przecież są zastępcze formy doręczenia
na Boga.

P.S.
Nadir, ten temat powinien jednak wylecieć w kosmos, bo on ożywa nie w temacie wątku (procedura czy merytoryka) ale pod wpływem antyprawniczych (i antyekonomicznych) fobii avacsa.

@nVodka
A zoolodzy, geolodzy, socjolodzy, i filozofowie – przeważnie starzy i sfrustrowani  oraz mający  jakieś antyprawnicze fobie jak avacs– powinni wiedzieć, że niejednokrotnie jednak pod pojęciem wydania decyzji nie rozumie się również jej doręczenia
Przykład: Uchwała NSA -  I FPS 5/07
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/E2B17267D1

Z aprobatą przyjąć należy wyrok Wojewódzkiego Sądu Apelacyjnego w Opolu z 3 lipca 2012 roku, w którym orzeczono jednoznacznie, iż doręczenie (lub ogłoszenie) jest immanentnym warunkiem bytu prawnego decyzji administracyjnej, który rozpoczyna się dopiero z momentem uzewnętrznienia woli organu poprzez doręczenie lub ogłoszenie decyzji. Wtedy też następuje związanie organu własną decyzją. Wobec powyższego, uznać należy, iż decyzje niedoręczone to de facto decyzje nieistniejące, które nie korzystają z przymiotu domniemania prawidłowości i nie wchodzą do obrotu prawnego. Nie ma w tym zakresie znaczenia prawnego okoliczność, że strona uzyskała informację o treści decyzji, jeżeli nie nastąpiło to drogą oficjalnego doręczenia. Niezachowanie tych warunków powoduje także, że strona nie nabywa prawa do wniesienia odwołania od takiej nieistniejącej decyzji. Brak skutecznego doręczenia decyzji wyklucza zatem dokonywanie przez organ jakichkolwiek ustaleń w kwestii zachowania przez skarżących terminu do wniesienia odwołania. Skoro decyzji nie doręczono, nie ma podstaw do przyjęcia, iż doszło do uchybienia terminu do wniesienia odwołania, bowiem termin ten nie mógł upłynąć.

Dajcie sobie wszyscy na luz. To są przecież dywagacje typu o wyższości świąt Bożego Narodzenia nad świętami Wielkiej Nocy.
Wiadomo, że bez jednego z nich drugie nie miałoby sensu.

Tylko ktoś taki jak avacs potrafi „podzielić włos (a właściwie decyzję) na czworo” i wymyślić coś takiego jak: decyzja poprawna merytorycznie a wadliwa „tylko” formalnie. Ta decyzja niestety też jest wadliwa. I wszelkie dzielenie włosa (decyzji) na: merytorykę i procedurę nie ma sensu.

Najlepiej byłoby, gdyby tym pracownikiem zostało ich  rodzone ( przez nich) dziecko ( mniemam, że niekoniecznie są oni tej samej płci ).

Z punktu widzenia potencjalnego szefa to lepiej – nie trzeba czekać na zstępnych, tylko brać chłopaków od razu.
Najlepiej na Świętokrzyską, chyba tam najbardziej mogliby się przyczynić do zmian jakości prawnej tworzonych papierów… Aż byśmy się dziwili i łapali za głowy: „Taaaakie pismo? Z MF? No niemożliwe!”