Spotykam się dość często, z tłumaczeniami naczelników, komorników, referentów i inspektorów, że najmniej uciążliwym środkiem egzekucyjnym w egzekucji pieniężnej dla zobowiązanego jest egzekucja z rachunków bankowych. Dopiero gdy ten środek egzekucyjny jest bezskuteczny, poborca ma prawo otrzymać tytuł wykonawczy do realizacji.

Mam na ten temat zupełnie inne zdanie, lecz z chęcią zapoznam się z uzasadnieniem powyższej tezy.
Moim zdaniem egzekucja z rachunków bankowych, jest to środek najmniej uciążliwy dla organu egzekucyjnego, ale ustawodawca w UPA nie pisze o organie, lecz o zobowiązanym:

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec--> Art. 7. § 1. Organ egzekucyjny stosuje środki egzekucyjne przewidziane w ustawie.

§ 2. Organ egzekucyjny stosuje środki egzekucyjne, które prowadzą bezpośrednio do wykonania obowiązku, a spośród kilku takich środków - środki najmniej uciążliwe dla zobowiązanego. <!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Sprawa jest jasna. Nazywanie egzekucji z rachunku bankowego najmniej uciążliwą to bzdura, co najlepiej widać przez pryzmat kwoty wolnej od zajęcia.  Jej istnienie powoduje, że egzekucja z rachunku jest najbardziej uciążliwa - a co. Nawet egzekucja z nieruchomości nie wiąże składników majątkowych dłużnika, a egzekucja z rachunku - jak najbardziej wiąże kasę na koncie.

I co? Zarówno wierzyciel nie jest zaspokojony jak i dłużnik nic nie może.
No i mamy środek najmniej uciążliwy dla organu do zastosowania, ale na pewno nie zawsze będzie on prowadził bezpośrednio do wykonania obowiązku.

A chciałbym zauważyć, że art. 7 § 2 ustanawia w istocie dwie zasady. Oczywiście ważne jest stosowanie środka najmniej uciążliwego dla zobowiązanego, ale ważniejsze jest, aby środek egzekucyjny prowadził bezpośrednio do wykonania obowiązku.
Dopiero połączenie dwóch zasad powoduje, że egzekucja w ich ramach ma sens.
hawk

<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->
Istnienie w prawie bankowym  kwoty wolnej od zajęcia (dużo większej niż pobory przeciętnego dłużnika )-którą BANK chroni tak przed komornikem jak i przed właścielem konta w przypadku ROR daje efekt patowy dla wyniku oczekiwanego.Trudno też twierdzić ,że wypowiedzenie umowy kredytowej czy leasingu i w konsekwencji utrata zdolności kredytowej na dłuższy czas  jako efekt zajęcia konta to coś mało uciążliwego dla dłużnika .
Naliczanie przez niektóre bank opłaty zryczałtowanej za :"wykonanie zajęcia komorniczego "kwot do 150 zł (!)to też niewątpliwa dokuczliwość .

Czy uzasadnianą  będzie skarga (zarzut) na zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego polegającego na zajęciu rachunku bankowego?
Moim zdaniem tak, jest to jeden z najbardziej uciążliwych środków, jako dowód przytaczam jeden z wielu argumentów:

Wyliczenie, ile będzie kosztował zobowiązanego mandat wyegzekwowany w wyniku zastosowania powyższego środka egzekucyjnego w BZWBK.

Mandat 50 zł
Opłata manipulacyjna 1,40 zł
Zajęcie rachunku 4,20 zł
Opłata za pocztę 10,10 zł
Bank pobierze opłatę za realizacje tyt, wyk. 30 zł

Łącznie zobowiązanego kosztuje taki środek 95,70 zł.

Koszt takiego mandatu w wyniku pobrania przez poborcę skarbowego:

Mandat 50 zł
Opłata manipulacyjna 1,40
Za pobranie 2,50 zł

Łącznie 53,90 zł.

Dodajmy do tego opłatę za czynność zajęcia ruchomość 6,80 zł. (zobowiązany nie posiada gotówki podczas wizyty poborcy)

Różnice są bardzo duże, przy pobraniu przez poborcę 41,80 zł, przy pobraniu po wcześniejszym zajęciu 37,50zł

Uważam zatem, że  zastosowanie tego środka egzekucyjnego, jako pierwszego w postępowaniu egzekucyjnym, jest nie zgodne z   Art. 7. § 2 UPA.

Gdybyś pracował w naszym US i wypowiadał się tak, jak wypowiadasz, to wszystkie tytuły z Twojeo rejonu wprowadzałbyś sobie sam do EGA  i sam za nie odpowadał, od początku do końca. Nie znam Twojego pomocnika (referenta-inspektora)), ale współczyję TEJ OSOBIE.

Rozumiem, że stosowanie uciążliwych środków, przez Wasz Organ Egzekucyjny to norma. Kto się temu sprzeciwia jest mobbingowany, a sprzeciwiają się poborcy. Uważam, że kilka zarzutów ze strony zobowiązanych wyprostuje zarówno inspektorów jak i Naczelnika. W tym przypadku, według art. 7 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, organ egzekucyjny stosuje środek egzekucyjny, który prowadzi bezpośrednio do wykonania obowiązku, a spośród kilku środków egzekucyjnych - środek lub środki najmniej uciążliwe dla zobowiązanego. Takim środkiem jest prowadzenie egzekucji z pieniędzy przez poborcę. Jest on zarówno skuteczny, jak i najmniej uciążliwy dla zobowiązanego.
Gdy zobowiązany nie posiada „wolnych” środków (są, ale z przeznaczeniem na wynagrodzenie, spłat leasingu itp.) poborca dokonuje zajęcia majątku ruchomego dając zobowiązanemu ustawowo siedem dni na zapłacenie (znalezienie, pożyczenie, złożenie wniosku o układ ratalny itp.).
Skutecznie, to nie oznacza natychmiast, natychmiast oznacza uciążliwie i drogo.

uszeregowanie środków egzekucyjnych w Ustawie Egzekucyjnej nie jest przypadkowe, koresponduje ono z zasadą stosowania najmniej uciążliwego środka ale przy takich samych kosztach pobrania prowizja 1,85% a 6,15% daje kolosalną różnicę - dla US-ów są środki na "cele różne"