Stan faktyczny I :
Przeciwko Kowalskiemu skierowano w III 2015r. AO o przestępstwo skarbowe z art.77 par 2 kks w zw. z art. 6 par 2 kks za okres od I 2012 do XI 2013r. Pierwsza rozprawa wyznaczona jest na grudzień 2015.  Obecnie wpłynęło nowe zawiadomienie za okres I -XII 2014r. tez art. 77 par 2 kks w zw. z art. 6 par 2 kks. Nadal jest zaległość za te lata . Zastanawiam się czy w takim przypadku należy zastosować art. 37 par 1 pkt 3 kks, a tym samym wszcząć śledztwo , na podstawie tego nowego zawiadomienia. Czy tez wszcząć dochodzenie i skierować AO  z wnioskiem o połączenie postępowań i potraktować całość jako 1 czyn za trzy lata.
Stan faktyczny II :
Zawiadomienie jest o dwa czyny na Malinowskiego
- art. 56 par 2 kks jako podanie nieprawdy w PIT-36 za 2013r -złożone 26.04.2014
- 56 par 2 kks jako podanie nieprawdy w VAT-7 za III 2014  -złożone 25.04.2014r.
Czy w takim przypadku do kwalifikacji drugiego czynu stosujemy art. 37 par 1 pkt 3 kks, i czy w związku z tym należy wszcząć śledztwo ( o oba czyny), a tym samym człowiek nie może skorzystać z dpo ( art. 17 par 2 kks) , mimo, iż zapłacił zaległość i chciałby wniosek złożyć.
Jak wy postępujecie w takich sprawach, za pomoc dziękuję

Ad. I


Z treści pkt 3 art. 37 kks wynika, że mają to być dwa odrębne czyny. Dwa odrębne czyny z art. 77 kks są wtedy, gdy nie zachodzą warunki określone w art. 6 § 2 kks. Jeśli one zachodzą – to, moim zdaniem, jest to nadal jeden czyn. Pamiętać należy, że jest to „jeden czyn” sztuczny, faktycznie składający się z wielu zaniechań, połączonych sztucznie na zasadzie z art. 6 § 2 kks.

Natomiast jeden czyn, podzielony sztucznie na dwa, nie może rodzić obostrzenia, o którym mowa w art. 37 § 1 pkt 3 kks. Bo muszą to być dwa odrębne przestępstwa.
Co innego, gdy nie zachodzi przesłanka z art. 6 § 2 kks. Wtedy są dwa „sztuczne czyny” i uzasadnione jest zastosowanie ww obostrzenia.

Istotnym jest tu też ustalenie, że „krótki okres” z art. 6 § 2 kks jest krótszy niż „odstęp czasu” z art. 37 § 1 pkt 3, bo ten ma nie być długi.

Reasumując, jeśli pomiędzy poszczególnymi zaniechaniami z art. 77 kks jest krótki okres, to łączy się je w jeden czyn. Jeśli nie jest krótki i jednocześnie nie jest długi – wtedy stosujemy wskazane wyżej obostrzenie.

Na marginesie: szkoda, że w opisanym przypadku przed wysłaniem AO nie zweryfikowano 2014 roku. Było to możliwe. Nie byłoby wówczas tego „sztucznego” problemu.


Ad.II
Jeżeli podanie nieprawdy w PIT-36 wynika z innych nierzetelności, niż podanie nieprawdy w VAT-7, to jak najbardziej słuszne jest zastosowanie obostrzenia. Bo są to dwa różne czyny z tego samego artykułu, których nie można połączyć, np. na zasadzie z art. 6 § 2 kks.

A odstęp 1 dnia pomiędzy nimi oczywiście nie jest długi.

Natomiast z uwagi na matematyczny charakter VAT-u, może być tak, że uszczuplenie VAT w deklaracji za III 2014r. jest wynikiem podania nieprawdy nie tylko w VAT-7 za ten miesiąc, ale i za poprzednie, w których z uwagi na „matematyczność” tego podatku uszczuplenie nie wystąpiło, bo wcześniej naliczony VAT był większy od należnego.
I tak: jeżeli uszczuplenie w VAT z III 2014 roku jest skutkiem podawania nieprawdy w VAT-7 za poszczególne m-ce 2013 roku, w których to deklaracjach nieprawda wynika z tych samych nierzetelności, z których wynika nieprawda w PIT, to mamy tu do czynienia z jednym czynem – nierzetelnym prowadzeniem dokumentacji podatkowej w 2013 roku, skutkującym podaniem nieprawdy w PIT-36 za 2013 oraz w VAT-7 za m-ce I-XII’2013, I-III’2014 oraz uszczupleniem PIT za 2013 i VAT za III 2014.
W takim przypadku oczywiście obostrzenia nie ma.

Leibowitz odnośnie tego art. 56 są to dwa czyny ( nie są to jak piszesz te same nierzetelności) , chodzi mi o to, czy od razu wszczynam śledztwo i kwalifikuję pkt 1) jako 56, 2) jako 56 w zw. z art  37 par 1 pkt 3 , a podejrzanemu nie wydamję pouczenia DPO.

Obydwa zarzuty z obostrzeniem. Z wszystkimi tego konsekwencjami. Pouczenie o DPO doręcz, lepiej dmuchać na zimne.Nikt Ci nie zarzuci nie dopełnienia obowiązku pouczenia.