Przede wszystkim wpływ zarzutów powoduje z mocy prawa zawieszenie postępowania egzekucyjnego. To zawieszenie obowiązuje "do czasu". Samo zawieszenie jak to to "do czasu" są zdefiniowane w ustawie. A więc postępowanie jest zawieszone i dopiero otrzymanie ostatecznego stanowiska wierzyciela odwiesza postępowanie. Użycie zwrotu "ostatecznego" oznacza, że tylko takie stanowisko wierzyciel ma obowiązek przekazać, a więc żadne inne stanowisko (zwykłe zawiadomienie, pismo, prośba, nieostateczne postanowienie - jak zwali tak zwali) nie wchodzi w grę i nie powoduje odwieszenia postępowania egzekucyjnego. Stan zawieszenie postępowania egzekucyjnego charakteryzuje się tym, że w czasie zawieszenia nie wolno podejmować żadnych czynności. A więc nie powinno się nie tylko stosować środków, ale także aktualizować tytułu jak również realizować wniosków wierzyciela wpływających na kształt postępowania. Wierzyciel najpierw musi załatwić kwestię zarzutów, a później produkować wnioski w sprawie dalszej egzekucji. Oczywiście jeżeli jego intencją jest umorzenie postępowania egzekucyjnego z przyczyn tożsamych dla których zarzuty miały by być uznane za zasadne to musi uznać zarzuty za zasadne co w konsekwencji spowoduje umorzenie postępowania egzekucyjnego. Jeżeli z kolei jego intencją jest umorzenie postępowania egzekucyjnego z przyczyn innych niż te, które są przedmiotem zarzutów to najpierw musi uznać zarzuty za nieuzasadnione, a następnie złożyć wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego podając przesłanki ku temu.
Jeżeli zatem wpłynął wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego w okresie zawieszenia ze względu na złożone zarzuty, to najpierw należy rozpatrzyć sprawę zarzutów, a dopiero w następnej kolejności obsłużyć wniosek wierzyciela w zakresie umorzenia postępowania egzekucyjnego. Ustawa niestety narzuca określony tryb załatwienia sprawy zarzutów i także niestety nie zwalnia to żadnej ze stron od załatwienia sprawy właśnie w tym trybie. KPA w swojej treści (art.6 o ile dobrze pamiętam) nakazuje organom publicznym załatwianie sprawy na podstawie przepisów prawa. Więc jeżeli ustawa narzuca określony sposób załatwienia sprawy to każdy z uczestników musi się do niego stosować.
Umorzenie postępowania egzekucyjnego kończy definitywnie bieg tego postępowania. Zarzuty załatwia się w trakcie postępowania egzekucyjnego. Oznacza to, że najpierw należy załatwić sprawę zarzutów, a później zakończyć postępowanie egzekucyjne. Dodatkowo należy pamiętać, że rozpatrzenie sprawy zarzutów jest postępowaniem administracyjnym prowadzonym w ramach postępowania egzekucyjnego. Tryb załatwiania postępowania administracyjnego reguluje z kolei KPA - inicjuje je wniosek (zarzuty) i musi kończyć orzeczenie (bo taka jest natura postępowania administracyjnego zapisana w pierwszych art.ustawy KPA).
Jeżeli zarzuty zostały złożone przez zobowiązanego w terminie i poruszają kwestie charakterystyczne dla zarzutów, to nie można uznać takiego wniosku za bezprzedmiotowy. Na marginesie należy dodać, że rozstrzygnięcie zarzutów wiąże się z wydaniem orzeczenia, na które służą środki prawne. Odstąpienie od załatwienia ich w ustawowym trybie pozbawia każdą ze stron możliwości wniesienia zażalenia, jeżeli uzasadnienie orzeczenia nie satysfakcjonuje którejś ze stron.

Kriss37. Zgadzam się z tym, co napisałeś wyżej, tylko że w tej konkretnej sytuacji stało się to, co się stało i moim zdaniem najlepszym wyjściem jest umorzenie postępowania w sprawie zarzutów jako bezprzedmiotowe.

No właśnie. W tym przypadku postępowanie egzekucyjne zostało już zakończone.
Z postu Anonymous82 wnioskuję, że wierzyciel uznał zarzuty, więc postępowanie i tak byłoby umorzone. Fakt, że byłaby inna podstawa prawna, ale stan faktyczny jest obecnie taki, jaki jest.
Owszem, można uchylić poprzednie postanowienie i zakończyć najpierw postępowanie w sprawie zarzutów, ale wynik sprawy i tak będzie taki sam.
Można jeszcze dołączyć postanowienie wierzyciela do akt i nic już nie robić.
Decyzja nalezy do Anonymous82.

Może być jeszcze gorzej wyglądający przypadek, w którym masz nadpłatę w podatku we własnym urzędzie, robisz zajęcie, za dwa dni kończysz sprawę, a zarzuty wpływają po tygodniu. Nie zwalnia Cię to z obowiązku zakończenia postępowania administracyjnego zmierzającego do załatwienia zarzutów.

Musisz to zrobić ponieważ pozostaje Ci do załatwienia sprawa kosztów. W zależności od wyniku rozstrzygnięcia trzeba będzie zwrócić koszty bądź obciążyć nimi wierzyciela.

Ten przypadek jest akurat dla mnie dużo prostszy, ponieważ w tym przypadku zostala zakończona tylko egzekucja, a nie postępowanie egzekucyjne, więc jak najbardziej mogę wszcząć postępowanie w sprawie zarzutów, jezeli zostały zgłoszone w terminie.

Witam,potrzebuje pilnie pomocy. Podatnikowi wystawiono TW i zajęto jego rachunek bankowy. Zobowiązany wniósł zarzuty w sprawie prowadzenia egz. Cała sprawa trafiła do SKO. Postanowieniem SKO uchylono w całości zaskarżone postanowienie wierzyciela i uznano zarzuty zobowiązanego za uzasadnione. Jakie są wytyczne jeśli chodzi o dalsze postępowanie- zobowiązanemu zajęto rachunek bankowy- zwracamy pieniądze z powrotem do NUS? Jakie pisma wysyłamy? Chodzi mi o działania ze strony wierzyciela.
Z góry dziękuje za odpowiedź i pozdrawiam

Wierzyciel powinien - jeśli egzekucja nadal jest prowadzona - poinformować NUSa o ostatecznym rozstrzygnięciu kwestii zarzutów przez wierzyciela i wnieść o umorzenie postępowania egzekucyjnego. Środki wyegzekwowane i przekazane wierzycielowi przez organ egzekucyjny zwróciłbym bezpośrednio zobowiązanemu.
Pytanie jeszcze jakiej natury były to zarzuty? Jeżeli ''błąd'' był po stronie wierzyciela już na etapie wystawiania tytułu wykonawczego to dlaczego środki miałyby być zwracane organowi egzekucyjnemu?

Sprawa jest bardziej skomplikowana. Zacznę od początku. W 2015 r. wierzyciel wystawia TW i kieruje go do NUS. NUS zajmuje część egzekwowanej kwoty i przekazuje ją do wierzyciela. Natomiast wierzyciel kieruje wniosek o umorzenie postępowania egz. do NUS z uwagi na niewłaściwe określenie egzekwowanego obowiązku w TW. Wyegzekwowana kwota zostaje u wierzyciela na koncie zobowiązanego. W 2016 r. wierzyciel wystawia kolejny TW. Zobowiązany wnosi zarzut z uwagi na nieistnienie obowiązku. NUS zawiesza postępowanie egz. Wierzyciel uznał zarzuty zobowiązanego za nieuzasadnione. Sprawa trafia do SKO, które z kolei uchyla w całości zaskarżone postanowienie wierzyciela. SKO stanęło na stanowisku, że decyzja określająca wymiar z 2013 r. została niewłaściwie doręczona przez Urząd Pocztowy. Nie ma wymiaru, a tym samym zaległości. Co należałoby zrobić z wcześniej zajętą kwotą? Zawiadamiamy o tym fakcie NUS? Jakich czynności dokonujemy w tej sytuacji?

Zawiadamiasz organ egzekucyjny o prawomocnym rozstrzygnięciu SKO. Organ egzekucyjny umarza postępowanie egzekucyjne, i jeżeli wszczęcie i prowadzenie egzekucji niezgodnej z prawem spowodował wierzyciel, obciąża go kosztami egzekucyjnymi. Sprawy (postępowanie "zarzutowe" i egzekucyjne) się kończą.
Kwotę zaś wyegzekwowaną przez organ egzekucyjny w toku umorzonego, na wniosek wierzyciela, postępowania egzekucyjnego, prowadzonego w celu wyegzekwowania tej samej, nieistniejącej (de facto) należności, na podstawie pierwszego TW (wycofanego przez wierzyciela), zwróciłbym podatnikowi.

Mam pytanie:
Sprawa nie dotyczy US, wierzyciel i organ egzekucyjny to dwa różne urzędy.
Sprawa jest na etapie wydawania stanowiska wierzyciela w sprawie zarzutów na postępowanie egzekucyjne. Wierzyciel (pierwsza instancja) wydał postanowienie, poszło zażalenie, sprawa trafiła do drugiej instancji. Teraz nastąpiła zmiana właściwości miejscowej organu egzekucyjnego. Ale i przy okazji zmiana właściwości miejscowej wierzyciela. Pytanie brzmi: czy jest jakaś podstawa prawna mówiąca o obowiązku "dokończenia" rozpatrywania przez tę drugą instancję stanowiska wierzyciela? Bo teraz wierzyciel nam, jako organowi egzekucyjnemu przesłał na bazie 65 kpa całe SWOJE akta sprawy (bez finalnego wydania stanowiska wierzyciele) informując, że zmienił się właściwy miejscowo organ EGZEKUCYJNY i że mamy przekazać akta gdzie trzeba. Na telefony w sprawie wydania stanowiska, skoro byli do tego właściwi w momencie składania zarzutów, reagują "nasz prawnik tak polecił, my się tym już nie zajmujemy".
Ponieważ nam ręce opadły, proszę o pomoc jak ktoś da radę mi to naświetlić odpowiednio.

Problem masz w zasadzie rozwiązany - "nasz prawnik tak polecił, my się tym już nie zajmujemy". Będziesz się stawiać podpierając się argumentem "bo na skarbowcach powiedzieli inaczej"?

Ciekawy przypadek. Pierwszy raz spoykam się z tym, że wierzyciel przesyła "swoje" akta organowi egzekucyjnemu w toku prowadzonego postępowania egzekucjnego i to na podstawie 65 k.p.a. Czyli co? Organ egzekucyjny ma wszcząć jakieś postępowanie? Ma wejść w kompetencje wierzyciela? I co to znaczy, że zmieniła się właściwość miejscowa wierzyciela? Wierzyciel to wierzyciel.
Nic z tego nie rozumiem.

=> Melon - prawnik wierzyciela, nie prawnik nasz=organu egzekucyjnego. A śledzę skarbowców i wiem, że często można otrzymać merytoryczne wsparcie lub chociaż nakierowanie na rozwiązanie.
=> Mera - postaram się nie zakręcić tego bardziej:
1) wierzycielem jest Powiatowy Inspektor od czegoś tam, który ma pod sobą region (dajmy na to gminę)
2) organem egzekucyjnym Urząd Wojewódzki (jest organem dla zobowiązanych z terenu danego województwa)
3) wierzyciel dowiedział się, że zobowiązany przeprowadził się do innego województwa. Znaleźli wyrok WSA, który mówi o konieczności wstrzymania się z podejmowaniem czynności "zwłaszcza wydawania postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela co do zarzutów".
4) przekazali nam akta 65, SWOJE, twierdząc, że my powinniśmy przekazać to do właściwego organu egzekucyjnego. Nie słuchają argumentów, że:
1) wierzyciel musi wydać swoje stanowisko w sprawie zarzutów, skoro w momencie ich składania zobowiązany był "ich",
2) co my mamy wspólnego z Powiatowym Inspektorem czegokolwiek w innym województwie, by im takie akta przekazywać.
Poziom absurdu tej sytuacji mnie osobiście przerósł, a w poniedziałek-wtorek muszę to jakoś rozwiązać...

Aż chciałoby się napisać - wystąp z pytaniem do radcy prawnego w swoim urzędzie  

A tak na poważnie, nie jestem ekspertem od KPA, ale o ile mnie pamięc nie myli, to w KPA nie ma odpowiednika art. 18b Ordynacji, który stanowi (w uproszczeniu), że organ właściwy w momencie wszczęcia postępowania, jest właściwy już do końca.

Zatem czytając literalnie przepisy KPA, że organ z urzędu przestrzega swojej wlaściwości, należy wnioskować, że musi być właściwy od wszczęcia postępowania do jego zakończenia (wydania decyzji lub postanowienia).

Pierwszy z brzegu komentarz do art. 19 KPA - M.Jaśkowska, A.Wróbel
W sytuacji gdy wskutek przyczyn niezależnych od organu administracji publicznej, organ dotychczas właściwy stał się w toku postępowania niewłaściwy miejscowo do rozpatrzenia sprawy, np. gdy strona ubiegająca się o zmianę nazwiska zmieniła miejsce zamieszkania, organ ten powinien przekazać sprawę organowi właściwemu dla miejsca zamieszkania strony.

Dla potomnych - sprawa zakończyła się tak:
1. zwróciłem akta wierzycielowi bez podstawy prawnej, za to z adnotacją "zwracamy omyłkowo załączone do pisma"
2. przesłałem pismo do wierzyciela, że swoje akta przekazujemy do właściwego organu egzekucyjnego, jednak nie zwalnia to dotychczasowego wierzyciela z obowiązku wypowiedzenia się w sprawie zarzutów, z informacją, by to stanowisko przesłali już do właściwego/nowego organu egzekucyjnego.
3. nikt się od niczego nie odwoływał