Problematyka charakteru "pisemnej propozycji określającej warunki pełnienia służby" była przedmiotem licznych orzeczeń sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego, który stanął na stanowisku, że pisma, zawierającego propozycję w przedmiocie określenia warunków pełnienia służby, nie można uznać za decyzję administracyjną, ponieważ nie rozstrzyga ono żadnej indywidualnej sprawy administracyjnej.
[…]
Dopiero bowiem ustalenie w konsekwencji jej przyjęcia nowych warunków pracy (umowa o pracę, mianowanie do służby stałej lub przygotowawczej) albo rozwiązanie tego stosunku na skutek odmowy przyjęcia propozycji uruchamia odrębne postępowanie, w którym wydawana jest decyzja, od której, po wyczerpaniu trybu administracyjnego, przysługuje skarga do sądu administracyjnego (art. 169 ust. 4 i ust. 7).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie [...], po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 października 2017 r. sprawy ze skargi D. M. J. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia warunków zatrudnienia I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w S. z dnia [...], nr [...],

Drogie Koleżanki i Koledzy, w tym miejscu proponuję, aby pisać o korzystnych rozstrzygnięciach sądów i samodzielnych decyzjach DIAS-ów w sprawach związanych z propozycjami pracy lub służby. Jako pierwszy zamieszczam nw. post:

WSA w Szczecinie w dniu 04.10. w wyroku II SA/Sz 897/17 - dot. skargi na inny akt, Sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję,

W ustnych motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, że:
1. TK umarzał postępowania w zakresie pytań prawnych w przedmiotowym zakresie, a więc nie było sensu by kierować pytanie do TK,
2. przedmiotowa regulacja zawiera zaniechania ustawodawcze poprzez nie stworzenie mechanizmów umożliwiających weryfikacji zasadności braku propozycji zatrudnienia przez pryzmat kwalifikacji, wiedzy itd. danej osoby,
3. wobec powyższego regulacja taka narusza Konstytucję w tym zawarte w niej w szczególności zasady ochrony praw nabytych,
4. Sąd władny był przy tym samodzielnie i bezpośrednio zastosować Konstytucję.

Nie bójmy się walczyć o swoje! Prawo po naszej stronie! "Emefie", idziemy po ciebie?

Uzasadnienie na pewno będzie bo zgaduję, że DIAS zaskarży wyrok WSA do NSA.

Treść skargi jednoznacznie wskazuje, że Skarżąca uczynniła jej przedmiotem pismo pracodawcy - IAS w S. z 29 maja 2017 r. nr [...] zawierające propozycję pracy w Krajowej Administracji Skarbowej, wskazując iż w jej ocenie pismo to należy traktować jako "inny akt lub czynność".
Odnosząc się do tak określonego przez Skarżącą przedmiotu zaskarżenia Sąd uznał, że pisemna propozycja złożona funkcjonariuszowi, określająca nowe warunki zatrudnienia w IAS - jest decyzją, w rozumieniu art. 104 § 1 K.p.a., która podlega zaskarżeniu.
[...]
W świetle przytoczonych uregulowań i w konsekwencji stwierdzenia zaniechania ustawodawcy w zakresie, w jakim nie wskazał on, że pisemna propozycja określająca nowe warunki zatrudnienia stanowi także decyzję w rozumieniu przepisów K.p.a.,

Art. 127 § 1. Kpa Od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji.
§ 2. Właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia, chyba że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy.

Niezbędnym elementem każdej decyzji administracyjnej jest pouczenie o tym, czy i w jakim terminie oraz trybie można wnieść do niej odwołanie. W przypadki braku takiego pouczenia strona ma prawo uzupełnienia decyzji tym pouczeniem. Błędne pouczenie o terminie i trybie wnoszenia odwołania nie może szkodzić stronie.
Podobnie wniesienie odwołania do organu niewłaściwego nie szkodzi interesom strony, gdyż w tym przypadku korzysta ona z ogólnej ochrony przewidzianej w art. 65 k.p.a., tzn. że odwołanie wniesione do organu niewłaściwego przed upływem terminu uważa się za wniesione z zachowaniem terminu.

Natomiast zgodnie z art. 58 k.p.a. w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Prośbę o przywrócenie terminu trzeba wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie z wniesieniem prośby należy dopełnić czynności, dla której określony był ten termin (czyli w rozpatrywanym przypadku wnieść odwołanie).

W myśl art. 112 kodeksu postępowania administracyjnego błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania albo wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może zaszkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia.  Jednak bardzo często w orzecznictwach sądowych można spotkać się z tezą, że brak pouczenia o prawie do wniesienia odwołania wcale nie powoduje, że strona nie jest związana terminem do skorzystania z tego środka przewidzianym przez kodeks postepowania administracyjnego. A zatem mylne informacje organu dotyczące praw przysługujących stronie, w tym także po prostu brak informacji o możliwości odwołania, w żaden sposób nie wpływa na bieg terminu przewidzianego przez ustawodawcę do wniesienia odwołania. W konsekwencji termin przewidziany na zgłoszenie odwołania rozpoczyna swój bieg, nawet jeśli w decyzji znajduje się błędne pouczenie - dla przykładu wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 lutego 2013 roku (sygnatura akt: IOSK 13/04/12).
W opozycji pozostaje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 czerwca 2008 roku (sygnatura akt: II GSK 169/08). Zgodnie z nim organ, który wyda decyzję z brakiem pouczenia, czekają konsekwencje. W myśl tego orzecznictwa sytuacja ta jest jednoznaczna z naruszeniem przywołanego powyżej art. 112 k.p.a. – a wiec jeśli strona wniesie odwołanie, które warunkowane będzie brakiem pouczenia, organ musi je rozpatrzeć. Strona nie będzie musiała w tym celu składać kolejnego wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. W konsekwencji decyzja z błędnym pouczeniem (lub z jego brakiem) może stanowić uzasadnienie dla przywrócenia terminu do wniesienia odwołania – bez konieczności składania przez stronę odpowiedniego wniosku.

http://www.grunttozysk.pl/porady-eksper ... ouczeniem/

http://www.rp.pl/Firma/307309980-Poucze ... yjnym.html

Dz.U.2017.0.1369 t.j. - Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi

Art. 86 § 1. Jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
§ 2. Przywrócenie terminu nie jest dopuszczalne, jeżeli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego.
§ 3. Na postanowienie o przywróceniu terminu albo o odmowie jego przywrócenia przysługuje zażalenie.