I jeszcze krótkie wyjaśnienie dotyczące mojej dziesiątki najlepszych polskich sportowców 2008 r.
Dlaczego nie ma Kubicy?
Gdyby zachował miejsce na podium może bym rozważył jego kandydaturę, choć też raczej bez większych szans - z uwagi na cykl w jakich można walczyć o zwycięstwo. Szansa walki o medal olimpijski nadarza się raz na cztery lata. I zwycięstwo ( bądź medal ) w takich zawodach, należy ( moim zdaniem ) wyżej uhonorować niż laur który można zdobywać każdego roku.

Jeszcze mały komentarz do wyników ostatniego plebiscytu.
No cóż, vox populi, vox Dei. Ale także - o tempora! o mores!

Według mnie, uczestnicy głosowania wybierając Kubicę dowartościowywali... siebie.

Czyżbyś Helvecie chciał dorównać omc mgr. Aleksandrowi K.?
Wywód niezły, jednak wnioski nietrafne.  

<!--quoteo(post=40008:date=05. 01. 2009 g. 18:11:name=helvet)--><div class='quotetop'>(helvet @ 05. 01. 2009 g. 18:11) [snapback]40008[/snapback]</div><div class='quotemain'><!--quotec-->
Jeszcze mały komentarz do wyników ostatniego plebiscytu.
No cóż, vox populi, vox Dei. Ale także - o tempora! o mores!

Według mnie, uczestnicy głosowania wybierając Kubicę dowartościowywali... siebie.

Jeszcze mały komentarz do wyników ostatniego plebiscytu.
No cóż, vox populi, vox Dei. Ale także - o tempora! o mores!
Według mnie, uczestnicy głosowania wybierając Kubicę dowartościowywali... siebie.

Mało kto zmierzył się w życiu z kulą ważącą ponad 7 kg, jeszcze mniej z przyrządami gimnastycznymi, a do zupełnych unikatów zaliczyć można osoby które chwyciły za wiosła w skiffie, osadzie, bądź chociażby spróbowały sił na ergonometrze.

O wiele łatwiej zza kierownicy samochodu poczuć się Loebem, Gronholmem, Schumacherem, Kubicą, Kuzajem, Hołowczycem czy chociażby ( z fotela obok) ...Wisławskim.
Widząc pędzące samochody czy bolidy, widzowie ( bądź ich spora część ) utożsamiają się z kierowcami, oczami wyobraźni widząc w tej grupie siebie i to najlepiej na czele stawki - wszak oni też są mistrzami, tyle, że bez możliwości zaprezentowania swoich możliwości szerszej publiczności. I najczęściej są mistrzami tylko we własnym mniemaniu.
Doceniając wysiłek Kubicy ( sam bardzo mu kibicuję w każdym wyścigu ) uważam, że osiągnięty przez niego w ubiegłym roku wynik, nie dawał podstaw to takiego uhonorowania.
Jeżeli czwarte miejsce w GP Formuły 1, jest sportowo więcej warte od medalu olimpijskiego ( w tym medalu złotego ), to jak wyróżnić miejsce na"pudle" a jak zwycięstwo w całym cyklu? Tytułem supersportowca dziesięciolecia?

I wyjaśnienie do tej drugiej sprawy. Oczywiście z mojego punktu widzenia. Tyle, że znów ( który to już raz ... ) trzeba to zrobić <!--sizeo:4--><span style="font-size:14pt;line-height:100%"><!--/sizeo-->łopatologicznie.<!--sizec--></span><!--/sizec-->

Esencją osiągnięć sportowych ( nie mylić z osiągnięciami finansowymi ) - w przypadku dyscyplin olimpijskich - jest złoty medal zdobyty na Igrzyskach.
Wielu sportowców tak układa plany treningowe ( czy w przypadku kobiet - także macierzyńskie ), by szczyt formy przypadł właśnie w czasie rozgrywania najważniejszych zawodów czterolecia. Oczywiście niektórzy świadomie rezygnują z takiej formy rywalizacji ( np. tenisiści czy czołowi amerykańscy koszykarze - choć to też nie jest regułą ), albo uniemożliwiają to wyznaczone przez międzynarodowe gremia zasady ( jak np. w przypadku męskiej piłki nożnej ), ale większość mająca możliwość startu zrobi wszystko ( niektórzy czasem także sięgną po niedozwolone wspomaganie ), by móc zostać udekorowanym kawałkiem metalu pokrytym cienką wartwą szlachetnego kruszczu.
Faktem jest, że nie każdy sportowiec ma możliwość walki o niego. Zawodnicy uprawiający biegi na orientację, gimnastykę akrobatyczną, kręglarstwo, golfa, szachy, brydża sportowego, sporty motorowe, snookera, bojery, rugby, piłkę rowerową, petanque ( przykładowo podałem tylko kilka dyscyplin
nieolimpijskich ) takiej szansy nie mają. Ale to już wątek na zupełnie inną dyskusję.

Złotego ( czy innego ) medalisty olimpijskiego, nie trzeba uhonorować dodatkowo ( czy na siłę ).
Po prostu taki wyczyn stoi wyżej w hierarchi sportowych sukcesów niż medal mistrzostw świata, zwycięstwo w jakimś turnieju, czy nawet zdobycie Pucharu Świata dla najlepszego zawodnika sezonu w takiej czy innej dyscypinie lub konkurencji. Zwłaszcza w sytuacji, gdy tego typu zawody rozgrywane są cyklicznie co roku. W takim przypadku, szansa na osiągnięcie sukcesu wzrasta ( w porównaniu z IO ) czterokrotnie i tylko od danego zawodnika zależy, czy potrafi z tej szansy skorzystać. Niepowodzenie w jednym sezonie łatwiej jest zrekompensować w następnym niż czekać cztery lata na następną szansę.

Nagroda Nobla w dziedzinie literatury też daje większy splendor autorowi od Literackiej nagrody Nike, która z kolei jest bardziej ceniona od Paszportu Polityki ( choć dla uhonorowanych twórców na pewno wszystkie są równie ważne ).

W sporcie łatwiej zdobyć mistrzostwo okręgu, trudniej mistrzostwo Polski, jeszcze trudniej mistrzostwo świata a najtrudniej mistrzostwo olimpijskie, zwłaszcza od kiedy zaczęto arbitralnie ograniczać liczbę potencjalnych olimpijczyków. Wydawało mi się, że to łatwo pojąć, ale widocznie są jednostki odporne na logiczną argumentację. To może wyjaśniając tę kwestię, pozostańmy przy osobie przywołanego Mistrza - Adama Małysza.

Podczas kilkunastoletniej kariery na skoczniach dziewiętnaście razy wygrał w zimowych Mistrzostwach Polski i cztery razy został mistrzem świata. Do tego dochodzą: czterokrotne zdobycie Kryształowej Kuli PŚ, trzykrotne zwycięstwo w letniej GP, zwycięstwo w TCS, trzydzieści osiem zwycięstw w konkursach GP
i siedemdziesiąt cztery miejsca na podium.
Nie był co prawda mistrzem świata w lotach narciarskich ale w swoim dorobku ma małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji "lotników" w sezonie 2006/2007.

Jako zawodnik zdobył prawie wszystko. Prawie, bo choć do osiągnięć Mistrza należy dorzucić dwa medale olimpijskie, to jednak w kolekcji brakuje tego jednego. Złotego.

Trochę pechowo, bo gdyby nie dziura w zeskoku po upadku N. Kasai ( - iego?) na którą zeskoczył Polak w Lake Placid...
Trochę pechowo, bo będącego w wysokiej formie Małysza przeskoczył niespodziewanie ekslpodując talentem - powracający na skocznie po groźnym upadku - młodzik ze szwajcarskiego Grabs.
Trochę pechowo, bo w innych sezonach w których dominował na skoczniach, akurat w kalendarzu nie przewidziano ZIO.

Ale czy to oznacza, że Małysz bez tego złota jest zawodnikiem gorszym, słabszym czy niespełnionym? Z pewnością nie. Jest i pozostanie jednym z najlepszych skoczków w historii, prawdziwą legendą i wzorem dla najbliższych pokoleń młodych adeptów latania z przypiętymi do stóp nartami. I przede wszystkim wzorcem Wielkiego polskiego sportowca.

Gdyby jednak przyszło mi wybierać pomiędzy uhonorowaniem Małysza za zwycięstwo w TCS czy PŚ a złotym ( srebrnym lub brązowym ) medalistą olimpijskim, wybrałbym tę drugą opcję.

A gdyby było np. dwunastu złotych medalistów? Tutaj poruszamy się w krainie sience fiction.
Od 1926 r. taka sytuacja jeszcze nie miała miejsca, no chyba, że przyjmiemy fizyczną ilość pozłacanych krążków przywiezionych z Monachium ( w tym piłkarzy i drużyny florecistów ) oraz Montrealu ( w tym siatkarzy ). I tak szybko mieć nie będzie. Pytanie było więc z gatunku tych retorycznych...

Plebiscyty rządzą się faktycznie własnymi prawami, bo są wypadkową osiągnięć sportowca i popularności jego dyscypliny. A w dobie esemesów też manualnych zdolności.
Tak więc gwiazdy wykreowane przez media czasem w podświadomości  głosujących mocniej tkwią, niż faktyczni zwycięzcy. Taki to urok lub też slabość plebiscytów.   :piwo:

...Czy Koledzy mają jeszcze coś do dodania? :rolleyes:...

(...) A pozostając w kręgu zimowych dyscyplin - ktoś wybiera się do Zakopca na PŚ ?

<!--quoteo(post=40388:date=12. 01. 2009 g. 11:39:name=elsinore)--><div class='quotetop'>(elsinore @ 12. 01. 2009 g. 11:39) [snapback]40388[/snapback]</div><div class='quotemain'><!--quotec-->
(...) A pozostając w kręgu zimowych dyscyplin - ktoś wybiera się do Zakopca na PŚ ?