Poniekąd Sam sobie odpowiedziałeś, skoro problem jest mały to mowy o rażącym naruszeniu prawa nie ma... Podejrzewam że podatnik wniósł korektę, po kontroli podatkowej- bo jeżeli wniósł ją w trakcie postępowania to raczej umocowany do tego nie był. Ale jeżeli nawet wniósł ją po KP to i tak OP stawia pewne warunki, które decydują o skuteczności tej korekty. Jeżeli ich dotrzymał to fakt jest skuteczna. Jeżeli nie to nie ma problemu.
Pytanie zaś kiedy mówić możemy o rażącym naruszeniu prawa, a kiedy o naruszeniu prawa i tu odsyłam cię do orzecznictwa Sądu najwyższego, który niejednokrotnie mówił o przydawce rażący w konteście czy to cywilistycznego, czy karnistycznego rozumienia winy, realizacji zasad współżycia społecznego, czy wykonania zobowiązań.
Pojęcie rażącego naruszenia prawa należy do tzw. zwrotów niedookreślonych, co
powoduje, iż w każdym konkretnym przypadku rzeczą Sądu jest stwierdzenie, czy mamy do
czynienia z tego rodzaju kwalifikowanym naruszeniem prawa, czy też nie. Rozstrzygając
sprawę, sąd powinien jednak zawsze - szczególnie zaś wówczas, gdy stanowiska stron są
rozbieżne - wziąć pod uwagę dotychczasowe stanowisko orzecznictwa i ewentualnie
piśmiennictwa. Należy zaś stwierdzić, iż w dotychczasowym orzecznictwie sądowym pojęcie
"rażącego naruszenia prawa" traktowane jest ze znaczną ostrożnością i w sposób sugerujący
raczej zwężającą interpretację. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. V
SA 86/92, V SA 466/92, SA 28/88, SA 187/88 i wiele innych) przyjmuje się, iż rażące
naruszenie prawa ma miejsce wówczas, gdy treść aktu pozostaje w oczywistej i wyraźnej
sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter naruszenia powoduje, iż w jego rezul-
tacie powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności.
Podobne stanowisko zajmowane jest też w orzecznictwie Sądu Najwyższego (m.in. III ARN
56/93). Zwraca też uwagę pogląd Sądu Najwyższego (III CRN 314/87), iż nie zachodzi
rażące naruszenie prawa wówczas, gdy istnieje możliwość przyjęcia rozwiązania
alternatywnego, co oznacza, że sama tylko odmienność interpretacyjna w odniesieniu do
pewnego przepisu nie może być kwalifikowana, jako "rażące" naruszenie prawa. Podobne
poglądy wyrażane są także w polskim piśmiennictwie prawniczym (m.in. Z. Janowicz, J.
Borkowski, W. Dawidowicz i in.).
Jak sam widzisz pojecie to jest typowym przykładem klauzuli generalnej, czyli zwrotu niedookreslonego. Konkretyzacja tego pojecia nastepuje zawsze w procesie, w konkretnej sytuacji faktycznej. Zdefiniowanie tego pojecia nalezy wówczas do własciwego organu. Naruszenie prawa jest postepowaniem sprzecznym z przepisami prawa materialnego lub procedury. Zgodnie z pogladami doktryny, "naruszenie prawa" moze polegac na błednej
wykładni zastosowanego przepisu, albo na zastosowaniu nieodpowiedniego przepisu, a takze na
niezastosowaniu własciwego przepisu, gdy jego zastosowanie jest obowiazkowe lub naruszeniu przepisów o własciwosci danego organu. Ale nie każde takie narusznie będzie rażące  )) Przykładowo na gruncie prawa karnego procesowego "razace naruszenie prawa" to oczywiste, bezsporne, majace niewatpliwy charakter, dajace sie łatwo stwierdzic naruszenie prawa. Takim
razacym naruszeniem prawa bedzie np. pozbawienie oskarzonego obroncy w sprawach, gdzie udział obroncy jest obligatoryjny. Na gruncie prawa administracyjnego, razace naruszenie prawa np. przy wydaniu decyzji ma miejsce, gdy decyzja została wydana wbrew nakazowi lub zakazowi ustanowionemu w przepisie prawnym, wbrew wszystkim przesłankom przepisu nadano prawa albo ich odmówiono, albo tez wbrew tym przesłankom obarczono strone obowiazkiem albo uchylono obowiazek. (wyrok NSA z 11 sierpnia 2000 r., III SA 1935/99 - LEX nr 47008, wyrok NSA z 27 pazdziernika 1998 r., II SA 1202/98 - LEX nr 41891; wyrok NSA z 12 grudnia 1988 r., III SA 481/88 - niepubl.).
A w twojej sytuacji, to czy ja wiem...???
|
ślązak1 
a myślałem, że to był jego prywatny 
