Drago, a czy to nie jest aluzja do stanu umysłu dzisiejszej części tzw. inteligencji popierającej rząd J. Kaczyńskiego, Ziobry, Maciarewicza, Wassermana i Kaczmarka... upsss... <strike>Kaczmarka.</strike>  

Oj Drago... Drago... nawet nie żartuj w ten sposób.

Ps. Od razu dla "oburzonych" dodam, że nie stawiam Ziobry i Sp-ki na równi z Frankiem czy Kutscherą... (jak wiadomo tego pierwszego powieszono a Kutscherę zastrzelono).

Sorry Zoltar, ale chyba jednak mają rację ci, którzy uważają w topicu "Wybory AD2007", że powinieneś chyba założyć oddzielny topic pod sugerowanym  np. przez Joasię tytułem "Dlaczego nie lubię PIS-u"?

Nie złośliwie, a żartobliwie zapytam: czy w lodówce też masz Ziobrę?

No tak rocznica Katyńska. A pamiętacie ja to było kilka lat temu, jak do Katynia przyjechał nasz były prezydent A.K.? Jaskiernia tłumaczył go że to była tak zwana rosyjska gościnność. Czy to ktoś jeszcze pamięta?

OoooJjjjjj... chyba już zapomnieliśmy...
lepiej nie pamiętać!


WSTYD!

Znalazłem jeszcze inny, równie przejmujący wiersz o Katyniu.
Napisał go Marian Hemar.

Katyń

Tej nocy zgładzono Wolność
W katyńskim lesie...
Zdradzieckim strzałem w czaszkę
Pokwitowano Wrzesień.
Związano do tyłu ręce,
By w obecności kata
Nie mogła ich wznieść błagalnie
Do Boga i do świata.

Zakneblowano usta,
By w tej katyńskiej nocy
Nie mogła błagać o litość,
Ni wezwać znikąd pomocy.

W podartym jenieckim płaszczu
Martwą do rowu zepchnięto
I zasypano ziemią
Krwią na wskroś przesiąkniętą.

By zmartwychwstać nie mogła,
Ni dać znaku o sobie
I na zawsze została
W leśnym katyńskim grobie.

Pod śmiertelnym całunem
Zwiędłych katyńskich liści,
By nikt się nie doszukał,
By nikt się nie domyślił

Tej samotnej mogiły,
Tych prochów i tych kości –
Świadectwa największej hańby
I największej podłości.

- - -

Tej nocy zgładzono Prawdę
W katyńskim lesie,
Bo nawet wiatr, choć był świadkiem,
Po świecie jej nie rozniesie...

Bo tylko księżyc niemowa,
Płynąc nad smutną mogiłą,
Mógłby zaświadczyć poświatą
Jak to naprawdę było...

Bo tylko świt, który wstawał
Na kształt różowej pochodni
Mógłby wyjawić światu
Sekret ponurej zbrodni...

Bo tylko drzewa nad grobem
Stojące niby gromnice
Mogłyby liści szelestem
Wyszumieć tę tajemnicę...

Bo tylko ziemia milcząca,
Kryjąca jenieckie ciała,
Wyznać okrutną prawdę
Mogłaby – gdyby umiała.

- - -

Tej nocy sprawiedliwość
Zgładzono w katyńskim lesie...
Bo która to już wiosna?
Która zima i jesień

Minęły od tego czasu,
Od owych chwil straszliwych?
A sprawiedliwość milczy,
Nie ma jej widać wśród żywych.

Widać we wspólnym grobie
Legła przeszyta kulami –
Jak inni – z kneblem na ustach,
Z zawiązanymi oczami.

Bo jeśli jej nie zabrała,
Nie skryła katyńska gleba,
Gdy żywa – czemu nie woła,
Nie krzyczy o pomstę do nieba?

Czemu – jeśli istnieje –
Nie wstrząśnie sumieniem świata?
Czemu nie tropi, nie ściga,
Nie sądzi , nie karze kata?

- - -

Zgładzono sprawiedliwość,
Prawdę i wolność zgładzono
Zdradziecko w smoleńskim lesie
Pod obcej nocy osłoną...

Dziś jeno ptaki smutku
W lesie zawodzą żałośnie,
Jak gdyby pamiętały
O tej katyńskiej wiośnie.

Jakby wypatrywały
Wśród leśnego poszycia
Śladów jenieckiej śmierci,
Oznak byłego życia.

Czy spod dębowych liści
Albo sosnowych igiełek
Nie błyśnie szlif oficerski
Lub zardzewiały orzełek,

Strzęp zielonego munduru,
Kartka z notesu wydarta
Albo baretka spłowiała,
Pleśnią katyńską przeżarta.

I tylko p a m i ę ć została
Po tej katyńskiej nocy...
Pamięć n i e d a ł a się zgładzić,
Nie chciała ulec przemocy

I woła o s p r a w i e d l i w o ś ć
I p r a w d ę po świecie niesie –
Prawdę o jeńców tysiącach
Zgładzonych w katyńskim lesie.

Śpieszmy się

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko to co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego.

Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno

Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny

Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnia czy ostatnia pierwsza.

Jan Twardowski


[attachmentid=295]

"Jako wódz Naczelnej Armii Polskiej, pragnę notyfikować rządom i narodom wojującym i neutralnym istnienie państwa polskiego niepodległego obejmując wszystkie ziemie zjednoczonej Polski. Żołnierze! Obejmuję nad wami komendę w chwili gdy serce w każdym Polaku bije silniej i żywiej. Z wami razem przeżywam wzruszenie tej godziny dziejowej. Z wami razem ślubuję życie i krew swą chcę poświęcić. Na rzecz dobra Ojczyzny i szczęścia jej obywateli...". /Józef Piłsudski/

11 Listopada 1918 roku odzyskaliśmy upragnioną wolność.
Na czele Rzeczypospolitej stanął Marszałek - Józef Piłsudski.
Nie możemy jednak zapomnieć, że wolnością cieszyliśmy się tylko 21 lat.
1 września 1939 roku wybuchła wojna, a Polska dostała się pod okupację hitlerowską i sowiecką. Znowu droga do niepodległości ojczyzny naznaczona została krwią i cierpieniem wielu pokoleń rodaków. Polacy ginęli na wszystkich frontach II wojny światowej, w obozach koncentracyjnych, w Powstaniu Warszawskim i sowieckich łagrach, a w późniejszych latach wielu zostało ofiarami strajków robotniczych stanu wojennego.
Prawdziwą wolność odzyskaliśmy dopiero w 1989 roku.
Nasza Ojczyzna stała się państwem w pełni demokratycznym i obywatelskim.

Nie miecz, nie tarcza bronią języka, lecz arcydzieła.

Cieszmy się, bracia, choć z tego, że wiemy nareszcie wszyscy, że Ojczyzna to wielki zbiorowy obowiązek.
/C. K. Norwid/


Ja napiszę - "O łzach którymi płynie Polska cała.
O sławie która jeszcze nie przebrzmiała.
I szukać będę tylko cienia i pogody.
Wieki dzieciństwa, domowe zagrody".
/A. Mickiewicz/


"Kto sławę taką po przodkach odziedziczył nie powinien omijać sposobności, aby ją powiększyć i nieśmiertelną uczynić. Napisałem powieści historyczne, trylogię, "Krzyżaków", "Ku pokrzepieniu serc" - wspominałem dawne zwycięstwa Polaków.
/H. Sienkiewicz/


"Jedna jest Polska, jak Bóg jeden w niebie,
Wszystkie me siły jej składam w ofierze.
Na całe życie, które wziąłem z Ciebie,
Cały do Ciebie, Ojczyzno, należę.

Twych wielkich mężów przykład doskonały,
Twych bohaterów wielbię święte kości,
Wierzę w Twą przyszłość pełną wielkiej chwały,
Potęgi, dobra i sprawiedliwości.

Wiem, że nie ucisk i chciwe podboje,
Lecz wolność ludów szła pod Twoim znakiem,
Że nie ma dziejów piękniejszych niż Twoje
I większej chluby niźli być Polakiem.

Jestem jak żołnierz na wszystko gotowy
I jak w Ojczyźnie, tak i w obcym kraju
Czuwam i strzegę skarbu polskiej mowy,
Polskiego ducha, polskiego zwyczaju.

Z narodem polskim na zawsze związany,
O każdej chwili to samo z nim czuję.
Do wspólnej wielkiej przyszłości wezwany,
Wszystkim Polakom braterstwo ślubuję".
/Jan Lechoń/

Dlaczego 11 listopada?
Dnia 11 listopada 1918 roku, po 123 latach zaborów Polska odzyskała wolność. Tego dnia Rada Regencyjna przekazała władzę wojskową Józefowi Piłsudskiemu. Rozpoczęto przygotowania do powołania koalicyjnego rządu, w skład którego mieli wejść przedstawiciele polskich stronnictw politycznych.

Ustanowienie święta
Dzień 11 listopada ustanowiono świętem narodowym dopiero ustawą z kwietnia 1937 roku, czyli prawie 20 lat po odzyskaniu niepodległości.

Ważne daty
* 5 listopada 1916 – wydanie aktu gwarantującego powstanie Królestwa Polskiego, w bliżej nieokreślonych jeszcze granicach
* 14 stycznia 1917 – rozpoczęcie działalności przez Tymczasową Radę Stanu
* 12 listopada 1917 – przejęcie obowiązków głowy państwa przez Radę Regencyjną
* 7 października 1918 – ogłoszenie niepodległości Polski przez Radę Regencyjną
* 25 października 1918 – powołanie rządu Józefa Świeżyńskiego
* z 6 na 7 listopada 1918 – powstanie w Lublinie Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej z Ignacym Daszyńskim na czele
* 10 listopada – przyjazd Józefa Piłsudskiego do Warszawy
* 11 listopada 1918 – przekazanie przez Radę Regencyjną władzy nad podległym jej wojskiem Józefowi Piłsudskiemu. Tego dnia, po pertraktacjach Marszałka z Centralną Radą Żołnierską wojska niemieckie zaczęły się wycofywać z Królestwa Polski (zakończyły to 19.11). W nocy rozbrojono również niemiecki garnizon stacjonujący w Warszawie.
* 14 listopada 1918 – rozwiązanie Rady Regencyjnej i przekazanie przez Radę Regencyjną swoich uprawnień na rzecz Józefa Piłsudskiego
* 22 listopada 1918 – podpisanie dekretu o podstawach ustrojowych państwa polskiego

Dzieje obchodów
Do czasu wybuchu II wojny światowej święto obchodzono tylko dwa razy - w roku 1937 i 1938.
W latach 1939-1944 - podczas okupacji hitlerowskiej oficjalne lub jawne świętowanie, podobnie jak i każde inne przejawy polskości, było niemożliwe.

W roku 1945 władze komunistyczne świętem państwowym uczyniły dzień 22 lipca - datę podpisania Manifestu PKWN, jako Narodowe Święto Odrodzenia Polski.

W okresie PRL święto niepodległości zostało zakazane. Jakiekolwiek próby kultywowania obchodów dnia 11 listopada groziły surowymi sankcjami ze strony władz. Wielokrotnie organizowane w całym kraju przez opozycję manifestacje patriotyczne były tego dnia brutalnie tłumione przez oddziały ZOMO, a ich uczestnicy aresztowani przez Służbę Bezpieczeństwa.

Narodowe Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada przywrócono, ustawą Sejmu (jeszcze PRL), w 1989 roku.

W III Rzeczpospolitej, Narodowe Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada, jest najważniejszym świętem narodowym Polski. Dzień ten jest dniem wolnym od pracy. Rocznicowe uroczystości mają miejsce w wielu polskich miastach, jednak największe obchody z udziałem najwyższych władz państwowych odbywają się w Warszawie na placu Józefa Piłsudskiego, przed Grobem Nieznanego Żołnierza.

Polska między historią a geopolityką: 11 listopada
Kiedy Józef Piłsudski proklamował pierwszy dzień wolności 11 listopada 1918 r., mijało 146 lat od daty pierwszego rozbioru. Siedem pokoleń Polaków żyło w niewoli. Nic dziwnego, że sowiecki i niemiecki okupant wykreślił Święto Niepodległości w latach 1939-1945. Ale dlaczego wykreślili je komuniści - przecież byli Polakami? Dzisiaj, aby ten dzień nie był jedynie świąteczną kartką w kalendarzu, warto przypomnieć kilka nadal aktualnych, ponadczasowych i uniwersalnych złotych myśli "ojca polskiej wolności".
Marszałek Piłsudski pisał przed laty:
" - Bezsilna wściekłość dusiła mnie nieraz, że w niczym zaszkodzić wrogom nie mogę, że muszę w milczeniu znosić deptanie mej godności i słuchać kłamliwych i pogardliwych słów o Polsce, Polakach i naszej historii.
- Polacy chcą niepodległości, lecz pragnęliby, aby ta niepodległość kosztowała dwa grosze i dwie krople krwi. A niepodległość jest dobrem nie tylko cennym, ale bardzo kosztownym.
- Niegdyś spotykaliśmy w Polsce ludzi, twierdzących, że służba dla Rosji jest równoznaczna ze służbą Ojczyźnie.
- Podczas kryzysów strzeżcie się agentur. Spotykam świat agentury, idący przeciwko nam z całą siłą, starający się nas zbrukać. Zwycięstwa nad agenturami nie odnieśliśmy wcale. Agentury jak jakieś przekleństwo idą dalej krok w krok.
- Nie może być litości dla złodziejów dobra publicznego w Polsce. Żadne zdrowe społeczeństwo nie będzie, aby znosić gospodarkę bandytów, podtrzymywanych przez władze i władz podtrzymywanych przez bandytów. I jeśli takim społeczeństwem jesteśmy - podobnych gospodarzy musimy się pozbyć.
- Panowie posłowie już zatracili wszelką przyzwoitość. Dumny jestem, żem przed Sejmem szedł, żem Sejm ukrócił i sejmowładztwo usunął. Demokracja polega na wyraźnej odpowiedzialności władzy wykonawczej.
- Nie ma Europy sprawiedliwej bez Polski niepodległej na jej mapie. Polska jest stale oskarżana w innych państwach. Jest w tym wyraźna i niedwuznaczna chęć posiadania w środku Europy państwa, którego kosztem można byłoby załatwić wszystkie porachunki europejskie. Podziwu godne jest zjawisko, że te projekty międzynarodowe znajdują tak chętne ucho, no i języki, nie gdzie indziej jak w Polsce.
- Zapamiętajcie: jeżeli zwrócicie się na Wschód, to minimum o jeden wiek cofniecie się z kulturą, ekonomią itp. Jeżeli zwrócicie się na Zachód - minimum o jeden wiek szybciej Polska będzie się rozwijać.
- Marzeniem Niemiec jest doprowadzenie do kooperacji z Rosją. To byłoby naszą zgubą, do tego dopuścić nie można. Jak przeciwdziałać? Gra będzie trudna przy paraliżu woli i krótkowzroczności Zachodu.
- Był czas, gdy woli cara moskiewskiego posłuszną była cała Europa. Teraz zdaje się te czasy wracają. Sowietom powodzenia zawróciły w głowie. Rosja chce teraz drogę wyzyskać do Europy, chce zbolszewizować Europę, a poluje na Niemcy.
- Rosja będzie jeszcze długo niebezpieczniejsza niż Niemcy, bo jest mniej obliczalna i mniej zależy od Zachodu. Trzeba jednak Niemcom bardzo na palce patrzeć, bo potrafią oni dobrze i szybko zorganizować się, gdy się na coś zdecydują.
- Historię swoją piszcie sami, bo inaczej napiszą ją za was inni i źle".
Pozostawiam refleksji moich Czytelników tych kilka przemyśleń Józefa Piłsudskiego - twórcy państwa i Wojska Polskiego, wielkiego wodza i stratega, bohatera i romantyka, ale również genialnego politycznego wizjonera. Która z tych jego myśli 11 listopada 2007 roku - w XXI wieku - jest najbardziej aktualna? Niech Państwo sami spróbują odpowiedzieć na to pytanie.
Józef Szaniawski


źródło: <a href="http://www.informacje.int.pl/Polska-miedzy-historia-a-geopolityka-11-listopada-art2728.htm" target="_blank">http://www.informacje.int.pl/Polska-miedzy...ada-art2728.htm</a>

Jeszcze Polska nie zginęła,
kiedy my żyjemy,
co nam obca przemoc wzięła,
szablą odbierzemy.

Marsz, marsz Polonia,
marsz dzielny narodzie,
odpoczniemy po swej pracy
w ojczystej zagrodzie.

Jeszcze Polska nie zginęła,
i zginąć nie może,
bo Ty jesteś sprawiedliwy,
o Wszechmocny Boże.

Marsz, marsz Polonia,
marsz dzielny narodzie,
odpoczniemy po swej pracy
w ojczystej zagrodzie.

Marsz Polonii, początkowo zwany Pieśnią Polaków wywodzi się z Mazurka Dąbrowskiego.
Utwór powstał w Ameryce w końcu XIX wieku. Do Polski został przywieziony z Brazylii przez nauczycielkę i działaczkę ruchu chłopskiego Jadwigę Jahołkowską przed II wojną światową. W pierwotnej wersji pieśń rozpoczynały słowa: Jeszcze Polska nie zginęła, choć my za morzami, a kończyły: Amerykę rzucim i do Polski wrócim. Śpiewali ją harcerze w okresie międzywojennym, a podczas II wojny światowej żołnierze polscy na Zachodzie, popularyzując własną odmianę refrenu Marsz, marsz Sikorski.

To dzięki tej pieśni powstał termin Polonia, określający Polaków na stałe zamieszkałych poza Polską. Marsz Polonii jest śpiewany podczas patriotycznych uroczystości za granicą oraz polonijnych w kraju.
Istnieje także pełniejsza wersja pieśni.

Marsz, marsz, Polonia 1863 r. - Marsz Czachowskiego

Już was żegnam, niskie strzechy, ojców naszych chatki.
Już was żegnam bez powrotu, ojcowie i matki.

Refren:
Marsz, marsz, Polonia, nasz dzielny narodzie.
Odpoczniemy po swej pracy w ojczystej zagrodzie.

Już was żegnam, bracia, siostry, krewni, przyjaciele.
Póki w ręku miecz jest ostry, nie zginie nas wiele.

Marsz, marsz, Polonia...

Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę, będziem Polakami.
Dał nam przykład nasz Kościuszko, jak zwyciężać mamy.

Marsz, marsz, Polonia...

Marsz przytomnie, śmiało, dzielnie, jako przynależy
Godnym synom ojców naszych - Polaków rycerzy.

Marsz, marsz, Polonia...

Polak pada dla narodu, dla matki Ojczyzny.
Chętnie znosi głód i trudy, a najczęściej blizny.

Marsz, marsz, Polonia..

Kiedy zabrzmi trąbka nasza, pocwałują konie,
Poprowadzi nas Czachowski na ojczyste błonie.

Marsz, marsz, Polonia...

Łączmy ramię do ramienia, bracia Galicjanie,
Gdy uderzym wszyscy razem - Polska zmartwychwstanie!

Marsz, marsz, Polonia...

Będą błyszczeć po Rosyi szańców naszych groty
I staniemy, gdzie Batory rozbijał namioty.

Marsz, marsz, Polonia...

A gdy nieprzyjaciół naszych dumę poskromimy,
Kochajmy się, żyjmy razem - nigdy nie zginiemy.

Marsz, marsz, Polonia...

Rozproszeni po wszem świecie, gnani w obce wojny,
Zgromadziliśmy się przecie w jedno kółko zbrojne.

Marsz, marsz, Polonia...

Z wiosną zabrzmi trąbka nasza, pocwałują konie.
Sławą polskiego pałasza zagrzmią nasze błonie!

Marsz, marsz, Polonia...

Od Krakowa bitą drogą do Warszawy wrócim;
Co zastaniem, resztę wroga na łeb w Wisłę wrzucim.

Marsz, marsz, Polonia...

Marsz na Lublin i Warszawę, wypędzim Moskali.
Czas okaże męstwo nasze, dalej, bracia, dalej !

Marsz, marsz, Polonia...

Przejdziem Wisłę, przejdziem Wołyń, popasiem w Kijowie.
Zimą przy węgierskim winie staniemy w Krakowie.

Marsz, marsz, Polonia...

Na królewski dwór zhańbiony wzleci Orlę Białe.
Hukną działa, jękną dzwony Polakom na chwałę!

Marsz, marsz, Polonia...

Litania "Ile jeszcze?"



Ile jeszcze będzie nowych Rzeczypospolitych
wyniesionych z pęt niewoli na wolności szczyty ?
Ile razy zmowa zmiecie nas rusko-teutońska
wymazując z mapy świata dumne słowo Polska ?

Ile jeszcze będzie krwawych powstań narodowych
i tych z głową ale również tych całkiem bez głowy ?
Ile groźnych fal represji i pacyfikacji
i samobójstw rozpaczliwych hen na emigracji ?

Ile razy na obczyźnie będą armie polskie
czekające, żeby z ziemi obcej iść do polskiej ?
Ilu wodzów fantastycznych i wielkich herosów?
Ile jeszcze zarzynanych bezkarnie etosów ?

Ile jeszcze zmarnowanych bez sensu okazji ?
Ile chamstwa i prostactwa rodem z dzikiej Azji ?
Ile wściekłej nienawiści, pychy i głupoty ?
Ile przez wyborczą urnę przepchanej miernoty ?

Ile nowych gabinetów jeszcze się przekręci
z racji nieprawdopodobnej ich niekompetencji?
Ilu głupców się wywyższy nad autorytety ?
Ilu się złodziei schowa za immunitety ?

Tę litanię wciąż będziemy śpiewać gromkim głosem,
a w niedoli cicho mruczeć sobie ją pod nosem,
bo to polska jest litania i to jedno wiemy,
że niestety nie ma końca, póki my żyjemy !

Jan Kaczmarek 1945-2007

Senat w hołdzie ofiarom stanu wojennego
Senat oddał hołd ofiarom stanu wojennego. W przyjętej uchwale zwrócił się do instytucji państwowych o dołożenie starań w odkryciu prawdy i wyciągnięciu konsekwencji wobec winnych łamania prawa w tym czasie.
Senat uznał, że wprowadzenie stanu wojennego było zamachem stanu na obowiązujący system prawa. Za przyjęciem uchwały głosowali wszyscy senatorowie.

- W czasie 19 miesięcy trwania stanu wojennego oraz w późniejszym okresie PRL-u, tysiące osób pozbawiono ich praw, dziesiątki osób straciły życie, a tysiące utraciły zdrowie lub wolność w wyniku działań zwłaszcza funkcjonariuszy, bądź w wyniku zaniedbań lub dezorganizacji ładu społecznego - przypomina uchwała, której projekt przedstawił sen. Jan Dobrzyński (PiS).


Podkreślono w uchwale, że pamięć, wdzięczność i szacunek należą się członkom społeczeństwa obywatelskiego walczącego z komunistyczną przemocą, represjonowanym, zmuszonym do emigracji i poległym w czasie pacyfikacji, uczestnikom strajków, ofiarom tłumienia pokojowych demonstracji, pozbawionym życia wskutek pobić oraz wszystkim, których okoliczności śmierci nie zostały wyjaśnione.

- Historia pokazuje, że opór wobec władzy nierespektującej praw człowieka, tłumiącej ducha narodowego i chrześcijańskiego był uzasadniony i konieczny. Powszechny ruch oporu cierpienie i krew przelane dla Ojczyzny przyniosły owoce w postaci odzyskania przez społeczeństwo wolnego i demokratycznego państwa - głosi senacki dokument.

- Wobec najwyższej ofiary jaką złożyli polegli i poszkodowani Senat apeluje do wszystkich rodaków o godne uczczenie 13 grudnia jako dnia pamięci ofiar stanu wojennego - głosi uchwała.



<a href="http://wiadomosci.onet.pl/1649226,11,senat_w_holdzie_ofiarom_stanu_wojennego,item.html" target="_blank">http://wiadomosci.onet.pl/1649226,11,senat...nnego,item.html</a>

Gęby za lud krzyczące sam lud w końcu znudzą.
I twarze lud bawiące na końcu lud znudzą.
Ręce za lud walczące sam lud poobcina.
Imion miłych ludowi lud pozapomina.
Wszystko przejdzie. Po huku, po szumie, po trudzie
Wezmą dziedzictwo cisi, ciemni, mali ludzie.

Adam Mickiewicz
<W Lozannie [1839 - 1840] >