A jak obalisz linię obrony opartą na tezie, że zarzucanie uchylania się od opodatkowania przez niezłożenie deklaracji jest nadużyciem ze strony  opp bo oskarżony deklarację ZŁOŻYŁ, tyle, że po terminie, a to przeca 56 par. 4, a nie 54, a poza tym podatek ustalony w deklaracji a nie decyzji op; definicja uszczuplenia: różnica między zadeklarowanym a ustalonym przez op.
Poza tym wskutek działań op podatnik nadal składa deklarację dobrowolnie, bo ordynacja podatkowa nie przewiduje przystawiania broni palnej do głowy

Dzięki za podpowiedzi. Również skłaniałam się bardziej do 56 i 57, chociaż momentami myślałam podobnie jak OGÓREK. Bo czy nie wyglada to jak ewidentne uchylanie sie od opodatkowania? Organ podatkowy wzywa delikwenta aby łaskawie złożył deklaracje, a on tak naprawdę wiedząc o tym, że będzie miał podatek do zapłaty, nie robi tego bo jak złoży to będą go ścigać. Korzysta zatem ze swoistego kredytu jakiego udziela mu Skarb Państwa i to jeszcze z jakim super oprocentowaniem! A teraz skałada hurtem wszystkie zaległe deklaracje, no i cóż zapłaci się ten mandaciki, które zaproponuje urząd.

Dlatego mandacik za 57 § 1 musi być odpowiednio wysoki, żeby mu się ten "kredycik" tak bardzo nie opłacał

Bardzo prosto: przedstawię pierwsze wezwanie op do złożenia deklaracji i wykażę, że podatnik na nie nie zareagował, następnie przedłożę drugie wezwanie i wykażę, że w dalszym ciągu nie wypełniał obowiązków podatkowych itd. Im więcej takich wezwań tym lepiej. Jeśli to nie jest uchylanie się od opodatkowania to co nim jest??
W tym przypadku op nie wydał decyzji podatkowej, lecz cierpliwie wysyłał wezwania, aż w końcu podatnik zdecydował się złożyć deklaracje. Oczywiście w przypadku gdyby op stracił cierpliwość i wydał decyzję to nikt nie miałby wątpliwości i rutynowo zakwalifikowałby czyn z art. 54 (bo decyzja zamiast deklaracji = uchylanie od opodatkowania). Tylko, że do znamion czynu określonego w art. 54 nie należy decyzja podatkowa. Do znamion czynu (poza narażeniem na uszczuplenie) należy uchylanie się od opodatkowania poprzez nieskładanie deklaracji lub nieujawnianie przedmiotu opodatkowania, a to, za pomocą bezskutecznych wezwań do podatnika, da się udowodnić (oczywiście uchylanie się w okresie przed złożeniem deklaracji).

Czy to, że podatnik złożył w końcu deklaracje (powiedzmy, że dobrowolnie, bo bez przystawienia broni palnej do głowy) oznacza, że w okresie wcześniejszym nie mógł uchylać się od jej złożenia? Moim zdaniem jedno nie jest sprzeczne z drugim.

Wszystko to,  co ustawodawca zapisał w art. 54 kks. Wszystko, ale nic więcej. Gdyby ustawodawca chciał, byś rypał podatników w opisanej przez Ciebie sytuacji, to wskazałby w art. 54, że chodzi mu również o uchylanie się od opodatkowania przez niezłożenie deklaracji W TERMINIE. Tak jak uczynił to w art. 57 kks, dzięki czemu możemy ścigać nie tylko tych, którzy nie płacą, ale i tych, którzy nie płacą w terminie.
Brak zwrotu "w terminie" przy słowie "deklaracja" w art. 54 oznacza, że posłowie chcą, byś ścigał tylko tych, którzy nie zdążyli złożyć prawidłowej deklaracji przed postawieniem im zarzutu.

Taka konstrukcja art. 54 była racjonalna w chwili stanowienia kks. Wtedy bowiem ordynacja podatkowa zezwalała podatnikowi samoopodatkować się do dnia wszczęcia kontroli przez organ podatkowy. Po jej wszczęciu podatek już nie mógł być określany przez podatnika.