
Re: Czynny żal - art.16 kks
Nie zgadzam się z tym stanowiskiem.
Przepis art. 119 §1 pkt. 4 kpk stanowi, ze w piśmie procesowym winna być data i podpis składającego pismo. Ustawa procesowa w sposób ogólny określa sposób składania oświadczeń procesowych na piśmie. Nie konkretyzując sposobów skutecznego wniesienia pisma procesowego, przewiduje trzy jego formy: bezpośrednią (tj. osobiście w siedzibie sądu); pośrednią (przez operatora pocztowego) oraz poprzez inną formę przekazu do adresata. W każdym przypadku warunkiem wniesienia pisma procesowego jest potwierdzenie dokonania przekazu dokumentu do adresata.
Tak zrekonstruowane zasady umożliwiają wnoszenie pism procesowych za pośrednictwem telefaksu lub poczty elektronicznej. Prezentowana koncepcja wykładni opiera się na powszechnie aprobowanej tezie, że oświadczenie „na piśmie” to każde oświadczenie wyrażone za pomocą pisma rozumianego jako zespół znaków graficznych służących do wyrażania myśli. Dokument sporządzony przy wykorzystaniu edytora tekstu spełnia przesłanki wymagane dla formy pisemnej. Przekazanie takiego dokumentu za pośrednictwem poczty elektronicznej jest równoważne z wniesieniem oświadczenia procesowego na piśmie. Warunkiem skuteczności czynności dokonanej w ten sposób jest potwierdzenie, że przesyłka została zarejestrowana przez serwer, na którym znajduje się skrzynka poczty elektronicznej adresata. Spełnienie warunku złożenia oświadczenia na piśmie z podpisem składającego pismo wymaga przesłania korespondencji za pośrednictwem poczty elektronicznej w postaci skanu dokumentu opatrzonego własnoręcznym podpisem w formacie pdf.
Pismo procesowe strony może zostać wniesione do sądu (organu) przy użyciu platformy e-PUAP, portalu informacyjnego sądów powszechnych lub za pomocą systemu teleinformatycznego (np. MF). Pismo uważa się za wniesione z chwilą wprowadzenia go środka komunikacji elektronicznej i nadania na adres poczty elektronicznej sądu (organu) wskazany na stronie internetowej sądu (organu). patrz: /Uzasadnienie uchwały SN z 20.12.2006 r. (I KZP 29/06), OSNKW 2007/1, poz. 1, LEX nr 204974./
Ustawa procesowa w żadnym przepisie nie precyzuje, na czym polegać ma czynność „wniesienia” środka zaskarżenia „na piśmie”. Trafnie wskazuje się w orzecznictwie, że pojęcie „wnosi się” stanowi kategorię ogólną, obejmującą wszelkie zachowania, z którymi ustawodawca wiąże skutek w postaci dokonania czynności z zachowaniem terminu. Interesujące jest to, że w Kodeksie postępowania karnego nie określono podstawy do najbardziej oczywistej formy „wniesienia” pisma, tj. złożenia go w siedzibie adresata (sądu lub prokuratury) na dzienniku podawczym z jednoczesnym uzyskaniem potwierdzenia dokonania tej czynności (tzw. prezentaty). Zapewne zasadnie podkreśla się w orzecznictwie, że „niewątpliwie, z uwagi na oczywistość możliwości wniesienia pisma – czynności polegającej na złożeniu go w siedzibie sądu, czynności tej nie wskazano w żadnym z przepisów kodeksu postępowania karnego”(Uzasadnienie uchwały SN z 20.01.2005 r. (I KZP 28/04), OSNKW 2005/1, poz. 1, LEX nr 141244).
Wniosek, inne oświadczenie procesowe lub środek zaskarżenia sporządzony „na piśmie” dla wywołania skutków przewidzianych w ustawie musi być wniesiony (złożony) we właściwym terminie do właściwego organu. Szczególne znaczenie ma konwencjonalny sposób złożenia, wniesienia lub nadania pisma procesowego będącego wnioskiem lub środkiem odwoławczym wówczas, gdy ustawa procesowa przewiduje powinność dokonania tej czynności w zawitym terminie. Ogólne regulacje procesowe odnoszące się do tej kwestii wskazują, że „zawite są terminy do wnoszenia środków zaskarżenia oraz inne, które ustawa uznaje za zawite” (art. 122 § 2 k.p.k.). W powołanym przepisie ustawodawca odwołuje się do czynności „wniesienia” środków zaskarżenia lub innych środków.
Trafnie wskazuje się w orzecznictwie, że „dla ustalenia czy termin został zachowany, przedmiotem kontroli nie jest badanie czasu abstrakcyjnego «wniesienia» środka zaskarżenia, lecz stwierdzenie konkretnej daty nadania lub złożenia pisma procesowego, bo tylko te fakty stanowią kryterium rozstrzygania w przedmiocie zachowania terminu” (Uzasadnienie uchwały SN z 20.01.2005 r. (I KZP 28/04), OSNKW 2005/1, poz. 1, LEX nr 141244.)
Na koniec pragnę przypomnieć, że kwalifikowany podpis elektroniczny ma skutek prawny równoważny podpisowi własnoręcznemu (art. 25 ust. 2 Rozporządzenia parlamentu europejskiego i rady (UE) nr 910/2014 z dnia 23 lipca 2014 r. w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylającego dyrektywę 1999/93/WE).
Podpis e-PUAP jest szczególnym podpisem elektronicznym tzw. zakreślonym - co oznacza, że podpisuje wszystko co jest powyżej tego podpisu.