Jak radzić sobie z "syndromem ocalenia"

Syndrom przetrwania działa w odwrotny sposób: ciągle zatrudnieni pracownicy, którzy wedle wszelkich przesłanek powinni być wdzięczni za to, że ciągle mają pracę, przestają się identyfikować , a nawet odwracają się od swoich szefów.

http://gospodarka.gazeta.pl/firma/1,31560,6328411,Jak_radzic_sobie_z__syndromem_ocalenia_.html

po 23 latach pracy w US miałam motywację aby się zwolnić..z roku na rok czekałam na tzw.dobre jutro..było coraz gorzej...
JAŚ SIĘ NIE DOCZEKAŁ
Obecnie wiodę sobie spokojne życie , na odpowiednim poziomie ....

Ostatni post jest z 1 marca 2009 . I od tego czasu dyskusja ucichła. Odświeżam nie bez przyczyny: dzisiaj mija 20 lat od dnia 17 stycznia 1990 roku, kiedy to rozpocząłem pracę w organach...

Droga długa i kręta. "The long and winding road" - jak śpiewali moi ukochani Beatlesi.
Zacząłem od egzekucji. Po 3 i pół roku poszedłem do ówczesnego naczelnika, że chciałbym się przenieść do innego działu. Naczelnik popatrzył na mnie i mówi: zgłupiałeś chłopie? gdzie ty zarobisz takie pieniądze?! A ja na to: ale ja nie chciałbym być poborcą skarbowym do emerytury...
Na rok trafiłem do wymiaru VAT (akurat w tym miesiącu - lipcu 1993) wchodził VAT. Później do działu kontroli. Na prawie 13 lat. A od 3 lat jestem w CIT. W "międzyczasie" (1999 rok) skończyłem studia zaoczne na UG. A od grudnia ub. roku w ankiecie "ocena szkolenia" przy [] urzędnik sc [] pracownik sc, zaznaczam pierwszą rubrykę
Nie dorobiłem się przez te 20 lat willi z ogrodem i basenem. Ani nawet mercedesa klasy "E", ale  najważniejsze, to cieszyć się tym co się ma. A zwłaszcza rodziną. I nie stracić rozumu. Co z tego, że Tiger Woods ma (miał) tyle domów i milionów, prawda?

Na koniec dodam jeszcze, że... "nie żałuję tego kroku"...

Nadir - ale dajesz słowo, że piszesz te słowa w pełni władz umysłowych ? Bo czytając je obawiam się, ze mogłeś mocno nadużyć pewnych substancji z okazji twojego "jubileuszu"...

Ty mnie, kurde, nie ciągnij za język!!!  

Mnie trzyma "trzynastka" i 15 min drogi do pracy, no i oczywiście wolne soboty  

Nie znasz nadira???
"Stary" prowokator  

Nadir piszesz, że "Na koniec dodam jeszcze, że... "nie żałuję tego kroku"... Muszę ci powiedzieć, że też nie żałowałam i nie udało mi się założyć rodziny.

Masz szczęście, że "stary" wziąłeś w cudzysłów!  



To musisz bardziej się starać !  

Gratuluje!!!! Ja dopiero trzeci rok na wymiarze <vat> lubię to co robię i to jest najważniejsze. Najbardziej nie motywuje mnie zachowanie MF i to co się robi z podatkami i procedurami w ostatnich latach oraz obciążenie pracą. Ale nie jest źle

Wreszcie pozytywny post.    W dodatku z gratulacjami

Dzięki za gratulacje. Ważne by lubić to co się robi.  

A "zachowanie" MF rzeczywiście nie jest motywujące...  

Zgadzam sie w 100% pomimo mojego niewielkiego stażu w skarbówce (zaledwie trzy lata) nie widzę siebie w innej pracy. Przedtem pracowałam w różnych miejscach ale poczucie bezpieczeństwa i jako takiego dowartościowania moich umiejętności poczułam dopiero tutaj.  Ta praca bywa ciężka, nieraz nasłuchasz się od petentów jednak ja osobiście wolę to niż obawę czy jutro mam iść do pracy czy już stać w kolejce na bezrobocie.
W tej wyliczance powyżej dodam jeszcze jedno: pakiet socjalny )
Oto co mnie trzyma w skarbówce.  

Lestat... 3 lata i już jesteś naczelnikiem? Gratulacje... Pakiet socjalny! Świetny żart! Dowartościowania umiejętności? Hehehe... A jak nie jesteś NUSem... to poczekaj... Przeżują Cię i wyplują...

Pakiet socjalny