W związku z kontrola w spółce z o.o. wydano decyzję , którą następnie doręczono pełnomocnikowi spółki.
Komu należy doręczyć postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności -
pełnomocnikowi czy już bezpośrednio spółce ?

Nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności jest elementem postępowania podatkowego. Pełnomocnik ma najczęściej umocowanie do prowadzenia konkretnej sprawy podatkowej. Z tych powodów ja doręczałem postanowienie pełnomocnikowi ( w moim Urzędzie reprezentował osobę fizyczną ). Aktualnie  zażalenie pełnomocnika w Izbie - kwestionował zasadność nadania rygoru.

Powinnam uszczegółowić opis sytuacji. Decyzję wydał UKS, ale zgodnie art 25 ustawy o kontroli skarbowej  :

1. Decyzję doręcza się kontrolowanemu oraz właściwemu organowi podatkowemu reprezentującemu Skarb Państwa, który staje się wierzycielem obowiązków wynikających z tej decyzji.

2. Organ podatkowy wymieniony w ust. 1 uprawniony jest do nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności.

Czyli postanowienie  wydaje właściwy US.
Zatem US powinien przesłać je spółce czy pełnomocnikowi spółki?

W podobnej sytuacji (dotyczącej os fiz) wysłaliśmy zarówno do pełnomocnika   jak i podatnika.

Uszczegółowienie opisu nie wnosi nic nowego. Pełnomocnictwo zostało udzielone w sprawie, a nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności należy do tej sprawy. Bez znaczenia pozostaje fakt, że decyzję wydał DUKS, a postanowienie NUS. Dopiero w postępowaniu egzekucyjnym zobowiązany, jeżeli ma taki zamiar, powinien udzielić kolejnego pełnomocnictwa ( na podstawie Kpa ).

Baaaardzo, ale to baaaardzo bezpieczne jednakże postanowienie dotyczy wykonania decyzji, i w mojej opinii, jest bezpośrednio związane z przeprowadzonym postępowaniem podatkowym. Wysyłałbym na pełnomocnika. Co do UKS-ów, to oprócz tego, że muszą wydać decyzję, często zwrócić się do NUSa o dokonanie zabezpieczenia, to jeszcze muszą pamiętać o rygorze natychmiastowej wykonalności (nadaje ją NUS), więc potrzeba zgrania, aby to wszystko doprowadzić jakoś skutecznie do końca...

Instytucja rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nie mieści się w ramach postępowania zmierzającego do wydania decyzji podatkowej, lecz dotyczy kwestii odrębnej od tegoż postępowania, a mianowicie podstaw i zasadności wcześniejszego wykonania decyzji. Instytucja ta więc oparta jest na innej podstawie prawnej niż regulacje mające wpływ na kwestię określenia zobowiązania podatkowego, dotyczy zatem również innej czynności organu podatkowego względem strony postępowania. Należy zgodzić się bowiem, iż o ile mocodawca może być zainteresowany w skorzystaniu z pomocy prawnej w sprawie mającej wpływ na kwestę prawidłowego obliczenia i określenia mu zobowiązania podatkowego, o tyle nie koniecznie zainteresowany być musi pomocą w kwestii trybu i terminu wykonania tegoż zobowiązania. Tak więc to od mocodawcy zależy treść udzielonego pełnomocnictwa i jego zakres, przez który należy rozumieć również i to do jakiej konkretnej sprawy pełnomocnictwo zostało udzielone. W zaistniałym przypadku udzielono go - jak już wskazano - do sprawy określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za ??. r. oraz w podatku od towarów i usług za ?? r.

Postępowanie ws. nadania rygoru jest zawsze odrębnym postępowaniem od postępowania wymiarowego. A zasady mamy teraz takie, że do każdego postępowania podatnik musi przedłożyć prowadzącemu je organowi odrębne pełnomocnictwo. Jeżeli więc US nie ma w aktach sprawy pełnomocnictwa, to powinien wysyłać postanowienie do podatnika. A na 99% nie będzie miał takiego pełnomocnictwa, jeżeli postępowanie prowadzi UKS, bo w sprawie wszczęcia postępowania dotyczącego nadania rygoru nie wydaje się postanowienia. Wiedzę o postępowaniu podatnik może posiąść dopiero w momencie, gdy urząd będzie chciał go o coś zapytać lub wezwać.

Art. 239b § 3. Ordynacji - Rygor natychmiastowej wykonalności decyzji nadawany jest przez organ podatkowy pierwszej instancji w drodze postanowienia.

Chodzi mi oczywiście o sytuację wyżej opisaną, gdzie UKS prowadzi postępowanie kontrolne, a US prowadzi postępowanie ws. nadania rygoru wykonalności i nadaje rygor. A odnośnie sytuacji wysyłania i do podatnika i do pełnomocnika z postępowania wymiarowego: tak jest oczywiście bezpieczniej, ale na koniec i tak trzeba zdecydować, które doręczenie jest właściwe (wprowadzenie do poltax, termin do wniesienia zażalenia itp.). Więc tak czy siak kwestię należałoby rozstrzygnąć.

Chyba z tym "bezpieczeństwem" to przesada.
Jeżeli w sprawie nie został ustanowiony pełnomocnik to przesłanie jakiegokolwiek dokumentu na adres pełnomocnika z innego postępowania, jest wysłaniem go do osoby trzeciej (postronnej). Jak do tego dołożymy zasadę, że postępowanie jest jawne wyłącznie dla stron, to może być niezły pasztet, z oskarżeniem o naruszenie tajemnicy skarbowej włącznie.
Sprawa jest szczególnie trudna w przypadku decyzji UKS. Rygor nadaje NUS - ale nie posiada on akt sprawy (tylko wybrane dokumenty). Samo sformułowanie "natychmiastowej" wymusza bardzo szybkie działanie - a jak wiadomo pośpiech jest złym doradcą. Ciekawe jakie stanowisko w tej sprawie zajmie pomysłodawca tego potworka - czyli Palikot?

Myślę, że jednak w takiej sytuacji łatwo byłoby się wykpić ochroną interesu podatnika. Za doręczaniem pełnomocnikowi przemawia cała argumentacja, którą stosuje się przy uchylaniu decyzji doręczanych podatnikowi, w sytuacji gdy był prawidłowo ustanowiony pełnomocnik. Podatnik nie ma nawet często szansy dowiedzieć się o postępowaniu. Można więc w ten sposób odwrócić kota ogonem.

Jeżeli jednak należy wybrać jedną opcję, to raczej byłbym za doręczaniem podatnikowi.

A czy w sprawie rygoru należy wydać postanowienie o wszczęciu postępowania w tym zkresie??

Myślę, że to nie Palikot osobiście, ale inni "eksperci" tworzyli konkretne przepisy i trochę wyobraźni zabrakło. Sam pomysł jest jednak bardzo dobry. W starym stanie prawnym, nawet jeżeli się miało obawy co do dalszych losów decyzji, to na wstrzymanie jej wykonania trudno się było zdecydować. Bo to jak strzelić sobie w stopę. A nie da się ukryć, że są w prawie podatkowym kwestie, które dzisiaj rozstrzygane są tak, a jutro już będą inaczej. Poziom decyzji też jest różny, co dotyczy zarówno US, jak i IS. Istnieje wiec ryzyko "zarżnięcia" dobrze prosperującego podatnika, a takiej szkody się już nie da naprawić. Właśnie z tego powodu przepis jest korzystny dla obu stron. Także w kontekście prawdopodobnej przyszłej odpowiedzialności materialnej pracowników.