Mam pytanie laika jeśli chodzi o egzekucję.

Czy banki lub domy maklerskie na podstawie swoich wewnętrznych regulaminów mogą żądać od komorników, lub pracowników egzekucji administracyjnej opłaty za odpowiedź na zapytanie o rachunek czy konto?

Czy nie powinny tych informacji udzielać bezpłatnie, tak jak chyba udzielają organom ścigania np. prokuratorom ?

Czy ktoś mógłby wskazac mi jakieś wyroki SN lub odesłać do odpowiedniego zapisu ustawy ? Z góry dziękuję.

Przyjął bym tutaj, że a contrario pozostali uczestnicy postępowania, których nie wymienia art. 36 § 1a (banku nie jest wymieniony) jeśli tylko zechcą mogą pobierać takowe opłaty od NUS-a, ale tylko wtedy gdy ten zwróci się z ZAPYTANIEM.

Wydaje mi się, że należałoby też zastanowić się nad przydatnością w ww. kwesti przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe ( jt. w Dz.U. z 2002 r. nr 72, poz. 665 z późn. zm. ) - a konkretnie art 110 pkt 4. A więc gdyby w grę wchodzilo wystąpienie - żądanie NUS - a ( a nie Komornika , a już napewno nie pracownika egzekucji ) o udzielenie konkretnych informacji.

Zgodnie z przytoczoną przez Ciebie ustawą NUS ma prawo do bezpłatnych informacji, np. na podstawie Ustawy o kontroli skarbowej, ale tylko w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania kontrolnego. Nie może z tego prawa skorzystać jako organ egzekucyjny, którym jest również. To, że z zapytaniem występuje NUS jako organ egzekucyjny, a nie pracownik to chyba jasne.

czy dłuznik zajętej wierzytelności (czyli i bank) - nie jest uczestnikiem postępowania?

Dłużnik zajętej wierzytelności nie jest uczestnikiem postępowania egzekucyjnego. Uczestnikami są zobowiązany i wierzyciel, osoba która nie będąc zobowiązanym, rości sobie prawa do rzeczy lub prawa majątkowego, z którego prowadzi się egzekucję administracyjną, inne osoby/podmioty mające ograniczone prawa rzeczowe do rzeczy z których prowadzona jest egzekucja, np. użytkownik lub osoby/podmioty, których prawa zabezpieczone zostały na tej rzeczy.

Wierzyciel i zobowiązany są stronami. Każda strona jest uczestnikiem ale nie każdy uczestnik jest stroną. Na dłużnika zajętej wierzytelności ustawa nakłada konkretne obowiązki, których niewykonanie powoduje konkretne sankcje. Skąd zatem pogląd, że uczestnikiem postępowania nie jest dłużnik zajętej (skutecznie) wierzytelności? Czy osoba pod dozorem której pozostawia się zajęte mienie i która odpowiada za dozorowane mienie nie jest także uczestnikiem?
Zgodziłbym się z Zielonką w kwestii udostępniania informacji NUS przez Banki. Z prawa bankowego wynika, że banki mogą udostępniać informacje m.in. komornikom sądowym i NUS ale w sprawie postępowań podatkowych wówczas gdy występuje jako organ podatkowy. Dziwnym jest, że nie został do tej listy dopisany administracyjny organ egzekucyjny. Ja osobiście spotkałem się już z sytuacjami, w których bank odmawiał podania jakichkolwiek informacji NUS - organowi egzekucyjnemu pouczając jednocześnie, że dopiero odbiór zajęcia obliguje bank do podania odpowiednich informacji. Kwestii opłat bank nie poruszał ponieważ jw odmawiał w ogóle podania informacji.

W swojej ocenie kierowałam się zapisami w upea: art. 36 w poruwnaniu z art. 110a.  (Jeżeli nieruchomość położona jest na obszarze działania kilku organów egzekucyjnych, organ prowadzący egzekucję powiadamia o wszczęciu, a następnie o ukończeniu egzekucji inne organy egzekucyjne, na których obszarze działania nieruchomość jest położona.) i art. 110b. (Uczestnikami postępowania egzekucyjnego z nieruchomości są:
1)zobowiązany;
2)wierzyciele egzekwujący, a w przypadku wierzyciela będącego obcym państwem - organ wykonujący;
3)osoby, którym przysługują ograniczone prawa rzeczowe lub roszczenia albo prawa osobiste zabezpieczone na nieruchomości;
4)organ, który zawarł umowę o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste, jeżeli przedmiotem egzekucji jest użytkowanie wieczyste.),
a także komentarzami zacnych ludzi i całą garścią orzeczeń (np. II FSK 1358/07, VI SA/Wa 1841/07, II SA/Bk 494/08) sugerujących lekko, a czasem bardziej:
II SA/Gl 678/06- Potwierdzeniem stanowiska, iż uczestnikami postępowania egzekucyjnego w obecnym stanie prawnym co do zasady są wierzyciel i zobowiązany, jest też przywołany przez organ odwoławczy przepis art. 110 b ustawy. Co prawda, zasadnie zauważył skarżący w piśmie procesowym z dnia [...]r., iż przepis ten dotyczy egzekucji z nieruchomości należności pieniężnych, co nie dotyczy niniejszej sprawy, jednak stwierdzić przyjdzie, iż nie budzi wątpliwości, iż regulacja art. 110 b ustawy, rozszerza krąg uczestników postępowania egzekucyjnego o inne osoby, niebędące wierzycielem i zobowiązanym. Gdyby bowiem przyjąć, iż wolą ustawodawcy było w tym przypadku ograniczenie liczby stron w porównaniu z regulacją z art. 28 kpa, przepis ten byłby zbędny. Wystarczające byłoby bowiem odpowiednie zastosowanie normy z art. 28 kpa w zw. z art. 18 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, gdyż jest oczywiste, że podmioty, wymienione w art. 110 b ustawy mieszczą się w kręgu stron postępowania w rozumieniu art. 28 kpa. W konsekwencji, o ile ustawodawca przyznał przymiot strony postępowania egzekucyjnego z nieruchomości przy egzekucji należności pieniężnych, innym osobom, oprócz wierzyciela i zobowiązanego, a contrario, w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym obowiązków o charakterze niepieniężnym, jak w niniejszej sprawie, przymiot strony przysługuje jedynie wierzycielowi i zobowiązanemu.
Jednak skrytykowana przez przedmówcę poszukałam jeszcze i znalazłam (niestety   ) również takie orzeczenia:
III SA/Gl 1634/07- Innym uczestnikiem postępowania egzekucyjnego dotyczącego należności pieniężnych może być dłużnik zajętej wierzytelności, którym jest dłużnik zobowiązanego, jak również bank, pracodawca, podmiot prowadzący działalność maklerską, trasat oraz inny podmiot realizujący na wezwanie organu egzekucyjnego zajęcie wierzytelności lub innego prawa majątkowego. Pozycję prawną dłużnika zajętej wierzytelności określają przepisy szczególne normujące egzekucję należności pieniężnych. Przepisy te przewidują, że w razie zajęcia wierzytelności dłużnikowi nie wolno wypłacać zobowiązanemu zajętej kwoty, lecz jest on zobowiązany do jej przekazania organowi egzekucyjnemu na pokrycie egzekwowanej należności. Ponadto na dłużniku ciążą inne obowiązki np. informowanie organu egzekucyjnego o pewnych zdarzeniach mających wpływ na przebieg egzekucji. W przypadku, kiedy dłużnik bezpodstawnie uchyla się od przekazania zajętej wierzytelności organowi egzekucyjnemu, wierzytelność ta może być od niego ściągnięta w trybie egzekucji administracyjnej, dłużnik staje się wówczas zobowiązanym. Ponadto dłużnik, który nie wykonuje należycie swoich obowiązków może zostać ukarany przez organ egzekucyjny karą pieniężną.
II SA/Kr 139/01- ustawa z dnia 17.06.1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. z 1991r. Dz.U. nr 36, poz.161 z późn. zm.) w sposób jednoznaczny i enumeratywny określa zakres uczestników postępowania egzekucyjnego oraz ich miejsce w tym postępowaniu i zakres uprawnień. Tym samym stwierdzić należy, iż zakres uczestników postępowania egzekucyjnego jest odmienny od zakresu stron w postępowaniu administracyjnym, w wyniku którego wydano decyzję administracyjną podlegająca przymusowemu wykonaniu w trybie egzekucji administracyjnej. Zakres podmiotowy postępowania egzekucyjnego w administracji obejmuje: organ egzekucyjny (organ rekwizycyjny); dłużnika zajętej wierzytelności, wierzyciela; organy udzielające pomocy i asystujące przy wykonywaniu czynności egzekucyjnych (organy wojskowe, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu); organ wnioskujący i organ wykonujący; zobowiązanego; pełnomocnika zobowiązanego; osoby, którym przysługują prawa rzeczowe ograniczone lub roszczenia albo prawa osobiste zabezpieczone na nieruchomości; biegłych; świadków; dozorcę oraz zarządcę nieruchomości; wykonawcę; podmioty, którym przysługuje skarga na bezczynność wierzyciela w podejmowaniu czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych.

I teraz już nie jestem taka pewna. Może za kryterium przyjąć co jest lepsze dla organów, czyli niepłacenie za udzielane informacji J  - dłużnik zajętej wierzytelności jest uczestnikiem postępowania egzekucyjnego i nie może pobierać opłat. I nie stoi to w sprzeczności z prawem bankowym

...wcale nie skrytykowałem. W kwestii samego udzielania informacji należy zadać pytanie także kiedy ktoś staje się uczestnikiem postępowania. Moim zdaniem dłużnik zajętej wierzytelności jest uczestnikiem, ale czy bank w którym nie dokonano zajęcia a jedynie kieruje się do niego zapytanie jest już uczestnikiem? Nie jestem taki pewien. Proszę zauważyć, że bank odpowiadając na odebrane zajęcie opłat nie pobiera, ale jeżeli zajęcia się do niego nie kieruje, a zatem nie staje się on jeszcze uczestnikiem postępowania gdyż nie ciążą na nim konkretne obowiązki to czy udzielając takiej odpowiedzi rzeczywiście opłaty takiej nie może pobrać?

Stroną-uczestnikiem postępowania według mnie może być bank, jeżeli jego obowiązku (zaistnieje stosunek materialno-prawny) będzie dotyczyło to postępowanie. Taki obowiązek nie powstaje gdy bank udziela informacji na zapytanie (tu nie została zastosowana czynność zajęcia, bank po udzieleniu informacji ma prawo wypłacić na żądanie zobowiązanego wszystkie oszczędności, nie), powstanie w momencie dokonania zajęcia rachunku/ów (US nie ma obowiązku podawania nr tych rachunków).
Tym samym uważam, że nic nie stoi na przeszkodzie, by opłatę taką pobrał.

PS
W jakim celu NUS, jako organ egzekucyjny miałby występować do banku z zapytaniem czy zobowiązany posiada w nim rachunek?

Kiedyś był taki dylemat. Jeżeli zobowiązany nie posiadał zgłoszonych rachunków bankowych w US-ie to formalnie nie było wiedzy gdzie dokonać zajęcia. Powstawało pytanie, czy użyty w ustawie zwrot mówiący o tym, że zajmuje się konto należące do zobowiązanego dawał możliwość zajęcia niejako "w ciemno". Mogło się bowiem okazać, że zobowiązany nie był klientem kilkunastu banków do których w ciemno kierowało się zajęcia. Występowano zatem w oparciu o art.36 uopewa do banków i do biur maklerskich z zapytaniem czy konkretne osoby są klientami banku. Odpowiedzi były różne: począwszy od pozytywnych  po odmowę udzielenia takich informacji ze względu na tajemnice bankowa.