Fajnie rozwinął się temat o właściwości miejscowej w pcc. A może ktoś rozwikła poniższe zagadnienie.

Podatniczka bierze kredyt na całą kwotę związaną z zakupem mieszkania. Zgodnie z regulaminem kredytu jeżeli osoba go biorąca nie ma zdolności kredytowej, do kredytu mogą przystąpić współkredytobiorcy z grona najbliższej rodziny. Tak jest też w tym przypadku, podatniczka nie osiąga żadnych dochodów i nie ma z czego go spłacać w związku z czym do kredytu przystępuje ojciec. Tak naprawdę to cały kredyt spłaca wyłącznie on.

Można tu doszukiwać się jakieś darowizny ojca na rzecz córki czy też nie ?

W mojej ocenie nie bardzo. Jeżeli chodzi o kredyt to tak naprawdę mamy do czynienia z jednym zobowiązaniem, za które solidarnie odpowiadają dwie osoby. Podatniczka nie posiada żadnego zobowiązania indywidualnego i nie za bardzo da się stwierdzić, że ojciec spłacając kredyt spłaca jakieś należności, które to córka powinna uregulować osobiście. Nie widać więc jednostronnego świadczenia ojca na rzecz córki. Z drugiej strony, patrząc na sprawę bardzo ogólnie, podatniczka kupuje nieruchomość (jest jej właścicielem) a należność z tego tytułu reguluje jej rodzic. Można więc powiedzieć, że tatuś kupuje mieszkanie córce. Macie jakieś fajne pomysły ?

u nas w US była taka sytuacja że ojciec wziął z dzieckiem kredyt i później spłacali z żoną i co jakiś czas składają SD-Z2 chyba co 3 miesiące

A jak popatrzysz na zakres obowiązku alimentacyjnego który obciąża rodziców (art. 128 KRO) to jest możliwe, że rodzice kupują to mieszkanie w ramach tego obowiązku. Cytat z komentarza do KRO "Pułap, na jakim powinny być zaspokajane przez rodziców potrzeby ich dziecka, wyznacza zasada równej stopy życiowej. Ma to szczególnie istotne znaczenie w przypadku obowiązku alimentacyjnego tych rodziców, których możliwości zarobkowe i majątkowe są wysokie. Usprawiedliwione potrzeby ich dziecka nie mogą być określane na poziomie elementarnym, lecz takim, jaki odpowiada stopie życiowej rodziców."
Bo z reguły jest tak, że jak us nie widzi causy świadczenia, to przyjmuje że jest to darowizna, a prawie cywilnym tak wcale nie jest.
To trochę tak, jakby przyjąć że gdy kupujesz np. ubranie własnemu dziecku to jest to darowizna, a tak wcale nie jest.

U nas temat był zgłębiany i przy okazji znaleźliśmy kilka interpretacji, na przykład:  
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... s_strona=1
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... s_strona=2
ale również można znaleźć i takie stanowisko
http://sip.mf.gov.pl/sip/index.php?p=1& ... s_strona=1.

My przyjmujemy, że taka czynność nie spełnia przesłanek darowizny i strony nie mają obowiązku składania SD-Z2.

Kiedyś na szkoleniu, ale było to kilka lat temu, poruszany był ten temat. Pani, która prowadziła szkolenie stwierdziła, że nie jest to typowa umowa darowizny, ale "można spróbować wymierzyć podatek" z tym, że decyzja należy do urzędu i trzeba liczyć się z tym, że w przypadku odwołania decyzja może być uchylona. Natomiast jeśli podatnik składa SD-Z2 to przecież niczym to nie skutkuje, natomiast podatnik ma zabezpieczenie że urząd się nie "przyczepi".

Dzięki za odzew. Temat załatwiony. Pytanie rzuciłem wczoraj na szybko a dopiero dziś zauważyłem, że faktycznie jest trochę interpretacji. Ja znalazłem np. taką:
http://interpretacja-podatkowa.pl/inter ... edytu.html

Jak porównam przeciwstawne stanowiska to się jeszcze wypowiem.

Jakby komuś podane linki basi12369 nie działały bezpośrednio (mi nie działały) to wejdźcie na stronę SIP-u, wyszukajcie dowolną interpretacje a po jej wyświetleniu podmieńcie w adresie strony nr_sek na ten podany w linkach.

Niewiele czasu trzeba było by wyrobić sobie właściwe zdanie. W interpretacjach stwierdzających darowiznę z tytułu spłaty kredytu przez współkredytobiorcę znajduje się poważny błąd logiczny. Interpretacje te kompletnie ignorują istotę zobowiązania solidarnego. Najlepiej będzie tu posłużyć się przykładem:
kredyt 150 000 zł i trzech współkredytobiorców "A", "B" i "C". Umowy z bankiem są w zasadzie standardowe i definiują zobowiązanie następująco: każdy z współkredytobiorców jest zobowiązany solidarnie do oddania 150 000 zł (odsetki pomijam gdyż są nieistotne), przy czym w sytuacji kiedy bank otrzyma już te 150 000 zł zobowiązania wygasają. Absolutnie nie da się tego przełożyć na twierdzenie, że każdy z współkredytobiorców ma spłacić po 50 000 zł.

Jeżeli by przyjąć linię darowizny czyli przysporzenia majątkowego u jednej osoby kosztem majątku innej, oznaczałoby to, że w przypadku kiedy 150 000 spłaci współkredytobiorca "A" daje on darowiznę 150 000 zł współkredytobiorcy "B" i oczywiście daje darowiznę 150 000 zł współkredytobiorcy "C", zwalniając ich całkowicie ze zobowiązań i powodując przysporzenia majątkowe. Mamy absurd. Spłata 150 000 zł generuje darowiznę łączną w wysokości 300 000 zł. Kontynuując tą błędną w mojej ocenie linię rozumowania należałoby orzec, że w przypadku każdej zapłaty części kredytu przez dowolnego współkredytobiorcę, automatycznie powstaje darowizna w wysokości tej zapłaty u każdej z dwóch pozostałych pozostałych osób.

O wiele bardziej przekonuje mnie stanowisko podane w interpretacjach potwierdzających brak darowizny. W największym skrócie polega ono na twierdzeniu, że jeżeli współkredytobiorca "A" zobowiązany był do spłaty 150 000 zł (solidarnie z "B" i "C") to spłacając kredyt spłacił właśnie to zobowiązanie. Nie ma więc mowy o świadczeniu na rzecz innych współkredytobiorców, "A" uregulował wyłącznie swoją należność - proste i logiczne.

Dla urzędu basi12369 duże brawa za zachowanie zdrowego rozsądku w tych trudnych czasach  

Ale na tym polega właśnie istota regresu między współdłużnikami solidarnymi (376 k.c.).

Z tym, że regres, o ile z umowy nie wynika inaczej, należny jest od każdego współkredytobiorcy w częściach równych, czyli nie w całości spełnionego świadczenia ale w wysokości tego świadczenia podzielonego przez liczbę osób solidarnie odpowiedzialnych. Dodatkowo, to skoro istnieje prawna możliwość żądania zwrotu uregulowanej należności to jakim cudem można mówić o darowiźnie czyli jednostronnym świadczeniu bez zobowiązania z drugiej strony ?

No właśnie, istnieje prawna możliwość żądania spełnienia świadczenia i taki dłużnik, który spełnił świadczenie i stał się wierzycielem względem współdłużników (tzw. regresant) może ich zwolnić z długu, a ta umowa nieodpłatnego zwolnienia z długu moze przybrać formę umowy darowizny (causa donandi).
Zobacz sobie art. na http://prawo.rp.pl/artykul/704125.html  

Tyle że w opisanym przypadku na początku wątku jest troche inny kasus, natomiast Ty podajesz przykład, że ktoś spłacił cały dług (150.000zł) za pozostałych dłużników, i nie wiadomo co się stało z jego regresem (100.000zł) względem współdłużników.

Otóż właśnie nie stał się wierzycielem. Wierzycielem stanie się dopiero w momencie kiedy zażąda zwrotu spełnionego świadczenia - regres jest uznaniowy, zobowiązanie może powstać ale nie musi. Bez żądania ze strony osoby, która spłaciła kredyt NIKT NIKOMU NIC NIE JEST WINIEN i nic tu nie powstaje z mocy prawa. Dług powstanie dopiero z chwilą zażądania zwrotu  i wtedy jeżeli spłacający jednak z tego żądania zrezygnuje możemy mówić o jakiś formach zwolnienia z długu. Poruszanie się w kategoriach, że może zażądać zwrotu a nie żąda i to jest darowizna jest w mojej ocenie zbyt często występującym ale jednak zwykłym zdziwaczeniem.

Otóż właśnie stał się wierzycielem i to z mocy prawa. Cytat z komentarza Mylisz wymagalność z terminem spełnienia świadczenia.
To tylko gwoli sprostowania, bo zeszliśmy na boczny tor dyskusji.

i jeszcze jeden kamyczek do tego ogródka
http://prawo.rp.pl/artykul/793727,974622-Podatek-od-darowizn--splata-kredytu-za-zone-to-darowizna.html

Nie mogę znaleźć całej jego treści