Ciekawe czy będzie to miało wpływ na postępowanie egzekucyjne w administracji??
<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->
Większe szanse na szybsze odzyskanie długu

• ZMIANA PRAWA Komornicy będą przepytywać dłużników o stan ich majątków
• Nawet o jedną czwartą mogą spaść ceny wywoławcze na licytacjach
• Nie od wszystkich czynności komorników będzie można odwołać się do sądów

Ministerstwo Sprawiedliwości przygotowało projekt zmian w kodeksie postępowania cywilnego dotyczących egzekucji. Zmiany mają przede wszystkim przyspieszyć postępowanie sądowe i czynności podejmowane przez komorników. Zmienić mają się zasady licytacji ruchomości i nieruchomości, skarga na czynności komornika, tryb wyjawiania majątków przez dłużników.

ANDRZEJ KRYŻE, podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, jest przekonany, że obecny tryb wnoszenia skargi na czynności komornika powoduje niepotrzebne wydłużenie postępowania egzekucyjnego i wymaga zmian

Wyjawienie majątku lub grzywna

Obowiązujące przepisy nie zezwalają komornikowi na zadawanie pytań dłużnikowi, prowadzących do ustalenia składników jego majątku. Wprawdzie art. 761 par. 1 k.p.c. przyznaje komornikowi uprawnienie do żądania wyjaśnień od uczestników postępowania, ale pytania komornika nie mogą zmierzać do ustalenia majątku dłużnika. Orzecznictwo Sądu Najwyższego konsekwentnie utrzymuje, że wyjawienie majątku może nastąpić jedynie przed sądem. Resort uważa, że postępowanie egzekucyjne przebiegać będzie o wiele sprawniej, gdy dłużnik będzie miał obowiązek udzielić informacji o swym majątku już komornikowi, a nie dopiero na żądanie sądu. Gdy odmówi lub poda nieprawdziwe dane, może zapłacić grzywnę nawet do pięciu tysięcy złotych. Podobną karę mogą zapłacić instytucje (np. organy podatkowe, rentowe, banki, SKOK-i, przedsiębiorstwa maklerskie) zobowiązane udzielać komornikowi informacji niezbędnych do prowadzenia egzekucji, jeśli odmówią podania informacji. Projekt przewiduje, że informacja musi być udzielona komornikowi w terminie 1 tygodnia. Obecnie czas upływający od momentu zapytania do uzyskania informacji to średnio trzy miesiące.

Ze skargą do komornika

Skarga na czynności komornika ma być znacznie ograniczona. Zdaniem autorów projektu nieograniczona w praktyce możliwość wnoszenia skarg na czynności komorników powoduje przewlekłość postępowania egzekucyjnego. Dlatego skarga będzie przysługiwać tylko na niektóre wymienione w ustawie czynności komornika, wymagające kontroli sądu (patrz ramka). Rozwiązanie takie krytykują środowiska komornicze.

– Wyczerpujące wyliczenie wypadków, kiedy skarga na czynności komornika przysługuje, oznacza ograniczenie prawa do obrony w porównaniu ze stanem obecnym. Rozwiązanie to narusza prawo do sądu – mówi Iwona Karpiuk-Suchecka z Krajowej Rady Komorniczej. Zwraca ona również uwagę na trudności, które mogą powstać w związku z rozpoznawaniem skarg.

– Według projektu do rozpoznania skargi na czynności komornika właściwy jest sąd, przy którym działa komornik. Jeżeli przyjęte zostaną zmiany ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, o działaniu komornika na terytorium całego kraju, skargę na czynności komornika np. ze Szczecina działającego np. w Przemyślu, dłużnik będzie musiał wnosić do Sądu Rejonowego w Szczecinie – tłumaczy I. Karpiuk-Suchecka.

Zmieni się także tryb wnoszenia skargi. Teraz wnoszona jest do sądu, który następnie przesyła ją do komornika. Ten sporządza uzasadnienie i wraz z nim oraz aktami egzekucyjnymi przesyła ją ponownie do sądu. Projekt zakłada, że skarga składana będzie bezpośrednio do komornika, którego czynności dotyczy. Komornik w terminie trzech dni sporządzał będzie uzasadnienie i, tak jak dotychczas, sprawę przekazywał sądowi do rozpoznania. Rozwiązanie to przyspieszyć ma rozpoznanie wniesionej skargi o co najmniej o kilkanaście dni. Pojawiają się również inne głosy przychylne projektowi.

– Nowe rozwiązania dotyczące skargi na czynności komornika zasługują na aprobatę, bo mogą rzeczywiście doprowadzić do przyspieszenia egzekucji – mówi sędzia Ewa Chałubińska z Krajowej Rady Sądownictwa.

Niższe ceny na licytacjach

Propozycja obniżenia cen wywoławczych w licytacjach ma przyciągnąć więcej osób do uczestniczenia w nich. Obniżona ma być cena wywoławcza ruchomości na pierwszej licytacji – z trzech czwartych do jednej drugiej wartości szacunkowej oraz do jednej piątej na drugiej licytacji. Ma to zmobilizować dłużników do szybszej spłaty długów – jeśli nie chcą, by ich majątek został sprzedany, znacznie poniżej jego wartości. Komornicy uważają, że obniżenie ceny wywoławczej wartości szacunkowej ruchomości do 1/5 jest zbyt duże.

– Proponujemy, by na drugiej licytacji obniżać cenę wywoławczą do 1/4 wartości szacunkowej rzeczy – mówi Suchecka.

Do skuteczności licytacji ma się przyczynić wprowadzenie obowiązku uiszczania wadium przy sprzedaży ruchomości, których wartość szacunkowa przekracza 4500 zł oraz przepadek wpłaconego wadium w razie utraty przez nabywcę prawa wynikającego z przybicia. Ma to zapobiec niewywiązywaniu się przez licytantów z obowiązku zapłaty ceny sprzedaży, jak również ograniczyć znacznie udział w przetargu fikcyjnych licytantów, których jedynym celem jest sparaliżowanie licytacji lub sztuczne zawyżenie ceny.

Podczas pierwszej licytacji nieruchomości cena wywoławcza ma być obniżona z trzech czwartych do dwóch trzecich sumy oszacowania, a na drugiej licytacji z dwóch trzecich do połowy sumy oszacowania.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Dla tych co wiedzą, a chcieliby znać. Podstawy.
<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->
Egzekucja administracyjna należności pieniężnych

Egzekucja obowiązków o charakterze publicznoprawnym, nad której wykonaniem czuwają organy administracji publicznej, podlega szczególnym zasadom uregulowanym w ustawie z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz. U. 2005 r. Nr 229 poz. 1954, ze zm.). Ze względu na dotkliwość egzekucji jako ostatecznego sposobu zaspokojenia wierzyciela, ustawa ta z dużą szczegółowością określa zarówno uprawnienia, jak i obowiązki podmiotów biorących udział w tym postępowaniu.

Egzekucji administracyjnej podlegają przede wszystkim:

   1. podatki, opłaty i inne należności, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych Ordynacji podatkowej,
   2. grzywny i kary pieniężne wymierzane przez organy administracji publicznej,
   3. należności pieniężne, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, jeżeli pozostają we właściwości rzeczowej organów administracji publicznej,
   4. należności pieniężne przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie innych ustaw,
   5. wpłaty na rzecz funduszy celowych utworzonych na podstawie odrębnych przepisów,
   6. należności pieniężne przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,
   7. obowiązki o charakterze niepieniężnym, pozostające we właściwości organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego lub przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie przepisu szczególnego,
   8. obowiązki z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wypłaty należnego wynagrodzenia za pracę, a także innego świadczenia przysługującego pracownikowi, nakładane w drodze decyzji organów Państwowej Inspekcji Pracy.

Ustawa nie zawiera, zatem, zamkniętego katalogu sytuacji, w których organy państwowe mogą zastosować środki egzekucji administracyjnej, gdyż mogą go uzupełniać przepisy innych ustaw (punkt 4 i 7).

Obowiązki podlegające egzekucji mogą wynikać bądź z decyzji lub postanowienia organu (jak w przypadku grzywien i kar pieniężnych), bądź bezpośrednio z przepisu prawa (np. obowiązki wynikające z deklaracji lub zeznania złożonego przez podatnika lub płatnika, ze zgłoszenia celnego, bądź z deklaracji rozliczeniowej złożonej przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne, jeśli zostało w nich zawarte pouczenie, że stanowią podstawę do wystawienia tytułu wykonawczego).

W postępowaniu egzekucyjnym biorą udział:

   - zobowiązany, czyli podmiot, który nie wykonał w terminie obowiązku. W przypadku zaległości podatkowych będzie nim podatnik, ale także płatnik, inkasent, następca prawny czy osoba trzecia odpowiedzialna za zobowiązania podatnika, także małżonek w ramach wspólności majątkowej,
   - wierzyciel, którym jest z reguły organ administracji publicznej, nakładający na zobowiązanego egzekwowany obowiązek w drodze decyzji czy postanowienia albo organ czy instytucja zobligowane do czuwania nad wykonaniem obowiązku wynikającego wprost z ustawy,
   - organ egzekucyjny, którym może być, w przypadku należności pieniężnych, m.in.: naczelnik urzędu skarbowego, właściwy organ gminy o statusie miasta, dyrektor oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dyrektor Izby Celnej oraz inny organ w zakresie określonym odrębnymi ustawami.

Poza naczelnikiem urzędu skarbowego, który jest uprawniony do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych w zakresie egzekucji należności pieniężnych, pozostałe organy mogą prowadzić egzekucję wyłącznie w zakresie należności, dla których ustalania, określania i pobierania są właściwe i stosować tylko wymienione w ustawie dla każdego z nich środki.

Może się zdarzyć, że wierzyciel będzie jednocześnie organem egzekucyjnym, ale z reguły są to odrębne podmioty postępowania. W imieniu organu egzekucyjnego czynności egzekucyjnych dokonuje jego pracownik, zwany, w przypadku należności pieniężnych, poborcą skarbowym.

Wszczęcie postępowania egzekucyjnego musi być poprzedzone wysłaniem przez wierzyciela do zobowiązanego pisemnego upomnienia po upływie terminu wykonania przez niego obowiązku (chyba, że przepisy szczególne stanowią inaczej). Postępowanie wszczynane jest przez organ egzekucyjny na wniosek wierzyciela i na podstawie wystawionego przez niego tytułu wykonawczego, chyba, że wierzyciel jest jednocześnie organem egzekucyjnym – wówczas przystępuje do egzekucji z urzędu na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez siebie. Wszczęcie egzekucji następuje z chwilą doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego.

Organ egzekucyjny bada z urzędu dopuszczalność egzekucji administracyjnej, a więc czy obowiązek, którego dotyczy tytuł wykonawczy, podlega egzekucji administracyjnej oraz czy tytuł wykonawczy spełnia ustawowe wymogi. Organ ten nie jest natomiast uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Zobowiązany może kwestionować ten obowiązek poprzez wniesienie zarzutów, w oparciu o podstawy wymienione w ustawie. Przysługuje mu również, w wypadkach wskazanych w ustawie, zażalenie na postanowienia wydane w trakcie postępowania, a także skarga na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego lub egzekutora oraz skarga na przewlekłość postępowania egzekucyjnego (tę ostatnią może wnieść także wierzyciel). Ponadto osoba, która nie będąc zobowiązanym, rości sobie prawa do rzeczy lub prawa majątkowego, z którego prowadzona jest egzekucja, może wystąpić z żądaniem ich wyłączenia spod egzekucji, przedstawiając dowody na poparcie swego żądania.

Następnym krokiem podejmowanym przez organ egzekucyjny jest przeprowadzenie czynności dowodowych, związanych z ustaleniem sytuacji majątkowej i faktycznej zobowiązanego i w końcu, wybór środka egzekucyjnego. Może nim być egzekucja:

   1. z pieniędzy,
   2. z wynagrodzenia za pracę,
   3. ze świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego,
   4. z rachunków bankowych,
   5. z innych wierzytelności pieniężnych i praw majątkowych (m.in. z praw z papierów wartościowych zapisanych na rachunku papierów wartościowych oraz z wierzytelności z rachunku pieniężnego, z papierów wartościowych niezapisanych na rachunku papierów wartościowych, z weksla, z autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych oraz z praw własności przemysłowej, z udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością),
   6. z ruchomości,
   7. z nieruchomości.

Organ powinien dążyć do wybrania środka najmniej uciążliwego dla zobowiązanego. Jako wskazówka może tu posłużyć kolejność wymienienia środków przez ustawę (najłagodniejszym środkiem jest, zatem, egzekucja z pieniędzy).

Zgodnie z podstawową zasadą postępowania egzekucyjnego, zapewnienia zobowiązanemu i jego rodzinie minimum egzystencji ustawa wyłącza spod egzekucji niektóre ruchomości i źródła utrzymania (np. przedmioty urządzenia domowego, pościel, bieliznę i ubranie niezbędne dla zobowiązanego i będących na jego utrzymaniu członków rodziny, narzędzia i inne przedmioty niezbędne do pracy zarobkowej wykonywanej osobiście przez zobowiązanego, z wyłączeniem środka transportu czy pieniądze w określonej przez ustawę kwocie - obecnie 760 zł).

Koszty egzekucyjne związane z prowadzeniem postępowania obciążają, co do zasady, zobowiązanego.

W celu ochrony wierzyciela przed uchylaniem się zobowiązanego od wypełnienia obowiązku należności mogą zostać zabezpieczone przez ustanowienie: hipoteki przymusowej, zastawu skarbowego lub zabezpieczenia ustanowionego w trybie przewidzianym przez ustawę, które może mieć miejsce także przed dniem płatności należności.

(N.F.)<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

No to jak w świetle tych przepisów wygląda egzekucja z rachunku bankowego dłużnika, który nie dostał  tytułów wykonawczych, nie powiadomiono go o fakcie zajęcia, a najważniejsze, nie jest już podatnikiem w tym urzędzie. Tak więc konkurs. Ile przepisów naruszył ten Urząd?. To jest fakt autentyczny z ,,wczoraj".

Piszesz zbyt lakonicznie by można Ci  odpowiedzialnie i stosownie do OBOWIĄZUJĄCYCH OBECNIE PRZEPISÓW  odpowiedzieć .Tak zadane pytanie może skierowane być tylko do ludzi typu red. Jaworowicz.
A nie mając szczegółowych danych to wygląda to tak :
-fakty są faktami i muszą być autentyczne
-dłużnik nie musi być nadal (i w ogóle podatnikiem ) danego Urzędu Skarbowego.
-jeżeli nie powiadomiono Cię o zajęciu rachunku to skąd wiedziałeś o zajęciu .Jeżeli zapomniałeś skąd to nie zgaduj tylko idż do US -zawsze masz prawo zapoznać się z dokumentami dotyczącymi Ciebie .Na pewno miło i konkretnie poinformują Cię o przebiegu dotychczasowej egzekucji Twej osoby.

Konkurs pozostanie na razie nie rozstrzygnięty .Ja obstawiam (znając obecnych egzekutorów ),że nie popełniono błędu.
Napisz czy miałem racje .

Egzekucja komornicza będzie szybsza i skuteczna
<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->
(Gazeta Prawna/25.06.2007, godz. 05:00)

Obniżenie ceny sprzedaży na licytacjach uniemożliwi odzyskanie przez wierzyciela całego długu. Dłużnik będzie musiał wyjawić swój majątek komornikowi pod groźbą grzywny do 5 tysięcy złotych. Zmniejszy się zakres czynności komornika, na które będzie można wnieść skargę.


Przygotowany przez resort sprawiedliwości projekt nowelizacji przepisów egzekucyjnych w kodeksie postępowania cywilnego jest już po uzgodnieniach resortowych.

- Nowe przepisy mogą wprawdzie przyspieszyć egzekucję, ale nie przyspieszą zaspokojenia wierzyciela - mówi prof. Feliks Zedler.

Jeżeli komornik będzie sprzedawał za bezcen, to wprawdzie zniszczy majątek dłużnika, ale nie doprowadzi do pełnego zaspokojenia wierzyciela.

Cena wywołania

Autorzy zmian proponują znacznie niższe ceny wywoławcze na licytacji. W pierwszym terminie cena wywołania ma wynosić połowę wartości szacunkowej, a w drugim - jedną piątą. W ten sposób ma zwiększyć się zainteresowanie nabywców ruchomościami. Kinga Krawczyk, radca prawny z Kancelarii Prawnej Chałas i Wspólnicy, zwraca uwagę, że dziś część postępowań egzekucyjnych zostaje umorzonych z powodu braku chętnych do nabycia rzeczy.

Projekt przewiduje też łatwiejszą możliwość sprzedaży rzeczy przez komornika z wolnej ręki. Możliwe to będzie, wówczas gdy druga licytacja nie dojdzie do skutku.

- Gdy podczas licytacji nie będzie chętnych na nabycie rzeczy, to komornik sprzeda wartościowy przedmiot za cenę poniżej wartości - mówi prof. Zedler.

- Może wówczas dojść do nadużyć, ponieważ podstawione osoby za niewielkie kwoty wykupią wartościowe przedmioty od dłużnika - dodaje profesor.

- Korzyść z licytacji prowadzonej w taki sposób będzie miał tylko nabywca rzeczy - mówi Małgorzata Zamorska, adwokat z Kancelarii bnt Neupert Zamorska & Partnerzy.

Nowe propozycje negatywnie oceniają nawet komornicy.

- Krytykowano sprzedawanie rzeczy za bezcen, a teraz proponuje się dalsze obniżenie cen wywołania, co wpłynie na obniżenie ceny sprzedaży - mówi komornik Andrzej Kuligowski, wiceprezes Krajowej Rady Komorniczej.

Dłużnik musi wyjawić majątek

Dziś komornik nie może skutecznie zapytać dłużnika o jego majątek. Dłużnik musi wskazać go wówczas, gdy toczy się postępowanie o wyjawienie majątku przed sądem wszczęte przez wierzyciela. Natomiast projekt przewiduje, że komornik będzie mógł żądać wyjaśnień dłużnika na temat jego majątku. Jeśli odmówi, to komornik ukarze go grzywną do 5 tys. zł. Teraz komornik wymierza grzywny do 500 zł.

- Przyspieszy to egzekucję, a dłużnik składający wyjaśnienia pod odpowiedzialnością karną nie będzie mógł zataić majątku - tłumaczy sędzia Waldemar Żurek z Krakowa.

- Po uchwaleniu nowelizacji istniałyby dwa tryby regulujące sposób wyjawiania majątku - zwraca uwagę radca prawny Helena Markowska z Kancelarii Radców Prawnych Biernaccy.

Skarga na czynności komornika

Projekt wprowadza katalog czynności komornika, na które będzie mogła zostać wniesiona skarga do sądu rejonowego.

- Tworzenie katalogu zamkniętego w tym zakresie ogranicza możliwości reagowania wierzyciela na sytuacje, które go dotyczą - mówi radca prawny Kinga Krawczyk.

Projekt zmienia też tryb wnoszenia skarg na czynności komornika. Jeżeli komornik uwzględni wniesioną do niego bezpośrednio skargę, to nie nada jej dalszego biegu. Jeżeli jej nie uwzględni, to musi uzasadnić na piśmie zaskarżoną czynność albo jej zaniechanie. Następnie skargę, uzasadnienie i akta sprawy przekaże do sądu.

Autorzy projektu uznali, że obecny tryb wnoszenia skargi na komornika wydłuża postępowanie. Przewiduje on wniesienie skargi najpierw do sądu, następnie przekazanie jej do komornika, który po sporządzeniu uzasadnienia razem z aktami przesyła je do sądu.

Do skrócenia w ten sposób postępowania zastrzeżenia mają nawet sami komornicy.

- Dziś sąd bada skargę, a gdy dopatrzy się braków formalnych, to zwraca ją stronie - wyjaśnia Andrzej Kuligowski.

- Natomiast komornikowi projekt nowelizacji nie przyznaje uprawnień do badania skargi od strony formalnej. Zobowiązuje go do napisania uzasadnienia, gdy nie godzi się z zarzutami w skardze. Gdy dokumenty trafią do sądu, to może on dopatrzyć się braków formalnych i zwrócić skargę stronie - dodaje komornik.

Projekt przewiduje, że do rozpoznania skargi właściwy będzie sąd, przy którym działa komornik. Takie rozwiązanie budzi zastrzeżenia prof. Feliksa Zedlera, ponieważ sąd może być oddalony od miejsca wykonania czynności. Utrudni to rozpoznanie skargi, gdy będzie potrzeba wysłuchania świadków.

1,7 mln spraw wpłynęło do komorników w 2006 roku

573 tys. roszczeń skutecznie wyegzekwowano

655 tys. postępowań umorzono z powodu bezskuteczności

Małgorzata Piasecka-Sobkiewicz<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Miało być lepiej, a wyszło jak zawsze. Nic dziwnego, że skarbówka "dostaje" to co komornikom sądowym się nie opłaca.<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->
Fatalne dane dotyczące efektywności egzekucji komorniczej
Jednym z najpoważniejszych problemów w prowadzeniu działalności gospodarczej w Polsce jest brak możliwości skutecznego i szybkiego egzekwowania długów. W praktyce od wielu lat nic się w tym zakresie nie zmienia, mimo niedawnej dużej nowelizacji ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, która w założeniu miała znacząco usprawnić odzyskiwanie długów przez wierzycieli. Fatalne dane dotyczące braku efektywności egzekucji komorniczej w Polsce wynikają z ankiety przeprowadzonej wśród przedsiębiorców przez Polską Konfederację Pracodawców Prywatnych Lewiatan. Mimo niedawnych zmian w prawie w tej kwestii, firmy skarżą się na to, co do tej pory, czyli na bardzo niską jakość i efektywność egzekucji komorniczej.


Ankietowani przez Polską Konfederację Pracodawców Prywatnych Lewiatan przedsiębiorcy potwierdzają przede wszystkim rażąco niską skuteczność egzekucji komorniczej. Ich zdaniem tylko 15-20% postępowań kończy się wyegzekwowaniem zadłużenia. Zdarzają się wyjątki - są komornicy posiadający skuteczność prowadzonych egzekucji na poziomie 40, a nawet 50 %. Zdaniem PKPP Lewiatan dowodzi to zarówno tego, jak efektywna może być praca komornika i jednocześnie faktu, jak nieudolnie prowadzone są postępowania w zdecydowanej większości kancelarii komorniczych.

W ocenie przedsiębiorców istotnym problemem egzekucji komorniczej w Polsce jest koncentrowanie się na pobieraniu wszelkich możliwych opłat egzekucyjnych od wierzycieli, zamiast na egzekwowaniu ich od dłużnika. Wprowadzenie w ostatniej nowelizację ustawy o komornikach sądowych i egzekucji dodatkowych obciążeń finansowych dla wierzycieli i brak powiązania tych obciążeń z efektywnością pracy komorników to niewątpliwie czynniki demotywujące do skutecznego działania. Nawet w wypadku, jeśli egzekucja okaże się nieskuteczna, to i tak komornicy uzyskają od wierzyciela zwrot wszelkich możliwych kosztów oraz dodatkowo opłatę stałą za poszukiwanie majątku, która zapewnia im dodatkowy dochód.

Jak wynika z zebranych ankiet, wierzyciel egzekwujący wierzytelność na poziomie około 1500 zł ponosi koszty egzekucji na poziomie około 150 zł. Zgodnie z wynikami badania, średnio co piąta sprawa kończy się wyegzekwowaniem zadłużenia, tak więc wierzyciel musi ponieść bezzwrotne koszty egzekucyjne czterech spraw x 150 zł = 600 zł, by w jednej udało się wyegzekwować zadłużenie w wysokości 1500 zł. Dodatkowo w opisanym przypadku wierzyciel musi pokryć koszty sądowe – minimum ok. 200 zł (4 x min. 47 zł) koszty pracowników, koszty pełnomocnika, itp. (przy mniejszych kwotach relacje poniesionych kosztów do ściągniętych kwot są jeszcze mniej korzystne).

Te proporcje skutecznie zniechęcają wierzycieli do dochodzenia należności na drodze sądowej i w efekcie poprzez egzekucję komorniczą. Zarazem tłumaczą fakt, dlaczego tak wielu przedsiębiorców preferuje dochodzenie należności za pośrednictwem firm windykacyjnych, działających bez opłat stałych, wyłącznie na prowizji od ściągniętych kwot lub po prostu sprzedaż złych długów.

Kolejnym problemem egzekucji komorniczej jest czas jej trwania. W opinii przedsiębiorców ponad 85% egzekucji trwa powyżej 12 miesięcy. W sprawach, które rokują na skuteczne zakończenie, pierwsze wpłaty wpływają na rachunki wierzycieli średnio po 6 miesiącach od daty skierowania wniosku egzekucyjnego. Przyczyn tego stanu wierzyciele upatrują w niewytłumaczalnie niskiej liczbie komorników w stosunku do ilości spraw kierowanych do egzekucji oraz istniejących zaległościach w prowadzonych sprawach. Wielu spośród komorników odmawia przyjmowania spraw spoza rewiru, mimo że zezwala na to znowelizowana ustawa o komornikach sądowych i egzekucji. Jako podstawa do odmowy przyjęcia spraw spoza rewiru podawane najczęściej są właśnie zaległości w prowadzonych sprawach, a odmowy przyjmowania spraw spoza rewiru dotyczą większości izb komorniczych. Za najgorsze izby komornicze pod względem współpracy wierzyciele prawie jednogłośnie wymienili izby gdańską i katowicką. Ogólna ocena współpracy z komornikami, dokonana przez wierzycieli jest bardzo niska - w skali od 1 do 5, oscyluje w granicach 2 punktów.

Analiza przeprowadzona przez PKPP Lewiatan potwierdza, że reforma systemu egzekucji komorniczej w Polsce jest niezbędna. Aby poprawić efektywność egzekucji i skrócić czas jej trwania, niezbędne jest zdecydowane zwiększenie liczby komorników, dopuszczenie młodych, dynamicznych osób do zawodu oraz stworzenie warunków do uczciwej konkurencji wśród komorników. W ocenie przedsiębiorców ankietowanych przez PKPP Lewiatan tylko uczciwa konkurencja może zmienić mentalność całego środowiska i zapoczątkować zmiany w podejściu komorników do wykonywania tego zawodu. Ankietowani przez PKPP Lewiatan przedsiębiorcy podkreślają, że są zdumieni tym, jak niewiele przez ostatnie kilkanaście lat zrobiło Ministerstwo Sprawiedliwości, by poprawić jakość i efektywność egzekucji komorniczej w naszym kraju.


Komentarze do artykułu


Ta nowela działa na korzyść komorników, obciążając z powrotem wierzycieli kosztami prowadzenia działalności przez komorników. Jak musieli się utrzymywać ze ściągniętych należności byli jakoś bardziej skuteczni. Jeżeli jestem przedsiębiorcą i koszty (znaczy niby zaliczki ale płacić muszę) egzekucji niewielkich należności są nierzadko równe samym należnościom, to czasem wolę siarczyście przekląć, puścić w koszty i nie nabijać kabzy komornikowi, którego jedynym zajęciem będzie wysłanie czterech listów ale za to skasuje mnie na 180zł i umorzy sprawę a tak jest prawie zawsze.

Aneta Mościcka
2008-11-17
Polski Serwer prawa<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Jest i riposta na wcześniejszy artykuł.
<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->
Wzrasta skuteczność egzekucji komorniczych
Na przestrzeni ostatnich lat obserwuje się wzrost skuteczności prowadzonych postępowań egzekucyjnych; skuteczność ta wynosi obecnie 35-40 proc. - głosi komunikat Krajowej Rady Komorniczej (KRK), przesłany we wtorek PAP.
W ocenie komorników "nieprawdziwe i nie poparte żadnymi badaniami są twierdzenia głoszone przez niektóre organizacje, jakoby skuteczność egzekucji kształtowała się na poziomie 15-20 proc.".

W połowie listopada Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych (PKPP) Lewiatan zwracała uwagę, iż jej zdaniem "nieskuteczna egzekucja długów przez komorników utrudnia prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce". "Wiele firm członkowskich PKPP Lewiatan skarży się na jakość i efektywność egzekucji komorniczej. Ich zdaniem, tylko 15-20 proc. postępowań kończy się wyegzekwowaniem zadłużenia" - pisała wówczas organizacja pracodawców.

Zdaniem PKPP Lewiatan, komornicy koncentrują się bardziej na pobieraniu opłat egzekucyjnych od wierzycieli niż na egzekwowaniu ich od dłużników.

Według KRK na skuteczność egzekucji składa się wiele czynników, m.in. stan majątkowy dłużnika, zabezpieczenie roszczeń przez wierzycieli oraz czas wszczęcia egzekucji od momentu powstania zobowiązania. "Niestety (...) większość egzekucji wszczynana jest przez wierzycieli bez należytego przygotowania i bez podstawowej wiedzy o dłużniku, po upływie wielu lat od powstania długu" - zaznaczono w komunikacie podpisanym przez wiceprezes KRK Jolantę Żołnę.

KRK uznała za "całkowicie bezpodstawne" twierdzenia o koncentrowaniu się na pobieraniu opłat od wierzycieli

W opinii Rady najlepszą skutecznością charakteryzują się kancelarie o średniej wielkości. "Najszybszą, ale relatywnie nieskuteczną egzekucję oferują kancelarie duże; najwolniejszą, ale skuteczniejszą, kancelarie małe" - dodano w komunikacie.

KRK uznała także za "całkowicie bezpodstawne" twierdzenia o koncentrowaniu się na pobieraniu opłat od wierzycieli. "Wierzyciel wszczynający egzekucję świadczeń pieniężnych nie ma obowiązku ponoszenia jakichkolwiek opłat, całą opłatę stosunkową komornik ściąga od dłużnika, obliczając ją od wartości wyegzekwowanego roszczenia" - głosi Rada i jednocześnie dodaje, że w przypadku nieskutecznej egzekucji całe jej koszty ponosi komornik.

Ponadto KRK zwróciła uwagę, że zainteresowanie aplikacją komorniczą jest "więcej niż znikome". Rada przypomniała, iż w bieżącym roku spośród ponad 13 tys. osób, które przystąpiły do egzaminów na aplikacje prawnicze, jedynie 59, czyli 0,45 proc. zdających, wybrało aplikację komorniczą. Według KRK spowodowane jest to m.in. faktem, iż "coraz więcej komorników nie jest w stanie ponosić kosztów związanych z funkcjonowaniem egzekucji sądowej".

Źródło: PAP<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->