Karze grzywny za wykroczenie skarbowe podlega podatnik, który mimo ujawnienia przedmiotu lub podstawy opodatkowania nie składa w terminie organowi podatkowemu lub płatnikowi deklaracji lub oświadczenia.

Niby proste i oczywiste ale...

Doktryna jest zgodna, że podstawą odpowiedzialności podatnika za czyn z art. 56 § 4 kks jest niezłożenie w terminie deklaracji z tym zastrzeżeniem, że wmomncie upływu terminu do jej złożenia musi być ujawnione podstawa lub przedmiot opodatkowania.
Znamię nie złożenia w terminie wątpliwości nie budzi.
Jednak ciekaw jestem jak rozumiecie pojęcie ujawnienia i jaką praktykę stosujecie w prowadzonych postępowaniach?

Przyczynkiem do postawienia tej kwestii jest rozbieżność w doktrynie (z tego co wiem to orzecznictwo jakość jeszcze tego nie dotknęło) dotycząca rozumienia pojęcia ujawnienia przedmiotu/podstawy opodatkowania.
Co jest przedmiotem/podstawą opodatkowania wynika z ustaw podatkowych. Ale jak dokonuje się ujawnienia tych danych?

Tutaj doktryna nas nie rozpieszcza: T. Grzegorczyk w swoim komentarzu wydaje się sugerować, ze ujawnienie następuje w momencie powstania obowiązku podatkowego i bez znaczenia wtedy jest jak i komu się ujawnia podstawę lub przedmiot (sugeruje to ujawnienie przez ujęcie towaru, usługi w fakturze, księdze lub ewidencji). Sugeruje to pośrednio treść art. 56 § 4 kks  ktory mówi o ujawnieniu ale nie precyzuje jego sposobu, a ustawodawce jeżlei chciałby żeby ujawnienie nastąpiło organowi podatkowemu napisałby to wprost (vide art. 54 kks)

Natomiast P. Kardas jak i duet Batosiewicz-Kubacki w swoich komentarzach wskazują wprost że odpowiedzialność za niezłożenie  w terminie deklaracji/oświadczenia jest ograniczona tylko do tych sytuacji gdy ujawniony został przedmiot/podstawa opodatkowania organowi.

Rozważania te nie mają jednak tylko charakteru akademickiego.

Przyjęcie bowiem drugiej z przedstawionych koncepcji w praktyce oznaczać będzie, że w obecnym stanie prawnym art. 56 § 4 kks będzie przepisem martwym.
Skoro w polskim prawie podatkowym obowiązuje zasada samoopodatkowania to przedmiot i podstawa opodatkowania zostaje ujawniona w składanej deklaracji / oświadczeniu. Jeżeli zatem deklaracja nie wpływa w terminie to również nie jest  ujawniony przedmiot / podstawa opodatkowania. Oznacza to brak znamion wykroczenia skarbowego z art. 56 § 4 kks. W praktyce oznaczać to będzie że nie będą podlegać karze przypadki nie złożenia w terminie deklaracji, z której nie wynika do wpłaty podatek. W pozostałych przypadkach można będzie próbować kwalifikacji z art. 54 kks - o ile oczywiście będziemy w stanie udowodnić działanie z zamiarem bezpośrednim uchylania się od opodatkowania.
MF parę lat temu w piśmie o deklaracjach zerowych próbowało zmierzyć się z kwestią ujawnienia itd ale czytając ten fragment pisma można wysnuć diametralnie różne wnioski.
I jak Wam się podoba? :/

nie rozumiem Twoich wątpliwości - karze z 56 § 4 podlega ten kto złożył po terminie deklaracje ujawniając w niej podstawę opodatkowania - wątpliwość może być tylko jedna - podstawa opodatkowania przy deklaracji zerowej tzn z wpisanym zerem przy sprzedaży, przychodzie, dochodzie, tylko z kwotą do przeniesienia itp

Art. 4 § 2 Kks. Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi.

Zamiar ewentualny również wchodzi w grę.

Czytałam wiele komentarzy ( prawie wszyscy) twierdzą, że czyn uchylania się od opodatkowania można popełnić tylko w zamiarze bezpośrednim, miałam nawet uniewinnienia bo wykazano tylko zamiar ewentualny.

Co jest ważniejsze: ustawa, czy komentarz?
Ale masz rację, nasz Sąd również coraz częściej uniewinnia na zasadzie braku dolus coloratus, zakładając za tymi komentarzami, że znamię "uchylania się" dotyczy wyłącznie zamiaru bezpośredniego. Wywód polega mniej więcej na tym, że "uchylać się" oznacza "działać w celu uszczuplenia podatku".
Moim skromnym zdaniem jest to niedopuszczalna interpretacja rozszerzająca, albowiem gdyby ustawodawca chciał, by czyn z art. 54 kks dotyczył wyłącznie zamiaru bezpośredniego, to zastosował by legislację jak w art. 55 kks, gdzie wprost określił, że posługiwanie się imieniem i nazwiskiem, nazwą lub firmą innego podmiotu i przez to narażanie podatku na uszczuplenie jest karalne wyłącznie wtedy, gdy sprawca czyni to w celu zatajenia prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub rzeczywistych rozmiarów tej działalności. Tu rzeczywiście wymagany jest bezwzględnie dolus coloratus.
A uchylać się, według mnie, można zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym, bo ustawodawca nie napisał, że karze podlega podatnik, który w celu uchylenia się od opodatkowania, nie ujawnia właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania. Zatem działa tu cały art. 4 § 2 kks.
Ale to tylko moje zdanie.

Teraz zasadnicze pytanie . Jak kwalifikujecie taki stan faktyczny? organ wzywa  podatnika do złożenia VAT , PIT 36, PIT 37 . Podatnik wezwanie odbiera i składa VAT  po 2 tygodniach ujawniając obrót i kwotę do wpłaty 50 zł - wpłaca po wezwaniu.  Podatnik składa VAT  po wezwaniu ujawnia obrót  , wykazuje kwotę do przeniesienia / zwrotu. To samo z zeznaniem składa  zeznanie dopiero po wezwaniu i wykazuje dochód , podatek do zapłaty czasami  5 zł,  czasami 200, zdarza się choć rzadko 1000 zł; podatek nie wystąpił  do zapłaty, wykazał nadpłatę.  nadmieniam że wszystkie deklaracje wpłynęły po odebraniu wezwań do złożenia deklracji .  Czy w związku z tym czyny te kwalifikujecie z art 54 par 3 kks bo nie złożył samodzielnie , czy jednak 56 par. 4  mimo , iż są wezwania. Są też sytacje  że organ wzywa do VAT za I, podatnik wezwanie odbiera i nie składa deklaracji , organ wzywa do złożenia VAT za II, poźniej za III, a podatnik dopiero w V składa VAT-y wykazując sprzedaż i w każdej podatek do zapłaty, podatek wpłaca po wezwaniu/ nadal nie wpłaca.  54 ?

moż ktoś zabierze głos

Dla mnie deklaracja złożona przez zarejestrowanego podatnika nawet na wezwanie, ale bez postępowania kontrolnego, to 56 par 4.
Jeżeli w deklaracji pit jest przychód a w deklaracji VAT sprzedaż lub zakupy to generalnie 56 par 4. Gdy powyższe pozycje są zerowe to nie dostaję wniosku o ukaranie.
Ja, nie wiem czy prawidłowo, jako 54 par 1-3 kwalifikuję takie stany, kiedy była kontrola, która wykazała, że ktoś nie złożył deklaracji a miał złożyć, albo gdy sam składa (wtedy najczęściej z czynnym żalem) rejestrując się do podatku.
Jeżeli jako 54 par 1-3 miałabym kwalifikować wszystkie deklaracje składane po terminie to poproszę o referat KS.

Ja podobnie jak Barbarka. Leibowitz  a co Ty sądzisz w tej sprawie alexxa

W 100% podzielam Twoje zdanie. Niestety sądy opierając się przede wszystkim na niezbyt fortunnym komentarzu Prusaka i powielającym jego pogląd Łabudzie (o ile dobrze pamiętam - nie mam przepisów pod ręką), stoją na stanowisku, że uchylać się można tylko w zamiarze bezpośrednim.
Boleśnie przekonałem się o tym całkiem niedawno, gdy SO, będąc całkiem głuchym na mój logiczny (przynajmniej tak mi się wydawało    ) wywód, utrzymał w mocy wyrok uniewinniający SR.
Co ciekawe, nawet bardzo rozsądny i rzetelny obrońca oskarżonego nie potrafił wprost zbić moich argumentów i opierał się wyłącznie na tym, że skoro komentarze "autorytetów prawa" mówią, że w grę wchodzi wyłącznie zamiar bezpośredni, to tak musi być i już.
Żaden sąd nie wyda wyroku w sposób oczywisty sprzecznego z komentarzami do KKS i do tego popartymi prawomocnymi orzeczeniami.
Aktualnie zatem kwestia zamiaru ewentualnego przy uchylaniu, jest raczej nie do obrony przed sądem. Chyba, że znajdzie się jakiś rozgarnięty sędzia, któremu będzie się chciało pomyśleć i pójść "pod prąd", albo ..... Grzegorczyk napisze komentarz stojący w opozycji do stanowiska Prusaka - bo jak się zdaje nie podziela on jego poglądów w tym temacie.  

 

Kiedyś była już na ten temat dyskusja w kontekście PCC-3.

viewtopic.php?f=17&t=1046&start=12

Zdania były podzielone i raczej nic się nie zmieniło w tym zakresie