Zgodnie z art. 293 § 1 ustawy z dnia dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów objęte są tajemnicą skarbową.
Zgodnie z postanowieniami art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 z późn. zm.) w przypadku, gdy przepis odrębnej ustawy przewiduje dalej idącą ochonę danych osobowych, to stosuje się przepisy tej ustawy. W związku z tym należy stwierdzić, że dane osobowe osbób fizycznych i ich udostępnianie w zakresie objętym tajemnicą skarbową są chronione przede wszystkim przepisami ustawy Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego we XXX odmawia udostępnienia żądanych informacji, bowiem podmiot składający wniosek nie występuje wśród podmiotów uprawnionych, wskazanych w art. 299 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 293 § 1 ustawy z dnia dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) indywidualne dane zawarte w deklaracji oraz innych dokumentach składanych przez podatników, płatników lub inkasentów objęte są tajemnicą skarbową.
Zgodnie z art. 13 § 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004 r., nr 269, poz. 2681) dokumentacja związana z nadaniem NIP oraz aktualizowaniem danych zawartych w zgłoszeniach identyfikacyjnych jest gromadzona i przechowywana w urzędach skarbowych. Zgodnie z treścią art. 15 § 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników dane zawarte w dokumentacji, o której mowa w art. 13 § 1 są również objęte tajemnicą skarbową.

W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego we XXX odmawia udostępnienia żądanych informacji, bowiem podmiot składający wniosek o udostępnienie danych nie występuje wśród podmiotów uprawnionych, wskazanych w art. 15 § 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników.

Art. 227. Przedmiotem skargi może być w szczególności zaniedbanie lub nienależyte wykonywanie zadań przez właściwe organy albo przez ich pracowników, naruszenie praworządności lub interesów skarżących, a także przewlekłe lub biurokratyczne załatwianie spraw.
Art. 228. Skargi składa się do organów właściwych do ich rozpatrzenia.
Art. 229. Jeżeli przepisy szczególne nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg, jest organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności:
     1) rady gminy, rady powiatu i sejmiku województwa - wojewoda, a w zakresie spraw finansowych - regionalna izba obrachunkowa,
     2) organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego w sprawach należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej - wojewoda,
     3) wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 - rada gminy,
     4) zarządu powiatu oraz starosty, a także kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 - rada powiatu,
     5) zarządu i marszałka województwa, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 - sejmik województwa,
     6) wojewody w sprawach podlegających rozpatrzeniu według kodeksu - właściwy minister, a w innych sprawach - Prezes Rady Ministrów,
     [b]7) innego organu administracji rządowej, organu przedsiębiorstwa państwowego lub innej państwowej jednostki organizacyjnej - organ wyższego stopnia lub sprawujący bezpośredni nadzór,[/b]
     8) ministra - Prezes Rady Ministrów,

     9) organu centralnego i jego kierownika - organ, któremu podlega.

Art. 230. Do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań i działalności organizacji społecznej właściwy jest organ bezpośrednio wyższego stopnia tej organizacji, a w stosunku do organu naczelnego organizacji - Prezes Rady Ministrów lub właściwi ministrowie sprawujący nadzór nad działalnością tej organizacji.