Nawiązując do mojego powyższego wpisu proszę zerknąć do Serwisu Doradztwa Podatkowego ISP nr 501 z 25 marca 2019 roku:

https://isp-modzelewski.pl/serwis/czynn ... orialnego/

Cytuję za autorem:

Jednostki samorządu terytorialnego często wadliwie rozgraniczają sferę swojej działalności jako podmiotu publicznego od sfery działalności gospodarczej, a co za tym idzie dokonują wadliwego rozróżnienia pomiędzy czynnościami bezwzględnie niepodlegającymi podatkowi od towarów i usług a czynnościami zwolnionymi z tego podatku. W przypadku tych pierwszych czynności (w przeciwieństwie do czynności zwolnionych z opodatkowania), jednostki samorządu terytorialnego nie mają obowiązku ich fakturowania, ewidencjonowania oraz uwzględniania ich w deklaracji podatkowej. Czynności te nie wpływają również na prawidłowe ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT.

    Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.), środkami publicznymi stanowiącymi niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym są w szczególności następujące dochody budżetu państwa, dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego albo przychody państwowych funduszy celowych:

1)   kwoty dotacji podlegające zwrotowi w przypadkach określonych w niniejszej ustawie;

2)   należności z tytułu gwarancji i poręczeń udzielonych przez Skarb Państwa i jednostki samorządu terytorialnego;

3)   wpłaty nadwyżek środków obrotowych samorządowych zakładów budżetowych;

4)   wpłaty nadwyżek środków finansowych agencji wykonawczych;

5)   wpłaty środków z tytułu rozliczeń realizacji programów przedakcesyjnych;

6)   należności z tytułu zwrotu środków przeznaczonych na realizację programów finansowanych z udziałem środków europejskich oraz inne należności związane z realizacją projektów finansowanych z udziałem tych środków, a także odsetki od tych środków i od tych należności;

6a) należności z tytułu grzywien nałożonych w drodze mandatu karnego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia oraz w postępowaniu w sprawach o wykroczenia skarbowe;

7)   dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw;

8)   pobrane przez jednostkę samorządu terytorialnego dochody związane z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego odrębnymi ustawami i nieodprowadzone na rachunek dochodów budżetu państwa.

    Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z ust. 6 powołanego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest zatem możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im zadań i funkcji państwowych. Skutkuje to tym, że organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, a więc są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

    W świetle wyroku NSA z dnia 9 czerwca 2017 r. (I FSK 1317/15), świadczenie wyżywienia dla dzieci oraz ich pobytu i nauczania w przedszkolu po godz. 13:00, nie mają charakteru komercyjnego, zatem gmina (w ramach, której działa jednostka samorządu terytorialnego jakim jest przedszkole) nie prowadzi w tym zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu podatku od towarów i usług. NSA doszedł do następującej konstatacji: „(...) gmina realizując zadania w zakresie edukacji, które obejmują organizowanie wyżywienia dzieci w przedszkolu, a także ich pobyt i nauczanie po godzinie 13:00, nie będzie w stosunku do tych czynności - w świetle wyłączenia przewidzianego w art. 15 ust. 6 u.p.t.u. - podatnikiem podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 w związku z ust. 2 tej ustawy”. Powyższe wynika również z tego, że „(..) opłaty pobierane od rodziców dzieci nie mają charakteru rynkowego (uzasadnionego pełnym rachunkiem ekonomicznym, typowym dla działalności przedsiębiorców), a w niektórych przypadkach rodzice dzieci zwalniani są z ponoszenia opłat”.

    Do podobnych wniosków NSA doszedł w wyroku z dnia 9 czerwca 2017 r. (I FSK 1271/15) przyjmując, że „(..) prowadzenie stołówki szkolnej mieści się w zadaniach edukacyjnych gminy wykonywanych jako organ władzy publicznej i w związku z tym w tym zakresie gmina nie jest podatnikiem podatku VAT stosownie do art. 15 ust. 6 u.p.t.u.

    Podobne stanowisko co do braku możliwości opodatkowania podatkiem VAT należy zająć w odniesieniu do organizowanych przez szkołę wypoczynku dzieci i młodzieży, uczestnictwa dzieci młodzieży w widowiskach artystycznych i nauce pływania oraz uczestnictwa dzieci i młodzieży w wymianie międzynarodowej”.

    Jako niepodlegające podatkowi od towarów i usług NSA uznał również opłaty uiszczane przez pensjonariuszy domów pomocy społecznej: „Pomoc społeczna, realizacją której zajmuje się gmina, udzielana jest co wynika z art. 7 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r. poz. 182) z powodu ubóstwa, sieroctwa, bezdomności, bezrobocia, niepełnosprawności, długotrwałej choroby, bezradności, alkoholizmu, zdarzeń losowych itp. i uzależniona jest od dochodów osoby ubiegającej się o tę pomoc, czy też dochodów jej rodziny (vide art. 8 ustawy o pomocy społecznej). Przyznanie takiej pomocy co wynika z art. 106 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej następuje w formie decyzji administracyjnej. Organ samorządu terytorialnego w ramach władztwa publicznego decyduje kto i na jakich zasadach skorzysta z tej pomocy. Pobierane opłaty uzależnione od dochodów osoby objętej taką pomocą mają zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w tym składzie w tym przypadku charakter daniny publicznej. Nie można bowiem mówić o ekwiwalentności pobieranych przez Miasto świadczeń, pobierane opłaty rekompensują jedynie niewielki procent kosztów funkcjonowania tych placówek” (zob. wyrok z dnia 14 grudnia 2017 r., sygn. I FSK 2073/15).

    Identyczne reguły, zdaniem NSA, odnoszą się do opłat z tytułu pobytu i wyżywienia dzieci uczęszczających do żłobka gminnego, gdyż pozostają one w związku z wykonywaniem zadań publicznych o charakterze obowiązkowym, a tym samym korzystają z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.: „Zakładanie i utrzymanie żłobków, co wynika z art. 8 ust. 2 u.p.k. należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z art. 58 ust. 1 u.o.d. wysokość opłat za pobyt dziecka w żłobku utworzonym przez gminę oraz maksymalną wysokość opłaty za wyżywienie ustala rada gminy w drodze uchwały. Opłaty te wnoszone są na rzecz gminy (art. 59 ust. 1 u.o.d.). Rada gminy może określić w drodze uchwały warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia od ponoszenia opłat (art. 59 ust. 2 u.o.d.). Gmina może otrzymywać dotacje celowe z budżetu państwa na dofinansowania zadań własnych z zakresu opieki nad dziećmi w wieku do lat 3 na zasadach określonych w przepisach o finansach publicznych (vide art. 63 ust. u.o.d.). Jak wynika z powyższych uregulowań organ samorządu terytorialnego w ramach władztwa publicznego określa wysokość opłat za pobyt i wyżywienie w żłobku, przy czym wyżywienie jak wynika z wniosku pokrywa jedynie tzw. wsad do kotła. Trudno mówić więc w tym przypadku o ekwiwalentności świadczeń. Opłaty te rekompensują bowiem jedynie niewielki procent kosztów funkcjonowania tych placówek Dla oceny charakteru tych świadczeń nie ma też większego znaczenia tryb pobierania tych opłat” (zob. wyrok z dnia 14 grudnia 2017 r., sygn. I FSK 2196/15).

    Ukształtowanie się powyższej linii orzeczniczej potwierdza konieczność zmiany rozliczeń podatkowych jednostek samorządu terytorialnego, traktujących dotychczas opłaty, o których mowa w przytoczonych wyżej wyrokach, jako zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zamiast jako niepodlegające w ogóle opodatkowaniu tym podatkiem. Ma to między innymi wpływ na poprawne ustalenie tzw. prewspółczynnika oraz obliczenie właściwej proporcji dla odliczenia podatku VAT. Oznacza to, że zgodnie z art. 86 ust. 2a i n. ustawy o VAT, powyższe czynności powinny być traktowane jako przychody z działalności niebędącej działalnością gospodarczą.

Bezdyskusyjne jest zatem, iż skoro ukształtowała się nowa linia rzecznictwa to coś trzeba zrobić z rozliczeniami podatkowymi gmin, powiatów, województw. Fundamentalne pytanie jest takie:

od kiedy te zmiany? W przód czy w tył?

Jeśli w przód, to pewnie na dniach dyrekcja Departamentu VAT opublikuje jakieś swoje stanowisko w tej sprawie.

Jeśli jednak to zostanie zrobione to będzie to kłopotem dla kierownictwa departamentu, gdyż wspomniany w wyżej art 60 ustawy o finansach publicznych obowiązuje od 1 stycznia 2010 roku.  Byłoby to zatem jawne łamanie prawa materialnego. Co więcej KAS nie jest w świetle art 14j ordynacji podatkowej organem właściwym do wydawania interpretacji podatkowych dla należności publicznoprawnych niepodatkowych jakimi są z mocy prawa omawiane daniny. No właśnie: czy daniny powinny być traktowane jak działalność gospodarcza i czy powinny podlegać pod VAT . To chyba raczej retoryczne pytanie .

Jeśli wstecz, to kłopot mają samorządy, gdyż jak skorygować tysiące błędnie wystawionych faktur VAT i deklaracji VAT w pozycji 10. Bo są one błędne. To też już jest bezdyskusyjne.

A co zrobić z przypadkami użycia owych faktur z VAT zwolniony do odliczania VAT metodą wskaźnika działalności mieszanej? Przecież to jawne przestępstwo fakturowe.

Tak czy siak ludzie odpowiedzialni za centralizację VAT w MF popełnili fundamentalne szkolne błędy i chyba przy okazji doszło do wkręcenia polskich samorządów w przestępstwa zagrożone sankcjami z KK. Przecież lwia część gmin nie ma indywidualnych interpretacji podatkowych. A nawet jak je ma to skoro omawiane opłaty spełniają definicję z art 60 ustawy o finansach publicznych to wszystkie one przekraczają właściwość organu. A zatem są nieważne.

Mamy zatem pierwszy poważnie i konkretnie udokumentowany błąd dyrekcji dep. VAT MF ws. centralizacji VAT.

Kolejne błędy MF i Departamentu VAT zostały udokumentowane w właśnie opublikowanym wyroku TSUE:

http://curia.europa.eu/juris/document/d ... id=6511983

Liczę, że rozumiecie jego konsekwencje dla budżetówki i wpływ na rozliczenia VAT w JST.

Moim zdaniem cała ta centralizacja VAT w JST to jedno wielkie pasmo błędnych rozwiązań i błędnych interpretacji KAS.

Szanowni skarbowcy,

proszę zerknijcie na projekt ustawy wprowadzający elektroniczne deklaracje VAT i inne zmiany ale w z punktu widzenia budżetówki:
http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/Przebi ... 15004D2071

Jeśli podmiotem rachunkowości są jednostki budżetowe, to jak przesłać ewidencje, które są przecież oparte na planach kont z UOFP i NIP-ach jednostki budżetowej dla podatnika VAT za jaki uznaje się gminę, powiat, województwo, która w swych rozliczeniach VAT stosuje NIP osoby prawnej ?

Jak wdrożyć Indywidualny Rachunek Podatkowy oparty na NIP podatnika jeśli przykładowo samorządowy zakład budżetowy ma faktury VAT na NIP gminy ale CIT, podobnie jak zaliczki na PIT ma na NIP zakładu ?

Ktoś znów o czymś nie pomyślał. To nie ma prawa zadziałać

Chyba trzeba będzie odkręcać centralizację VAT    przez IRP (indywidualny rachunek podatkowy):

http://www.sejm.gov.pl/sejm8.nsf/druk.xsp?nr=3500


Cytuję:

Wpłata podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku od towarów i usług oraz niepodatkowych należności budżetowych, jest dokonywana na rachunek urzędu skarbowego przy użyciu indywidualnego rachunku podatkowego identyfikującego podatnika lub płatnika (indywidualny rachunek podatkowy)

Struktura numeru indywidualnego rachunku podatkowego jest zgodna ze standardem Numeru Rachunku Bankowego i zawiera:
1)        sumę kontrolną;
2)        numer rozliczeniowy jednostki organizacyjnej banku;
3)        identyfikator podatkowy.


W VAT macie JST na NIP JST.

Sęk w tym, że te same faktury na NIP JST idą do CIT w samorządowych zakładach budżetowych, a CIT jest tam na NIP zakładu.

PIT macie na NIP jednostek budżetowych i zakładów budżetowych, bo to one są pracodawcą.

Podobnie funkcjonują niepodatkowe należności budżetowe.

Popełniono bowiem błąd przy wprowadzaniu centralizacji rozliczeń w VAT. Taki systemowy   .

Nasi specjaliści od VAT "zapomnieli"    o art 33u1 UOSG, art 33 UOSP, art 45u1 UOSW i co najgorsze o art 249u3 UOFP.  

Chodzi o to, że jak pojawiło się nowe zadanie określone w Specustawie VAT, polegające na tym, że : Jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r. - to powinno ono być realizowane na NIP urzędu tzn. urząd powinien pełnić rolę jakby "przedstawiciela podatkowego" czy też "płatnika" VAT za JST i sporządzać powinien gminną deklarację VAT i rozliczać VAT za całą gminę na podstawie deklaracji cząstkowych podległych jednostek opartych o NIP tych jednostek z danymi na fakturach owych jednostek i zakładów. Bo NIP ma być jeden do wszystkich podatków.

I wszystko by grało wtedy.

A tak ci od VAT złamali ustrój gmin, powiatów, województw i jest bajzel a w MF lecą "głowy"   .

Wójt wykonuje zadania gminy przy pomocy urzędu gminy, a urzędy te są z mocy prawa jednostkami budżetowymi i nie może być tak aby urząd był dla celów VAT rejestrowany jako gmina, a dla pozostałych jako jednostka budżetowa na innym NIP. Podobnie reszta jednostek organizacyjnych JST.

Bo to urząd jest tak podwójnie rejestrowany. Wystarczy adresy na zgłoszeniach do NIP sprawdzić i iść na wycieczkę pod owe adresy na zgłoszeniach do NIP. Kto na zgłoszeniu do NIP gminy pod wskazanym tam adresem zobaczy gminę stawiam butelczynę dobrego trunku  , gdyż pod owymi adresami gmin są urzędy, a te z mocy prawa są jednostkami budżetowymi. Sprawdźcie sami .

Pozdrawiam TW

Szanowny Państwo,

jak zapewne wiecie nieistniejąca gmina Wrocław (piszę tak, gdyż Wrocław ma inną nazwę nadaną z mocy prawa) znów miesza w TSUE:

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/DB87761E97

W sentencji i uzasadnieniu popełniono gigantyczny błąd. A jaki?

A taki, że ani razu nie odniesiono się do art. 60-67 ustawy o finansach publicznych, z których jasno wynika, że owe opłaty to daniny publicznoprawne niepodatkowe z mocy prawa.

A dlaczego tak twierdzę?

A dlatego, że widzę, że nasi specjaliści od VAT nie znają ustawy o finansach publicznych i ucieka im fakt, iż w zasadzie sprawy nie ma, bo została ona już rozstrzygnięta przez nasz Trybunał Konstytucyjny i samą UOFP.

Przypominam uzasadnienie do UOFP:

Sejm RP VI kadencji
Nr druku: 1181
ustawa opublikowana

             Projektodawca uznał za racjonalne ujednolicenie funkcjonujących w polskim systemie prawnym przepisów dotyczących egzekwowania niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, w związku z czym zaproponował zamieszczenie ich w jednej ustawie systemowej. Należy zwrócić uwagę, że przyjęta przez projektodawcę koncepcja redakcji przedmiotowych przepisów nie zakłada, funkcjonującej poprzednio konieczności odwoływania się w tym zakresie do stosownych postanowień ustawy - Ordynacja podatkowa. Przyjęte w projektowanych przepisach konstrukcje prawne wzorowane są na rozwiązaniach już istniejących na gruncie podatkowym. Ich praktyczne stosowanie wywoływało jednak wątpliwości, głównie urzędów wojewódzkich w odniesieniu do dotacji wykorzystanych niezgodnie z przeznaczeniem lub pobranych w nadmiernej wysokości. Takie rozwiązanie powinno ułatwić egzekwowanie należnych budżetowi państwa i budżetom jednostek samorządu terytorialnego należności.
Istotnym novum jest wprowadzenie do niniejszego projektu oraz enumeratywne wskazanie katalogu środków publicznych, stanowiących niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publiczno-prawnym, w stosunku do których mogą być stosowane różne instrumenty ulg w ich spłacie określone w projekcie ustawy o finansach publicznych. Należą do nich w szczególności następujące dochody budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego:
-             kwoty dotacji podlegające zwrotowi w przypadkach określonych ustawą o finansach publicznych,
-             należności z tytułu gwarancji i poręczeń udzielonych przez Skarb Państwa,
-             wpłaty nadwyżek środków obrotowych samorządowych zakładów budżetowych,
-             wpłaty nadwyżek środków finansowych agencji wykonawczych,
-             wpłaty środków z tytułu rozliczeń realizacji programów przedakcesyjnych,
-             należności z tytułu zwrotu płatności dokonanych w ramach programów finansowanych z udziałem środków europejskich,
-             dochody pobierane przez państwowe i samorządowe jednostki budżetowe;
-             pobrane przez jednostkę samorządu terytorialnego, dochody związane z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego odrębnymi ustawami i nieodprowadzone na rachunek dochodów budżetu państwa.
(…)


Ponadto przypominam wyrok TK, o którym wyżej piszę, a chodzi o WYROK z dnia 25 czerwca 2013 r. Sygn. akt K 30/12, cytuję z analogicznej sprawy:

3. Opłata jako danina publiczna.

3.1. Rozumienie pojęcia „danina publiczna”, o którym mowa w art. 217 Konstytucji, a w szczególności kryteria identyfikacji i rozróżnienia opłaty, podatku i cła, były przedmiotem wielokrotnych rozważań w orzecznictwie konstytucyjnym (zob. m.in. wyrok z 19 lipca 2011 r., sygn. P 9/09, OTK ZU nr 6/A/2011, poz. 59 oraz wyroki pełnego składu TK z: 13 lipca 2011 r., sygn. K 10/09, OTK ZU nr 6/A/2011, poz. 56; 4 listopada 2009 r., sygn. Kp 1/08, OTK ZU Nr 10/A/2009, poz. 145; 26 października 2010 r., sygn. K 58/07, OTK ZU nr 8/A/2010, poz. 80). W warunkach niniejszej sprawy Trybunał Konstytucyjny uznał zatem za celowe jedynie przypomnienie, że daniną publiczną jest „przymusowe, bezzwrotne, powszechne świadczenie pieniężne o charakterze publicznoprawnym, stanowiące dochód państwa lub innego podmiotu publicznego, nakładane jednostronnie (władczo) przez organ publicznoprawny w celu zapewnienia utrzymania państwa (choć mogą mu towarzyszyć także inne cele, np. stymulacyjne, prewencyjne), które służy wypełnianiu zadań (funkcji) publicznych wynikających z Konstytucji i ustaw” (cyt. wyrok o sygn. P 9/09).

3.2. Mając powyższe na uwadze, Trybunał Konstytucyjny stwierdza, że opłaty za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz związane z prowadzeniem krajowego systemu informacji o terenie, opłaty za udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego mają charakter danin publicznych w rozumieniu art. 217 Konstytucji. Przemawiają za tym następujące argumenty:
Po pierwsze, opłaty, o których mowa w art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b prawa geodezyjnego zostały nałożone ustawą i mają charakter powszechnych, jednostronnie ustalanych świadczeń pieniężnych, od których wniesienia uzależnione jest dopiero świadczenie organów władzy publicznej. Polega ono w szczególności na udostępnieniu danych lub informacji zgromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym oraz umożliwieniu wykonania wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego. Nałożenie przedmiotowo istotnych opłat ma charakter czynności z zakresu administracji publicznej i poddane jest kontroli sądownictwa administracyjnego (zob. postanowienia NSA z: 24 stycznia 2012 r., sygn. akt I OSK 52/12 oraz 5 października 2010 r., sygn. akt I OSK 1594/10; zob. też wyrok WSA w Poznaniu z 4 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Po 774/09).
Po drugie, opłaty, o których mowa w zakwestionowanym przepisie są świadczeniami pieniężnym o charakterze przymusowym. Obowiązek zapłaty spoczywa na wszystkich podmiotach prowadzących działalność, z którą związany jest obowiązek wniesienia opłaty. Realizacja tego obowiązku nie zależy od woli podmiotu korzystającego z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Strony nie mają swobody kształtowania treści stosunku prawnego, w szczególności co do wysokości opłaty, ewentualnego jej obniżenia lub odstąpienia od niej oraz terminu zapłaty. W obowiązującym stanie prawnym, odpłatne jest: a) udostępnianie danych i informacji zgromadzonych w bazach danych obejmujących zbiory danych przestrzennych infrastruktury informacji przestrzennej; b) udostępnianie danych i informacji zgromadzonych w bazach danych o szczegółowości zapewniającej tworzenie standardowych opracowań kartograficznych w ustawowo określonej skali; c) udostępnianie map ewidencyjnych, zasadniczych, topograficznych i ogólno-geograficznych w ustawowo określonych skalach; d) udostępnianie innych materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego; e) wykonywanie czynności związanych z udostępnianiem informacji, opracowań i materiałów zgromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym; f) wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (art. 40 ust. 3c prawa geodezyjnego z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 i 2, art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej, Dz. U. Nr 76, poz. 489, ze zm. oraz art. 15 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, Dz. U. z 2013 r. poz. 235). Od opłat, w zakresie wykonywania wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego, prawodawca zwolnił jedynie: prokuraturę, sądy, organy kontroli państwowej oraz organy administracji rządowej i samorządowej w związku z realizacją wyliczonych w ustawie zadań (tj. ujawnienia prawa do nieruchomości Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego w księdze wieczystej, przeniesienia praw do nieruchomości Skarbu Państwa na rzecz jednostki samorządu terytorialnego oraz przeniesienia praw do nieruchomości jednostki samorządu terytorialnego na rzecz Skarbu Państwa).
Po trzecie, opłaty, o których mowa w zakwestionowanym przepisie należą do dochodów publicznych (por. art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, Dz. U. Nr 157, poz. 1240, ze zm.; dalej: ustawa o finansach publicznych). Jak bowiem wynika z art. 41 ust. 1 i 2 oraz art. 41b prawa geodezyjnego, opłaty za czynności związane z korzystaniem i prowadzeniem centralnego zasobu, wchodzącego w skład państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, stanowią przychód Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym. Opłaty za czynności związane z korzystaniem i prowadzeniem wojewódzkich zasobów, wchodzących w skład państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, stanowią z kolei dochód własny budżetu samorządu województwa. Wpływy ze sprzedaży map, danych z ewidencji gruntów i budynków oraz innych materiałów i informacji z zasobów powiatowych, wchodzących w skład państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a także z opłat za czynności związane z prowadzeniem tych zasobów i uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu są z kolei dochodami własnymi budżetu powiatu.
Po czwarte, opłaty, o których mowa w zakwestionowanym przepisie są przeznaczone na realizację celów publicznych. Środki Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym służą bowiem dofinansowaniu zadań związanych z aktualizacją i utrzymywaniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (art. 41 ust. 3 prawa geodezyjnego). W tym kontekście istotne jest też, że państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny obejmuje: zbiór map oraz materiałów fotogrametrycznych, teledetekcyjnych, rejestrów, wykazów, informatycznych baz danych, katalogów danych geodezyjnych i innych opracowań powstałych w wyniku wykonania prac geodezyjnych i kartograficznych (art. 2 pkt 10 prawa geodezyjnego). Stanowiąc, gromadzoną w ośrodkach dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, własność Skarbu Państwa, państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny służy gospodarce narodowej, obronności państwa, nauce, kulturze, ochronie przyrody i potrzebom obywateli (art. 40 ust. 1 prawa geodezyjnego).
Po piąte, odnosząc się do kwalifikacji opłat, o których mowa w art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b prawa geodezyjnego, jako danin publicznych w rozumieniu art. 217 Konstytucji, należy zauważyć, że opłaty te są należnościami podlegającymi egzekucji administracyjnej. Art. 2 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1015) stanowi, że egzekucji administracyjnej podlegają wpłaty na rzecz funduszy celowych utworzonych na podstawie odrębnych przepisów. Przepisem takim jest art. 41 ust. 1 prawa geodezyjnego, w brzmieniu nadanym art. 8 pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241), zgodnie z którym Fundusz Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym jest państwowym funduszem celowym w rozumieniu ustawy o finansach publicznych (szerzej o kwalifikacji Funduszu Gospodarki Zasobem Geodezyjnym i Kartograficznym przed zmianą prawodawczą zob. wyrok TK z 21 lutego 2005 r., sygn. U 3/04, OTK ZU nr 2/A/2005, poz. 16).

3.3. Podsumowując: opłaty, o których mowa w art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b prawa geodezyjnego są daninami publicznymi w rozumieniu art. 217 Konstytucji. Przedstawiona powyżej charakterystyka opłat przemawia zarazem za uznaniem ich za daniny, które nie mają charakteru podatkowego.
Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą Trybunału Konstytucyjnego, art. 217 Konstytucji znajduje zastosowanie nie tylko do podatków, lecz do wszelkich danin publicznych (zob. np. cyt. wyroki o sygn. P 9/09 oraz P 29/10). Niemniej jednak szczegółowe ustalenia odnośnie do charakteru opłaty są istotne, gdyż od nich „zależy stopień rygoryzmu, jaki powinien zastosować ustawodawca, kształtując obowiązek ponoszenia określonych świadczeń publicznych” (cyt. wyrok o sygn. K 10/09).

(…)

Moim zdaniem TK rozstrzygnął już dawno, że dochody budżetów gmin te nałożone ustawowym przymusem - to daniny publicznoprawne niepodatkowe, a jako takie nie podlegają one pod VAT.

Jak widać jednak z uzasadnienia nowej wrocławskie sprawy ani razu nie odniesiono się tam do UOFP i opisywanego wyroku TK dla analogicznej sprawy dot. opłat w geodezji i charakteru opłaty przekształceniowej.

Popełniono moim zdaniem kolejne gigantyczne błędy, a TSUE będzie się zajmował sprawą już rozstrzygniętą przez nasz TK.

Z wyrazami szacunku,

Tomasz Wojtania




Ps.: rozumiecie w końcu błędy centralizacji VAT w samorządach  

Art. 92 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym: miasto na prawach powiatu jest gminą (...).

Wypadałoby, aby Tomasz Wojtania znał jedno z podstawowych praw:

"jeżeli badany obiekt a ma tę samą wartość cechy co obiekt badany b, obiekt zaś b tę samą wartość cechy co obiekt c, to obiekt a ma tę samą wartość cechy co obiekt c.
Zapis matematyczny: jeżeli a = b i b = c, to a = c.

Przenosząc to na grunt ww. cech w odniesieniu do Wrocławia:

jeżeli

Wrocław (a) jest miastem na prawach powiatu (b) (a = b)

i

miasto na prawach powiatu (b) jest gminą (c) (b = c)

to

Wrocław (a) jest gminą (c) (a = c).  

I pora chyba najwyższa przyjąć to w końcu do wiadomości.
Albo obalić prawo: jeżeli a = b i b = c, to a = c,
i dopiero wtedy wrócić do udowadniania chyba już tylko samemu sobie, że Wrocław nie jest gminą...  

Odnośnie znajomości praw:

zgodnie z art 3 ustęp 1 pkt 2 ustawy o samorządzie powiatowym (Dz.U. 2019.511.j.t) Rada Ministrów w drodze rozporządzenia ustala i zmienia m. in. nazwy powiatów.

Rada Ministrów ustaliła nazwę dla Wrocławia, Krakowa, Częstochowy, itp.itd w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 sierpnia 1998 r. w sprawie utworzenia powiatów (Dz.U.1998.103.652) na:

Wrocław        - miasto na prawach powiatu.

Zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zdolność sądową i procesową, co wyżej opisuję, ma nie gmina Wrocław lecz Wrocław - miasto na prawach powiatu.

Tym bardziej, że jak wyżej opisuję w innym postępowaniu przed TSUE Wrocław nie występuje już jako gmina. A zatem czy w Polsce mamy dwie oddzielne jednostki mające zdolność sądowoadministracyjną? Jedna to gmina Wrocław a druga to miasto Wrocław?  

I taki problem mają prawie wszystkie miasta na prawach powiatu    

No ale to tylko kolejny dowód na niekompetencję organów zajmujących się sprawami VAT w JST, gdyż te miasta na prawach powiatu nie mają ani jednej prawidłowo wystawionej faktury VAT w pozycji nabywca/sprzedawca.

Ale nazwa w sumie to pikuś. Skoryguje się miliony faktur i będzie po sprawie .

Przeczytaj wyżej omawiany wyrok TK. Dodaj do niego jeszcze ten:

http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/downl ... 0913TK.pdf

tu TK też pisze o opłatach ale na innym przykładzie. Cytuję z powyższego wyroku:

Opłata eksploatacyjna ma niewątpliwie cechy daniny publicznej. Jest to świadczenie ustanowione w drodze przepisów ustawowych (ma charakter publicznoprawny), powszechny (dotyczy wszystkich podmiotów prowadzących działalność w zakresie wydobywania kopalin), przymusowy (obowiązek zapłaty spoczywa na wszystkich podmiotach prowadzących działalność, z którą związany jest obowiązek wniesienia opłaty, realizacja tego obowiązku nie zależy od woli podmiotu podlegającego opodatkowaniu), a przychody z opłaty są przeznaczone na realizację celów publicznych, stanowiąc dochód budżetowy jednostek samorządu terytorialnego i wyodrębnionego funduszu państwowego (Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej). Stanowisko, zgodnie z którym opłata eksploatacyjna stanowi daninę publiczną, wyrażane jest również w doktrynie (zob. A. Lipiński, R. Mikosz, Ustawa prawo geologiczne i górnicze. Komentarz, Warszawa 2003, s. 389).

Proszę zauważyć, iż opłata przekształceniowa dot. przekształcenia PUWG we własność ma wszystkie cechy z obu wyroków TK.

Podobne cechy mają inne opłaty pobierane przez JST, które jako danina publicznoprawna niepodatkowa nie podlegają pod VAT, np.: opłaty za duplikaty świadectw, pobyt w przedszkolach, wyżywienie, usługi opiekuńcze, itp.itd. Przeczytajcie w końcu ludzie coś więcej niż tylko ustawa VAT. Sięgnijcie do orzecznictwa TK i zobaczcie ile lat w świetle obu wyroków TK trwają już te nieprawidłowości z VAT w JST.

Lata całe mijają a skarbowość opodatkowuje VAT daniny publicznoprawne niepodatkowe.

A zatem znów wpadka skarbowców i sądów administracyjnych w sprawach VAT w JST  


Pozdr TW  

Oczywista nieprawda. Ten powiat nazywa się Wrocław. I tylko tyle.

Przykładowe dowody na potwierdzenie:
ksng.gugik.gov.pl/pliki/podzial_administracyjny_polski_2017.pdf
https://wroclaw.stat.gov.pl/download/gf ... 018_pl.pdf
W rozporządzeniu też jest wystarczająco jasno to napisane.

Tyle że to przecież to samo (kolejne twierdzenie: jeżeli b = c, to c = b).  

Równie dobrze można twierdzić, że Tomasz Wojtania ma zdolność sądową i procesową, ale Wojtania Tomasz już nie.  


Obawiam się, że jedynym mającym ten problem jest piszący o tym problemie.  


Lata całe mijają, a Wrocław jak był gminą tak nadal jest. Dla wszystkich z jednym wyjątkiem.  

Na koniec nie mogę nie pogratulować wytrwałości w godnych największego uznania próbach obalenia jednego z podstawowych twierdzeń logicznych. Dawno, dawno temu niektórzy uważali, że Słońce krąży wokół płaskiej Ziemi, więc kto wie, jak tym razem skończy się gminność i powiatowość miasta Wrocławia.  

Chyba że już obaliłeś, ale wskutek naszej niewiedzy nie zostało to zauważone...  

Przypominam zatem wyżej po raz kolejny przepisy utrzymujące status Wrocławia jako miasta.

Wnioski są oczywiste:

ani jedna faktura VAT we Wrocławiu nie jest prawidłowo wystawiona w pozycji nabywca/sprzedawca.    Upss

Ale to pikuś bo można je przecież skorygować.

Gorzej bo Wrocław i KAS ignoruje orzecznictwo TK, o którym wyżej piszę. Wynika z niego, że problem z opłatą przekształceniową mam nie ja, bo to danina publicznoprawna niepodatkowa niepodlegająca pod VAT, lecz problem ma KAS i nieistnejąca gmina Wrocław    oraz WSA i TSUE, które znów zrobi bajzel z VAT w polskich samorządach.

No bo niezależnie od orzeczenia TSUE nadal będą obowiązywać wyroki Trybunału Konstytucyjnego, dość precyzyjnie definiującego pojęcie opłaty jako daniny publicznoprawnej niepodatkowej. O art 60-67 UOFP nie śmiem nawet wspominać, bo przecież po to są owe przepisy aby je stosować.

No ale nasi podatkowy ich nie znają   .

Pozdrawiam Wrocław - miasto na prawach powiatu. Bo takiej gminy, jak gmina Wrocław w Polsce nie ma.

No i jakie wnioski? Jeśli ktoś widzi tylko tyle, to faktycznie może się pomylić i twierdzić uparcie swoje do upadłego.
Ale warto spojrzeć uważniej i szerzej.

Po pierwsze: czytałeś uważnie § 1, a szczególnie to po słowie "oraz" określa się ich nazwy, siedziby władz i gminy wchodzące w ich skład?
Prześledźmy to na przykładzie Wrocławia - powiat Wrocław (grodzki - miasto Wrocław) i powiat wrocławski (ziemski - gminy wokół Wrocławia).

ZAŁĄCZNIK
CZĘŚĆ I.
Województwo dolnośląskie

(...)
Poz. 23. Powiat wrocławski
z siedzibą władz we Wrocławiu
obejmujący:
gminy: Czernica, Długołęka, Jordanów Śląski, Kąty Wrocławskie, Kobierzyce, Mietków, Sobótka, Święta Katarzyna, Żórawina.

Są kolejno: nazwa, siedziba władz i gminy wchodzące w jego skład.

I dalej:

Miasta:
(...)
4) Wrocław - miasto na prawach powiatu.

Niczego Ci nie brakuje? Nazwa jest - Wrocław. A gdzie siedziba władz? Gdzie gminy wchodzące w skład? Odpowiedź jest i znajdziesz ją po myślniku, a więc tam, gdzie Ty widzisz - nie wiedzieć czemu - kontynuację nazwy miasta.
Tymczasem sprawa jest jasna i prosta: siedziba władz jest wskazana poprzez informację, że to miasto, czyli siedziba władz powiatu Wrocław jest tożsama z siedzibą władz miasta Wrocław.
No ok, a gdzie gminy, które wchodzą w skład powiatu? Nie ma żadnej? Ależ oczywiście jest - jedna!

Art. 92 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym: miasto na prawach powiatu jest gminą (...).

Gmina Wrocław jest więc jedyną gminą wchodzącą w skład powiatu Wrocław, pokrywa się z tym powiatem, jest z nim tożsama. Wszystko jest jasne, logiczne, zupełne i spójne.

Powinieneś dodać: w dodatku sam to wszystko wymyśliłem i jestem jedyny, który tak uważa!    
Chyba jednak Nobla za to nie będzie, a i z doktoratem mógłby być blamaż.  Ale brnij sobie dalej, skoro widzisz w tym jakiś sens...  

Powiat grodzki Wrocław, czyli Wrocław-miasto na prawach powiatu, a powiat ziemski wrocławski to dwie różne jednostki samorządu terytorialnego.

Gmina Wrocław nigdy w Polsce nie istniała, nawet za komuny.

Rada Ministrów nigdy nie utworzyła w Polsce gminy Wrocław i wystarczy to sprawdzić w rozporządzeniach wydanych na podstawie art 4 UOSG.

Rada Ministrów utworzyła natomiast Wrocław-miasto na prawach powiatu (powiat grodzki) i powiat wrocławski (powiat ziemski)i to one ma zdolność sądowo-administracyjną i wystarczy to sprawdzić w rozporządzeniach wydanych na podstawie art 3 UOSP.

Zerknij w końcu człowieku do art 4 UOSG i art 3 UOSP.

Tymczasem, co wyżej opisuje i przed KAS i przed WSA, i NSA, i przed TSUE toczone są postępowania gdzie raz stroną jest nieistniejąca gmina Wrocław, a raz Wrocław-miasto na prawach powiatu (Przeczytaj wyżej ). Nie zaś powiat wrocławski (powiat ziemski), choć ona ma pewnie swoje inne postępowania.

Przecież w Polsce nie ma trzech takich jednostek samorządu jak gmina Wrocław i Wrocław-miasto na prawach powiatu oraz powiat wrocławski. A skoro nie ma to twój wzór i logika rozumowania jest błędna.  

W Polsce istnieje powiat grodzki, który nazywa się Wrocław-miasto na prawach powiatu i powiat ziemski, który nazywa się powiat wrocławski.

I takie dane powinny występować na fakturach VAT w gminie Wrocław. A skoro nie występują to mają oni błędne wszystkie faktury VAT w pozycji nabywca/sprzedawca.

Raz jeszcze to napiszę: nie ma w Polsce gminy Wrocław. A skoro tak, to nie ma ona zdolności sądowo-administracyjnej i cała ta centralizacja VAT to jeden wielki kabaret. Tak jak teraz kolejna sprawa w TSUE ws. opłat przekształceniowych, gdzie również stroną postępowania jest nieistniejący podmiot.

Innym tematem jest fakt, że sprawę samorządowych opłat uregulował polski Trybunał Konstytucyjny, o czy wyżej piszę.

A skoro nasz TK określił co to są opłaty w JST (daniny publicznoprawne niepodatkowe) i skoro opłata przekształceniowa spełnia owe cechy, to ta kolejna sprawa przed TSUE jest bezprzedmiotowa.

Świadczy ona jednak o słabej znajomości branży i prawa dot. finansów publicznych przez ludzi od podatków.  

Popełniasz człowieku szkolne błędy. I w logicznym rozumowaniu i w znajomości zasad tworzenia i funkcjonowania JST.  KAS zresztą też gdyż opodatkowanie VAT danin publicznych to kompromitacja polskiej skarbowości

Poległeś chłopie, leżysz na łopatkach i puszczają Ci nerwy?
Masz napisane (jak wół) w powołanej wcześniej wielokrotnie ustawie (Dz.U. 2019 poz. 511) w art. 92 ust. 2, że miasto na prawach powiatu jest gminą.

Piszesz też - przyznaję - z sensem, tylko wnioski jakby chybione:
Nie tworzy się rozporządzeniem czegoś, co istnieje na mocy ustawy. Nie wiesz tego? Ale rację masz - gminy bezpośrednio nie utworzyła! Otrzymujesz zatem ode mnie słuszne I to nie ostatnie!

No ponownie brawo! Rada Ministrów rozporządzeniem utworzyła miasto na prawach powiatu Wrocław.  Ale dalej jest już mniej "fajnie": które mocą przywołanej ustawy stało się automatycznie gminą.

Ale co ja tam wiem o tworzeniu JST i logicznym rozumowaniu, prawda?  

Skończ już chłopie, bo brniesz jak TW Bolek w totolotka... Ale najpierw pozdrów Gminę Wrocław.  

W niczym nie poległem, gdyż art 92u2 UOSP oznacza jedynie to, że takie miasto (zobacz jak się nazywa rozdział 9 UOSP) realizuje zadania gminy (UOSG) i zadania powiatu (UOSP). I jak dziecku tłumaczę .

Z Twojej logiki wynika iż mamy w Polsce trzy JST związane z Wrocławiem:

1. powiat wrocławski (taki powiat ziemski faktycznie utworzono w wyżej opisanym rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na bazie UOSP),
2. gmina Wrocław (nie utworzono nigdy takiej gminy ani w na bazie UOSG ani na bazie UOSP),
3. Wrocław - miasto na prawach powiatu (taki powiat grodzki faktycznie utworzono w wyżej opisanym rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na bazie UOSP).

A zatem Twoja logika jest błędna bo ten środkowy element nie istnieje.

Tymczasem w wyniku błędów KAS doszło do sytuacji, że raz strona postępowania sądowoadministracyjnego jest gmina Wrocław, a raz Wrocław miasto na prawach powiatu.

Zobacz http://curia.europa.eu/juris/liste.jsf? ... id=8742360

Przykładowo w sprawie C-406/14 - stroną jest Wrocław - Miasto na prawach powiatu, a w sprawie C-276/14 - stroną jest Gmina Wrocław.

A to jest skandalem   , gdyż zdolność sądowoadministracyjną (oprócz powiatu wrocławskiego, no ale on w tych sprawach nie występuje) ma tylko Wrocław-miasto na prawach powiatu.

Tak jak w sprawie opłaty przekształceniowej.

A tu dodatkowo mamy dwa wyroku naszego TK, które rozstrzygają wyraźnie sprawę opłat stanowiących daniny publicznoprawne niepodatkowe.

A zatem KAS nie jest nawet organem właściwym ws. tych danin  bo to dochód budżetu JST i naruszana jest właściwość organu podatkowego.

A co gorsze opodatkowano VAT "podatek" jakim jest opłata przekształceniowa, czyli na mocy art 60 UOFP danina publicznoprawna niepodatkowa.

Skandal.

Nawet dziecku trudno czasem wcisnąć zwykły kit.  

Znów oczywista nieprawda.

Tomasz Wojtania jest forumowiczem piszącym namiętnie o gminie Wrocław. Prawda czy fałsz?
Tomasz Wojtania jest forumowiczem i pisze o gminie Wrocław. A teraz skłamałem czy nie?
Tomasz Wojtania jest forumowiczem. Tomasz Wojtania pisze o gminie Wrocław. Dalej mówię prawdę czy nie?
Tomasz Wojtania jest forumowiczem. Nadal mam rację czy już nie?

Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu. Prawda czy fałsz?
Miasto na prawach powiatu jest gminą i wykonuje zadania powiatu. A teraz skłamałem czy nie?
Miasto na prawach powiatu jest gminą. Miasto na prawach powiatu wykonuje zadania powiatu. Dalej mówię prawdę czy nie?
Miasto na prawach powiatu jest gminą. Nadal mam rację czy już nie?

Prościej wyłuszczyć chyba się nie da...  

Dalej brniesz na zasadzie gmina nie istnieje bo JA, Tomasz Wojtania, tak sobie twierdzę, wbrew faktom, przepisom i zwykłej, elementarnej logice. Ale OK, przyjmuję dla świętego spokoju, że dla Tomasza Wojtania gmina Wrocław nie istnieje. Jeszcze jakaś?

Zajrzyj tutaj: http://ksap.gov.pl/ksap/szkolenia/wykla ... z-wojtania
i tutaj: https://www.profinfo.pl/autorzy/tomasz- ... ,6351.html

Widzisz? Raz jest Tomasz Wojtania, a raz Wojtania Tomasz. Skandal!
W obu miejscach ten sam czy nie? Pod tym drugim linkiem to już w ogóle skandaliczny skandal: hasłem jest "Wojtania Tomasz", a treść zaczyna się od "Tomasz Wojtania"

Tak z ciekawości zapytam: znalazł się ktoś, kto podziela te Twoje teorie?