Na wszystko zgoda. Tylko dyskusja do niczego nie prowadzi wydajemy takie decyzje od zawsze (gdzie podatnik widzi w aktach prokekt decyzji) i nigdy nikt nie zarzucił nam, że coś jest nie tak.
Myślę, że można (choć oczywiście nie trzeba) pokazywać projektu decyzji. Ja awychodzę z założenia, że podatnik po zapoznaniu musi mieć pełną wiedzę jakie konsekwencje niesie dla jego kieszeni takie postępowanie, bo w wielu przypadkach to ewentualna kwota uszczuplenia budzi w podatniku chęć podjęcia "walki" z US. Mało tego mamy zalecenie aby przy zapoznaniu informować podatnika, o konieczności zawiadomienia przez nas komórki KKS o popełnionym wykroczeniu. Jednym słowem trzęsiemy podatnikiem i krzyczymy "Stary, broń się zobacz co tu dla Ciebie naszykowaliśmy".  

Słowem - otwarta, przyjazna administracja podatkowa...  

Rozgorzała dyskusja więc dorzucę jeszcze;
Podatnik składa wniosek o zwrot nadpłaty bowiem zapomniał odliczyć ulgę na cele rehabilitacyjne. Wraz z wnioskiem składa korektę deklaracji i dwa rachunki dokumentujące poniesiony przez niego wydatek na cele rehabilitacyjne.  Jeden z rachunków nie spełnia wymogów kwalifikujących do odliczenia. Pracownik wniosek załatwi w części , a więc niezgodnie z wnioskiem. Stosuje tryb 200 Op przed wydaniem decyzji.
I tu wychodzi, że zapozna podatnika z dowodami, które dostarczył podatnik sam do urzędu. Po co wiec go wzywać ?

Po pierwsze.
Termin wyznaczony w trybie art. 200 nie służy "zapoznaniu z dowodami" tylko wypowiedzeniu w sprawie zebranego materiału dowodowego.

Po drugie:
Przepis art. 200 nie daje podstaw do "wezwania" strony postępowania tylko do wyznaczenia jej siedmiodnowego terminu - wyznaczenie terminu jest obowiązkiem dla organu natomiast dla strony prawem (a nie obowiązkiem) do wypowiedzenia.

Można zastanawiać się nad celowością stosowania tej instytucji w pewnych wypadkach (poza wyłączonymi w art. 200 par. 2) jednak póki przepis brzmi jak brzmi organy podatkowe mają obowiązek postępować zgodnie z jego brzmieniem. Osobną kwestią są ewentualne skutki naruszenia obowiązku wynikającego z art. 200 (vide uchwała NSA FPS 6/2004). W opisywanym przypadku nie sądze by można było uznać, że nie wyznaczenie terminu mogłoby mieć istotny wpływ na wynik sprawy (co nie zmienia stanu rzeczy, że stanowiłoby o naruszeniu przepisów postepowania).

Przede wszystkim pamiętaj, aby podatnik otrzymał informację o stosowanych przepisach prawa podatkowego w przedmiotowej sprawie. Kłania się art. 121 par. 2 uop. (organy podatkowe w postępowaniu podatkowym obowiązane są udzielać niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania).

Kwestia bardzo istotna, moim zdaniem konieczna. To jest postępowanie wszczęte na wniosek strony, zatem nie ma tutaj postanowienia o wszczęciu postępowania, w którym informację taką należałoby uwzględnić.

Bez tego istnieje duże ryzyko, że przy odwołaniu IS decyzję taką "uwali".

Oczywiście wniosek podatnika wszczyna postępowanie i oczywiście takową informację otrzyma.

Niestety sprawa nie jest wcale taka oczywsta.

Stanowisko przedstawicieki doktryny i orzecznictwo dotyczące zagadnienia wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty nie są jednolite. Przeważająca część skłania sie jednak ku poglądowi, że w przypadku o którym mowa wyżej wniosek o stwierdzenie nadpłaty nie wszczyna postępowania tylko powoduje konieczność przeprowadzenia czynności sprawdzających. Gdy w wyniku czynności sprawdzających organ uzna, że prawidłowość skorygowanego zeznania nie budzi jego wątpliwości - zwraca nadpłatę. W przeciwnym przypadku - wszczyna z urzędu postępowanie na postawie art. 165 par. 1.

Przede wszystkim pamiętaj, aby podatnik otrzymał informację o stosowanych przepisach prawa podatkowego w przedmiotowej sprawie. Kłania się art. 121 par. 2 uop. (organy podatkowe w postępowaniu podatkowym obowiązane są udzielać niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania).

Kwestia bardzo istotna, moim zdaniem konieczna. To jest postępowanie wszczęte na wniosek strony, zatem nie ma tutaj postanowienia o wszczęciu postępowania, w którym informację taką należałoby uwzględnić.

Bez tego istnieje duże ryzyko, że przy odwołaniu IS decyzję taką "uwali".
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->




Wiele wody upłynęło odkąd opuściłem wymiar, nie jestem więc na bieżąco ze sprawami dotyczącymi nadpłat. Ale pogląd wskazany przez Sorbę ma uzasadnienie choćby w art.75 par.3 i par.4 o.p..

A co do wątpliwości Ramzesa - obowiązek zawiadomienia w trybie art.200 o.p. o możliwości wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego (bez względu na to, jaki by nie był) wynika w tym przypadku wprost z art.123 par.2 o.p. a więc z faktu, iż rozstrzygnięcie nie uwzględnia w całości wniosku strony.
I musisz zawiadomić - w przeciwnym razie naruszasz procedurę i masz uwaloną decyzję w II instancji, bez szczególnego badania jej meritum...

I jeszcze jedna uwaga do Ramzesa - w trybie art.200 NIE WZYWASZ gościa, ale go INFORMUJESZ o przysługującym prawie, które może zrealizować w wyznaczonym terminie...

Witam! a czy to prawda, że art. 200 przedłuża termin o dodatkowe 7 dni?

jak wydać decyzję gdy podatnik złożył wniosek o umorzenie wraz z kosztami upomnienia? czy umorzyć należność główną w w części kosztów upomnienia, że nie można umorzyć na podstawie ordynacji?

A czy podatnik wskazał/nakazał, że wnosi o umorzenie ww. na podstawie ordynacji ... ?

Nie powołał się na kwotę z upomnienia.

Koszty upomnienia umarza się wyłącznie na podstawie przepisów określających umarzanie kosztów w postępowaniu egzekucyjnym. Oczywiście postępowanie prowadzi się na podstawie KPA. U nas tym zajmuje się Wierzyciel. Polecam orzecznictwo w tym zakresie, jest sporo wyroków na ten temat. Istotne nie możesz ich umorzyć/prowadzić postępowania na podstawie OP bo żaden przepis tej ustawy i nie mówi o umarzaniu kosztów upomnienia w razie odwołania będzie pozamiatane...

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/8D2D4EFDD6 (II FW 2/15)

Z powyższego postanowienia NSA wynika, że koszty upomnienia należy umarzać na podstawie ustawy o finansach publicznych.