W dniu 04.09.2007r. TK orzekł , iż  przepis nakładający na podatnika dodatkowe zobowiązanie ( np. za zawyżenie kwoty zwrotu VAT) jest niezgodny z Konstytucją.  Co Waszym zdaniem należy zrobić ze sprawami wszczętymi na gruncie kks, w takiej sytuacji, a co w sprawach których jeszcze nie wszczęto. Umorzyć dochodzenie , czy jednak karać spraców, którzy mogą przecież wnosic o wznowienie postępowan podatkowych?

Jak już wspomniał Ktosiek orzeczenie to ( jak i poprzednie dotyczące starej ustawy ) skutkuje na gruncie ustawy o VAT ( czyli braku podstawy do ustalenia dodatkowego zobowiązania 30% ), a nie w zakresie odpowiedzialnosci z KKS.

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Sygn. akt P 43/06

W Y R O K
w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
Warszawa, dnia 4 września 2007 r.

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Ewa Łętowska - przewodniczący
Jerzy Ciemniewski
Wojciech Hermeliński
Marek Mazurkiewicz - sprawozdawca
Janusz Niemcewicz,

protokolant: Krzysztof Zalecki,

po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu oraz Prokuratora Generalnego, na rozprawie w dniu 4 września 2007 r., pytania prawnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu:

czy art. 109 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) w zakresie, w jakim dopuszcza stosowanie wobec tej samej osoby, za ten sam czyn, sankcji administracyjnej określonej przez powołaną ustawę jako "dodatkowe zobowiązanie podatkowe" i odpowiedzialności za wykroczenia skarbowe albo przestępstwa skarbowe, jest zgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

o r z e k a:

Art. 109 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z 2005 r. Nr 14, poz. 113, Nr 90, poz. 756, Nr 143, poz. 1199 i Nr 179, poz. 1484, z 2006 r. Nr 143, poz. 1028 i 1029) w zakresie, w jakim dopuszcza stosowanie wobec tej samej osoby, za ten sam czyn, sankcji administracyjnej określonej przez powołaną ustawę jako "dodatkowe zobowiązanie podatkowe" i odpowiedzialności za wykroczenia skarbowe albo przestępstwa skarbowe, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Wątpliwości Dominiki prawdopodobnie dotyczą prowadzenia spraw NA PODSTAWIE zawiadomienia otrzymanego z wymiaru, a dotyczących spraw zakończonych orzeczeniem administracyjnym. Komórki karne prowadzą postępowanie na podstawie zawiadomień z komórek wymiaru, przypieczętowanych decyzjami. Wcześniejsze informacje komórek kontroli przekazywane do kk nie stanowią podstawy do podjęcia sprawy (brak orzeczenia).

Wątpliwości Dominiki prawdopodobnie dotyczą prowadzenia spraw NA PODSTAWIE zawiadomienia otrzymanego z wymiaru, a dotyczących spraw zakończonych orzeczeniem administracyjnym...
<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->

Możliwe, ale to akurat jak wcześniej pisalismy nie jej problem. Bo postępowanie z KKS ma spokojnie prowadzić.
Problem może mieć wylącznie wymiar, któremu mogą uchylić sankcje.

Nie jest do końca tak, że kks-y mogą to olać. Moim zdaniem nie mają prawa jako drudzy nałożyć kolejnej kary, a muszą najpierw wystąpić do wymiarów o uchylenie decyzji ustalającej dodatkowe zobowiązanie podatkowe.

Można by też ewentualnie uznać karę za wymierzoną.

Czyli de facto organ sam sobie strzela gole, do ostatniej piłki? Gdybyśmy żyli w innym, lepszym kraju niż 2 lata temu pewnie by tak było. Trudno uwierzyć, ale może mój naczelnik już się pali żeby zwracać całą kasę?

na pewno nie można tego uczynić na podstawie art 17 § 1 pkt 7 kpk, jako res iudicata - z oczywistych względów - natomiast istnieje art 17 § 1 pkt 11 kpk - <!--coloro:#009900--><span style="color:#009900"><!--/coloro-->zachodzi inna okoliczność wyłączająca ściganie<!--colorc--></span><!--/colorc--> - i wyrok TK może być uznany za taką okoliczność / zarówno w sprawach już wszczętych jak i w sytuacji odmowy wszczęcia dochodzenia lub śledztwa /

Czy aby mówimy o tym samym ?
Może przeczytajcie to orzeczenie TK.
Niekonstytucyjne są regulacje w ustawie o VAT.
Dlaczego na siłę szukacie konsekwencji w postępowaniu z KKS ?

W ocenie TK sankcja administracyjna (podatkowa), o której mowa  w art. 109 ustawy VAT, ma w rzeczywistości - przy osobach fizycznych będących podatnikami VAT - charakter sankcji karnej, z czego wniosek, że postępowanie podatkowe w przedmiocie jej ustalenia jest w rzeczywistości postepowaniem karnym. Jeżeli uznać taki wniosek za słuszny, a trudno doprawdy w mojej ocenie o inny (inaczej nie można by mówić o kumulacji sankcji), to w sytuacji, gdy do tego samego stanu faktycznego konkurują dwie normy - jedna z art. 109 ustawy VAT nakazująca ustalić dodatkowe zobowiązanie podatkowe i druga po myśli art. 54 par. 1-3 k.k.s. lub art. 56 par. 1-3 k.k.s. lub art. 76 par. 1-3 k.k.s. (w zależności od kształtu konkretnego stanu faktycznego) nakazująca wymierzyć sprawcy karę (nie tylko grzywny), to mamy do czynienia ze specyficznym zbiegiem rzeczywistym dwóch norm sankcjonujących, jak by powiedział wprawny teoretyk prawa. Przy czym w ocenie TK zbieg tego rodzaju norm należy usunąć poprzez niestosowanie art. 109 (ten przepis bowiem TK uznał za niekonstytucyjny). Jeżeli zatem wszczęto albo zakończono postępowanie podatkowe w przedmiocie ustalenia dodatkowego zobowiązania, to należy je umorzyć albo wznowić już zakończone poprzez wydanie decyzji ustalającej. Innymi słowy, zawsze prowadzić będzie można postępiowanie karnoskarbowe, zaś w sytyuacji zbiegu obu reżimów odpowiedzialności, postepowanie podatkowe odpada. To takie "na gorąco" przemyślenia, nie znam bowiem jeszcze uzasadnienia wyroku TK.
Co zatem zrobić, jeśli postępowanie podatkowe zostalo już prawomocnie zakończone? Pozostaje tylko je wznowić i umorzyć.
Przychodzi mi na myśl jeszcze jedna kwestia związana implicite z treścią wyroku TK. Wydaje mi się, że TK otworzył po trosze puszkę Pandory (a właściwie potwierdził jej otwarcie). Jakkolwiek wyrok dotyczy osób fizycznych, to jednak wcale nie jest tym samym załatwiona (jasno postawiona) sytuacja osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, a posiadających zdolność prawną. Zauważmy, że od 2003 r. w polskim prawodawstwie funkcjonuje odpowiedzialność podmiotów zbiorowych. Jakkolwiek byśmy nie twierdzili, że nie ma ona charakteru karnego, to trudno zaprzeczyć, że ma ona - podobnie jak odpowiedzialność na podstawie art. 109 ustawy VAT - charakter ewidentnie sankcyjny. Nie bez powodu znaczna część dogmatyki prawa karnego określa ją wprost jako odpowiedzialność karna, postulując jej ujęcie w Kodeksie karnym i Kodeksie karnym skarbowym (np. prof. W. Wróbel oraz krakowski projekt noweli tych kodeksów, doste[pny na stronie internetowej Katedry Prawa Karnego UJ). Chociaż w ustawie o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych zawarto przepis wskazujący na to, że jej reżim nie koliduje z innymi rodzajami odpowiedzialności, tym niemniej obawiam się, iż podobny los mógłby spotkać art. 109 ustawy VAT, gdyby komuś przyszło do głowy go zaskarżyć w kontekście odpowiedzialności podmiotów zbiorowych - są duże szanse, że TK uchyliłby ten przepis w analogicznym zakresie, co w wyorku z 4.9.2007 r. Schemat rozumowania łatwo można wszak przenieść z relacji art. 109 - KKS na relację art. 109 - UOPZ. I co wówczas? Pozostawiam do przeważenia...

Raczej nie będzie tu nic nowego. Co tam znajdziemy można z dużym prawdopodobieństwem przecztać w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 kwietnia 1998 r. sygn. akt K.17/97
<a href="http://www.trybunal.gov.pl/OTK/teksty/otkpdf/1998/k_17_97.pdf" target="_blank">http://www.trybunal.gov.pl/OTK/teksty/otkp...998/k_17_97.pdf</a>

A jego konsekwencją wtedy bylo:

<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->OBWIESZCZENIE
PREZESA TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 9 listopada 1998 r.

o utracie mocy obowiązującej art. 27 ust. 5, 6 i 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
(Dz. U. z dnia 17 listopada 1998 r.)

Na podstawie art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643) w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 kwietnia 1998 r. sygn. akt K.17/97 ogłaszam utratę mocy obowiązującej art. 27 ust. 5, 6 i 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z 1993 r. Nr 28, poz. 127 i Nr 129, poz. 599, z 1994 r. Nr 132, poz. 670, z 1995 r. Nr 44, poz. 231, Nr 142, poz. 702 i 703, z 1996 r. Nr 137, poz. 640 oraz z 1997 r. Nr 111, poz. 722, Nr 123, poz. 776 i 780, Nr 137, poz. 926, Nr 141, poz. 943 i Nr 162, poz. 1104) w zakresie, w jakim dopuszczają stosowanie wobec tej samej osoby za ten sam czyn sankcji administracyjnej określonej przez powołaną ustawę jako "dodatkowe zobowiązanie podatkowe" i odpowiedzialność za wykroczenia skarbowe.<!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->