Nie jest, zaś art. 240 § 1 pkt 8 Op mówi wyraźnie o przepisie prawa.
Moim zdaniem TK "chlapnął" w uzasadnieniu kaczkę mówiąc, że art. 68 § 4 Op stanowi część normy prawnej pozwalającej na wydanie decyzji NŹD, ponieważ ujął całą kwestię NŹD jako "normę prawną". To raczej zbyt szerokie podejście do tematu, bowiem normy są różne, jak nakazujące (wydać decyzję) oraz zakazujące (jej wydania lub wywodzenia z niej skutków prawnych ("zobowiązanie podatkowe nie powstaje...")). Norma prawna jest najmniejszym logicznie elementem prawa, a nie kompletną regulacją (jak np. NŹD). Tak czy inaczej, przepisy ustaw raczej nie posługują się terminem "norma prawna", bo jest ono nieostre. Warto porównać teorię TK z przedmiotowego uzasadnienia z tym, co wynika z podręcznika do prawoznawstwa.

W pkt 3 dobrze drążysz moim zdaniem kwestię absurdalnego podejścia do wyroków odraczających TK. Gdyby TK stwierdził, że art. 150 § 2 Op jest niekonstytucyjny, ale odroczył utratę przez niego mocy o 18 miesięcy, oznaczałoby to jedynie, że TK daje czas ustawodawcy na naprawę przepisów. A nie, że po 18 miesiącach nakazu jego dalszego stosowania i dopiero po tych 18 miesiącach wszystkie doręczenia zastępcze od ~1998 r. stają się nagle nieskuteczne. Tutaj eksperyment myślowy: jak ocenić wniosek o wznowienie postępowania w przypadku takiego orzeczenia.  

Ważna uwaga, ale moim zdaniem to trochę nie tak. Ustawodawca nie wprowadził art. 4 ustawy zmieniającej od 1 stycznia jakiegoś roku, ale wybrał nieprzypadkową datę - 28.02.2015 r. Określenie, że "przepis traci moc" znajduje się nie tylko w orzeczeniu TK, ale w zwykłych przepisach derogujących, np. art. 85 pkt 1) ustawy z dnia 27.08.2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych.

Można się upierać, że ustawodawca powinien sam uchylić art. 68 § 4 Op i wprowadzić art. 4 ustawy zmieniającej od dnia 27.02.2015 r., ale moim zdaniem nie było to konieczne do wykonania wyroku TK.

W tym temacie wypowiedział się już sam Trybunał. Przyczyną dla wznowienia jest. Przepis art. 68 par. 4 o.p. stanowił jeden z przepisów na których to podstawie można było ustalać zobowiązanie z tytułu źródeł nieujawnionych, przepis ten określał ramy czasowe w jakich ustalenie zobowiązania podatkowego było możliwe. Jego brak dekompletuje strukturę normy prawnej pozwalającej na ustalenie dochodu ze źródeł nieujawnionych. To wszystko zostało wprost wypowiedziane w uzasadnieniu.

Fakt że w art. 240 § 1 pkt 8 Op mowa jest o przepisie prawa nic nie zmienia, w sentencji wyroku bowiem orzeczono o niezgodności przepisu.

@SLOU
Piszesz, że "Moim zdaniem TK "chlapnął" w uzasadnieniu kaczkę mówiąc, że art. 68 § 4 Op stanowi część normy prawnej pozwalającej na wydanie decyzji NŹD, ponieważ ujął całą kwestię NŹD jako "normę prawną". To raczej zbyt szerokie podejście do tematu, bowiem normy są różne, jak nakazujące (wydać decyzję) oraz zakazujące (jej wydania lub wywodzenia z niej skutków prawnych ("zobowiązanie podatkowe nie powstaje..."))."

Nie ma dwóch różnych norm. A już na pewno w spójnym systemie prawa nie mogą obowiązywać dwie normy z których jedna coś nakazuje, a druga już ze względu na upływ czasu czegoś zakazuje.

Norma jest jedna która pozwala na ustalenie zobowiązania podatkowego ale w określonym czasie. Niekonstytucyjność przepisu dotyczącego przedawnienia zdekompletowała normę prawną, bowiem TK uznał, że nie można przyjąć takiego rozwiązania zgodnie z którym uchylenie art. 68 par. 4 pozwalałoby na nieograniczone w czasie wydawanie decyzji ustalających zobowiązanie z NŹD.

Taki mail dostał nasz Podatnik i pyta sie co my na to?

Art. 68 par. 4 Ordynacji podatkowej został uchylony 28 lutego br. w związku z wyrokiem TK z lipca 2013 r.
Przepis ten określał przedawnienie prawa do wydania przez organ podatkowy decyzji w sprawie nieujawnionych; był zatem normą korzystną dla podatników.
Dlatego TK odroczył o 18 miesięcy moment uchylenia tego przepisu (TK obawiał się bowiem, iż gdyby przepis uchylony został od razu, to organy mogłyby to interpretować, że mogą wydawać decyzje w sprawie nieujawnionych bez ograniczenia w czasie).

Jednak przepis ten:
1. nie miał żadnego związku z przedawnieniem się zobowiązania,
2. nie miał odniesienia do decyzji, które zostały wydane już poprzednio,
3. nie stanowił podstawy do wznowienia postępowania.
Oznacza to, że uchylenie tego przepisu nie ma żadnego wpływu na Pana sytuację.

Hipotetycznie natomiast przepis ten, w brzmieniu przed uchyleniem, mógłby być asumptem do stwierdzenia nieważności decyzji wymierzającej Panu podatek od nieujawnionych na podstawie art. 247 par. 1 pkt 3 op (rażące naruszenie prawa), gdyby decyzja ta wydana został wbrew temu przepisowi, tj. po upływie pięcioletniego okresu, o którym w nim mowa.

Istnieje jeszcze jedna hipotetyczna szansa na wzruszenie decyzji. Mianowicie, ubiegłoroczny (już drugi) wyrok TK w sprawie nieujawnionych, którego wejście w życie odroczono o 18 miesięcy (chyba do lutego 2016), stwierdził niekonstytucyjność art. 20 ust. 3 updof w brzmieniu 2007+.
Być może zatem możliwe będzie wznowienie postępowania w Pana sprawie w lutym 2016 r.
Ponieważ jednak istnieją rozbieżne poglądy, co do skutków odroczenia orzeczeń TK, trudno przewidzieć jak potoczą się losy tego przyszłego wznowienia. Na dziś szanse powodzenia oceniam na 50/50.

Zmiana ".... przepisu prawnego w wyniku orzeczenia TK o sprzeczności tego przepisu z Konstytucją oznaczająca utratę mocy obowiązującej takiego przepisu z powodu stwierdzenia przez TK jego niekonstytucyjności ... stanowią ... samodzielną podstawę wznowienia postępowania".

Uchwała TK w sprawie ustalenia powszechnie obowiązującej wykładni prawa z 14.06.1995r sygn. akt W.19/94

Szkoda że nieaktualna...
Obecnie TK nie ma kompetencji dokonywania wiążącej wykładni prawa. Było by prościej...

Ale zawsze jakiś kierunek interpretacji i argument ... żeby zrozumieć!

Taki wpis jest na stronie o nieujawnionych.
Możliwość wznowienia postępowania w 2015 r.
W zasadzie brak jest jakichkolwiek informacji w zakresie możliwości wznowienia postępowania decyzji o nieujawnionych dochodach w oparciu o uchyloną przecież przez Trybunał (z dniem 28 lutego 2015 r.) regulację art. 68 § 4 Ordynacji podatkowej. Trybunał Konstytucyjny natomiast w orzeczeniu z dnia 18 lipca 2013 r. (sygn. akt SK 18/09) uznał, że art. 68 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, 848, 1101, 1342 i 1529) jest niezgodny z art. 2 w związku z art. 64 ust. 1 Konstytucji. Na tej podstawie orzekł, iż wskazany przepis traci moc obowiązującą z upływem 18 (osiemnastu) miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Ogłoszenie orzeczenia w dzienniku ustaw nastąpiło dnia 27 sierpnia 2013 r. pod pozycją 985. Zatem po upływie 27 lutego 2015 r. przepis ten utracił moc.
Zgodnie z jego dotychczasowym brzmieniem, które zostało zakwestionowane, zobowiązanie z tytułu opodatkowania dochodu nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzącego ze źródeł nieujawnionych nie powstaje, jeżeli decyzja ustalająca to zobowiązanie została doręczona po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym upłynął termin do złożenia zeznania rocznego dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, za rok podatkowy, którego dotyczy decyzja.
Mając na uwadze powyższe, obecnie ponownie pojawiła się możliwość wznawiania postępowań o nieujawnione dochody zakończonych ostatecznymi decyzjami. Stanowi o tym regulacja art. 240 § 1 pkt 8 Ordynacji, zgodnie z którą w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli została wydana na podstawie przepisu, o którego niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, ustawą lub ratyfikowaną umową międzynarodową orzekł Trybunał Konstytucyjny. Jednocześnie wznowienie postępowania w tym wypadku następuje tylko na żądanie strony wniesione w terminie miesiąca odpowiednio od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego lub publikacji sentencji orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Termin ten liczy się od momentu utraty mocy obowiązującej regulacji zakwestionowanej przez Trybunał. Zatem należałoby przyjąć, że terminem granicznym na złożenie wniosku o wznowienie jest dzień 28 marca 2015 r.
Oczywiście pojawia się już na tym etapie wiele wątpliwości dotyczących skuteczności takich wniosków, niemniej jednak sam fakt istnienia opisanej formalnej możliwości powinien być wykorzystany przez podatników, którym wymierzono sankcyjny podatek.

Super. Tony argumentów, wszystkie poparte merytorycznie. Szkoda, że wnioski krańcowo odmienne.

Dalej wszyscy uważają, że tak powinno funkcjonować polskie prawo podatkowe ? Że w takich warunkach powinien funkcjonować polski podatnik ? Że w takich warunkach powinny powstawać zobowiązania publicznoprawne konkretnego Kowalskiego ? A może by tak wyjść na chwilę z prób wykładni teorii prawa i uczciwie przyznać, że tak naprawdę to jesteśmy w czarnej  

A czy kiedyś w niej nie byliśmy?

O.K. Mamy nić porozumienia. Obydwoje pewnie zgadzamy się z tym, że sytuacja w której TK ogłasza sprzeczność przepisu administracyjnego z konstytucją i odracza utratę mocy określonej normy prawnej (ktoś inny powie, że przepisu lub zbioru przepisów) powinna być prawnie ściśle określona. Szczególnie w przypadku przesłanek wznowienia postępowania. Wszystkie zainteresowane strony powinny być świadome co powoduje takie orzeczenie, znać skutki i konsekwencje takiego rozstrzygnięcia. Zarówno co do decyzji przeszłych, jak i postępowań w toku, czy też postępowań przyszłych. Wasze wypowiedzi czytałem z pełną uwagą i wiecie co jest w tym najgorsze ? Nie potrafię zająć jednoznacznego stanowiska. Na dzisiaj to ja się poddaję, choć mam nieodparte wrażenie, że tak być nie powinno. I to jest wszystko co mam do powiedzenia na temat procedury i jej wyższości nad stroną merytoryczną dowolnej decyzji administracyjnej.

Moim zdaniem najgorsze w tym wszystkim jest rozmemłane orzecznictwo TK, zawierające jakieś sugestie o naprawie niekonstytucyjności. Prawda jest taka, że nikt nie wie co z tym zrobić.

Witam!
Mamy kilka wniosków o wznowienie postępowania. Co robić?   Dobra, ale co robią inne US albo IS. Bo my mamy odgórnie odrzucać wnioski! I czekać na wyroki WSA.  Szef mówi " niech wy... te złodzieje" cytuje! Wszystko to woda na młyn dla podatników bo już się dowiedzieli i dalej do Izby na skargę że już wydaliśmy decyzję a jeszcze nawet wniosków nie przeczytaliśmy!

Koszmar z tymi NUS.

U nas to samo mamy nakaz odmawiać wznowień i czekać na decyzje sądu.Nie mam jednak dobrych wiadomośći sądy będą kazać nam wznawiać wiele spraw do uchylenia tam gdzie srodki lezały od lat na koncie.Wiem ze znajdom się ci ktorzy będą negować to co pisze ale prawda będzie okrutna i za trzy miesiące się o tym przekonaćie.Szkoda naszej pracy było i tyle.