Nie wiem, co bym zrobił, ale na pewno kilka razy bym się zastanowił, z pomocą innych osób, czy w ogóle można tu dokonać sprostowania skoro w treści postanowienia w sentencji nie wskazano drugiego małżonka.
Skoro go nie wskazano to nie może być mowy o oczywistej omyłce, tzw. błędzie pisarskim. Z błędem takim mielibyśmy do czynienia, gdyby imię i/lub nazwisko było przekręcone, a tu nie było takiej sytuacji.
Pominięcie jednego z podatników w sentencji jest błędem merytorycznym, a nie oczywista omyłką.
Proszę przeczytać to orzeczenie - http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/F3CA6BE62A.
Fragment uzasadnienia:
Natomiast oczywistymi omyłkami o których mowa w art. 215 § 1 Ordynacji podatkowej, są w szczególności różnego rodzaju drobne błędy pisarskie, przeoczenia, zły dobór słów (tak. A.Kabat w Komentarzu do Ordynacji podatkowej, S.Babiarz, B.Dauter, B.Gruszczyński, R.Hauser, A.Kabat, M.Niezgódka-Medek, LexisNexis Warszawa 2010 str.858).
Na podstawie tego przepisu mogą być zatem prostowane najprostsze omyłki, które można stwierdzić w prosty sposób, w szczególności bez analizowania treści przepisów prawa, w oparciu o który wszczęto postępowanie. Zdaniem Sądu, w okolicznościach sprawy wyraźne pominięcie w kolejnych zdaniach uzasadnienia postanowienia organu z dnia "[...]" o wszczęciu postępowania, w tym również w wykazie podmiotów do których postanowienie jest adresowane, danych jednego z małżonków względem którego prowadzono dalej postępowanie, nie jest oczywistą omyłką, którą można stwierdzić w prosty sposób. Uzupełnienie tych danych w wydanym na podstawie art. 215 § 1 Ordynacji podatkowej postanowieniu stanowi bowiem merytoryczną ingerencję organu w treść tego uzasadnienia, w ramach której chodzi nie tyle o sprostowanie oczywistej omyłki, co usunięcie błędu w zakresie określenia strony postępowania, w celu nadania skuteczności prawnej wydanemu postanowieniu o wszczęciu. Istotą sporu pomiędzy stronami, jest bowiem udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy tak wydane postanowienie z dnia "[...]" rodzi skutek prawny w zakresie wszczęcia postępowania z urzędu wobec strony postępowania, jaką są podlegający kontroli w związku ze złożeniem wspólnego zeznania, małżonkowie I. i J.M. Stwierdzenie braku skuteczności takiego postanowienia, niezbędnego, by w ogóle mówić o prowadzeniu postępowania, stanowi zaś uchybienie mogące mieć wpływ na wynik sprawy wymiaru podatku. Powoduje bowiem, że podejmowane czynności nie powinny wywoływać skutków prawnych (wyrok NSA z dnia 9 maja 2000 r., III SA 739/00, Z. Zgierski, Wszczęcie postępowania podatkowego (w:) Procedury podatkowe - gwarancje czy instrument fiskalizmu?, red. H. Dzwonkowski, Warszawa 2005, s. 155).
Ocena wadliwości aktu administracyjnego jakim jest sporne postanowienie o wszczęciu postępowania nie jest celem postępowania w sprawie sprostowania omyłki na podstawie art. 215 § 1 Ordynacji podatkowej. Poprawienie postanowieniem wydanym na podstawie art. 215 § 1, nieprawidłowego postanowienia o wszczęciu postępowania, w uzasadnieniu którego, w wierszu 14-ym od góry, wyraźnie wskazano, iż postępowanie zostaje wszczęte "w stosunku do Pani I.M.", nie stanowi sprostowania oczywistej omyłki. Zwłaszcza gdy w wykazie podmiotów do których postanowienie o wszczęciu jest adresowane, również wskazano jedynie I.M.
(...)
Reasumując, błędu w określeniu strony w związku z wszczęciem postępowania w sprawie wymiaru podatku dochodowego nie można potraktować jako oczywistej omyłki, nadającej się do sprostowania w trybie art. 215 § 1 o.p.. Nie jest to bowiem błąd słowny (pisarski lub komputerowy) lub też inna nieistotna wadliwość. Przytoczenie brakującej treści uzasadnienia postanowienia o wszczęciu w drodze postanowienia o sprostowaniu, prowadzi do uzupełnienia jego zawartości, a więc do merytorycznej ingerencji organu w treść tego uzasadnienia, co wykracza poza ramy postanowienia, o którym mowa w art. 215 § 1 O.p.
|
Olka73 
.