Stan faktyczny urząd wezwał do czynności sprawdzających podatnika do dostarczenia dokumentów na ulgę prorodzinną. wezwanie 1 i 2 odebrał osobiscie podatnik , termin na dostarczenie miał 7 dni od odbioru , wezwanie ostatnie było awizo wane. Dokumentów nie dostarczył nadal. Jak wskazać czas popełnienia czynu

Początek: 8 dzień po dacie odbioru pisma. Np. odebrał 01.02. Miał 7 dni czyli do 08.02 a od 09.02 zaczął popełniać czyn.
Koniec: ostatni dzień kiedy mógł odebrać awizo + 7 dni np. odbiór awiza do 15 maja, czas na realizację obowiązku do 22.05 i to jest ostatni dzień czynu.
Oczywiście jeżeli wszystkie wezwania są awizowane to w ogóle nie ma sprawy, podobnie pomijam awiza przed pierwszym rzeczywiście podjęty wezwaniem. Natomiast jeśli raz podjął to późniejsze awiza traktuję jak faktycznie odebrane.

Wydaje mi się ze nie od 8 dnia tylko 7, bo czyn z zaniechania popełniony jest ostatniego dnia terminu kiedy mógł się zachować zgodnie z normą

Tak dosłownie, to wbrew treści żądania nie okazywanie trwa tylko te 7 dni z wezwania. Oczywistą oczywistością jest, że na 7 dniu nie okazanie nie kończy się. Kończy się w dniu okazania. Jeśli nie okazanie trwa w dniu wszczęcia dochodzenia, to okres zarzucany powinien zaczynać się w dniu doręczenia pierwszego wezwania, a kończyć na dniu wszczęcia dochodzenia. Jest to faktyczny, możliwy do ustalenia, okres udaremniania wykonania czynności służbowej.

Naturalnie wtedy, i tylko wtedy, gdy  sprawca nie usprawiedliwił należycie nie okazania żądanych dokumentów.

Czy w tej sytuacji nie powinno mieć zastosowania postanowienie SN VKK 398/13?

Zdaje mi się, że SN w wskazanym postanowieniu wypowiadał się w innym stanie faktycznym.

Art. 272 pkt 3 ustawy OP stanowi, że organy podatkowe pierwszej instancji, z zastrzeżeniem art. 272a, dokonują czynności sprawdzających, mających na celu ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami. Przepis ten określa cele, do jakich mają zmierzać czynności sprawdzające. Zakres czynności sprawdzających określają jednak także przepisy art. 274a, 274b i (w moim przekonaniu) 277 ustawy OP. To, co organ może w toku czynności sprawdzających, należy odczytywać jednak także na podstawie innych przepisów Działu V ustawy OP.

Przyjmuje się, że do realizacji celu wskazanego w art. 272 pkt 3 służy m.in. art. 275 § 1, który stanowi, że jeżeli ze złożonej deklaracji wynika, że podatnik skorzystał z przysługujących mu ulg podatkowych, organ podatkowy może zwrócić się do niego o okazanie dokumentów lub o złożenie fotokopii dokumentów, których posiadania przez podatnika, w określonym czasie, wymaga przepis prawa. Za komentarzem Małgorzaty Niezgódki-Medek: „Przepis ten pozwala na wstępne zbadanie, przed podjęciem ewentualnej kontroli podatkowej czy wszczęciem postępowania podatkowego, rzetelności złożonej deklaracji w części dotyczącej takich ulg. Badanie to ma już merytoryczny, a nie tylko formalny charakter. W wyroku z dnia 14 kwietnia 2008 r., I SA/Gl 848/07, LEX nr 467138, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach podkreślił, że art. 275 pozwala organowi podatkowemu na wstępne zbadanie, przed podjęciem kontroli podatkowej lub wszczęciem postępowania podatkowego, zasadności złożonej deklaracji w części dotyczącej skorzystania przez podatnika z ulg. Regulacja ta w żadnej mierze nie zobowiązuje organu w tym trybie do pełnej weryfikacji wszystkich okoliczności (warunków) skorzystania z ulgi podatkowej. Ustalenia dokonane w ramach tychże wstępnych czynności nie zamykają organowi drogi do weryfikacji podstaw do skorzystania z ulgi w ramach prowadzonego później postępowania podatkowego.”

Żądanie okazania dokumentów lub złożenia fotokopii dokumentów, których posiadania przez podatnika, w określonym czasie, wymaga przepis prawa, jest zatem działaniem, które organ może podjąć w toku czynności sprawdzających podejmowanych w celu ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami.

Jeśli chodzi o art 274 ustawy OP, to moim zdaniem mówi on jedynie o tym, jak mogą skończyć się czynności sprawdzające, a właściwie o tym, jak może zachować się organ wówczas, gdy stwierdzi, że deklaracja zawiera błędy rachunkowe lub inne oczywiste omyłki bądź że wypełniono ją niezgodnie z ustalonymi wymaganiami. Za komentarzem pani  Małgorzaty Niezgódki-Medek: „Braki te mogą polegać na błędach rachunkowych lub oczywistych omyłkach, takich jak np. błędy literowe, niezgodne ze stanem faktycznym informacje dotyczące podmiotu, którego deklaracja dotyczy lub który ją wypełnia, omyłkowe wypełnienie innych niż właściwe rubryk w formularzach, wpisanie wyższych niż wynikające z przepisów kwot ulg. Brakiem formalnym jest również wypełnienie deklaracji niezgodnie z ustalonymi wymaganiami. Wymagania te sprowadzają się najczęściej do obowiązku wypełnienia deklaracji na urzędowo ustalonym formularzu. Wymagania muszą wynikać z przepisów o charakterze powszechnie obowiązującym, tzn. ustaw. (…) W ocenie poprawności formalnej nie mieszczą się natomiast badania mające na celu sprawdzenie, czy wymienione w tym przepisie podmioty prawidłowo wykonały swoje obowiązki od strony materialnoprawnej, np. właściwie przyjęły dane w zakresie przychodów i kosztów ich uzyskania do ustalenia podstawy opodatkowania; ujęły w informacji wszystkie nieruchomości i obiekty budowlane, z tytułu których ciąży na nich obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości.”
W przypadku czynności sprawdzających, o których mowa w art. 272 pkt 3 ustawy OP, realizowanych na podstawie art. 275 § 1 ustawy OP, oczywiście może zostać ustalone to, że podatnik skorzystał z ulgi w sposób nieuprawniony w całości albo w części. Możemy dzielić włos na czworo i zastanawiać się, czy takie ustalenie pozwala stwierdzić, że deklarację wypełniono niezgodnie z ustalonymi wymaganiami, o czym mowa w art. 274 § 1 ustawy OP, i czy w związku z tym organ może zwrócić się do skłądającego deklarację na podstawie art. 274  § 1 ustawy OP o jej skorygowanie oraz złożenie niezbędnych wyjaśnień, wskazując przyczyny, z powodu których informacje zawarte w deklaracji podaje się w wątpliwość. Tak czy siak podatnik w wyniku czynności sprawdzających dowiaduje się, że zdaniem organu jest coś nie tak z jego deklaracją i albo złoży korektę albo tego nie zrobi. Co póżniej, w razie braku korekty deklaracji... Podatnik pewnie też się dowie w toku czynności sprawdzających;)

W moim przekonaniu dla odpowiedzialności z art. 83 ustawy Kks niezbędne jest ustalenie tego, czy organ może podejmować określone działania w ramach czynności sprawdzających. I widzimy, że organ może w ramach czynności, o których mowa w art. 272 pkt 3 ustawy OP, podejmować działania przewidziane w art. 275 § 1 ustawy OP. Teraz należałoby ocenić, czy zachowanie podatnika (działanie lub zaniechanie) utrudnia lub udaremnia przeprowadzenie czynności służbowej. Czynności sprawdzające są czynnością służbową. Organ w ramach czynności sprawdzających wezwał podatnika na podstawie art. 275 § 1 ustawy OP do określonego zachowania. Przyjmuję, że wezwanie zostało wystosowane prawidłowo, zgodnie z art. 159 ustawy OP, i prawidłowo doręczone. Podatnik wie, do jakich działań został zobowiązany, bo sam odebrał wezwanie. Obowiązkiem podatnika było zachować się w sposób określony w wezwaniu w terminie w nim wskazanym. I już mamy odpowiedź co do winy. Moim zdaniem podatnik zachowując się pasywnie, nie okazując dokumentów lub nie składając ich fotokopii, udaremnia przeprowadzenie czynności sprawdzających, uniemożliwia bowiem ich przeprowadzenie, tych, o których mowa w art. 272 pkt 3 ustawy OP.

Czas popełnienia czynu, jak na mój łeb, ustalałbym w sposób przedstawiony przez kolegę Leibowitza.