Od dnia 10 października 2006 r. obowiązuje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 05 września 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania małym i średnim przedsiębiorcom pomocy publicznej na restrukturyzację niektórych należności publicznoprawnych ( Dz. U. Nr 169, poz. 1202 ).
Moim zdaniem dotyczy ono wniosków składanych do 15 listopada 2002 r., gdzie postępowanie restrukturyzacyjne musiało z różnych powodów zostać zawieszone, np. gdy należności okazały się sporne. Uważam zatem, że wniosek o restrukturyzację należności złożony teraz nie ma umocowania prawnego. Czy dobrze myślę ? Czy też przedsiębiorcy mogą znowu składać wnioski o restrukturyzację ? Jak sądzicie ?

Wystarczy przeczytać § 1 w/w rozporządzenia - wprost nawiązuje do ustawy, w której zawarty jest termin złożenia wniosku a więc dotyczy to spraw zawieszonych z tytułu należności spornych.

Mamy już czynne archiwum, a i tam pracowaliście niemało:
<a href="http://www.skarbowcy1.home.pl/index.php?name=PNphpBB2&file=viewtopic&t=834&sid=6a24787a0e1d552c4b37db81e872a66b" target="_blank">http://www.skarbowcy1.home.pl/index.php?na...b37db81e872a66b</a>
Choć zmiany przepisów jak zwykle mogą płatać figle.

w zwiazku z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 05 września 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania małym i średnim przedsiębiorcom pomocy publicznej na restrukturyzację niektórych należności publicznoprawnych ( Dz. U. Nr 169, poz. 1202 ).czy :
-wzywcie na 169 i( bez rozpatrzenia) czy na 155 Ordynacji podat. ( z konsekwencja umorzenia) do uzupelnienia wniosku z 2002r. o dane z ww. rozporzadzenia-oczywiscie jezeli wczesniej strona zglosila chec skorzystania z tego rozporzadzenia,
- czy wzywanie do zapoznania z rozporzadzeniem i przeslania dokumentacji poswiadczajacej  ze pomoc moze byc udzielona bez notyfikacji Komisji UE tj spelniaja warunki od paragrafu 4-11, np.czy strona ma mi przedstawic oswiadczenie ze spelnia kryteria kwalifikujace je do objecia postepowaniem upadlosciowym, czy przedstawiaja dane a ja to stwierdzam, czy wzywacie kazdego do okreslenia ze nie naleza do grupy kapitalowej. czy sami po zapoznaniu z trescia rozporzadzenia maja mi to oswiadczyc. proszę o pomoc bo to rozporzadzenie mnie przerasta.

Pani Grażyno, przed tworzeniem tematu jednak zapraszam do przejrzenia już istniejących.
Scaliłem tematy.

Dziękuję za scalenie. Czy nikt nie zajmuje się pomocą publiczną a szczególnie restrukturyzacją? Mam wrazenie ze tylko ja mam takie postępowania.A moze ktoś da mi namiar na osoby zajmujace się tym tematem w ich US,które podzielą się sowją wiedzą? :unsure:

Zdecydowanie polecam kontakt z Soltimerką. Może spróbuj na priv lub czekaj cierpliwie.
Ja w tym temacie nie czuję się za mocny.

Witam. Mój casus jest natomiast taki: został złożony wniosek o restrukturyzację (zogdnie z ustawą z 2002 r.) nastepnie postępowanie zostało zawieszone, gdyż należności mające podlegać rest. były sporne. I tak do września 2006 roku kiedy o NSA zajął się sprawą. Teraz podatnik chce podjęcia postępowania, ale jest już nowe rozporządzenie - z września 2006. Jaką więc ma wnieść opłatę restr. 15%? (tak jak w ustawie z 2002r.) Co natomiast oznacza dla niego "udział kosztów własnych - art. 7 rozp. - 25%, zgodnie z rozporządzeniem)?
Koleżanaka mówiła mi, że nie stosujemy już opłaty 15% (tej z ustawy z 2002r.) tylko min. 25% - jest to dla mnie trochę dziwne.

Też mam teraz taki problem. Nie wiem zupełnie jak postąpić. Podjąć zawieszone postępowanie i co? Czego od podatnika wymagać? Czeski film, nikt nic nie wie... :mur:

Moim zdaniem pobieramy opłate z ustawy restrukturyzacyjnej z 2002r. tj. 15%. Rozporządzenie które ukazało sie we wrzesniu 2006r. dokłada tylko oprócz warunkow wynikających z ustawy "kołodkowej" warunki wynikające z rozporządzenia. Moze trzeba wezwać stronę aby uzupelniła wniosek - pytanie tylko czy na 169 czy 155 Ordynacji podatkowej-o informacje wynikajace z rozporzadzenia,tj. plan restrukturyzacyjny, czy nalezy do grupy kapitalowej,czy uzyskala pomoc.A jesli nie przedstawi danych to:
pozostawoc bez rozpatrzenia, umorzyc a jesli nie spelni warunkow to odmowic?Nie wiadomo brak informacji.

A tak poza tym moze ktoś jak wydac decyzje warunkową jesli strona zakwalifikuje pomoc jako de4 minimis.???  
:mur:

Znowu mam coś dla entuzjastów. Tym razem wyrok WSA.
Zastanawialem się gdzie to umieścić - konsekwencje wyroku dotyczą przedawnienia zobowiązania podatkowego, jednak wykładnia dotyczy przepisów ustawy o restrukturyzacji...
<!--quoteo--><div class='quotetop'></div><div class='quotemain'><!--quotec-->Sygn. akt I SA/Gl 1041/05
UZASADNIENIE
Zaskarżoną decyzją z dnia 29 kwietnia 2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania Przedsiębiorstwa w Z., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. dnia 10 grudnia 2004 r., określającą zobowiązanie podatkowe za listopad 1999 r. w wysokości 808.864 zł. Podstawą tego rozstrzygnięcia było stwierdzenie, iż skarżąca Spółka zawyżyła podatek naliczony o kwotę 194.881,39 zł poprzez przyjęcie do rozliczenia za miesiąc listopad 1999 r. faktur, które wpłynęły do Spółki w grudniu 1999 r., co stanowiło naruszenie art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz zaniżyła podatek należny o kwotę 2.171,33 zł poprzez ujęcie usługi analizy olejów silnikowych jako zwolnionej od podatku, zamiast opodatkować przedmiotową usługę wg stawki 22%, zgodnie z art. 18 ust. I ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Była to druga decyzja w sprawie, wydana przez organ pierwszoinstancyjny, po uprzednim uchyleniu przez Dyrektora Izby Skarbowej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 27 września 2001 r.
W odwołaniu pełnomocnik Przedsiębiorstwa w Z. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości.
Dyrektor Izby Skarbowej nie uwzględnił odwołania i decyzję pierwszoinstancyjną utrzymał w mocy.
W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego pełnomocnik strony skarżącej, wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania sądowego, zarzucając … naruszenie art. 17 ust. 1 VI Dyrektywy Rady UE z 17 maja 1977 r. (77/388/EWG ze zm.), poprzez przyjęcie, że prawo do odliczenia VAT naliczonego przypada w miesiącu otrzymania faktur, a nie w dacie powstania obowiązku podatkowego. Zarzucił także naruszenie art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w związku z art. 207 5 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) i art. 17 ust. 1 VI Dyrektywy Rady UE z 17 maja 1977 r., polegające na zaniechaniu przez organ podatkowy pomniejszenia w zaskarżonej decyzji w odpowiednim miesiącu podatku należnego o podatek naliczony udokumentowany przedwcześnie rozliczonymi fakturami. Wskazał na naruszenie art. 51 § 1 w związku z art. 53 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez przyjęcie, że skarżąca Spółka powinna naliczyć i zapłacić odsetki od dnia powstania zaległości podatkowej do dnia zapłaty zaległości wskazanej w decyzji.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu w pierwszej kolejności podniósł, że zarzut naruszenia …
Następnie wskazał, że zakwestionowanie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony ( wynikający z faktur, które wpłynęły do Spółki w grudniu 1999 r. ) zaskarżoną decyzją, wydaną za miesiąc listopad 1999 r., nie przesądza o tym, iż podatek ten nie zostanie ujęty przez organ pierwszoinstancyjny w decyzji za miesiąc grudzień 1999 r.
Wyjaśnił też, że do naliczenia odsetek zobowiązany jest sam podatnik, a w decyzji podano jedynie informacyjnie przepisy, którymi powinna się kierować skarżąca Spółka przy ich naliczeniu.
Pismem procesowym z 28 grudnia 2005 r. Dyrektor Izby Skarbowej przedłożył decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S z dnia 31 sierpnia 2005 r., z której wynika, że powiększono kwotę podatku naliczonego za grudzień 1999 r. o podatek nie uwzględniony w decyzji za listopad 1999 r.
Z kolei w dniu 20 stycznia 2006 r. wpłynęło do Sądu pismo procesowe pełnomocnika skarżącej Spółki, w którym podniósł zarzut przedawnienia oraz wniósł o połączenie niniejszej sprawy do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą dotyczącą zobowiązania skarżącej Spółki w podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r., wskazując, iż sprawy te pozostają ze sobą w związku, gdyż dotyczą miesięcy następujących po sobie.
Uzasadniając zarzut przedawnienia pełnomocnik skarżącej podniósł, że w sprawie nie toczyło się postępowanie egzekucyjne, a zatem nie doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia. Nie doszło także do zawieszenia biegu terminu przedawnienia mimo, iż w sprawie wszczęte zostało postępowanie restrukturyzacyjne w trybie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U Nr 155, poz. 1287 ze zm.) gdyż sporne zobowiązanie nie zostało objęte decyzją restrukturyzacyjną. Powołując się na ekspertyzę prawną, dołączoną do pisma procesowego, pełnomocnik Spółki stwierdził, iż art. 14 ust.3 ustawy nie ma zastosowania do należności, które objęte są wnioskiem o restrukturyzację, ale nie stały się jeszcze należnościami objętymi decyzją restrukturyzacyjną. Ponadto wskazał, że uchylenie przez organ odwoławczy decyzji Urzędu Skarbowego w Z. i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia skutkowało tym, iż należność wynikająca z uchylonej decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego przestała być należnością znaną na dzień 30 czerwca 2002 r., więc nie mogła być należnością objętą restrukturyzacją, w stosunku do której nastąpiło zawieszenie biegu terminu przedawnienia na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy.
Na rozprawie pełnomocnik organu odwoławczego przedłożył pismo procesowe z 31 stycznia 2006 r., w którym Dyrektor Izby Skarbowej, odpowiadając na zarzut przedawnienia, przywołał treść art. 12 ust. 1 oraz art. 14 ust. 3 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców, wykazując, iż bieg terminu przedawnienia ulega zawieszeniu z dniem wpływu wniosku do właściwego organu restrukturyzacyjnego. Podkreślił, że skoro ustawodawca w art. 14 ust. 3 ustawy użył pojęcia „od dnia wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego”, które zostało zdefiniowane w art. 12 ust. 1 ustawy jako dzień wpływu wniosku, to konsekwentnie należy przyjąć, iż bieg terminu przedawnienia płatności należności objętych restrukturyzacją również zawiesza się z tym dniem.
Następnie wskazał, że w dniu 31 października 2002 r. Spółka na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców złożyła wniosek o restrukturyzację zaległości podatkowych spornych, w tej sytuacji Naczelnik Urzędu Skarbowego w Z. w dniu 29 listopada 2002 r. wydał postanowienie o zawieszeniu postępowania restrukturyzacyjnego do dnia zakończenia sporu prawomocną decyzją. Z kolei wydanie decyzji przez organ odwoławczy z dnia 31 grudnia 2002 r., uchylającej decyzję Urzędu Skarbowego w Z. w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji nie zakończyło sporu w sprawie, a zatem nie może być traktowane jako podjęcie zawieszonego postępowania, gdyż nie ustała przyczyna zawieszenia.
Odnosząc się do wniosku o połączenie przedmiotowej sprawy ze sprawą dotyczącą zobowiązania skarżącego w podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r., Dyrektor Izby Skarbowej pozostawił wniosek do uznania Sądu.
Pełnomocnik organu wskazał, że skarga na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej określająca zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r. wpłynęła do Izby Skarbowej 17 stycznia 2006 r. i nie została jeszcze przekazana do Sądu.
Pełnomocnik skarżącej spółki wnosił i wywodził jak w skardze i piśmie procesowym.
Sąd uznał wniosek o połączenie spraw do wspólnego rozpoznania za bezprzedmiotowy, z uwagi na fakt, iż do dnia rozprawy nie wpłynęła do Sądu skarga Spółki na decyzję dotyczącą podatku od towarów i usług za grudzień 1999 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
skarga zasługuje na uwzględnienie.
Na wstępie należy podkreślić, iż w świetle art. 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrolę tę sprawują stosując jedynie kryterium legalności, a więc zgodności z prawem zaskarżonych aktów. Nie kierują się zasadami słuszności, czy sprawiedliwości społecznej. Oznacza to, iż tylko ustalenie, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, z naruszeniem prawa dającym podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub z innym naruszeniem przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy, może skutkować uchyleniem przez Sąd zaskarżonej decyzji — art. 145 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Przystępując do kontroli zaskarżonej decyzji, należy wskazać, że Sąd w pierwszej kolejności przystąpił do oceny zarzutu naruszenia prawa materialnego poprzez nie zastosowanie instytucji przedawnienia.
Nie ulega wątpliwości, że dla oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji zasadnicze znaczenie ma regulacja zawarta w art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którą: „Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku”.
Odnosząc to do rozpoznawanej sprawy, należy stwierdzić, iż zobowiązanie podatkowe skarżącej w podatku od towarów i usług za listopad 1999 r. ulegało przedawnieniu z dniem l stycznia 2005 r. W tej sytuacji decyzja Izby Skarbowej określająca zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług z dnia 29 kwietnia 2005 r. została wydana po upływie okresu przedawnienia. Wobec faktu, iż w spraw nie wszczęto postępowania egzekucyjnego, podstawowym zagadnieniem staje się ocena, czy w świetle przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców nastąpiło zawieszenie terminu przedawnienia zobowiązania w podatku od towarów i usług za listopad 1999 r.
W myśl art. 12 ustawy o restrukturyzacji: „Wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego następuje na wniosek przedsiębiorcy złożony w terminie do 45 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Postępowanie restrukturyzacyjne wszczyna się w dniu wpływu wniosku do właściwego organu restrukturyzacyjnego”. Z kolei z mocy art. 18 ust. 1 ustawy: „Organ restrukturyzacyjny, w terminie 45 dni od dnia wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego, wydaje decyzję o warunkach restrukturyzacji, jeżeli z analizy wniosku, o którym mowa w art. 12 ust. 1, oraz dołączonych do niego dokumentów i danych określonych w art. 13, wynika, że zamierzone działania prowadzić będą do przeciwdziałania zjawiskom, o których mowa w art. I ust. 2. (ust. 1). W decyzji tej organ restrukturyzacyjny ustala ogólną kwotę należności objętych restrukturyzacją pozostających w jego właściwości, podając również rodzaj i wysokość poszczególnych należności oraz okres, którego należność dotyczy (ust. 2)
Z porównania treści tych przepisów wynika, że złożenie wniosku o restrukturyzację jest jedynie propozycją przedsiębiorcy, wskazuje na wolę przedsiębiorcy objęcia określonych należności restrukturyzacją. Z chwilą złożenia wniosku organ restrukturyzacyjny wszczyna postępowanie, które może zakończyć się wydaniem decyzji restrukturyzacyjnej ustalającej, jakie należności publicznoprawne podlegają restrukturyzacji i na jakich warunkach. Z tym, że może się darzyć, że nie wszystkie należności objęte wnioskiem przedsiębiorcy będą podlegały
restrukturyzacji. Dopiero po wydaniu decyzji przez organ okaże się, które należności zostały objęte restrukturyzacją. Do tych właśnie należności, objętych decyzją restrukturyzacyjną, zastosowanie będzie miał art. 14 ust. 3 ustawy, który brzmi: „Bieg terminu przedawnienia płatności należności objętych restrukturyzacją ulega zawieszeniu na okres od dnia wszczęcia postępowania restrukturyzacyjnego, do dnia wydania decyzji o zakończeniu restrukturyzacji, o której mowa w art. 21 ust. 1”.
Z kolei art. 15 ustawy stanowi, że: „W przypadku istnienia należności spornych, postępowanie w sprawie restrukturyzacji ulega zawieszeniu, do dnia zakończenia sporu prawomocną decyzją albo do dnia wycofania wniosku, odwołania lub skargi”. Oznacza to, że przepis ten dotyczy jedynie zawieszenia postępowania restrukturyzacyjnego. Przepis ten nie dotyczy natomiast sytuacji regulowanej w art. 14 ust 3 — zawieszenia przedawnienia płatności należności objętych restrukturyzacją.
Odnosząc te rozważania do rozpoznawanej sprawy należy wskazać, że w dniu 31 października 2002 r. skarżąca Spółka złożyła wniosek o restrukturyzację zaległości podatkowych spornych, w tej sytuacji Urząd Skarbowy w Z. w dniu 29 listopada 2002 r. na podstawie art. 15 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców, wydal postanowienie o zawieszeniu postępowania restrukturyzacyjnego do dnia zakończenia sporu prawomocną decyzją. Postanowienie to odnosiło się jedynie do zawieszenia postępowania restrukturyzacyjnego i nie miało wpływu na bieg terminu przedawnienia płatności wynikających z zaskarżonej decyzji. Tylko w sytuacji, gdyby należności sporne zostały objęte decyzją restrukturyzacyjną, nastąpiłoby zawieszenie biegu przedawnienia, przewidziane w art. l4 ust. 3 ustawy.
Wobec uwzględnienia zarzutu przedawnienia Sąd odstąpił od oceny pozostałych zarzutów.
Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270, ze zm.), uchylił zaskarżoną decyzję oraz orzekł o kosztach postępowania sądowego. <!--QuoteEnd--></div><!--QuoteEEnd-->
Coś mam wątpliwości co do przedstawionej interpretacji art. 14 ust. 3. Sąd wykreował bowiem taką sytuację:
Podatnik miał zaległości i nagle Glacokudłaty przyszedł mu z pomocą - restrukturyzacja.
Podatnik zlożył wniosek, a pośród róznych zaległości umieścil również te sporne (decyzje w odwołaniu + wstrzymanie wykonania).
Całe postępowanie trzeba było zawiesić z powodu tych spornych.
IS uwala do ponownego rozpatrzenia, więc sprawa wymiaru się ciągnie. Nie można przerwać biegu przedawnienia przez zastosowanie środka egzekucyjnego lub kks, bo mocą art. 14 ust. 1 wykonanie nalezności objętych wnioskiem ulega wstrzymaniu.
Mija 5 lat a tu nie ma ostatecznego rozstrzygnięcia i zdaniem WSA sprawa idzie się pieprzyć, czyli postępowanie restrukturyzacyjne służy jako narzędzie do przedawniania zaległości podatkowych.

Szalenie ciekawy i jakże przejrzysty opis stanu faktycznego. A więc według Ciebie Sąd ma rację czy nie?

A ja nadal poszukuje kogos kto rozpatruje wniosek z 2002 r. ustawa o restrukturyzacji tzw. kołodkowa w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 05 września 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania małym i średnim przedsiębiorcom pomocy publicznej na restrukturyzację niektórych należności publicznoprawnych ( Dz. U. Nr 169, poz. 1202 ).
- na jaki dzien strona przedstwić a my rozpatrywać sytuacje materialna firmy 2002r. czy obecnie na 2007?
- czy w oparciu o rozporzadzenia mozna wydac decyję warynkową do grudnia 2007r. czy łącznie z decyzją umorzeniową należy zmieścić się do grudnia 2007r. ( absurdalny termin?)
- czy ktoś wie gdzie szukać inforamcji a moze Mininsterwsto przyslalo jakieś wyjaśnienia?
 :zygi:

Moim zdaniem w błędzie sa ci którzy uważają że Rozporządzenie  R.M z 5.09 2006  w sprawie szczegółowych warunków.........................to odniesienie do ustawy kołodkowskiej.Uważam że jest to nic innego jak nowa rzecz, dostosowujaca formy pomocy państawa do przepisów unijnych(komisji europejskiej)
Przecież w 2002 roku nie bylismy w Unii a Minister Kołodko nie dostosował się do wymogów UE.Chcący zunifikować przepisy w sprawie pomocy publicznoprawnej Rada Ministrów wydała akt na mocy którego mali iśredni przediębiorcy mogą przystępować na nowych warunkach do restrukturyzacji.Jaki byłby sens wydawać jakiś akt w 2006 roku do martwej ustawy?????????????????????????????????????????