Jaskółka, czy błąd w sztuce  :blink:

Jaskółka, czy błąd w sztuce  :blink:
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

U mnie za oknem pada śnieg, więc do wiosny chyba daleko...

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Odmowa odliczenia VAT zawartego w fakturach podwykonawcy, dokumentujących faktycznie zrealizowane usługi, na tej podstawie, że usługodawca nie posiadał statusu czynnego podatnika VAT i nie zapłacił należnego podatku, jest sprzeczna z prawem wspólnotowym.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Wyrok WSA w Olsztynie z 30 grudnia 2008 r. (I SA/Ol 473/08).

Owczy pęd.
Podobny wyrok WSA obsmarowałem w skardze kasacyjnej do NSA i czekam na rozwój wypadków. Niebawem rok będzie.

No to już masz raczej z górki, w dwóch latkach powinieneś się zamknąć.  
Ciekawe kto kogo teraz obsmaruje :piwo:

Wyrok WSA w Olsztynie z 30 grudnia 2008 r. (I SA/Ol 473/08).
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

To po co ta cała rejestracja?

Wyrok WSA w Olsztynie z 30 grudnia 2008 r. (I SA/Ol 473/08).
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

To po co ta cała rejestracja?
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->
Niedługo zlikwidują, co pozwoli uzasadnić planowane cięcia
<a href="http://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/111441,rzad_zamierza_ciac_etaty_w_skarbowce.html" target="_blank">http://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/11..._skarbowce.html</a>

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Jeżeli organ podatkowy błędnie zarejestrował podatnika dla celów VAT, musi honorować ten fakt do czasu unieważnienia decyzji o rejestracji.

ORZECZENIE

Organy podatkowe zarejestrowały przedstawicielstwo zagranicznej spółki dla celów VAT w Polsce. Podatnik rozliczał VAT. Kiedy za kwiecień i lipiec 2005 r. przedstawicielstwo wystąpiło o zwrot nadwyżki VAT, organy podatkowe przeprowadziły kontrolę. Ostatecznie uznały, że przedstawicielstwo nie prowadzi we własnym imieniu i na własny rachunek działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jest tylko częścią przedsiębiorstwa zagranicznego przedsiębiorcy. Przedstawicielstwo nie jest więc podatnikiem VAT.

W odwołaniu, a potem w skardze do sądu pełnomocnik strony wskazał na niekonsekwencje organów podatkowych. Wyjaśnił, że początkowo nie kwestionowano posiadanego przez przedstawicielstwo statusu podatnika VAT.

Sąd I instancji podzielił stanowisko skarżącej. Sąd zgodził się z organami podatkowymi, że co do zasady przedstawicielstwo powoływane jest przede wszystkim do reprezentacji przedsiębiorcy zagranicznego i nie ma na celu prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej. Dlatego dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju przedsiębiorca zagraniczny powinien utworzyć oddział. Jednak podkreślił, że dla określenia, czy dany podmiot jest podatnikiem VAT, miarodajne jest spełnianie określonych przesłanek, a nie zewnętrzna forma prowadzenia działalności.

Stanowisko sądu I instancji podzielił Naczelny Sąd Administracyjny. Podkreślił, że sąd I instancji nie przesądził wstecznie, czy skarżąca jest podatnikiem VAT. Jednocześnie NSA zwrócił uwagę, że w obrocie prawnym pozostaje decyzja o nadaniu przedstawicielstwu statusu podatnika VAT. Organ dokonał tylko technicznego wykreślenia z rejestru. W ocenie NSA jeśli z obrotu prawnego formalnie nie została usunięta decyzja o wpisaniu przedstawicielstwa do rejestru VAT, to powinno ono być traktowane jak podatnik. Jeżeli organ podatkowy się pomylił, to do czasu stwierdzenia nieważności tej decyzji podatnik nie może ponosić negatywnych konsekwencji tego błędu.

Wyrok jest prawomocny.

Sygn. akt I FSK 1958 i 1959/07<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

źródło: <a href="http://podatki.gazetaprawna.pl/orzeczenia/113002,podatnik_nie_moze_placic_za_bledy_organu.html" target="_blank">http://podatki.gazetaprawna.pl/orzeczenia/...edy_organu.html</a>

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->NSA zwrócił uwagę, że w obrocie prawnym pozostaje decyzja o nadaniu przedstawicielstwu statusu podatnika VAT. Organ dokonał tylko technicznego wykreślenia z rejestru. W ocenie NSA jeśli z obrotu prawnego formalnie nie została usunięta decyzja o wpisaniu przedstawicielstwa do rejestru VAT, to powinno ono być traktowane jak podatnik.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd--> ??????????  :blink: Jeszcze nie ma uzasadnienia w CBOSA ale wierzyć mi się nie chce, że NSA taką głupotę palnął.

Kolejne orzeczenie "premiowe", o którym więcej <a href="http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/do/doc?d=0C43B9B3CC1BA3F53F1390A9A1DE907AD5E57AB2&sc=" target="_blank">t u t a j</a>

Ten fragment jest wyborny:

"Arkadiusz Michaliszyn, prawnik, partner w CMS Cameron McCenna, uważa, że dobrą stroną recesji jest czynnik mobilizujący, uwalniający tkwiący potencjał. Aparat fiskalny, jak każda inna biurokracja (i nie tylko ta publiczna, ale również prywatna), posiada wolne rezerwy intelektualne i kadrowe, których wykorzystaniem w czasie prosperity nikt się nie martwi. Jednak cyklicznie pojawiające się załamanie koniunktury wymusza grę na 100 proc. możliwości. (...) Zatem wspomniany na wstępie czynnik mobilizujący powinien natchnąć parlamentarzystów do obiecanego od zawsze uproszczenia podatków."

Wjawor ty zgrywusie ale się ubawiłem, szczególnie te "rezerwy intelektualne" i "uproszczenie podatków" :rotfl:

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Najnowsze orzecznictwo:

Poniższe wyjaśnienia dotyczą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535; ostatnia zmiana w Dz. U. z 2009 r. nr 3, poz. 11), zwanej dalej „ustawą o VAT”.

Odliczanie VAT z faktury wystawionej przez podmiot nieuprawniony

Z art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy o VAT wynika, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania ww. dokumentów. Organy podatkowe z reguły uznają, że powyższy przepis ma zastosowanie m.in. w sytuacji, gdy wystawcą faktury jest podmiot nieposiadający statusu czynnego podatnika VAT. Z taką wykładnią nie zgodził się jednak WSA w Olsztynie, który w wyroku z 30 grudnia 2008 r., sygn. akt I SA/Ol 473/08 uznał, że:

„(…) Za sprzeczną z prawem wspólnotowym należy uznać wykładnię art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy (ustawy o VAT - przyp. red.), że organ podatkowy ma prawo odmówić odliczenia podatku VAT, zawartego w fakturach podwykonawcy, dotyczących faktycznie zrealizowanych usług, na tej podstawie, że zbywca usługi nie posiadał statusu czynnego podatnika podatku VAT i nie zapłacił należnego podatku. (…)”

Sąd podkreślił jednocześnie, że skoro w przedmiotowej sprawie chodziło o zakup usługi transportowej, która co do zasady podlega opodatkowaniu, nie znajdzie zastosowania również art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, który stanowi, że nie podlega odliczeniu VAT z faktury lub faktury korygującej w przypadku, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Jednak wyłączenie zawarte w tym przepisie ma charakter przedmiotowy, tj. dotyczy transakcji, które co do zasady nie podlegają opodatkowaniu lub są zwolnione od podatku i nie ma zastosowania w omawianej sprawie.

Nieodpłatne świadczenia na rzecz prezesa zarządu bez VAT

WSA w Białymstoku w wyroku z 4 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Bk 344/08 uznał, że nieodpłatne udostępnianie składników majątku prezesowi zarządu, który majątek ten będzie wykorzystywał na potrzeby realizacji kontraktu menadżerskiego, nie podlega opodatkowaniu VAT.

W przedmiotowej sprawie spółka udostępniała prezesowi zarządu komputer, samochód i pomieszczenia biurowe, które miały mu służyć do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania. Zarówno organ I, jak i II instancji uznały, że spółka świadczyła usługi, które podlegają opodatkowaniu VAT. Zdaniem organów skarbowych, świadczenia otrzymane przez mena-dżera stanowiły - obok wynagrodzenia pieniężnego - element wynagrodzenia za usługi zarządzania. Ponadto organy podkreśliły, że świadczenie to nie ma charakteru nieodpłatnego, lecz świadczenia wzajemnego. Menadżer bowiem zobowiązany był do określonych działań na podstawie kontraktu menadżerskiego, a spółka - do przekazania składników majątku, które miały służyć do wykonania tych zadań.

Z powyższym stanowiskiem nie zgodził się WSA uznając, że nie można mówić o wykonanej na rzecz menadżera usłudze, gdyż przekazywane składniki majątku mają być wykorzystane na potrzeby tylko danej spółki, a nie na zewnątrz lub dla celów osobistych menadżera. Tym samym przekazanie prezesowi zarządu majątku spółki w celu wykonania świadczenia dla tej spółki nie podlega opodatkowaniu VAT.

Opodatkowanie kompleksowej usługi budowlano-montażowej

W przypadku, gdy podatnik wyprodukował dany towar w celu jego montażu, mamy do czynienia ze świadczeniem usług, a nie dostawą towaru. Tak uznał NSA w wyroku z 20 listopada 2008 r., sygn. akt I FSK 1512/07.

W przedmiotowej sprawie podatnik zobowiązany był do wyprodukowania więźby dachowej, a następnie zamontowania jej na budynku mieszkalnym. Urząd skarbowy uznał, iż podatnik wykonał usługę, do której zastosowanie ma preferencyjna stawka VAT 7%.

Z takim stanowiskiem nie zgodził się jednak Dyrektor Izby Skarbowej, który uznał, że podatnik dokonał dostawy towarów, opodatkowanej według stawki 22%. Spółka wniosła skargę na powyższą decyzję, a WSA w Warszawie decyzję tę uchylił uznając, że w przedmiotowej sprawie podatnik wykonał kompleksową usługę budowlano-montażową, złożoną jedynie z kilku świadczeń cząstkowych.

Na taką decyzję Dyrektor Izby Skarbowej wniósł skargę kasacyjną. Jednak NSA skargę tę oddalił, podzielając w pełni stanowisko spółki i WSA. Sąd podkreślił, że gdy dana czynność ma charakter kompleksowy, o jej opodatkowaniu (i stawce VAT) decyduje czynność główna, którą w tym przypadku było zamontowanie więźby dachowej w budynku mieszkalnym, a nie dostawa wyprodukowanego towaru.

Jednocześnie NSA podkreślił, że zaprezentowane stanowisko jest zgodne z utrwaloną linią orzecznictwa w tej sprawie.

Nieodpłatne posiłki dla kontrahentów i pracowników nie podlegają opodatkowaniu

Wydawanie darmowych posiłków kontrahentom oraz pracownikom podczas spotkań służbowych nie podlega opodatkowaniu VAT. Tak uznał Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-371/07 z 11 grudnia 2008 r.

ETS wskazał, że co do zasady, nieodpłatne przekazanie posiłków podlega opodatkowaniu. Mogą jednak wystąpić szczególne okoliczności, w wyniku których obowiązek podatkowy nie wystąpi. Taką okolicznością jest wydawanie posiłków podczas spotkań biznesowych. W tym przypadku bowiem posiłki nie maja na celu zaspokojenia prywatnych potrzeb uczestników tego spotkania. Osoba otrzymująca ten posiłek nie decyduje bowiem ani o miejscu, ani o czasie jego spożycia. W takiej sytuacji wydawanie nieodpłatnych posiłków jest świadczeniem usług związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 6 (2) VI Dyrektywy (obecnie art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Sankcja w VAT zgodna z prawem wspólnotowym

Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 15 stycznia 2009 r., sygn. akt C-502/07 uznał za zgodny z prawem unijnym art. 109 ust. 5 i 6 ustawy o VAT (obowiązujący do 30 listopada 2008 r.), dotyczący 30% sankcji w VAT za zaniżenie zobowiązania podatkowego, zawyżenie kwoty do zwrotu lub zawyżenie kwoty do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe.

ETS rozstrzygał pytanie skierowane przez NSA w Warszawie, w sprawie zgodności polskich przepisów dotyczących sankcji w VAT z prawem unijnym. ETS uznał, że wspólny system podatku VAT nie stoi na przeszkodzie, aby państwo członkowskie wprowadziło sankcję administracyjną, w postaci dodatkowego zobowiązania podatkowego za błędne rozliczenie VAT. ETS podkreślił również, że sankcja powyższa nie jest podatkiem, lecz ma charakter administracyjny.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

http://www.czasopisma.gofin.pl/index.php?action=temat&id_pismo=1981&id_temat=106044

Świeżutki wyrok TK.
<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec--> <!--sizeo:2--><span style="font-size:10pt;line-height:100%"><!--/sizeo-->TK: wspólnicy zlikwidowanej spółki mają prawo do zwrotu VAT <!--sizec--></span><!--/sizec-->

Wspólnicy zlikwidowanej spółki cywilnej mają prawo do zwrotu podatku VAT zapłaconego w czasie prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę - orzekł we wtorek Trybunał Konstytucyjny.

Uznał on tym samym za sprzeczne z konstytucją przepisy zawarte w Ordynacji podatkowej, które nie pozwalały wspólnikom zlikwidowanej spółki cywilnej na zwrot VAT-u.

Sprawa rozpoznawana przez TK dotyczyła skargi Małgorzaty N., byłej wspólniczki zlikwidowanej w 2006 r. spółki cywilnej. W 2005 r. w firmie prowadzona była kontrola skarbowa, w trakcie której urzędnicy stwierdzili, że spółka popełniła błędy w rozliczeniach VAT za 2001 r.

Po likwidacji spółki dyrektor urzędu kontroli skarbowej umorzył postępowanie kontrolne wobec niej, a byłym już wspólnikom doręczył jedynie informację, że spółka zapłaciła zbyt duży VAT za 2001 r.

Małgorzata N. złożyła więc do naczelnika swojego urzędu skarbowego wniosek o zwrot podatku. Ten odmówił, twierdząc, że "nie jest ona podatniczką VAT". Podatniczką była bowiem spółka, a ta została zlikwidowana. Małgorzata N. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Miał on jednak wątpliwości, czy może uznać Małgorzatę N. za następczynię prawną zlikwidowanej spółki. O ich wyjaśnienie zwrócił się do TK.

Trybunał przypomniał, że spółka cywilna, z punktu widzenia prawa cywilnego jest odrębnym podatnikiem VAT. Przestaje nim być, gdy zostaje zlikwidowana. Byli wspólnicy muszą jednak przeprowadzić likwidację, dokonać spisu majątku spółki i zapłacić od niego VAT. Nie mogą natomiast złożyć korekty deklaracji VAT za okres, w którym spółka prowadziła działalność oraz wystąpić o stwierdzenie nadpłaty i zwrot podatku.

"Takie rozwiązanie narusza zapisaną w konstytucji zasadę sprawiedliwości społecznej" - stwierdził TK.

Uzasadniając wyrok, sędzia sprawozdawca Teresa Liszcz wyjaśniła, że niesprawiedliwość polega na tym, iż "wspólnicy, ponoszący ekonomiczny ciężar VAT i będący współwłaścicielami majątku zlikwidowanej spółki, nie mają możliwości odzyskania nadpłaconego podatku".

Dr Kalina Kunowska z kancelarii doradztwa podatkowego w Gdańsku powiedziała PAP, iż "zdarzało się, że sądy administracyjne orzekały o zwrocie VAT wspólnikom likwidowanych spółek cywilnych, ale po dzisiejszym wyroku TK nie będzie już wątpliwości w tej kwestii".

Ekspertka dodała, że byli wspólnicy, chcąc odzyskać nadpłacony podatek, powinni złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty, wskazując jako podstawę prawną art. 74 Ordynacji podatkowej. "Zwrot VAT będzie się im należał proporcjonalnie do wartości udziałów, jakie mieli w zlikwidowanej spółce" -powiedziała Kunowska.

Spółka cywilna, w odróżnieniu od spółek kapitałowych, nie ma osobowości prawnej. Nie stanowi więc samodzielnego podmiotu prawa. Podmiotami prawa są wspólnicy spółki cywilnej. W związku z tym spółka cywilna nie ma własnego mienia, a nabywane prawa i zaciągane zobowiązania wchodzą do majątku wspólników. <!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->
<a href="http://firma.onet.pl/1931323,wiadomosci.html" target="_blank">http://firma.onet.pl/1931323,wiadomosci.html</a>

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Komunikat prasowy po rozprawie dotyczącej kręgu podmiotów uprawnionych do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku od towarów i usług wspólników rozwiązanej spółki cywilnej.

Brak możliwości złożenia korekty deklaracji i wniosku przez wspólników rozwiązanej spółki cywilnej o stwierdzenie nadpłaty podatku VAT za okres, w którym spółka prowadziła działalność jest niezgodne z konstytucją.

24 lutego 2009 r. o godz. 13.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi dotyczące kręgu podmiotów uprawnionych do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty i korekty deklaracji wspólników rozwiązanej spółki cywilnej będącej podatnikiem podatku od towarów i usług.

W wyroku z 10 marca 2009 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 75 par. 2 pkt 1 lit. b i par. 3 oraz art. 81 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa w zakresie, w jakim nie regulują trybu złożenia korekty deklaracji i wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku od towarów i usług przez byłych wspólników rozwiązanej spółki cywilnej będącej podatnikiem tego podatku, są niezgodne z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 konstytucji i nie są niezgodne z art. 64 ust. 3 konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny wskazał na różnice w sposobie traktowania spółki cywilnej, w ramach której wspólnicy prowadzą wspólną działalność gospodarczą, na gruncie prawa cywilnego i podatkowego. Niezależnie od braku zdolności prawnej na tle prawa cywilnego spółka ta jest bowiem uznawana za podatnika podatku VAT. Kontrowersje, jakie powstają, ujawniają się najdobitniej w kontekście rozwiązania spółki. Przepisy kodeksu cywilnego nie wyodrębniają i nie regulują precyzyjnie fazy likwidacji spółki cywilnej. W praktyce funkcjonowania organów podatkowych przyjęta jest więc interpretacja, w myśl której spółka traci swój byt prawny - jako podatnik podatku VAT - z chwilą zaistnienia przyczyny rozwiązania spółki. Zgodnie z przepisami ordynacji podatkowej i ustawy o VAT na wspólnikach rozwiązanej spółki cywilnej ciąży odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe spółki, a także obowiązek sporządzenia tzw. spisu z natury i zapłaty podatku VAT od remanentu likwidacyjnego. Nie mają oni natomiast możliwości złożenia korekty deklaracji i wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku VAT za okres, w którym spółka prowadziła działalność. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, rozwiązanie takie narusza zasadę sprawiedliwości społecznej, rozpatrywaną w powiązaniu z wyrażonymi w art. 64 ust. 1 konstytucji gwarancjami ochrony własności i innych praw majątkowych. Istniejąca niespójność rozwiązań prawa cywilnego i podatkowego oraz asymetria praw i obowiązków stosunku prawno-podatkowego powodują bowiem, że wspólnicy - jako osoby ponoszące ekonomiczny ciężar podatku i będące współwłaścicielami majątku spółki - nie mają możliwości odzyskania nienależnego świadczenia podatkowego.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Mirosław Granat, a sprawozdawcą była sędzia TK Teresa Liszcz.

Wyrok jest ostateczny, a jego sentencja podlega ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

http://www.trybunal.gov.pl/Rozprawy/2009/rozprawy.htm