Czy użyczenie swojego konta, osobie trzeciej w celu umożliwienia jej ominięcia potrącenia wierzytelności podatkowych z zajętego rachunku bankowego stanowi przestępstwo wg kks ? Czy to już jest uniemiżliwianie egzekucji ?

(przy założeniu że osoba użyczająca swój rachunek do przelewów sama się do tego przyznała - więc odpada dowodzenie).

Nie sądzę aby takie działanie było przestępstwem z kks, aczkolwiek nie chcę się tu wymądrzać, niech lepiej wypowiedzą się koledzy z karnego.

Jednakże art.300 par. 2 kk stanowi: ''Kto, w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego,
udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez
to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża
albo uszkadza składniki swojego majątku zajęte lub zagrożone zajęciem,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.''.

Działanie, o którym piszesz może nosić znamiona ''ukrywania'' majątku. Przy tym zgodnie z ww przepisem karnie odpowiada ten kto udaremnia lub uszczupla zaspokojenie wyłącznie swojego wierzyciela. Dlatego też w pierwszym rzędzie odpowiadać będzie sam zobowiązany. Osoba użyczająca swojego rachunku może odpowiadać jako pomocnik (art. 18 par. 3 kk).

Jednocześnie w postępowaniu karnym nie obowiązuje zasada confesio est regina probationum i fakt przyznania się sprawcy wcale nie powoduje, iż odpada konieczność przeprowadzania postępowania dowodowego. Tym bardziej jeżeli przyznanie się pomocnika (a nie sprawcy głównego) nastąpiło w toku postępowania administracyjnego.

Moim zdaniem możesz napisać zawiadomienie do prokuratury o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez zobowiązanego i osobę użyczającą rachunku jako pomocnika. Pamiętaj jednak, że przestępstwo z art. 300 par. 2 kk popełnić można jedynie umyślnie, więc zarówno sprawcy głównemu jak i pomocnikowi będzie musiał zostać udowodniony zamiar popełnienia przestępstwa.

Pozdrawiam

Dokładnie. Nie ma w kks określonego takiego czynu.

Ale to też moze być wątpliowość bo:

Art.300 par. 2 kk stanowi: ''Kto, w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego,
udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez
to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża
albo uszkadza składniki swojego majątku zajęte lub zagrożone zajęciem,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.''.

Jeżeli gość np. przelewa wynagrodzenie na inne konto- to nie ukrywa ani nie zbywa obciążonego majątku.... Nie wiem jak jest w takiej sytuacji, ale mieliśmy zdarzenie, gdy zajęto rachunek podatnika, on otwarł nowy- tam miał wpływy i nic mu się nie stało, do momentu namierzenia przez poborcę i zajęcia tego nowego rachunku. Ale szczegółów nie znam

Wydaje mi się, że w tej sytuacji będzie troche inaczej, niż w tej, o której mówisz Adamus. Otwarcie nowego rachunku faktycznie trudno uznać za "ukrywanie", wszystko bowiem odbywa się jawnie. Tutaj natomiast miało miejsce użycie cudzego rachunku, którego właściciel sam przyznał, że celem przelewu było ukrycie środków pieniężnych. Dlatego pokusiłbym się jednak o napisanie zawiadomienia do prokratury. Podstawowy problem moim zdaniem wyniknie jednak w momencie przesłuchania obu tych ludzi w postępowaniu przygotowawczym. Jeżeli będą mieli nieco oleju w głowie to pozapierają się wszystkiego i trudno będzie im przypisać zamiar popełnienia przestępstwa. Jednak akta egzekucyjne też będą dowodem w sprawie, o co można wnieść w zawiadomieniu.

Generalnie sprawy z art. 300 kk są bardzo trudne dowodowo i często kończą się umorzeniem postępowania.

Uważam jednak, że jeżeli mamy podejrzenie, iż popełniono przestępstwo, to powinniśmy zawiadomić o tym prokuraturę. Prokurator zawsze może dojść do innych wniosków i odmówić wszczęcia postępowania albo je umorzyć, ale wtedy to już jest jego sprawa i nikt nam nie zarzuci, że czegoś nie dopatrzyliśmy.

Kodeks karny w okolicach art. 300 coś nawiązuje do tematu. Kodeks cywilny za to mówi tak:
Art. 59. W razie zawarcia umowy, której wykonanie czyni całkowicie lub częściowo niemożliwym zadośćuczynienie roszczeniu osoby trzeciej, osoba ta może żądać uznania umowy za bezskuteczną w stosunku do niej, jeżeli strony o jej roszczeniu wiedziały albo jeżeli umowa była nieodpłatna. Uznania umowy za bezskuteczną nie można żądać po upływie roku od jej zawarcia.