Witam czy ktoś zetknął się z problem odróżnienia wierzyciela od wierzyciela będącego jednocześnie organem egzekucyjnym Chodzi mi mianowicie o zaskażalnośc postanowień wydanych w trybie art. 29 upea, który stanowi, że zażalenie przysługuje wierzycielowi niebędącemu jednocześnie organem egzekucyjnym. Co ustawodawca miał tu na myśli, bo chyba nie sytuację, w której naczelnik us składa zażalenie na własne postanowienie o zwrocie?  No i oczywiście nie przypadki w których wierzyciel nigdy nie będzie organem egzekucyjnym. Co sądzicie na ten temat?

chodzi o innych wierzycieli, którzy są jednocześnie organami egzekucyjnymi - art.19 uopea

czyli przyjmujesz, że tym wierzycielom z art. 19 nie przysługuje zażalenie o zwrocie tytułu wykonawczego, bo zawsze są organem egzekucyjnym? Ciekawy jestem czy stwierdzaci wtedy niedopuszczlnośc zażalenia?

polecam czytanie ze zrozumieniem


chodzi o wszystkich wierzycieli , którzy nie są organem egzekucyjnym czyli wszystkich tych , którzy nie nadaja klauzuli wykonalnosci na tytule ( wszyscy oprócz US, ZUS, IC)

Edmundo mi chodzi o wykładnię drugiej części par. 2 "na postanowienie przysługuje zażalenie wierzycielowi nie będącemu  jednocześnie organem egzekucyjnym". Czy może by taki przypadek, że to NUS będzie takim wierzycielem?

NUS jest wierzycielem będącym jednocześnie organem egzekucyjnym i nie przysługuje mu zażalenie.
Dla przykładu w sytuacji gdy NUS X wydał postanowienie o zwrocie tytułu wierzycielowi - niech będzie to NUS Y - to ten nie może się zażalić na to postanowienie, gdyż jest również organem egzekucyjnym. Drogą dla niego może być co najwyżej wniosek do DIS o uchylenie takiego postanowienia NUS X.

Czyli NUS zawsze jest wierzycielem będącym organem egzekucyjnym pomimo, że w danej sprawie tej egzekucji nie prowadzi (wystawia tylko tytuł wykonawczy)?

raczej chodzi o sytuację, gdy NUS w tej samej sprawie jest i wierzycielem i organem egzekucyjnym...

a propos tego co napisał edmundo polecam lekturę wyroku WSA w Krakowie I SA/Kr 1125/07.

Zgadzam się z Bafometem, przepis który jest przedmiotem rozważań dotyczy moim zdaniem sytuacji gdy wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym w postępowaniu egzekucyjnym toczącym się na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez ten organ. Z drugiej jednak strony rozumiem, że dyskutowany zapis może budzić wątpliwości.

Najprostszy przykład: Dyr. Izby Celnej

Wierzyciel i organ egzekucyjny w "jednej osobie". Wiadomo że nie będzie się zażalał na samego siebie. Może się natomiast zażalić na innego Dyra z innego województwa.

Np. Dyro z Wa-wy zażala się na Dyra z Gdańska.

Edmundo dobrze wytłumaczył.

I tu tkwi cały szkopuł. Po co ustawodawca precyzuje, że zażalenie przysługuje tylko wierzycielowi będącemu jednocześnie organem egzekucyjnym skoro oczywistym jest, że ten sam organ nie będzie żalił się na swoje postanowienie. Jaki wtedy sens ma ten zapis

Oczywiście że niebędącemu jestem już trochę zmęczony

chyba chodziło o doprecyzowanie, bo np. przy okazji zarzutów z art. 34 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym.. zdarzało się przecież, że organ egzekycyjny występował do samego siebie jakom wierzyciela o stanowisko w sprawie zarzutów