Jak już wyżej wspomnieliśmy, nie mamy pewności, iż przesłany nam dokument jest tożsamy z projektem, o którym mowa w piśmie KS10/066/7/GJC/11/6549 z 26 października 2011 roku. Z tego względu zdecydowaliśmy się na zamieszczanie stosownych fragmentów otrzymanego projektu, do których wnosimy uwagi.

§ 3. 1.        Oceny dokonuje bezpośredni przełożony z zastrzeżeniem ust. 2.

Uwaga 1.
Oceny inspektora winna dokonywać kilkuosobowa komisja, złożona co najmniej z bezpośredniego przełożonego (obecnego oraz ew. poprzednich przełożonych w okresie objętym oceną), wicedyrektora, pracownika kadr oraz na wniosek ocenianego również przedstawiciela związku zawodowego. Ocena winna być dokonywana zawsze w obecności osoby ocenianej. Przeprowadzenie oceny niejako „za plecami” ocenianego, stanowi jej odhumanizowanie i sprowadza jedynie do wykonania czynności czysto technicznych. Nie pozwala również na wyciągnięcie przez ocenianego wniosków na przyszłość (np. poprzez rozmowę z komisją) ani na bieżące reagowanie na błędy popełnione przez oceniających, które przecież mogą się zdarzyć. Nie należy zapominać, iż ocena nie jest tylko „odfajkowaniem” kolejnego sprawozdania, czy wypełnieniem kolejnej tabelki, ale przede wszystkim informacją o pracy inspektora, która może (a nawet winna) mieć wpływ na jego karierę zawodową, awanse, kierunek szkoleń itp. Przełożony winien sporządzać co najwyżej projekt oceny, a nie ocenę finalną. Wnosimy o zmianę treści przepisu uwzględniającą powyższe uwagi.

§ 3. 2.        Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej, zwany dalej Dyrektorem, lub upoważniony wicedyrektor w uzasadnionych przypadkach w szczególności w przypadku gdy bezpośredni przełożony zajmuje stanowisko przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy poprzedzających sporządzenie oceny, może wyznaczyć, także na wniosek inspektora, innego pracownika do sporządzenia oceny. Wniosek inspektora włącza się do jego akt osobowych.

Uwaga 2.
Powyższy przepis jest mało czytelny i zawiera błędy redakcyjne. W szczególności brak w nim odniesienia się do częstych w praktyce przypadków, przeniesienia inspektora do wydziału kierowanego przez innego przełożonego np. tuż przed dokonaniem oceny. Zgodnie z zaproponowanym brzemieniem § 3 ust. 2, jeśli w nowym wydziale, do którego przeniesiono inspektora np. miesiąc przed oceną, przełożony będzie pełnił funkcję powyżej 6-ciu miesięcy, z mocy prawa będzie jedyną osobą władną dokonać oceny, mimo iż w praktyce niewiele wie o osobie ocenianej. W takim przypadku nie tylko dyrektor nie będzie mógł dokonać zmiany osoby oceniającej, ale również inspektor nie będzie mógł o taką zmianę wnioskować. Przepis nie precyzuje również, czy „inny pracownik” wyznaczony przez dyrektora, ma posiadać jakąkolwiek wiedzę o pracy ocenianego lub o pracy wykonywanej przez inspektora kontroli skarbowej. Może stać się to furtką do nadużyć, gdy dyrektor będzie wyznaczał do przeprowadzenia oceny osoby „szczególnie dyspozycyjne” bez jakiegokolwiek uzasadnienia. Przepis nie precyzuje również, czy inspektor w składanym wniosku może wskazać osobę, która jego zdaniem winna dokonywać oceny, ani czy może w jakikolwiek sposób złożyć sprzeciw od decyzji dyrektora, gdy kwestionuje wyznaczoną do przeprowadzenia oceny osobę. Niezbędne jest doprecyzowanie i przeredagowanie przepisu.

§ 4. 1.        Ocenę sporządza się raz na 2 lata kalendarzowe.

Uwaga 3.
Przepis sformułowany w powyższy sposób (lata kalendarzowe) sugeruje, iż ocena zawsze będzie dokonywana na dzień 1 stycznia (lub 31 grudnia). Takie sformułowanie przepisu, w świetle kolejnych ustępów § 4 może budzić wątpliwości, w jakim terminie należy dokonać kolejnej oceny, gdy poprzedniej dokonano na dzień inny niż 1 stycznia. Proponujemy pozostanie przy przepisie ustawowym: „oceny kwalifikacyjnej dokonuje się raz na 24 miesiące”.

§ 4. 2.        Dyrektor lub upoważniony wicedyrektor, w uzasadnionych przypadkach w szczególności w przypadku przewidywanej, dłuższej, usprawiedliwionej nieobecności w pracy inspektora, może zmienić termin oceny. Okres podlegający ocenie nie powinien być krótszy niż 12 miesięcy.

Uwaga 4.
Przepis nie wymienia ani enumeratywnie, ani nawet przykładowo powodów skrócenia czasu oceny inspektora. Nie wiadomo również, w jaki sposób dyrektor lub wicedyrektor ma przewidzieć nieobecność inspektora w pracy i to sięgającą niemal 12 miesięcy. W innym bowiem przypadku będzie możliwe dokonanie oceny w normalnym terminie. Niezbędne jest doprecyzowanie przepisu.

Uwaga 5.
Sformułowanie „ Okres podlegający ocenie nie powinien być krótszy niż 12 miesięcy” wskazuje, iż GIKS dopuszcza przeprowadzenie oceny w terminie krótszym niż określony w art. 39 ust. 2a ustawy o kontroli skarbowej. Jako norma prawna łamiąca obowiązującą ustawę, nie może być ona przez nas zaaprobowana. Wnosimy o jej zmianę, zgodnie z powołanym przepisem ustawy o kontroli skarbowej.

§ 4. 3.        W przypadku nieobecności inspektora w czasie sporządzenia oceny, z oceną należy zapoznać inspektora w terminie 30 dni od jego powrotu do pracy.

Uwaga 6.
Kolejny raz pragniemy zwrócić uwagę, iż ocena kwalifikacyjna inspektora nie powinna być czynnością o charakterze techniczno-biurokratycznym, pozbawioną jakiegokolwiek głębszego znaczenia oraz walorów edukacyjnych dla ocenianego i jego przełożonych. Podtrzymujemy swoje stanowisko, iż ocena nie może być przeprowadzana pod nieobecność osoby ocenianej. Wnosimy o zmianę treści przepisu w sposób uwzględniający prawo osoby ocenianej do wypowiedzenia się w sprawie oceny, przed jej dokonaniem, w tym zgłoszonych do § 3. ust. 1.

§ 4. 4.        W razie uzyskania negatywnej oceny inspektor podlega ponownej ocenie po upływie kolejnych 12 miesięcy przypadających po okresie podlegającym ostatniej ocenie.

Uwaga 7.
Nie wiemy, z jakich powodów w projekcie skrócono czas, po jakim dokonywana jest ponowna ocena kwalifikacyjna w przypadku uzyskania przez inspektora oceny negatywnej. Brak uzasadnienia do przesłanego do oceny projektu decyzji oraz brak udzielenia informacji, o które wnosiliśmy pismem SK/283/2011 z dnia 29.10.2011 r. uniemożliwia ocenę zaproponowanego rozwiązania. W świetle kryteriów ilościowych, czyli tzw. „kryteriów I stopnia”, o których mowa w § 5 ust. 3 projektu, dziwi nas fakt, iż osoba oceniona negatywnie będzie miała przed dokonaniem ponownej oceny kwalifikacyjnej tylko połowę normatywnego czasu (24 m-ce) na osiągnięcie poszczególnych wskaźników. Stawia to ocenianego już na wstępie w bardzo niekorzystnej sytuacji. Wnosimy o wykreślenie tego przepisu.

§ 4 ust. 5.        W przypadku, o którym mowa w ust. 2, dyrektor lub upoważniony wicedyrektor niezwłocznie zawiadamia pisemnie inspektora o nowym terminie sporządzenia oceny. Kopię pisma dołącza się do arkusza oceny.

Uwaga 8.
Jest dla nas rzeczą oczywistą, iż każda czynność związana z prowadzeniem oceny, jako mogąca być poddana ocenie sądowej, wymaga formy pisemnej. Powyższy przepis uważamy zatem za zbędny, ew. proponujemy przeredagowanie § 4 ust. 2 w sposób uwzględniający treść § 4 ust. 5.

§ 5. 1.        Bezpośredni przełożony sporządza ocenę na arkuszu oceny, do końca lutego roku następującego po upływie okresu, o którym mowa w § 4 ust. 1.

Uwaga 9.
Tak sformułowany przepis może w praktyce uniemożliwić przeprowadzenie oceny w terminie innym niż 1 stycznia. Przeprowadzenie oceny w innym terminie niż 1 stycznia przewiduje np. § 4 ust. 2 projektu. Wnosimy o zmianę brzmienia przepisu w sposób umożliwiający sprawne przeprowadzenie oceny również w innych terminach, niż 1 stycznia.

§ 5. 2.        Ocenę sporządza się na podstawie kryteriów I i II stopnia, określonych w załączniku nr 2 do decyzji, przez wyliczenie średniej arytmetycznej z ocen cząstkowych.

Uwaga 10.
Inspektorzy kontroli skarbowej bez wątpienia dobrze znają arytmetykę i wyliczenie średniej z ocen cząstkowych nie stanowi dla nich problemu. Jednak dla czytelności oceny, która, jak już wskazaliśmy, może być poddana ocenie sądu, wnosimy o zmianę sposobu liczenia punktów na taki, aby nie było konieczne ich dzielenie, wyciąganie średnich itp. Wystarczy w tym celu przeredagować poszczególne tabelki tak, aby suma punktów cząstkowych dawała w efekcie ocenę końcową. Zaproponowany sposób liczenia punktów być może miał na celu wywołanie wrażenia zastosowania nadzwyczaj naukowych technik, w istocie jednak jest chaotyczny i nieprzemyślany.

§ 5. 3.        Sporządzenie oceny cząstkowej dla kryteriów I stopnia polega na:
1)         przyznaniu dla każdego z kryteriów punktów przez odniesienie się do średniej arytmetycznej obliczonej na podstawie ogłoszonych za pierwszy rok kalendarzowy podlegający ocenie wyników urzędów kontroli skarbowej, według skali ocen:

Średnia arytmetyczna         Liczba punktów
Powyżej 165% średniej        10
150-165% średniej        9
135-150% średniej        8
120-135% średniej        7
105-120% średniej        6
95-105% średniej        5
80-95% średniej        4
65-80% średniej        3
50-65% średniej        2
poniżej 50% średniej        1
2) podzieleniu sumy przyznanych punktów przez 10.

Uwaga 11.
Ocena inspektora na podstawie zaproponowanych kryteriów ilościowych jest całkowicie niezrozumiała i wypacza rzeczywisty obraz jego pracy. O ile, w pewnym stopniu, kryteria ilościowe mogą być pomocne w ocenie pracy poszczególnych urzędów (ale wyłącznie pomocniczo!), o tyle ich stosowanie do oceny pojedynczej osoby jest całkowicie pozbawione sensu. Efekty pracy inspektora są wypadkową dużej ilości czynników, z których tylko na nieliczne ma bezpośredni wpływ. Te czynniki zostały w przedłożonym projekcie nazwane „kryteriami II stopnia” i są oceniane odrębnie. Inspektor, wykonujący czynności kontrolne, nie bierze udziału w analizie ryzyka, planowaniu kontroli, nie dokonuje sam sobie przydziału kontrolowanego podmiotu, nie decyduje o środkach przeznaczonych na prowadzenie postępowania (biegli, ilość osób w zespole, skład osobowy zespołu, dostępne oprogramowanie itp.), nie decyduje o lokalizacji badanego podmiotu (np. aby nie tracić zbyt dużo czasu na dojazdy), ani o jej efektach, gdyż to ostatecznie organ kontroli skarbowej (lub z upoważnienia bezpośredni przełożony inspektora) decyduje o kształcie zapadających decyzji. Ocenianie pracy inspektora na podstawie zaproponowanych kryteriów, może doprowadzić w skrajnych przypadkach do patologicznych zachowań przełożonych względem podwładnych inspektorów. Zwierzchnik promujący jedne osoby może im wyznaczać lepsze kontrole (gdy cały materiał dowodowy został już zgromadzony przez organy ścigania, a podatnik przebywa w areszcie), zezwolenie na wydawanie większej ilości w istocie zbędnych decyzji (tzw. „dmuchanie wyników” np. wydanie 12 decyzji VAT zamiast jednej uwzględniającej 12 okresów miesięcznych), lepsze wyposażenie techniczne zespołu, lepsza obsada kadrowa zespołu itp. Z drugiej strony nielubiany inspektor (np. nie dość „dyspozycyjny”), może spotkać się z wyznaczeniem go wyłącznie do kontroli skomplikowanych merytorycznie i proceduralnie, wymagających gromadzenia niezwykle szerokiego i trudno dostępnego materiału dowodowego, prowadzonego wobec trudnego podatnika (znikającego „słupa” bez majątku), przy współpracy osób o niskich kompetencjach i na dodatek zmuszonego do dalekich dojazdów tak do kontrolowanej jednostki, jak i do biura.
Zaproponowane kryteria ilościowe, promujące „średniaków”, mogą przyczynić się do spadku zainteresowania inspektorów podnoszeniem swoich kwalifikacji i specjalizowaniem się w określonych dziedzinach lub typach kontroli. Specjalizacja inspektorów jest niezbędna w dzisiejszej gospodarce, bo nikt nie jest już w stanie ogarnąć całości. Nie sposób porównać inspektora, który wyspecjalizował się w postępowaniach mandatowych i tylko sporadycznie prowadzi postępowania przygotowawcze z inspektorem (często po aplikacjach prawniczych) prowadzącym ciężkie, wielowątkowe postępowania przygotowawcze pod nadzorem prokuratora. Również nie można porównywać ilościowych efektów pracy specjalisty od kontroli złomu, e-handlu lub e-kontroli z efektami pracy inspektora niemal hurtowo prowadzącym postępowania wobec drobnych handlarzy, którzy nie zgłosili do opodatkowania prowadzonej działalności – choć i ten też może być wysokiej klasy specjalistą w swojej dziedzinie. Te same uwagi odnoszą się do inspektorów prowadzących postępowania przygotowawcze oraz kontrolujących środki publiczne.
Odnieśliśmy wrażenie, iż GIKS przedstawiając swoją propozycję oceny, znalazł kozła ofiarnego odpowiedzialnego za wszelkie negatywne zjawiska w kontroli skarbowej, w osobach inspektorów działających na pierwszej linii frontu. W obecnej, wprost dramatycznej sytuacji budżetu, najwyższy czas podjąć kroki wspierające efektywne działanie aparatu skarbowego, a nie tuszujące faktyczne przyczyny złego stanu rzeczy.
Wnosimy tym samym o rezygnację z kryteriów ilościowych. W przypadku nie uwzględnienia naszego wniosku, wnosimy o dokonywanie porównań wyłącznie osób prowadzących podobne postępowania w ramach tego samego urzędu lub tej samej jednostki organizacyjnej urzędu, z uwzględnieniem różnic warunków i środków, jakimi dysponują w trakcie prowadzenia postępowań.

Uwaga 12.
Z zaproponowanego brzmienia przepisu wynika, iż ilościowe efekty pracy ocenianego, będą odniesione do średniej (dalej „średnia”) wyliczonej na podstawie cyt.: „ogłoszonych za pierwszy rok kalendarzowy podlegający ocenie wyników urzędów kontroli skarbowej”. Przepis nie precyzuje, w jakiej formie (zarządzenie, rozporządzenie, obwieszczenie itp.) ma nastąpić to „ogłoszenie” ani w jakim organie promulgacyjnym zostanie zamieszczone. Z uwagi na możliwą kontrolę sądową przeprowadzonych ocen, precyzyjne wskazanie, kto, jak, kiedy i w jakiej formie ogłosi wartość „średniej”, ma kluczowe znaczenie dla uznania oceny za dokonaną w sposób poprawny bądź też jej zakwestionowanie. Prosimy o doprecyzowanie przepisu.

Uwaga 13.
Czytając przepis § 5 ust. 3 nie mamy wątpliwości, iż chodzi o „średnią” ustaleń poszczególnych 16 urzędów kontroli skarbowej. Nie rozumiemy jednak, jak efekty pracy pojedynczego inspektora mogą być porównywane z efektami pracy całego urzędu, co wynika z literalnego brzmienia przepisu. Mamy niejasne wrażenie, iż zdanie zawarte w przepisie zostało pozbawione jakichś istotnych elementów, których treści nie możemy się nawet domyśleć. Sposób przesłania propozycji do zaopiniowania utwierdza nas w przekonaniu, iż otrzymaliśmy inny dokument, niż ten, o którym mowa w piśmie KS10/066/7/GJC/11/6549 z 26 października 2011 roku. W przypadku nie uwzględnienia naszej uwagi nr 11, wnosimy o doprecyzowanie sposobu wyliczania „średniej”.

Uwaga 14.
Przepis § 5 ust. 3 nie precyzuje, o jaki „pierwszy rok kalendarzowy podlegający ocenie wyników urzędów kontroli skarbowej” w istocie chodzi. Czy jest to pierwszy rok, w którym dokonana została już ocena wyników pracy urzędów kontroli skarbowej (okres przeszły), czy też dopiero rok, w którym zacznie obowiązywać nadesłana propozycja oceny inspektorów…(czyli okres przyszły). Nie ulega najmniejszej wątpliwości, iż osoba oceniana winna przed rozpoczęciem ocenianego okresu precyzyjnie znać kryteria swojej oceny, a w przypadku oceny ilościowej, referencyjne sumy lub wskaźniki, do których winna dążyć. Temat ten praktycznie nie podlega żadnej dyskusji, gdyż zasada ta jest uznana za dogmat przez wszystkie autorytety zajmujące się ocenianiem personelu. Została też poparta wieloletnią praktyką, od przedstawienia kryteriów oceny uczniom w szkołach na początku roku szkolnego, do wprowadzania planów sprzedaży w biznesie. Bez znajomości parametrów referencyjnych oceniany nie będzie mógł na bieżąco reagować w przypadku odstępstw od postawionych wobec niego wymagań. W przypadku nie uwzględnienia naszej uwagi nr 11, wnosimy o doprecyzowanie okresu uznanego za referencyjny oraz wskazanie daty i sposobu publikacji referencyjnych wielkości w czasie umożliwiającym zapoznanie się z nimi ocenianych, przed rozpoczęciem pierwszego okresu podlegającego ocenie.

Uwaga 15.
Przepis przewiduje istnienie sztywno określonych „średnich”, do których odnoszone będą efekty pracy ocenianego, wyliczonych na podstawie jednego roku. Inspektor może być oceniany za okres inny niż 12 miesięcy, a co do zasady okres ten wg propozycji wynosi 24 m-ce. Stawia to w niekorzystnej sytuacji osoby, o których mowa w § 4. ust. 4. projektu oraz wszystkie inne, które w okresie oceny pracowały krócej niż 24 m-ce (urlop macierzyński, długotrwałe zwolnienie lekarskie, oddelegowanie do innej pracy itp.). Mamy problem, o co właściwie winniśmy wnosić, gdyż przedłożona propozycja jest w dalekim stopniu niekonsekwentna, nieprzemyślana i chaotyczna. Ograniczymy się zatem do wniosku o zmianę treści przepisu w sposób zapewniający równe traktowanie wszystkich ocenianych.

Uwaga 16.
Z przyczyn omówionych w uwagach 11 – 15, nie będziemy bliżej oceniać poszczególnych parametrów lub zaproponowanych punktów za osiągnięcie (przekroczenie) „średniej”. W przypadku nie uwzględnienia uwagi nr 11, wnosimy o zmianę sposobu liczenia punktów, analogicznie do uwagi nr 10 i usunięcie konieczności dzielenia wyniku przez 10. Wystarczy w tym celu przeredagować tabelkę tak, aby suma punktów cząstkowych dawała w efekcie ocenę końcową. Jak już podnosiliśmy, zaproponowany sposób liczenia punktów jest w istocie chaotyczny i nieprzemyślany.

§ 5. 4.        Jeżeli wykonywanie czynności kontrolnych lub prowadzenie postępowań przygotowawczych stanowi jedynie dodatkowe zadanie ocenę cząstkową dla kryteriów I stopnia ustala się proporcjonalnie do czasu jaki wykonywanie tych czynności pozostaje w relacji do wymiaru czasy pracy na jaki zatrudniony jest inspektor.

Uwaga 17.
Z brzmienia przepisu wynika, że osoba, która osiągnęła „średnią” w poszczególnych kryteriach, zostanie „ukarana” podzieleniem wyniku punktowego proporcjonalnie do czasu wykonywania czynności ocenianych ilościowo. Dla przykładu osoba, która tylko przez 50% czasu pracy wykonuje czynności kontrolne, mimo uzyskania 35 pkt (po 5 z każdej kategorii), zostanie ukarana podzieleniem ilości punktów przez dwa, czyli w efekcie otrzyma tylko 17,5 pkt (po podzieleniu przez 10 – 1,75 pkt). Nastąpi to w sytuacji, gdy osiągnięcie dla niej „średniej” było znacznie trudniejsze w porównaniu do osób poświęcających cały czas na wykonywanie ocenianych czynności. Wnosimy o zmianę treści przepisu w sposób eliminujący krzywdzące traktowanie osób, dla których wykonywanie czynności kontrolnych i podatkowych „stanowi jedynie dodatkowe zadanie”.

5.        Sporządzenie oceny cząstkowej dla kryteriów II stopnia polega na:
1)        przyznaniu dla każdego z kryteriów punktów w skali od 1 do 5;
2)        podzieleniu sumy przyznanych punktów przez 5.

Uwaga 18.
Z uwagi na nieprzedstawienie nam jakichkolwiek symulacji, analiz, wyliczeń, o przesłanie których wnosiliśmy oraz brak uzasadnienia do przedłożonego projektu, nie możemy się merytorycznie ustosunkować do poszczególnych kryteriów i ocen punktowych. Wnosimy jednak o obowiązkowe zamieszczanie w tabeli uzasadnienia dokonanej oceny w każdym przypadku (a nie wyłącznie ocen skrajnych), w szczególności gdyby nasz wniosek zawarty w uwadze nr 1 nie został w całości uwzględniony.

Uwaga 19.
Analogicznie do wcześniejszych uwag, wnosimy o zmianę sposobu liczenia punktów i usunięcie konieczności dzielenia wyniku przez 5 (odpowiednie przekonstruowanie tabeli).

6.        Ocenę stanowi średnia arytmetyczna z ocen cząstkowych dla kryteriów I i II stopnia obliczona według skali ocen:
a)        do 2 punktów                                – ocena negatywna,
b)        powyżej 2 punktów do 3 punktów         – ocena pozytywna,
c)        powyżej 3 punktów do 4 punktów                – ocena dobra,
d)        powyżej 4 punktów                                – ocena wyróżniająca;

Uwaga 20.
Dla zwiększenia czytelności oceny, która, jak już wskazaliśmy, może być poddana ocenie sądu, wnosimy o zmianę sposobu liczenia punktów w ten sposób, aby nie było konieczne ich dzielenie, wyciąganie średnich itp. Wystarczy w tym celu przeredagować poszczególne tabelki tak, aby suma punktów cząstkowych dawała w efekcie ocenę końcową.

Uwaga 21.
W przypadku uwzględnienia wniosku zawartego w uwadze 11, wnosimy o zmianę tabeli ocen w taki sposób, aby usunięcie kryteriów I stopnia nie wpłynęło negatywnie na ocenę żadnego z inspektorów, poprzez obniżenie minimum punktowego niezbędnego do uzyskania oceny pozytywnej.

Uwaga 22.
W istocie nie wiemy, jaki cel miał autor przesłanego do oceny projektu, proponując tak rozbudowaną skalę ocen. Aby zrealizować wytyczne ustawowe, wystarczy wprowadzić dwie oceny: negatywną i pozytywną. Prosimy o poinformowanie nas o celu rozbudowania skali ocen.

7.        W przypadku uzyskania przez inspektora kolejno dwóch ocen negatywnych dyrektor lub upoważniony wicedyrektor wnioskuje do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej o odwołanie ze stanowiska inspektora.

Uwaga 23.
Jest to w istocie powielenie nieprecyzyjnego zapisu ustawowego. Dwukrotna negatywna ocena inspektora, powoduje z mocy ustawy (którą swego czasu oceniliśmy i nadal oceniamy w tym zakresie negatywnie) odwołanie go za stanowiska. Jest to równoznaczne z pozbawieniem go pracy, a często również środków do życia, tak jego samego, jak i jego rodzinę. Nie znamy równie drastycznego przepisu odnoszącego się do oceny jakiejkolwiek innej grupy zawodowej. Wniosek o odwołanie inspektora winien być składany dopiero po wyczerpaniu wszystkich możliwych dróg odwoławczych, z kontrolą niezawisłego sądu włącznie. Złożenie takiego wniosku winno być zarezerwowane wyłącznie dla Dyrektora urzędu, z uwagi na wagę i konsekwencje płynące z tej decyzji. Wnosimy o zmianę brzmienia proponowanego przepisu w sposób uwzględniający naszą uwagę.

§ 6.
1.         Bezpośredni przełożony niezwłocznie umożliwia inspektorowi zapoznanie się z oceną sporządzoną na piśmie.
2.        Inspektor, po zapoznaniu się z oceną, podpisuje arkusz oceny. W przypadku odmowy złożenia podpisu bezpośredni przełożony sporządza na tę okoliczność adnotację na arkuszu oceny.
3.        Po dokonaniu czynności, o której mowa w ust. 2, oryginał arkusza oceny włącza się do akt osobowych inspektora. Kopię arkusza bezpośredni przełożony doręcza inspektorowi.

Uwaga 24.
Kolejny raz podnosimy sprawę konieczności powołania komisji oceniającej, w miejsce proponowanego mechanicznego wypełniania tabelki przez przełożonego lub dowolnego innego upoważnionego pracownika. Dodatkowo uwagi ocenianego do zaproponowanej mu oceny winny zostać zamieszczone w arkuszu oceny. Nie możemy zgodzić się na sytuację, w której oceniany pracownik nie ma prawa wypowiedzieć się na temat dotyczący go bezpośrednio. Wnosimy o odpowiednią zmianę zaproponowanego przepisu.

§ 7.
1.        Do oceny inspektorów zatrudnionych w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych a także do oceny Dyrektora lub wicedyrektora urzędu kontroli skarbowej przepisy § 1 -6 stosuje się odpowiednio.
2.        Uprawnienia dyrektora, o których mowa w § 3 ust 2, § 4 ust. 2 i ust. 5 i § 5 ust. 8, wykonuje dyrektor komórki organizacyjnej wyodrębnionej w strukturze urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w której zatrudniony jest inspektor.

Uwaga 25.
Przepis nie precyzuje, kto w istocie będzie dokonywał oceny Dyrektora lub wicedyrektora. Wnosimy o uzupełnienie przepisu.

§ 8.
1.        W przypadku otrzymania negatywnej oceny, inspektorowi przysługuje prawo wniesienia pisemnego sprzeciwu w terminie 7 dni od dnia zapoznania się z oceną do:
1)        Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, gdy ocenianym był Dyrektor, wicedyrektor urzędu kontroli skarbowej albo inspektor, o którym mowa § 7 ust. 1;
2)        dyrektora urzędu, gdy ocenianym był inspektor zatrudniony w urzędzie kontroli skarbowej.
2.        Sprzeciw rozpoznaje zespół oceniający w terminie 30 dni od dnia jego wniesienia.
3.        W skład zespołu oceniającego powołanego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej wchodzi:
1)        dyrektor komórki organizacyjnej wyodrębnionej w strukturze urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w której zatrudniony jest inspektor lub jego zastępca;
2)        naczelnik wydziału organizacyjnego;
3)        osoba wskazana spośród pracowników urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych przez inspektora.
4.        W skład zespołu oceniającego powoływanego przez Dyrektora wchodzi:
1)        Dyrektor albo wicedyrektor urzędu kontroli skarbowej,
2)        kierownik komórki organizacyjnej kontroli podatkowej albo postępowań przygotowawczych,
3)        osoba wskazana spośród pracowników urzędu przez inspektora.
5.        W razie uwzględnienia sprzeciwu bezpośredni przełożony lub inny wyznaczony pracownik sporządza ocenę po raz drugi w terminie 14 dni od dnia rozpatrzenia sprzeciwu.
6.        Od oceny, o której mowa w ust. 5, sprzeciw nie przysługuje.

Uwaga 26.
W przypadku nie uwzględnienia naszego wniosku zawartego w uwadze nr 22, wnosimy o zmianę ust. 1 poprzez wykreślenie słów „W przypadku otrzymania negatywnej oceny”. Dla zachowania obiektywności i rzetelności oceny, należy umożliwić osobie ocenianej złożenia sprzeciwu do oceny w każdym przypadku, gdy uzna on ocenę za nieobiektywną i krzywdzącą.

Uwaga 27.
Skoro inspektor złożył sprzeciw, a komisja potwierdziła nieprawidłowości w trakcie przeprowadzania jego oceny idące tak daleko, że ocenę należało wyeliminować z obrotu prawnego, to naszym zdaniem niedopuszczalne jest powierzanie przeprowadzenia ponownej oceny tej samej osobie. W związku z tym wnosimy o stosowną zmianę ust. 5.

Uwaga 28.
Intencje ukryte w treści ust. 6 są dla nas całkowicie niezrozumiałe. Od kolejnej oceny inspektorowi również winno przysługiwać prawo złożenia odwołania, gdyż tylko w ten sposób można zagwarantować rzetelność kolejnej oceny. Wnosimy o zmianę treści przepisu ust. 6 na następujący „Od oceny, o której mowa w ust. 5, sprzeciw przysługuje na zasadach określonych w ust. 1-4”.

Uwaga 29.
Wnosimy o dodanie kolejnego ustępu § 8, nakazującego Generalnemu Inspektorowi Kontroli Skarbowej objęcie bezpośrednim nadzorem każdego przypadku oceny, w której doszło do zdarzenia opisanego w ust. 5, czyli uwzględnienia sprzeciwu inspektora.

Uwaga 30.
Wnosimy o dodanie kolejnego ustępu § 8, umożliwiającego inspektorowi wniesienie sprzeciwu do decyzji komisji do Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej od decyzji komisji, w przypadku gdyby jego sprzeciw złożony zgodnie z § 8 ust 1 nie został uwzględniony.

§ 9.
Nadzór nad przebiegiem ocen sprawuje Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej.

Uwaga 31.
Nie wiemy, w jaki sposób Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej będzie realizował nadzór, o którym mowa w tym przepisie. Przepis w zaproponowanym brzmieniu, bez wskazania konkretnych czynności władczych, pozostanie jedynie na papierze. Wnosimy o jego doprecyzowanie.