Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił, że stosownie do art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników). W myśl natomiast § 2 tego przepisu aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani.

Z istoty solidarnej odpowiedzialności dłużników wynika, że aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani. Każdy z dłużników solidarnych odpowiada więc za całość długu, a nie tylko część, jaką można by mu przypisać poprzez np. równy podział kwoty długu pomiędzy zobowiązanych.

W sytuacji więc, gdy strona zobowiązania solidarnego spłaca całość zadłużenia bez woli czynienia tego w celu obdarowania pozostałych stron tego zobowiązania, a jedynie w zamiarze zwolnienia się z długu, poprzez samą zapłatę całości, czy też części zobowiązania solidarnego nie może dojść do obdarowania kogokolwiek. Dłużnik solidarny spłaca bowiem własny dług, a nie cudzy.

Ponadto, stosownie do art. 376 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli jeden z dłużników solidarnych spełnił świadczenie, treść istniejącego między współdłużnikami stosunku prawnego rozstrzyga o tym, czy i w jakich częściach może on żądać zwrotu od współdłużników. Jeżeli z treści tego stosunku nie wynika nic innego, dłużnik, który świadczenie spełnił, może żądać zwrotu w częściach równych. Treść powyższego przepisu wskazuje więc, że z chwilą spełnienia świadczenia przestaje istnieć jakikolwiek stosunek pomiędzy wierzycielem a współdłużnikami solidarnymi. Natomiast dłużnik, który spełnił świadczenie, przestaje być współdłużnikiem solidarnym i staje się wierzycielem dla pozostałych współdłużników.

Dawni współdłużnicy są dalej dłużnikami - lecz wobec innego wierzyciela (dłużnika, który wierzyciela zaspokoił), w stosunku do którego odpowiadają każdy za przypadającą na niego część długu.

Fajnie rozwinął się temat o właściwości miejscowej w pcc. A może ktoś rozwikła poniższe zagadnienie.

Podatniczka bierze kredyt na całą kwotę związaną z zakupem mieszkania. Zgodnie z regulaminem kredytu jeżeli osoba go biorąca nie ma zdolności kredytowej, do kredytu mogą przystąpić współkredytobiorcy z grona najbliższej rodziny. Tak jest też w tym przypadku, podatniczka nie osiąga żadnych dochodów i nie ma z czego go spłacać w związku z czym do kredytu przystępuje ojciec. Tak naprawdę to cały kredyt spłaca wyłącznie on.

Można tu doszukiwać się jakieś darowizny ojca na rzecz córki czy też nie ?

W mojej ocenie nie bardzo. Jeżeli chodzi o kredyt to tak naprawdę mamy do czynienia z jednym zobowiązaniem, za które solidarnie odpowiadają dwie osoby. Podatniczka nie posiada żadnego zobowiązania indywidualnego i nie za bardzo da się stwierdzić, że ojciec spłacając kredyt spłaca jakieś należności, które to córka powinna uregulować osobiście. Nie widać więc jednostronnego
świadczenia ojca na rzecz córki. Z drugiej strony, patrząc na sprawę bardzo ogólnie, podatniczka kupuje nieruchomość (jest jej właścicielem) a należność z tego tytułu reguluje jej rodzic. Można więc powiedzieć, że tatuś kupuje mieszkanie córce. Macie jakieś fajne pomysły ?

Żeby nie powtarzać drugi raz tego co już było napisane w tym wątku, jeśli ten ojciec, który posiada regres do córki o zwrot tej części kredytu, którą spłacił "za nią" będąc współdłużnikiem solidarnym w stosunku do banku, zwalnia ją z tego długu tytułem darmym, w celu obdarowania (co jest regułą w stosunkach ojciec-córka), to jest to jak najbardziej darowizna. Kłaniają się tu ogólne reguły prawa cywilnego.

Dlatego wyrażanie tak stanowczych opinii może wprowadzać w błąd.

Na 100% współkredytobiorca jeśli dokonuje spłaty kredytu za mieszkanie nie będące jego własnością np. Rodzice - córka, to nie jest darowizna.

Żeby nie powtarzać drugi raz tego co już było napisane w tym wątku, jeśli ten ojciec, który posiada regres do córki o zwrot tej części kredytu, którą spłacił "za nią" będąc współdłużnikiem solidarnym w stosunku do banku, zwalnia ją z tego długu tytułem darmym, w celu obdarowania (co jest regułą w stosunkach ojciec-córka), to jest to jak najbardziej darowizna. Kłaniają się tu ogólne reguły prawa cywilnego.       
Dlatego wyrażanie tak stanowczych opinii może wprowadzać w błąd.

Wydaje mi się, że jak ojciec posiada regres wobec córki o zwrot kredytu, to już wchodzimy w drugi temat. Szczerze mówiąc nie zagłębiałam się tak daleko, ale słuszna uwaga.