Z powodu trudnych warunków atmosferycznych Państwowa Inspekcja Pracy otrzymuje coraz więcej skarg od pracowników. Zgłoszenia dotyczą łamania przepisów bhp dotyczących warunków pracy w okresie zimowym.

Podczas kontroli inspektorzy pracy sprawdzają, czy pracodawca zapewnia na przykład właściwą temperaturę w firmie. Za nieprzestrzeganie tych wymagań grozi grzywna.


Firmy, które nie zapewnią pracownikom odpowiednich warunków pracy w okresie zimowym, muszą się liczyć z karami. Za łamanie przepisów bhp grozi im grzywna do 30 tys. zł. Ten tryb karania będzie wdrażany przez inspektorów w każdym przypadku niezapewnienia odpowiedniej temperatury w miejscu pracy.


Inspekcja przypomina, że przy lekkiej pracy fizycznej oraz pracy biurowej, temperatura w firmie nie powinna być niższa niż 18 °C. Pozostali pracownicy, zatrudnieni np. w halach produkcyjnych, powinni mieć zapewnioną temperaturę nie niższą niż 14 °C.


Należy pamiętać, że ze względu na warunki atmosferyczne wykonywanie niektórych prac jest całkowicie zabronione. Na przykład podczas opadów śniegu, gołoledzi lub przy wietrze o prędkości powyżej 10 m/s niedozwolona jest praca na rusztowaniach lub ruchomych podestach roboczych, a także ich montaż lub rozbiórka.


Źródło: Dziennik Gazeta Prawna 2010-02-07

Interpelacja nr 12335 do ministra pracy i polityki społecznej w sprawie braku zaleceń bhp dotyczących maksymalnej temperatury w miejscu pracy

Zgłaszający
Jarosław Tomasz Jagiełło

Adresat
minister pracy i polityki społecznej

Data wpływu interpelacji
28-11-2012

Data ogłoszenia interpelacji
13-12-2012 (posiedzenie nr 30)

Odpowiadający
Radosław Mleczko - podsekretarz stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej

Data wpływu odpowiedzi na interpelację
02-01-2013

Data ogłoszenia odpowiedzi na interpelację
24-01-2013 (posiedzenie nr 32)


Szanowny Panie Ministrze! W sprawie temperatury minimalnej rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650) jest jasne. Stanowi ono, że w pomieszczeniach pracy należy zapewnić temperaturę odpowiednią do rodzaju wykonywanej pracy, nie niższą jednak niż 14°C. Natomiast w pomieszczeniach pracy, w których jest wykonywana lekka praca fizyczna, i w pomieszczeniach biurowych temperatura nie może być niższa niż 18°C (§ 30 powyższego rozporządzenia). Jak wiemy, obowiązkiem pracodawcy jest zapewnienie pracownikom w miejscu pracy odpowiedniej temperatury.

Jeśli zaś chodzi o maksymalną dopuszczalną temperaturę w pomieszczeniach pracy, pojawia się problem, gdyż nie ma w tym względzie jednoznacznych i jasnych przepisów.

Pracodawca powinien zapewnić właściwy komfort pracy w pomieszczeniach pracy m.in. przez zapewnienie wymiany powietrza wynikającej z potrzeb użytkowych i funkcji pomieszczeń, bilansu ciepła i wilgotności oraz zanieczyszczeń stałych i gazowych. Podczas największych upałów w pomieszczeniach może wystąpić tzw. mikroklimat gorący, praca w takich warunkach może być pracą w warunkach szkodliwych, a sam mikroklimat, jako czynnik szkodliwy, podlega wówczas badaniom i pomiarom.

W związku z powyższym zwracam się do Pana Ministra z następującym pytaniem. Dlaczego w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy nie ma zapisu dotyczącego maksymalnej temperatury w miejscu pracy?

Z wyrazami szacunku

Poseł Jarosław Tomasz Jagiełło

Warszawa, dnia 28 listopada 2012 r.

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej - z upoważnienia ministra - na interpelację nr 12335 w sprawie braku zaleceń bhp dotyczących maksymalnej temperatury w miejscu pracy

Szanowny Panie Marszałku! Nawiązując do interpelacji pana posła Jarosława Tomasza Jagiełły w sprawie braku zaleceń bhp dotyczących maksymalnej temperatury w miejscu pracy, przekazanej przy piśmie, znak: SPS-023-12335/12, z dnia 7 grudnia 2012 r., uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

Kwestia maksymalnej dopuszczalnej temperatury w miejscu pracy jest regulowana przepisami rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z dnia 29 listopada 2002 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 217, poz. 1833, z późn. zm.).

Obciążenie cieplne pracownika eksponowanego na środowisko gorące zależy od ciężkości jego pracy (tempa metabolizmu, wydatku energetycznego), izolacyjności cieplnej odzieży ochronnej oraz parametrów środowiska cieplnego (temperatura, prędkość i wilgotność względna powietrza oraz temperatura promieniowania). W celu oceny, czy środowisko, w którym znajduje się pracownik, nie jest zbyt gorące w stosunku do ciężkości jego pracy i odzieży, jaką stosuje, wykorzystuje się wskaźnik WBGT (wyrażany w oC), który zawiera w sobie temperaturę powietrza, średnią temperaturę promieniowania oraz temperaturę wilgotną naturalną; zatem wskaźnik ten uwzględnia większość procesów fizycznych niekorzystnie oddziaływujących na organizm człowieka. Praca w środowisku gorącym dopuszczalna jest, jeżeli wartość wskaźnika WBGT określonego na stanowisku pracy nie przekracza wartości dopuszczalnych przedstawionych w tabeli nr 2 części C: Mikroklimat załącznika nr 2 do ww. rozporządzenia. Jeżeli wartości określone na stanowisku pracy przekroczą wartości dopuszczalne przedstawione w tabeli, należy m.in. zmienić parametry środowiska pracy (np. obniżyć temperaturę powietrza na stanowisku pracy).

Ponieważ, jak przedstawiono wyżej, wskaźnik WBGT ujmuje w sobie już temperaturę powietrza - moim zdaniem nie ma potrzeby tworzenia odrębnych przepisów definiujących maksymalną dopuszczalną temperaturę powietrza na stanowisku pracy.

Ponadto uprzejmie informuję, że zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z dnia 2 lutego 2011 r. w sprawie badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz. U. Nr 33, poz. 166) obowiązkowe badania i pomiary mikroklimatu pracodawca powinien przeprowadzać raz w roku. Jeżeli podczas dwóch ostatnich badań wartości wskaźników mikroklimatu nie przekraczały wartości dopuszczalnych dla 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy, pracodawca może wykonywać je raz na dwa lata.

Należy jednocześnie dodać, że istnieje również szereg innych, przewidzianych w przepisach działań mających na celu ograniczenie oddziaływania wysokiej temperatury w pomieszczeniach pracy i skutków tego oddziaływania, w tym obowiązki pracodawcy wynikające z rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650, z późn. zm.) dotyczące m.in.:

- wyposażenia okien i świetlików w odpowiednie urządzenia eliminujące nadmierne operowanie promieni słonecznych padających na stanowiska pracy (§ 29 ust. 3),
- zabezpieczenia pomieszczeń i stanowisk pracy przed niekontrolowaną emisją ciepła w drodze promieniowania, przewodzenia i konwekcji (§ 31).

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w prawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279) pracodawca, w przypadku gdy temperatura spowodowana warunkami atmosferycznymi przekracza na stanowiskach pracy 28oC, ma obowiązek zapewnić pracownikom napoje. Może on również skorzystać, w przypadku bardzo wysokiej temperatury środowiska pracy, z przepisu art. 145 Kodeksu pracy, który dopuszcza w takich przypadkach (uznając, że są to warunki szczególnie szkodliwe lub szczególnie uciążliwe) możliwość skrócenia norm czasu pracy przez ustanowienie przerw w pracy wliczanych do czasu pracy lub obniżenia tych norm.

Z poważaniem

Podsekretarz stanu

Radosław Mleczko