Moi mili powiedzcie mi jeszcze co wprzypadku delikatnego naruszenia obowiązków pracowniczych gdzie możnaby było zastosować art. 115 ustawy o SC, jednak szef przekazał sprawę do mnie do wszczęcia postępowania wyjaśniającego. Szef chce zastosować karę upomnienia na piśmie. Moim zdaniem mógł to zrobić bez wszczynania postępowania. Ale jeśli już sprawa została skierowana do RD to trzeba się nią zająć. Czy w tym przypadku po zebraniu materiału muszę sporządzić wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i przekazać go do KD?

Masz 2 wyjścia:
1 - wystąpić z wnioskiem do KD o wszczęcie PD,
2 - umorzyć PW (za zgodą DG).

Art. 115 ust. 1 zdanie drugie ustawy o służbie cywilnej mówi, że Ukaranie może być poprzedzone postępowaniem mającym na celu wyjaśnienie okoliczności sprawy.

Dlatego, w mojej ocenie, jeśli nus chce dać upomnienie w trybie art. 115 to nie ma przeszkód, by to zrobił po takim postępowaniu - tym bardziej, że jak napisałeś, chce zastosować karę upomnienia. Jeśli taka kara wystarczy to nie ma sensu uruchamiania całej machiny. Chyba że pracownik wniesie sprzeciw - wtedy nie ma wyjścia i trzeba złożyć wniosek do KD o wszczęcie PD.

Nie napisałeś czy nus powołał się na jakiś przepis w swoim piśmie, więc moja odpowiedź może być bez znaczenia.

Ale jeśli pracownik jest nieobecny w us to bieg tego terminu automatycznie (z mocy ustawy) ulega zawieszeniu. Np. może być na zwolnieniu chorobowym przez 2 miesiące - wraca i dopiero wtedy liczymy termin 3-miesięczny (jeśli pracownik będzie długo na L-4 górną granicą do wszczęcia PD jest termin 2 lat od popełnienia czynu).

Chciałbym zauważyć, że każde PW nie jest jakimś postępowaniem "w sprawie", lecz jest prowadzonym wobec konkretnej osoby. Wynika to np. z § 8 ust. 2 rozporządzenia PRM ws. PW i PD: W toku postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny powinien dążyć do szczegółowego wyjaśnienia sprawy i ustalenia, czy został popełniony czyn stanowiący naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej. W tym celu może on odbierać wyjaśnienia od osoby, której dotyczy postępowanie [...]

To samo wynika z brzmienia § 8:

ust 4: W przypadku nieobecności osoby, której dotyczy postępowanie wyjaśniające, postępowanie to ulega zawieszeniu do czasu umożliwienia tej osobie złożenia wyjaśnień.;

ust. 5: Odmowa złożenia wyjaśnień przez osobę, której dotyczy postępowanie wyjaśniające, nie wstrzymuje biegu postępowania.


Nadirze, skoro już jesteś pewien, że stosujesz Kpk (choć nie byłeś w stanie wskazać, na jakiej podstawie tak uważasz) to racz stosować Kpk biorąc pod uwagę prawa osoby, której PW dotyczy. Dlaczego uważasz za prawidłowe wzory pism zawierające przepisy Kpk a potem piszesz, że dana osoba nie ma prawa uczestnictwa w przesłuchaniach, choć takie prawo także wynika z Kpk?


Prawo do zadawania pytań osobom przesłuchiwanym w charakterze świadka wynika z art. 171 § 2 zdanie pierwsze Kpk, który znajduje się w przepisach ogólnych Działu V pt. „Dowody”.

Nie rozumiem, dlaczego raz można w postępowaniu wyjaśniającym stosować Kpk, a raz nie można. Spotkałem się w zeszłym roku z wyjaśnieniem pewnego RD, iż „obowiązujące przepisy dotyczące prowadzonego postępowania wyjaśniającego nie zawierają podstaw prawnych, które zobowiązywałyby prowadzącego postępowanie wyjaśniające – w przypadku nie uwzględnienia danego wniosku dowodowego – do pisemnego określenia i uzasadnienia powodów zajętego w tym przypadku stanowiska”.

Myślę, że albo należy konsekwentnie posiłkować się Kpk albo też w ogóle nie stosować tej ustawy. Dowolne stosowanie przepisów Kpk w postępowaniu wyjaśniającym wywołuje u osoby, wobec której jest ono prowadzone stan niepewności i braku zaufania do RD.

Powstają także uzasadnione obawy co do legalności poszczególnych czynności, ich rzetelności i obiektywności, gdyż nie są znane osobie "podejrzanej" żadne kryteria i podstawa prawna, jakimi kieruje się RD, stosując Kpk do pewnych czynności i jednocześnie odmawiając ich stosowania w innych czynnościach w trakcie PW.

Nie byłem w stanie wskazać nie dlatego, że jej nie znam, tylko dlatego, że nie ma takiej podstawy. Niestety.
Już ustaliliśmy wcześniej, że przepisy ustawy o sc w tym zakresie są niespójne i brak w nich odniesień do innych przepisów. W efekcie całe postępowanie wyjaśniające - póki co - prowadzi się posiłkując się jakimiś wytycznymi, informacjami ze szkoleń, konsultacjami prawniczymi. Dotąd dopóki nie zostanie zmieniona ustawa w tym zakresie albo dopóki nie ukażą się orzeczenia sądowe.


Niby tak, tylko że w kpk jest podejrzany mający status strony. Podobnie podatnik w ordynacji podatkowej. Jeśli ktoś uzna, że "osobie której dotyczy postępowanie" (która nie ma statusu strony) należy umożliwić uczestnictwo podczas przesłuchań świadków, to ja nie mam nic przeciwko temu - ustawa o sc tego nie przesądza.
W sytuacji braku jednoznacznych przepisów i niespójności tych, które są zawsze będzie jakaś niekonsekwencja.

Dodam, że nie jestem prawnikiem i prosiłbym o nieprzyjmowanie moich opinii jako obowiązujące.
Póki co wszyscy błądzimy w tej materii "jak dziecko we mgle lub Goliat na pchle".
A Kurasia (i inne osoby, a zwłaszcza "karnistów") zachęcam do dalszych dyskusji i wspomaganiu mnie w wątku, którego sam założyłem, aby wspólnie pić to nawarzone przeze mnie

Jeżeli nie ma takiej podstawy to oznacza także, że jej nie znasz :)

Zgadza się, stan przepisów jest jaki jest (przepisy dot. PD w SC są chyba najgorsze z istniejących), ale nie wprowadzajmy jeszcze większego zamieszania.

Na orzeczenia sądowe nie licz - chyba że z innych branż (usc istnieje od 1996 r. i jest ich jak na lekarstwo). To WKDSC powinna publikować na stronach KPRM swoje orzeczenia (zanonimizowane), to samo poszczególne KD w skarbówce. Jest tego trochę w skali kraju. Zresztą ustawa o dostępie do inf. publicznej umożliwia zwrócenie się do tych organów o przekazanie takich dokumentów (po anonimizacji). No ale jeśli przewodnicząca WKD może sobie trzymać w szufladzie odwołanie obwinionego w PD przez dwa i pół roku (nic z nim nie robiąc) to chyba rozumiesz, że mówimy o fantastyce.




Zostaw ten status podejrzanego w Kpk w spokoju :)  
Dla mnie oczywiste jest, że jeśli posługujesz się Kpk to należy uwzględnić nie tylko uprawnienia RD z tego wynikające, ale i prawa "podejrzanego" w PW.
W zeszłym roku w "moim" PW mogłem brać udział, na mój wniosek, w niektórych przesłuchaniach świadków. Praktyka jest różna różnista, niestety.



Również nie jestem prawnikiem; moje uwagi są także wyłącznie moimi uwagami.

Na trzech RD, z którymi miałem bezpośrednio do czynienia jako pracownik ksc, tylko jeden był karnistą :) Samo bycie karnistą także nie oznacza, że PW jest prowadzone dobrze i że wniosek do KD jest rzetelny i obiektywny.

Powtarzam to kiedy tylko mogę: już samo wyznaczenie na RD pracownika, który podlega nusowi jest chorym założeniem.
Jeśli nie zmieni się tego systemu i nie wprowadzi profesjonalnego zespołu RD dla danego województwa i losowania RD spoza us, w którym ma być prowadzone PW, to większość PW i PD będzie obarczona wadami (znam różne przypadki kiedy np. nus i RD wspólnie prowadzą PW i PD; nus składa pisma do KD lub SSC; wydaje polecenia pisemne RD - no kosmos :)

. .
Komisje dyscyplinarne
– funkcjonowanie, skład i tryb powoływania, Wyższa Komisja Dyscyplinarna Służby Cywilnej

System organów orzekających w postępowaniu dyscyplinarnym składa się z dwóch szczebli. Sprawy dyscyplinarne członków korpusu służby cywilnej rozpoznają komisje dyscyplinarne − w I instancji − oraz Wyższa Komisja Dyscyplinarna Służby Cywilnej − w II instancji. Warto zauważyć, że system organów orzekających, zasady i tryb orzekania są jednakowe zarówno dla urzędników, jak i pracowników służby cywilnej.

Komisja dyscyplinarna urzędu oraz wspólna komisja dyscyplinarna

W świetle art. 117 ust. 1 ustawy o służbie cywilnej komisję dyscyplinarną urzędu powołuje dyrektor generalny urzędu spośród członków korpusu służby cywilnej zatrudnionych w urzędzie. Ponadto dyrektorzy generalni urzędów mogą,  w drodze porozumienia, powołać wspólną komisję dyscyplinarną dla kierowanych przez nich urzędów (art. 117 ust. 2 ustawy o służbie cywilnej). W ramach tego porozumienia rozstrzygany jest też skład osobowy komisji dyscyplinarnej i kwestia reprezentacji w niej poszczególnych urzędów. Ponieważ ustawa nie przewiduje odrębnego sposobu powoływania osób do składu wspólnej komisji dyscyplinarnej, należy przyjąć, że poszczególni członkowie są powoływani − w ustalonych proporcjach − przez dyrektorów generalnych urzędów, dla których ustanowiona jest komisja. Wskazane byłoby, aby powołanie wspólnej komisji dyscyplinarnej uwzględniało merytoryczny zakres działania i położenie urzędów wchodzących w jej skład (np. wspólna komisja dyscyplinarna dla urzędów skarbowych województwa dolnośląskiego).

Zgodnie z art. 117 ust. 3  ustawy o służbie cywilnej o powołaniu komisji dyscyplinarnej zawiadamia się niezwłocznie Szefa Służby Cywilnej.
Komisję dyscyplinarną, w liczbie co najmniej 10 członków korpusu służby cywilnej, powołuje się na okres 4 lat. Przepisy ustawy o służbie cywilnej nie dają podstaw do rozszerzenia zakresu działania komisji w trakcie kadencji, jak również brak jest podstaw prawnych do skracania kadencji powołanych już komisji dyscyplinarnych. Nieunormowanie tej kwestii w ustawie skutkuje uniemożliwieniem wcześniejszego zakończenia działania komisji i powołaniem nowej, rozszerzonej o nowe urzędy.
Komisja dyscyplinarna powołuje ze swojego grona przewodniczącego komisji i 2 jego zastępców. Tryb pracy komisji dyscyplinarnej określa regulamin uchwalony przez komisję i zatwierdzony przez dyrektora generalnego urzędu. Ustawa nie odnosi się do wymagań stawianych członkom korpusu służby cywilnej wchodzącym w skład komisji dyscyplinarnej. Powyższą kwestię reguluje rozporządzenie w sprawie postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego w służbie cywilnej, które w § 3 precyzuje, iż w skład komisji dyscyplinarnej może zostać powołana osoba, która:
1) posiada wyższe wykształcenie,
2) posiada wiedzę i doświadczenie zawodowe niezbędne dla właściwego wykonywania obowiązków członka komisji dyscyplinarnej,
3) nie była karana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe,
4) nie była karana dyscyplinarnie w służbie cywilnej,
5) nie pełni funkcji rzecznika dyscyplinarnego.

Powołanie w skład komisji dyscyplinarnej wymaga pisemnej zgody osoby powoływanej.
Ponadto rozporządzenie, o którym mowa powyżej, precyzuje, iż w skład komisji dyscyplinarnej powinny wchodzić co najmniej dwie osoby posiadające wyższe wykształcenie prawnicze (a w skład Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej co najmniej 3 osoby z wyższym wykształceniem prawniczym). Wymóg określony w powołanym rozporządzeniu jest konsekwencją tego, że ustawodawca wyróżnił dwa rodzaje postępowań dyscyplinarnych, w których przewodniczącym lub członkiem komisji dyscyplinarnej musi być członek korpusu służby cywilnej posiadający wykształcenie wyższe prawnicze. Wymóg wykształcenia prawniczego jednego lub dwóch członków komisji dyscyplinarnej, zgodnie z art. 123 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o służbie cywilnej, dotyczy postępowań zagrożonych karą wydalenia ze służby cywilnej w przypadku urzędników służby cywilnej oraz wydalenia z urzędu w przypadku pracowników służby cywilnej.  
Przepis art. 123 ustawy o służbie cywilnej normuje kwestię składów orzekających komisji dyscyplinarnej. Zarówno w sprawach urzędników służby cywilnej, jak i w sprawach pracowników służby cywilnej orzekają jednakowe składy komisji. Natomiast różna jest liczebność składów orzekających komisji w zależności od instancji orzekającej i rodzaju kary, o którą wnosi rzecznik dyscyplinarny.

Komisje dyscyplinarne orzekają w składzie:
w I instancji:
a) trzech członków, składzie powoływanym w sytuacji, gdy rzecznik dyscyplinarny wnosi o karę upomnienia, nagany, pozbawienia możliwości awansowania przez okres dwóch lat na wyższy stopień służbowy, obniżenia wynagrodzenia zasadniczego nie więcej niż o 25% przez okres czasu nie dłuższy niż 6 miesięcy i obniżenia stopnia służbowego służby cywilnej – w przypadku urzędników służby cywilnej. W przypadku pracowników służby cywilnej – gdy rzecznik dyscyplinarny wnosi o karę upomnienia, nagany i obniżenia wynagrodzenia zasadniczego nie więcej niż o 25% przez okres czasu nie dłuższy niż 6 miesięcy.
b) pięciu członków, składzie powoływanym w sytuacji, gdy rzecznik dyscyplinarny wnosi o karę wydalenia ze służby cywilnej (w przypadku urzędnika służby cywilnej) albo o karę wydalenia z pracy w urzędzie (w przypadku pracownika służby cywilnej). Przewodniczący pięcioosobowego składu orzekającego musi legitymować się wykształceniem prawniczym.
w II instancji: pięciu członków, z których co najmniej dwóch powinno posiadać wykształcenie prawnicze, gdy rozpatrywana jest sprawa, co do której orzeczono w I instancji karę wydalenia ze służby cywilnej albo wydalenia z pracy w urzędzie.
Sprawy dyscyplinarne osób zajmujących stanowiska dyrektorów generalnych urzędów rozpoznaje w I i II instancji Wyższa Komisja Dyscyplinarna Służby Cywilnej. W takim przypadku do rozpatrywania spraw dyscyplinarnych do składu orzekającego w II instancji wyznacza się członków komisji, którzy nie brali udziału w rozpoznawaniu sprawy w I instancji. Sprawy dyscyplinarne osób zajmujących stanowiska wojewódzkich lekarzy weterynarii i ich zastępców rozpatruje w I instancji komisja dyscyplinarna działająca w urzędzie obsługującym Głównego Lekarza Weterynarii.

Członka komisji dyscyplinarnej odwołuje się w przypadku:
1) złożenia rezygnacji,
2) ustania stosunku pracy,
3) wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego,
4) wszczęcia przeciwko niemu postępowania dyscyplinarnego,
5) powierzenia funkcji rzecznika dyscyplinarnego,
6) powołania w skład Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej.

Ponadto członka komisji dyscyplinarnej można odwołać w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w tym w przypadku:
1) niewykonania przez niego obowiązków członka komisji dyscyplinarnej,
2) niedbałego wykonywania przez niego obowiązków członka komisji dyscyplinarnej,
3) zachowania uchybiającego godności członka komisji dyscyplinarnej.
W  przypadku, gdy odwołanie członka komisji dyscyplinarnej następuje przed upływem kadencji, osoba uprawniona do powołania komisji dyscyplinarnej (tj. dyrektor generalny urzędu) powołuje w jej skład nowego członka komisji. Nowy członek komisji dyscyplinarnej musi spełniać wymagania  określone w § 3 rozporządzenia w sprawie postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego w służbie cywilnej. Członek komisji dyscyplinarnej powołany w skład komisji dyscyplinarnej w trybie uzupełnienia składu komisji pełni swoją funkcję do końca kadencji komisji dyscyplinarnej.

Warto również wspomnieć o okolicznościach, które skutkują wyłączeniem członka komisji dyscyplinarnej ze składu w rozpoznawanej sprawie (§ 16 ust. 1 rozporządzenia). Sytuacje tego rodzaju mają miejsce, kiedy sprawa dotyczy bezpośrednio członka komisji dyscyplinarnej lub jego małżonka, krewnego lub powinowatego w linii prostej albo osoby pozostającej z nim w stosunku przysposobienia. Ponadto wyłączenie następuje również wtedy, kiedy członek komisji występował w danej sprawie w charakterze świadka, biegłego, rzecznika dyscyplinarnego. Istnieje również możliwość, że członek komisji sam złoży pisemny wniosek o wyłączenie go od udziału w sprawie. Wyłączenie członka ze składu orzekającego komisji w powyżej wskazanych przypadkach stwierdza przewodniczący komisji dyscyplinarnej.
W sytuacji, kiedy między członkiem komisji dyscyplinarnej a obwinionym, obrońcą lub rzecznikiem dyscyplinarnym zachodzi stosunek, który rodzi obawę co do bezstronności członka komisji, zarówno on sam, jak i rzecznik dyscyplinarny, obwiniony lub jego obrońca mogą złożyć wniosek o jego wyłączenie (§ 16 ust. 2 rozporządzenia). Wniosek taki wymaga uzasadnienia. O wyłączeniu członka ze składu orzekającego komisji orzeka przewodniczący komisji dyscyplinarnej, jeżeli zaś wniosek dotyczy przewodniczącego komisji dyscyplinarnej, wyznacza on do udziału w sprawie innego członka komisji.

Tryb pracy komisji dyscyplinarnej określa regulamin uchwalony przez komisję oraz zatwierdzony przez dyrektora generalnego urzędu. W regulaminie winny się znaleźć unormowania dotyczące m.in. procedury wyboru przewodniczącego oraz jego zastępców, zasady zwoływania posiedzeń, podejmowania rozstrzygnięć, uchwał. Regulamin ma służyć określeniu kwestii organizacyjnych adekwatnych do potrzeb oraz możliwości urzędu lub urzędów, dla których komisja została powołana. Powyższe wynika z zakresu obowiązków nałożonych na komisje dyscyplinarne mocą aktów prawnych. Dokładne i rzetelne opracowanie regulaminu nie tylko ułatwi prace komisji dyscyplinarnej, ale również wyeliminuje wiele niejasności związanych z przebiegiem samego postępowania dyscyplinarnego.

Zgodnie z art. 119 ustawy o służbie cywilnej wykonywanie zadań członków komisji dyscyplinarnej jest traktowane na równi z wykonywaniem przez nich obowiązków pracowniczych. Wobec powyższego na czas wykonywania zadań w komisjach dyscyplinarnych ich członkom przysługuje zwolnienie od pracy zawodowej. Nie ma jednak ono charakteru stałego – nie przysługuje członkowi komisji na całą kadencję komisji dyscyplinarnej. Dotyczy ono tylko czasu wykonywania zadań wynikających z zasiadania w komisji dyscyplinarnej, w tym przede wszystkim udziału w pracach składów orzekających. Obowiązkiem pracodawcy pozostaje więc zwolnienie pracownika od świadczenia pracy na czas wykonywania zadań w komisji dyscyplinarnej. Niemniej jednak za ten okres zwolnienia przysługuje pracownikowi pełne wynagrodzenie.

W myśl art. 122 ustawy o służbie cywilnej członkowie komisji dyscyplinarnych są niezawiśli w zakresie orzecznictwa dyscyplinarnego oraz nie są związani rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego wyroku sądu. Powołany przepis formułuje ważną zasadę dotyczącą postępowania dyscyplinarnego w służbie cywilnej – niezawisłości członków komisji dyscyplinarnych w zakresie orzecznictwa. Niezawisłość składu orzekającego jest niezbędnym warunkiem tego, aby rozstrzygnięcia w postępowaniu dyscyplinarnym były wolne od wpływu i dokonywane na podstawie obiektywnych kryteriów.
Wysokość wynagrodzenia członków komisji dyscyplinarnych szczegółowo ustala rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 9 kwietnia 2009 r. w sprawie wynagrodzenia członków Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej, komisji dyscyplinarnych oraz rzeczników dyscyplinarnych i ich zastępców przyjmując za podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia minimalne wynagrodzenie określone na podstawie odrębnych przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę . Członkowie komisji dyscyplinarnych otrzymują wynagrodzenie wyłącznie za rozpoznanie sprawy zakończonej wydaniem orzeczenia.
Wynosi ono odpowiednio:
1) 29% minimalnego wynagrodzenia – w przypadku przewodniczącego składu orzekającego;
2) 18% minimalnego wynagrodzenia – w przypadku pozostałych członków składu orzekającego.
Członkom komisji dyscyplinarnych funkcjonujących na poziomie urzędów nie przysługuje dodatkowe miesięczne wynagrodzenie.

Należy wspomnieć o tym, iż obsługę organizacyjno-biurową komisji dyscyplinarnej urzędu zapewnia właściwy urząd, natomiast powołanej w drodze porozumienia wspólnej komisji dyscyplinarnej obsługę zapewnia urząd określony w porozumieniu dyrektorów generalnych urzędów powołującym wspólną komisję dyscyplinarną.

Wyższa Komisja Dyscyplinarna Służby Cywilnej

Zgodnie z art. 118 ust. 1 ustawy o służbie cywilnej Wyższą Komisję Dyscyplinarną Służby Cywilnej, zwaną dalej WKDSC, powołuje Prezes Rady Ministrów. W skład WKDSC wchodzi 15 członków powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów na okres 6 lat, w tym 12 członków powoływanych na wniosek Szefa Służby Cywilnej spośród urzędników służby cywilnej oraz 3 członków powoływanych na wniosek dyrektora generalnego służby zagranicznej spośród członków personelu dyplomatyczno-konsularnego. Członkowie WKDSC pełnią swoje funkcje do czasu powołania ich następców. Wyższa Komisja Dyscyplinarna Służby Cywilnej powołuje ze swojego grona przewodniczącego i jego zastępców. Tryb pracy WKDSC określa regulamin, który jest uchwalany przez Komisję. Obsługę prac WKDSC zapewnia Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. Warto podkreślić, iż ustawodawca nie przewidział żadnej procedury zatwierdzania regulaminu WKDSC przez żaden inny organ właściwy w sprawach służby cywilnej, co stanowi o niezawisłości Komisji.

Wyższa Komisja Dyscyplinarna Służby Cywilnej rozpatruje odwołania od orzeczeń komisji dyscyplinarnych urzędów w granicach zarzutów podniesionych w odwołaniach. Rozpoznaje również sprawy dyscyplinarne osób zajmujących stanowiska dyrektorów generalnych urzędów w I i II instancji. Ustawodawca wymaga też, co już wyżej zostało wskazane, by w sprawach dotyczących dyrektorów generalnych urzędu do składu orzekającego w II instancji wyznaczano członków komisji, którzy nie brali udziału w rozpoznawaniu sprawy w I instancji.
Członkowie Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej otrzymują wynagrodzenie miesięczne za zasiadanie w Komisji, a także wynagrodzenie za rozpoznanie każdej sprawy dyscyplinarnej zakończonej wydaniem orzeczenia. Wyżej wymienione wynagrodzenie jest, zgodnie z obowiązującym stanem prawnym, uzależnione od funkcji jaką pełni członek WKDSC. Wynosi ono odpowiednio:
1) 100% minimalnego wynagrodzenia – w przypadku przewodniczącego,
2) 75% minimalnego wynagrodzenia – w przypadku zastępcy przewodniczącego,
3) 50% minimalnego wynagrodzenia – w przypadku pozostałych członków.
Natomiast wynagrodzenie za rozpoznanie sprawy dyscyplinarnej, zakończonej wydaniem orzeczenia wynosi odpowiednio:
1) 38% minimalnego wynagrodzenia – w przypadku przewodniczącego składu orzekającego,
2) 23% minimalnego wynagrodzenia – w przypadku pozostałych członków składu orzekającego.

Podsumowując:
1) w I instancji sprawy dyscyplinarne członków korpusu służby cywilnej rozpoznaje komisja dyscyplinarna,
2) w II instancji sprawy dyscyplinarne członków korpusu służby cywilnej rozpoznaje Wyższa Komisja Dyscyplinarna Służby Cywilnej,
3) w I i II instancji sprawy dotyczące dyrektorów generalnych urzędów rozpoznaje Wyższa Komisja Dyscyplinarna Służby Cywilnej,
4) sprawy dyscyplinarne osób zajmujących stanowiska wojewódzkich lekarzy weterynarii i ich zastępców rozpatruje w I instancji komisja dyscyplinarna działająca w urzędzie obsługującym Głównego Lekarza Weterynarii.

, ,
Postępowanie wyjaśniające
− zasady i tryb prowadzenia, zakres czynności rzecznika dyscyplinarnego

W świetle art. 125 ust. 1 i 2 ustawy o służbie cywilnej rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na polecenie dyrektora generalnego urzędu (odpowiednio Szefa Służby Cywilnej lub Głównego Lekarza Weterynarii) i informuje go o dokonanych ustaleniach. Postępowanie wyjaśniające poprzedza przeprowadzenie postępowania dyscyplinarnego. W trakcie postępowania wyjaśniającego zbierany jest materiał dowodowy, uzasadniający skierowanie sprawy do rozpatrzenia przez komisję dyscyplinarną lub wskazujący na zasadność umorzenia postępowania wyjaśniającego ze względu na niepotwierdzenie zasadności zarzutów stawianych osobie, której to postępowanie dotyczy.

Warto podkreślić, iż postępowanie wyjaśniające może zostać wszczęte przez rzecznika dyscyplinarnego wyłącznie na polecenie osoby powołującej rzecznika dyscyplinarnego, a nie z inicjatywy samego rzecznika. Dyrektor generalny urzędu, oceniając wagę naruszenia obowiązków urzędnika lub pracownika służby cywilnej, może odstąpić od przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego. W takim przypadku samodzielnie wymierza karę upomnienia na piśmie. W razie uznania przez dyrektora generalnego urzędu konieczności przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego poleca on rzecznikowi dyscyplinarnemu wszczęcie takiego postępowania. O wszczęciu tego postępowania rzecznik zawiadamia osobę, której ono dotyczy. Prawidłowo sporządzone zawiadomienie winno zawierać oznaczenie rzecznika dyscyplinarnego, informację o przyczynie wszczęcia postępowania, pouczenie o prawie do czynnego udziału w postępowaniu oraz o sposobie korzystania z tego prawa (§ 8 ust. 1 rozporządzenia). Rzecznik dyscyplinarny w  zawiadomieniu o wszczęciu postępowania wyjaśniającego informuje osobę, której dotyczy postępowanie, o stawianych jej zarzutach oraz o przysługujących jej uprawnieniach. W toku postępowania wyjaśniającego może on przesłuchiwać świadków oraz zasięgać opinii biegłych, a także przeprowadzać wszelkie inne dowody konieczne do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy i ustalenia, czy i kiedy został popełniony czyn stanowiący naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej. Z czynności dowodowych przeprowadzonych w toku postępowania wyjaśniającego sporządza się protokół lub notatkę.

W myśl § 8 ust. 2 rozporządzenia w toku omawianego postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny powinien dążyć do szczegółowego wyjaśnienia sprawy i przede wszystkim ustalenia, czy i kiedy został popełniony czyn, który stanowi naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej, tzn. dokładną datę i miejsce jego popełnienia, okoliczności i sposób  naruszenia obowiązków członka korpusu służby cywilnej (działanie lub zaniechanie). Aby dokonać takich ustaleń, rzecznik dyscyplinarny może odbierać wyjaśnienia od osoby, której dotyczy postępowanie, przesłuchiwać świadków, zasięgać opinii biegłych, badać dokumenty.

Ponadto rzecznik dyscyplinarny może przeprowadzać, zabezpieczać i utrwalać dowody. W trakcie postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny zachowuje dużą autonomię. Ma on jednak obowiązek poinformowania osoby, która go powołała o dokonanych ustaleniach. Rzecznik dyscyplinarny samodzielnie decyduje o przekazaniu sprawy komisji dyscyplinarnej. Jeśli chodzi o umorzenie postępowania wyjaśniającego, to nie można w tym przypadku mówić o pełnej samodzielności rzecznika dyscyplinarnego, ponieważ może on umorzyć postępowanie wyjaśniające tylko za zgodą dyrektora generalnego urzędu. Przepis ten z jednej strony ma na celu zapewnienie kontroli dyrektora generalnego urzędu nad działaniami rzecznika dyscyplinarnego, a z drugiej służy zabezpieczeniu potencjalnego obwinionego przed nadmierną represyjnością (w braku takiego przepisu zawsze musiałoby dojść do przeprowadzenia postępowania dyscyplinarnego, nawet gdyby w postępowaniu wyjaśniającym nie zostało potwierdzone naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej).

W trakcie prowadzenia postępowania wyjaśniającego osoba, której postępowanie dotyczy, może zgłaszać rzecznikowi dyscyplinarnemu wnioski dowodowe, przeglądać akta sprawy i ustanowić obrońcę z wyboru. Decyzja o uwzględnieniu bądź nieuwzględnieniu wniosku dowodowego należy każdorazowo do rzecznika dyscyplinarnego, który ocenia jego zasadność i przydatność dla prowadzonego postępowania. Należy zauważyć, że rzecznik dyscyplinarny nie ma obowiązku informowania osoby, której postępowanie wyjaśniające dotyczy o zamiarze przeprowadzenia czynności dowodowej ani dopuszczenia jej do udziału w tej czynności.

Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego rzecznik dyscyplinarny niezwłocznie powiadamia osobę, której dotyczyło postępowanie wyjaśniające, o jego zakończeniu. Udostępnia jej zebrane dowody oraz umożliwia złożenie dodatkowych wyjaśnień. Rzecznik dyscyplinarny zobowiązany jest również do niezwłocznego poinformowania osoby, która poleciła wszczęcie postępowania wyjaśniającego, o dokonanych ustaleniach i ich wyniku.
Jeżeli w wyniku postępowania wyjaśniającego zostanie potwierdzona zasadność zarzutów stawianych osobie, której dotyczyło postępowanie, rzecznik dyscyplinarny sporządza wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego i niezwłocznie kieruje go, w dwóch egzemplarzach, do komisji dyscyplinarnej.

Wniosek rzecznika dyscyplinarnego o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego inicjuje postępowanie dyscyplinarne, dlatego też powinien odpowiadać warunkom określonym w § 11 ust. 2 rozporządzenia w sprawie postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego w służbie cywilnej. I tak prawidłowo sporządzony wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego powinien zawierać następujące elementy:
1) imię i nazwisko, numer PESEL, miejsce pracy i zajmowane stanowisko służbowe osoby, której dotyczyło postępowanie wyjaśniające;
2) dokładne określenie czynu stanowiącego naruszenie obowiązków członka korpusu służby cywilnej, czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego popełnienia oraz skutków zniego wynikających;
3)  proponowaną karę dyscyplinarną;
4) imiona i nazwiska oraz adresy świadków, którzy powinni być wezwani na rozprawę, jak również wskazanie innych dowodów;
5) uzasadnienie.

W sytuacji, gdy w toku postępowania wyjaśniającego nie zostanie potwierdzona zasadność zarzutów stawianych osobie, której dotyczy postępowanie, rzecznik dyscyplinarny wydaje za zgodą osoby, która poleciła wszczęcie postępowania wyjaśniającego, postanowienie o umorzeniu postępowania, które doręcza osobie, wobec której było ono prowadzone. Umorzenie postępowania oznacza, iż w toku przeprowadzonych czynności postępowania wyjaśniającego nie stwierdzono naruszenia obowiązków członka korpusu służby cywilnej, przez osobę której dotyczyło postępowanie, a co za tym idzie, iż sprawa została definitywnie zakończona.

Ładne zdanie, ładnie brzmi, ale to teoria, niestety.




Trochę inaczej go odczytuję, ale mogę się mylić. Nie zabezpiecza on przed namierną represyjnością, bo to nie RD decyduje o rozpoczęciu PW - jak również z kolei DG nie ma wpływu -:-)))) teoretycznie zaznaczam - na wysokość proponowanej kary. Także RD nie ma wpływu na to, że DG odmówi mu zgody na umorzenie sprawy, którą powinno się umorzyć, co może doprowadzić do sytuacji patowej.



No szkoda, bo pewne rzeczy można wyjaśnić na etapie PW. A tak - RD robi swoje po czym uznaje, że trzeba dać wniosek do KD (lub dostaje polecenie w tej materii) a "podejrzany" nie mógł nawet zadać pytania jakiemuś świadkowi (nie wie też jakie pytania były zadawane przez RD). Musi więc na etapie PD (jeśli zostanie ono wszczęte) złożyć wniosek o ponowne dokonanie czynności, tym razem z jego udziałem w czasie rozpraw.

I teraz np. mamy sytuację, że w czasie PW było przesłuchiwanych 4 świadków (jak najbardziej jest to realna sytuacja). RD i świadkowie poświęcili na to czas. I co - skoro "podejrzany" nie miał prawa wziąć udziału w tych czynnościach, to trzeba je powtórzyć w czasie rozpraw KD, a to już trudniejsza sprawa, bo wszystko wydłuża się w czasie - trzeba skoordynować czas członków składu orzekającego, czas świadków i czas obwinionego i jego obrońcy.

Może też tak się zdarzyć, że KD uzna, że przesłuchania w czasie rozpraw nie są konieczne, a potem w II instancji orzeczenie KD zostanie uchylone właśnie przez brak wyjaśnienia stanu faktycznego i cała zabawa od nowa tyle że dobrych kilka miesięcy później (w sumie może to być i rok).  


Przepisy milczą w jakich terminach ma się to dokonać. W jakim terminie można zapoznać się z materiałem (od powzięcia wiadomości o takiej możliwości) i w jakim terminie po zapoznaniu można składać dodatkowe wyjaśnienia?

Ponadto powinien być zapis mówiący o tym, że na wniosek RD ma wykonać kopie (lub umożliwić wykonanie kopii) z akt sprawy PW.  



Uważam, że taki wniosek powinen trafić równocześnie do KD i do "podejrzanego" (oczywiście w tym celu trzeba zmienić przepisy).  
Poza tym powinno się jasno określić, że złożenie wniosku przez RD do KD to nie jego wysłanie (czy data jego podpisania) a data wpływu wniosku do KD.



Pytanie: a co będzie, jeśli RD stwierdzi, że nie doszło do naruszenia usc (w związku z czym nie ma podstaw do starania się o karę dla pracownika), a DG ma to w nosie i nie wyraża zgody. Jak to powinno wyglądać? DG ma dać na piśmie i uzasadnić taką odmowę?

Co ma zrobić RD (uczciwy RD dodam), kiedy jest przekonany zgodnie ze swoją wiedzą i sumieniem, że nijak nie powinno się wnioskować o PD? Dać zdanie odrębne i zrezygnować z funkcji?
Jak może pisać wniosek do KD o ukaranie jeśli uważa, że kary nie powinno być?
Po raz kolejny widać, że system wyboru RD jest zupełnie odrealniony.



Nie jestem tego taki pewien, bo może okazać się, że pojawią się np. nowe dowody w sprawie (a jeszcze nie upłynął termin 3 miesięcy od daty powzięcia wiadomości przez DG). Oczywiście przepisy nie mówią nic o takiej sytuacji (kto by tam sobie z autorów zawracał głowę rozważenia, jakie mogą się pokazać problemy w trakcie PW i PD), ale myślę, że należałoby powtórzyć PW.

Nadir, wiem ze cytujesz czyjś wykład, więc te pytania nie są tylko do Ciebie skierowane :)

Wszystkie Twoje wątpliwości są zasadne.
Mało tego: podzielam je!
Ale odpowiedzi na nie, niestety, nie mam...  
Autora tego opracowania też nie mogę zapytać, bo... nie wiem kim on jest

Zapewne służby specjalne  

Brałem udział w szkoleniu zorganizowanym przez firmę Gamma i prowadzący zapewniał, że w przekazanych nam na pendrivach materiałach bez wiedzy KPRM-u  nie została postawiona ani jedna kropka. Może tam warto szukać autora

Witam! Mam prośbę proszę mi podpowiedzieć co w sytuacji gdy zostało wszczętę postępowanie wyjaśniające (zostały wysłane zawiadomienia o wszczęciu) a osób których dotyczy postepowanie ciągle nie ma w pracy. Jedna z tych osób złożyła wypowiedzenie umowy o pracę zachowując termin wypowiedzenia 3 -miesięczny. Do drugiej z tych osób zostało wysłane wypowiedzenie umowy o pracę na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego (wypowiedzenie umowy ze skutkiem natychmiastowym bez okresu wypowiedzenia). Co w takiej sytuacji. Postępowanie wyjaśniające tak czy tak mam zawieszone z mocy prawa gdyż osoby "podejrzane" są nieobecne. Czy w przypadku gdy nie wrócą ani nawet na jeden dzień do pracy to ja powinieniem umorzyć postępowanie wyjaśniające? Czy powinieniem postąpić w inny sposób?
Proszę o sugestie.