Mieliśmy bardzo dobrą okazję do zaprotestowania przeciwko WYZYSKOWI ZA MARNE PENSJE. Cóż, niestety wolimy sami sobie skręcać powróz niż uczyć "góry" racjonalności i poszanowania naszej pracy. O czym mówię? O miernikach za I kw. oczywiście! - kto NAM kazał tak "wyrywać" i "sadzić się" jeden przez drugiego? Po co 3 ustawowe miechy na rozliczenie i zweryfikowanie zeznania skoro "można" (jak niektórzy wykazali) przyjąć, sprawdzić, wprowadzić i zaksięgować w ciągu niecałego dnia
ZAMIAST SIĘ SZANOWAĆ SAMI NAPĘDZAMY TO KOŁO, KTÓRYM NAS ŁAMIĄ  <_<

Związkowcy skupieni w Komisji Trójstronnej zaproponowali w maju, by wzrost wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej wyniósł nie mniej niż 7,1 proc., a minimalne wynagrodzenie za pracę nie mniej niż 7,5 proc. Natomiast wskaźnik waloryzacji emerytur i rent powinien być nie mniejszy niż prognozowana stopa inflacji plus 50 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w roku poprzednim.

We wtorek rząd zaproponował utrzymanie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2014 r. na ustawowym minimum wynoszącym 20 proc. realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w 2013 r. Ponadto zdecydowano o zamrożeniu funduszu płac w państwowej sferze budżetowej.

Informacja o decyzji rządu z 11.06.2013

Rząd się sam wyżywi ?  Znacie to hasło ?

Komisja Krajowa
NSZZ „Solidarność”

W odpowiedzi na pismo BPS17/05/13 z 13 maja 2013 roku, dotyczące propozycji podania procentowego wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na rok 2014 wskazujemy, że wzrost PKB wyniósł nominalnie: w roku 2008 – 5%, w roku 2009 – 1,7%, w roku 2010 – 3,8%, w roku 2011 – 4%, a w roku 2012 – 1,9%, a dane szacunkowe na rok 2013 przewidują wzrost PKB o 1,5%. Z kolei wskaźnik inflacji wyniósł odpowiednio: w roku 2008 – 3,3%, w roku 2009 – 3,5%, w roku 2010 – 2,6%, w roku 2011 – 4,3%, w 2012 roku 3,7%, zaś szacunkowe dane na rok 2013 zakładają inflację na poziomie 1,6% . Jak z powyższego wynika, cały czas istniały realne możliwości podnoszenia płac w sferze budżetowej, a brak od wielu lat wzrostu wynagrodzeń w służbie cywilnej spowodował znaczne zubożenie tej grupy pracowników administracji rządowej.
Powyższe jest niezrozumiałe, zwłaszcza że w ostatnich latach niektóre grupy zawodowe, wynagradzane z budżetu państwa, uzyskały znaczące podwyżki wynagrodzeń, a płace rosną też systematycznie w urzędach centralnych i ministerstwach.
Oceniając poziom wynagrodzeń w służbie cywilnej i porównując go do poziomu wynagrodzeń w przedsiębiorstwach prywatnych nie należy zapominać, że wynagrodzenia to nie tylko część pieniężna, ale także świadczenia dodatkowe w postaci przyznawanych pracownikom pojazdów służbowych dla celów prywatnych, telefonów komórkowych, sprzętu komputerowego, świadczeń leczniczych czy świadczeń urlopowych w rodzaju wyjazdów finansowanych przez pracodawcę. Te-go typu świadczeń w służbie cywilnej w zasadzie nie ma, stąd proste porównywanie poziomu wynagrodzeń i wysuwanie wniosków, że wynagrodzenia przeciętne w sferze budżetowej są wyższe, niż w przedsiębiorstwach prywatnych należy traktować z dużą ostrożnością (zwłaszcza że w sferze budżetowej 100% wypłacanych świadczeń jest wykazywana w statystykach, a w przedsiębiorstwach prywatnych niekoniecznie).
W związku z długookresowym zamrożeniem płac w służbie cywilnej oraz systematycznym wzrostem cen towarów i usług doszło do tak daleko idącej deprecjacji wynagrodzeń, że pracownicy jednostek sfery budżetowej nie są w stanie utrzymać się z pensji, a wskutek ograniczonej możliwości podjęcia dodatkowego zatrudnienia w swoim zawodzie (dotyczy to głównie pracowników służb skarbowych, gdyż wielu pracowników wynagradzanych z budżetu państwa nie ma żadnych przeszkód, aby w swoich zawodach dorabiać…) zmuszeni są do zaciągania dodatkowych zobowiązań finansowych w postaci kredytów i pożyczek.
Wobec pojawiających się co rusz informacjach o planowanych przez Rząd dodatkowych wydatkach z budżetu państwa (na przykład program refundacji zabiegów in vitro czy wsparcie dla osób po raz pierwszy kupujących mieszkania) nie ma żadnych merytorycznych czy obiektywnych przeszkód (na przykład brak środków w budżecie państwa), a by wreszcie podnieść wynagrodzenia w służbie cywilnej. W tych okolicznościach podniesienie wynagrodzeń w służbie cywilnej to konieczność i dlatego proponujemy, aby wzrost wynagrodzeń w służbie cywilnej w 2014 roku wyniósł co najmniej 5% (co i tak nie zrekompensuje spadku wartości nabywczej wynagrodzeń w ostatnich latach).