. Dla celów prawidłowej realizacji celów informacyjnych o dokonanych transakcjach (czyli obowiązek składania VAT-UE) przyjęto system, że świadczący usługę wykazuje to świadczenie w VAT-UE. W tym celu zarówno usługodawca jak i usługobiorca powinni posłużyć się NIP-UE. Oznacza to, że doszło do transakcji pomiędzy dwoma podatnikami. Tyle co do zasady generalnej. Rozporządzenie o którym mowa stwierdza jednak, że samo posłużenie się NIP-UE przez usługobiorcę nie oznacza przeniesienia miejsca świadczenia do kraju usługobiorcy. Najważniejszy jest charakter w jakim występuje. Jeśli na fakturze dokumentującej świadczoną usługę znajdziemy NIP-UE, a mimo wszystko naliczony zostanie polski podatek VAT na polskim podatniku pozostanie ciężar wyjaśnienia takiego ustalenia miejsca świadczenia. Jeśli okaże się on przykładowo oświadczeniem usługobiorcy o przeznaczeniu usługi na cele prywatne należy przyjąć, że polski podatnik określił miejsce świadczenia w sposób prawidłowy. No i możemy mieć do czynienia z sytuacją odwrotną. Usługobiorca zagraniczny nie posłuży się NIP UE, a polski podatnik wykaże świadczenie usług opodatkowanych poza terytorium kraju, zgodnie z art. 28b. W takim postępowaniu błędu nie będzie. Co do zasady obaj powinni posłużyć się NIPUE, ale jeśli usługobiorca tego nie zrobił to na usługodawcy, jako przenoszącym miejsce opodatkowania usługi poza terytorium RP, ciążą pewne obowiązki dowodowe. Odpowiednimi dokumentami powinien udowodnić, że świadczył usługę dla podatnika. Zatem posłużenie się przez podmioty NIPUE powinno oznaczać, że mamy do czynienia z transakcją pomiędzy dwoma podatnikami. Jeśli tak nie jest i usługodawca naliczy polski podatek VAT, na pytanie dlaczego tak zrobił, odpowie nam na pewno, że posiada wiedzę, iż świadczona usługa była przeznaczona, przykładowo na cele prywatne usługobiorcy (przynajmniej taką wiedzę powinien posiadać jeśli opodatkowuje usługę na terytorium RP).

To jest proste jak konstrukcja cepa.


A co jak świadczy usługi na rzecz podatnika "podatku od wartości dodanej" (w ramach jego zwykłej działalności), który nie ma nr VAT UE? Czyli co? Nie jest on podatnikiem?
Wydawało mi się, że wprowadzono usługi do inf. podsumwującej m.in. po to żeby mieć wiedzę kto opodatkowuje i czy to zrobił. Jeżeli teraz takie transakcje ma wykazywać tylko w poz. 21 VAT - 7 (zdanie KIPu) to skąd będziemy wiedzieć, że przerzucił ten obowiązek na swojego kontrahenta?
A my jak się dowiemy, że nasz ma import usług, które powinien opodatkować u nas? W końcu my wiemy z jakich dokumentów dane do VIESu wpływają, a z jakich nie.
A co jak nie naliczy krajowej stawki? Jak to wyłapać bez czynności czy kontroli? A mamy tyle czasu żeby to w takich ilościach robić?
Podatnicy zaczynają radzić sobie w ten sposób, że wykazują świadczenie usług w poz. 21 i 22 VAT -7 i VAT UE podając krajowy nr kontrahenta z Unii. Ewentualnej w prefiksem "PL". Pewnie, że możemy te dane ręcznie wprowadzić w uwagi, w końcu mamy tyle czasu... A co z elektronicznymi? VAT UE jakoś system przełknie, ale korekty już nie. Wzywać za każdym razem? Niektórzy mają takie obroty, że będzie trzeba...