Terminarz podatkowy podatki.biz Nowa ustawa o rynku pracy wprowadzi m.in. zmiany dotyczące obowiązku zwrotu równowartości podatku odnoszącego się do zakupionych towarów i usług w ramach umowy o dofinansowanie podjęcia działalności gospodarczej. Do zwrotu zobowiązywać będzie nabycie prawa do naliczenia podatku VAT. Nowe regulacje wejdą w życie z początkiem 2019 r.
Obecnie obowiązuje przepis zobowiązujący osobę, która otrzymała dofinansowanie, do zwrotu podatku VAT, jeśli osoba ta złożyła deklarację podatkową ws. podatku obejmującą towary/usługi sfinansowane w ramach środków na podjęcie działalności gospodarczej. Funkcjonuje także możliwość złożenia w takiej sytuacji oświadczenia przez beneficjenta, że nie będzie ubiegać się o zwrot podatku od towarów/usług nabytych w ramach dofinansowania.
Jak czytamy w uzasadnieniu projektu, nowy przepis nakłada obowiązek zwrotu równowartości podatku od towarów i usług przez osobę, która otrzymała dofinansowanie podjęcia działalności gospodarczej w przypadku nabycia przez nią prawa do naliczenia podatku od towarów i usług, niezależnie od tego, czy faktycznie ubiegała się o zwrot/odliczenie podatku od towarów i usług zakupionych w ramach dofinansowania.
Projektodawcy tłumaczą, że zmiana to odpowiedź na nadużycia w tym obszarze.
09.07.2018
Zmiana przepisów:
Ustawa z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw
Opublikowano w:
Dz. U. z dnia 08.06.2018 r. poz. 1104
Zmienia:
Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025)
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 155, z późn. zm.)
Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2017 r. poz. 1201, z późn. zm.)
Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 470, 650, 723, 730, 771 i 1000)
Komentarz:
Ustawa skraca podstawowe terminy przedawnienia. Ustawa wprowadza m.in. zmiany w Kodeksie cywilnym przyjmując, iż termin przedawnienia roszczeń majątkowych wynosi 6 lat, a nie jak dotychczas lat 10. Ustawa wprowadza przy tym zasadę, iż koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Także roszczenia stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd przedawnia się z upływem 6 lat, a nie jak dotychczas z upływem lat 10.
Nowym rozwiązaniem jest wprowadzenie przez przyjętą ustawę odrębnych regulacji dotyczących przedawnienia roszczeń przysługujących przeciwko konsumentom. Zgodnie z dodanym przepisem, po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciw konsumentowi.
13.07.2018
Zmiana przepisów:
Ustawa z dnia 12 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw
Opublikowano w:
Dz. U. z dnia 12.06.2018 r. poz. 1128
Zmienia:
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1938, z późn. zm.)
Komentarz:
Celem ustawy jest zapewnienie efektywności wydatkowania środków publicznych i racjonalizacja nakładów na inwestycje w ochronie zdrowia poprzez poszerzenie zakresu działalności podmiotów leczniczych, które mogą ubiegać się o wydanie opinii o celowości inwestycji.
Z obowiązku opiniowania wyłączono inwestycje podmiotów leczniczych podległych Ministrowi Obrony Narodowej lub ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych o wartości do 1 mln zł oraz – bez względu na jej wartość – realizowane na potrzeby obronności lub bezpieczeństwa państwa. Katalog podmiotów, w odniesieniu do których nie wydaje się opinii, rozszerzono o podmiot leczniczy prowadzony w formie jednostki budżetowej lub jednostki wojskowej.
Nowy przepis podatkowy:
Ustawa z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu
Opublikowano w:
Dz. U. z dnia 12.04.2018 r. poz. 723
Zmienia:
Ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 377 i 650)
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.)
Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2018 r. poz. 450 i 650)
Ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 165 i 650)
Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (Dz. U. z 2018 r. poz. 470 i 650)
Ustawa z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2018 r. poz. 508 i 650)
Ustawa z dnia 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami (Dz. U. poz. 648)
Traci moc
Ustawa z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2017 r. poz. 1049 oraz z 2018 r. poz. 650)
Komentarz:
Ustawa dostosowuje polski system prawny do przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu i zmieniającej dyrektywę 2009/101/WE (COM(2016) 450 final) oraz znowelizowanych zaleceń Financial Action Task Force (FATF), a także zwiększa efektywność krajowego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Ustawa wykorzystuje też doświadczenia związane ze stosowaniem przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
W rozwiązaniach ustawy uwzględniono również zalecenia kierowane pod adresem krajowego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu przez Komitet Ekspertów ds. Oceny Środków Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu – MONEYVAL, zawarte w raporcie z przeprowadzonej w 2013 r. ewaluacji polskiego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.
Fundamentalne dla ustawy pojęcia „prania pieniędzy” oraz „finansowania terroryzmu” zostały zdefiniowane poprzez odwołanie się do czynów karalnych, stypizowanych, odpowiednio, w art. 299 oraz art. 165a Kodeksu karnego. Tym samym, w odniesieniu do prania pieniędzy zrezygnowano z przysparzającej szeregu wątpliwości o charakterze interpretacyjnym definicji legalnej tego pojęcia, skonstruowanej wyłącznie na potrzeby przepisów o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.