Jeśli to nie jest znowu "piekarz z Legnicy", to mi jest wstyd. Nie podoba mi się idea prowokacji.

Ta "idea" to codzienność na mandatach

http://bartoszyce.wm.pl/548696,Mechanik-stanal-przed-sadem-za-quotniefiskalnaquot-zarowke.html

Ta "idea" to codzienność na mandatach

Przecież 99 % akcji mandatowej opiera się na prowokacji. (..)
Ja nie daję takich mandatów, ale wprowadzam je do ESKS, więc słyszę w jaki sposób są "zdobywane".
Nikt z pracowników nie chce iść na prowokacje.

Temat wymiany żarówki w samochodzie jest wałkowany na wszystkich portalach
i WSZĘDZIE pracownicy skarbówki są pomiatani.

Gdzie jest jest reakcja MF na obrzydliwe komentarze ?
Ja czytam różne komentarze, ale tych na nas się nie da.

Przepis art. 19 a ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji wprowadził instytucję tzw. "zakupu kontrolowanego" nazywaną też (niesłusznie) "prowokacją policyjną". Instytucja ta stanowi ustawowy kontratyp w relacji do art. 235 k.k., który to przepis uznaje za czyn bezprawny podstępne zabiegi kierujące przeciwko określonej osobie ściganie o przestępstwo, wykroczenie lub przewinienie dyscyplinarne. Nie ulega zaś wątpliwości, że np. dokonanie w sposób niejawny nabycia, jak w przedmiotowej sprawie - przedmiotów, którymi obrót jest zabroniony bądź znacznie przez ustawę ograniczony, ma na celu skierowanie przeciwko określonej osobie ścigania o przestępstwo i poprzez niejawność sposobu działania jest podstępnym zabiegiem. Jednak podstępnym zabiegiem z woli ustawodawcy. To na skutek zezwolenia zawartego w art. 19a ustawy o Policji czyn taki w warunkach określonych tym przepisem nie stanowi przestępstwa, albowiem cokolwiek jest w jakiejkolwiek ustawie dozwolone lub nakazane, to tym samym nie jest zakazane pod groźbą kary przez ustawę, a więc jest dopuszczalne (por. Ustawa o Policji - komentarz T. Hanausek, a także W. Wolter: Nauka o przestępstwie, PWN Warszawa 1973, s. 163).

Art. 113. 1. W celu wykonywania zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, 2, 13-16a i art. 14 ust. 1 pkt 7, oraz ścigania przestępstw na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych właściwe organy KAS, na potrzeby realizacji czynności określonych w niniejszym przepisie, w art. 114-117, art. 118 ust. 1-17, art. 119 ust. 1-10, art. 120 ust. 1-6, art. 122-126, art. 127 ust. 1-5, art. 127a ust. 1, 2 i 6-12, art. 128 ust. 1 oraz art. 131 ust. 1, 2 i 5, z zachowaniem ograniczeń wynikających z art. 114-126, art. 127 ust. 1-5 i art. 127a ust. 1-12, mogą uzyskiwać, gromadzić, przetwarzać i wykorzystywać:
1)   informacje zawierające dane osobowe,
2)   dane, o których mowa w art. 114 ust. 1 oraz w art. 115 ust. 1,
3)   informacje o dochodach, obrotach, rzeczach i prawach majątkowych
- podmiotów podlegających kontroli oraz podmiotów, co do których zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa albo przestępstwa skarbowego lub posiadania mienia zagrożonego przepadkiem.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, mogą być prowadzone w formie czynności operacyjno-rozpoznawczych, w tym umożliwiających uzyskiwanie informacji oraz utrwalanie śladów i dowodów w sposób niejawny.
3. Czynności, o których mowa w ust. 1, przeprowadzają wyłącznie:
1)   funkcjonariusze pełniący służbę w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych urzędu obsługującego ministra albo urzędu celno-skarbowego,
2)   funkcjonariusze, o których mowa w art. 2 ust. 2a, oddelegowani do wykonywania zadań służbowych w komórkach, o których mowa w pkt 1
- zwani dalej "funkcjonariuszami wykonującymi czynności operacyjno-rozpoznawcze".

Art. 117. 1. W celu ustalenia sprawców oraz uzyskania i utrwalenia dowodów przestępstw skarbowych lub przestępstw, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14-16, oraz przestępstw ściganych na podstawie ratyfikowanych umów międzynarodowych, jak również wykonania zadań, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 16a, funkcjonariusze wykonujący czynności operacyjno-rozpoznawcze w toku czynności podejmowanych w ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych mają prawo do obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych oraz dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom.
2. Czynności, o których mowa w ust. 1, powinny być wykonywane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osoby, wobec której zostały podjęte.
3. Na sposób prowadzenia czynności, o których mowa w ust. 1, osobie, wobec której były one stosowane, przysługuje, w terminie 7 dni od dnia powzięcia wiadomości o ich stosowaniu, zażalenie do właściwego miejscowo prokuratora okręgowego.
4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio w przypadku nadzoru transgranicznego, o którym mowa w art. 21 Konwencji sporządzonej na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wzajemnej pomocy i współpracy między administracjami celnymi, sporządzonej w Brukseli dnia 18 grudnia 1997 r.

Art. 235. Kto, przez tworzenie fałszywych dowodów lub inne podstępne zabiegi, kieruje przeciwko określonej osobie ściganie o przestępstwo, w tym i przestępstwo skarbowe, wykroczenie, wykroczenie skarbowe lub przewinienie dyscyplinarne albo w toku postępowania zabiegi takie przedsiębierze,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.