Nie prowadziłam jeszcze żadnej sprawy sądowej. A więc co się z tym wiąże moja wiedza jest ograniczona. Nie wiem jaki tytuł powinnam mieć z egzekucji, by w ogóle wszcząć postępowanie..Powinni mi potwierdzić, że egzekucja została wszczęta a jej wynik jest negatywny? Bo rozumiem, że muszę mieć cokolwiek z egzekucji, żeby móc coś dalej zrobić.Analiza kks i kpk pozwoliła mi nabyć informacji jak przekazać sprawę do sądu..ale z tą egzekucją zupełni nie wiem.

Chaotycznie to troche opisałaś. Może jasniej, wiecej szczegółów?

Podatki  przez ostatnie pół roku zalega z tytułu brak wpłat podatku VAT-7.Chciałabym wszcząć postępowanie na podstawie art. 57 par. 1 kks. Nie wiem czy fakt, że egzekucja jest obecnie prowadzona obliguje mnie w ten sposób, że nie mogę wszcząć tego postępowanie?

Ja w celu wszczęcia postępowania z art 57 kks dostaję wniosek z rachunkowości podatkowej z wykazem zaległości. Wiem, że idę na łatwiznę, bo nie wszczynam postępowań np. za uporczywe niepłacenie podatku w terminie polegające np. na wpłacaniu podatku 2 dni po terminie. Nie jestem drobiazgowa. Wniosków mam dosyć. Nie interesuje mnie egzekucja i tytuły wykonawcze.
Kiedy dostaję wniosek to nie wszczynam od razu postępowania tylko wzywam do postępowania mandatowego. Tłumaczę, że mam wniosek, pytam, kiedy ma szansę zapłacić, i informuję, że jeżeli w wyznaczonym czasie zapłaci to dam mandat a jeżeli nie to wszcznę i skieruję akt oskarżenia do sądu. Egzekucja interesuje mnie o tyle, że czasami pytam, czy dana zaległość jest ściągnięta.

dziękuje za dokładną odpowiedź  

Postanowienie SN z dnia 3 października 2008 r., III KK 176/08:
(http://www.sn.pl/orzecznictwo/bpk/0903/2009-03.pdf)

?W tezie postanowienia Sądu Najwyższego [z dnia 23 marca 2003 r. (I KZP 2/03 ? OSNKW 2003, z. 5-6, poz. 57)], stwierdzono, że ?przedawnienie wykroczenia określonego w art. 57 § 1 k.k.s. rozpoczyna swój bieg od popełnienia tego czynu, czyli od ustania, wywołanego zachowaniem sprawcy stanu bezprawnego, tzn. uporczywego naruszania przez niego obowiązku płacenia podatku w terminie...?, a następnie, że wykroczenie to ?jest popełnione dopiero w momencie zakończenia stanu niezgodnego z prawem i nie można z niego eliminować poszczególnych zachowań, które łącznie dopiero stwarzają karalną uporczywość w niepłaceniu podatku, chyba że okres ten był już tak długi, że całe zobowiązanie podatkowe (niezapłacony podatek), uległo, stosownie do przepisów podatkowych, przedawnieniu?. W uzasadnieniu tego postanowienia zaakceptowano pogląd, zgodnie z którym ?uporczywe niepłacenie podatku to bądź długotrwałe, niekoniecznie powtarzające się, a więc i jednorazowe, lecz długie opóźnienie w jego uregulowaniu, bądź też wielokrotne, powtarzające się, niepłacenie podatku w terminie? ? wskazując na zbieżne z tym poglądem wypowiedzi w doktrynie(G. Bogdan i inni, Kodeks karny skarbowy z Komentarzem, Gdańsk 2000, s. 144 ? 150; T. Grzegorczyk, Kodeks karny skarbowy, Komentarz, Warszawa 2001, s. 259; F. Prusak, Prawo i postępowanie karne skarbowe, Warszawa 2002, s. 121).
Można zgodzić się z poglądem wyrażonym w ostatnim przytoczonym stwierdzeniu, a nawet przyjąć, że towarzyszył on ustawodawcy w czasie prac legislacyjnych. Należy również potwierdzić, że pojęcie ?uporczywie? charakteryzować może zachowanie zarówno ze względu na jego powtarzalność, jak i na trwałość utrzymywanego określonym zachowaniem stanu. Trzeba jednak stwierdzić, że pogląd ten nie znalazł odzwierciedlenia w normatywnym opisie typu wykroczenia określonego w art. 57 § 1 k.k.s. Zasadnicze wątpliwości wywieść można nawet z zawartego w przytoczonym zdaniu, sposobu opisu dwóch różnych postaci tego typu czynu. W opisie zachowania mającym definiować postać wykroczenia tzw. trwałego nie posłużono się bowiem użytym w dyspozycji normy zwrotem ?w terminie?, wykorzystując ? dla scharakteryzowania uporczywości ? wyrażenia: ?długotrwałe niepłacenie? i ?długie opóźnienie?, przy czym w obu wypadkach, jak trzeba przyjąć, opisują one zachowanie sprawcy po upływie ustawowego terminu do wpłaty kwoty podatku. Niemożność powiązania tego opisu z warunkiem odpowiedzialności odnoszącym się do sposobu wywiązania się z obowiązku wpłaty podatku ?w terminie?, a zatem i treści nagannego zaniechania, jest symptomatyczna i ujawnia bezpodstawność poglądu, zgodnie z którym czyn może być popełniony także w postaci utrzymywania stanu bezprawnego powstałego w wyniku niewpłacania podatku w terminie.
Tymczasem, uwzględniając językowe brzmienie przepisu, naganność czynu wiąże ustawodawca wyłącznie z faktem naruszenia obowiązku terminowego dokonania wpłaty (? nie wpłaca w terminie?), a karalność ? z uporczywością wynikającą z powtarzalności takiego zaniechania. W konsekwencji, nie może budzić wątpliwości, że tak określony czyn naganny ? jako element postaci wieloczynowej ? jest popełniony z chwilą upływu terminu wpłaty, a czasem zakończenia czynu karalnego określonego w art. 57 § 1 k.k.s. jest moment upływu ostatniego ustawowego terminu do zapłaty podatku objętego opisem czynu.
Dla realizacji znamion wykroczenia określonego w tym przepisie rozstrzygające jest zatem ustalenie, że w ustawowym terminie nie dokonano wpłaty, i bez znaczenia pozostaje dalszy stan zobowiązania podatkowego, a w szczególności to, czy zostało ono później spełnione, i z jaką zwłoką. Naganne jest to, że podatnik ?nie wpłaca w terminie?. Zachowaniem podlegającym ocenie jest zaniechanie mające miejsce w czasie, w którym podatnik dysponował możliwością terminowego dopełnienia obowiązku. Późniejsze, po upływie terminu, zachowanie podatnika może mieć znaczenie jedynie w zakresie orzeczenia o karze, w tym także orzeczenia o odstąpieniu od wymierzenia kary w warunkach określonych w art. 57 § 2 k.k.s. Odpowiedzialność za przestępstwo (wykroczenie) z zaniechania możliwa jest tylko w wypadku naruszenia obowiązku określonego działania. Jest to przestępstwo zorientowane czasowo w tym sensie, że karalne jest zaniechanie odpowiadające czasowo obowiązkowi działania. Nie może być zatem popełnione w każdym czasie, lecz tylko w czasie, ?w którym sprawca, zgodnie z obowiązkiem, powinien działać w określonym kierunku i w określony sposób? (A. Zoll w: Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz, Kraków 2004, t. I, s. 123). Czas nakazanego działania jest w niektórych przepisach określony przez odesłanie do ustawowej normy lub do decyzji organu ustalającego termin. Tak właśnie postąpiono, precyzując znamiona wykroczenia określonego w art. 57 § 1 k.k.s. W wypadku tego wykroczenia sprawca narusza nie tylko wynikający z ustawy obowiązek zapłacenia podatku, lecz także ? tym samym zaniechaniem ? określony sposób zapłacenia go, a więc obowiązek uiszczenia kwoty podatku w terminie wskazanym w ustawie. Tak określony co do swej treści obowiązek nie może być naruszony w czasie następującym po upływie terminu ? wtedy można jedynie stwierdzić, że wykroczenie zostało popełnione. Dalsze zaniechanie wpłaty (zwłoka) narusza wprawdzie nadal obowiązek uiszczenia podatku, ale nie narusza już obowiązku wpłaty ?w terminie?, bo z jego upływem byłby to obowiązek niewykonalny. O naganności i karalności decydowałaby wówczas ocena zachowania podatnika nie przed, lecz po upływie terminu ? a jego zachowanie, nie powtarzające się, lecz utrzymujące stan zwłoki, nie realizowałoby znamienia ?uporczywości?, związanego w dyspozycji art. 57 § 1 k.k.s. wyłącznie z niewpłacaniem podatku w terminie. Zachowanie takie, będące zwłoką wynikającą z naruszenia ustawowego terminu, mogłoby być uznane za karalne, gdyby ustawodawca tak postanowił. Wymagałoby to z pewnością uzupełnienia dyspozycji normy członem alternatywnym, typizującym zaniechanie nie naruszające już obowiązku dokonania wpłaty podatku w terminie. ?


Z powyższych względów egzekucję możesz sobie odpuścić