Sugerujesz brak związku między religią, a patriotyzmem i usunięcie posta?
Nie żartuj.
Ksiądz Rydzyk jest postacią kontrowersyjną. Tak jak ksiądz Jankowski, ksiądz Isakowicz, itd., a nawet Papież JPII dla wielu był kontrowersyjny. Wspomnę choćby zmarłego niedawno Aleksieja II. Ale radio Maryja czy Telewizja Trwam nie są zakazane w Polsce. Ani Polsat, ani TVN.
O kontrowersyjności polityków nie wspomnę. Zarzuca im się wszystko, ale braku patriotyzmu jakoś nikt im nie odmawia.
Prawda?
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->
no nie jest ok .......prześledziłem posty w tym temacie od początku i zawsze było podniośle i nadęcie. Az tu nagle.... 17 - lat taka okrągła rocznica - rozumiem spolegliwość ale z cały szacunkiem z nią się nie zgadzam. I pewnie pozostaniemy przy swoich zdaniach
PS To jest jakoś naukowo udowodniony związek z religii z patriotyzmem?:?:?
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Ksiądz Ci to wytłumaczy  

"Patriotyzm

ks. prof. Czesław S. Bartnik"

Tekst skopiowałem od Zielonki. Nie umiem niestety wkleić linka.
__________________________________________
<!--coloro:#3333FF--><span style="color:#3333FF"><!--/coloro--> <!--sizeo:1--><span style="font-size:8pt;line-height:100%"><!--/sizeo-->Zrobiłem to za Ciebie - Nadir<!--colorc--></span><!--/colorc-->
<a href="http://www.skarbowcy.pl/mkportal/forum/index.php?s=&showtopic=521&view=findpost&p=37185" target="_blank">http://www.skarbowcy.pl/mkportal/forum/ind...ost&p=37185</a><!--sizec--></span><!--/sizec-->
<!--coloro:#3333FF--><span style="color:#3333FF"><!--/coloro--> <!--sizeo:1--><span style="font-size:8pt;line-height:100%"><!--/sizeo-->Klikasz na numer posta (z prawej strony u góry wybranego posta - w tym przypadku Post #157), wyskakuje okienko z adresem, który można skopiować i wkleić. <!--colorc--></span><!--/colorc--> <!--sizec--></span><!--/sizec-->

Klucz do rozwiązania polskich problemów to właśnie odbudowanie zaufania.
Kryzys finansowy to kryzys zaufania. Można powiedzieć, że zaufanie to towar, który sprzedają banki i wszelkie finansowe instytucje. Zaufania brak jest klapa. Państwa usiłując ratować instytucje finansowe nadwyrężają zaufanie do siebie.  
Kryzys zaufania w społeczeństwie to dezintegracja więzi międzyludzkich. Kryzys zaufania prowadzi do dramatu, niszczy najszlachetniejsze uczucia (czyt. Otello).
Wieloletni brak własych, godnych zaufania instytucji podkopuje relacje obywatela do własnego państwa.
Brak wydolnego sądownictwa gospodarczego w Polsce niszczy wiezi gospodarcze
Konkluzja:
Żaden światowy kryzys nas nie dotknie, bo my już zaprawieni w permanentnym kryzysie PRL-u, który przenieśliśmy do II RP
To że jako naród  funkcjonujemy i udało nam się wybić na niepodległość to zasługa naszych narodowych cech. Zarówno wad jak i zalet. Żaden zaborca czy okupant nie mógł sobie poradzić z tak niesfornym społeceństwem.
Popatrzmy na siebie bez kompleksów z większym zaufaniem i budujmy godne zaufania lepsze instytucje.
Nie zajmujmy się dogryzniem moherom, zwolennikom miłościwego Donaldinio, czy kaczystom. To jest konserwowanie nieufności i próbowanie budowania na własnej racji Frontu Jedności Narodu.

Zacne cele. Tyle tylko, że potrzebny jest bodziec, odgórny impuls zmian, bo jako społeczeństwo (z uwarunkowanym historycznie brakiem zaufania dla rządzących i instytucji państowych służących państwu - nie obywatelom) jesteśmy pasywni i same pozytywistyczne hasła nic tu nie dadzą. Przykład powinien iść z góry, a tymczasem wciąż aktualne pozostaje twierdzernie, iż ryba psuje się od głowy.

Przykład powinien iść z góry, a tymczasem wciąż aktualne pozostaje twierdzernie, iż ryba psuje się od głowy.
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Głowę odetniemy przy najbliższych wyborach - co daj Boże.
W odwodzie widzę nagi miecz - jakby opatrzność zawiodła.

Zabrzmiało trochę groźnie. Zwłaszcza, że Opatrzność zadała ... "a bliźniego swego, jak siebie samego".

Zapomniałem tej głowie założyć cudzysłów.
A z władzą sie nie "bliźnie".
Chciałbym być lojalistom  i władzę oceniać podczas wyborów ale przychodzi mi to z dużym trudem.
Mea culpa. Czy mam to uwzględnić w adwentowej spowiedzi.

Ja póki co w wyborach ratunku nie widzę. Nie znam też recepty na zmianę nastawienia polityków z propartyjnego na propaństwowe. A bez zmiany zapatrywania przez rządzących na Państwo jako strefę partyjnych wpływów, nie ma co liczyć na zmany świadomości społecznej.

Nie mnie oceniać Twe uczynki czy myśli ( w kontekście ostatniego zdania ). Wszak ja osobą duchowną nie jestem...
Ale za słowo "lojalistom", to tak ( w formie pokuty ) z dziesięć złotych do skarbony na biednych, nie zaszkodzi.





Nauka nie poszła w las. Widać, że zacząłeś twardo stąpać po ziemi. A z diagnozą zgadzam się w stu procentach.  :piwo: Zmienić to mogą chyba tylko następne pokolenia. Pod warunkiem, że nie będą się wzorować na dzisiejszych elitach...

Nie mnie oceniać Twe uczynki czy myśli ( w kontekście ostatniego zdania ). Wszak ja osobą duchowną nie jestem...
Ale za słowo "lojalistom", to tak ( w formie pokuty ) z dziesięć złotych do skarbony na biednych, nie zaszkodzi.





Nauka nie poszła w las. Widać, że zacząłeś twardo stąpać po ziemi. A z diagnozą zgadzam się w stu procentach.  :piwo: Zmienić to mogą chyba tylko następne pokolenia. Pod warunkiem, że nie będą się wzorować na dzisiejszych elitach...
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->


Z literówek póki co rozgrzeszyć mogą jeszcze Modowie, ułaskawiając za nieumyślne naruszenie regulaminu ...
Wolałbym nie czekać na nową jakość do następnych pokoleń...

Nie mam mocy rozgrzeszania. Ja tylko nieśmiało wskazuję możliwą pokutę...


Za wcześnie się urodziliśmy Elsinore. Za wcześnie...

... who wants to live forever...
Raczej hołdujmy dewizie carpe diem, czy też w okresie nadchodzącym karpie bijem...

... a wracając do topicu - jutro też ważna rocznica, pewnie Nadir coś wrzuci, a jak Wy oceniacie to, co rozpoczęło się 13 grudnia 1981... ?

Dzięki profesorze za tak niewielką pokutę za mój grzech gramatyczny. Wrzucę jeszcze dychę za przymknięcie oka na interpunkcje. Obiecuję poprawę.

Elsinior - podzielając sceptycyzm nie mogę się zgodzić, że " bez zmiany zapatrywania przez rządzących na Państwo jako strefę partyjnych wpływów, nie ma co liczyć na zmiany świadomości społecznej"

Nomenklatura to hydra wielogłowa odradzająca się nieustannie.
"Rozmiary systemu nomenklatury pozostawały w ścisłym związku z sytuacją polityczną. Obowiązywała tu charakterystyczna prawidłowość: gdy dochodziło do poważnego kryzysu politycznego (jak w 1956, 1970 i 1980/81 r.) wówczas liczba stanowisk, których objęcie wymagało rekomendacji partyjnej ulegała redukcji, gdy zaś sytuacja stabilizowała się, system nomenklatury ponownie szybko się rozbudowywał."-Antoni Dudek

Impuls muszą dać wyborcy, którzy zweryfikują elity.

Tylko, że najpierw te elity (o jakie chodzi wyborcom) muszą powstać.
Bo póki co, to od 1989 roku co wybory, to wyborcy głosują nie na "kogoś", a zawsze przeciw tym co "już byli".
Bo "ci co byli" zawiedli wyborców i wyborcy może nie tyle mają nadzieję, że "ci co przyjdą" będą lepsi, ale mają okazję "zemścić" się za to, że 4 lata ich wybrali.
Założymy się, że za 3 lata będzie kolejna "POwtórka z rozrywki"?
Albo jak kto woli - "z igrzysk"?  

Taki fragment znalazłem w tekstach J.Staniszkis

"W Polsce nie było kamer CNN, gdy 19 grudnia 1989 roku rozegrała się pewna scena, też stanowiąca kamień milowy - symbolizowała kres solidarnościowej mobilizacji. Premier Mazowiecki ze swoją świtą udał się do Zamku Królewskiego na obchody rocznicy wprowadzenia stanu wojennego. Plac Zamkowy odgrodziły od tłumu metalowe zapory, takie same, jakich kiedyś używało ZOMO. Napierający ludzie zaczęli skandować: "Biała komuna!". Przez ostatnie lata traktowali bowiem tę właśnie rocznicę i odzyskiwanie wyłącznej kontroli nad placem - choćby na jeden dzień, za cenę pałowania i aresztowań - jako rytuał, formę przechowywania pamięci i wspólnotowości, nawet bez przywódców i bez organizacji.

"Odgórnej rewolucji" kończącej komunizm (nazywanej niekiedy "rewolucją w majestacie prawa") nie towarzyszyła więc euforia. Były to raczej dezorientacja i zakłopotanie, z unikaniem patrzenia sobie wzajem w oczy.

Pamiętam, że w czerwcu 1989 roku, zaskoczona własnym brakiem radości, zajrzałam do pamiętników świadka innej rewolucji, Pawła Miliukowa, wybitnego uczestnika przewrotu lutowego 1917 roku, a potem ministra spraw zagranicznych w Rządzie Tymczasowym, obalonym później przez bolszewików. Miliukow pisał: "Oni [żołnierze garnizonu petersburskiego - J. S.] byli mniej jeszcze pewni niż my, że rewolucja zwyciężyła.""

Bardzo bliskie mi odczucia z 1989 roku