U nas decyzje przechodzą przez POLTAX. I w zasadzie, pomijając fakt, czy postępowanie oddzielnie czy jedno. Kwota dod. zobowiązania musi być przypisana, a z decyzji określającej wyjdzie jedynie przypis podstawowego zobowiązania. Można ew. przypis wewnętrzny zrobić ale czy to jest prawidłowo. W poltax jest wyordrębiony formularz na decyzję ustalającą dodatkowe zobowiązanie.

NA tej podstawie zasadne wydaje się wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego. Podkreślam słowo "wydaje". Czy to właściwa linia, pewnosci nie mam, a nikt nie potrafi jednoznacznie wskazać, która droga jest właściwa.

Kwestia technicznego zaksięgowania decyzji w Poltaxie nie może warunkować sposobu prowadzenia postępowania. W praktyce widziałem decyzje, w których określano zobowiązanie i jednocześnie ustalano dodatkowe, widziałem też osobne decyzje na to i na to, nigdy jednak nie widziałem dwóch oddzielnych postępowań podatkowych.


Wiem, że z wyrokami sądów się nie dyskutuje, jednak zostaję póki co przy swoim zdaniu, z uwagi na zakres kompetencji TK: orzeka on o niezgodności z Konstytucją konkretnych aktów prawnych (konkretnych przepisów), a nie przyjmowanych rozwiązań prawnych.
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

A ja jestem zdania, że Konstytucje stosuje się wprost. A skoro tak, to zgodnie z zasadą hierarchii aktów prawnych przepisy z nią niezgodne nie powinny mieć zastosowania.  :czytaj:

Zresztą odsyłam do Rzepy z 7 grudnia, gdzie omówiono sprawę.

pozdr

Dlatego zostawiłem sobie furtkę, bo przekonany nie jestem, ale:

- niezależnie od zasad stosowanych przez UKS

Jeżeli wydajemy postępowanie o wszczęciu postępowania podatkowego to powinno się raczej wskazać np.

"organ podatkowy postanawia wszcząć postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania" Wtedy było by ok, żeby połączyć te dwie kwestie.

Natomiast jeśli jest wskazne w przedmiocie postępowania, iż wszczyna siętylko postępowanie w sprawie określenia... to nie widzę podstaw by w ramach tej samej decyzji ustalić dodatkowe zobowiązanie.

Będę wdzięczny, jeżeli ktos racjonalnie skoryguje moje dywagacje.

Ja pamietam że wszczynałem postępowanie w sprawie prawidłowego rozliczenia podatku..... za okres.....

Nie wiem czy coś się zmieniło od czasu moich ostatnich postępowań kilka lat temu, ale może to jest wyjście...

MIKO nie można wszcząć postępowanie w sprawie skutku  postępowania zmierzającego do jego określenia w prawidowej wysokości. To tak jakby sąd miał prowadzić postępowanie w sprawie wymierzenia kary z jednoczesnym prowadzeniem postępowania w sprawie ustalenia winy.
Ustalenie jest skutkiem i wynikiem prowadzonego postępowania.
Osobiście preferowałbym wszczynanie postępowania w sprawie np rozliczenia w podatku od towarów i usług...... , nie przesądzając o wyniku tego postępowania.
Bo co byłoby w treści wszczęcia w sytuacji, gdy gość wykazał kwotę zwrotu różnicy podatku a winien zadeklarować kwotę zobowiązania?, a w toku postępowania okazałoby się, że jednak winien zadeklarować kwotę różnicy podatku do przeniesienia?
   Odnośnie sankcji do osoby fizycznej. Orzeczenie w tym zakresie co do istoty nie pozwala na stosowanie sancji przed i po wejściu do UE i nie mieszałbym z racjonalnością ustawodawcy - z tą bywa różnie ....Pozdrawiam Juras

Najrozsądniej (o ile to możliwe ) jest wszcząć postępowanie "w zakresie podatku VAT" za dany miesiąc a potem zakończyć wydaniem dwóch decyzji: 1. wymiarowej 2. ustalającej dod. zob. (zgodnie zresztą z wytycznymi).
Zastanawiam sie tylko czy w przypadku odwołania od decyzji ustalającej i jej umorzenia, organ odwoławczy nie uwali z rozpędu także decyzji wymiarowej. Ale o tym przekonam się na własnej skórze już wkrótce.

Podwójne sankcje niedopuszczalne w państwie prawa
<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->SENTENCJA
Obciążanie podatnika przez ten sam organ podatkowy podwójnymi sankcjami: administracyjną i karną, za ten sam czyn narusza przepisy Konstytucji RP.

W sprawie chodziło o nałożenia na podatnika dodatkowego zobowiązania podatkowego za sierpień 2004 r. w oparciu o postanowienia art. 109 ustawy o VAT. Ponadto w dniu publikacji wyroku strony w przekazanych pismach poinformowały, że skarżący został dodatkowo za ten sam czyn ukarany mandatem karnym za popełnienie wykroczenia karnego skarbowego w wysokości 200 złotych.

Wyrok WSA w Poznaniu z 1 czerwca 2006 r. SYGN. AKT I SA/Po 809/05 niepublikowany

Ostatecznie spór trafił do sądu administracyjnego, który uwzględnił skargę podatnika. Sąd wyjaśnił, że fundamentalną zasadą współczesnych demokratycznych państw prawnych jest prymat konstytucji w systemie istniejących w danym państwie źródeł prawa. Prymat konstytucji oznacza zakaz stanowienia prawa sprzecznego z konstytucją i nakaz stanowienia prawa zgodnego z konstytucją. Nakaz stanowienia prawa zgodnego z konstytucją oznacza m.in., że inne prawo stanowione powinno być kształtowane zarówno co do formy, jak i co do treści z punktu widzenia realizowania norm konstytucji. Nie tylko formy i treść prawa stanowionego są wyznaczane przez konstytucję, ale także granice prawa stanowionego zakreślone są konstytucją. Zadaniem ustawodawcy i innych podmiotów stanowiących prawo jest jedynie sprecyzowanie prawa w granicach zakreślonych konstytucją.
Jak podkreślił WSA, jeżeli ustawodawca przekroczy konstytucyjnie określone granice stanowienia prawa, to w indywidualnych sprawach sąd administracyjny uprawniony jest do stwierdzenia, że w konkretnej sprawie zostały naruszone przepisy konstytucji, a decyzja organu podatkowego, opierająca się na przepisach prawa stanowionego sprzecznego z konstytucją nie może być akceptowana. W doktrynie prawa finansowego niejednokrotnie już wskazywano na to, że gdy stanowione prawo jest złe, ważne jest, by za ustawodawcę myślał i działał w interesie obywatela sędzia administracyjny, wykorzystując dany mu w imieniu państwa oręż w postaci orzeczenia sądowego. W demokratycznym państwie prawnym wszelkie organy władzy publicznej stanowią organiczną całość, opartą na współdziałaniu władz. Wszystkie też władze publiczne mają konstytucyjny obowiązek dbania o zachowanie przyrodzonej godności człowieka i jego podstawowych praw. Dlatego sądy administracyjne nie mogą chować głowy w piasek ani gdy stwierdzają, iż jest złe prawo finansowe (sędziowie administracyjni mają wówczas konstytucyjny obowiązek wydawania orzeczeń precedensowych contra legem), ani gdy występuje konflikt pomiędzy władzą publiczną a obywatelem i niedostatecznie przez prawo finansowe pozostaje rozstrzygnięta sfera owego konfliktu (sędzia administracyjny ma w takich sytuacjach konstytucyjny obowiązek wydawania orzeczeń precedensowych praeter legem). Powyższe stwierdzenia mają w przypadku orzeczeń sądu administracyjnego umocowanie z bezpośrednio w konstytucji.
Jak podkreślił sąd, do wymogów państwa prawnego dotyczącego zasad tworzenia prawa daninowego zalicza się niedopuszczalność kumulacji odpowiedzialności podatkowej i odpowiedzialności karnej skarbowej za ten sam czyn osoby fizycznej. Jest to przejaw nadmiernego fiskalizmu, nieuwzględniającego w żadnym stopniu interesu podatnika, który poniósł jednocześnie swoistą karę administracyjną w postaci dodatkowego zobowiązania i mandatu karnego wymierzanego przez ten sam organ podatkowy.
Oczywiście, zgodnie z brzmieniem art. 84 i 217 Konstytucji RP, ponoszenie ciężarów publicznych określonych w ustawie, a w szczególności podatków, jest konstytucyjnym obowiązkiem każdego obywatela. Państwu przysługuje także prawo wprowadzania w drodze ustawy sankcji za nieprawidłowe wykonywanie przez obywateli obowiązków podatkowych. Jednakże w niniejszej sprawie doszło do naruszenia wyznaczonych przez art. 2 Konstytucji RP standardów demokratycznego państwa prawnego. Podatnik został obciążony podwójnymi sankcjami: administracyjną i karną, przez co nastąpiła kumulacja kar wymierzanych za ten sam czyn niezgodny z prawem podatkowym przez ten sam organ podatkowy.

OPINIA - Marek Kolibski doradca podatkowy, kancelaria Ożóg i Wspólnicy
W przedmiotowej sprawie sąd orzekł o braku możliwości stosowania jednocześnie sankcji podatkowej oraz karnej skarbowej. Rewolucyjność tego wyroku polega przede wszystkim na tym, iż sąd administracyjny sam orzekł o niekonstytucyjności podwójnego karania, nie czekając na werdykt Trybunału Konstytucyjnego. Wyrok ten powinien być zatem przykładem dla innych sądów, które w trakcie rozpatrywania skarg na decyzje podatkowe powinny wprost stosować konstytucję i na jej podstawie wydawać wyroki, nie czekając na stanowisko Trybunału Konstytucyjnego.
Zdaniem sądu prawo podatkowe i karne skarbowe powinno być kształtowane zarówno co do formy, jak i co do treści z punktu widzenia realizowania norm konstytucji. Granice prawa stanowionego zakreślone są konstytucją. Ustawodawca powinien jedynie sprecyzować prawo w granicach zakreślonych konstytucją. Jeżeli zatem ustawodawca przekroczy konstytucyjnie określone granice stanowienia prawa, to w indywidualnych sprawach sąd administracyjny uprawniony jest do stwierdzenia, iż w konkretnej sprawie zostały naruszone przepisy konstytucji, a decyzja organu podatkowego, opierająca się nao przepisach prawa stanowionego sprzecznego z konstytucją, nie może być akceptowana.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->
Gazeta Prawna 14.05.2007 r.

No właśnie nie do końca, o ile przy rozporządzeniach nie ma większego problemu, o tyle badanie konstytucyjności przepisów ustawy wyłączone jest z kognicji sądów.

Tak, ale sąd może wkonkretnej sprawie oprzeć się na wyższości Konstytucji nad ustawą i uznać normę wynikającą z ustawy za nie mającą zastosowania, ze względu na kolizję z normą konstytucyjną.

Choć mało który sędzia ma odwagę/czas tak orzekać, ze względu na duże skomplikowanie uzasadnienia.

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie sankcji VAT

W Dzienniku Ustaw nr 168 z dnia 18 września 2007 r., pod poz. 1187 opublikowany został wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 4 września 2007 r., sygn. akt P 43/06 w sprawie sankcji w podatku od towarów i usług.

W wyroku tym Trybunał orzekł, że art. 109 ust. 5 i 6 ustawy o VAT w zakresie, w jakim dopuszcza stosowanie wobec tej samej osoby, za ten sam czyn, sankcji administracyjnej określonej jako "dodatkowe zobowiązanie podatkowe" i odpowiedzialności za przestępstwa albo wykroczenia skarbowe w postępowaniu karnym skarbowym narusza konstytucyjną zasadę państwa prawnego. [...]

Data ogłoszenia wyroku ma istotne znaczenie dla podatników VAT prowadzących działalność gospodarczą jako osoby fizyczne. Od tego dnia bowiem zaczyna się bieg miesięcznego terminu pozwalającego na wznowienie postępowania podatkowego w tej sprawie.

Termin ten upływa zatem 18 października 2007 r. <!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

źródło: Wyd. GOFIN Poradnik VAT nr 19  z dnia 2007-10-10   nr kolejny 211

A jak sądzicie? Czy możliwe jest stosowanie sankcji wobec osób fizycznych z art. 109 ust. 4 i ust. 8? Moim zdaniem nie, ale nie ma o nich mowy w wyroku TK.

Z uwagi na analogiczny mechanizm (konstrukcję) działania (ust.4 do ust.5) oraz odpowiednie stosowanie (ust. zalecałbym daleką ostrożność z sugestią bezwzględnego powstrzymania się...  :mur:

A gdy już się bezwzględnie powstrzymasz to czym to uzasadnisz?  :blink: