Ja, w przeciwieństwie to Twojego szefa wiem, że niezadowolony pracownik to zły pracownik i dbam o nich tak, żeby atmosfera była dobra, sprzęt odpowiedni, informacje precyzyjne i wynagrodzenie adekwatne do wykonywanej pracy ponieważ wiem, że pracownik może odejść. Gdybym był Waszym szefem, i kilka razy przekonał się że te manifestacje to tylko takie strachy na lachy to zapewne też bym to wykorzystał i myślał " e tam pogadają, pomanifestuja i dalej będą robić za woły robocze". A dlaczego? Ano dlatego, że to nie jego firma... Jest to firma Państwowa, czyli w domyśle - wszystkich a w praktyce - niczyja. A moja firma to też moi pracownicy i są tak samo ważni jak najnowsze urządzenia, siedziba firmy czy logo. Eksponuje wszystko dokładnie w taki sam sposób.



tutaj po części zgodzę się. Nie koniecznie wszystko wiem najlepiej, ale zawsze mam jakieś swoje zdanie choć nie brnę w nie uparcie, odpowiednie logiczne argumenty mogą mnie oczywiście przekonać.



Nic podobnego, ja jestem tylko niezadowolony z systemu zarządzania i prawa w Państwie polskim (w tym władzą ustawodawczą, wykonawczą, sądowniczą).



Oczywiście, przede wszystkim dobro moje i mojej rodziny NA PIERWSZYM MIEJSCU.



I to jest normalne podejścia człowieka zgodne zresztą z moimi przekonaniami, że dobro Twoje przede wszystkim a jak przy okazji pracy w US udało by Ci sie dokmonać czegoś większego to fajnie. Jak sam o siebie nie zdabam to nikt tego za mnie nie zrobi a w dziejszych czasach, jeśli chce zadba o siebie nie zostaje juz wiele czasu, siły i ochoty na  

Zgadzam się w zupełności. Tyle, że za taką a nie inną sytuację winiłbym przede wszystkim tych, którzy przz lata kształtowali negatywny obraz "urzędu skarbowego" w społeczeństwie. Młode pokolenie pracowników (do którego i ja należę) ma zdecydowanie inne nastawienie do podatników, niestety ugruntowany przez lata negatywny obraz US (na którym niezmiennie żerują media) wymaga czasu, aby go wymazać ze świadomości społecznej. Może być tak, że jest to kwestia nawet jednego pokolenia do przodu (tj. dzieci obecnych dzieci), gdyż zapewne często bywa tak, że mały Jasio słyszy w domu (najczęściej w okolicach końca kwietnia) epitety jakimi tatuś/mamusia obrzuca "zły urząd, który zabiera im pieniądze". Świadomość że to nie idzie do naszej kieszeni tylko do budżetu Państwa jakoś nie jest rozpowszechniona. A dodatkowo jak ktoś raz w roku przyjdzie do US złożyć PITa (a wyślij pocztą człowieku i nie będziesz narzekał na kolejki...) to co widzi? Wymiarowców dokonujących analiz i piszących decyzje? Nie. Widzą tylko "panie przybijające pieczątki i pijące herbatę" - i z tym im się potem urząd kojarzy. Dlatego z racji takiego nastawienia społecznego (są chlubne wyjątki, o czym mam szczęście nieraz się przekonywać) uważam że nasza praca JEST stresująca (vide biurwa1). A czemu w takim razie jej nie rzucić? Hmm, ja to nawet lubię, a kwestię niskich zarobków staram się rozwiązać egzaminem na usc - przynajmniej tyle mogę w obecnej chwili dla siebie zrobić...

A ja dalej swoje
Mam szczęście pracować w urzędzie, który jest (na ogół) chwalony przez podatników. Jest uprzejmie i profesjonalnie. Widzę także, że zmieniło sie to w ciągu ostatnich 10 lat. Gdy zaczynałam pracę w skarbowości pełno było pracowników z naleciałościami z zamierzchłych czasów, którzy całkowicie pasowali do miana urzędasa. Pewni swojej "władzy" nad podatnikiem traktowali go protekcjonalnie a czasami nawet chamsko. W ciągu 10 lat powoli się to zmieniało. W moim urzędzie dzięki kilku reorganizacjom (zarządzonym na wyższym szczeblu) powoli pozbywano się takich pracowników albo odsuwano ich na stanowiska, gdzie nie mają bezpośredniego kontaktu z podatnikami.  I na dzień dzisiejszy w większości pracownicy umieją rozmawiać z ludźmi.

Urzędy Skarbowe zawsze będą postrzegane przez podatników jako zło. Nikt tego nie zmieni. Media mają pożywkę opisując głośniejsze sprawy, najczęściej nie mając pojęcia o meritum (np. sprawa dla reportera - bleee) Ale to my siedzimy za tymi biurkami i jak przychodzi do nas Pan Kowalski to dla wszystkich byłoby najlepiej, żebyśmy, mimo naszych frustracji, podeszli do niego profesjonalnie. Dla mnie "profesjonalnie" oznacza również "życzliwie". Każdy z nas przecież sam bywa i załatwia w różnych urzędach różne sprawy i chciałby być właśnie tak potraktowany. Niezależnie od tego ile zarabia pani siedząca w okienku.



Ja nie twierdzę, że nie jest. Ja tylko twierdzę, że nie bardziej niż inna



Ciągłe utyskiwanie na swój los jest właśnie typowym polskim piekiełkiem. Ile razy w ciągu dnia słyszę, że ktoś jest niezadowolony z organizacji pracy, z komputera, z krzesła, z kierownika, z pensji, z podatników. Z biletów do kina z braku biletów do kina, z pogody...
Taka maniera. Tak już u nas jest.

I co więcej - sama tej manierze ulegam. Bo nienarzekanie w środowisku narzekaczy jest co najmniej podejrzane, nieprawdaż?

Tak też robimy. Tyle, że w ogólnospołecznej świadomości taki wizerunek zakorzeni się dopiero za x lat. Ale to dotyczy jedynie zmiany "niemiłej pani" na "miłą panią". A dopóki w mediach będą pokutować zdania typu "wpłacić do urzędu skarbowego", "urząd nam zabierze" to przeciętny podatnik nadal będzie uważał, że za swoje pieniądze utrzymuje nie własne Państwo tylko "darmozjadów i nierobów w urzędzie". No ale trochę odchodzimy od tematu  

Luzik mają znajomi królika. Reszta często nie wie w co ręce włożyć.


Tak! Za przeterminowany zwrot. Trzykrotność pensji, a potem Good bye!

To dlatego, że przyjmowano w latach 90. ludzi z każdym wyższym wykształceniem: polonistyka, akademia muzyczna, budownictwo, technologia żywienia itp.
Ktoś tu niedawno na forum napisał żeby rozszeszyć przyjęcia do urzędu na inne grupy. Pewnie!
Jak ktoś się decyduje na jakiś kierunek to powinien pracować w zawodzie lub zrobić drugi. Znam jeden (!) przykład osoby z niekierunkowym wykształceniem, która jest bardzo dobra w tym co robi, ale reszta ...szkoda gadać.
Po drugiej stronie (naszej) też widać poziom wiedzy i umiejętności księgowych. I czasami włos się na głowie jeży.


Pracowałam. Praca lżejsza niż w urzędzie. I tylko 8 godzin dziennie.


Teoretycznie tak, ale praktycznie bywa inaczej. "Pokazane" zęby często wywołują odruch obronno-zaczepny.

Ps. ty to biurwa 1 chyba kierowniczka jesteś  

Nie jest to regułą. Choć, chyba rzeczywiście oni mają lepiej. Nie wiem, bo sama nie należe do tej elity a kto do niej należy to tylko domysły, bo przecież nikt sie nie przyzna. Osobiście czasem mam luzik a czasem zapiernicz, zależy od pory roku  


To tak wysokie były odsetki od tego przeterminowanego zwrotu, że zabrały aż trzykrotność pensji? Wow! No, to nieźle musiał być przeterminowany. Zatem : należało się! Szczególnie to Good bye!


Tak, ale to nie powód, żebyśmy byli dla nich nieuprzejmi. To jakich sobie podatnicy zatrudniają księgowych to jest ich problem i ich decyzja. A to, jakich mają urzędników, to już niekoniecznie ich. Dla mnie indolencja niektórych księgowych nie jest argumentem za indolencją urzędników.


To czemu zrezygnowałaś?
A w urzędzie to ile pracujesz? Bo ja też tylko 8 godzin i ani minuty dłużej


To zależy jak są pokazywane Tygrys też szczerzy zęby przed atakiem. Ja mówiłam o życzliwym uśmiechu. Spróbuj! Na pewno podziała. Wielokrotnie to sprawdziłam. Nawet na najbardziej opornych i zaciętych podatników podziałało.



Nie, ja zwykły pracownik jestem. Starszy inspektor. Ale co to ma do rzeczy? Kierownikom tu nie wolno pisać?  

Chciałaś przykładu to go dostałaś.

Nigdzie tego nie napisałam

Chciałam poznać "drugą stronę". Przyda się kiedyś
Pracuję 8 godzin. Za tyle mam płacone.

Ja stosuję spokój. Mówię bardzo powoli i bardzo spokojnie. Spróbuj też działa.

Nie, oczywiście, że mogą, ale tak jesteś zachwycona pracą w USie, że myślałam, że Ty z nich.
Praca jak praca. Żaden cud.

Ależ oczywiście, żaden cud.
Ale też nie taka straszna tragedia jak tu czytam. Wcale nie jestem nią zachwycona. Chętnie zajęłabym się czymś innym, z daleka od podatków. Ale nie sądzę, żebym zaczynając od nowa gdziekolwiek od razu trafiła na tak dobre warunki jak tutaj po tylu latach pracy.
Kwestia mojego podejścia to głównie fakt, że jeżeli zdecydowałam, że będe pracować w US-ie to nie chcę sobie sama obrzydzać tej pracy. Spędzam tam prawie 1/3 swojego życia więc chcę żeby było mi tam sympatycznie. Jak zacznę się nakręcać w narzekaniu to nigdy nie wyjdę z dołka psychicznego. I po co mi to? Narzekanie i tak nic nie zmieni.

Nie ma o co kruszyć kopii! Pracuję dalej w US ponieważ zwykle kończę po 8 godzinach, wypłata jest regularnie, mam po 17 latach pracy ugruntowaną pozycję. Przychodzę do domu i mam czas dla dzieciaka, na basen i inne swoje zainteresowania. Nie chcę przez to powiedzieć, że jestem szczęśliwy i zadowolony z uposażenia (muszę opchnąć samochód i kupić tańszy bo mnie kredyt dusi) ale jak wcześniej Mozeanglia  pisał - nie podoba się, to się zwolnij  i zostań hydraulikiem czy kimkolwiek. To nie jest akceptacja istniejącego stanu rzeczy - to jest odpowiedź na pytania co dalej? zmieniasz pracę czy zostajesz? Ja na razie zostaję...

Biurwa1 - ty to masz farta  
Niestety nie każdy urząd w skarbówce jest postrzegany jako "przyjazny", a nawet uprzejmość i profesjonalizm w UKS-ie nie są w stanie zjednać pracownikom przychylności podatników (czyli kontrolowanych).
Często spotykam się ze zdziwieniem podatników, że nikt na nich nie krzyczał i nikt nie aresztował itp. Za te mity odpowiedzialni są politycy (ci i poprzedni i jeszcze poprzedni i...) oraz media - bo zły urząd się dobrze sprzedaje.  W części również sami pracownicy urzędów (z minionej epoki). Tu jednak mam pretensję głównie do ich przełożonych - czemu tego nie załatwią lecz tolerują  
Pracownik często jest traktowany jako zło wcielone i to również przez przełożonych. Mobbing w wielu rzędach to norma, a szykany (np. postępowanie dyscyplinarne z opóźnione rozliczne własnej delegacji) też są powszechne.
Bez stanowiska kierowniczego i statusu USC ciężko myśleć o "normalnym" funkcjonowaniu za wypłacaną (jeszcze w terminie) kasę - szczególnie dla 4-5 osobowych rodzin. Jeżeli druga osoba pracuje normalnie to OK. A jeżeli ma warunki jak przeciętny skarbowiec? Czy nie powinno być tak, że przy dwu osobach w małżeństwie pracujących w skarbowości (i nie mówię tu o nepotyzmie) mogą godnie żyć i spokojnie utrzymać dwoje dzieci
Szansa na awans w większości dotyczy wyłącznie znajomych królika, wazeliniarzy, kapusiów itp. Wiedza, zdolności, doświadczenie  
Nigdzie nie jest całkowicie źle, ani całkowicie dobrze. Moim zdaniem należy jednak dążyć aby to co złe było eliminowane, a to co dobre - rozwijane.

2x M.  
Merytorycznie i Mądrze.
I wcale nie dlatego, że też Moderator  

I manifestacje i protesty stanowią sposób na to?

A ja myślałem, że zło trzeba zwalczać dobrem  

Te manifestacje są w duchu pokoju i miłości.
I pojednania.
Amen

"Bez stanowiska kierowniczego i statusu USC ciężko myśleć o "normalnym" funkcjonowaniu za wypłacaną (jeszcze w terminie) kasę - szczególnie dla 4-5 osobowych rodzin. Jeżeli druga osoba pracuje normalnie to OK. A jeżeli ma warunki jak przeciętny skarbowiec? Czy nie powinno być tak, że przy dwu osobach w małżeństwie pracujących w skarbowości (i nie mówię tu o nepotyzmie) mogą godnie żyć i spokojnie utrzymać dwoje dzieci"

Supersaperze, zejdźmy na ziemię i bądźmy sprawiedliwi wobec reszty społeczeństwa. Ciężko się myśli lecz żyć trzeba, a jak POwinno być to całkiem inna bajka.