Na starm forum trochę ten temat męczyliśmy.
<a href="http://www.skarbowcy1.home.pl/index.php?name=PNphpBB2&file=viewtopic&t=459&sid=a2887181be75366e9be04f508b3d156c" target="_blank">http://www.skarbowcy1.home.pl/index.php?na...be04f508b3d156c</a>
Stanowiska naszych organow nadal są różne,  
ale zapadają kolejne korzystne dla podatników rozstrzygniecia przed WSA:

Wyrok WSA Warszawa z 20 lutego 2007 r. SYGN. AKT III SA/Wa 4229/06

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Podatnik wystąpił o interpretację podatkową. Wskazał, że na podstawie umowy zawartej z miastem o roboty budowlano-montażowe wykonał modernizację piaskownika oraz budynek płuczki piasku w oczyszczalni ścieków. Inwestycja ta stanowi infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, wykorzystywaną zgodnie z założeniami projektowymi i kosztorysowymi w 80 proc. na potrzeby tego budownictwa. Zdaniem podatnika może on jest całość wartości robót opodatkować 7 proc. stawką VAT, na podstawie przepisu przejściowego w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) nowej ustawy o VAT. Organy podatkowe były innego zdania.

Niekorzystną interpretację spółka zaskarżyła do sądu administracyjnego. Nie podzieliła stanowiska organów, że ustawodawca miał na celu obniżenie stawki podstawowej tylko w odniesieniu do budownictwa mieszkaniowego i tylko do tego rodzaju budownictwa można stosować stawkę preferencyjną. W ich ocenie, w przypadku gdy infrastruktura będzie miała związek zarówno z budynkami mieszkalnymi, jak i innymi obiektami (np. przemysłowymi), na podstawie posiadanych dokumentów kosztorysowych i projektowych, należy wyodrębnić część związaną z budownictwem mieszkaniowym i opodatkować 7 proc. stawką. Do pozostałej zaś części należy zastosować stawkę 22 proc.

Sąd nie zgodził się z interpretacją organów podatkowych. Jak przypomniał sąd z treści art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT wynika, że do zastosowania stawki 7 proc. VAT konieczne jest wykonanie bądź robót budowlano-montażowych bądź remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Konieczne jest zatem wykonanie czynności.

W ocenie sądu w art. 146 ust. 3 ustawy o VAT stwierdzono, jak należy rozumieć pojęcie infrastruktury towarzyszącej. Są nimi m.in. oczyszczalnie ścieków, jeżeli są związane z obiektami budownictwa mieszkalnego (art. 146 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT).

Ustawodawca w żadnym z przepisów nie sprecyzowal, jaki rodzaj związku powinien wystąpić między tzw. infrastrukturą towarzyszącą a obiektami mieszkaniowymi - czy musi być to związek pośredni, czy bezpośredni podkreślał WSA. Zatem infrastruktura towarzysząca będzie zawsze związana z obiektami mieszkalnymi, gdy tylko w części służyć będzie obiektom mieszkalnym, a w części innym obiektom.

Skarżące przedsiębiorstwo dokonywało modernizacji elementów oczyszczalni ścieków oraz wykonywało budynek płuczki piasku w tej oczyszczalni, czyli dokonywało robót w infrastrukturze towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Tym samym miało prawo przyjąć, że możliwe jest zastosowanie do tego typu robót 7 proc. stawki podatku. Wykonywane przez stronę roboty budowlano-montażowe były bowiem związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu. W wyżej przywołanym przepisie mowa jest natomiast o związku bez precyzowania, o jaki rodzaj związku chodzi - pośredni, bezpośredni oraz w jakim procencie roboty budowlano-montażowe mają być związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Nie określono też charakteru oraz stopnia związku infrastruktury towarzyszącej z obiektami budownictwa mieszkalnego.

Sąd co prawda potwierdził, że ulgi podatkowe należy interpretować ściśle. Ale przypomniał też o nadrzędnej roli wykładni językowej na gruncie prawa podatkowego. Zamiarem ustawodawcy było zachowanie preferencyjnej stawki na roboty budowlane związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Tym samym rolą ustawodawcy, a nie organów podatkowych było precyzyjne ukształtowanie instytucji podatkowej przewidującej swoisty rodzaj zwolnienia podatkowego.

Skoro sporne przepisy zostały sformułowane w sposób, który pod względem językowym nie budzi wątpliwości, to zdaniem sądu niedopuszczalne jest na podstawie rozwiązań systemowych nowe kształtowanie warunków na korzyść fiskusa.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Straciłem zainteresowanie tym tematem gdyż myślałem, że z końcem tego roku problem sie sam rozwiąże. Ale skoro stawka 7% ma obowiązywać jeszcze 3 lata...
Sądy pomalutku zaczynają prostować te ministerialne głupoty. Przypomnę jednak, że w kwestii infrastruktury popełniano 2 błędy: jeden dotyczy tzw. proporcji i jest na niekorzyść podatników, drugi dotyczy stosowania obniżonej stawki również do remontów i dla odmiany sprzyja podatnikom.

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Orzecznictwo — Stawka VAT dla infrastruktury towarzyszącej
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia 21 lutego 2006 r., wydaną na podstawie art. 233 1 pkt 1 w związku z art. 239 art. 14a 4 i art. 14b 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. — Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.; powoływanej dalej jako ord. pod.) oraz art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 marca.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; powoływanej dalej jako „ustawa o VAT z 2004 r.”). Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez M. w m.st. Warszawie S.A. — strona Skarżąca w mniejszej sprawie, odmówił zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 7 września 2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Występując pismem z dnia 9 sierpnia 2005 r. o udzielenie interpretacji Spółka wskazała, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamawia usługi robót budowlano-montażowych. remontów i robót. konserwacyjnych związanych z budowa i utrzymaniem infrastruktury w postaci urządzeń i ujęć wody, stacji uzdatniania wody, oczyszczalni ścieków, sieci kanalizacyjnej i wodociągowej. Infrastruktura ta jest lub będzie w przyszłości wykorzystywana w znacznej części na potrzeby związane z budownictwem mieszkaniowym, a częściowo może być wykorzystywana także na inne potrzeby, w tym potrzeby przemysłu i sektora usług. Dodała, iż rozdzielenie infrastruktury wykorzystywanej wyłącznie na cele związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego od infrastruktury wykorzystywanej na pozostałe cele, wymagałoby zbudowanie dwóch, całkowicie od siebie niezależnych systemów infrastruktury, co jest nielogiczne i bezsensowne z ekonomicznego punktu widzenia. Podkreśliła również, że w czerwcu 2004 r. zwracała się o wykładnię art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. wywodząc, że powyższe cechy infrastruktury sprawiają, iż roboty budowlano-montażowe, remonty i roboty konserwujące z nią związane powinny być traktowane jako roboty, o których mowa w tym przepisie, a tym samym korzystać do dnia 31 grudnia 2007 r. ze stawki VAT w wysokości 7%. Wskazała, że stanowisko takie podzielił Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie pismem z dnia 22 lipca 2004 r., jednakże zmienił je Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pismem z dnia 19 maja 2005 r. wyjaśniając, iż „roboty budowlano-montażowe w części związanej z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu winny być do dnia 31 grudnia 2007 r. opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, zaś w pozostałej części podstawową 22% stawką podatku”.

W oparciu o powyższe Spółka zawnioskowała o wskazanie właściwej stawki podatku od towarów i usług dla opisanych przez nią usług, a przypadku uznania, iż należy stosować dwie różne stawki (7% i 22%) — wskazanie daty, od której Spółka ma je stosować wraz z podaniem podstawy prawnej stosowania różnych stawek wobec tej samej usługi. Stosowanie tych stawek, w wystąpieniu Spółki, utożsamione zostało z koniecznością określania ich w dokumentacji przetargowej oraz akceptowaniu (odliczaniu podatku naliczonego) tak wystawionych faktur przez wykonawców robót.

Zdaniem Spółki, z uwagi na konieczność respektowania przepisów dotyczących zamówień publicznych oraz ww. pismo z dnia 22 lipca 2004 r. właściwą datą, od które; należy stosować zróżnicowane stawki VAT dla nowszych usług, jest. Data otrzymania ww. pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 maja 2005 r., czyli dzień 24 maja 2005 r. Spółka dodała, iż zróżnicowane stawki stosuje od czerwca 2005 r.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe stwierdzając, iż przedmiotowe usługi tylko w części dotyczącej budownictwa mieszkaniowego są opodatkowane stawką 7% w oparciu o art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r., zaś w pozostałej części — stawką 22% na podstawie art. 41 ust. 1 tej ustawy. Odwołując się do treści art. 14a § 1 ord. pod. w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. wyjaśnił natomiast, że zastosowanie się do informacji podatkowej wydanej w tym trybie nie mogło szkodzić podatnikowi, ale nie zwalniało go z obowiązku zapłaty podatku, a więc jej zmiana skutkowała od momentu powstania obowiązku podatkowego, a nie od daty wydania tej zmiany.

W zażaleniu na postanowienie z dnia 7 września 2005 r. Spółka zarzuciła naruszenie przepisów prawa procesowego oraz art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. przez błędną jego interpretację. W ocenie Spółki, aby można było stosować stawkę podatku VAT w wysokości 7% do całości zamawianych przez nią usług, wystarczające jest stwierdzenie istnienia związku pomiędzy budowanymi czy remontowanymi obiektami infrastruktury a obiektami budownictwa mieszkaniowego. Nawet wówczas, gdy obiekty infrastruktury są związane z budownictwem mieszkaniowym w niewielkim stopniu, to wykonawca robót ma prawo do zastosowania stawki obniżonej do całej wartości usługi. Spółka, odwołując się do orzecznictwa sądowego wywiodła, że skoro ustawodawca nie określił zakresu tego związku a interpretacja nie może odbywać się ze szkodą dla podatnika, to nie powinno być wątpliwości, co do możliwości stosowania preferencyjnej stawki podatkowej. Odmienne rozstrzygnięcie narusza zasadę zaufania do organów podatkowych, określ ona w art. 121 § 1 ord. pod. W zażaleniu podkreślono, iż pogląd organu prezentowany w zaskarżonym postanowieniu jest inny niż stanowisko zajmowane przez organy podatkowe w innych rejonach kraju, np. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku (pismo z dnia 24 września 2004 r., znak: PI/005-1540/04/CIP/O1).

Spółka podniosła ponadto, iż organ pierwszej instancji w zaskarżonym postanowieniu nakazał stosowanie dwóch stawek podatkowych do jednej usługi, co pozostaje w rażącej sprzeczności z art. 41 ustawy o VAT z 2004 r., w którym ustawodawca wskazuje, iż dła konkretnej usługi może być stosowana jedna stawka, albo będzie ona stawką podstawową, albo obniżoną. Podobnie czyni to art. 146 ust. 1 tej ustawy.

Jako kolejny argument przemawiający za. stosowaniem stawki obniżonej dla spornych usług Spółka wskazała, że stawka taka została wprowadzona jako realizacja postanowień Traktatu podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r. między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republika Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republika Austrii, Republika Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii. Republiką Słowacką dotyczącego przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej. Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864 ze zm.; powoływanego dalej jako „Traktat Akcesyjny”), tym samym w art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT została nie tyle obniżona stawka podstawowa, co zostało utrzymane preferencyjne opodatkowanie obowiązujące w poprzedniej ustawie. W opinii Spółki koniecznym zatem jest przy interpretacji powyższego przepisu uwzględnienie zakresu preferencji, jakie były określone w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; powoływanej dalej jako „ustawa o VAT z 1993 r.”).

Decyzją z dnia 21 lutego 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie odmawiając zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 7 września 2005 r. wskazał, że w rozpatrywanej sprawie infrastruktura towarzysząca jest w znacznej części związana z budownictwem mieszkaniowym, a częściowo może być wykorzystywana na inne potrzeby. Jego zdaniem art. 146 ustawy o VAT z 2004 r. wyraźnie wskazuje, że stawka 7% odnosi się wyłącznie do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zatem w przypadku, gdy infrastruktura dotyczy zarówno infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, jak i pozostałemu, to należy dla zastosowania właściwej stawki wydzielić tę jej część, która związana jest z obsługą budownictwa mieszkaniowego i tę, która z nim związana nie jest. Rozdziału tego należy dokonać na podstawie dokumentacji projektowej oraz kosztorysowej. Dla pierwszej części zastosowanie znajdzie stawka 7%, a dla pozostałej — 22%.

Odnosząc się do zarzutu Spółki dotyczącego niedopuszczalności stosowania dwóch stawek podatkowych do zamawianej przez nią usługi, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż jest on niezasadny, gdyż przedmiotem zamówienia są dwie usługi, tj. roboty budowlano-montażowe, remonty i roboty konserwacyjne związane z budową i utrzymaniem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu oraz roboty budowlano-montażowe, remonty i roboty konserwacyjne nie związane z budowa i utrzymaniem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Organ odwoławczy wskazał również, iż w stanie faktycznym sprawy nie można było zastosować przepisów nieobowiązującej już ustawy o VAT z 1993 r.

W skardze z dnia 24 marca 2006 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Skarżąca zarzuciła, iż decyzja z dnia 21 lutego 2006 r, narusza art. 14b § 4 ord. pod. (taki przepis wskazany została w petitum skargi — przyp. Sądu) z uwagi na wydanie w sprawie decyzji, w sytuacji, gdy nie zostały spełnione przesłanki wydania rozstrzygnięcia w takiej formie. W uzasadnieniu podniosła natomiast, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie utrzymując w mocy postanowienie błędnie zastosował art. 14b § 5 ord. pod., gdyż jako organ odwoławczy mógł wydać jedynie decyzję zmieniającą lub uchylającą postanowienie. W celu utrzymania w mocy postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie winien wydać postanowienie, a nie decyzję.

Zarzut naruszenia art. 146 ust 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. Skarżąca uzasadniała analogicznie, jak w zażaleniu. W jej ocenie rozstrzygnięcie wątpliwości interpretacyjnych zawartych w tym przepisie na niekorzyść podatnika skutkowało naruszeniem zasady zaufania do organów podatkowych, wyrażonej w art. 121 § 1 ord. pod.

Odwołując się do orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz reguł przeprowadzania przetargów Skarżąca podniosła, iż nie jest dopuszczalnie w takim stanie faktycznym, jaki był oceniany w sprawie, aby twierdzić — jak czyni to organ odwoławczy — iż mamy do czynienia z dwoma usługami, do których stosować należy dwie stawki podatkowe. Dodatkowo zwróciła uwagę, iż w zaskarżonej decyzji całkowicie pominięta została podnoszona w zażaleniu kwestia daty, od której strona winna stosować dwie stawki. Skarżąca postawiła też zarzut dotyczący pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 maja 2005 r., wskazując, iż nie zawiera ono oceny prawnej stanowiska pytającego oraz, że zostało wydane po upływie prawie 10 miesięcy od dnia wydania zmienionej nim informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. W opinii Spółki taka przewlekłość postępowania nie spełnia normy art. 125 § 2 ord. pod.

W skardze Spółka wniosła o uchylenie w całości decyzji z dnia 21 lutego 2006 r. oraz poprzedzającego ją postanowienia z dnia 7 września 2005 r. i zasadzenie kosztów postępowania według norm prawem przypisanych

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji. Stwierdził, iż kwestia daty, od której strona winna stosować dwie stawki, wbrew zarzutom skargi, nie była podnoszona w zażaleniu. Natomiast odnośnie do zarzutów dotyczących pisma z dnia 19 maja 2005 r. wyjaśnił, iż nie było ono przedmiotem prowadzonego postępowania zażaleniowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

skarga okazała się niezasadna.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. — Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem (legalności). Kontrola sądów administracyjnych ogranicza się więc do zbadania, czy organy administracji, w toku załatwiania sprawy nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na jej wynik. Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. — Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; powoływanej dalej jako „p.p.s.a.”) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub z naruszeniem przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie. Nie dopatrzył się też naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub wystąpienia przesłanek pozwalających na stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji. Wobec braku naruszeń prawa o takim ciężarze gatunkowym nie było podstaw do uchylenia zaskarżonej decyzji.

W nakreślonym przez stronę stanie faktycznym wskazano, a wspomnieć tylko można, że zgodnie z art. 14a § 2 ord. pod. w oparciu o stan faktyczny, jaki przedstawił podatnik organ wydaje interpretację, że usługi, które zamawia Spółka w postaci robót budowlano-montażowych, remontów i robót konserwacyjnych związanych z budową i utrzymaniem infrastruktury w postaci urządzeń i ujęć wody, stacji uzdatniania wody, oczyszczalni ścieków, sieci kanalizacyjnej i wodociągowej, dotyczą infrastruktury w przeważającej mierze wykorzystywanej na potrzeby związane z budownictwem mieszkaniowym, a w pozostałym zakresie wykorzystywanej na inne potrzeby, w tym przemysłu i sektora usług. Przy takim stanie faktycznym sporne między stronami stało się ustalenie właściwej wysokości stawki podatku VAT, której tego typu usługi powinny podlegać. W ocenie Sądu w sporze tym rację należało przyznać organom podatkowym.

W myśl art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego. Z kolei przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w cytowanym ust. 1 pkt 2 lit. a, rozumie się:

1) sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2) urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3) urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków,kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

— jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Dodać też trzeba, że wskazane regulacje prawne są następstwem zawarcia w załączniku XII ust. 9 pkt 1 lit. b (ii) Traktatu Akcesyjnego odstępstw od art. 12 ust. 3 lit. a dyrektywy 77/388/EWG (Dz. U. Nr 145 z 13.6.1977, str. 1 ze zm.) pozwalających Polsce między innymi stosować do dnia 31 grudnia 2007 r. obniżoną stawkę podatku VAT, nie mniejszą niż 7%, na dostawę usług budowy, remontu i modernizacji budynków mieszkalnych, nie świadczonych w ramach programu o charakterze socjalnym, z wyłączeniem materiałów budowlanych (...). Na marginesie można również zauważyć, iż od dnia 1 stycznia 2007 r. kwestia ta znalazła swoje odzwierciedlenie w przepisach przejściowych dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. Nr 347 z 11.12.2006) w art. 128 ust. 5, przy jednoczesnym uwzględnieniu stosownych korelacji przedstawionych w załączniku XII tej dyrektywy w związku z jej art. 411.

W ocenie Sądu wyjątkowa możliwość zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług w ramach dyspozycji art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. została przez organy podatkowe oceniona prawidłowo. W stanie wskazanym jako stan faktyczny rozpoznanej sprawy stwierdzić należało, że usługi, o których opodatkowanie pytała Spółka, odnosiły się do takich elementów infrastruktury towarzyszącej, które zostały wymienione w art. 146 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy. W art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a tej ustawy określony zaś został przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług stawką podatkową w wysokości 7%. W kolejnych przepisach tego artykułu (ust. 2 i ust. 3) oraz w art. 2 pkt 12 zdefiniowano natomiast zakres znaczeniowy pojęć, przy pomocy których ten przedmiot został określony. I tak, w ramach realiów rozpoznanej sprawy zwrócić należało uwagę, że ze wskazanych przepisów wynika norma prawna zgodnie z którą, obniżona stawka ma zastosowanie tylko do takich robót (budowlano-montażowych i konserwacyjnych) i remontów, które są związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu. Wskazane roboty lub remonty niezwiązane z taką infrastrukturą lub też związane z infrastrukturą inną niż towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu, nie korzystają z obniżonej stawki. Na infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu mogą natomiast składać się między innymi urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, sieci kanalizacyjne i wodociągowe. Nie wszystkie jednak, lecz tylko takie, które są związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego, tj. budynkami mieszkalnymi rodzinnymi stałego zamieszkania sklasyfikowanymi w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynki mieszkalne jednorodzinne (111), budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (112) oraz budynki zbiorowego zamieszkania — wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (ex 113). Przyznać trzeba rację Skarżącej, że przepis art. 146 ust. 3 ustawy o VAT z 2004 r. nie definiuje charakteru związania elementów składających się na infrastrukturę (wymienionych w pkt 1-3 tego przepisu) z ww. obiektami budownictwa mieszkaniowego. Oznacza to, że np. sieć wodociągowa będzie zaliczana do infrastruktury towarzyszącej budownictwu. mieszkaniowemu w znaczeniu przyjętym w omawianym przepisie (ust. 3) zarówno w przypadku pełnego związania z obiektami budownictwa mieszkaniowego (sieć realizująca tylko i wyłącznie potrzeby takiego budownictwa), jak i związania w mniejszej części (sieć realizująca jednocześnie poza potrzebami budownictwa mieszkaniowego także potrzeby inne, np. potrzeby przemysłu). Wbrew przy tym temu co stwierdziła strona Skarżąca w skardze, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie dokonał w wydanej decyzji zawężającej interpretacji analizowanego przepisu poprzez zaliczenie rzekomo do pojęcia „infrastruktury towarzyszącej” tylko takich urządzeń i obiektów, które „związane są wyłącznie w całości z obiektami budownictwa mieszkaniowego”. Konsekwencją bowiem takiego zawężenia byłoby w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę udzielnie przez niego odpowiedzi, iż przedmiotowe usługi, jako odnoszące się do infrastruktury o mieszanym wykorzystaniu, podlegają w całości stawce podstawowej podatku od towarów i usług (22%). Tymczasem organ ten dokonał stosownego zróżnicowania stawek, wskazując przy tym na konieczność określenie części odpowiadającej stawce obniżonej (związanej z obsługą budownictwa mieszkaniowego) oraz sposób takiego ustalenia.

Przyznanie racji Spółce we wskazanym wyżej zakresie nie mogło jednak oznaczać, że usługi przez nią zamawiane powinny być objęte wyłącznie 7% stawką podatkową. Zwrócić bowiem należało uwagę, że wprawdzie tak w ust. 1 pkt 2 lit. a, jak i w ust. 3 art. 146 ustawy o VAT z 2004 r. użyte zostało takie samo pojęcie „związania”, jednakże tworzy ono relacje między różnymi elementami. W pierwszym przypadku, związanie ma znaczenie dla określenia przedmiotu opodatkowania, w drugim zaś — dla możliwości zaliczenia danego urządzenia, obiektu etc. do desygnatów pojęcia „infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu”. Podkreślenia przy tym wymaga, że o ile w ramach ww. ust. 3 ustawodawca nie wskazał na zakres (charakter) związania, o tyle nie można tego samego powiedzieć o związaniu wynikającym z ww. ust. 1 pkt 2 lit. a, a to z powodu definicji zawartej w ust. 2 art. 146 ustawy o VAT z 2004 r. W tym przepisie dookreślony bowiem został zakres związania umożliwiający zastosowanie obniżonej stawki podatkowej. Otóż przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, ujęte jako przedmiot opodatkowania niższą stawką. należy rozumieć roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie (podkreśl. Sądu) obiektów budownictwa mieszkaniowego i „infrastruktury towarzyszącej temu budownictwu”. Skoro zaś w tym ostatnim pojęciu mieszczą się określone elementy związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego, to tym samym roboty związane z infrastrukturą towarzyszącą objęte niższą stawką dotyczą tej części inwestycji, która wiąże się (służy) z obiektami budownictwa mieszkaniowego. Reasumując, w ocenie Sądu w przypadku usług; wskazanych w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. odnoszących się. do wymienionych w ust. 3 obiektów urządzeń etc. infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, wykorzystywanych nie tylko na potrzeby tego budownictwa, ale także na inne cele., zastosowanie 7% stawki podatku od towarów i usług jest możliwe tylko w takim zakresie, w jakim służą one obiektom budownictwa mieszkaniowego. Zdaniem Sądu przyjęcie odmiennej interpretacji, którą zaproponowała strona Skarżąca, stałoby w sprzeczności z postanowieniami Traktatu Akcesyjnego. Ten bowiem zezwolił tylko na czasowe, dodatkowe preferowanie usług dotyczących budynków mieszkalnych, innych niż wykonywanych w ramach polityki społecznej. W takim więc wyłącznie zakresie Polska mogła utrzymać korzystniejszy sposób opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji zastosowana interpretacja to ograniczenie powinna uwzględniać. Z tej przyczyny dla wyniku przyjętej interpretacji art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. nie mogło mieć znaczenia odwoływanie się przez Spółkę do rozwiązań prawnych zawartych w ustawie o VAT z 1993 r. i jej przepisach wykonawczych.

Odnośnie do sposobu ustalenia tej części usług, która może korzystać z niższej stawki podatkowej dodać trzeba, że z uwagi na brak wyraźnej regulacji prawnej w tej mierze, nie można z góry założyć, iż znaczenie może mieć tylko rozdział dokonany na podstawie dokumentacji projektowej oraz kosztorysowej. To wskazanie organu podatkowego należy zatem traktować jako przykładowe, które może ulegać modyfikacji w zależności od okoliczności konkretnego stanu faktycznego. Niezasadne okazały się więc stawiane w skardze zarzuty odnośnie do naruszenia art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. i art. 121 § 1 ord. pod.

Za chybione należało natomiast uznać zarzuty dotyczące pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 maja 2005 r. Jak słusznie zauważono w odpowiedzi na skargę, pismo to nie było i dodać należy, że nie mogło być przedmiotem rozpatrywania w postępowaniu uruchomionym na skutek zażalenia wniesionego od postanowienia z dnia 7 września 2005 r. W tym bowiem postępowaniu organ odwoławczy oceniał prawidłowość wydanego postanowienia interpretacyjnego, nie zaś wcześniejszego pisma informacyjnego. Z kolei Sąd, jak już wyżej wyjaśniono, orzeka w granicach danej sprawy. W jej ramach nie mieściły się zaś ww. pisma wydane w trybie art. 14a ord. pod. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2005 r. W konsekwencji zarzuty w tej mierze stawiane w rozpoznanej sprawie były nietrafne.

Z kolei za oczywiście bezzasadny uznać należało zarzut naruszenia przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie art. 14b § 4 ord. pod. Skarżąca nie przedstawiła argumentacji świadczącej o jego naruszeniu. Stanowi on, że w przypadkach uzasadnionych złożonością sprawy organ może przedłużyć z 3 do 4 miesięcy termin na wydanie postanowienia w przedmiocie interpretacji, zawiadamiając o tym wnoszącego wniosek. Wniosek Spółki z dnia 9 sierpnia 2005 r. o wydanie interpretacji wpłynął do organu w dniu 11 sierpnia 2005 r. Interpretację opatrzoną datą 7 września 2005 r. doręczono w dniu 8 września 2005 r. Sprawa została zatem załatwiona w terminie niespełna jednego miesiąca. Powyższy przepis nie znalazł więc w sprawie żadnego zastosowania. Nie mógł zatem zostać w jakikolwiek sposób naruszony.

Przyjmując natomiast, że Skarżąca miała na uwadze naruszenie art. 14a § 4 w kontekście wadliwego jej zdaniem zastosowania art. 14b § 2 ord. pod., to stwierdzić trzeba, że pierwszy ze wskazanych przepisów stosuje tylko organ podatkowy, który wydaje interpretację na wniosek o jej wydanie. Czyni to w formie postanowienia. Natomiast organ odwoławczy, który kontroluje tak wydane postanowienie w wyniku złożonego nań zażalenia, orzeka w trybie art. 14b § 5 pkt 1 ord. pod. Zgodnie z nim organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla takie postanowienie, jeżeli uzna, że wniesione zażalenie zasługuje na uwzględnienie. Zasadność zażalenia skutkuje zatem wydaniem decyzji uchylającej albo zmieniającej postanowienie, zaś jego bezzasadność — wy daniem decyzji „przeciwnej”, czyli odmawiającej jego uchylenia lub odmawiającej jego zmiany. Taką formę i sposób rozstrzygnięcia zastosowano w ostatecznym orzeczeniu. Nie naruszono więc art. 14b § 5 ord. pod.

Sąd zauważa jednocześnie, że w podstawie prawnej zaskarżonej decyzji wadliwie przywołano — art 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 i art. 14a § 4 ord. pod. To naruszenie procesowe nie mogło jednakże mieć wpływu na wynik sprawy i z tej przyczyny, w świetle art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w związku z § 2 p.p.s.a., nie mogło prowadzić do uchylenia decyzji.

W razie nieuwzględnienia skargi Sąd skargę oddala, o czym stanowi art. 151 p.p.s.a. Wobec przedstawionego stanu faktycznego i prawnego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w oparciu o ten przepis orzekł jak w sentencji. Z uwagi na oddalenie skargi brak było podstaw do zasądzenia zwrotu kosztów postępowania na rzecz strony Skarżącej.



Wyrok zwykłego składu wojewódzkiego sądu administracyjnego Sygnatura III SA/Wa 4045/06<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Nie tylko, że mnie nie przekonała argumentacja WSA, ale jeszcze dopatruję się w niej błędu rozumowania. Kluczowe dla podjętego rozstrzygnięcia było stwierdzenie <!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Podkreślenia przy tym wymaga, że o ile w ramach ww. ust. 3 ustawodawca nie wskazał na zakres (charakter) związania, o tyle nie można tego samego powiedzieć o związaniu wynikającym z ww. ust. 1 pkt 2 lit. a, a to z powodu definicji zawartej w ust. 2 art. 146 ustawy o VAT z 2004 r. W tym przepisie dookreślony bowiem został zakres związania umożliwiający zastosowanie obniżonej stawki podatkowej. Otóż przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, ujęte jako przedmiot opodatkowania niższą stawką. należy rozumieć roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie (podkreśl. Sądu) obiektów budownictwa mieszkaniowego i „infrastruktury towarzyszącej temu budownictwu”. Skoro zaś w tym ostatnim pojęciu mieszczą się określone elementy związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego, to tym samym roboty związane z infrastrukturą towarzyszącą objęte niższą stawką dotyczą tej części inwestycji, która wiąże się (służy) z obiektami budownictwa mieszkaniowego.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd--> To jest właśnie ten drugi błąd, o którym piszę w swoich wcześniejszych postach. Otóż ust. 2, wbrew temu, co stwierdza WSA, nie określa zakresu związania wszelkich robót budowlanych z budownictwem mieszkaniowym umożliwiającego stosowanie stawki 7% (ten zakres nigdzie nie jest określony!), lecz definiuje pojęcie robót wymienionych w ust. 1 pkt 2 lit a, a są nimi:

• roboty budowlane (budowlano-montażowe) dotyczące inwestycji w zakresie:
  - obiektów budownictwa mieszkaniowego,
  - infrastruktury towarzyszącej,</li>
• remonty i konserwacje obiektów budownictwa mieszkaniowego (tylko).</li>

Chodzi zatem nie o zakres robót lecz o zakres inwestycji. Odniesienie do Traktatu Akcesyjnego to też pudło, bo albo w całości wycinamy wszelką infrastrukturę (nie jest budynkiem mieszkalnym), albo uznajemy, że nie da się zbudować cywilizowanego osiedla mieszkaniowego bez obiektów handlowo - usługowych, sportowych, kulturalnych (próbowali tak robić komuniści z marnym efektem - wiedzą coś o tym leciwi mieszkańcy Nowej Huty) i w konsekwencji np. sieci kanalizacyjnej uwzględniającej także ścieki z tych obiektów.
Problem infrastruktury przerósł już niejednego.

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->
Zdrożeje budowa dróg dojazdowych i usługi konserwacji

Do końca roku infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu opodatkowana jest 7-proc. VAT. Po 1 stycznia właściwa będzie stawka 22 proc. Tyle samo wyniesie VAT od usług konserwacji. Przedsiębiorcy będą więc musieli za nie więcej płacić.

W znowelizowanych przepisach ustawy o VAT nie ma pojęcia infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Nie będzie ona już korzystała z preferencyjnej stawki VAT, a więc będzie opodatkowana 22-proc. podatkiem.

Od 1 stycznia 2008 r. stawka 22 proc. będzie miała zastosowanie do:

- sieci rozprowadzających wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszalnych,

- urządzania i zagospodarowania terenu, np. drogi, dojścia, dojazdy, zieleń, mała architektura,

- urządzeń i ujęć wody, stacji uzdatniania wody, oczyszczalni ścieków, kotłowni oraz sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, elektroenergetycznych, gazowych i telekomunikacyjnych. [...]<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Całość do poczytania: <a href="http://www.rp.pl/artykul/74738.html" target="_blank">http://www.rp.pl/artykul/74738.html</a>

<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->
Może i infrastruktura się tu załapie:
<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->W dniu 4 grudnia 2007 r. na posiedzeniu Rady ds. Ekonomiczno Finansowych (ECOFIN) Polska uzyskała zgodę na przedłużenie stosowania derogacji przyznanych w Traktacie Akcesyjnym. Ministrowie Finansów krajów Unii Europejskiej wyrazili akceptację dla projektu dyrektywy przedłużającej do końca 2010 roku możliwość stosowania preferencyjnych stawek podatku VAT przez niektóre nowe kraje członkowskie. W przypadku Polski takie rozwiązanie pozwala na utrzymanie przez następne 3 lata stawki 0% VAT na książki i czasopisma specjalistyczne, 7% VAT na usługi gastronomiczne oraz budownictwo mieszkaniowe, a także 3% VAT na żywność, co ma istotne znaczenie społeczne.

Kompromis osiągnięty przez Ministrów Finansów krajów Unii Europejskiej jest sukcesem Polski. Dotychczas nie zdarzyło się przedłużenie derogacji uzyskanych Traktatem Akcesyjnym w tak szerokim zakresie.

Jednocześnie uzgodniony kompromis daje Polsce większą możliwość wpływania na przyszłe rozwiązania w zakresie stawek obniżonych VAT nad którymi prace mają się rozpocząć w UE w 2008 roku.

Ponieważ preferencyjne stawki na niektóre towary i usługi wygasają 31.12.2007 r. możliwość dalszego stosowania tych stawek zostanie wprowadzona rozporządzeniem Ministra Finansów na podstawie obowiązujących delegacji ustawowych. Pozwoli to na stosowanie tych rozwiązań również po 31.12.2007 r.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Jaka stawka VAT dla infrastruktury towarzyszącej w budownictwie mieszkaniowym?
<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->
Jeżeli podatnik świadczy usługi budowlano-montażowe, wówczas może skorzystać z preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7 proc., ale jedynie w odniesieniu do robót związanych z budownictwem mieszkaniowym oraz infrastrukturą towarzyszącą związaną z budownictwem mieszkaniowym. Pozostała część robót, w tym także wytworzenie infrastruktury w części, w jakiej jest ona związana z budownictwem niemieszkaniowym, podlega natomiast opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej 22-procentowej.

O co toczył się spór?

Spółka świadczy usługi budowlane. Buduje domy o mieszanym przeznaczeniu: częściowo mieszkalnym, częściowo użytkowym. Podatnik wykonuje też infrastrukturę towarzyszącą dla tych domów.

Spółka powzięła wątpliwości, jaką stawkę VAT należy tu zastosować. Warto wiedzieć, że do końca 2007 r. w odniesieniu do robót budowlano-montażowych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą związaną z budownictwem mieszkaniowym stosuje się preferencyjną stawkę VAT w wysokości 7 proc.

Podatnik miał wątpliwości, czy infrastruktura towarzysząca związana z budownictwem mieszkaniowym służy także celom budownictwa niemieszkaniowego (np. lokale użytkowe, budynki przemysłowe). Dlatego też zwrócił się z wnioskiem do organów podatkowych o wydanie wiążącej interpretacji podatkowej. Zapytał w nim, czy w omawianym przypadku wykonanie infrastruktury może być w całości opodatkowane według stawki 7-procentowej.

Podatnik przedstawił swoje stanowisko w tej sprawie. Jego zdaniem wykonanie infrastruktury powinno być opodatkowane według jednolitej stawki VAT. Ponadto jeśli istnieje związek między budowaną infrastrukturą a budownictwem mieszkaniowym, to zachodzi przesłanka pozwalająca na opodatkowanie całości infrastruktury według jednej, preferencyjnej stawki VAT w wysokości 7 proc.

Zdaniem organów podatkowych takie stanowisko podatnika jest niewłaściwe. W ich ocenie w omawianym przypadku należy wyodrębnić część robót związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu i w tym zakresie stosować stawkę preferencyjną, natomiast w odniesieniu do pozostałych robót należy stosować stawkę podstawową w wysokości 22 proc.

Podatnik złożył skargę na decyzję dyrektora izby skarbowej do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie.

Co orzekł sąd?

Sąd nie podzielił argumentów podatnika. W uzasadnieniu wyroku orzekł, że zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt. 2 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) do 31 grudnia 2007 r. roboty budowlano-montażowe związane z budownictwem mieszkaniowym oraz infrastrukturą towarzyszącą podlegają preferencyjnej stawce VAT w wysokości 7 proc.

Dlatego też sąd stwierdził, że stosowanie preferencyjnej stawki jest ograniczone tylko do takich robót, które mają związek z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą związaną z budownictwem mieszkaniowym. Pozostała część robót, w tym także wytworzenie infrastruktury w części, w jakiej jest ona związana z budownictwem niemieszkaniowym, podlega opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej, czyli 22 proc.

(Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1140/07)

Anna Kowalska podatki.pl<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec--> Infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu.
[...]

Kwestie opodatkowania infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, o której wspomina Czytelnik, uregulowane zostały w art. 146 ustawy o podatku od towarów i usług. Według art. 146 ust. 3 pkt 1 ustawy, przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a) tego przepisu, rozumie się sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych. Na mocy art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT, do końca 2007 r., do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą stosowało się stawkę podatku w wysokości 7%.

Od 1 stycznia 2008 r. stawkę tę (7%) stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym na zasadach uregulowanych w art. 41 ust. 12-12c ww. ustawy oraz do innych robót budowlano montażowych, remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z unormowaniem zawartym w § 5 ust. 1a pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970 ze zm.).

Powyższe przepisy pomijają problematykę stawki podatkowej dla robót związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu. Oznacza to, że od 1 stycznia 2008 r. roboty związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu podlegają opodatkowaniu według podstawowej 22% stawki podatku od towarów i usług. <!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

całość: <a href="http://www.czasopisma.gofin.pl/index.php?id_pismo=1734&id_temat=92541" target="_blank">http://www.czasopisma.gofin.pl/index.php?i...&id_temat=92541</a>

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->ETS: Budowa przyłącza wodociągowego opodatkowana tak samo jak dostawa wody.

Dostarczanie wody oraz wykonywanie przyłączy do sieci wodociągowej powinny być traktowane jako jednolita czynność objęta jedną stawką VAT. Tak orzekł Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 3 kwietnia 2008 r., C-442/05.

ETS stwierdził, iż choć przepisy dyrektywy o VAT nie zawierają definicji „dostawy wody”, to niemożliwe jest dostarczanie wody na rzecz właściciela lub posiadacza danej nieruchomości bez wykonania podłączenia do sieci. Oznacza to, że skoro na dostawę wody obowiązuje obniżona stawka VAT, to - w ocenie ETS - taka sama stawka VAT powinna obowiązywać na wykonywanie przyłączy do sieci wodociągowej.

Zdaniem ETS, „państwa członkowskie mogą stosować obniżoną stawkę podatku od wartości dodanej do określonych i swoistych aspektów dostawy wody, takich jak czynność indywidualnego podłączenia będąca przedmiotem sporu w postępowaniu przed sądem krajowym,pod warunkiem poszanowania zasady neutralności podatkowej, na której oparty jest wspólny system podatku od wartości dodanej”.

W Polsce sieć wodociągowa należy do infrastruktury towarzyszącej budownictwu m.in. mieszkaniowemu. Roboty związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu od 1 stycznia 2008 r. są opodatkowane 22% stawką VAT, zaś przed tą datą były opodatkowane stawką niższą, tj. 7% (art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT). Natomiast dostawa wody była i jest objęta stawką VAT 7%. Wynika to z załącznika nr 3 do ustawy o VAT - „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%”, poz. 138 „Usługi w zakresie rozprowadzania wody” (PKWiU 41.00.2).

Jeśli zatem chodzi o stawkę VAT na przyłącza do sieci wodociągowej, w sytuacji gdy sieć ta służyła do doprowadzania wody do obiektów budownictwa mieszkaniowego, nie było problemu. Bez względu bowiem na to, czy przyłącze to traktowane było jako element usługi w zakresie doprowadzania wody, czy też jako roboty związane z infrastrukturą - stawka była ta sama i wynosiła 7%.

Obecnie może powstać wątpliwość, jaka stawka jest właściwa: 7% czy 22%. Dodatkowo należy wziąć pod uwagę fakt, że w sytuacji, gdyby zakwalifikować opłaty za przyłącza do sieci wodociągowej jako usługi w zakresie rozprowadzania wody, to obniżona stawka powinna dotyczyć także przyłączy do obiektów użytkowych, a nie tylko do obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Oto fragment interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 13 marca 2008 r., nr ITPP2/443-312/07/AW:

„(…) Zdaniem Wnioskodawcy opłaty dodatkowe za przekroczenie warunków wprowadzenia ścieków przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych oraz przyłączenie do urządzeń wodociągowo-kanalizacyjnych dotyczą usług w zakresie rozprowadzania wody sklasyfikowanych w grupowaniu statystycznym 41.00.2 oraz usług w zakresie gospodarki ściekami ujętych w grupowaniu 90.0. Zatem będące przedmiotem zapytania opłaty winny być opodatkowane stawką podatkową właściwą dla tych usług, tj. stawką w wysokości 7%. (…)”

Taka sentencja poprzedzona jest jednak zastrzeżeniem, iż to na podatniku spoczywa odpowiedzialność za prawidłowe sklasyfikowanie wykonywanej czynności. To natomiast potwierdzić może jedynie urząd statystyczny.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

całość: <a href="http://www.czasopisma.gofin.pl/index.php?id_pismo=1827&id_temat=97440" target="_blank">http://www.czasopisma.gofin.pl/index.php?i...;id_temat=97440</a>

<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->
Należy zauważyć, iż ze stawką 7% będziemy mieli do czynienia wyłącznie w przypadku opłaty za przyłączenie pobieranej przez dostawcę wody. Samo wybudowanie takiego przyłącza, czy na rzecz właściciela budynku ( nie wykonywane w ramach usługi dostawy wody ),  czy też na rzcz dostawcy wody  będzie opodatkowane stawką podstawową.
ETS odpowiadał na pytanie:
<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Czy podłączenie instalacji należących do właściciela nieruchomości (tzw. „podłączenie domowe”) do sieci dystrybucji wody przez spółkę świadczącą usługi w zakresie dostawy wody za opłatą naliczaną odrębnie wchodzi w zakres pojęcia „dostawa wody” w rozumieniu szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. (1) w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych ?<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->
Z drugiej strony faktem jest, że duża część krajowych instytucji zajmujących się dostawą wody, ze względu na ryzyko podatkowe, do tej pory "waliło" 22%.

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Jedna stawka dla całej usługi.

Jeśli wykonywane przez przedsiębiorcę usługi związane są z budownictwem mieszkaniowym, to mogą być w całości opodatkowane 7-proc. podatkiem.

Aby jednak tak się stało, muszą w większości służyć celom mieszkaniowym. Może to polegać na tym, że „pewna infrastruktura jest związana jedynie w części z budownictwem mieszkaniowym, a w pozostałej części jest wykorzystywana do innych celów, w tym do obsługi budownictwa niemającego charakteru mieszkaniowego”. Zdecydował tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 lipca 2008 r. (I FSK 871/07).

Rozstrzygany przed NSA problem dotyczył przepisów obowiązujących do końca 2007 r., ale ma on znaczenie również w kontekście obecnych uregulowań.

Chodziło o stosowanie obniżonej 7-proc. stawki VAT. Spółka miała zmodernizować oczyszczalnię ścieków, przy czym 80 proc. robót miało być wykorzystywanych do budownictwa mieszkaniowego, a pozostałe 20 proc. do innych celów. Pojawił się problem, jak tę usługę opodatkować. Zdaniem spółki całość powinna być objęta stawką 7 proc. Powołała się przy tym na art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do końca 2007 r.). Pozwalał on na stosowanie 7-proc. stawki do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Zdaniem spółki z definicji infrastruktury towarzyszącej wynika, że musi być ona jedynie związana z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Z argumentacją tą nie zgodziły się jednak ani urząd skarbowy, ani izba skarbowa. Ich zdaniem wtedy, gdy infrastruktura ma związek zarówno z budynkami mieszkalnymi, jak i innymi, trzeba wyodrębnić część związaną z budownictwem mieszkaniowym i opodatkować stawką 7 proc., a pozostałą część stawką 22 proc.

Spółka wniosła skargę do WSA. Twierdziła, że usługę trzeba klasyfikować jako całość. Wynika tak z zasad przyjętych w PKWiU. Zdaniem spółki, opierając się na kryterium większościowym, trzeba byłoby przyjąć, że skoro 80 proc. robót dotyczy infrastruktury związanej z obiektami budownictwa mieszkaniowego, to całość jest związana z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu.

WSA przyznał spółce rację. Stwierdził, że nie ma podstaw do tego, by dzielić wykonywane przez nią roboty budowlano-montażowe na części i stosować do każdej z nich różne stawki VAT. Gdy świadczenie jest usługą budowlano-montażową związaną z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, może być w całości opodatkowane stawką 7 proc.

Tak samo orzekł NSA. Również jego zdaniem nie ma podstaw, by dzielić roboty wykonywane przez spółkę na związane z celami mieszkaniowymi (i te opodatkować stawką 7 proc.) oraz związane z innymi celami (i od tych płacić 22 proc. VAT).

Ponieważ ustawodawca nie określił w jednoznaczny sposób, jak powinien wyglądać związek robót z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu (aby podatnik mógł skorzystać z 7 proc. VAT), dopuszczalny jest każdy. Istotne jest tylko to, by infrastruktura, której dotyczą roboty, służyła w większości celom mieszkaniowym. A to oznacza – zdaniem NSA – że roboty powinny być opodatkowane w całości 7-proc. VAT. Nie ma natomiast podstaw do tego, by wyodrębniać z nich część opodatkowaną 22-proc. VAT.

Wyrok NSA wpisuje się w linię orzeczniczą Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który m.in. w wyroku w sprawie C-41/04 stwierdził, że jeśli „dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) (...) są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej”.

Warto przypomnieć, że od początku 2008 r. – na mocy art. 41 ust. 12 ustawy o VAT – obniżoną 7-proc. stawkę podatku stosujemy do budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Dodatkowo stawkę tę – na podstawie § 5 ust. 1a pkt 1 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o VAT – stosujemy również do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim roboty takie nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12 – 12c ustawy o VAT. Nie ma natomiast możliwości stosowania 7-proc. VAT na roboty budowlane związane z infrastrukturą towarzyszącą temu budownictwu. Nie pozwalają na to ani art. 41 ust. 12 – 12c ustawy o VAT, ani przepisy rozporządzenia wykonawczego. Roboty te od 2008 r. opodatkowane są zatem 22-proc. VAT.

Mając na uwadze wyrok NSA, można jednak twierdzić, że również w obecnie obowiązującym stanie prawnym, gdy świadczenie jest usługą budowlano-montażową związaną z budownictwem mieszkaniowym, może być w całości opodatkowane stawką VAT 7 proc.

<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

źródło: <a href="http://www.rp.pl/artykul/56135,166901_Jedna_stawka_dla_calej_uslugi.html" target="_blank">http://www.rp.pl/artykul/56135,166901_Jedn...lej_uslugi.html</a>

Kurde. Miałem już nie pisać. Nie było mnie na tym forum już ho, ho! Właśnie dzisiaj postanowiłem zrobić porządek w zakładkach, patrzę - MKPortal, wywalić? A zobaczę wpierw, czy coś się zmieniło, czy dalej tylko utyskiwanie na swój los... Generalnie dalej nie moje klimaty, ale jest też m.in. stosunkowo nowy wpis do infrastruktury, a w tej sytuacji...
Na moje wyszło.