Kiedy podatnik popełnił w przedmiotowym przypadku czyn zabroniony?
A) W dniu złożenia PIT-36 za 2015 r.,
B) W dniu złożenia zeznania podatkowego, w którym rozliczy stratę (część straty) za 2015 r. (np. 15.04.2020 r. składając PIT-36 za 2019 r.)?  

Czyn z art. 56 §1 kks jest czynem skutkowym. Do jego znamion należy skutek w postaci realnego narażenia na uszczuplenie. Bez zaistnienia tego skutku nie ma czynu.
Skoro czyn uważa się za popełniony w czasie, w którym nastąpiło zachowanie sprawcy (art. 2 kks), a znamię narażenia na uszczuplenie jest zrealizowane przez sprawcę dopiero w momencie obniżenia należnego do wpłaty podatku o zawyżoną uprzednio stratę, to czas działania sprawcy czynu z art. 56 kks w takim przypadku rozciąga się od momentu podania nieprawdy w zeznaniu z zawyżoną stratą do momentu spowodowania realnego zagrożenia uszczuplenia daniny - tu: zadeklarowania zaniżonej kwoty do wpłaty (poprzez uwzględnienie zawyżonej uprzednio straty) w zeznaniu za następny okres.

Czyli opis czynu powinien być mniej więcej taki:
w okresie od 2015 do 2020 roku w Ankarze   X zaniżył sprzedaż i koszty o kwoty rzędu kilkunastu tys. zł. w ewidencji za 2015 rok, zawyżył stratę w zeznaniu za 2015 rok o kwotę xxx przez co podał nieprawdę w złożonym w dniu. 15.04.2020 r. zeznaniu PIT-36 za 2019 rok w ten sposób, że uwzględnił zawyżoną w 2015 roku stratę w kwocie yyy i  naraził  podatek za 2019 rok na uszczuplenie w kwocie zzz

Momentu popełnienia czynu nie trzeba już chyba wyjaśniać?

Logika bezbłędna   , ale w prawie 2 sprzeczne odpowiedzi mogą być poprawne (grunt to argumentacja).
Osobiście wybrałbym jednak odpowiedź A.

Zgodnie z art. bodajże 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnikowi przysługuje prawo do rozliczenia straty tylko przez 5 lat. Jeśli X poprzestał na zaniżeniu przychodów w 2015 roku i przez kolejnych pięć lat prowadzi księgi rzetelnie, a jednocześnie przez ten cały czas ma stratę - dokłada do interesu (załóżmy, że otrzymał spadek, albo ma oszczędności) lub też pójdzie po rozum do głowy i nie zdecyduje się na rozliczenie zawyżonej straty przez pięć lat, to faktycznie do narażenia na uszczuplenie z tego tytułu nie dojdzie już nigdy.
W takim przypadku brak jest skutku uszczuplenia i nie ma czynu z art. 56 kks

A) w tym dniu naraził na uszczuplenie podatek (zaistnienie uszczerbku finansowego nie musi nastąpić)
B) w tym dniu uszczuplił podatek

Proste rozwiązania są prawidłowe.

Takie kazusy wraz z "prawidłowymi" odpowiedziami powinny być opracowane przez MF i przesłane jako wytyczne do stosowania. Niestety z uwagi na różnice w interpretacjach przepisów nigdy nie powstaną, a na szkoleniach z kks, poruszane są sprawy, co do których nie ma żadnych wątpliwości.

W przypadku A) zadeklarował do wpłaty 0 zł, a według ustaleń organu podatkowego powinien zadeklarować i wpłacić 0 zł.
To ile naraził podatku na uszczuplenie w zeznaniu za ten rok?

Uszczuplił 0 zł, ale naraził na uszczuplenie: 50.000 x 18% = 9000 zł.

Jeśli zawyżenie straty nie byłoby karalne, to mielibyśmy problem. Chyba, żeby w takich przypadkach stosować 61 kks

Ale wiecie, że nie każde naruszenie przepisów podatkowych jest przestępstwem lub wykroczeniem skarbowym? Jeśli dziś zawyża stratę to, póki co, Skarbowi Państwa jeszcze nic się nie stało. Jak ją rozliczy w następnych okresach to co innego. tak samo jeśli ktoś kupił lewą fakturę kosztową a jej nie rozliczył to też jeszcze czynu nie popełnił, dopiero jak to zrobi to wyczerpie znamiona kilku czynów.

W przypadku założenia, że czyn z art. 56 kks (zawyżenie straty) popełniony jest w momencie złożnia deklaracji, w której podatnik rozlicza "nienależną" stratę/nadwyżkę do przeniesienia jest kolejny problem.

Przykład: Główny księgowy sporządza CIT-8 za 2015 r., w której zawyża stratę o 10.000 zł. Za 2 lata w spółce jest już inny inny księgowy, który składa CIT-8 za 2017, w którym "rozlicza stratę z 2015 r.
Kto odpowiada karnie z art. 56 kks?

Wg. mnie zawyżenie straty jest czynem zabronionym i karanym, albowiem powoduję powstanie sytuacji realnego narażenia na uszczuplenie podatku.

Pogląd Twój w tej sprawie narusza zasadę dookreśloności. Konstruując zarzut należy przede wszystkim określić czas i miejsce popełnienia czynu. Nie można zarzucać człowiekowi, że może spowodować uszczuplenie w bliżej nieokreślonej przyszłości.
Podobnie jest z nadwyżką podatku VAT naliczonego nad należnym. Jej zawyżenie jest ścigane dopiero, kiedy podatnik wykaże w deklaracji zwrot, a nie przeniesienie na następny okres.