Jednym z wyników, który mają dać najnowsze zamierzenia zreorganizowania urzędów państwowych jest zwiększenie wydajności pracy urzędników państwowych. Bardzo tedy dobrze zrobiła Redakcja miesięcznika ,,Przegląd Organizacji", że w Nr. Nr. 1 i 2 przypomniała artykuł poświęcony temu zagadnieniu, napisany przez twórcę naukowej organizacji pracy, F. W. Taylora.

Stan faktyczny, który posłużył Taylorowi za podstawę do wniosków, dotyczy, jak wiadomo, stosunków amerykańskich, tak różnych od naszych, jednakże niektóre uwagi, zwłaszcza zasadnicze, niezależne do pewnego stopnia od terenu, o ile dotyczą narodów wychowanych na cywilizacji chrześcijańskiej, mogą stanowić dostateczny punkt wyjścia do dyskusji, a ponieważ napisał je Taylor, więc zasługują szczególnie, aby się tutaj z nimi pokrótce zapoznać i omówić.

Taylor konstatuje, że o ile jakość pracy, wykonywanej przez amerykańskich urzędników państwowych, jest na ogół dobra, choć nie przekracza przeciętnej, o tyle ilość tej pracy, jest bardzo mała i nie wynosi połowy, a nawet tej ilości pracy, jaką w ogóle, nie podlegając zmęczeniu, człowiek może wykonać. Bardzo subtelnie uchwycone są przyczyny tego zjawiska, które i w Polsce mogą mieć miejsce, gdyż i u nas urzędnik stara się zawsze, a niestety i przede wszystkiem, "nie popełnić omyłki, gdyż czuje, że byłoby to wielce szkodliwe, a nawet mogłoby odbić się fatalnie na całej jego karjerze Chociaż byłby pracownikiem doskonałym i obdarzonym energją, to jednak wie, że nigdy mu nie przebaczą, jeżeli popełni omyłkę. Szuka więc przede wszystkiem sposobów, aby się przed tem zasłonić i daleko więcej dba o to, by nie popełnić omyłki, aniżeli o wprowadzenie w czyn wielkich pomysłów. Urzędnicy państwowi zdają sobie również sprawę i z tego, że chociaż praca ich bywa wydajna i wykonają nieraz coś szczególnie wybitnego, to zasługi te jednak bardzo często zwierzchnicy biorą na swój rachunek i zamiast gorącego poparcia i przesunięcia ich za to na wyższy szczebel, zazdroszczą im i prześladują. Wskutek tego, wśród urzędników państwowych rozpowszechniło się przekonanie — oczywiście fałszywe, choć mające miejsce i u nas — że nie należy pracować zbyt gorliwie i że, postępując w ten sposób, mają więcej szans do awansu, nawet nie odznaczywszy się niczem".

O ile urzędnik prywatny wie, że awans jego zależy od tego, w jakim stopniu przewyższa on swoich współkolegów pod względem ilości i jakości pracy, o tyle na urzędnika państwowego bodźce te mniej działają, gdyż „wpływy osobiste we wszystkich ministerstwach nie przestają odgrywać roli większej niż zasługa". U nas powiększa to działanie t. zw. stabilizacja, która, będąc jako zasada bardzo słuszną, może się przerodzić w popieranie przeciętności, o ile nie zostanie jej przeciwstawiony awans zdolnych urzędników, który władza przełożona winna szeroko stosować, korzystając z przyznanego jej uprawnienia i powodując się motywami mającemi miejsce w prywatnych przedsiębiorstwach.

Oczywiście, często najlepsze chęci ludzi wysoko postawionych w administracji, którzy zdają sobie sprawę z opłakanego stanu wydajności swoich podwładnych, są nie do urzeczywistnienia, ,,gdy pomyślą, jak olbrzymi atak trzeba przypuścić przeciwko pozycjom prawie nie do zdobycia". Najrozmaitsze pojęcia, wpływy i interesy stają temu na przeszkodzie. Nie znaczy to atoli aby z takiej sytuacji nie było wyjścia.

Taylor zauważa, że „urzędnicy państwowi nigdy nie podniosą wydajności swej pracy, póki obecne pojęcia ich nie zmienią się radykalnie". W tym celu proponuje przede wszystkiem wykluczyć wpływ polityki na tę sprawę, a dla nas trzeba by dodać i wpływy osobiste. Chcemy zwrócić uwagę, że najzupełniej słusznie punktem wyjścia starań o zwiększenie wydajności pracy winna być zmiana pojęć i konsekwentne tego realizowanie. Sama zmiana form organizacyjnych nie wyda całkowicie pożądanego rezultatu, o ile stare pojęcia i narowy pozostaną, których szczególnie winni się wystrzegać młodsi urzędnicy, będący częstokroć większymi biurokratami od starszych. Prócz tego środka,

Taylor proponuje jeszcze jeden o charakterze technicznym. Chce mianowicie naukowego zbadania i określenia normalnej wydajności urzędnika, który — po ustaleniu tego — „powinien otrzymywać dokładnie określone zadanie dzienne", będące, „właśnie tą wzorcową ilością pracy, która może i powinna być wykonana".

Wracamy do SOCJALISTYCZNYCH zasad - ILOść PRZECHODZI W JAKOść  :wysmiewacz:

A czy ktoś już zna stadium wykonalności mierników na 2013 r.? Minął I kw., za chwilę będzie pobranie danych do hurtowni a my nie wiemy na czym się skupić (może nie potrzebnie się nakręcamy, przyjmując te z 2012), zamiast koncentrować siły na tych właściwych. Może w lipcu coś nam MF podeśle )

przejaw wszechobecnej arogancji wobec pracowników traktowanych jak niewolnicza siła robocza.

... jako ZASÓB OSOBOWY we wszechwładnej korporacji.

Postawię nawet tezę, że wykonywanie czynności mających na celu osiągnięcie jak najlepszych mierników może nosić znamiona działania na szkodę Państwa.
Dlaczego?
Na przykład przed miernikami zwrot nadpłaty podatku z zeznania mógł trafić do podatnika spokojnie po 2 miesiącach i świat się nie zawalił.
Obecnie dzięki miernikom zeznanie jest wprowadzane, zatwierdzane i przekazywane z rejestrem do RP w kilka dni aż brakuje pieniędzy na zwroty.
A teraz pytanie:
Jakie są odsetki od lokaty przez 60 dni, a jakie przez 6?

No chyba, że to chodzi o to, żeby ulżyć bankom, aby te mogły opuścić poprzeczkę w kredytach...
Oooo... to chytry plan...