Sąd Okręgowy w ………. - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie: Przewodniczący: SSO T.K. (spr.) Sędziowie: SO I.W. SO E.M.
po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2014r. w ………. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa ………. przeciwko Szefowi Służby Cywilnej i Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie
o zobowiązanie do mianowania na urzędnika służby cywilnej i skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego
na skutek zażalenia powoda ………. i pozwanego Szefa Służby Cywilnej na postanowienie Sądu Rejonowego w ……….. Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 25 października 2013r., sygn. akt IV P 261/12
1. uchyla pkt. III zaskarżonego postanowienia; 2. uchyla pkt. II zaskarżonego postanowienia w stosunku do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej; 3. w pozostałym zakresie oddala zażalenie powoda.
UZASADNIENIE
………. wystąpił z pozwem przeciwko: 1. Dyrektorowi ………. w ………. o ustalenie stosunku pracy na podstawie mianowania, 2. Krajowej Szkole Administracji Publicznej o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego po przez uznanie jego odpowiedzi za prawidłową, 3. Szefowi Służby Cywilnej o zobowiązanie do mianowania na urzędnika służby cywilnej od 01 grudnia 2009 roku. Dyrektor ………. w ………. wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, iż nie jest biernie legitymowanym do występowania w procesie, gdyż pracodawcą powoda jest ………. w ……….. Pozwani Szkoła Administracji Publicznej oraz Szef Służby Cywilnej wnieśli o odrzucenie pozwu, albowiem droga sądowa jest niedopuszczalna. Postanowieniem z dnia 25 października 2013 w sprawie IV P 261/12 Sąd Rejonowy w ……….: I wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego ………. w ……….. II odrzucił pozew w stosunku do pozwanych Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w Warszawie i Szefowi Służby Cywilnej w Warszawie III wniosek powoda o mianowanie na urzędnika służby cywilnej przekazał Szefowi Służby Cywilnej w Warszawie. Sąd rejonowy wskazał, że powód T.G. w 2009 roku przystąpił do postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w celu uzyskania mianowania na urzędnika służby cywilnej. Powód z części egzaminu sprawdzającej wiedzę nie uzyskał minimalnej ilości punktów. T.G. wystąpił ze skargami na bezczynność Szefa Służby Cywilnej i Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, polegającą na braku mianowania na urzędnika służby cywilnej w 2009 roku pomimo spełnienia przesłanek do mianowania. Skargi zostały oddalone przez WSA w Warszawie. Odrzucone zostały natomiast skargi na Szefa Służby Cywilnej i Krajową Szkołę Administracji Publicznej w przedmiocie wadliwego przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego, albowiem w zakresie ustalenia wyników postępowania kwalifikacyjnego nie jest wydawana decyzja administracyjna. Zgodnie z art. 1 KPC Kodeks postępowania cywilnego normuje postępowanie sądowe w sprawach ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz w innych sprawach, do których przepisy tego Kodeksu stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy cywilne). Dla określenia spraw cywilnych przyjęte zostały dwa kryteria kwalifikacyjne, tj. materialne i formalne. Sprawami cywilnymi w ujęciu materialnym są sprawy ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego, opiekuńczego i prawa pracv. Określane bywają jako sprawy cywilne merytoryczne, z natury rzeczy, co do istoty. Są to sprawy cywilne wynikające z zastosowania norm pierwotnego prawa cywilnego. Zaliczenie ich do spraw cywilnych nie jest wynikiem ustaleń ustawodawcy. Wymienione sprawy miałyby taki charakter nawet w razie braku wyraźnego przepisu procesowego. Kryterium materialne umożliwia określenie sprawy cywilnej, posługuje się jednak drugim kryterium kwalifikacyjnym w postaci kompetencji sądu i formy postępowania. Sprawami cywilnymi w ujęciu formalnym są sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz inne sprawy, do których przepisy Kodeksu postępowania cywilnego znajdują zastosowanie z mocy ustaw szczególnych. Chodzi tu zarówno o sprawy o charakterze administracyjnym, jak i o inne sprawy, których źródłem nie jest prawo cywilne. Przyznanie im cywilnego charakteru jest wyłącznie wynikiem decyzji legislatora, tj. ustawa traktuje je jako cywilne wówczas, gdy ich rozpoznanie przekazane jest do kompetencji sądów powszechnych i Sądu Najwyższego. Ich źródłem jest prawo publiczne. Uchodzą one za cywilne wyłącznie dlatego, że rozpoznawane są według przepisów Kodeksu postępowania cywilnego na mocy odpowiednich przepisów. Zastosowanie kryterium formalnego w celu poszerzenia zakresu art. 1 podyktowane jest względami celowościowymi. W ocenie Sądu w sprawie o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego po przez uznanie jego odpowiedzi za prawidłową droga sądowa jest niedopuszczalna. Postępowanie konkursowe prowadzone na podstawie przepisów ustawy o służbie cywilnej zmierzające do wyłonienia kandydata na wyższe stanowisko w służbie cywilnej, jest postępowaniem z zakresu administracji publicznej (zob.: wyrok NSA z 13 grudnia 2000 r., II SA 1432/00; postanowienie NSA z 9 maja 2001 r., II SA 3381/00; wyrok NSA z 14 lutego 2001 r., II SA 2908/00; wyrok NSA z 27 lutego 2002 r., II SA 2629/01, Prawo Pracy 2003 nr 2, s. 35 i wyrok NSA z 14 września 2004 r., OSK 460/04, LEX nr 156420. Droga Sądowa jest niedopuszczalna. Sąd Rejonowy podziela stanowisko, Sądu Najwyższego wyrażone w Uchwale 7 Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2006 roku III PZP 1/06, i jej uzasadnieniu. Sąd Najwyższy w w/w uchwale wskazał: „W sprawie, której przedmiotem jest żądanie ponownego przeprowadzenia konkursu w celu obsady wyższych stanowisk w służbie cywilnej (art. 41-47 i art. 49 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej, Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 ze zm.), droga sądowa sądem powszechnym jest niedopuszczalna (art. 1 i art. 2 § 1 k.p.c.)." (OSNP 2007/3-4/37). Dlatego też, Sąd mając na uwadze powyższe odrzucił pozew w stosunku do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. Powód T.G. wniósł o zobowiązanie Szefa Służby Cywilnej do mianowania na urzędnika służby cywilnej od 01 grudnia 2009 roku. Zgodnie z art. 48 ust. 2 ustawy o Służbie cywilnej, Szef Służby Cywilnej dokonuje w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej mianowania pracownika służby cywilnej, który ukończył w danym roku postępowanie kwalifikacyjne z wynikiem pozytywnym i z miejscem uprawniającym do mianowania lub ukończył Krajową Szkołę Administracji Publicznej. Zdaniem Sądu akt mianowania to czynność jednostronna, która jest decyzją administracyjną w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego (por. M. Barzycka-Banaszczyk, Kodeks pracy. Komentarz, s. 181; M. Wandzel (w:) B. Wagner (red.), K.W. Baran, E. Chmielek-Łubińska, L. Mitrus, T.- Nycz, A. Sobczyk, M. Wandzel, Kodeks pracy. Komentarz, s. 296; T. Liszcz, R. Borek-Buchajczuk, W. Perdeus, Prawo urzędnicze, Lublin 2005, s. 35; F. Małysz, Stosunek pracy na podstawie..., s. 1; wyrok NSA z dnia 24 września 1991 r., II SA 746/91, OSP 1993, z. 9, poz. 1175; postanowienie NSA z dnia 19 lutego 1981 r., SA 240/81, ONSA 1981, z. 1, poz. 9). Sąd uznał, iż powództwo o zobowiązanie Szefa Służby Cywilnej jest w istocie wnioskiem o mianowanie na urzędnika służby cywilnej. Mianowanie, jak wyżej wskazano, następuje w drodze decyzji administracyjnej. Dlatego też, wniosek ów został przekazany do rozpoznania Szefowi Służby Cywilnej, który wyda decyzję odmawiającą mianowania czy też decyzję o mianowaniu. T.G. od decyzji odmawiającej mianowania będzie mógł wnieść odwołanie a następnie skargę do Sądu Administracyjnego. Mając na uwadze powyższe oraz na podstawie art. 199 § 1 pkt. 1 KPC Sąd odrzucił pozew w stosunku do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej oraz Szefowi Służby Cywilnej. Na podstawie art. 464 § 1 KPC Sąd wniosek o mianowanie przekazał Szefowi Służby Cywilnej. Na podstawie art. 477 KPC w związku z art. 194 § 1 KPC Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego ………. w ………. - pracodawcę powoda. Zażalenie na pkt. II postanowienia złożył powód, a na pkt. III pozwany Szef Służby Cywilnej. Strony wniosły o uchylenie postanowienia w zaskarżonej części. Powód podniósł, iż sąd rejonowy w uzasadnieniu mylnie utożsamił dwa różne postępowania w służbie cywilnej - postępowanie konkursowe na wyższe stanowiska w służbie cywilnej i postępowanie kwalifikacyjne w służbie cywilnej. Niedopuszczalność drogi sądowej przed sądem powszechnym Sąd Rejonowy wywiódł z uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 29 czerwca 2006 r. III PZP 1/06, dotyczącej postępowania konkursowego na wyższe stanowiska w służbie cywilnej, nie zaś postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, będącego przedmiotem niniejszej sprawy. Oba te postępowania miały, w ówczesnym stanie prawnym tj. w ustawie z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. poz. 483 ze zm.), odrębne uregulowania. Regulacje dotyczące konkursów zawierał Rozdział 4 ustawy, a art. 45 przewidywał możliwość złożenia odwołania od wyniku konkursu do SSC. Natomiast przepisy dotyczące postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej zawierał Rozdział 3 ustawy i - co istotne - nie przewidywały one trybu odwoławczego do SSC. Ta sama Ustawa o służbie cywilnej, obowiązująca w czasie dotyczącym niniejszej sprawy tj. w roku 2009 (Ustawa z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej, 2006 r. poz.1218 ze zm.) nie zawierała regulacji w przedmiocie postępowania konkursowego na wyższe stanowiska w służbie cywilnej. Stąd odniesienie się do orzecznictwa w tej kwestii w niniejszej sprawie jest pozbawione podstaw prawnych. Nie dość, że dotyczy zupełnie innego postępowania w służbie cywilnej, to jeszcze w okresie dotyczącym niniejszego pozwu nie podlegało to postępowanie regulacji w ustawie o służbie cywilnej. Postanowienie Sądu Rejonowego, zarówno w odniesieniu do KSAP jak i SSC, jest niezgodne z dyspozycją art. 199 KPC, bowiem w kwestii naruszenia prawa w przedmiocie wadliwego przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego WSA w Warszawie uznał się za niewłaściwy odrzucając obie skargi. Dodatkowo występuje naruszenie art. 464 § 1 KPC, gdyż organ (WSA) uprzednio uznał się za niewłaściwy w przedmiocie pozwu. Mamy zatem do czynienia z naruszeniem konstytucyjnej gwarancji prawa do sądu (art. 177 Konstytucji RP), gdyż zarówno sąd administracyjny, jak i powszechny, poprzez odrzucenie pozwu/skarg, odmówiły merytorycznego rozpoznania sprawy. Jak wynika z postanowienia WSA w Warszawie z 9 października 2012 (II SAB/Wa 265/12) - postępowanie kwalifikacyjne nie jest decyzją administracyjną i nie może być poddane kontroli sądu administracyjnego, a co za tym idzie nie może też podlegać kontroli ewentualna bezczynność organu w tym przedmiocie. KSAP w 2012 roku wskazała, w jaki sposób można i należy dokonać usunięcia naruszenia prawa polegającego na popełnieniu błędu w kluczu odpowiedzi w trakcie postępowania. Dokładnie jest to omówione w piśmie KSAP do SSC nr SD-072/28/12 z 10 września 2012. Dokonano reasumpcji uchwał zespołu sprawdzającego z 22 sierpnia 2012 Uchwałą Zespołu Sprawdzającego Nr 16 z 10 września 2012 w sprawie uchylenia uchwał zespołu sprawdzającego nr 11,13-15 oraz uchwała nr 20 z 10 września 2012 w sprawie uszeregowania zsumowanych wyników postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w 2012 r. Nie ma znaczenia, czy mamy w trakcie postępowania do czynienia z błędem technicznym czy merytorycznym, obydwa skutkują bowiem identycznie: użyciem nieprawidłowego klucza odpowiedzi, pociągającym za sobą nieprawidłowość przeprowadzenia całego postępowania kwalifikacyjnego. Warto też zwrócić uwagę na wyroki Sądu Rejonowego w Katowicach, potem Sądu Okręgowego w Katowicach, o których mowa w postanowieniu Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2008 r. I PZ 4/08. Zawierają one rozstrzygnięcie w sprawie nakazania SSC mianowania na urzędnika służby cywilnej w roku 2003. Należy tu podkreślić, że obie wymienione wcześniej ustawy o służbie cywilnej zawierały odpowiednio w art. 31 (rok 2003) oraz art. 22 (rok 2009) zbieżne regulacje dotyczące postępowania kwalifikacyjnego. Różnica polega jedynie na tym, że w miejsce SSC wprowadzono KSAP jako jednostkę prowadzącą postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej. Stąd przywołane rozstrzygnięcie Sądu dotyczy szeroko rozumianego postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, począwszy od jego przeprowadzenia, poprzez wyliczenie i opublikowanie ostatecznych wyników, skończywszy na samym akcie mianowania, gdyż to SSC w 2003 roku wykonywał-wszystkie te czynności. Dowodzi to kognicji Sądu powszechnego w niniejszej sprawie. W odniesieniu do części uzasadnienia postanowienia Sądu Rejonowego dotyczącej SSC należy stwierdzić, że przedmiotem sprawy jest nie sam akt mianowania na urzędnika służby cywilnej, będący jedynie skutkiem prawidłowo przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego i spełnienia określonych wymagań, lecz przede wszystkim samo, wadliwie przeprowadzone przez KSAP, postępowanie kwalifikacyjne w 2009 roku. Dopiero rozstrzygnięcie tej kwestii skutkować będzie spełnieniem przez powoda wszystkich warunków do uzyskania mianowania i powstanie po stronie SSC obowiązku do mianowania. I dopiero wówczas można będzie rozpatrywać bezczynność SSC w kwestii braku mianowania. Rozpatrzenie wniosku o mianowanie w stosunku do SSC jest tym samym przedwczesne, do czasu rozstrzygnięcia prawidłowości przeprowadzonego przez KSAP postępowania kwalifikacyjnego. Szef Służby Cywilnej zarzucił naruszenie przepisów postępowania, poprzez nie znajdujące podstawy prawnej uznanie, że Szef Służby Cywilnej jest organem właściwym do rozpoznania wniosku powoda o mianowanie na urzędnika służby cywilnej. Podniósł, że z zapisów ustawowych wynika jednoznacznie, że zainicjowaniem procedury skutkującej mianowaniem na urzędnika służby cywilnej jest zgłoszenie do postępowania kwalifikacyjnego. Procedura ta nie przewiduje odrębnej instytucji wniosku o mianowanie będącego podstawą dla wydania przez organ decyzji w przedmiocie owego mianowania. Wniosek taki jest w związku z powyższym bezprzedmiotowy ponieważ nie posiada jakiejkolwiek podstawy prawnej, co potwierdza pośrednio również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 sierpnia 2012 r. w sprawie sygn. akt VII SAB/Wa 44/12 oddalający skargę T.G. na bezczynność Szefa Służby Cywilnej właśnie w przedmiocie mianowania na urzędnika służby cywilnej. W uzasadnieniu wyroku stwierdzono między innymi: „Istota mianowania sprowadza się do tego, że po stronie organu, którym jest Szef Służby Cywilnej istnieje obowiązek wydania aktu mianowania, w przypadku spełnienia przez kandydata wymogów określonych w ustawie, do których należy uzyskanie określonego wyniku w postępowaniu kwalifikacyjnym(...), ". Jedyną okolicznością dającą podstawę dla złożenia wniosku o mianowanie na urzędnika służby cywilnej jest zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy pozostawanie absolwentem Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, który spełnia warunki określone w art. 40 pkt 1 i 4 ustawy. W takim wypadku mianowane w istocie następuje na wniosek, tym niemniej nie jest to podstawa, na której swoje roszczenia opiera powód. W konsekwencji brak jest podstaw dla przekazania Szefowi Służby Cywilnej na podstawie art. 464 kpc sprawy z wniosku T.G., gdyż nie jest on organem właściwym do rozpoznania takiego wniosku.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Zażalenie pozwanego Szefa Służby Cywilnej (SSC) jest zasadne. W sprawie nie znajduje zastosowania art. 464 KPC, albowiem sprawa nie należy kategorii spraw, o których mowa w art. 459 KPC. Zgodnie z tym przepisem przepisy niniejszego rozdziału stosuje siew sprawach z zakresu prawa pracy, a także w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych. Roszczenie o mianowanie na urzędnika służby cywilnej nie jest sprawą z zakresu prawa pracy (art. 476 § 1 KPC) - stron bowiem żaden stosunek zobowiązaniowy nie łączy i nie może łączyć, ani tym bardziej ubezpieczeń społecznych (art. 476 § 2 KPC) (por. uzasadnienie wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2012 r., II SAB/Wa 45/121). Tym samym brak jest podstaw do przekazywania roszczeń, wniosków czy spraw w trybie art. 464 KPC. Skarga powoda na bezczynność SSC w przedmiocie mianowania na urzędnika Służby cywilnej w 2009 r. została prawomocnie oddalona (wyrok WSA w Warszawie VII SAB/Wa 44/12; wyrok NSA z dnia 22 marca 2013r. w sprawie I OSK 2981/12). W uzasadnieniu wyroku WSA wskazano na właściwość sądu administracyjnego w sprawie obowiązku mianowania, jak i skargi na bezczynność w tym zakresie (art. 5 pkt 3ppsa). W uzasadnieniu wyroku NSA wskazano, iż ocena z pracy pisemnej nie jest decyzją administracyjną i nie może zostać poddana ocenie sądu administracyjnego. Podkreślenia wymaga, że powód w zażaleniu nie kwestionuje, iż w obecnym stadium postępowania (do czasu wzruszenia oceny), pozwany Szef Służby Cywilnej nie ma obowiązku mianowania. Odrzucenie skargi na wadliwe przeprowadzenie postępowania kwalifikacyjnego przeciwko SSC (w sprawie VII SA/Wa 2577/11, postanowienie NSA I OSK 2867/12) pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia, skoro przeciwko temu pozwanemu jest wyłącznie żądanie mianowania. Tym samym nie sposób podzielić twierdzenia powoda, iż w sprawie przeciwko SSC sąd administracyjny uznał się za niewłaściwy. Zażalenie co do tego pozwanego nie jest więc zasadne. W zakresie roszczenia przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej (KSAP) o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego, zażalenie jest zasadne. WSA w Warszawie w sprawie o sygn. akt VII SAB/Wa 45/12 w dniu 22 sierpnia 2012 r. oddalił skargę T.G. na bezczynność Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w przedmiocie mianowania na urzędnika służby cywilnej. Orzeczenie to pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia, skoro żądanie powoda w przeciwko KSAP nie dotyczy mianowania. Natomiast w sprawie VII SA/Wa 2578/11 (także postanowienie NSA w sprawie I OSK 2899/12) - odrzucono skargę powoda w zakresie wadliwego przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego dla pracownika służby cywilnej ubiegającego się o mianowanie. Wskazano, iż: ocena z pracy pisemnej, którą podważył skarżący, nie jest decyzją administracyjną i nie może być poddana kontroli sądu administracyjnego. Do tego rodzaju czynności - jak ocena wiedzy kandydata - nie będzie mieć także zastosowania podstawa kognicji sądu, określona w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W tym zakresie więc sąd nie był uprawniony, z uwagi na treść art. 199(1) KPC, do odrzucenia pozwu, z uwagi na odmowę rozpoznania sprawy przez sąd administracyjny. Wobec odmowy rozpoznania sprawy przez sąd administracyjny, bez znaczenia pozostaje powołane przez sąd rejonowy rozstrzygnięcie w sprawie I PZP 1/06, podobnie jak i przywołane liczne orzeczenia sądów administracyjnych. Tym samym, na podstawie art. 386 § 1 (w pkt 1 i 2), a art, 385 (w pkt 3) w związku z art. 397 § 2 KPC, orzeczono jak na wstępie.
13 lip 2014, 19:54
Re: KSAP zawsze ma rację...
Sygn. akt: IV P 261/12
POSTANOWIENIE
Dnia 10 czerwca 2014 roku Sąd Rejonowy w ............ IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:
Przewodniczący SSR ............
po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2014r. w ............ na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa ............ przeciwko Dyrektor ............ w ............, Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie, ............ w ............ : o ustalenie istnienia stosunku pracy na podstawie mianowania, skorygowanie wyników postępowania kwalifikacyjnego postanawia:
1. Uznać się rzeczowo i miejscowo niewłaściwym w zakresie powództwa przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego i powództwo w tym zakresie przekazać do Sądu Okręgowego Warszawa Praga Wydziału II Cywilnego w Warszawie. 2. Postępowanie w przedmiocie ustalenia istnienia stosunku pracy na podstawie mianowania zawiesić ( art. 177 § 1 pkt. 1 KPC ).
UZASADNIENIE
............ wystąpił z pozwem przeciwko Dyrektorowi ............ w ............ o ustalenie stosunku pracy na podstawie mianowania. Krajowej Szkole Administracji Publicznej o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego poprzez uznanie jego odpowiedzi za prawidłową. Szefowi Służby Cywilnej o zobowiązanie do mianowania na urzędnika służby cywilnej od 01 grudnia 2009 roku.
Dyrektor ............ w ............ wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, iż nie jest biernie legitymowanym do występowania w procesie, gdyż pracodawcą powoda jest ............ w ............ Pozwani Szkoła Administracji Publicznej oraz Szef Służby Cywilnej wnieśli o odrzucenie pozwu, albowiem droga sądowa jest niedopuszczalna. Powód ............ w 2009 roku przystąpił do postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w celu uzyskania mianowania na urzędnika służby cywilnej. Powód z części egzaminu sprawdzającą wiedzę nie uzyskał minimalnej ilości punktów. ............ wystąpił ze skargami na bezczynność Szefa Służby Cywilnej i Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, polegającą na braku mianowania na urzędnika służby cywilnej w 2009 roku pomimo spełnienia przesłanek do mianowania. Skargi zostały oddalone przez WSA w Warszawie. Odrzucone zostały natomiast skargi na Szefa Służby Cywilnej i Krajową Szkołę Administracji Publicznej w przedmiocie wadliwego przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego, albowiem w zakresie ustalenia wyników postępowania kwalifikacyjnego nie jest wydawana decyzja administracyjna.
Postanowieniem z dnia 25 października 2013 roku Sąd Rejonowy w ............ wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego ............ w ............, odrzucił pozew w stosunku do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w Warszawie i Szefa Służby Cywilnej w Warszawie a wniosek o mianowanie powoda na urzędnika służby cywilnej przekazać Szefowi Służby Cywilnej w Warszawie do rozpoznania. Postanowieniem z dnia 04 marca 2014 roku Sąd Okręgowy w ............ uchylił postanowienie Sądu Rejonowego w części dotyczącej odrzucenia pozwu przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej oraz w części dotyczącej przekazania wniosku o mianowanie powoda na urzędnika służby cywilnej. Sąd Okręgowy wskazał, iż powoda i Szefa Służby Cywilnej nie łączy stosunek pracy, dlatego też przekazanie wniosku było nieuzasadnione. W ocenie Sądu powództwo przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego, jest roszczeniem niemajątkowym, do rozpoznania którego właściwym jest Sąd Okręgowy (art. 17 pkt. 1 KPC). Dlatego też, Sąd na podstawie art. 200 KPC przekazał sprawę według właściwości. Powoda i pozwaną Krajową Szkołę Administracji Publicznej nie łączył stosunek pracy, dlatego też powództwo o skorygowanie wyników postępowania kwalifikacyjnego jest sprawą, do rozpoznania której właściwy jest wydział cywilny. W zakresie właściwości miejscowej Sąd uznał, iż zgodnie z art. 29 KPC, właściwym jest Sąd Okręgowy Wydział Cywilny w Warszawie. Zgodnie z art. 177 § 1 pkt. 1 KPC Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania cywilnego. Zdaniem Sądu na rozstrzygnięcie powództwa o ustalenie stosunku pracy na podstawie mianowania, niewątpliwie wpływ ma rozstrzygnięcie w sprawie skorygowania wyników postępowania kwalifikacyjnego. Uwzględnienie roszczenia w tej sprawie, umożliwi mianowanie powoda na urzędnika służby cywilnej i będzie miało wpływ na wynik postępowania w przedmiocie ustalenia stosunku pracy na podstawie mianowania. Mając na uwadze powyższe orzeczono jak na wstępie.
15 lip 2014, 17:21
Re: KSAP zawsze ma rację...
............, 24 czerwca 2014
Sąd Okręgowy w ............ VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
za pośrednictwem: Sądu Rejonowego w ............ IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
Powód: ............ ............ ............
Pozwany: Skarb Państwa reprezentowany przez: 1. Szefa Służby Cywilnej Al. Ujazdowskie 1/3 00-853 Warszawa 2. Krajową Szkołę Administracji Publicznej ul. Wawelska 56 00-922 Warszawa 3 ............ w ............ ............ ............
Sygn. akt IV P 261/12
Zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 10 czerwca 2014.
Zaskarżam ww. postanowienie i wnoszę o uchylenie skarżonego postanowienia w całości oraz przekazanie do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Uzasadnienie
W opinii Powoda, zawieszenie postępowania z powodu uznania się przez Sąd Rejonowy niewłaściwym rzeczowo i miejscowo w zakresie powództwa przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej (dalej KSAP) nie znajduje podstaw prawnych. Zgodnie z art. 476 § 1 k.p.c., przez sprawy z zakresu prawa pracy rozumie się m.in. roszczenia ze stosunku pracy lub z nim związane. O ile nie istnieje i nie istniał stosunek pracy pomiędzy Powodem, a Pozwaną KSAP, to sprawa ma niewątpliwy związek z istniejącym stosunkiem pracy pracownika służby cywilnej w ............ w ............ Istnienie takiego stosunku pracy jest warunkiem niezbędnym do ubiegania się o mianowanie w służbie cywilnej (art. 40 pkt 1 ustawy z 21 listopada 2008 o służbie cywilnej, Dz.U. z 23 grudnia 2008), zaś zgodnie z art. 43 tej ustawy KSAP prowadzi postępowanie kwalifikacyjne dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie. Tak więc istnienie stosunku pracy w służbie cywilnej warunkuje udział w postępowaniu kwalifikacyjnym prowadzonym przez KSAP i nie mogłoby być roszczenia z tego tytułu w stosunku do KSAP bez istnienia stosunku pracy.
Jak już zostało podniesione w zażaleniu z 14 listopada 2013 na postanowienie Sądu Rejonowego z 25 października, w podobnej sprawie Sąd Rejonowy Sąd Pracy w Katowicach, a następnie Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach uznały się za właściwe (patrz: postanowienie SN z 11 kwietnia 2008, I PZ 4/08). Należy tu dodać, że sprawa toczyła się w stanie prawnym, w którym postępowanie kwalifikacyjne prowadził Szef Służby Cywilnej, dopiero później prowadzenie postępowania kwalifikacyjnego przekazano ustawowo KSAP. Podobnie w uzasadnieniu postanowienia WSA w Warszawie II SAB/Wa 195/05: „Za poprawnością takiego rozumowania przemawia również fakt, iż Sąd Rejonowy dla W. Wydział [...] uznał swoją właściwość w przedmiocie zobowiązania Szefa Służby Cywilnej do skorygowania wyników postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegających się o mianowanie oraz przekształcenia stosunku pracy na stosunek pracy na podstawie mianowania. Również właściwość tę uznał Sąd Okręgowy – Sąd [...] w W. Wydział [...] rozpatrując apelację od wyroku sądu rejonowego”.
Należy też dodać, że zgodnie z uzasadnieniem przywołanego wyroku Sądu Najwyższego I PZ 4/08, sprawy dotyczące istnienia stosunku pracy mają charakter majątkowy: „Sprawy dotyczące bytu stosunku pracy (nawiązania, ustalenia, przekształcenia, rozwiązania, przywrócenia do pracy) mają charakter majątkowy, choć nie zawsze dochodzone świadczenie ma charakter pieniężny. Wyraźnie wynika to z art. 231 k.p.c.”. Wobec tego powołanie się przez Sąd Rejonowy w uzasadnieniu na art. 17 pkt 1 k.p.c. nie będzie miało zastosowania w niniejszej sprawie. W tym stanie prawnym zawieszenie postępowania na podst. art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c., będące skutkiem uznania się przez Sąd Rejonowy niewłaściwym w zakresie powództwa przeciwko KSAP i przekazania powództwa w tym zakresie Sądowi Okręgowemu Warszawa Praga Wydział II Cywilny – nie znajduje podstaw. W związku z powyższym zażalenie jest w pełni konieczne i uzasadnione.
............
16 lip 2014, 21:00
Re: KSAP zawsze ma rację...
po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2014r. w ...... na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa ...... postanawia: 1. Uznać się rzeczowo i miejscowo niewłaściwym w zakresie powództwa przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego i powództwo w tym zakresie przekazać do Sądu Okręgowego Warszawa Praga Wydziału II Cywilnego w Warszawie.
W końcu wyjdzie na to, że właściwym rzeczowo i miejscowo jest... Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu...
____________________________________ Nie jesteś tym, kim myślisz, że jesteś - lecz tym, kim się stajesz, gdy myślisz kim jesteś.
16 lip 2014, 21:51
Re: KSAP zawsze ma rację...
W Globalu na kursach też uczą takiej definicji więc trzymajmy kciuki aby ekspert KSAP nie zmienił zdania
____________________________________ 2015- po raz pierwszy U43, W48 2016- po raz drugi U42, W39 2017- po raz trzeci U37, W50, nienawidzę kretyńskiej normalizacji
18 maja 2015, 14:12
Re: KSAP zawsze ma rację...
Sygn. akt VI Pz 19/14
POSTANOWIENIE
Dnia 19 września 2014r.
Sąd Okręgowy w ………… VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym: Przewodniczący: SSO T.K. Sędziowie: SO E.M. SO M.N.
po rozpoznaniu w dniu 19 września 2014r. w ………… na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa T.G. przeciwko 1. ………… w ………… 2. Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie
o ustalenie
na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w …………Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 10 czerwca 2014r., sygn. akt IV P 261/12
I odrzuca zażalenie na pkt. I postanowienia; II oddala zażalenie na pkt. II postanowienia.
SSO E.M. SSO T.K. SSO M.N.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w ………… IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych postanowieniem z dnia 10 czerwca 2014 roku w sprawie IV P 261/12 postanowił: 1. uznać się rzeczowo i miejscowo niewłaściwym w zakresie powództwa przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego i powództwo w tym zakresie przekazać do Sądu Okręgowego Warszawa Praga Wydziału II Cywilnego w Warszawie. 2. postępowanie w przedmiocie ustalenia istnienia stosunku pracy na podstawie mianowania zawiesić (art. 177 § 1 pkt. 1 KPC).
Sąd wskazał, iż powód w 2009 roku przystąpił do postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w celu uzyskania mianowania na urzędnika służby cywilnej. Powód z części egzaminu sprawdzającą wiedzę nie uzyskał minimalnej ilości punktów. T.G. wystąpił ze skargami na bezczynność Szefa Służby Cywilnej i Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, polegającą na braku mianowania na urzędnika służby cywilnej w 2009 roku pomimo spełnienia przesłanek do mianowania. Skargi zostały oddalone przez WSA w Warszawie. Odrzucone zostały natomiast skargi na Szefa Służby Cywilnej i Krajową Szkołę Administracji Publicznej w przedmiocie wadliwego przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego, albowiem w zakresie ustalenia wyników postępowania kwalifikacyjnego nie jest wydawana decyzja administracyjna. Postanowieniem z dnia 25 października 2013 roku Sąd Rejonowy w ………… wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego ………… w …………, odrzucił pozew w stosunku do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej w Warszawie i Szefa Służby Cywilnej w Warszawie a wniosek o mianowanie powoda na urzędnika służby cywilnej przekazać Szefowi Służby Cywilnej w Warszawie do rozpoznania. Postanowieniem z dnia 04 marca 2014 roku Sąd Okręgowy w ………… uchylił postanowienie Sądu Rejonowego w części dotyczącej odrzucenia pozwu przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej oraz w części dotyczącej przekazania wniosku o mianowanie powoda na urzędnika służby cywilnej. Sąd Okręgowy wskazał, iż powoda i Szefa Służby Cywilnej nie łączy stosunek pracy, dlatego też przekazanie wniosku było nieuzasadnione. W ocenie Sądu powództwo przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego, jest roszczeniem niemajątkowym, do rozpoznania którego właściwym jest Sąd Okręgowy (art. 17 pkt. 1 KPC). Dlatego też, Sąd na podstawie art. 200 KPC przekazał sprawę według właściwości. Powoda i pozwaną Krajową Szkołę Administracji Publicznej nie łączył stosunek pracy, dlatego też powództwo o skorygowanie wyników postępowania kwalifikacyjnego jest sprawą, do rozpoznania której właściwy jest wydział cywilny. W zakresie właściwości miejscowej Sąd uznał, iż zgodnie z art. 29 KPC, właściwym jest Sąd Okręgowy Wydział Cywilny w Warszawie. Zgodnie z art. 177 § 1 pkt. 1 KPC Sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania cywilnego. Zdaniem Sądu na rozstrzygnięcie powództwa o ustalenie stosunku pracy na podstawie mianowania, niewątpliwie wpływ ma rozstrzygnięcie w sprawie skorygowania wyników postępowania kwalifikacyjnego. Uwzględnienie roszczenia w tej sprawie, umożliwi mianowanie powoda na urzędnika służby cywilnej i będzie miało wpływ na wynik postępowania w przedmiocie ustalenia stosunku pracy na podstawie mianowania, Zażalenie na postanowienie złożył powód. Wniósł o jego uchylenie w całości. Podniósł, iż zawieszenie postępowania z powodu uznania się przez Sąd Rejonowy niewłaściwym rzeczowo i miejscowo w zakresie powództwa przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej (dalej KSAP) nie znajduje podstaw prawnych. Art. 17 pkt 1 k.p.c. nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie. Pozwani nie wnieśli odpowiedzi na zażalenie.
Sąd Okręgowy w ………… zważył co następuje:
Zażalenie okazało się częściowo niedopuszczalne, a częściowo nieuzasadnione. Na postanowienie o przekazaniu sprawy sądowi wyższej instancji zażalenie nie przysługuje (a contrario z art. 394. § 1 pkt. 1). Tym samym zażalenie na pkt. 1 postanowienia na podstawie art. 373 w związku z art. 370 i 397 § 2 KPC należało odrzucić. Sąd Okręgowy podziela stanowisko sadu rejonowego, iż na rozstrzygnięcie powództwa o ustalenie stosunku pracy na podstawie mianowania, niewątpliwie wpływ mieć będzie rozstrzygnięcie w sprawie skorygowania wyników postępowania kwalifikacyjnego. Zachodzą więc podstawy do zawieszenia postępowania. Na podstawie art. 385 w związku z art. 397 § 2 zażalenie należało więc oddalić.
Sąd Rejonowy w ………… IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie: Przewodniczący SSR J.P.
po rozpoznaniu w dniu 22/12/2014r. w ………… na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa T.G.
przeciwko ………… w …………, Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie,
o ustalenie istnienia stosunku pracy na podstawie mianowania, skorygowanie wyników postępowania kwalifikacyjnego postanawia: zmienić punkt pierwszy postanowienia z dnia 10 czerwca 2014 roku w ten sposób, iż sprawę przekazać do Sądu Okręgowego w Warszawie - Wydziału Cywilnego.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2014 roku Sąd przekazał sprawę o skorygowanie wyników postępowania kwalifikacyjnego do Sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie. Pismem z dnia 11 grudnia 2014 roku Sąd został poinformowany przez Sąd Okręgowy Warszawa Praga w Warszawie, iż właściwym do rozpoznania sprawy jest Sąd Okręgowy w Warszawie. Mając na uwadze powyższe oraz zgodnie z art. 359 § 1 KPC postanowiono jak na wstępie.
Sąd Okręgowy w Warszawie IV Wydział Cywilny Al. Solidarności 127 00-898 Warszawa
Sygn. akt: IV C 163/15 Data: 26 lutego 2015 r.
Pan ……………………………… ……………………………… ………………………………
WEZWANIE DO UZUPEŁNIENIA BRAKÓW FORMALNYCH POZWU
Sąd Okręgowy w Warszawie IV Wydział Cywilny wzywa Pana do uzupełnienia braków formalnych w sprawie z powództwa T.G. przeciwko Krajowa Szkoła Administracji Publicznej o skorygowanie wyników postępowania kwalifikacyjnego poprzez: 1. określenie żądania tj. wskazanie czego domaga się od pozwanej Krajowej Szkoły Administracji Publicznej; 2. określenie wartości przedmiotu sporu; 3. wyjaśnienie, które z dowodów wymienionych w pozwie, jako załączniki są aktualne do żądania skierowanego przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego wezwania pod rygorem zwrotu pozwu.
Sąd wzywa do zapoznania się z aktami sprawy przekazanymi do tut. Sądu przez Sąd Rejonowy w …………. W przypadku braku możliwości dojazdu do Sądu do Warszawy informuje, iż powód może zwrócić się do tutejszego Sądu o przestanie akt do Sądu Rejonowego w ………… celem zapoznania się z nimi.
Pozwany: Krajowa Szkoła Administracji Publicznej ul. Wawelska 56 00-922 Warszawa
Sygn. akt IV C 163/15
Odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych pozwu
W odpowiedzi na wezwanie z 26 lutego 2015 uprzejmie informuję, jak niżej: 1. Od Pozwanej Krajowej Szkoły Administracji Publicznej (dalej: KSAP) domagam się skorygowania wyników postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w roku 2009 poprzez uznanie za prawidłową udzielonej przeze mnie odpowiedzi na pytanie o bezrobocie strukturalne i zwiększenie tym samym liczby zdobytych punktów w części wiedzy o 1 (tj. do 61), a co za tym idzie, uznanie, że postępowanie kwalifikacyjne w służbie cywilnej w 2009 roku zostało przeze mnie ukończone z wynikiem pozytywnym. 2. Wartość przedmiotu sporu określam na 0 zł (w razie uznania powództwa za niemajątkowe, podlegające rozpoznaniu przed sądem cywilnym) lub ………… zł (dochód roczny ze stosunku pracy za 2014 rok, na podst. art. 231 k.p.c) – w razie uznania powództwo za majątkowe, związane ze stosunkiem pracy, podlegające rozpoznaniu przed sądem pracy. 3. Aktualne dowody wymienione w pozwie jako załączniki oraz inne dowody wymienione w pozostałych pismach procesowych do żądania skierowanego przeciwko KSAP: 1) na okoliczność wadliwego przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w 2009 roku przez KSAP, poprzez uznanie prawidłowej odpowiedzi na jedno z pytań jako błędnej: a) pozew z 22 czerwca 2012 – załączniki 1-9, 14, 16-25, b) pismo i wnioski dowodowe z 8 września 2012 – pkt 1 pisma oraz wnioski 1-5, 2) na okoliczność możliwości i sposobu przeprowadzenia przez KSAP korekty wyników postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w 2009 roku: a) załączniki do zażalenia Powoda z 14 listopada 2013.
Uzasadnienie i informacje dodatkowe
Ad. 1. Sporne pytanie znajduje się w teście wiedzy w wersji B, stanowiącym załącznik do pisma Powoda z 24 września 2012. Jest to pytanie nr 46, zaś prawidłową odpowiedzią, zaznaczoną przeze mnie, jest odpowiedź b), uznana błędnie przez KSAP jako nieprawidłowa. Korekta wyników postępowania jest możliwa i powinna być przeprowadzona przez KSAP w sposób analogiczny, jak uczyniono to w roku 2012.
Ad. 2. W zażaleniu z 24 czerwca 2014 podniosłem, że Sąd Rejonowy w ………… IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych mylnie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie w zakresie powództwa przeciwko KSAP. Sąd Okręgowy w ………… VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, postanowieniem z 19 września 2014, odrzucił zażalenie uznając je za niedopuszczalne, wobec czego rozstrzygnięcie w tym zakresie należeć będzie do Sądu Okręgowego w Warszawie IV Wydział Cywilny. W zależności od tego rozstrzygnięcia, czyli ustalenia właściwości Sądu Okręgowego w Warszawie w niniejszej sprawie, możliwe będzie uznanie roszczenia za majątkowe lub niemajątkowe, a w konsekwencji precyzyjne określenie wartości przedmiotu sporu.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu do zapoznania się z aktami sprawy uprzejmie wyjaśniam, że nie jest ono – moim zdaniem – konieczne, gdyż dysponuję kompletem materiałów w niniejszej sprawie. Jeżeli jednak Sąd uzna niniejsze wyjaśnienia za niewystarczające, uprzejmie proszę – wraz z określeniem ewentualnych braków do uzupełnienia – o przesłanie akt do Sądu Rejonowego w …………, celem zapoznania się.
Sąd Okręgowy w Warszawie, Wydział IV Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSO Andrzej Sterkowicz
po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2015 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa: T.G. przeciwko: Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie
o skorygowanie wyników postępowania kwalifikacyjnego w przedmiocie przekazania sprawy według właściwości rzeczowej
postanawia: uznać się niewłaściwym rzeczowo i sprawę przekazać do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie.
UZASADNIENIE
T.G. wytoczył przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie powództwo, w którym domaga się skorygowania wyników postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w 2009 r. poprzez uznanie za prawidłową udzielonej przez powoda odpowiedzi na pytanie o bezrobocie strukturalne i zwiększenie tym samym liczby zdobytych punktów w części wiedzy o 1 (tj. do 61), a co za tym idzie uznanie, że postępowanie kwalifikacyjne w służbie cywilnej w 2009 r. zostało przez powoda ukończone z wynikiem pozytywnym. Jednocześnie powód oznaczył wartość sporu na 0 zł (w razie uznania powództwa za niemajątkowe, podlegające rozpoznaniu przed sądem cywilnym) lub ………… zł (dochód roczny ze stosunku pracy za 2014 r. na podstawie art. 23 kpc) w razie uznania powództwa za majątkowe, związane ze stosunkiem pracy, podlegające rozpoznaniu przed sądem pracy. Zgodnie z art. 17 pkt. 4 kpc prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych, oprócz spraw o alimenty, o naruszenie posiadania, o ustanowienie rozdzielności majątkowej między małżonkami, o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym oraz spraw rozpoznawanych w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Wobec tego, że wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie nie przewyższa 75 000 zł, Sąd orzekł jak w sentencji.
za pośrednictwem: Sądu Okręgowego w Warszawie IV Wydział Cywilny
Powód: T.G.
Pozwana: Krajowa Szkoła Administracji Publicznej ul. Wawelska 56 00-922 Warszawa
Sygn. akt IV C 163/15
Zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie IV Wydział Cywilny z 31 marca 2015.
Zaskarżam ww. postanowienie i wnoszę o jego zmianę w części dotyczącej przekazania do Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie poprzez przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego w …………
Uzasadnienie
Jak wynika ze skarżonego postanowienia, Sąd uznał roszczenie za majątkowe, związane ze stosunkiem pracy, a więc winno podlegać ono rozpoznaniu przed sądem pracy. Art. 461 § 1 k.p.c. stanowi, że powództwo w sprawach zakresu prawa pracy może być wytoczone (…) przed sąd, w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana. W niniejszej sprawie, na ww. podstawie prawnej, powództwo zostało już wytoczone, m.in. przeciwko Pozwanej, przed Sąd Rejonowy w ………… (sygn. akt. IV P 261/12), który z kolei postanowieniem z 10 czerwca 2014 przekazał sprawę w zakresie powództwa przeciwko Pozwanej do Sądu Okręgowego Wydział Cywilny w Warszawie. Postanowienie to zostało przez Powoda zaskarżone zażaleniem z 24 czerwca 2014, w którym zostało podniesione, że Sąd Rejonowy w ………… IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych mylnie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie w zakresie powództwa przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Sąd Okręgowy w ………… VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, postanowieniem z 19 września 2014, odrzucił zażalenie uznając je za niedopuszczalne. Rozstrzygnięcie w tym zakresie podjął zatem Sąd Okręgowy w Warszawie IV Wydział Cywilny uznając się niewłaściwym, wobec czego można i należy uznać, że argumenty podniesione przez Powoda w zażaleniu z 24 czerwca 2014 okazały się słuszne. W tym stanie rzeczy właściwym do dalszego rozpoznania sprawy, zgodnie z pozwem w sprawie IV P 261/12, będzie Sąd Rejonowy w ………… Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Z uwagi na powyższe zażalenie jest w pełni konieczne i uzasadnione.
……………………
10 lip 2015, 14:57
Re: KSAP zawsze ma rację...
Sprawa prosta jak p***nie: a) jaka jest definicja bezrobocia strukturalnego? b) czy ta podana przez powoda jest poprawna?
Bo jeśli niepoprawna, to powód nie zdobył punktu, ale jeśli poprawna to punt zdobył i w konsekwencji uzyskał mianowanie.
Prawie 6 lat i nie można doczekać się odpowiedzi na proste pytanie.
____________________________________ "Demokracja to cztery wilki i owca głosujące o obiedzie" R.A.Heinlein
10 lip 2015, 15:50
Re: KSAP zawsze ma rację...
kominiarz
Prawie 6 lat i nie można doczekać się odpowiedzi na proste pytanie. <_<
Widocznie jest to tak ważkie pytanie dla polskiego wymiaru sprawiedliwości, że żaden sąd do tej pory nie poczuł się na siłach, by udźwignąć tak wielki ciężar. Sprawa przypomina śmierdzącą, tykającą bombę przerzucaną z rąk do rąk. Na kogoś w końcu padnie, bo sądy chyba już się kończą...
____________________________________ Nie rusz GWna, nie będzie śmierdzieć.
10 lip 2015, 16:09
Re: KSAP zawsze ma rację...
Jakiś czas temu przebrnęłam przez ten wątek. Wciąż Ci kibicuję i wierzę, że doczekasz się wreszcie rozwikłania tej jakże trudnej sprawy (z korzyścią dla Ciebie oczywiście) choć ustalanie 6 lat, który sąd jest właściwy do rozpatrzenia zażalenia jest żenujące.
04 cze 2016, 20:24
Re: KSAP zawsze ma rację...
Sygn. akt VI ACz 2119/15
POSTANOWIENIE
Dnia 14 stycznia 2016r.
Sąd Apelacyjny w ………… VI Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: SSA A.Z. Sędzia SA I.P. Sędzia SO (del.) M.Ł.
po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2016r. w ………… na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa T.G. przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie
o skorygowanie wyników postępowania kwalifikacyjnego
na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego w ………… z dnia 31 marca 2015r., sygn. akt IV C 163/15 postanawia
oddalić zażalenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Warszawie uznał się niewłaściwym rzeczowo i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie. Sąd I instancji wskazał, że powód oznaczył wartość przedmiotu sporu na 0 zł (w razie uznania powództwa za niemajątkowe, podlegające rozpoznaniu przed sądem cywilnym) lub ………… zł (w razie uznania powództwa za majątkowe, związane ze stosunkiem pracy, podlegające rozpoznaniu przed sądem pracy). Wobec zaś tego, że wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie nie przewyższa 75.000 zł, sprawa winna zostać przekazana do sądu rejonowego.
Zażalenie na postanowienie wniósł powód, zaskarżając je w całości, wnosząc o jego zmianę przez przekazanie sprawy do Sądu Rejonowego w ………….
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie powoda jest bezzasadne.
W ocenie Sądu Apelacyjnego, Sąd Okręgowy trafnie ocenił charakter dochodzonego przez powoda roszczenia. Celem sformułowanego przez powoda roszczenia o :"skorygowanie wyników postępowania kwalifikacyjnego" jest uzyskanie w konsekwencji określonego statusu zawodowego, co niewątpliwie ma również wymiar finansowy. Roszczenie powoda uznać należy zatem za roszczenie niemajątkowe. O majątkowym charakterze sprawy decyduje ścisłe powiązanie zasadniczego przedmiotu rozstrzygnięcia z mieniem, wyrażające się w bezpośrednim wpływie rozstrzygnięcia na stan i bezpieczeństwo mienia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 2008 r., II CZ 4/2008). Przy czym, dla uznania danego prawa podmiotowego za prawo majątkowe nie ma znaczenia, czy przedstawia ono jakąś wartość rynkową (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2010 r., I CZ 121/2009). Stosownie do treści art. 16 § 1 k.p.c. sądy rejonowe rozpoznają wszystkie sprawy z wyjątkiem spraw, dla których zastrzeżona jest właściwość sądów okręgowych. Natomiast, zgodnie z art. 17 pkt 4 k.p.c. do właściwości sądów okręgowych należą sprawy o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych. Z tego też względu niniejsza sprawa powinna zostać rozpoznana przez Sąd Rejonowy, jako sąd właściwy rzeczowo.
Dlatego też Sąd Apelacyjny, na podst. art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie powoda, jako bezzasadne.
Na marginesie należy zauważyć, że sformułowanie żądania przez powoda z całą pewnością nie czyni zadość wymogom określonym w art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c. w zakresie "dokładnie określonego żądania". Sąd Rejonowy dysponuje jednak środkami przewidzianymi w art. 130 § 1 k.p.c. lub art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c., aby sprawie można było nadać dalszy bieg.
Wobec powyższego Sąd Apelacyjny orzekł, jak w sentencji.
Sekretariat Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy I Wydział Cywilny w sprawie I C 695/16 z powództwa T.G. przeciwko Krajowa Szkoła Administracji Publicznej w Warszawie na zarządzenie sędziego wzywa do dokładnego określenia żądania pozwu, tj. precyzyjnego wskazania jakiej treści rozstrzygnięcia domaga się - w terminie 14 dni pod rygorem zawieszenia postępowania.
Jednocześnie Sąd poucza powoda, że ze względu na treść żądania powództwa dzielą się na: 1) o zasądzenie świadczenia, 2) o ustalenie istnienia albo nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, 3) o ukształtowanie stosunku prawnego lub prawa.
Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie I Wydział Cywilny
Sygn. akt I C 695/16
Odpowiedź na wezwanie do dokładnego określenia żądania pozwu
Od Pozwanej Krajowej Szkoły Administracji Publicznej domagam się: 1) uznania za poprawną udzielonej przeze mnie odpowiedzi na pytanie o bezrobocie strukturalne w teście wiedzy użytym w postępowaniu kwalifikacyjnym w służbie cywilnej w 2009 roku (wersja B, pytanie 46), 2) zmiany wyniku punktowego w części wiedzy poprzez doliczenie jednego punktu (tj. z 60 na 61 punktów), 3) zmiany wyniku części wiedzy z negatywnego na pozytywny, 4) zmiany wyniku całego postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w 2009 roku z negatywnego na pozytywny, 5) skorygowania wyników postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w 2009 roku poprzez uzupełnienie listy osób, które zakończyły postępowanie z wynikiem pozytywnym, o moją osobę, 6) przekazania tak skorygowanych wyników do Szefa Służby Cywilnej w celu uzyskania przeze mnie mianowania na urzędnika służby cywilnej od 1 grudnia 2009.
Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie I Wydział Cywilny
Sygn. akt I C 695/16
PISMO
Niniejszym jako pełnomocnik pozwanej Krajowej Szkoły Administracji Publicznej - pełnomocnictwo w aktach sprawy - składam uwierzytelniony odpis aktualnego pełnomocnictwa udzielonego przez Dyrektora Krajowej Szkoły Administracji Publicznej do występowania w charakterze pełnomocnika w niniejszej sprawie. Ponadto oświadczam, że podtrzymuję dotychczasowe stanowisko i wnoszę o: 1. odrzucenie pozwu z uwagi na niedopuszczalność drogi sądowej w niniejszej sprawie, albowiem sprawa ta nie ma charakteru sprawy cywilnej i nie należy do właściwości sądów powszechnych.
W razie nieuwzględnienia wniosku ad. 1 wnoszę o: 2. oddalenie powództwa w całości, 3. zasądzenie od T.G. na rzecz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm prawem przepisanych.
UZASADNIENIE
Powód T.G. przystąpił do postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w 2009 r. i zakończył to postępowanie z wynikiem negatywnym, co w konsekwencji skutkuje nieuzyskaniem mianowania - okoliczność bezsporna. Powód, kwestionując wynik postępowania w służbie cywilnej, wystąpił ze skargą w trybie postępowania sądowoadministracyjnego zarzucając bezczynność organu i - jak wskazywano w toku niniejszego postępowania - postępowanie to jest prawomocnie zakończone. Tytułem przypomnienia wskazać należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z 22 sierpnia 2012 r. oddalił skargę (sygn. akt: VII SAB/Wa 44/12), a następnie Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 22 marca 2013 r. podtrzymał to stanowisko (sygn. akt: I OSK 2981/12).
Odnosząc się do niniejszego postępowania wskazać należy, że pozew w niniejszej sprawie powinien być odrzucony, albowiem przepisy nie przewidują drogi sądowej w tego rodzaju sprawach (tak: wyrok Sądu Najwyższego z 10 kwietnia 2014 r. sygn. akt II PK 259/13). Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o służbie cywilnej, według stanu prawnego obowiązującego 2009 r. tj. w dacie przystąpienia powoda do postępowania kwalifikacyjnego i uzyskania wyniku negatywnego, jak i obecnie obowiązujących przepisów ustawodawca nie przewidział postępowania odwoławczego od wyniku uzyskanego w toku postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej.
W razie nieuwzględnienia wniosku o odrzucenie pozwu wnoszę o oddalenie żądań powoda w całości, powód nie wskazał bowiem jakie jest jego żądanie w stosunku do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej.
Mając powyższe rozważania na uwadze wnoszę jak na wstępie.
Uzasadnienie postanowienia wydanego na rozprawie w dniu 8 listopada 2016 r.
W ocenie Sądu Rejonowego wniosek pozwanego o odrzucenie pozwu nie zasługiwał na uwzględnienie z następujących powodów.
Zgodnie z art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd odrzuci pozew jeżeli droga sądowa jest niedopuszczalna.
Art. 1 k.p.c. wskazuje, że kodeks postępowania cywilnego normuje postępowanie sądowe w sprawach ze stosunków z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz w innych sprawach, do których przepisy kodeksu stosuje się z mocy ustaw szczególnych (sprawy cywilne). Zaś zgodnie z art. 2 k.p.c. do rozpoznawania spraw cywilnych powołane są sądy powszechne, o ile sprawy te nie należą do właściwości sądów szczególnych, oraz Sąd Najwyższy. Mając na uwadze treść żądania powoda wskazać należy, że wytoczył on powództwo o ustalenie przewidziane art. 189 k.p.c. Skoro zatem kodeks postępowania cywilnego przewiduje rodzaj powództwa, jakie wytoczył powód, nie sposób odmówić sprawie charakteru sprawy cywilnej, a sądowi powszechnemu kognicji do jej rozpoznania.
Kolejnym argumentem przeciwko odrzuceniu pozwu jest art. 199(1) k.p.c., z którego wynika, że Sąd nie może odrzucić pozwu z tego powodu, że do rozpoznania sprawy właściwy jest organ administracji publicznej lub sąd administracyjny, jeżeli organ administracji publicznej lub sąd administracyjny uznały się w tej sprawie za niewłaściwe.
Postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. VII SA/Wa 2578/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę powoda w przedmiocie wadliwego przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego dla pracownika służby cywilnej ubiegającego się o mianowanie, wskazując w uzasadnieniu, że brak jest podstaw prawnych do zaskarżenia wyników postępowania kwalifikacyjnego do sądu administracyjnego. Tym samym, Sąd nie mógł odrzucić pozwu, gdyż sąd administracyjny uznał się w sprawie za niewłaściwy. W piśmie z dnia 7 listopada 2016 r. pozwany powołuje się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wydany w sprawie VII SAB/Wa 44/12, który oddalił skargę powoda oraz orzeczenie NSA, który podtrzymał stanowisko WSA. Jednakże przedmiotem tamtego postępowania było mianowanie powoda na urzędnika służby cywilnej, a zatem przedmiot sprawy nie dotyczył bezpośrednio postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej, gdyż tego dotyczyła sprawa o sygn. VII SA/Wa 2578/11, o której wspomniano powyżej.
Dodatkowo wskazać należy, że kwestia dopuszczalności drogi sądowej została już przesądzona przez Sąd Okręgowy w …………., który w dniu 4 marca 2014 r. uchylił postanowienie Sądu Rejonowego o odrzuceniu pozwu w stosunku do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. W ocenie Sądu orzeczenie to ma charakter prejudycjalny, potwierdzający właściwość sądu powszechnego do rozpoznania sprawy, zaś wniosek pozwanego o odrzucenie pozwu został złożony po raz drugi w toku postępowania.
Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz przepisy, Sąd Rejonowy postanowił jak w sentencji.
Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy
Sygn. akt I C 695/16
Zażalenie Pozwanej na postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie I Wydział Cywilny z dnia 8 listopada 2016 r., sygn. akt: I C 695/16
Działając w imieniu pozwanej Krajowej Szkoły Administracji Publicznej na podstawie art. 394 § 1 pkt 1 kpc zaskarżam w całości postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie I Wydział Cywilny ogłoszone na rozprawie dnia 8 listopada 2016 r., sygn. akt: I C 695/16, którego uzasadnienie doręczono w dniu 25 listopada 2016 r.
Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucam obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia oraz ważność postępowania, to jest art. 2 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 43 i art. 44 ustawy z dnia 21 listopada 2008 o służbie cywilnej (Dz.U. 2016 poz. 1345) poprzez błędne przyjęcie, że wynik ze sprawdzianu przeprowadzonego w toku postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej może być ustalony w drodze postępowania cywilnego, tj. że w niniejszej sprawie dopuszczalna jest droga sądowa.
Mając na uwadze powyższy zarzut, wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie z dnia 8 listopada 2016 r. poprzez odrzucenie pozwu T.G. przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej o ustalenie wyniku postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej.
Ponadto wnoszę o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm prawem przepisanych.
Uzasadnienie
(...)
Odnosząc się do rozstrzygnięcia ogłoszonego na rozprawie w dniu 8 listopada 2016 r. wskazać należy, że żądanie powoda w stosunku do Krajowej Szkoły Administracji Publicznej rozpoznawane przez Sąd Okręgowy w …………. dotyczyło żądania ustalenia stosunku pracy na podstawie mianowania. Tak bowiem sformułowane było żądanie w pozwie. Nie znajduje zatem potwierdzenia stwierdzenie Sądu, dotyczące rozpoznania kwestii dopuszczalności drogi sądowej przez inny sąd w toku tego postępowania.
Obecnie powód zmodyfikował żądanie i wnosi o ustalenie wyniku postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej, w sposób odmienny od ustalonego w toku sprawdzania przez pozwaną Krajową Szkołę Administracji Publicznej.
Analizując tak sformułowane żądanie wskazać należy, że jest to uprawnienie ustawowo zastrzeżone dla pozwanej. Ustawodawca w regulacji prawnej dotyczącej przebiegu postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej określił kompetencje pozwanej w tym zakresie (art. 43 ust. 1). Wskazano ponadto, że Szefowi Służby Cywilnej powierzono nadzór nad zgodnym z przepisami prawa przebiegiem postępowania kwalifikacyjnego, a w razie stwierdzenia nieprawidłowości do obowiązków organu nadzorczego należy nakazanie usunięcia naruszenia prawa (art. 44 ust. 1 i 2 USC).
Okolicznością bezsporną jest fakt wystąpienia przez powoda do Szefa Służby Cywilnej w 2009 r. z żądaniem zajęcia stanowiska w sprawie wyniku postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej w trybie art. 44 ust. 2 USC. Ze stanowiska organu nadzorującego wynika, że nie dopatrzył się on nieprawidłowości naruszających obowiązujące przepisy prawa. Jeżeli zatem powód nie zgadzał się z rozstrzygnięciem SSC, uprawniony był do wystąpienia do organu wyższego stopnia tj. do Prezesa Rady Ministrów (art. 10 ust. 2 USC). Powód nie skorzystał jednak z przysługującego mu prawa.
Stanowisko dotyczące niedopuszczalności drogi sądowej w sprawach związanych z ustaleniem wyniku postępowania kwalifikacyjnego wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z 10 kwietnia 2014 r. w sprawie rozpoznawanej pod sygn. akt II PK 259/13. Na uwagę zasługuje także stanowisko wyrażone w wyroku NSA z dnia 2 grudnia 1994 r. z którego wynika, że nie stanowi podstawy do kontroli ocena egzaminacyjna będąca wyłącznym atrybutem egzaminatora - por. wyrok NSA z dnia 2 grudnia 1994 r. sygn.akt I SA 1636/94.
Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy
Odpowiedź na zażalenie Pozwanej na postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie I Wydział Cywilny z 8 listopada 2016
W odpowiedzi na zażalenie Pozwanej z 2 grudnia 2016 wnoszę o jego oddalenie w całości jako nie znajdującego podstaw prawnych. Dopuszczalność drogi sądowej w tej sprawie była już rozpoznawana przez Sąd Okręgowy w …………., zaś argumentacja Pozwanej, jakoby rozstrzygnięcie dotyczyło wyłącznie żądania ustalenia stosunku pracy na podstawie mianowania, nie znajduje żadnego oparcia w treści orzeczeń. Sąd Rejonowy w …………. w uzasadnieniu postanowienia z 25 października 2013, sygn. akt. IVP 261/12 wyraźnie stwierdza, że Powód „wystąpił z pozwem przeciwko (…) Krajowej Szkole Administracji Publicznej (dalej: KSAP) o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego poprzez uznanie jego odpowiedzi za prawidłową”. W zażaleniu Powoda z 14 listopada 2013 na to postanowienie znajduje się jednoznaczne odniesienie do tej jego części z wnioskiem o jej uchylenie. Sąd Okręgowy w …………. w prawomocnym postanowieniu z 4 marca 2014, sygn. akt VI Pz 1/14 uchylił zaskarżone postanowienie w stosunku do KSAP wyraźnie stwierdzając, że pozew przeciwko tej Pozwanej dotyczy „skorygowania wyniku postępowania kwalifikacyjnego poprzez uznanie jego odpowiedzi za prawidłową”. Zaś w uzasadnieniu tego postanowienia pada stwierdzenie: „W zakresie roszczenia przeciwko KSAP o skorygowanie wyniku postępowania kwalifikacyjnego, zażalenie jest zasadne”. W tym stanie prawnym dopuszczalność drogi sądowej została już rozpoznana przez inny sąd, a tym samym zażalenie Pozwanej dotyczy zagadnienia rozstrzygniętego prawomocnie.
Odnosząc się do poruszonej w zażaleniu Pozwanej kwestii nadzoru Szefa Służby Cywilnej (dalej: SSC) nad przebiegiem postępowania stwierdzić należy, że zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w piśmie DSC.WZ-3514-12(10)/09/PM z 8 kwietnia 2010, SSC określił ten nadzór jako ograniczony czasowo do tego samego roku kalendarzowego, w którym przeprowadzono postępowanie. Z uwagi na utrudniany wówczas przez KSAP dostęp do testów egzaminacyjnych i konieczność osobistego wglądu na miejscu – stwierdzenie podejrzenia błędu miało miejsce pod koniec roku 2009, co w praktyce wykluczało nadzorczą ingerencję SSC w takich przypadkach. Dodać i podkreślić należy, że w tym samym piśmie SSC wyraźnie wskazał drogę sądową, jako jedyną możliwą do zmiany wyników przeprowadzonego przez KSAP postępowania. Wobec tego wystąpienie do Prezesa Rady Ministrów było bezprzedmiotowe. Niezależnie od tego zwracam uwagę, że korespondencja kierowana przeze mnie do SSC 26 marca i 6 maja 2010 była również adresowana do wiadomości Prezesa Rady Ministrów, który nie skorzystał z uprawnienia przysługującego organowi wyższego stopnia. W kwestii podniesionej przez Pozwaną niedopuszczalności drogi sądowej mającej wynikać z wyroku z 10 kwietnia 2014, sygn. akt II PK 259/13 wskazać należy, iż wyrok ten dotyczy całkowicie odmiennego stanu prawnego w każdym jego ujęciu szczegółowym. Powódka w tamtej sprawie zdała egzamin prowadzony przez KSAP, nie kwestionuje jego prawidłowości, zyskała prawo do mianowania, ale w terminie mianowania jednakowym dla wszystkich (wyznaczanym corocznie na 1 grudnia) nie pozostawała już w stosunku pracy w służbie cywilnej i domagała się mianowania przez SSC w terminie wcześniejszym, kiedy jeszcze ten stosunek pracy trwał (okres wypowiedzenia). Niezrozumiałe jest zatem powołanie się przez Pozwaną na to orzeczenie w niniejszej sprawie. W odniesieniu do wyroku NSA z 2 grudnia 1994, sygn. akt I SA 1636/94 stwierdzić należy, że również dotyczy zupełnie innego stanu prawnego. Jak wynika z tezy „ocena prac egzaminacyjnych (…) należy wyłącznie do osób w tym celu powołanych, a wystawiony stopień (ocena punktowa), będący wyrazem tej oceny, nie stanowi elementu postępowania administracyjnego”. Rozważania możemy ograniczyć tylko do pierwszej części powyższej tezy, mogącej dotyczyć niniejszego postępowania cywilnego. Jak wynika z uzasadnienia do wyroku NSA, przedmiotem pozwu była ocena indywidualna, wystawiona w punktach przez egzaminatora. Każda zatem praca egzaminacyjna, podlegająca ocenie punktowej, miała swoją indywidualną i niepowtarzalną treść, nie dającą się porównać z pozostałymi, ocenianymi w tym postępowaniu kwalifikacyjnym na studia, w sposób doskonale precyzyjny i nieograniczenie obiektywny. Oznacza to, że w każdej ocenie egzaminatora zawarty jest pewien margines subiektywności, ograniczony jedynie skalą (zakres punktów możliwych do przyznania) i dokładnością punktacji (całe punkty lub ułamkowe do określonej liczby miejsc po przecinku). W przypadku postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej prowadzonego przez KSAP mamy sytuację zupełnie odmienną. Rola egzaminatora kończy się w momencie układania pytań wraz z określeniem prawidłowej (jednej) odpowiedzi. Każde zadanie ma tylko dwie możliwe wartości oceny: 0 lub 1. Nie ma miejsca na jakąkolwiek indywidualizację prac (brak wypowiedzi innych, niż „krzyżyki” w kratkach arkusza odpowiedzi), nie ma aspektu subiektywnej oceny egzaminatora w sprawie indywidualnej. Subiektywizm egzaminatora kończy się w chwili ułożenia pytania i wskazania poprawnej odpowiedzi i odnosi precyzyjny, jednakowy skutek w stosunku do wszystkich egzaminowanych. Również błąd popełniony przez egzaminatora determinuje wynik bezwzględnie wszystkich uczestników egzaminu (krzywdzi lub niezasadnie „nagradza”), nie ma więc charakteru indywidualnego atrybutu egzaminatora. Zatem i ten wyrok przywołany przez Pozwaną nie może mieć zastosowania w niniejszej sprawie.
Wobec powyższej argumentacji, zażalenie Pozwanej – jako całkowicie niezasadne – powinno zostać oddalone – o co wnoszę, jak na wstępie.
Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny - Odwoławczy w składzie: Przewodniczący: SSO P.W. Sędziowie: SSO E.C. SSR (del.) K.M.
po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa T.G. przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie o ustalenie na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie z dnia 8 listopada 2016 r. sygn. akt I C 695/16 postanawia: oddalić zażalenie.
UZASADNIENIE
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
O pojęciu sprawy cywilnej według k.p.c. decyduje charakter stosunku prawnego, z którego dana sprawa wynika. Jeżeli jest to stosunek z zakresu prawa cywilnego, rodzinnego i opiekuńczego lub prawa pracy oraz ubezpieczeń społecznych to sprawy wynikające z takiego stosunku są sprawami cywilnymi w rozumieniu kodeksu (art. 1 k.p.c), a zatem podlegają rozpoznaniu przez sąd powszechny (art. 2 kp.c). Według dominującej obecnie formalnej koncepcji sprawy cywilnej, o samej dopuszczalności wszczęcia i przeprowadzenia postępowania cywilnego nie decyduje ustalenie, że pomiędzy stronami rzeczywiście zachodzi stosunek prawny, z którego mogą wynikać ich sporne prawa bądź obowiązki, lecz samo twierdzenie osoby inicjującej postępowanie przed sądem, że taki stosunek istnieje (por. postanowienia Sądu Najwyższego z 22 kwietnia 1998 r., I CKN 1000/97, OSNC 1999, Nr 1, poz. 6; z 10 marca 1999 r., II CKN 340/98, OSNC 1999, nr 9, poz. 161; z 22 sierpnia 2000 r., IV CKN 1188/00, OSNC 2001, Nr 1, poz. 20; z 24 czerwca 2010r., IV CSK 554/09, nie publ. oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2012 r., II CSK 471/11, nie publ.). Nie jest zatem uzasadnione odrzucenie pozwu ze względu na niedopuszczalność drogi sądowej w sprawie nie mającej cech sprawy cywilnej, jeżeli powód przedstawił okoliczności i zdarzenia, które mogą stanowić cywilnoprawne źródło jego żądań.
Analiza treści pozwu prowadzi do wniosku, iż powód wytoczył powództwo o ustalenie, które ma swoją podstawę w treści art. 189 k.p.c.
Ponadto w sprawie będzie miał zastosowanie art. 199(1) k.p.c, który stanowi, że Sąd nie może odrzucić pozwu z tego powodu, że do rozpoznania sprawy właściwy jest organ administracji publicznej lub sąd administracyjny, jeżeli organ administracji publicznej lub sąd administracyjny uznały się w tej sprawie za niewłaściwe.
W okolicznościach sprawy postanowieniem z dnia 22 sierpnia 2012 r. wydanym w sprawie VII SA/Wa 2578/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę powoda w przedmiocie wadliwego przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego dla pracowników służby cywilnej ubiegającego się o mianowanie, wskazując że brak jest podstaw prawnych do zaskarżenia wyników postępowania kwalifikacyjnego do sądu administracyjnego.
Nadto - o czym już wspomniał Sąd Rejonowy - prawomocnym wyrokiem z dnia 4 marca 2014 r. Sąd Okręgowy w …………. uchylił postanowienie Sądu Rejonowego o odrzuceniu pozwu w stosunku do pozwanego o ustalenie wyniku postępowania kwalifikacyjnego w służbie cywilnej.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 2014 r., II PK 259/13, na który powołuje się strona pozwana został wydany w nieco odmiennym stanie faktycznym. Otóż Sąd Najwyższy wskazał, że nie jest dopuszczalna droga sądowa w sprawie o "ustalenie" zobowiązania Szefa Służby Cywilnej do wydania aktu mianowania urzędnika służby cywilnej (art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o służbie cywilnej, Dz. U. Nr 170, poz. 1218 ze zm.). Podobnie w wyroku NSA z dnia 2 grudnia 1994 r., I SA 1636/94 zostało jedynie przesądzone, że ocena prac egzaminacyjnych w postępowaniu kwalifikacyjnym w sprawie przyjęcia na pierwszy rok studiów należy wyłącznie do osób w tym celu powołanych, a wystawiony stopień (ocena punktowa), będący wyrazem tej oceny, nie stanowi elementu postępowania administracyjnego.
Wobec powyższych względów na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. orzeczono jak sentencji.
27 kwi 2017, 15:09
Re: KSAP zawsze ma rację...
Czyli sprawa nadal się ciągnie! Rozumiem, że jest szansa na jej wygranie!
Jeśli ten ktoś wygra to dostanie za ok. 100 miesięcy (od XII.2009) ~88.000 zł!
____________________________________ "Demokracja to cztery wilki i owca głosujące o obiedzie" R.A.Heinlein
27 kwi 2017, 20:41
Re: KSAP zawsze ma rację...
Sygn. akt I C 695/16
POSTANOWIENIE
Dnia 2 czerwca 2017 r.
Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: SSR P.S. Sędziowie: SSR D.P. SSR M.R.
w dniu 2 czerwca 2017 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w sprawie z powództwa T.G. przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie o ustalenie
postanawia:
1. dopuścić dowód z opinii biegłego z zakresu makroekonomii na okoliczność ustalenia, czy pytanie nr 46 w sprawdzianie wiedzy w postępowaniu kwalifikacyjnym w służbie cywilnej było skonstruowane zgodnie z założeniami tekstu jednokrotnego wyboru: a) jeżeli tak, to która odpowiedź była poprawna i czy była to odpowiedź udzielona przez powoda, b) jeżeli pytanie nie było skonstruowane zgodnie z założeniami testu jednokrotnego wyboru to, czy odpowiedź udzielona przez powoda była poprawna;
2. wykonanie opinii zlecić biegłemu z listy Prezesa Sądu Okręgowego w Warszawie, w terminie 6 tygodni w 3 egzemplarzach.
01 lip 2017, 09:47
Re: KSAP zawsze ma rację...
inspektor
Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy I Wydział Cywilny w składzie: postanawia: 1. dopuścić dowód z opinii biegłego z zakresu makroekonomii na okoliczność ustalenia, czy pytanie nr 46 w sprawdzianie wiedzy w postępowaniu kwalifikacyjnym w służbie cywilnej było skonstruowane zgodnie z założeniami tekstu jednokrotnego wyboru: a) jeżeli tak, to która odpowiedź była poprawna i czy była to odpowiedź udzielona przez powoda, b) jeżeli pytanie nie było skonstruowane zgodnie z założeniami testu jednokrotnego wyboru to, czy odpowiedź udzielona przez powoda była poprawna;
Moja odpowiedź: - na tak postawione pytanie nr 46 odpowiedzią poprawną była odpowiedź udzielona przez powoda.
Dlaczego, to już wypowiedziałem się dawno temu: bo tak stoi jak byk w podręcznikach ekonomii.
Jeśli natomiast pytanie nr 46 nie było skonstruowane zgodnie z założeniami tekstu jednokrotnego wyboru, to wówczas żadna odpowiedź nie powinna być uznana, a więc i ta, która została zaliczona innym jako prawidłowa. Jednym słowem wszystkie odpowiedzi na pytanie nr 46 nie powinny wtedy być brane pod uwagę przy ustalaniu wyników.
____________________________________ Nie jesteś tym, kim myślisz, że jesteś - lecz tym, kim się stajesz, gdy myślisz kim jesteś.
01 lip 2017, 11:46
Re: KSAP zawsze ma rację...
inspektor
Sygn. akt I C 695/16
POSTANOWIENIE
Dnia 2 czerwca 2017 r.
Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy I Wydział Cywilny w składzie: Przewodniczący: SSR P.S. Sędziowie: SSR D.P. SSR M.R.
w dniu 2 czerwca 2017 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym w sprawie z powództwa T.G. przeciwko Krajowej Szkole Administracji Publicznej w Warszawie o ustalenie
postanawia:
1. dopuścić dowód z opinii biegłego z zakresu makroekonomii na okoliczność ustalenia, czy pytanie nr 46 w sprawdzianie wiedzy w postępowaniu kwalifikacyjnym w służbie cywilnej było skonstruowane zgodnie z założeniami tekstu jednokrotnego wyboru: a) jeżeli tak, to która odpowiedź była poprawna i czy była to odpowiedź udzielona przez powoda, b) jeżeli pytanie nie było skonstruowane zgodnie z założeniami testu jednokrotnego wyboru to, czy odpowiedź udzielona przez powoda była poprawna;
2. wykonanie opinii zlecić biegłemu z listy Prezesa Sądu Okręgowego w Warszawie, w terminie 6 tygodni w 3 egzemplarzach.
Świetna wiadomość w dniu egzaminu. Ciekawe czy i teraz będzie pytanie o bezrobocie strukturalne i jaka będzie "właściwa" odpowiedź.
____________________________________ Kardynała Richelieu sekret wam dziś zdradzę. Od przyjaciół Boże strzeż z wrogami sobie poradzę. C.T.
Nie możesz rozpoczynać nowych wątków Nie możesz odpowiadać w wątkach Nie możesz edytować swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz dodawać załączników
kominiarz 
Nie możesz rozpoczynać nowych wątków