Nie czytasz moich postów zbyt uważnie albo też po prostu czytasz je wybiórczo.  Przecież napisałem "Skoro przepis jak sam mówisz był i jest niekonstytucyjny, to trzeba pogodzić ze wszystkimi tego skutkami, tylko tyle że odroczonymi w czasie o 18 miesięcy, w mojej ocenie wyrok odraczający zmienia tylko tyle."

Więc niech to wybrzmi moim zdaniem rolą wyroku odraczającego jest opóźnienie w uchyleniu zakwestionowanych przepisów, tak żeby z dnia na dzień w systemie prawnym nie zrobił się za przeproszeniem burdel.



Jak? Ano chociażby tak żeby dokładnie przeprowadzić dowody odnośnie faktów czy była darowizna czy nie oraz spróbować wykazać rzeczywiste źródło przychodu i tym samym przynajmniej rozważyć możliwość określenia dochodu na zasadach ogólnych. Czy to się uda to już zależy od tego co uzbieracie.



Przepis art. 207 op jest poniekąd wbrew temu co mówisz przepisem technicznym, mówiąc precyzyjniej przepisem proceduralnym regulującym jedynie formę zakończenia postępowania a nie to jakie ma zapaść rozstrzygnięcia. Przepis ten samodzielnie nie stanowi podstaw do wydania jakiejkolwiek decyzji. Zgodnie z nim sprawę rozstrzyga się decyzją, stosownie do art. 208 w przypadku bezprzedmiotowości postępowania również wydaje się decyzje więc tu nie ma żadnego od tego wyjątku, wręcz przeciwnie jest to potwierdzenie zasady.

Parafrazując moje poglądy piszesz że "W Twoim rozumowaniu organ podatkowy ma wszczynać postępowanie wiedząc już na wstępie, że takiej decyzji nie wyda.". I żeby była jasność nic takiego nie twierdze, co więcej w moim poprzednim poście wprost powiedziałem że na chwile obecną wydanie decyzji z NŹP jest możliwe.

Jeżeli podatnik nie powoła się na darowiznę to niestety ale będziesz musiał albo wydać decyzje z NŹP i pewnie za jakiś czas rozpatrywać wniosek o wznowienie postępowania w tym przedmiocie albo też spróbować chociaż podjąć post. dowodowe w kierunku innego zakończenia sprawy a więc albo udowodnienia darowizny innymi dowodami albo też określenia tego dochodu na zasadach ogólnych. Co zyskach w ten sposób? Niepodważalność decyzji, bo oparta będzie o konstytucyjne przepisy.



Tak koncepcja z darowiznami jest moja, gdyby była to koncepcja TK to chyba nie było by tej rozmowy. Poza tym TK jest naprawdę związany granicami wniosku, wynika to chociażby z odpowiedniego stosowania przepisów k.p.c. do postępowania przed TK. Słyszałeś o tym że TK to ustawodawca negatywny? Mówiąc krótko stwierdza on jedynie co jest nie tak w systemie prawnym i na tym jego rola się kończy.



No i tutaj jest zarzewie naszego sporu, gdyby w tych wyrokach chodziło rzeczywiście o jak to powiedziałeś grubą krechę, to moim zdaniem prawo do efektywnego (a więc mogącego coś zmienić) wznowienia postępowania były by wprost ograniczone w konstytucji albo przynajmniej w ustawie (O.P. również przewiduje takie ograniczenia), a nie robiono by tego w karkołomny sposób poprzez odroczenie wejścia wyroku w życie.



Znowu czepiasz się słówek, mówiąc precyzyjnie stosownie do art. 245 par. 1 pkt 2 organ podatkowy odmawia uchylenia decyzji dotychczasowej w całości lub w części. Efekt jest identyczny jak w sytuacji utrzymania decyzji w mocy. Co więcej od decyzji w przedmiocie wznowienia również przysługuje odwołanie i wtedy zastosowanie znajdzie wprost przepis art. 233 o.p. o którym mówisz. Tak więc pomiędzy zwrotem utrzymanie w mocy a odmowa uchylenia decyzji nie istnieją żadne znaczące różnice jakościowe, pierwszego używa się przy post. odwoławczym a drugiego przy post. wznowieniowym. Niezasadnie posłużyłem się tym pierwszym, ale nic to nie zmienia merytorycznie.



Czy w postępowaniu nadzwyczajnym jest czy też nie ma toku instancji to już jest niestety sporne, ale nie o to chodzi bo wiele to nie zmienia w omawianym przypadku. Nawet jeżeli nie jest to kontrola instancyjna to jest to kontrola w nadzwyczajnym trybie.  Błędne są Twoje twierdzenia co do tego że decyzja wydana w wyniku wznowienia postępowania opiera się wyłącznie na prawie procesowym. Tak nie jest, a już na pewno nie w każdej sytuacji.

Art. 245.
§ 1. Organ podatkowy po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 243 § 2 wydaje decyzję, w której:
1)uchyla w całości lub w części decyzję dotychczasową, jeżeli stwierdzi istnienie przesłanek określonych w art. 240 § 1, i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy lub umarza postępowanie w sprawie;

Z powyższego wynika że w wyniku wznowienia może zostać wydana decyzja która ponownie orzeka o istocie sprawy, a to jak wiadomo odbywa się na podstawie prawa materialnego a nie procesowego.

Ad rem. Już we wskazanym przeze mnie poprzednim artykule pojawiły się przemyślenia na temat niecelowości wznawiania postępowania z tytułu P 49/13, jak również czy taka możliwość będzie w ogóle dostępna.
Nawiasem, jest ciekawe, czy wyrok TK w ogóle "wejdzie w życie" i będzie przesłanka wznowieniowa jeśli ustawodawca wcześniej uchyli przepis.



Nie rozumiesz mnie albo celowo przekręcasz moje słowa. Na chwile obecną przepisy obowiązują i trzeb je stosować tak więc na chwilę obecną nie ma podstawy do uchylenia decyzji. I mówiąc to widzę normy konstytucyjne w tym tą przyznającą TK możliwość odroczenia wejścia wyroku w życie, w przeciwieństwie do Ciebie również widzę a także biorę pod uwagę konstytucyjną zasadę równości wobec prawa. Nie jest działaniem sprawiedliwym i zgodnym z zasadą równości diametralnie różne traktowanie osób w zależności od tego czy decyzje względem nich oparto na przepisach w wersji do końca 2006 r. czy też już na ich wersji późniejszej. I jest to sytuacja tak klarowna że nie potrzeba do tego właściwe żadnej wiedzy prawniczej. Jak powiedziałem różnimy się co do skutków jakie wyrok ten wywrze po swoim wejściu w życie. Swoją drogą skoro zarzucasz mi wybiórczość w dostrzeganiu norm konstytucyjnych to napisz wprost których to norm nie dostrzegam, bo na chwilę obecną twój zarzut jest blankietowy i gołosłowny, w przeciwieństwo do Ciebie powołuje się na konkretne zasady, nie wojując stwierdzeniem że "widzę niektóre a resztę odrzucam". Sąd w Rzeszowie mówiąc kolokwialnie miał jaja że wyłożył sprawę wprost.



Tak jak powiedziałem wyżej, dostrzegam ratio legis odroczenia wejścia w życie wyroku jest utrzymanie wadliwych regulacji jeszcze przez pewien czas tak aby nie powstała luka w przepisach. Natomiast moim zdaniem celem tym nie jest ograniczenie prawa do efektywnego, a więc skutkującego uchyleniem decyzji prawa do wznowienia postępowania, gdyby to chciano osiągnąć to prawo to ograniczony albo wprost w konstytucji albo w ustawie albo przynajmniej TK w uzasadnieniu stworzył by takiego potworka.

wyjaśnienia NSA co do skutków orzeczenia z 29 lipca 2014 r. - sprawozdawcą była sędzia, która występowała w imieniu NSA na rozprawie przed TK. I to kolejny wyrok NSA, który tak traktuje sprawy o nieujawnione 2007+. Poza tym większość na forum (jeśli się mylę, posypuję głowę popiołem zawczasu) twierdzi, że nawet jeśli teraz sądy orzekają merytorycznie i stosują 20 ust. 3 updof, po wznowieniu postępowań wszystko z automatu do uchylenia. Co na to TK? Wyraźnie stanowi, że po wznowieniu automatyzmu nie będzie - jeśli to podłapią sądy, a do tej pory NSA podłapuje rozumienie skutków orzeczenia TK wskazywane przez sam Trybunał, nie będzie tak jak poprzednio i nie wszystkie wznowione postępowania skończą się uchyleniem decyzji. Tu odsyłam już do uzasadnienia wyroku TK, które większości jest pewnie dobrze znane.
Poniżej uzasadnienie orzeczenia NSA - wyrok "stary", ale uzasadnienie z ostatnich dni.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 listopada 2014 r. (sygn. akt II FSK 2680/14). "Kwestia skutków odroczenia utraty mocy obowiązującej przepisu dla możliwości jego stosowania (do daty derogacji w wyniku orzeczenia Trybunału bądź uchylenia przepisu przez ustawodawcę) nie jest jednolicie postrzegana zarówno w orzecznictwie, jak i piśmiennictwie. Według pierwszej grupy poglądów, orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego ma moc powszechnie wiążącą z mocy art.190 ust.1 Konstytucji. Moc ta odnosi się do wszelkich orzeczeń Trybunału, a zatem również do tych, które wydawane są na podstawie art.190 ust.3 Konstytucji RP. W przypadku odroczenia utraty mocy wiążącej danego przepisu, niekonstytucyjny przepis w okresie, na który została odroczona utrata jego mocy, obowiązuje i powinien być stosowany, także przez sądy (pogląd taki prezentowany jest m.in. w wyrokach Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 2006 r., IV CSK 28/06, OSNC z 2007 r., nr 2, poz. 31, z dnia 20 kwietnia 2011 r., I CSK 410/10, OSNC z 2012 r., nr 1, poz. 14, z dnia 20 kwietnia 2006 r., IV CSK 38/06, LEX nr 39845, por. też B.Nita, glosa do postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2005 r., III KK 318/05, Przegląd Sejmowy z 2006 r., nr 3, s.164, M.Kamiński, Konsekwencje intertemporalne orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego oraz sądów administracyjnych, powołane za SIP LEX). Zwolennicy tego poglądu argumentują, że przyjęcie poglądu o braku wpływu odroczenia utraty mocy przepisu na temporalny zakres jej stosowania jest sprzeczne z literalną treścią art.190 ust.3 Konstytucji i prowadzi do podważenia normatywnego sensu konstrukcji odroczenia. Stanowisko takie konsekwentnie prezentuje także Trybunał Konstytucyjny (choćby w powołanym wyżej wyroku, a także w wyroku z dnia 2 lipca 2003 r., K 25/01, OTK-A z 2003 r., nr 6, poz. 60, z dnia 27 kwietnia 2005 r., P 1/05, OTK-A z 2005 r., nr 4, poz. 42). Druga grupa poglądów opiera się na założeniu, że obalenie domniemania konstytucyjności przepisu przez orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, wyklucza możliwość uznania takiego przepisu za podstawę orzeczenia w bieżącym procesie stosowania prawa. Przepis jest bowiem niezgodny z Konstytucją od momentu jego wejścia w życie. Odroczenie mocy ma na celu umożliwienie ustawodawcy zmianę prawa. Przedstawiciele tego poglądu zwracają uwagę, że niecelowym byłoby stosowanie przez sądy przepisu, którego zgodność z ustawą zasadniczą została obalona tylko po to, aby po utracie jego mocy obowiązującej wznawiać postępowania na podstawie procedur, o których mowa w art.190 ust.4 Konstytucji. Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. w wyrokach Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2009 r., III UK 96/08, (LEX nr 1001327), z dnia 23 stycznia 200 7r., III PK 96/06 (OSNP z 2008 r., nr 5-6, poz.61), w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2011 r., I OSK 1892/10, z dnia 9 marca 2010 r., I FSK 105/09, z dnia 15 lipca 2009 r., I FSK 1168/08 (wszystkie dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych), a także w piśmiennictwie (por. M.Jaśkowska, Skutki orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego dla procesu stosowania prawa wobec zasady bezpośredniego stosowania konstytucji (w:) I. Skrzydło-Niżnik i in. (red.), Instytucje współczesnego prawa administracyjnego. Księga jubileuszowa Profesora Józefa Filipka, Kraków 2001, s. 282, M. Wilbrandt-Gotowicz, Zakres temporalny mocy wiążącej rozstrzygnięć Trybunału Konstytucyjnego w przedmiocie pytań prawnych, Oficyna 2007, ze SIP LEX). Według trzeciej grupy poglądów (prezentowanej m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012r., I FSK 4/12, a także w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 marca 2007 r., K 8/07-OTK-A z 2007 r., nr 3, poz. 26) orzeczenie Trybunału odraczające utratę mocy obowiązującej przepisu nie powoduje automatycznego skutku w postaci czy to obowiązku dalszego stosowania tego przepisu przez sądy, czy też odmowy jego stosowania. Należy zawsze rozważyć powody, dla których Trybunał odroczył utratę mocy przepisu naruszającego zasady konstytucyjne, rodzaj tego naruszenia i znaczenie tego przepisu dla systemu prawa. Trzeba także mieć na względzie to, czy odmowa stosowania przepisu nie będzie prowadziła do wtórnej niekonstytucyjności, poprzez naruszenie innej zasady konstytucyjnej, którą przepis uznany za niezgodny z Konstytucją chronił czy realizował. Organy stosujące prawo winny wówczas ocenić sytuację i wybrać środek naprawczy, który należy w ich ocenie zastosować (tak w wyroku Trybunału K 8/07). Sąd stosujący przepis, którego zgodność z Konstytucją została obalona winien ocenić skutki wyroku Trybunału i wybrać odpowiednie instrumenty i strategie działania, mając na uwadze istnienie i efektywną ochronę założonego przez Trybunał celu (por. K.Gonera, E.Łętowska, Odroczenie utraty mocy niekonstytucyjnej normy i wznowienie postępowania po wyroku Trybunału Konstytucyjnego, Państwo i Prawo z 2008 r., nr 6, s.6).

Art. 20 ust.3 u.p.d.o.f. pełni niewątpliwie funkcję fiskalną, ale także, a może przede wszystkim funkcję prewencyjną. Zgodnie z art. 9 ust.1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody. Niezbędna jest zatem regulacja, która w przypadku ukrywania dochodów przez podatnika, umożliwi ich opodatkowanie. Takim przepisem jest właśnie art. 20 ust.3 u.p.d.o.f., zgodnie z którym opodatkowaniu podlega ta część dochodu (ujawniona poprzez czynienie wydatków lub gromadzenie mienia), która nie znajduje pokrycia w przychodach zgromadzonych wcześniej i uprzednio opodatkowanych bądź zwolnionych z opodatkowania. W ten sposób ustawodawca zapewnia realizację równości i powszechności opodatkowania. Jednocześnie też obowiązywanie takiej normy daje podatnikom, wywiązującym się ze swoich obowiązków, pewność, że państwo będzie egzekwowało podatki w sposób zgodny z zasadą wynikającą z art. 84 Konstytucji. Winna też ona zniechęcić podatników do uchylania się od opodatkowania. Przyjęcie przez sądy administracyjne, że art.20 ust.3 u.p.d.o.f., z uwagi na utratę domniemania zgodności z Konstytucją z chwilą wydania wyroku przez Trybunał, nie może stanowić podstawy prawnej orzeczeń sądowych i orzeczeń organów podatkowych powodowałoby, że przepis ten, mimo jego formalnego obowiązywania w systemie prawa, praktycznie nie byłby stosowany. Nie byłoby zatem (do czasu uchwalenia nowej regulacji) normy, który zapewniałaby realizację zasady równości i powszechności opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wskutek odmowy stosowania przepisu przez sądy, powstałaby luka w systemie prawa. Luka ta powodowałaby, że nie byłyby w pełni realizowane wartości konstytucyjne - równość i powszechność opodatkowania. Te względy, a także treść art.190 ust.3 Konstytucji, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego przemawiają za stosowaniem art. 20 ust.3 u.p.d.o.f. w okresie odroczenia utraty jego mocy obowiązującej, chyba że wcześniej przepis ten zostanie uchylony przez ustawodawcę. Trzeba bowiem uwzględnić, że ustawa zasadnicza, poprzez rozwiązanie zawarte w art.190 ust. 3 Konstytucji, dopuszcza czasowe stosowanie przepisu, którego domniemanie zgodności z Konstytucją zostało obalone."

Wszystkie sprawy do kosza.W masie spraw można udowodnić ze majątek został zgromadzony do 2006 roku.Na przykład podatnik nie pracował kupił mieszkanie w 2002 roku sprzedał i kupił drugie w 2008roku została wydana decyzja za 2008 rok.A takich spraw jest pełno.Pozdrawiam

tu ciekawy artykuły
http://www.skslegal.pl/publikacje_naszy ... ews_id=855
http://www.baza-wiedzy.pl/press_show_ca ... 8296,.html

A jestem ciekawy jak będzie orzekał NSA przy rozpoznawaniu skarg o wznowienie postępowania przed NSA od wyroków zapadłych teraz, bo że będzie to inny skład to wynika  z ustawy.

Greeeg w tym roku jeszcze można prowadzić postępowania na podstawie art 20 po tym roku wielu się upiecze bo nawet jeśli ktoś kupił mieszkanie w 2013 roku to i tak przepis traci moc w lutym 2016 roku.Pozdrawiam

Ci sami sędziowie z II FSK. Ilu jest tam sędziów? 15? Inna trójka sędziowska znajdzie się bez problemu.
Będę mocno zdziwiony, jeśli zaczną uchylać własne wyroki, skoro - jak się wydaje dzisiaj - wyrokują w sprawie dalszego stosowania art. 20 ust. 3 uPIT bez wyłomu.

Co z sprawami w toku które wymagają  dokładnego skrupulatnego postępowania a został tylko rok do uchylenia art 20.Pozdrawiam

Robić, po prostu  

Wg projektu zmian przepisów w kwestii NŹD - nowe przepisy wejdą w miejsce art. 20 ust. 3 uPIT i będą miały zastosowanie również do przychodów uzyskanych przed wejściem życie ustawy zmieniającej.

Proces legislacyjny można śledzić tu. Przepis, o którym mówię, to proponowany art. 3 ust. 1 i 2 ustawy zmieniającej. Treść art. 5 sugeruje, że to może być ekspresowy proces legislacyjny.

Projekt jest już po II czytaniu. Dodam jeszcze, że zgodnie art. 3 ust. 2 proponowanej ustawy:

Czynności dokonane w postępowaniach wszczętych i niezakończonych przez organy
podatkowe oraz organy kontroli skarbowej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy
pozostają w mocy.

Slou ale nie będzie można zaczynać nowych na przykład za 2010,2011,2012, i wielu się upiecze.Pozdrawiam

Art. 3 ust. 1
Do uzyskanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy przychodów, które nie znajdują pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzą ze źródeł nieujawnionych, jeżeli nie upłynął termin przedawnienia prawa do ustalenia zobowiązania podatkowego od tych przychodów, stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Nikomu, poza sytuacjami przedawnienia, ma się nie upiekać   A do końca 2015 r. stosować należy "do oporu" art. 20 ust. 3 uPIT przy uwzględnieniu zastrzeżeń TK.

Hehe - dobre! Do nieujawnionych uzyskanyc przed 2015 należy stosowac przepisy wchodzące w życie w 2015! Brawo! Już widzę te skargi! A ciekawe ile wzięli autorzy tego kwiatka!