Czy mieliście kiedys sytuację, w której świadek poprosił o zwrot kosztów podróży? ma prawo do zwrotów kosztów, jeżeli tak to na jakiej podstawie prawnej? W postępowaniu karnym i sądowym ma. A jak to wygląda na gruncie kks?

Ma prawo, ale nie podam podstawy prawnej - więcej samodzielności. W postępowaniu cywilnym też mają prawo do zwrotu, powiem tylko, że są to bardzo stare przepisy.

Brawo pani profesor!!!!

Albo jeszcze starsze.
Dekret z 26 października 1950 r. o należnościach biegłych, świadków i stron w postępowaniu sądowym ( Dz. U. nr 49 poz 445.
Na pewno można zwrócić w postępowaniu toczonym w trybie OP ( art. 265 i 266 ). Tyle, że w pytaniu chodziło o KKS. I tutaj już się nie wypowiem.

Dz.U.50.49.445
2005.01.27         zm.        Dz.U.04.273.2702        art. 30
DEKRET
z dnia 26 października 1950 r.
o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym.*
(Dz. U. z dnia 28 października 1950 r.)
Na podstawie art. 4 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 19 lutego 1947 r. o ustroju i zakresie działania najwyższych organów Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy z dnia 21 lipca 1950 r. o upoważnieniu Rządu do wydawania dekretów z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr 29, poz. 271) - Rada Ministrów postanawia, a Rada Państwa zatwierdza, co następuje:
Przepisy ogólne.
Art. 1. 1. (1) Przepisy dekretu niniejszego stosuje się do należności świadków, biegłych i stron w postępowaniu przed sądami oraz innymi władzami i organami wymiaru sprawiedliwości, jeżeli szczególne przepisy ustawowe nie stanowią inaczej.
2. Przez oznaczenie "sąd" w dalszych przepisach rozumie się sąd, władzę lub organ, które dokonują odnośnej czynności urzędowej.
Należności świadków.
Art. 2. 1. Świadkowi na jego żądanie może być przyznane odszkodowanie za zarobek utracony z powodu stawiennictwa na wezwanie sądu.
2. Wynagrodzenie za utracony zarobek przyznaje się świadkowi w wysokości udowodnionej przeciętnego jego dziennego zarobku, jednak nie wyżej niż 30 zł dziennie.
Art. 3. 1. Świadek zamieszkały w miejscowości oddalonej ponad 10 km od miejsca wykonywania czynności urzędowej, do której został wezwany, może żądać wypłaty mu strawnego i zwrotu kosztów podróży od miejsca jego zamieszkania do miejsca wykonywania czynności i z powrotem.
2. Sąd może przyznać zwrot kosztów podróży świadkowi zamieszkałemu bliżej niż 10 km, wszakże w odległości nie mniejszej niż 4 km od miejsca wykonywania czynności urzędowej, jeżeli przemawiają za tym względy słuszności.
3. Strawne wypłaca się świadkowi w wysokości 9 zł dziennie w przypadku, jeżeli pobyt w sądzie i podróże w obie strony łącznie trwały ponad 12 godzin.
Art. 4. 1. Za koszty podróży uznaje się koszty przejazdu środkiem transportu masowego (koleją, autobusem itp.) w klasie najniższej, w braku zaś takiego środka - koszty przejazdu najtańszym z dostępnych środków lokomocji.
2. W przypadku gdy kilku świadków korzystało z jednego pojazdu na wspólny koszt, przyznaje się każdemu z nich część kosztów na niego przypadającą.
wzory
Art. 5. Świadkowi, jeżeli nie zostanie on zwolniony przez sąd w dniu, na który został wezwany, służy także prawo do zwrotu poniesionych faktycznie kosztów noclegu w wysokości do 9 zł za nocleg.
Art. 6. 1. Prawo do żądania należności przewidzianych w art. 2-5 służy osobie wezwanej w charakterze świadka, jeżeli się stawiła, choćby przesłuchana nie została.
2. W przypadkach, gdy osoba uprawniona do otrzymania należności przewidzianych art. 2-5 będzie wezwana w charakterze świadka w kilku sprawach na ten sam dzień, natenczas przyznaje się jej te należności tylko raz.
3. Świadkom, którzy zgłosili się bez wezwania sądu, należności przewidziane w art. 2-5 mogą być przyznane tylko w przypadku, jeżeli zostali przez sąd przesłuchani.
Art. 7. 1. Sąd może przyznać należności określone w art. 3-6 także osobie towarzyszącej świadkowi, jeżeli świadek ze względu na stan zdrowia nie mógł przybyć do sądu bez opieki osoby mu towarzyszącej.
2. W warunkach przewidzianych w ust. 1 sąd może przyznać zwrot kosztów przejazdu odpowiednim w danym przypadku środkiem transportu także osobom zamieszkałym bliżej niż 4 km od miejsca wykonywania czynności urzędowej.
Art. 8. Przepisów art. 2-7 nie stosuje się do świadków pozostających w czynnej służbie państwowej, cywilnej lub wojskowej, jeżeli powołani zostali do zeznawania w związku z pełnieniem służby. W tych przypadkach świadkowi służy prawo do należności przewidzianych w obowiązujących przepisach dla pracowników państwowych w razie pełnienia czynności poza zwykłym miejscem służbowym.
Należności biegłych(2) .
Art. 9. (3) 1. Biegłemu powołanemu przez sąd służy prawo do wynagrodzenia za wykonaną pracę.
2. Biegłemu wezwanemu do sądu w razie nieskorzystania przez sąd z jego usług służy prawo do wynagrodzenia za utracony z powodu stawiennictwa zarobek.
3. Biegłemu powołanemu poza miejscowość jego zamieszkania służy prawo do diet oraz do zwrotu kosztów przejazdów i noclegów.
4. W razie wezwania biegłego w kilku sprawach na ten sam dzień należności przewidziane w ust. 3 przyznaje się tylko raz.
orzeczenia sądów
Art. 10. 1. Wysokość wynagrodzenia biegłego za wykonaną pracę określa sąd, uwzględniając wymagane od biegłego kwalifikacje, potrzebny do wydania opinii nakład pracy i poświęcony czas, a także w miarę potrzeby pokrycie wydatków niezbędnych do wykonania zleconej pracy.
2. Jeżeli do określenia wynagrodzenia za pracę danej specjalności ustalone są normy urzędowe, należy biegłym przyznawać wynagrodzenie stosownie do tych norm.
3. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów i innymi właściwymi ministrami w razie braku norm przewidzianych w ust. 2 może ustalać taryfy wynagrodzenia biegłych dla poszczególnych ich kategorii, bądź dla poszczególnych rodzajów postępowania sądowego.
akty wykonawcze z Dz.U. i M.P.
akty wykonawcze z dzienników resortowych
orzeczenia sądów
wzory
Art. 11. 1. Wynagrodzenie za utracony zarobek wezwanemu do sądu biegłemu w razie nieskorzystania z jego usług przyznaje się przy uwzględnieniu kwalifikacji biegłego, stosowanych w jego zawodzie norm wynagrodzenia i czasu zużytego w związku z wezwaniem, jednak w wysokości nie wyższej niż 45 zł za dobę.
2. Przepisy art. 9 ust. 4 stosuje się odpowiednio.
orzeczenia sądów
Art. 12. Diety oraz zwrot kosztów podróży i noclegów przyznaje się biegłemu w wysokości i na zasadach obowiązujących dla sędziów w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym.
Należności strony.
Art. 13. W przypadkach, gdy obowiązujące przepisy przewidują przyznanie stronie należności z tytułu jej udziału w postępowaniu sądowym należności te przyznaje się stronie w wysokości przewidzianej dla świadków.
Postępowanie.
Art. 14. 1. (4) Świadkowie i biegli powinni zgłosić żądanie przyznania im przypadających należności po wykonaniu swego obowiązku w tym samym dniu, a jeżeli byli wezwani na rozprawę najpóźniej nazajutrz po zakończeniu rozprawy.
2. Osoby, które nie zgłosiły żądania w terminie zastrzeżonym w ust. 1, tracą prawo do wynagrodzenia. Osoby wezwane powinny być o tym uprzedzone.
wzory
Art. 15. (5) 1. Należności świadków, biegłych i stron przyznaje i ustala sąd, a na rozprawie przewodniczący kompletu orzekającego. W przypadkach zgłoszenia żądania po zamknięciu rozprawy należności może przyznać i ustalić także kierownik sądu.
2. Przyznaną należność należy wypłacić niezwłocznie w razie niemożności niezwłocznej wypłaty - należność przekazuje się pocztą bez obciążenia opłatą pocztową świadka, biegłego lub strony.
Przepisy końcowe.
Art. 16. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Finansów i innymi właściwymi ministrami może w drodze rozporządzeń zmieniać wysokość należności lub ich najwyższego wymiaru przewidzianego w art. 2 ust. 2, art. 3 ust. 3, art. 5 i art. 11.
akty wykonawcze z Dz.U. i M.P.
Art. 17. 1. Uchyla się:
       1)        art. 449-454 kodeksu postępowania karnego,
       2)        art. 47 przepisów o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. R. P. z 1946 r. Nr 70, poz. 382 i z 1947 r. Nr 24, poz. 95),
       3)        art. 135 prawa o sądach ubezpieczeń społecznych z dnia 25 lipca 1939 r. (Dz. U. R. P. z 1939 r. Nr 71, poz. 476 i z 1946 r. Nr 12, poz. 76).
2. W art. 292 i w art. 301 kodeksu postępowania cywilnego oraz w art. 285 i 295 § 1 prawa o sądach ubezpieczeń społecznych skreśla się zdanie drugie.
Art. 18. Wykonanie dekretu porucza się Ministrowi Sprawiedliwości.
Art. 19. Dekret wchodzi w życie po upływie miesiąca od dnia ogłoszenia.

Art. 618. § 1. Wydatki Skarbu Państwa obejmują w szczególności wypłaty dokonane z tytułu:
       1)        doręczenia wezwań i innych pism,
       2)        przejazdów sędziów, prokuratorów i innych osób z powodu czynności postępowania,
       3)        sprowadzenia i przewozu oskarżonego, świadków i biegłych,
       4)        oględzin, badań przedsięwziętych w toku postępowania oraz przesyłek i przechowania zajętych przedmiotów, jak również ich sprzedaży,
       5)        ogłoszeń w prasie, radiu i telewizji,
       6)        wykonania orzeczenia, w tym również o zabezpieczeniu grożących kar majątkowych, jeżeli kary te zostały orzeczone, z wyłączeniem kosztów utrzymania w zakładzie karnym i kosztów pobytu w zakładach leczniczych na obserwacji psychiatrycznej,
       7)        należności świadków i tłumaczy,
       8)        kosztów postępowania mediacyjnego,
       9)        (380) należności biegłych lub instytucji wyznaczonych do wydania opinii lub wystawienia zaświadczenia,
9a)        (381) kosztów obserwacji psychiatrycznej oskarżonego w zespole opieki zdrowotnej, z wyłączeniem należności biegłych psychiatrów,
       10)        opłat przewidzianych za udzielenie informacji z rejestru skazanych,
       11)        nie opłaconej przez strony pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez adwokatów,
       12)        (382) ryczałtu kuratora sądowego za przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, o którym mowa w art. 214 § 1,
13)        (383) realizacji umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, i postępowań prowadzonych na podstawie działu XIII, także jeżeli nie zostało wydane postanowienie, o którym mowa w art. 303.
§ 2. (384) Jeżeli wysokości i zasad ustalania należności określonych w § 1 nie regulują odrębne przepisy, Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość i sposób ich obliczania, mając na uwadze faktyczny koszt dokonania danej czynności.[SIZE=14][COLOR=red]
§ 3. W razie braku przepisów wymienionych w § 2, o wysokości danego wydatku decydują kwoty przyznane przez sąd, prokuratora lub inny organ prowadzący postępowanie.

idąc od końca wskazanej wyżej podstawy dochodzimy do art 113 kks - i to chyba wszystko - pozdrawiam

<_< Niedługo na tym forum będziemy odpowiadać na pytania dot. prowadzenia dochodzenia lub śledztwa.

Wiem, ze nie powinnam, ale ... bardzo dziękuje za "uprzejmość" . Rozumiem, ze ostatni raz wczoraj zwracałes koszty podrózy świadkom. Jedyne za co powinieneś  <_<  to własnie za swoja wypowiedź i postawę.
Co ty jeszcze rozbisz w US?- marnujesz się...

Już dawno temu, raz czy dwa, miałem przyjemność zastosować dekret z 1950r. o należnościach świadków... (Dz. U. 49 poz. 445 ze zm.). Jeżeli mogę coś podpowiedzieć to wydaje mi się, że za art. 93§3 kpk, forma zarządzenia jest wystarczająca.

niestety forma postanowienia i to na które służy zażalenie - art. 625a kpk w zw. z art. 113 par. 1 kks

art. 626a kpk

Pozwolę sobie mieć inne zdanie, niż autorzy dwóch poprzednich postów i pozostanę przy formie zarządzenia.
Zdognie z art. 616 kpk § 1. Do kosztów procesu należą:
       1)        koszty sądowe,
       2)        uzasadnione wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy lub pełnomocnika.
§ 2. Koszty sądowe obejmują:
       1)        opłaty,
       2)        wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania,
tak więc należność dla świadka nie mieci się w powyższych kategoriach (nie jest on przecież stroną postepowania, inne kategorie z powyższych w ogóle tu odpadają). Przepisów art. 616 i n. kpk w ogóle nie stosujemy do należności świadków, takie jest moje zdanie. Jest to logiczne, tym bardziej, że pomimo wejścia w życie tychże przepisów, nadal pozostawiono obowiązujący dekret z 26 października 1950r. (niektórzy nazywają to złośliwie racjonalnością ustawodawcy